“ဟဲ့…ဟိုမှာ … ဟိုမှာ…အမေရ…သမီးကြောက်တယ်…” မီမီ၏ အသံစူစူးသည်.. အားလုံးကို လန့်ဖျန့်သွားစေသည်… မီမီညွှန်ပြရာ အားလုံးကြည့်လိုက်သောအခါ…အိမ်ခြေရင်းမှ..ဝိုးတိုးဝါးတားအရိပ်တစ်ခုသည် သူတို့အားလုံးဆီသို့.. ဦးတည်ရျ်… လာနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ “သဇင်..ငါကြောက်တယ်…ငါကြောက်တယ် လုပ်ပါဦး..” ကြည်ပြာမှ သဇင့်ကို အကူအညီတောင်းလေသည်…။ သဇင်လည်း ကြောက်ရွံ့စိတ်ကို ထိန်းချုပ်ထားပုံရသည်…..။ ထိုအရိပ်သည်… တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်ရျ်လာလေသည်…။ အားလုံးသည်….တုန်လှုပ်စွာကြည့်နေကြလေတော့သည်…..။ “ဝှစ်………” အသံအနည်းငယ်သာ မြည်သွားသည်….။ ထိုအရိပ်သည် ပရိတ်ကြိုးနားရောက်သောအခါ ပျောက်ခြင်းမလှ ပျောက်သွားလေတော့သည်။ အားလုံးပြိုင်တူ သက်ပြင်းချမိလေသည်….။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်….. တိတ်ဆိတ်စွာကြည့်နေကြသည်…..စိတ်ထဲတွင် အလိုလို နားလည်ကြသည်။ ထူးဇင်တို့အားလုံး ဘာလုပ်ရမည်နည်း…………။ ************************************************** ထိုစဉ်…….. ဝရန်တာတွင်…ရှိနေသော အရာတစ်ခုသည် ထူးဇင်တို့အား ကြည့်နေမည်ကို အားလုံးသိခဲ့ပါမှု……။ “ကဲ….ခုချိန်မှာ ငါတို့စဉ်းစားဖို့အချိန်ရပြီ… ငါလည်း ပြောမယ့်သာပြောတာ ကြောက်နေမိတယ်..” သဇင်က ပြောလေသည်….။ “ခုထိ အန္တရာယ် […]

“ဟဲ့…ဟဲ့ ဟိုမှာ ဟိုမှာ ငါမြင်လိုက်တယ်…..” မီမီအသံစူးစူးက သူလက်ညှိုးထိုးသည့်ဘက်ကို အားလုံး၏အကြည့်များရောက်သွားကြသည်။ သူတို့အားလုံးမြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းတစ်ခုကတော့……….။ အဖြစ်အပျက်က မြန်ဆန်လွန်းလှရျ် မျက်စိလျင်သောသူသာ တွေ့လိုက်သည့်အဖြစ်ပင် သူတို့ဝိုင်းထိုင်နေသော… အိမ်၏ ခြေရင်းဘက်မှ အရိပ်တစ်ခု ဖြတ်သန်းသွားခြင်းဖြစ်သည်။ “ဟဲ့….ထူးဇင် ဘာတွေလဲဟာ… ငါကြောက်တယ်နော်…. အိမ်ပြန်မယ်ဟာ..” ကြည်ပြာမှ စပြောလေသည်။ အောင်ခန့်ကတားသည်။ “နင်ကလည်း…အချိန်ကိုလည်းကြည့်ဦး… ည(9)နာရီကျော်နေပြီ…သည်နေရာက နည်းနည်းအသွားအလာကျဲတယ်လေ… နင်တစ်ယောက်တည်း ဘယ်လိုဖြစ်မလဲ….” အာကာလည်း တားလေသည်။ “ငါတို့လည်း ရှိတာပဲဟာ…..မကြောက်ပါနဲ့… ဘာမှမလုပ်နိုင်ဘူး နင်အတွေ့အကြုံတောင်ရတယ်..” အားလုံးသည်….မကြောက်တကြောက်သာ ဖြစ်နေကြသည်….ဘီယာလေးကလည်း နည်းနည်းပါးပါး အစွမ်းပြနေဆိုတော့။ “ကဲ….. ငါတို့ကို တစ်ခုခုမလုပ်သရျ်တော့… ဘာမှမဖြစ်ဘူး…. နင်တို့မကြောက်ကြပါနဲ့.. ငါတို့ယောက်ျားလေး လေးယောက်တောင်ရှိတာပဲ…” ဝေဖြိုးက ထပ်ဝင်ပြောပြန်သည်။ အားလုံးက အနည်းငယ်အေးအေးဆေးဆေး ပြန်ဖြစ်သွားသည်… သည်ပြသနာ ဘယ်ကစဆိုသည်ကို ဖော်ထုတ်ရတော့မည်ဟု […]

ထိုစဉ်……အိမ်၏ထုပ်တန်းပေါ်မှ တစ်ခုခုကျလာသည်ကို ထူးဇင်တွေ့လိုက်မိသည်……. ဆေးပျယ်စပြုနေသော ဓာတ်ပုံလေးတစ်ပုံ…….မျက်နှာခြမ်းက ပျက်နေပေမယ့်…. မိန်းကလေးတစ်ယောက်၏ ပုံတစ်ပုံမှန်း သူသိလိုက်သည်။ ပုံထဲတွင် ဆံပင်မတိုမရှည်မိန်းကလေးတစ်ယောက်..သူမ၏ဘေးတွင်…ကလေးငယ်လိုလို…. တစ်ယောက်အားလက်ဆွဲထားသည်ကိုတွေ့ရသည်…….။ထိုစဉ်………. “ချွမ်…” နောက်ထပ် တစ်ခုခုကျလာသည်ကိုထူးဇင်တွေ့လိုက်မိသည်………..။ မိန်းကလေး ဆံညှပ်လေးတစ်ခု……..တနေ့ညက တစ်ခုတွေ့သည်…..ယခုတစ်ခု…..ဒါဆိုတစ်စုံပြည့်ပြီပေါ့။ ထူးဇင်အတွေးများဖြင့် ရှုပ်ယှက်ခက်နေသည်…အိမ်ရဲ့ထုတ်တန်းပေါ်…ဒီဆံညှပ်တစ်စုံနဲ့ ဓာတ်ပုံတစ်ပုံက မည်သို့ ရောက်နေသလဲ။ အတွေးများစွာဖြင့် ချာချာလည်နေသည်။ ထိုစဉ်………….။ “ဝုန်း……” အိမ်အဝင်တံခါးက ရုတ်တရက်ပွင့်လာသည်…….။ “ထူးဇင်……..မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ…..” “ဝေဖြိုး…မင်းကွာ အသံမပေး ဘာမပေးနဲ့……” “ငါခေါ်နေတာ တစ်ရာကိုးဆယ့်ရှစ်ခါက်လောက်ရှိပီ မင်းဖာသာမကြားတာ” “ဟင်း…..ငါအတွေးလွန်နေလို့ကွာ…..မင်းသည်ည အိမ်မှာအိပ်ပေး….” “ဘာဖြစ်တာလဲကွ….မင်းကလည်း…..” “သည်လိုကွာ ငါပြောပြမယ်…..” ………………. . ………. …………………. ဝေဖြိုးခမှာ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်နေသည်။ “မင်း ပြသနာက ခပ်ဆန်းဆန်းနော်…….. ဒါတိုက်ဆိုင်မှုတော့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးနော်…ထူးဇင်” “ငါလည်း စဉ်းစားနေတာကွ……… သည်အိမ်မှာ […]

ထူးဇင် နားထဲတွင် အိမ်ပွဲစား၏ အသံများသာတရစပ် ကြားနေရသည်။ “လခရော… အိမ်ပါ အဆင်ပြေပါတယ်အစ်ကိုရာ မျက်စိမှိတ်ပီးသာ ငှားလိုက်ပါ… ” ထူးဇင်လည်း အိမ်ကလေးအား သဘောကျနေမိသည်…နှစ်ထပ်တိုက်ခံအိမ်လေးဖြစ်ပြီး ဝရန်တာလေးပါ ပါသဖြင့် ထူးဇင်သဘောကျခြင်းဖြစ်သည်။ “ကဲ…ဒါဆို ကျွန်တော် တစ်နှစ်စာ ငွေချေလိုက်မယ်လေ…နောက်နေ့ပြောင်းလာလို့ရပြီမဟုတ်လား… အိမ်မှာလည်း လက်ရှိနေတဲ့သူ မရှိဘူးဆိုတော့….” “ဟုတ်ကဲ့….အဆင်ပြေပါတယ်ဗျာ…. အဆင်ပြေပါတယ်… ကဲဒါဆို ကျွန်တော်တို့စာချုပ်ချုပ်ဖို့ အိမ်ရှင်ဆီသွားလိုက်ရအောင်….” သည်လိုနှင့် ထိုအိမ်လေးကို ထူးဇင် တစ်နှစ်စာ စာချုပ်ချုပ်လိုက်သည်။ အိမ်လေးသည် မြို့ထဲနှင့်လည်း သိပ်မဝေး လိုင်းကားလည်း ရောက်သဖြင့် သဘောကျမိခြင်းဖြစ်သည်။ ရပ်ကွယ်အနေအထားလည်း တိတ်ဆိတ်မှုရှိပြီး….. ခြံဝန်းလည်းကျယ်လှသည်။ နောက်တစ်နေ့ ပြောင်းလာတော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်တော့သည်။ ****************** တစ်နေကုန် အိမ်ကိုရှင်းလင်း သန့်ရှင်းပြီး နေရာတကျထားရျ် ပင်ပန်းသဖြင့် ထူးဇင် ကြမ်းပြင်ပေါ်လှဲချလိုက်မိသည်။ […]