ကျွန်မရဲ့တစ်နေ့တာအချိန်ဇယားအတိုင်း နံနက် ၆ နာရီမှစတင်ကာ ဆရာဖြစ်လိုက်၊ တပည့်ဖြစ်လိုက် ရုံးတက်ရုံးဆင်းဖြင့် မိုးချုပ်ရသည့် နေ့ရက်များကိုအပြောင်းအလဲမရှိကျော်ဖြတ်ရင်း သံပတ်ပေးထားသည့် စက်ရုပ်တစ်ရုပ်လိုလှုပ်ရှားနေရပါသည်။ ကိုယ်တိုင်က နှစ်သက်မက်မောစွာ ရွေးချယ်ခဲ့သည့်ဘဝဟုဆိုသော်လည်း တစ်ခါတစ်ရံ မိသားစု၊ ဆွေမျိုးသားချင်း၊ မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းများအကြား တာဝန်မကျေသလို ခံစားမိပါသည်။ ဘယ်တုန်းကမှ အိမ်အကူမထားခဲ့တဲ့ကျွန်မတို့အိမ်တွင် မနက်စာ၊ နေ့လည်စာ၊ ညစာအားလုံးကို မေမေကပဲတာဝန်ယူထားပါသည်။  အဝတ်လျှော်၊ မီးပူတိုက်၊ အိမ်သန့်ရှင်းရေးအားလုံးကတော့ ကျွန်မရဲ့တာဝန်ဖြစ်ပြီး၊ ခြံဝန်းအတွင်းသန့်ရှင်းရေးနှင့် အပင်များရေလောင်းခြင်းက ဖေဖေ့ရဲ့တာဝန်ဖြစ်ပါသည်။ အကိုတော်က အိမ်ထောင်ကျပြီး အိမ်ခွဲနေနေသောကြောင့် ဖေဖေရဲ့တာဝန်က ပိုများပါသည်။ ဒီတနင်္ဂနွေတစ်ရက်မှာတော့ ကျွန်မတို့မိသားစု မနက်စာကိုအပြင်ထွက်စားဖြစ်ပါသည်။ သွေးတိုးရှိတဲ့မေမေ့အတွက် ဆီ၊ အချိုမှုန့်မပါ အငံလျှော့ထားတဲ့ မြီးရှည်တစ်ပွဲမှာပေးပြီး စားစရာတွေစောင့်နေတုန်း ကျွန်မရဲ့မျက်လုံးက ခပ်လှမ်းလှမ်းက စားပွဲတစ်လုံးကိုရောက်သွားပါသည်။ ကျွန်မဖေဖေနဲ့ ရွယ်တူလောက်ရှိမယ့် ဦးလေးကြီးတစ်ယောက်က အသက် ၉ဝ […]