ကဗျာ မဟုတ်ပါ ။ စာမဟုတ်ပါ ။ ဘာဆိုဘာမှ မဟုတ်ပါ ။

( တစ်ဆက်တည်း….အသံ ထွက် ဖတ်မှ…. ပီပြင်မယ့် စာ..)

ဤနေ ့တွင် ကိုယ် သေချင်သည်။

ကိုယ့် လက်ဖဝါးများကို ကိုယ် ပြန်ကြည့်ရင်း ဝမ်း နည်းမှု ၏ အ ဟုန်ဖြင့် စီးမျော /

ကိုယ် ရင် မောခဲ ့ရသမျှ ဖြေသိမ့်ဖွယ်ရာ တစ်ခု ရပြီ…..ထင်ခဲ့သမျှလည်း လွဲ ခဲ့ပြီ။

ကိုယ့် လက်သည် ကြမ်းရှ မာကျော /

ကိုယ့် နှလုံးသား နှင့် ဆန် ့ကျင်စွာ /

ကိုယ့်ဘဝသည်လည်း ကိုယ့် အိပ်မက်များ နှင့် ဆန့်ကျင် လွန်းခဲ့သည်ပဲ ။

ကိုယ့်အိပ်မက်များထဲတွင် နတ်သမီးများ ပါဝင်ခဲ့သည် ။

အောင်မြင်မှုနှင့်… ကျရှုံးမှုများလည်း..ရံဖန်ရံခါ ပါတတ်သည် ။

ကိုယ့်လို . . . . မြေသား မြေ စိုင်ပေါ် မှာ လူ မဆန်စွာ ရှင်သန်ခဲ့ရသူ တစ်ယောက်က နတ်သမီး ပါသော အိပ်မက်ကို မက်ခွင့်ရှိပါရဲ ့လား ဟု

မကြာခဏ ကိုယ် တွေးသည် ။

သို ့သော် ကိုယ်ကတော့ မက်ခဲ့သမျှ အိပ်မက်များကို အား မရနိုင်ခဲ့ ။

ကိုယ့်ဘဝသည် ကာရန်မပါသော ကဗျာတစ်ပုဒ်လို နားလည်ရခက်ခဲ့သည့်…အချိန်တွေချည်း ။

အင်းလေ ကာရန်ပါသော ဘဝတွေထဲမှာ လည်း နားလည်ရ ခက်လွန်းတဲ့ ဘဝတွေ ရှိနေတာပါပဲ လေ. . . . ။

ကိုယ် လိုချင်တာလေးတွေ မရတိုင်းသာ ကို်ယ့် ရင်ဘက် ကိုယ် ဓါး စိုက်ချ ကြေး ဆိုလျှင် ကိုယ့် ရင်ဘတ်မှာ ဓါး အစင်းစင်းတို့

စိုက်ဝင်နေလောက်ပြီ ။

ကိုယ် မလိုချင်တာတွေကိုတော့ အလင်္ကာ မပါသော လက်များဖြင့် ယူဆောင်လိုက်ရ ။

အဲဒီလို မလိုချင်တာတွေ ရောက် ရောက် လာတိုင်း ကိုယ်တိုင် ရေးခဲ့ရ တဲ့ ကိုယ့်သ မိုင်း ထူထူကို ကိုယ့်ခြေ / ကိုယ့် လက်နဲ့ပဲ ဆွဲဆုတ် ဆောင့်ကန် ချေမွှပစ်လိုက်ချင်၏ ။

ကိုယ့် တပ်မက်မှုတွေကို ကိုယ့် ရင်ထဲ ပြန်ထိုးသိပ် / ကိုယ့် နှလုံးအိမ်ထဲက နာကျင်မှုကို ကိုယ့် ဆူးချွန် လက်နဲ့ပဲ ကိုယ် ဖိ ။

ဘယ်သူမှ မလျှောက်ချင်တဲ့ လမ်းတွေဆီ လှည့်ထွက်ခဲ့ရ ။

ကိုယ့် ရင်ဟာ အတိုင်းမသိ စူးနင့် /

ကိုယ့် အသံတွေ ပျောက်ဆုံးမတတ် ကွဲထွက် /

ကိုယ့် မာနတွေ မိုးထိ မတတ် မြင့်တက်ပြီးမှ ဖောင်းခနဲ ပေါက်ကွဲ ။

ကိုယ့် မျှော်လင့်ချက် ရထားကြီး အတွဲလိုက် တိမ်းမှောက် /

ကိုယ့် လက်သီး ဆုပ် ကို ကိုယ် ပြန် ကိုက်ပြီး ကိုယ့်လျှာကို ကိုယ့်သွား နှင့်ပဲ ပြန် ရန်တိုက် ခဲ့ရသည် ။

ကိုယ် လောကဓံ ၏ ဓါး ရှစ်လက်ကြားမှာ…..အံ့မခမ်း တိမ်းစောင်း ချွတ်ချော်ခဲ့ရ /

ကိုယ့်လက်ဟာ အဆိပ်ပင်တွေ တစ်ပင်ပြီး တစ်ပင် ကို စိုက်ပျိုးခဲ့သူ . . . ။

ကိုယ့် လက်ဟာ ဓါးသွား တစ်လက်လို

ကမ္ဘာမြေကို ခွဲထုတ် ဖွ ရှုပ်ပစ်လိုက်မယ့် လက် /

ကိုယ့် မျက်နှာဟာ လောကကို အကျည်းတန်စေခဲ့ /

ကိုယ့် အသက်ရှုရှိုက် ရှင်သန်ခြင်းဟာ လောက အတွက်တော့ အနှောင့်အယှက် /

ကိုယ့် သေဆုံးခြင်း ဆို တာကတောင် . . . . . လောက ကို ဝန်ထုတ်ဝန်ပိုး တိုးစေခဲပြီ /

ကိုယ် . . . . . . နာကျင်မှု အထပ်ထပ်

ကြောက်မှု ကွင်းဆက်မပြတ် ။

ကိုယ် ကြောက်နေပြီ ။

အခုတော့ ကိုယ်. . . . . . . .

ကြောက်နေပြီ ။

….
….

….

….

….

….

….

….

….

….

….

….

အလင်းဆက်

(((( ရေးထားတာ ကြာပါပြီ ။ သိမ်းထားတာ..လည်း ကြာပါပြီ ။

အခု..တလော…ဘာမှ ရေး မရတော့လို ့…

ပြန် တူးဖော်ပြီး… တင်လိုက်တာပါ ။

ရသ….. တစ်ခုခု…ရရင် ဖြစ်ဖြစ်…

ရသ တစ်ခုခု မရရင်…ဖြစ်ဖြစ်…….

ကျွန်တော်.. အခုလို… တင်ပြ ဖြစ်လိုက်လို ့..

ရင်ခုန်စွာ.. ကျေနပ် ပါတယ် ။ )))