“First And Last” အပိုင်း(၃)

“ဆရာ……ကျွန်တော်ကို     အခင်းဖြစ်တဲ ့နေရာ  ပြန်သွားချင်လို ့  ပါ…..”

“ဘာဖြစ်လို ့လဲ  ကိုသန်းဝင်းရဲ ့…………..”

“ဒီလိုပါဆရာ……………သဲလွန်စ  တခုခုများတွေ ့နိုင်မလားလို ့ပါ…………”

“ကောင်းပြီလေ…………….သွားပါ…ဒါနဲ ့ကိုသန်းဝင်း  သွားရင်  ရဲဘော်သုံးယောက်ပါခေါ်သွား…………….”

“ဟုတ်ကဲ ့ဆရာ…………..”

“ကျီ…………….”

အထဲမှာ     ရှုပ်ပွနေသည်။ဘယ်အရာမှ  ပြောင်းလဲမှုရှိသေးပဲအရင်အတိုင်းရှိနေလေသည်။ကိုသန်ဝင်းတစ်ယောက်အတွက်တော့     လွယ်ကူသွားရလေသည်။

“ဟေ့……….ငါ့ ကိုဓါတ်မီးပေးပါအုံးကွာ….တခုခုတော့တွေ ့ပြီ…………ဘာလဲတော့မသိဘူး.”

“တနင်္လာနေ ့ကရထားလက်မှတ်ပဲ………မြ ို့ပါတ်ရထားပဲ….မင်းတို ့နှစ်ယောက်ငါနဲ ့လိုက်ခဲ ့       ဇော်ဇော်မင်းက    စခန်းကိုပြန်ပြီဆရာ ့ကို     အကြောင်းကြားထား……….“

“ဟုတ်ကဲ ့ဆရာ…………”

ဘူတာရုံကိုရောက်တော့……

“တနင်္လာနေ ့က     ဒီဘူတာမှာ    တာဝန်ကြတာ  ဘယ်သူလဲ…………..”

“ဦးမြ ိုင်ထွန်းပါ……….ဆရာ…”

“သူ ့ကိုခေါ်ပေးလို ့ရမလား…….မေးစရာလေးရှိလို ့ပါ…….”

“ဟုတ်ကဲ ့ပါဆရာ……….”

လူရွယ်တစ်ဦးက      ဖုန်းနံပါတ်တွေကိုနိပ်လေသည်။    ပြီမှ  ကိုသန်ဝင်း   ကိုပြန်ပြောလေသည်။

“ဆရာ……..သူအခုပဲထွက်လာခဲ ့ပြီတဲ ့…….”

“အေးကွာ…………..”

ခဏကြာတော့       ဦးမြ ိုင်ထွန်း  ရောက်လာလေသည်။

“ထိုင်    ဦးမြ ိုင်ထွန်း…………နဲနဲလောက်မေးချင်လို ့ပါ    သိသလောက်ပြေပေးနိုင်မလား……”

“ဟုတ်ကဲ ့ဆရာ…….ဘာများသိချင်တာလဲဆရာ………”

“အော်…………ဒီလိုပါ    ဦး   တနင်္လာနေ ့က    ဒီမှာ  တာဝန်ကျတယ်နော်……အဲ့ဒါဟုတ်လား………….”

“ဟုတ်ပါတယ်ဆရာ……………”

“ဒါဆိုရင်     တနင်္လာနေ ့က    ရထားစီးခဲ ့တဲ ့  ဒီလက်မှတ်ပိုင်ရှင်ကို     မှတ်မိနိုင်မလား…………..”

“ဟာ………သိတာပေါ့ဆရာရယ်………သိရုံတင်ဘယ်ကမလဲ    သူကအရမ်းထူးခြားတယ်  ……”

“ဘယ်လိုထူးခြားတာလဲ   ပြောဲပနိုင်မလား.ဦး”

“အင်း    ဒီလိုကွဲ ့  အဲ ံဒီလူက     တခါတလေကြရင်   ရထားလက်မှတ်ကို     တစ်စောင်ပြီးတစ်စောင်   ထပ်ဝယ်တက်တယ်………..ပြီးတော့    ပိုက်ဆံကိုလဲ    နှစ်ခါ   ထပ်ပေးတက်တယ်……”

“ဟုတ်လား…….ဒါဆိုထူးခြားနေပြီ….ဆက်ပြောပါအုံးဦး”

ရှေ ့သို ့ဆက်ပါအုံးမည်…………………