ကိုယ်အားကိုကိုးမယ်

ခရုလေးက သူ့အမေကိုမေးတယ် “ဘာလို့မွေးကတည်းက ဒီလေးလံတဲ့ အခွံကို ထမ်းနေရတာလဲ”

အမေ- အမေတို့က အရိုးတွေမရှိဘူး ဒါကြောင့်တွားသွားရတယ် တွားသွားတာလဲနှေးလို့ ဒီအခွံလေးနဲ့ ကာကွယ်ထားတာ”

ခရုလေး- ပိုးသုံးလုံးမှာလဲ အရိုးမပါဘူး တွားသွားတာမြန်တယ် ဘာလို့ လေးလံပြီးမာကြောတဲ့ အခွံကို မထမ်းနေရတာလဲ

အမေ-ပိုးသုံးလုံးလေးက လိပ်ပြာဖြစ်သွားရင် မိုးကောင်ကင်ကြီးက ကာကွယ်ပေးမှာလေ။

ခရု- ဒါဆို တီကောင်က ပျံလဲမပျံနိုင်ဘူး ဘာကြောင့် ဒီလိုအခွံကို မထမ်းရတာလဲ။

အမေ- တီကောင်က မြေကြီးထဲမှာခိုအောင်းလို့ရတယ် မြေကြီးက သူတို့ကို ကာကွယ်ပေးမယ်။

ခရုလေးငိုတယ်

ခရု- အမေ သားတို့တွေ သနားဖို့ကောင်းတယ်နော် ကောင်းကင်ကြီးလဲ မကာကွယ်ဘူး၊ မြေကြီးလဲ မစောင့်ရှောက်ဘူး။

အမေ- ဒါကြောင့် အမေတို့မှာ ကိုယ်ပိုင်အခွံရှိတယ်။ ကောင်းကင်ကို အားမကိုးသလို မြေကြီးကိုလဲအားမကိုးဘူး။ အမေတို့က ကိုယ့်အားကိုကိုးမှာ။