တစ်နေ့သ၌ ကျွန်ုပ် မောင်မင်း သည် ဆူညံလွန်းခြင်း၊ တိတ်ဆိတ်လွန်းခြင်း စသည့် အစွန်းနှစ်ပါး လွတ်ပြီး အတန်အသင့် လူသွားလူလာ ရှိသော လမ်းကလေး နံဘေး၌ ဖွင့်လှစ်ထားသည့် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကလေး၌ ထိုင်ရင်း လက်ဖက်ရည် တစ်ခွက်အား ဇိမ်ခံ၍ သောက်နေလေ၏။ လက်ဖက်ရည် တစ်ဝက်ခန့် ကုန်သွားသောအခါ အသင့် ဆောင်ထားသော စီးကရက်ဘူးအတွင်းမှ စီးကရက်တစ်လိပ်အား ထုတ်ယူ၍ မီးညှိ ရှိုက်ဖွာကာ ဟိုတွေး ဒီငေးဖြင့် အားလပ်ခြင်း အရသာအား အပြည့်အဝ ယူနေမိလေတော့၏။ ထိုအခိုက်တွင် အသက်အားဖြင့် (၄၀) ဝန်းကျင်ခန့်ရှိသည့် မှုတ်ဆိတ်မွှေးများ ထူထပ်စွာ ပေါက်ရောက်လျက်ရှိသော လူကြီး တစ်ဦးသည် ကျွန်ုပ်ထိုင်လျက် ရှိသည့် လက်ဖက်ရည် ဆိုင်လေး အတွင်းသို့ ဝင်ရောက်လာခဲ့လေ၏။ ထိုလူကြီးသည် ဆိုင်အတွင်းသို့ အကဲခတ် […]

လူတိုင်း လူတိုင်း ဘဝတစ်ခုကို ဖြတ်သန်းကြရတဲ့အခါ အဖြစ်အပျက် မျိုးစုံကို ကြုံတွေ့ကြရခြင်းဟာ ဓမ္မတာတစ်ခုလို့ ကျွန်တော် မြင်ပါတယ်။ ခင်ဗျားတို့မှာလည်း ခင်ဗျားတို့ ကိုယ်တိုင် ကြုံခဲ့ကြရတဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေ ရှိမယ်။ ကျွန်တော်မှာလည်း ကျွန်တော် ကိုယ်တိုင် ကြုံခဲ့ရတဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေ ရှိပါတယ်။ အဲ့ဒီ အဖြစ်အပျက်တွေဟာ တူချင်လည်း တူလိမ့်မယ်၊ ခြားနားချင်လည်း ခြားနားပါလိမ့်မယ်။ ဒီလို ကိုယ်တိုင် ကြုံရတဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေထဲမှာ အချို့အချို့သော အဖြစ်အပျက်တွေဟာ ဆန်းပြားနေတတ်ပြန်တယ်။ သူတစ်ပါးကို ပြန်လည် ပြောပြပါက သူတို့က “အရူး” လို့ သတ်မှတ်ကြမယ့် အဖြစ်အပျက်တွေလည်း ပါမယ်။ တစ်ပါးသူတို့ ပါးစပ် အဟောင်းသားနဲ့ “ဟုတ်လား” လို့ ငေးမော နားထောင်သွားကြမယ့် အဖြစ်အပျက်တွေလည်း ပါနိုင်ပါတယ်။ ကျွန်တော် ဒီလို […]

နောက်ဆုံးအပိုင်းကို ကျော်ရှုဖတ်ရှုလိုပါက ဤနေရာကို နှိပ်ပါ။ +++++++++++++++++++ (၁) တစ်နေ့သ၌ ရန်ကုန်မြို့ လမ်းမကြီးတစ်ခုပေါ်တွင် အသက် ၇ဝ ဝန်းကျင်ခန့်ရှိ အဘိုးအိုတစ်ဦးအား တွေ့ရလေ၏။ အဆိုပါ အဘိုးအိုသည် လွန်စွာ နွမ်းရိသော အဝတ်အစားများအား ဝတ်ဆင်ထားပြီး ၎င်း၏ ရှေ့၌လည်း ဒန်ခွက်တစ်လုံးအား ချထားသည်ကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် သူတောင်းစား အဘိုးအိုတစ်ဦးဟု ယူဆရလေသည်။ အချို့သော လမ်းသွားလမ်းလာများသည် ထိုသူတောင်းစား အဘိုးအို အား သနားဂရုဏာသက်သော အားဖြင့် အဘိုးအို၏ ရှေ့ရှိ ဒန်ခွက်ထဲသို့ ငါးကျပ်တန်၊ တစ်ဆယ်တန်များကို ထည့်ပေးသွားကြလေသည်။ ထိုအခါ အဘိုးအိုမှ အများနည်းတူ “ကျန်းမာပါစေ၊ ချမ်းသာပါစေ” ဟူ၍ ဆုတောင်းပေးခြင်း မရှိပါဘဲ ထူးဆန်းစွာပင် “ကောင်းခြင်း၊ ဆိုးခြင်းနှင့် ပြည့်စုံစေ” ဟူ၍ ဆုပေးတတ်လေ၏။ […]

သုံးပင်လိမ် အရှုပ်တော် နှစ် +++++++++++++++++++ သုံးပင်လိမ် အရှုပ်တော် တစ်ကို ဖတ်ရှုလိုပါက ဒီနေရာကို နှိပ်ပါ … တစ်နေ့သ၌ ဖားခုန် ဟူ၍ အမည်ရသော ကျေးရွာလေး၏ တောင်စူးစူးအရပ်တွင် ရှိသည့် ထုံးဖြူဖြူ စေတီလေး တစ်ဆူ၏အနီး လွန်စွာ ကြီးမားသည့် ညောင်ပင်ကြီးတစ်ပင်အောက်တွင် အဖြူရောင် ဝတ်စုံအား ဝတ်ဆင်ထားသည့် ယောဂီတစ်ဦးဟူ၍ ယူဆဟန်ရှိသော လူကြီးတစ်ဦးအား မြေပြင်ပေါ်တွင် ရှုပ်ပွနေသည့် ညောင်ရွက်ကြွေများအား တံမြက်စည်းဖြင့် လှည်းကျင်းလျက် ရှိနေသည်ကို တွေ့ရလေ၏။ ထိုလူကြီးသည် ၎င်း၏ ဆံပင်တို့အား သျှောင်ပုံစံ ထုံးထားလေ၏။ ၎င်း၏ မျက်နှာတွင်လည်း အဖြူရောင် မှုတ်ဆိတ်မွေး၊ နှုတ်ခမ်းမွေးများ ပေါက်ရောက်လျက် ရှိသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ ယင်းကြောင့်ပင် အဖြူရောင် ဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားသည့် ထိုလူကြီးမှာ […]

တစ်နေ့သ၌ ရန်ကုန်မြို့ လမ်းမကြီးတစ်ခုပေါ်တွင် အသက် ၇ဝ ဝန်းကျင်ခန့်ရှိ အဘိုးအိုတစ်ဦးအား တွေ့ရလေ၏။ အဆိုပါ အဘိုးအိုသည် လွန်စွာ နွမ်းရိသော အဝတ်အစားများအား ဝတ်ဆင်ထားပြီး ၎င်း၏ ရှေ့၌လည်း ဒန်ခွက်တစ်လုံးအား ချထားသည်ကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် သူတောင်းစား အဘိုးအိုတစ်ဦးဟု ယူဆရလေသည်။ အချို့သော လမ်းသွားလမ်းလာများသည် ထိုသူတောင်းစား အဘိုးအို အား သနားဂရုဏာသက်သော အားဖြင့် အဘိုးအို၏ ရှေ့ရှိ ဒန်ခွက်ထဲသို့ ငါးကျပ်တန်၊ တစ်ဆယ်တန်များကို ထည့်ပေးသွားကြလေသည်။ ထိုအခါ အဘိုးအိုမှ အများနည်းတူ “ကျန်းမာပါစေ၊ ချမ်းသာပါစေ” ဟူ၍ ဆုတောင်းပေးခြင်း မရှိပါဘဲ ထူးဆန်းစွာပင် “ကောင်းခြင်း၊ ဆိုးခြင်းနှင့် ပြည့်စုံစေ” ဟူ၍ ဆုပေးတတ်လေ၏။ အဆိုပါ အဘိုးအို သည် ညနေပိုင်းအချိန်များတွင် လာရောက်၍ တောင်းရမ်းတတ်လေ့ရှိ၏။ […]

ကျုပ်တို့ရွာက ရွာတည်စကနေစပြီး နေရာ သုံးနေရာပြောင်းလို့ ရွာတည်ခဲ့ပါတယ်။ ပထမဆုံး တည်ခဲ့တဲ့နေရာကတော့ ကျုပ် ဓာတ်ပုံတွေနဲ့တကွ ဖော်ပြခဲ့ဖူးတဲ့ “ဥစ္စာစောင့်တွေ ရှိတဲ့တောင်” ဆိုတဲ့ ပို့စ်ထဲမှာပါတဲ့ တောင်ကို အလယ်ပြုလို့ တည်ခဲ့တယ်။ နောက်တော့ လက်ရှိ ရွာသင်္ချိုင်းနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ တည်ခဲ့တယ်။ အခု နောက်ဆုံးမှာတော့ သင်္ချိုင်းရဲ့ အရှေ့တောင်ယွန်းယွန်းမှာ တည်ထားပါတယ်။ (ရာဇဝင်၊ အထောက်အထား အကုန်ရှိ၏။ မယုံရင် လာကြည့် … 😀 ) လက်ရှိ ရွာရှိတဲ့ နေရာကို အသစ် စတည်ကာစကပေါ့ဗျာ။ ကျုပ်တို့ရွာကို အခြားရွာတွေက လာလာပြီး အနိုင်ကျင့် ဗိုလ်ကျခဲ့ကြသဗျ။ ကျုပ်တို့ရွာက အမြဲတမ်း ခံဘက်ကကြီးပဲ။ (အဟင်း .. ဟင်း .. အဲ့အချိန်တုန်းက ကျုပ် မမွေးသေးလို့ပေါ့ဗျာ။ […]