မြတ်သောဆရာ ..သူ့လိုဆရာ(၂)

ကျွန်မ ရန်ကုန်ကိုပြောင်းလာတဲ့အခါ ဆရာရန်ကုန်ကို ကျောင်းကိစ္စနဲ့ လာရင် လာတွေ့တတ်ပါတယ်။

အဲဒီအချိန် ကျောင်းမှာကွန်ပျူတာခန်းလုပ်ပြီး ကလေးတွေကို ကွန်ပျူတာသင်ပေးတော့

သချင်္ာကို ချစ်တဲ့ဆရာဟာ ကွန်ပျူတာကိုလည်း သိပ်ချစ်သွားပါတယ်

။ကျောင်းကွန်ပျူတာခန်းရဲ့ တာဝန်ကို ဆရာပဲ ယူထားပြီး စာသင်ချိန်ကလွဲရင်

နေ့နေ့ညညကွန်ပျူတာသင်ခန်းစာ စာအုပ်တွေနဲ့ လေ့လာနေတတ်ပါတယ်။

ကျွန်မနဲ့တွေ့တဲ့အခါတွေမှာ မင်းကတော့ ကွန်ပျူတာတော်တော်တတ်နေရောပေါ့နော်၊

ဆရာ သိပ်အားကျတာပဲလို့ ပြောတတ်ပါသေးတယ်။ ဆရာထင်သလောက် မတတ်ပါဘူးလို့ ရှင်းပြရပါတယ်။

လွန်ခဲ့တဲ့ ၅နှစ်က တစ်ရက်မှာ နယ်က သူငယ်ချင်းဆရာဝန်ဆီက ဖုန်းဝင်လာပါတယ်။

ဆရာ ဦးသန်းရ ကျောင်း ကွန်ပျူတာခန်းထဲမှာ ဦးနှောက်သွေးကြောပေါက်ပြီး မေ့လဲသွားလို့

ရန်ကုန်က ဦးနှောက်နဲ့ အာရုံကြောခွဲစိတ်ကု ဒေါက်တာ ဦးစောဆိုင်မွန်သာရဲ့ ကွယ်ကဘောဆေးခန်းကို လွှတ်လိုက်ပါတယ်တဲ့၊

(ကရင် အမျိုးသားချင်းလည်းဖြစ် ၊စားရိတ်လည်း သက်သာစေချင်လို့ ညွှန်လိုက်တာပါ)

လိုက်ပို့တဲ့ ကားဆရာက ကွယ်ကဘောဆေးခန်း မရှာတတ်တော့ SSC ကိုရောက်နေတယ်လို့ သတင်းပေးလာပါတယ်။

SSCရဲ့ ICU ထဲသွားရှာတော့ ဆရာ့ကို ခွဲစိတ်ပြီး သတိလစ်နေဆဲ စက်တန်းလန်းနဲ့ တွေ့ရပါတယ်။

ကိုယ်တတ်နိုင်သလောက်ငွေကို် စောင့်နေတဲ့ ဆရာ့ အမျိုးသမီးလက်ထဲထည့်ရင်း အားပေးရပါတယ်။

အခြားသူငယ်ချင်းတွေဆီလည်း ဖုန်းတွေ တစ်ဆင့်တစ်ဆင့်ဆက်ကြပြီး ဆရာ့ကို ကူညီကြဖို့ ဆော်ဩကြပါတယ်။

ဆရာ့မိတ်ဆွေတွေကလည်း ကူညီကြပါတယ်။ဆေးရုံပေါ်မှာ တစ်လကျော်ကုသပြီး အသက်ရှင်လာပေမယ့်

ခြေတစ်ဖက်လက်တစ်ဖက် မသန်တော့တဲ့ အခြေအနေနဲ့ မြို့ကိုပြန်သွားနိုင်ပါတယ်။ ဆွဲနေတဲ့ ခြေနဲ့လက်ကို လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်နေရပါတယ်။

သူငယ်ချင်းဆရာဝန်ကပဲ ဆရာ့ကို အခမဲ့ အိမ်တိုင်ယာရောက်ကြည့်ပြီး ကုသပေးနေပါတယ်။ဆေးပင်စင်လည်း ယူလိုက်ရပါတယ်။

တင်္စနျစ်တစ်ခါ မြို့ပြန်တဲ့အခါ ဆရာ့ကိုသွားကန်တော့ရင် ဆရာက မျက်ရည်တွေလည်ပြီး မင်းတို့ တပည့်တွေကြောင့် ဆရာမသေတာပါကွာလို့ ပြောတတ်ပါတယ်။

ဆရာ အခုကျောင်းတာဝန်က အားသွားတော့ ဗုဒ္ဓဘာသာကို လေ့လာနေပါတယ်တဲ့။

စာမဖတ်နိုင်သေးတော့ တပည့်တစ်ယောက် ကန်တော့ထားတဲ့ CD player လေးနဲ့ တရားခွေတွေ နာပါတယ်

၊သိပ်တော့ နားမလည်သေးဘူးလို့ပြောရှာပါတယ်။ကိုယ့်မှာရှိတဲ့ လွယ်ကူရှင်းလင်းတဲ့ တရားခွေတွေ ဆရာ့ဆီ ပို့ပို့ပေးရပါတယ်။

နောက်ဆုံးတစ်ခေါက်ရောက်တော့ ဆရာ့ခြေတွေ လက်တွေ အတော်ကောင်းလာပါတယ်။လူတွဲမပါပဲ လျှောက်နိုင်လာပါပြီ။

ဆရာ့ကို အိမ်ဝမှာ ဦးထုပ်ဆောင်း လွယ်အိတ်လေးတစ်လုံးလွယ် နဲနဲဆွဲနေသေးတဲ့ ခြေထောက်တွေကို ကြိုးသိုင်းဖိနပ်နဲ့ထိန်းလို့

တွေ့လိုက်ရတော့ ဆရာအပြင်သွားမယ်မှန်း သိလိုက်ရပါတယ်။

တပည့်တစ်ယောက်ဖွင့်ထားတဲ့ ကွန်ပျူတာဂိမ်းဆိုင်မှာ ကွန်ပျူတာသင်ခန်းစာတွေ ပြန်လေ့ကျင့်နေတာပါတဲ့။

အဲဒီ တပည့်ကလည်း ဆရာ့ကိုဆို အခမဲ့ ပေးသုံးပါတယ်။ဆရာ့ဇွဲနဲ့ ဝါသနာပေါ် တစ်စိုက်မတ်မတ်ရှိပုံကတော့ အံ့မခန်းပါပဲ။

ဘယ်ခါတွေ့တွေ့ ဆရာပြောနေကျစကားကတော့ မင်းတို့ တပည့်တွေကြောင့် ဆရာ မသေတာပါဆိုတဲ့ စကားပါပဲ။

ဆရာ့လိုပဲ စေတနာအပြည့်နဲ့ သင်ကြားပေးကြတဲ့ ဆရာဆရာမတွေ ကျွန်မ ဘဝ တစ်လျှောက်လုံး အများကြီးတွေ့ခဲ့ရပါတယ်။

အခုထိလည်း သင်တန်းတွေ တက်နေဆဲမို့ စေတနာကောင်းတဲ့ ဆရာဆရာမတွေ တွေ့နေဆဲပါပဲ။

အဲဒီထဲမှာ တချို့ဆရာတွေက မိသားစု ကျောထောက်နောက်ခံကောင်းရှိတာကြောင့်

စားဝတ်နေရေး ပူပင်စရာမလိုတော့ တပည့်တွေက ဖြည့်ဆည်းပေးစရာမလိုတဲ့အတွက် တပည့်အကျိုးကို

ခံစားရတာ သိသာထင်ရှားပြလို့ မရတာကြောင့် ဥပမာအနေနဲ့ ထည့်မပြရတာပါ။

ဆရာကတော့ တကယ့်ကို တပည့်မရှား တစ်ပြားမရှိ ပီတိကိုစား အားရှိပါ၏ ဆိုတဲ့ ကဗျာအတိုင်းပါပဲ။

SSC လို ပုဂ္ဂလိကဆေးရုံမှာ အကြီးစားခွဲစိတ်မှုရဲ့ စားရိတ်ကို၊နောင်ကျန်းမာလာသည်ထိ ကုသရတဲ့ စားရိတ်ကို

တစ်သက်လုံး ရိုးသားစွာ ပညာပေးလာတဲ့ ဆရာ့ရဲ့ မေတ္တာစေတနာ ရောင်ပြန်ဟပ်ပြီး အကုန်ခံနိုင်သွားတာပါ။

ဒါတစ်ကယ့် အဖြစ်မှန် နာမည်မှန်တွေပါပဲ။ ဆရာ ခုထိ ကျွန်မတို့မြို့မှာ ကျန်းမာစွာရှိနေပါတယ်။

ကျွန်မတို့ ဆေးတက္ကသိုလ် (၁)က ဒုတိယနှစ်အမ်ဘီဘီအက်စ မှာ သင်ပေးတဲ့ ဆရာမကြီး ဒေါ်နော်မာစော၊ဆရာဒတ် တို့ ဆိုရင်လည်း

အဲဒီလိုပဲ ပြည်တွင်းပြည်ပက တပည့်တွေ ထောက်ပံ့ကူညီကြတဲ့ တစ်နှစ်တစ်နှစ် သိန်းချီငွေတွေနဲ့ ဘဝရဲ့ နောက်ဆုံးအချိန်ကို အေးအေးချမ်းချမ်း ကျော်ဖြတ်သွားခဲ့ပါတယ်။ေ

ဆး(၂)က ဆရာကြီး ဦးမောင်မောင်စိန်ကိုလည်း တပည့်တွေ ကန်တော့ ထောက်ပံ့ကြတာ ဆေးတက္ကသိုလ်တွေရဲ့ website တွေမှာ တွေ့နေရပါတယ်။

သိတတ်တဲ့ တပည့်တွေကလည်း မကျန်းမာတဲ့၊နွမ်းပါးတဲ့ဆရာတွေကို ကူညီချင်လို့ို့ အဖွဲ့တွေ ဖွဲ့ပြီး လှုပ်ရှားနေကြပါတယ်။

ကျောင်းသားဟောင်းတွေရဲ့ ဆရာကန်တော့ပွဲဆိုတာ နှစ်စဉ် ဒီဇင်ဘာလလောက်ဆို မပြတ်ကြားနေရတာပါ။

ဒီလို ဆရာကောင်းတွေ နဲ့ ဆုံဆည်းခဲ့ရတဲ့ ကျွန်မတော့ ဘဝပေးအခြေအနေ အရ ဆရာများလုပ်ဖြစ်ခဲ့ရင် ဆရာဦးသန်းရလို ဆရာမျိုးပဲ လုပ်မှာပါ။

ဆရာဟာ ကျွန်မရဲ့ Role Model ပါ

၊ကိုယ့်လက်ကိုယ့်ခြေ နိုင်တုံးမှာ အရိုးသားဆုံး ခြိုးခြံချွေတာပြီးနေပါမယ်။ အကယ်၍ မကျန်းမာတဲ့ အနေအထားရောက်ရင်တော့ ကျွန်မရဲ့ ထားခဲ့တဲ့ မေတ္တာ စေတနာတွေ ရောင်ပြန်ဟပ်မယ်ဆိုတာ ဆရာ့ကို ကြည့်ပြီး ယုံကြည်ပါတယ်။

ကျွန်မလိုပဲ ဆရာကောင်းတွေခေတ်နဲ့ ဆုံဆည်းဖူးကြတဲ့ ကျွန်မတု့ိ အရွယ် ဆရာဆရာမတွေ ရှိမှာပါ။ကျွန်မတို့ဆရာတွေ ကျွန်မတို့အပေါ် ကောင်းခဲ့သလို ကျွန်မတို့ကနေ နောင်တပည့်တွေ အပေါ်ကောင်းမပေးနိုင်ဘူးလား။

တပည့်တွေကို ငါ့ဆီ ကျူရှင်လာတက်မှ အမှတ်ကောင်းမယ်လို့ ပြောနေစရာလိုသေးလား

၊အဲဒီလို ခြိမ်းခြောက်ခံပြီး လာတက်ရတဲ့ ကလေးတွေက ကိုယ့်အပေါ် လေးစားမှုရော ရှိပါ့မလား၊

ဒီလို ရှာလို့ရတဲ့ငွေတွေနဲ့ လှလှပပ ဝတ်နိုင်စားနိုင်တာ နောင်ရေးစိတ်အေးရမယ့် အခြေထိ စုဆောင်းနိုင်ရဲ့လား။

ဆရာဆိုတဲ့ Image ကို ဘယ်လို ပုံဖော်စေချင်ကြလဲ စဉ်းစားကြစေချင်ပါတယ်။

မိဘ၊ဆရာ၊ကျောင်းသား ဆိုတဲ့ တြိဂံထဲက တစ်ဒေါင့်နဲ့ တစ်ဒေါင့် ဆက်သွယ်ရာမှာ အဓိက အကျဆုံးက ဆရာပါ။

မိဘ နဲ့ ကျောင်းသားတွေကောင်းဖို့ ဆရာတွေက ဦးဆောင်သွားရပါမယ်။

တိုင်းပြည်အတွက် တော်တဲ့ လူကောင်းလေးတွေ၊ ကောင်းတဲ့ လူတော်လေးတွေ ဘက်ညီညီ ထွက်လာဖို့

တာဝန်အရှိဆုံးကဆရာတွေပါ။

ဒီနေရာမှာ စွယ်တော်ရွက်ရဲ့ “တစ်ယောက် တစ်လက် ဝိုင်းလို့ကူ၊ ဂေဇက်ရွာကြီး ကောင်းဖို့ ကောင်းဖို” ထဲက စကားလုံးတွေ ယူသုံးပါရစေ။့
https://myanmargazette.net/106194/creative-writing/comment-page-1#comment-174500

အနီးကပ်ဆုံး ရောက်တဲ့နေရာက စ “ ပြောင်း ” ကြပါစို့။

အမှန်ရောက်အောင် ချက်ချင်းမပြောင်းနိုင်သေးရင်တောင် အနည်းဆုံး အမှားတွေတော့ ထပ်မလုပ်ကြပါစို့ရဲ့

ထပ်ပြောချင်ပါတယ်

ဆရာဆိုတဲ့ Image ကို ဘယ်လို ပုံဖော်စေချင်ကြပါသလဲ။

ဒီစာရဲ့ ခေါင်းစဉ်က အားလုံးသိကြပါမယ်၊ဖက်ဖူးရောင်ရုပ်ရှင်ကားထဲမှာ မာမာအေးကြီး ခံစားမှုအပြည့်နဲ့ဆိုထားတဲ့ သီချင်းပါ။

မှတ်မိသလောက် ရေးပေးလိုက်ပါတယ်။ခံစားကြည့်ကြပါ။

မြတ်သောဆရာ၊သူ့လိုဆရာ

လိမ္မာယဉ်ကျေး သင်ပေးတဲ့ဆရာ

သူ့ဘဝကိုပင် သူမတွယ်တာ။

တပည့်များအပေါ် သားသမီးများပမာ

ချစ်ခင်မြတ်နိုးကြင်နာ၊

အရာရာအစစ ဆုံးမညွှန်ကြားကာ

သိစေချင်သောစေတနာ၊ တတ်စေချင်သောစေတနာ