alinsett“အမှန်စင်စင်မှာတော့. . . လူ ့ ဘဝသည် . . . အချည်းနှီးသောဖြစ်တည်မှုဖြင့် ဒုက္ခဆင်းရဲများခံယူကာ ပေးဆပ်နေရခြင်းသာဖြစ်သည်။ အခြား ဘာမျှမဖြစ်နိုင်။ ” လူဟူ၍ဖြစ်တည်လာပြီဆိုကတည်းက . . .မရေရာမသေချာမှုများကို မလွဲမသွေကြုံရသည်။ သေချာရေရာလှပါသည်ဆိုသောအရာများသည်ပင်လျှင် နောင်တစ်ချိန်တွင် ဝေဝါးထွေပြား၍ ပျောက်ကွယ်ပျက်စီးရမြဲဖြစ်သည်။ လူကို အရင်းတည်၍ ဖြစ်ပေါ်လာသော ဝမ်းသာမှုများ. . .ဝမ်းနည်းမှုများသည်လည်းကောင်း. . . ပျော်ရွှင်ခြင်း မပျော်ရွှင်ခြင်းများသည် လည်းကောင်း . . . ဘယ်မှာလာ တည်မြဲသနည်း။ ပျော်ရွှင်ခြင်းနှင့် ဒုက္ခဆင်းရဲခြင်းသည်လည်း အလွှာပါးပါးကလေးပင် မခြားသော ရောယှက်မှုအတွင်း၌သာ ဖြစ်တည်လာသည်။ အပျော်များသောအခါ ဒုက္ခဆင်းရဲများသည်။ ဘာများမက်မောစရာ ရှိသနည်း။ မျှော်လင့်ချက်ဆိုသည်မှာလည်း ဘာများထူးပါသလဲ။ မျှော်လင့်ချက်သည် မရေရာ […]
အပြင်မှာ နေ့ခင်းလား…. ညနေလား…. ဒါမှမဟုတ် ညလား…. ဘာမှန်းသေချာမသိလောက်အောင်ပင် …..ဤအခန်းက . . .လုံခြုံလွန်းနေသည် ။ တကယ်ဆို ယောကျာ်းတစ်ယောက်နေသောအခန်းတစ်ခန်းသည်….ဤမျှလုံခြုံစရာမလိုလည်း ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့်. . . ဒီလောက်လုံခြုံမှုနဲ့တောင် လုံလောက်လို့လား. . . . တစ်ခါတစ်ရံတွင် ဆောက်တည်ရာမဲ့လောက်အောင် . . . ဘဝ၏ လုံခြုံမှုများ ပျောက်သွားတတ်တာတော့ သတိရ ရမည် ။ ပိုးစိုးပက်စက် အကာအကွယ်မဲ့ခြင်းများ. . . ကြောက်မက်တုန်လှုပ်ဖွယ်ရာ မျှော်လင့်ချက်ကင်းမဲ့မှုများသည်…. ထင်မထားသော အချိန်မျိုးမှာ …မထင်မှတ်သော နေရာကနေ ဘွားခနဲ ပေါ်လာတတ်သည်မဟုတ်လား။ အဲသည်လိုအခါမျိုးမှာ သွေးရူးသွေးတန်း ဖက်တွယ်ပြီး အားကိုးရာတစ်ခုခုရှာတွေ့ဖို့ တော်တော်ဖြစ်နိုင်ခဲသေးသည်။ကိုယ့်ကို ကိုယ် အားကိုးရမယ်လို့ ဘယ်လောက်ပဲ အားတင်းထားပါစေဦး။ […]
There is no excerpt because this is a protected post.
ရင်တော့ အနာသား ။ ရပ်ကွက်တွေထဲမှာ စာအုပ်အငှားဆိုင်လေးတွေ ရှားပါးကုန်ပြီဗျ ။ လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးလေးနှစ်လောက်တုန်းကတောင် ရှိပါသေးတယ် ။ အဲဒီ အချိန်လောက်က ကျွန်တော် စာအုပ်အငှားဆိုင်တွေဘက် ချောင်းပေါက်မတတ် အသွားအလာ ရှိနေပါတယ်။ လစဉ် ဖတ်နေရတဲ့ မဂ္ဂဇင်းတွေကြောင့်. . . အသစ်ထွက်နေတဲ့ ရသဝတ္ထုတွေကြောင့် ဖတ်ချင်စိတ်တွေတဖွားဖွားပေါ်နေတာပါ။ ရပ်ကွက်ထဲက စာအုပ်အငှားဆိုင်လေးဆီမှာ ဖတ်ချင်တဲ့ စာအုပ်သစ်. . . မရောက်သေးရင် ဟိုဘက်ရပ်ကွက်တွေအထိ ဝေးချင်ဝေးပါစေ . . . သွား ငှားဖတ်ခဲ့တာပါ ။ စာအုပ်အငှားဆိုင်လေးတွေနဲ့ ကျွန်တော်ဟာ . . . နှစ်ပေါင်းများစွာ အဆက်အသွယ် ရှိနေခဲ့ခြင်းပါ။ မြို့နယ်ပြောင်း အိမ်ပြောင်းရရင်လည်း ရောက်ရာအရပ်မှာ စာအုပ်အငှားဆိုင်ကို မရမကရှာပြီး ငှားဖတ်ခဲ့တာ. […]
ပုံပြင်မဟုတ်တဲ့ တကယ့်ဘဝတွေ ပိုစ့်ရဲ့ အဆက်ပါ။ ဒီလို မိုးသံလေသံတဝေါဝေါ ဆူညံနေတဲ့ ရွာအခြေအနေအချိန်အခါထဲမှာ ဒီလိုစာလေးတွေ ရေးတင်ဖို့ ဆိုတာက. . . နည်းနည်းတော့ စွန့်စားရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ပထမတစ်ပိုင်းနဲ့ သိပ်မကြာစေလိုတာကြောင့် ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပြီး တင်လိုက်ရပါတော့တယ် ။ ————————————— မောင်သူရတို့က သနားလို့ အိမ်ပေါ်ခေါ်တင်ထားတဲ့ မိသားစု . . . အချိန်တန်လို့ ဆင်းပါတော့ဆိုတော့ ” ဆင်းမပေးနိုင်ဘူး ”တဲ့။ —————– အိမ်လခလည်း မရတဲ့အပြင်. . . ပေးကမ်းကြည့်ရှုခဲ့သေးတဲ့ မျက်နှာကိုမှမထောက်ထားပဲ. . . အဲဒီ မိန်းမက ”ဆင်းမပေးနိုင်ဘူး” လို့ ပြောပါလေရော ။ […]
မြင်ကွင်းကို ဖမ်းချုပ်ခြင်း… ———————————————————- ပိတ်ထားတဲ့တံခါးချပ်တွေကို ဖွင့်ကြည့်မလို ့… ဖွင့်ထားပြီးသားတံခါးတွေကို ခဏဖြစ်ဖြစ် ပိတ်မယ်တဲ့… ဟင့်အင်း…. အရိပ်တောင် အထွက်မခံနဲ ့…. ညံ့ရာကျတယ်… ။ ။ ———————————————————– အလင်းဆက်( Gazette ) 2 /6 / 2014
သူတပါးရဲ့ နာကျင်မှုကို မြင်ရုံနဲ့ ကိုယ်တိုင်နာကျင်သလို ခံစားတတ်တဲ့ စိတ်နှလုံးဟာ အခုအချိန်မှာမှ ရှိလာတာ မဟုတ်ပါဘူး။ မောင်သူရ ရဲ့ စိတ်နှလုံးက ငယ်စဉ်ကတည်းက သူတပါး ရဲ့ နာကျင်မှ ုတွေကို ကိုယ်နဲ့ ထပ်တူထပ်မျှ ခံစားမိခဲ့တာပါ။ မောင်သူရ အသက် ဆယ်နှစ်အရွယ်လောက်က တခြားမိသားစုတစ်စုရဲ့ ဆင်းရဲမွဲတေမှုကို ကြည့်ပြီး မျက်ရည်တောက်တောက်ကျမိခဲ့ဖူးတာလေး ပြန်ပြောပြချင်ပါသေးတယ် ။ ********** အဲဒီတုန်းက . . . မောင်သူရ အသက်က ဆယ်နှစ်လောက်ပဲရှိဦးမယ် ။ မောင်သူရရဲ့ မေမေက တောင်ဒဂုံ / လေးဒေါင့်ကန်ရွာဘက်မှာ မြေကွက်လေးတစ်ကွက် ဝယ်ပြီး ပျဉ်ထောင် သွပ်မိုး အိမ်ကလေးတစ်လုံး ဆောက်ထားတာ ။ ဘယ်သူမှလည်း မနေသေးတော့ အိမ်ကို သော့လေးခတ်ပြီး ဒီအတိုင်းပဲ […]
ပူးချည်ခံလိုက်ရတဲ့ အနာဂတ်နဲ့ ပစ္စုပ္ပန် ———— # ပြီးသွားခဲ့ပြီ. . . အရုပ်ကြိုးပျက်ကျသွားသလိုမျိုး ညနေတွေဟာ မနက်ခင်းရဲ့လက်ထဲက. . လွတ်ကျ ပုံလဲ လို့. . . # ကိုယ်ထူကိုယ်ထဆိုတာလည်း လက်မဲ့ခြေမဲ့တွေအတွက်တော့ အပိုပဲ လက်ပျောက်ခြေပျောက်တွေ နှလုံးသွေးနဲ့ ကဗျာရေးရုံကလွဲလို့. . . ပြီးသွားခဲ့ပြီပဲ. . . # ကြယ်တွေ ကြယ်တွေ ဖူးတချို့ ဝေတချို့. . . ပွင့်တချို့ ကြွေတချို့နဲ့ . . . […]
. . . . အရှေ့အရပ်ဆီမှာ ရောင်နီသန်းနေပြီဖြစ်စေ. . .အနောက်အရပ်ဆီမှာ ဆည်းဆာအရိပ်တို့ လွှမ်းအုပ် အိပ်စက်တော့မည်ဖြစ်စေ . . . ဒီတစ်နေ့တာအတွက် ကိုယ် လူဖြစ်ကျိုးနပ်ခဲ့တာ မနပ်ခဲ့တာတွေအကြောင်း. . .ကိုယ့်ဘာသာ ပြန်တွေးနေပေမယ့် . . . ကိုယ်တကယ်တွေးနေတာက ကိုယ့်အကြောင်းစစ်စစ်မှ ဟုတ်ပါလေစလို့ တလှည့်ပြန်တွေးနေရတယ်ဆိုရင်တောင် အတွေးဆိုတာ. . .အရေးပါတာတွေလို့. . .အမည်တပ်ပြီး . . . မရေးမပါတာတွေကို ရေးရေးလေးမြင်ရုံမျှနဲ့ အလုပ်တစ်ခုလို အဟုတ်လုပ်လိုလုပ် မဟုတ်တရုတ် စိတ်ကူးတွေက အာရုံပေါ်မှာအရုပ်လို ထင်လိုထင်နေလားဆိုပြီး အစွန်းရောက်တတ်တော့လည်း တခါတရံမှာ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် မသိတော့သလိုမျိုးနဲ့ နေ့တွေညတွေ တရွေ့ရွေ ့ ပြောင်းလဲသွားသွား မပြောင်းလဲပဲ ရှိရှိ […]
ကဗျာလေးရဲ ့ နာမည်… ပိုင်ရှင်မဲ ့…အချစ် ဆိုတဲ့ စာသားလေးကို… ချစ်သော ညီတော် သဂျားက …စဉ်းစားပေးထားတာပါ ။ ကျနော်… ဘယ်လို နာမည်လေး..ပေးရမှန်းကို.. မစဉ်းစားတတ်တော့လို ့.. ညီတော်သဂျား.. ဖတ်ပြီးပေးတဲ ့ နာမည်လေးကိုပဲ… ကဗျာထိပ်မှာ.. ကပ်လိုက်ပါတယ်. .။ အစ်ကိုတော် က… ကျေးဇူးတင်တော်မူပါတယ်…. ညီတော် သဂျားရေ… ။
ပြီးခဲ့တဲ့… လေးငါးရက်လုံးလုံး . . . အားတဲ့အချိန်လေးတွေမှာ. . . ဂျူ းရဲ့ ဆုံနေရက်နဲ့ လွမ်းလေခြင်းကို ဖတ်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ် ။ အဲဒီ ဝတ္ထုကို ထွက်ကတည်းက ဖတ်ချင်နေခဲ့ပေမယ့် အကြောင်းကြောင်းကြောင့် အခုမှ ဖတ်ဖြစ်တာပါ။ ဒါတောင်မှ စာအုပ်အဖြစ် စက္ကူအထပ်လိုက်ကို လက်ကကိုင် ဖတ်ရတာ မဟုတ်ပါဘူး ။ ဖုန်းကလေးရဲ့ မြင်ကွင်းထဲကနေ ebook အဖြစ် ဖတ်လိုက်ရတာပါ။ အဲဒီစာအုပ်ကို ဖတ်နေတုန်းမှာရော . . . ဖတ်ပြီးချိန်မှာပါ. .တစ်ခုခုပြောချင်လာတာ… လျှာယားလာပါတယ် ။ လျှာ ယားရင် လက်ကပါ ယားလာတတ်တဲ့ ကိုယ့်ထုံးစံအရ . . . ပြောချင်တာလေးတွေ ချရေးလိုက်ပါတယ် ။ သာမန်စာဖတ်သူတစ်ယောက်အနေနဲ့ ပြောကြည့်တယ်လို့ပဲ […]
ကျွန်တော်ဗျာ…. ခင်ဗျားကို..လွမ်းရတာ..အလွမ်းနဲ ့ နေရတာ.. မဝသေးဘူးဗျ… ခင်ဗျားရဲ ့လက်က ရေးချလိုက်သမျှကို.. ဖတ်ပြီး..ခံစား လွမ်းဆွတ်မိနေတာ… ခင်ဗျားနဲ ့…တစ်ခါတုန်းက… လက်ဖက်ရည်ဆိုင်အိုလေးထဲမှာ.. အတူထိုင်ပြီး..စကားနည်းနည်းပြောခွင့်ရခဲ့တာလေးကို… သတိရလွန်းလို ့… အဲဒီတုန်းက..ခင်ဗျားရဲ ့ လက်ကလေးတွေကို ..ကျွန်တော်..စိုက်ကြည့်မိခဲ့တယ်.. အဲဒီတုန်းက.. ကျွန်တော့်လက်ကိုလည်း..ကျွန်တော် ပြန်ကြည့်မိတယ်.. ။ ကျွန်တော့်လက်နဲ ့…ခင်ဗျားလိ ု…လူရဲ ့..လက်…ဘယ်တော့မှ မတူနိုင်ပါဘူး… ဒါကို..သိသွားတာကတော့… အဲဒီတုန်းက….ခင်ဗျားရေးနေတဲ ့.. ကဗျာတွေကို.. ဖတ်ပြီး.. ခင်ဗျားပြောနေတဲ ့..အနုပညာအကြောင်းတွေကို… နားထောင်ပြီးကတည်းကပဲ….. ဒါပေမယ့်…. ခင်ဗျားလိုလူတစ်ယောက်..ကျွန်တော့်ဘဝထဲက..ခပ်စောစော ထွက်မသွားသင့်ဘူး…..လို ့တော့…. မကြာခဏ တွေးမိတယ်… ။ ကျွန်တော်ဗျာ… ခင်ဗျားကို… ကြောက်ခမန်းလိလိအလွမ်းနဲ ့…တမ်းတနေမိတယ်… ကျွန်တော်… ကျွန်တော်…. ကျွန်တော်ဗျာ….. […]
ခင်ဗျား…ဗျာ…. ဘာလို ့…အစောကြီး…ထွက်သွားရတာလဲ…. ခင်ဗျား..ပြောခဲ့သလို…. ဘယ်သူကမှ နောက်မကျပါဘူး..နေဝင်ချိန်ကိုက..စောသွားတာပါ...လို ့… ဖြေရမှာလား… ။ ခင်ဗျား…ဗျာ…. ကျနော်…ခင်ဗျားကို..လွမ်းဆွတ်တမ်းတနေတာတောင်မှ…. ခင်ဗျားက..လွမ်းဖို ့..စကားလုံးတွေ..ချန်ထားပေးခဲ့တယ်… ကြည့်.. ကျနော်အခု..ခင်ဗျားပြောခဲ့တဲ့စကားတစ်ခွန်းနဲ ့…. ဖြေသိ်မ့်လိုက်ရတယ်…. အားလုံးကို..စွန့်လွှတ်ရရင်တောင်.. သတိရခြင်းကို..ငါ ပိုင်တယ်….ဆိုပြီး…. ဆရာတာရာမင်းဝေ…ရေးတဲ ့ကဗျာတွေကို..ပြန်ဖတ်ချင်../ သိမ်းချင်သူတွေအတွက်ပါ… ။ ပုံလေးတွေကို… ကြည့်ရတာ အဆင်မပြေရင်.. ကျနော့် ဖေ့ဘုတ် အကောင့် alinsett ကနေ ဖြစ်ဖြစ်.. ကျနော့်မေးလ် alinsett.art@gmail.com […]