မနေ့က နောက်ပြန်ရစ်ကြည့် မိတဲ့ ကျောက်သင်ပုန်းကလေးဟာ နုညံ့မှုတွေ ြမြန်မာဆန်ဆန် အဖွေးသားလိမ်းချယ်လို့။ ကတ်သီးကတ်သတ် လွဲချော်ခဲ့ရတဲ့ ဘီးမှာလူကြိုက်များနေတဲ့အရောင်က လက်လို့။ ခုတော့ ပြန်ဆုံကြခြင်းဟာ ဘာလို့များ ကလေးကလားဆန်နေရပါလိမ့်နော်။ အောင်တန်းစားလို့ အမည်ရတဲ့ သစ်ပင်မှာ လောင်းရိပ်အတွက် ဓားစာခံဖြစ်ခဲ့ရင်း ဗန်ဂိုးလို ဝါပြခဲ့ဖူးတာ စိတ်ဖိစီးမှုစရာမဟုတ်လောက်ပါဘူး။ လူငယ်ပီပီ လောကနဲ့ဓါတ်မတည့်လာတဲ့အခါ အလကိုဟောနဲ့ ကုသခဲ့ဖူးတာ အပြစ်လား။ လူကုန်တန်တွေ ရွံရှာလှတဲံ့ ချောင်ကျကျစားပွဲဟာ ကတ်ကိုဘိန်းလို အကြံထုတ်ရမယ်နေရာလား။ နှစ်ရောင်စပ်ထားတဲ့ပုံပြင်က ငါတို့နှစ်ဦးရဲ့ ရေခြားမြေခြားဂီတ တစ်ပုဒ်ပါ။ နားလည်ရခက်တယ် မင်းပဲရွတ်ပြခဲ့တဲ့ ကဗျာတစ်ပုဒ်က ကျောသားရင်းသားမခွဲခြားပဲ နားထောင်လို့ ကောင်းတုန်း။ ကြယ်တွေကို ရေတွက်ပြီးမှ သီချင်းငြီးတတ်တဲ့ တေးသွားမှာ ဘာလို့များ မင်းမိသာစုက ကခုန်နေကြပါလိမ့်။ နယူတန်ရယ် ငါရယ်က ပန်းသီးကြွေကျတာကို တွေးကြတာချင်းတူတယ် တစ်ခုပဲ […]

အသက်ဆက်နေမယ့်သူ အားမငယ်ပါနဲ့ နွေးထွေးတဲ့လက်တစ်စုံက မင်းဘဝအတွက် အေးမြစေမယ်လေ သောကတွေဘယ်လောက်ကြမ်းကြမ်း ဒေါသစိတ်နဲ့မဖြေရှင်းလိုက်ပါနဲ့ အနားမှာ ထာဝရရပ်တည်ပေးမည့်သူ အမုန်းတံတားခင်းချင်ခင်းပါစေ ရဲရဲသာနင်းလျှောက်လိုက်ပါ လောကကြီးက မင်းအတွက်မပြောင်းလဲရင်တောင် ငါ့နှလုံးသားက ဟောင်းသွားမှာမဟုတ်ဘူး သိပ်ချစ်တာယုံပါနော် မအေးမြသေးတဲ့မင်းဘဝထဲ ငါအလည်လာခဲ့တာမဟုတ်ဘူးမေ မငြိမ်းချမ်းသေးတဲ့ အနာဂတ် ငါအရောင်ဆိုးဖို့မဟုတ်ပါဘူး သံသရာအဆုံး တွဲလက်မြဲဖို့ ငါမင်းအတွက် အသက်ဆက်နေမယ့်သူ ကာရံ ၁၆ ့၈ ့၂၀၁၅