“ပြည်သူတွေ စဉ်းစားဖို့”
ဆင္ျဖဴရွင္ဧပြီလ ၂ဝ ရက်နေ့ဟာ သမ္မတကြီးဦးသိန်းစိန်ရဲ့ ၆၈ နှစ်မြောက်မွေးနေ့ဖြစ်ပါတယ်
သမ္မတသက်တမ်း၃နှစ်မြောက်မှာကျရောက်တဲ့မွေးနေ့မင်္ဂလာလည်းဖြစ်ပါတယ်
ပျော်ရွှင်သောမွေးနေ့ဖြစ်ပါစေ သမ္မတကြီးခင်ဗျာ
နိုင်ငံ့တာဝန်တွေ ဒီထက်ပိုပြီးကောင်းမွန်အောင်ထမ်းဆောင်နိုင်ပါစေဗျာ
နှစ်သစ်ပြောင်းပြန်ပြီ
ဒါနဲ့တဆက်တည်း မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၇၅ခုကိုလဲ ရောက်ရှိလာခဲ့ပါပြီ
ရှေးမြန်မာဘုရင်တွေအဆက်ဆက်က သက္ကရာဇ်တွေဖြိုခဲ့ကြလို့ ၁၃၇၅ခုသာရှိနေသေးတာပါ
အမှန်က နှစ်ပေါင်း၂၀၀ဝနီးနီးရှိပါပြီ။ ခေတ်တွေကလည်းအဆက်ဆက်၊ ပုဂံ၊ ပင်းယ၊ အင်းဝ၊ တောင်ငူ၊ ညောင်ရမ်း ၊ ကုန်းဘောင်၊ ကိုလိုနီ၊ လွတ်လပ်ပြီးခေတ်၊ ပါလီမန်ဒီမိုကရေစီ၊ မဆလ၊ စစ်အစိုးရ၊ ဒီမိုကရေစီအစိုးရ စသည်ဖြင့်ဖြတ်ကျော်လာခဲ့ပြီးပါပြီ။ ဒီခေတ်တွေထဲမှာဘဲ ပြည်ထောင်တွေရဲ့အစဖြစ်တဲ့ ပျူ၊ သရေခေတ္တရာ။ အကူးအပြောင်းစပ်ကြားကာလက မြင်စိုင်း၊ ဂျပန့်ခေတ်၊ လွတ်လပ်ရေးကြို၊ အိမ်စောင့်အစိုးရ။ ခေတ်ပြိုင်တွေဖြစ်တဲ့ ဟံသာဝတီ ၊မြောက်ဦး၊ စစ်ကိုင်း အစရှိတဲ့ခေတ်တွေလည်းရှိခဲ့ပါသေးတယ်။
ဒီထဲမှာမှ မြန်မာနိုင်ငံကြီး စည်းလုံးပြီးချမ်းသာကြီးပွါးသိက္ခါရှိတဲ့ပြည်ထောင်စုအဖြစ ်ရပ်တည်နိုင်ခဲ့တဲ့ အချိန်ကအလွန်တရာနည်းလှပါတယ်။ ကိန်းဂဏန်းအရတွက်ကြည့်မယ်ဆိုရင် ပုဂံခေတ်က နှစ်ပေါင်း ၇ဝ ခန့်၊ တောင်ငူခေတ်က နှစ်ပေါင်း ၃ဝခန့်၊ ကုန်းဘောင်ခေတ်က ၆ဝခန့်၊ လွတ်လပ်ရေးကြိုခေတ်က ၃နှစ် ၊ ကြိုကြားကြိုကြားကာလတွေပါထည့်ပေါင်းရင်တောင် နှစ်ပေါင်း ၂၀ဝမပြည့်ပါဘူး။
နှစ်ပေါင်း၂၀၀ဝနီးပါးမှာ ဆယ်ပုံတပုံ လောက်ဘဲစည်းလုံးခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မြန်မာတွေစည်းလုံးပြီဆိုရေပက်မဝင် စည်းလုံးတာမို့ ဒေသတွင်းနိုင်ငံတွေဟာ ဖိန့်ဖိန့်တုံအောင် ကြောက်ရွံ့ကြပါတယ်။
ဒါကြောင့်လည်းဒေသတွင်းနိုင်ငံတွေဟာ မြန်မာနိုင်ငံစည်းလုံးပြီးအင်အားကြီးမှာကိုမလိုလားကြပါဘူး။ အထူးသဖြင့်တော့ ထိုင်း နဲ့ စင်ကာပူပါ။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်းဒီနိုင်ငံတွေ ကျွန်တော်တို့ထက်သာနေတာကို မလိုလားပါဘူး။
ထိုင်း
ထိုင်းကတော့သမိုင်းကြောင်းအရ မြန်မာတွေအင်အားရှိတိုင်းသူတို့ အကျိုးစီးပွါးတွေပျက်စီးလို့ မြန်မာတွေစည်းလုံးမှာကိုအလွန်ကြောက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်တွေကို ထိုင်းနယ်စပ်မှာလွတ်လပ်စွာလှုပ်ရှားခွင့်ပေးထားသလို တဖက်ကလည်း ထောက်ပံ့မှုတွေရှိနေတာပါ။ မြန်မာပြည်ကပြည်ပြေးတွေကို ဒုက္ခသည်လို့ဗန်းပြပြီး နိုင်ငံတကာရဲ့ထောက်ပံ့မှုတွေကိုယူပါတယ်။ မြန်မာအစိုးရကိုဆန့်ကျင်တဲ့သူမှန်သမျှ နဲ့ အတိုက်အခံကိုထောက်ခံတဲ့ အသံလွှင့်ဌာနတွေကိုလည်း အခြေစိုက်ခွင့်ပြုထားတာပါ။
နယ်စပ်ကုန်သွယ်ရေးစခန်းတွေ ကိုမြန်မာဘက်ကပိတ်လိုက်ရင် ထိုင်းလုပ်ငန်းရှင်တွေထိခိုက်တာအမှန်ပါ။ ဒါပေမဲ့ မြန်မာနိုင်ငံဟာ ထိုင်းနိုင်ငံရဲ့ အဓိက ကုန်သွယ်ဘက်မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီမဆိုသလောက်နစ်နာတာဟာထိုင်းနိုင်ငံရဲ့အကျိုးစီးပွါးကိုမထိခိုက်ပါဘူး။ အမှန်တကယ်ထိခိုက်မှာက မြန်မာနိုင်ငံစီးပွါးရေးပွင့်လင်းသွားခဲ့ရင်ဘဲဖြစ်ပါတယ်။ မြန်မာနိုင်ငံကိုအမေရိကနဲ့ဥရောပနိုင်ငံတွေက စီးပွါးရေးပိတ်ဆို့ထားတဲ့အတွက် ထိုင်း၊တရုတ်နဲ့ စင်ကာပူတို့ဟာအလွန်အလုပ်ဖြစ်ကြပါတယ်။ ကုန်ကြမ်းတွေကိုပြိုင်ဘက်မရှိတဲ့အတွက်ဈေးချိုချိုသာသာနဲ့ရပါတယ်။ ဒါတွေကို သူတို့နိုင်ငံမှာဘဲ ဈေးချိုသာတဲ့ မြန်မာလုပ်သားတွေနဲ့ဘဲ ကုန်ချောတွေထုတ်ပြီး ကမ္ဘာတဝန်းကိုရောင်းချပါတယ်။ ဒါဟ ငါးကြင်းဆီနဲ့ ငါးကြင်းကြော်တာဖြစ်ပြီး အမြတ်ငွေဒေါ်လာဘီလျံများစွာရရှိစေပါတယ်။ဒါကြောင့်လဲစင်ကာပူနဲ့ ထိုင်းဟာ အာဆီယံနိုင်ငံတွေထဲမှာ အသားတင်ထုတ်ကုန်အများဆုံးရရှိနေတာပါ။
တကယ်လို့မြန်မာနိုင်ငံပွင့်လင်းသွားခဲ့ရင် ပြိုင်ဘက်တွေတိုးလာလို့အရင်လို ဈေးချိုချိုနဲ့ မရတော့ပါဘူး။ ထိုင်းနိုင်ငံအတွက် အကြီးမားဆုံးထိုးနှက်ချက်က မြန်မာရွှေ့ပြောင်းလုပ်သားတွေပြည်တော်ပြန်တာပါဘဲ။အနီးစပ်ဆုံးခန့်မှန်းစာရင်းတွေအရ ထိုင်းမှာ မြန်မာလုပ်သားပေါင်း၂သန်းရှိပါတယ်။ ထိုင်းလုပ်သားတွေဟာ မြန်မာလုပ်သားတွေကိုပေးသလောက်နဲ့ ဒီစက်ရုံတွေမှာမလုပ်နိုင်ကြပါဘူး။ ဒီအတွက် လုပ်အားခတွေတိုးမြှင့်လိုက်ရင် ကုန်စည်တွေကအရင်ကဈေးနဲ့ရောင်းရင်အရှုံးပေါ်မှာဖြစ်တဲ့အတွက် ဈေးကိုတင်ရောင်းရပါတယ်။ ဒီလိုဆို ကမ္ဘာ့ဈေးကွက်အတွင်းမှာ ယှဉ်ပြိုင်နိုင်ဘို့အားနည်းသွားပါပြီ။ ဒါဟာတိုင်းပြည်တခုရဲ့စီးပွါးရေးကျဆင်းရတဲ့အဓိကအကြောင်းရင်းတွေထဲကတခုပါ။
စင်ကာပူ
စင်ကာပူနိုင်ငံဟာ ကမ္ဘာ့ထိပ်တန်းနိုင်ငံတွေထဲကမှ မြန်မာနိုင်ငံကို ဂျပန်ပြီးရင်အကူအညီအပေးဆုံးပါ။ ဂျပန်တောင်မှစီးပွါးရေးလုပ်ငန်းတွေမှာ နိုင်ငံတကာရဲ့ ကန့်ကွက်မှုကြောင့်မြန်မာနိုင်ငံမှာရင်းနှီးမြုပ်နှံမှုကြီးကြီးမားမားမလုပ်ပါဘူး။ စင်ကာပူကတော့ ကဏ္ဍပေါင်းစုံမှာအရင်းအနှီးတွေလုပ်ထားပါတယ်။ ဒါတွေဟာဘာကြောင့်ပါဘဲ။
စင်ကာပူဟာတကယ်တော့ကျွန်းနိုင်ငံလေးတခုပါ။ လူဦးရေကလည်း ရန်ကုန်မြို့လောက်တောင် သိပ်သည်းမှုမရှိပါဘူး။ စိုက်ပျိုးဘို့၊ စက်မှုလုပ်ငန်းကြီးတွေလုပ်ဘို့နေနေသာသာ လူတွေနေဘို့တောင်နေရာကမလောက်ချင်ပါဘူး။ ရေတောင်ဝယ်သောက်ရပါတယ်။ ဒီလိုနိုင်ငံရဲ့စီးပွါးရေးကတော့ နိုင်ငံတနိုင်ငံနဲ့တနိုင်ငံကြားမှာ အကျိုးဆောင်လုပ်ပေးတာပါ။ အရပ်အခေါ်အဝေါ်အရ ပွဲစားပေါ့။ ဒီအတွက်သဘာဝအရင်းအမြစ်တွေရှိစရာမလိုပါဘူး။ လူ့စွမ်းအားအရင်းအမြစ်နဲ့ နိုင်ငံကမဟာဗျူဟာကျဘို့သာလိုပါတယ်။ “ငါပြောသလိုသာလိုက်လုပ်ကြ ဘာမှဆင်ခြေမပေးနဲ့” ဆိုတဲ့ ခေါင်းဆောင်ကောင်း လီကွမ်ယူ ရဲ့မှန်ကန်တဲ့လမ်းကြောင်းပေါ်ကစင်ကာပူဟာ ကံကောင်းစွာဘဲ အာရှပစိဖိတ်ရဲ့ အရှုပ်ထွေးဆုံး၊ အသွားအလာအများဆုံးရေလမ်းကြောင်းဖြစ်တဲ့ မလက္ကာရေလက်ကြားမှာတည်ရှိနေပြန်ပါတယ်။
ဒီအတွက် ဥရောပကကုန်ပစ္စည်းတွေနဲ့ အာဖရိကကကုန်စည်တွေဟာအာရှပစိဖိတ်ဒေသကို ပို့ဆောင်ရင် စူးအက်တူးမြောင်းကိုဖြတ်ပြီး အိန္ဒိယသမုဒ္ဒရာကိုဖြတ်ကျော်ကာ မလက္ကာရေလက်ကြားကိုရောက်ရှိလာပါတယ်။အထူးသဖြင့်တော့ကမ္ဘာ့မရှိမဖြစ်ကုန်စည်ဖြစ်တဲ့
အရှေ့အလယ်ပိုင်းက ရေနံစိမ်းတွေဟာ စွမ်းအင်လိုအပ်ချက်များတဲ့တရုတ်အပါအဝင် အရှေ့တောင်အာရှနဲ့ အရှေ့အာရှကို မလက္ကာရေလက်ကြားကဘဲဖြတ်ကျော်ပြီးရောက်ရှိလာပါတယ်။ဒါ့အပြင် အာရှပစိဖိတ်ဒေသက ဈေးနှုန်းချိုသာပြီး အသုံးဝင်တဲ့ကုန်စည်တွေကို ဥရောပ၊ အာဖရိက၊ အရှေ့အလယ်ပိုင်းက ိုပို့ဆောင်လျှင်လည်း ဒီလမ်းကြောင်းပါဘဲ။ ဒါဟာ မလက္ကာရေလက်ကြားတည့်တည့်မှာ ရှိတဲ့စင်ကာပူအတွက်တော့ ဘုရားပေးတဲ့အခွင့်အရေးပါ။ ဒါကိုအောင်မြင်အောင် အသုံးချနိုင်တဲ့အတွက် စင်ကာပူဟာ နိုင်ငံငယ်သလောက်ကမ္ဘာမှာထိပ်တန်းရောက်နေတာပါ။ ဒါ့အပြင် စင်ကာပူဟာဘဏ်လုပ်ငန်းတွေလုပ်ကိုင်ရာမှာလည်း နာမည်ကြီးပါတယ်။
မြန်မာနိုင်ငံဟာ ပိတ်ဆို့မှုတွေမရှိတော့ရင် နိုင်ငံခြားရင်းနှီးမြုပ်နှံမှုတွေအရှိန်အဟုန်နဲ့ဝင်လာမှာပါ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ မြန်မာနိုင်ငံဟာ ကမ်းရိုးတန်းမိုင်ပေါင်း ၁၂၀ဝကျော်ရှိတဲ့အပြင် အာရှပစိဖိတ်ကကုန်ပစ္စည်းတွေကို ကုန်းလမ်းကတဆင့်ပို့ဆောင်နိုင်မှာပါ။ ကျောက်ဖြူ၊ ထားဝယ်ရေနက်ဆိပ်ကမ်းတွေပြီးသွားရင် ဒါတွေဟာတကယ်ဖြစ်လာမှာပါ။ ဒီလိုဆိုရင် အာရှပစိဖိတ်နဲ့ အခြားတိုက်ကြီးတွေ ကုန်သွယ်မှုဟာ မလက္ကာရေလက်ကြားကို ဖြတ်သန်းစရာမလိုတော့ပါဘူး။ ဒီအတွက်
အချိန်(၃ရက်နီးပါး) နဲ့ကုန်ကျစရိတ်တွေကို သက်သာစေပါတယ်။ စီးပွါးရေးသမားတွေအတွက်က
အချိန်ဟာငွေပါဘဲ။ ရက်တိုတိုနဲ့ပို့နိုင်လေ ကုန်ကျစရိတ်သက်သာလေ၊ ငွေမြန်မြန်ပေါ်လေပါဘဲ။
မလက္ကာရေလက်ကြားမှဖြတ်သန်းရင် ပင်လယ်ဓားပြရန်ကိုလည်းကြောက်ရပါသေးတယ်။ မလေး၊စင်ကာပူ၊ အင်ဒိုနီးရှားရေတပ်တွေကင်းလှည့်နေပေမဲ့ လုံးဝစိတ်ချရတာတော့မဟုတ်ပါဘူး။
နောက်တခုကကမ္ဘာမှာစွမ်းအင်နဲ့ ဝယ်လိုအားအများဆုံးဖြစ်တဲ့ တရုတ်နိုင်ငံပါ။ တရုတ်နိုင်ငံဟာသူ့ကို တင်သွင်းတဲ့ရေနံစိမ်းတွေကို
အမေရိကန် နဲ့မဟာမိတ်တွေ ထိန်းချုပ်ထားတဲ့ မလက္ကာရေလက်ကြားက ဖြတ်သန်းရတာကိုမလိုလားပါဘူး။ဒီအတွက်တရုတ်နိုင်ငံဟာ သမုဒ္ဒရာ ၂စင်းပေါ်လစီချပြီး အိန္ဒိယသမုဒ္ဒရာကိုပါအသုံးပြုနိုင်အောင်ကြိုးစားလုပ်ဆောင်နေတာပါ။ဒါ့အတွက် မြန်မာနိုင်ငံကကျောက်ဖြူ ရေနက်ဆိပ်ကမ်းဟာ အသင့်တော်ဆုံးပါ။ ဒီကမှတဆင့်ပိုက်လိုင်းတွေနဲ့ ပြည်ကြီးက ိုတိုက်ရိုက်သွင်းဖို့စီမံထားပါတယ်။
ထိုင်းကလည်း ထားဝယ်ရေနက်ဆိပ်ကမ်းကို အလျှင်အမြန်အကောင်ထည်ဖော်နေပါတယ်။
ဒီစီမံကိန်းတွေဟာ မြန်မာ၊ ထိုင်း၊ တရုတ်နဲ့ဒေသတွင်းနိုင်ငံတွေကိုအကျိုးထူးရစေပေမဲ့ စင်ကာပူကိုတော့ဆိုးရွားစွာထိခိုက်စေပါတယ်။ ဒါကြောင့်စင်ကာပူကလည်း မြန်မာနိုင်ငံပွင့်လင်းလာမှာကိုမလိုလားပါဘူး။ ဒါကြောင့်ဘဲ စစ်အစိုးရသက်ရှည်စေအောင်ထိပ်ဆုံးကကူညီပေးခဲ့တာပါ။
ဒေသတွင်းနဲ့အိမ်နီးချင်း
မြန်မာရဲ့အခြားအိမ်နီးချင်းနိုင်ငံတွေအကြောင်းကိုလည်း အနည်းငယ်ပြောချင်ပါသေးတယ်။ အိန္ဒိယ ကတော့မြန်မာနဲ့နွေးထွေးတဲ့ဆက်ဆံမှုရှိတဲ့အပြင် တရုတ်နဲ့လည်းဒေသတွင်းမှာ ချိန်ခွင်လျှာညှိနေရတာမို့ အမြတ်ထုတ်ဖို့အခွင့်အရေးနည်းပါတယ်။ လာအိုကတော့ မြန်မာနိုင်ငံလိုဘဲ ပြည်တွင်းရေးအရှုပ်တွေရှင်းနေရပါတယ်။ ဘင်္ဂလားဒေ့ ကတော့ ပြသနာရှိပါတယ်။ အထူးသဖြင့် လူဦးရေပေါက်ကွဲမှုက နိုင်ငံအရွယ်အစားနဲ့မလိုက်အောင်ဖြစ်နေတာပါ။ ဒါကြောင့်များပြားလှတဲ့လူဦးရေအတွက် လိုအပ်တဲ့သဘာဝအရင်းအမြစ်တွေ ရယူသုံးစွဲရာမှာ မြန်မာနိုင်ငံနဲ့အငြင်းပွါးစရာတွေရှိနေပါတယ်။ ဒါ့အပြင် နယ်စပ်မှာနေထိုင်တဲ့ ရိုဟင်ဂျာလို့ သူတို့ကိုယ်သူတ ို့သတ်မှတ်ထားတဲ့လူမျိုးစုအရေးကလည်း ခုထိဖြေရှင်းလို့မပြီးသေးပါဘူး။
အိမ်နီးချင်းမဟုတ်ပေမဲ့ မြန်မာနိုင်ငံသား၁သန်းလောက်ရှိတဲ့နိုင်ငံကတော့ မလေးရှားပါ။ မလေးရှားဟာတိုးတက်တဲ့နိုင်ငံတခုဖြစ်တဲ့အပြင်မူစ္စလင်ဘာသာကိုကိုးကွယ်ပါတယ်။သူကလည်း လူနည်းစုဘာသာရေးပြသနာတွေကို ထိုင်းနဲ့အငြင်းပွါးနေတာပါ။ မြန်မာနိုင်ငံနဲ့ဘာပြသနာမှ မရှိပါဘူး။
ဒါဆိုအထက်ကတင်ပြခဲ့တဲ့ထိုင်းနဲ့ စင်ကာပူသာ သတိထားရမှာဖြစ်သလို တရုတ်နိုင်ငံကိုလည်းမေ့ထားလို့မရပါဘူး။
ဒါတွေကိုရှင်းပြနေရတဲ့အကြောင်းအရင်းက မြန်မာပြည်တွင်းမှာရှိတဲ့ မြောက်များလှစွာသောပြသနာတွေကိုပြောချင်လို့ပါ။ တိုင်းပြည်ကရှေ့တိုးမယ်လုပ်လိုက်ရင်နောက်ပိုင်းကပြသနာတွေဘဲပြန်ပြန်ရှင်းနေရတာဘာကြောင့်ပါလဲ။ဒီပြသနာတွေဟာအရင်ကခေတ်စနစ်နဲ့ ဥပဒေအားနည်းမှုကြောင့်လည်း ဖြစ်သလို နိုင်ငံတကာဗဟုသုတနည်းတဲ့ မြန်မာတွေရဲ့ဝေဖန်ပိုင်းခြားနိုင်တဲ့ဉဏ်နဲ့လည်း တိုက်ရိုက်သက်ဆိုင်ပါတယ်။ မြန်မာအများစုဟာ ဆွဲဆောင်ရလွယ်ကူသလို ပြောသမျကိုအကြွင်းမဲ့ယုံလိုက်ကြတာများပါတယ်။ ဒါဟာနိုင်ငံတကာက အဖျက်သမားတွေအကြိုက်ပါဘဲ။
လက်နက်ကိုင်အင်အားစု
မြန်မာနိုင်ငံကလက်နက်ကိုင်အင်အားစုအဖွဲ့တွေဟာ ပြည်နယ်နှင့်တိုင်း ၁၄ခုထက်များပါတယ်။ ဒါဟာအချုပ်အချာအာဏာပိုင်နိုင်ငံတခုအနေနှင့် စိုးရိမ်ရတဲ့အခြေအနေပါ။ အင်အားအနေဖြင့်လည်း နိုင်ငံ့တပ်မတော်ရဲ့ ၅ပုံ ၁ပုံလောက်ရှိပါတယ်။ အခြေစိုက်စခန်းတွေအခိုင်အမာရှိသလို ပြောက်ကြားစနစ်မဟုတ်ဘဲ တရားဝင်တပ်မတော်တခုလို ယူနီဖောင်းနဲ့လက်နက်အပြည့်အစုံပါ။အချို့အဖွဲ့တွေ၌ နောက်ဆုံးပေါ်လက်နက်တွေနဲ့ သံချပ်ကာယဉ်တွေအထိရှိပါတယ်။ စစ်သုံးပစ္စည်းဆိုတာအလွန်ဈေးကြီးပါတယ်။ ဒီအဖွဲ့အစည်းတွေဟာဒါတွေကို တပ်ဆင်နိုင်ဖို့ မူးယစ်ဆေးဝါးနဲ့ မှောင်ခိုလုပ်ငန်းတွေကိုလုပ်ကိုင်ကြပါတယ်။ အဲကရတဲ့ဝင်ငွေတွေဟာမြန်မာနိုင်ငံရဲ့ အသားတင်ထုတ်လုပ်မှုထပ်အများကြီးပိုပါတယ်။
ဒီတော့ဒီလက်နက်ကိုင်တွေဟာအလွယ်တကူတော့လက်နက်ကိုစွန့်မှာမဟုတ်ပါဘူး။ဒါတွေကိုအနုနည်းရော၊ အကြမ်းနည်းပါနိုင်ငံတကာနဲ့ပေါင်းပြီးအချိန်အတော်ကြာဖြေရှင်းရဦးမှာပါ။ ဘာကြောင့်လည်းဆိုတော့ ဒီပြည်တွင်းစစ်ဟာ ကမ္ဘာပေါ်မှာအရှည်ကြာဆုံးဖြစ်ပြီး ရာစုနှစ်ဝက်ကိုကျော်လွန်လာခဲ့ပါပြီ။
ပြသနာပေါင်းစုံ
ခုနောက်တခါရိုဟင်ဂျာလို့သူတို့ဖာသာသက်မှတ်ထားသူတို့အရေးကိုလည်းဖြေရှင်းရဦးမှာပါ။ နောက်ပြီးအတိုက်အခံတွေရဲ့ ထိုးနှက်ချက်တွေ၊ မီဒီယာတွေရဲ့လေပင့်မှုတွေ၊ အစိုးရအတွင်းခြစားမှုတွေ၊
စစ်တပ်မုန်းတီးရေးလုပ်ဆောင်မှုတွေ၊ အစိုးရနဲ့ပြည်သူနားလည်မှုလွဲမှုတွေ၊ လူထုရဲ့အချိန်တိုအတွင်း ဘာမဆိုဖြစ်ချင်မှုတွေကိုလည်းအစိုးရကရင်ဆိုင်ရဦးမှာပါ။ ဒါ့အပြင် ဘာသာရေးအထိကရုံးတွေဖြစ်အောင်ဖန်တီးမှုတွေကလည်းရှိနေပြန်ပါသေးတယ်။ အစိုးရနဲ့ပြည်သူနားလည်မှုလွဲနေသေးတဲ့အတွက် တိုင်းပြည်ရှေ့တိုးရမည့်လုပ်ငန်းတွေဖြစ်တဲ့ ဆင်းရဲမွဲတွေမှုတိုက်ဖျက်ရေး၊ စီးပွါးရေးပြန်လည်ထူထောင်ရေး ၊စိုက်ပျိုးရေးနဲ့စက်မှုထွန်းကားရေး၊ ပညာရေးမြှင့်တင်မှု၊ ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှု၊ လူမှုဖူလုံရေး၊ ပို့ဆောင်ဆက်သွယ်ရေးလုပ်ငန်းတွေအပြင် လျှပ်စစ်မီးရရှိရေးနဲ့ သောက်ရေသုံးရေးရရှိရေးတို့ကိုထိရောက်အောင်မလုပ်နိုင်သေးပါဘူး။ သိကြားမင်းကိုယ်တိုင်သမ္မတက်လုပ်ရင်တောင်အတော့ကိုခေါင်းစားသွားနိုင်ပါတယ်။
ဒါတွေဟာအစိုးရနဲ့ပြည်သူ အတွဲညီညီတယောက်ကိုတယောက်အပြစ်ပြောမနေဘဲတက်ညီလက်ညီဖြေရှင်းမှအောင်မြင်မှာပါ။ ဒါတောင်ဆယ်စုနှစ်၂ခုလောက်အချိန်ယူရနိုင်ပါတယ်။
အတိုက်အခံ
ဘယ်နေရာမှာဖြစ်ဖြစ်အတိုက်အခံဆိုတာရှိတတ်ပါတယ်။ ဒါမှလည်းတိုးတက်တာပါ။ အတိုက်အခံခေါင်းဆောင်အများစုဟာ ပြည်သူတွေကိုဘယ်လိုအလုပ်လုပ်ရမယ်၊ စည်းလုံးရမယ်၊ တက်ညီလက်ညီရှိရမယ်ဆိုပြီးတိုက်တွန်းတာနည်းပါတယ်။ မှားနေရင်လည်းပြည်သူကိုထောက်ပြဖို့ဝန်လေးကြပါတယ်။ အစိုးရကိုသာ အလွယ်တကူလက်ညှိုးထိုးပြီးဝေဖန်ပြစ်တင်ကြတာများပါတယ်။ဒါကလည်း ဖြစ်လေ့ရှိတဲ့သဘောပါ။
နိုင်ငံရေးသမားတယောက်ရဲ့အဓိကပန်းတိုင်ဟာ တိုင်းပြည် ဒါမှမဟုတ် အဖွဲ့အစည်းတခုခုရဲ့ခေါင်းဆောင်ဖြစ်ဖို့ပါ။ ဒါဆိုလူကြိုက်များဖို့လိုပါတယ်။ လူကြိုက်များအောင်လုပ်တဲ့နေရာမှာ တနိုင်ငံနဲ့တနိုင်ငံမတူပါဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ နိုင်ငံတခုနဲ့တခုမှာရှိတဲ့ပြည်သူတွေဟာ ဉဏ်ရည်နဲ့ဗဟုသုတမတူပါဘူး။ ဒါတွေအပြင် ပညာတတ်မြောက်မှုရာခိုင်နှုန်း၊ ယဉ်ကျေးမှု၊ ဓလေ့၊ ကိုးကွယ်မှု၊ အဓိကစီးပွါးရေး ဒီအချက်တွေပေါ်မှာမူတည်ပြီးလည်းကွဲလွဲသွားကြပါတယ်။ဥပမာ မြန်မာနိုင်ငံမှာရှိတဲ့နိုင်ငံရေးသမားတယောက်ဟာ အမေရိကနဲ့ဥရောပ ပုံစံလိုလူကြိုက်များအောင်လုပ်လို့မရနိုင်ပါဘူး။ မြန်မာနိုင်ငံဟာ စိုက်ပျိုးရေးအဓိကနိုင်ငံဖြစ်တဲ့အတွက်လယ်သမားထုနဲ့လက်လုပ်လက်စားကလူဦးရေရဲ့၆ဝရာခိုင်နှုန်းနီးပါးရှိပါတယ်။ဒီထက်လည်းပိုနိုင်ပါတယ်။ လယ်သမားအများစုဟာ ပညာတတ်တွေမဟုတ်ကြသလို ရိုးရိုးသားသားနဲ့ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေချင်ကြပါတယ်။ ဒီလိုလူမျိုးတွေဟာ စကားပြောကောင်းတဲ့နိုင်ငံရေးသမားတွေရဲ့ သားကောင်တွေပါဘဲ။
ဒါအပြင် မြန်မာလူမျိုးတွေဟာ ဗုဒ္ဓရဲ့အဆုံးအမကို အကြွင်းမဲ့လိုက်နာတတ်တဲ့သဘောရှိတာမို့ ဘာသာရေးနဲ့ပက်သက်ပြီးလည်း ကို့ဘက်ပါအောင်စည်းရုံးလို့ရပါသေးတယ်။အစိုးရလုပ်ငန်းတွေမအောင်မြင်တာကိုသာ ထောက်ပြတတ်ပြီး အကြံကောင်းဉဏ်ကောင်းမပေးဘဲ မိမိကိုထောက်ခံရေးဦးတည်လုပ်ကြသော အတုအယောင်နိုင်ငံရေးသမားတွေကိုသဘောကျလေ့ရှိပါတယ်။ အတိုက်အခံကိုမနှစ်သက်သော်လည်း အစိုးရကိုမုန်းတီးနေတဲ့ပြည်သူတွေဟာ အစိုးရကိုဆန့်ကျင်တဲ့အဖွဲ့အစည်းလူပုဂ္ဂိုလ်ရဲ့ ဝါဒဖြန့်မှုကဟုတ်နိုးနိုးထင်တက်ကြပါတယ်။ဒါကြောင့်လည်း ထိုကဲ့သို့သောနိုင်ငံရေးသမားအများစုဟာ အမာခံပရိသတ်ကိုရလေ့မရှိကြပါဘူး။ သူတို့နောက်မှာရှိတဲ့ပြည်သူအများစုဟာ ထိုပုဂ္ဂိုလ် အခြေအနေမကောင်းရင် ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်ကုန်ကြတာပါ။ ဒါဟာပြည်သူတွေကိုအထင်သေးတာမဟုတ်ပါဘူး၊ ခုခေတ်ခါအရဒီလိုဖြစ်နေတာပါ။
ထိုနိုင်ငံရေးသမားကိုယ်တိုင်လည်း အာဏာမရခင်မှာ မိမိအာဏာရလျှင် ဘာတွေဖြစ်စေရမယ်၊ညာတွေဖြစ်စေရမယ် ဆိုပြီးပြည်သူတွေလိုချင်တောင့်တတဲ့ဟာတွေကို ကတိတွေတွင်တွင်ပေးပြီး လူကြိုက်များအောင်လုပ်တတ်ကြပါတယ်။ တကယ်လည်း အာဏာရလာတဲ့အခါမှာ ပြည်သူတွေကိုပေးခဲ့တဲ့ ကတိတွေရဲ့ သုံးပုံတပုံတောင် လုပ်ပေးနိုင်ခဲ့တဲ့ အကြီးအကဲတွေဟာ အလွန်ရှားပါးကြောင်း ကမ္ဘာ့သမိုင်းနဲ့ လက်ရှိအခြေအနေတွေမှာ မြင်ဘူး၊ကြားဘူး၊ ဖတ်ဘူးကြမှာပါ။
“လူတွေဟာ အတိုက်အခိုက်တွေဘယ်လောက်များများ တောင့်ခံနိုင်တယ်။ အာဏာကိုတော့မခံနိုင်ဘူး။ ဒါကြောင့်လူတယောက်ရဲ့သီလကို သိချင်ရင် ထိုလူ့ကိုအာဏာပေးလိုက်ပါ” လို့ ကမ္ဘာကျော်အမေရိကန်သမ္မတကြီး လင်ကွန်းကမိန့်ကြားခဲ့ပါတယ်။
တာဝန်
ဒါကြောင့်ပြည်သူတယောက်ချင်းစီ၊ မီဒီယာ၊ အစိုးရနဲ့အတိုက်အခံတွေအပါအဝင် လုပ်သင့်မလုပ်သင့်၊ ပြောသင့်မပြောသင့် ကိုသုံးသပ်ပြီးမှ ဖြစ်သင့်တာကိုလုပ်ရဲတဲ့တာဝန်ယူစိတ်ရှိရပါမယ်။
လူတိုင်းဟာမိမိတာဝန်မိမိကျေပွန်ရမှာဖြစ်ပါတယ်။ သူများတွေရဲ့အမှားတွေကိုအပြစ်မပြောဘဲ၊ ထောက်ပြပြီးဘယ်လိုဆိုပိုကောင်းနိုင်တယ်ဆိုပြီးသာ အပြုသဘောဆောင်တဲ့အကြံပေးမှု၊ ပူးပေါင်းမှု၊ တာဝန်ယူမှုတွေရှိရမှာဖြစ်သလို သွေးခွဲတဲ့၊ သွေးထိုးတဲ့ပြည်တွင်းပြည်ပရန်တွေကိုလည်း အမျိုးသားရေးသတိနဲ့အမြဲကာကွယ်ချင့်ချိန်နေရမှာဖြစ်ပါတယ်။
“လူတိုင်းမိမိတာဝန်မိမိကျေပွန်အောင်မလုပ်ဘူးဆိုရင် ဘယ်စနစ်ဘဲကျင့်သုံးကျင့်သုံး၊ ဘယ်လိုအစိုးရဘယ်တက်တက် မြန်မာနိုင်ငံဟာ စည်းကမ်းမရှိတဲ့၊ ဘယ်သူ့တွေ့တွေ့မျက်နှာချိုသွေးနေရတဲ့ ဖာနိုင်ငံလိုမျိုးဖြစ်နေမှာဘဲ” ဟုမြန်မာ့အမျိုးသားခေါင်းဆောင်ကြီး ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းကပြောကြားခဲ့တာကိုတင်ပြရင်း ဒီဆောင်းပါးကိုအဆုံးသတ်လိုက်ပါတယ်ဗျာ။
ဆင်ဖြူရှင်
ဧပြီ ၁၉၊ ၂၀၁၃
29 comments
ဦးဦးပါလေရာ
April 20, 2013 at 12:31 am
ွှအကြောင်းအရာတွေများပြားကျယ်ပြန့်လွန်းလို့ ခြုံငုံပြီး ကွန်မင့်ရေးနိုင်စွမ်းမရှိပါဘူး..။
ဒသဆွဲ ပြောရရင်-
နိုင်ငံတကာ အရေး ၊ အိမ်နီးချင်းနဲ့ ဒေသတွင်းနိုင်ငံများနဲ့ပတ်သက်တဲ့အရေးတွေမှာ-
တကယ့်အကြောင်းက အကျိုးစီးပွား ပါ။
ဒါ့ကြောင့် ချည်စရာရှိရင် အကျိုးစီးပွားနဲ့သာ ချည်ရပါမယ်။
ကာစရာရှိရင် အကျိုးစီးပွားနဲ့သာ ကာရပါမယ်။
အကျိုးစီးပွားဆိုတာ ကာလ ဒေသ အကြောင်းတွေအရ ဖြစ်တည်သလို
ပယောဂ လို့ ဆိုရမယ့် လုပ်ယူ ပြီးတော့လဲ ဖြစ်တည်တတ်ပါတယ်။
ဥပမာ အရင်ခေတ်တုန်းက ဖုံးတစ်လုံး သိန်းသုံးဆယ်ကျော်တန်အောင် လုပ်ယူ ထားတယ်။
ဒီတော့ ချီးမြှောက်စရာရှိရင် …… ရော့ နှစ်ဆယ့်ငါးဒေါ်လာတန်ဆင်းကဒ်တစ်ခု… (အဲဒီတုန်းကဆင်းကဒ်တန်ဘိုးက အခုလို ဆင့် ရှစ်ဆယ်တန်မဟုတ်ပါ)
အနံ့ပေးစရာရှိရင် …… ရော့ … ဆင်းကဒ်တစ်ခု….
ကြက်ငှက်တုပ်ကွေးဖြစ်လို့ ကြက်တွေသတ်ပြီး လျော်ပေးဘို့လိုရင်… ရော့…. ဆင်းကဒ်တစ်ခု…….
ပေါ်လစီကားခေါ်ရိုက်ပြီး သရုပ်ဆောင်ကြေးပေးဖို့လိုရင် ရော့… ဆင်းကဒ် တစ်ခု…….
လှေလုပ် တတ်တဲ့ ဇ တော့ရှိသား……
ခက်တာက … စက္ကူနဲ့ပဲ ချိုးတတ်တယ်ထင်ရဲ့……
kai
April 20, 2013 at 5:40 am
သာမန်ဖေါ်မြူလာအားဖြင့်…
ဖြစ်သင့်တာကို.. ပြောင်းပြန်တွေဖြစ်အောင်… မနာလိုတဲ့(အိမ်နီးချင်း)နိုင်ငံတွေကတွန်းမယ်ထင်မိတယ်..
မြစ်ဆုံရေကာတာ..ရေအားလျှပ်စစ်စီမံကိန်းရှိသင့်တာကို.. ဖျက်ရအောင်လုပ်တယ်..
ကျောက်ဖြူ-ချိူင်းနားပိုက်လိုင်းရှိသင့်တာကို.. ဖျက်ရအောင်လုပ်တယ်..
ထားဝယ်ရေနက်ဆိပ်ကမ်းရှိသင့်တာကို.. နှောင့်နှေးအောင်လုပ်တယ်..
ကျုပ်အနေနဲ့ကတော့..
အဲဒီအပေါ်က၃ခု.. စီမံကိန်းချောမွေ့အောင်မြင်ရင်..ပွင့်လင်းမြင်သာဖြစ်ရင်.. မြန်မာ့စီးပွားရေး အရမ်း(အရမ်း) ထောင်တက်လာမယ် ထင်မိတယ်..
ဒီလိုနဲ့.. ချမ်းသာတဲ့ဒဏ်ကို.. မြန်မာတွေခံနိုင်ပါ့မလားတောင် စိုးရိမ်ရမှာ..
တပြိုင်နက်ထဲ.. စင်္ကာပူနဲ့..မလေး..ထိုင်းတို့ စီးပွားရေးလည်း.. တော်တော်ထိခိုက်သွားမယ်.. မြင်မိတယ်..။
ဆိုတော့…
ကျိန်စာပေါ့…
သယံဇာတကျိန်စာ.. :buu:
MaMa
April 20, 2013 at 6:33 am
(နိုင်ငံတခုနဲ့တခုမှာရှိတဲ့ပြည်သူတွေဟာ ဉဏ်ရည်နဲ့ဗဟုသုတမတူပါဘူး။)
မှန်ပါတယ်။
ပြည်သူပြည်သားတွေဘက်ကလည်း မျက်စိကြီး နားကြီးကြဖို့ လိုနေပါပြီ။
ခုချိန်မှာ ဒီစာကို ဖတ်ရတာ မျက်စိနားကို ဖွင့်ပေးလိုက်သလို အကျိုးများလွန်းလို့ အနှစ်သာရတွေ ပြည့်စုံလွန်းလို့ စာရေးသူ ဆင်ဖြူရှင်ကို ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်။
:hee:
KZ
April 20, 2013 at 6:55 am
Thank you for this post. Two thumbs up..!!
:hee:
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
စင်ကာပူပညာရေး၊ စီးပွားရေးတိုးတက်မှုမော်ဒယ်နှင့် မြန်မာ
By Myo Set
စင်ကာပူတိုးတက်ရခြင်းမှာ ပညာရေးက အဓိကအချက်အနေနဲ့ပါခဲ့ပါတယ်။ 1965ခုနှစ်ကစပြီး စင်ကာပူဟာ အနာဂတ်မှာ ယှဉ်ပြိုင်နိုင်ဖို့မျိုးဆက်သစ်တွေမွေးထုတ်ပေးနိုင်မယ့် ပညာရေးပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုတွေကို စတင်လုပ်ဆောင်ခဲ့ပါတယ်။1945-1965အထိကာလတွေကြား စင်ကာပူဟာ မုန်တိုင်းထန်တဲ့ ကာလတွေကိုဖြတ်ကျော်နေရချိန်ဖြစ်ပါတယ်။
-မျိုးနွယ်စုတွေမတူညီကြခြင်း၊ နိုင်ငံရေးတည်ငြိမ်မှုမရှိခြင်း၊ Infrastructure တွေရှားပါးအဆင့်မမီခြင်း၊ အလုပ်လက်မဲ့နှုန်းများပြားနေခြင်းတွေက စင်ကာပူကို စိန်ခေါ်နေခဲ့တယ်။ စင်ကာပူရဲ့ အဓိက စိန်ခေါ်မှုက တရားဝင်အစိုးရတစ်ရပ်ကို ဖန်တီးနိုင်ဖို့ပဲဖြစ်ပါတယ်။ လူဦးရေပိုများတဲ့ မလေးရှားနဲ့ပူးပေါင်းခြင်းက ကောင်းမလားလို့ စဉ်းစားစရာဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။
1963-1968 မှာ မလေးရှားနဲ့ပူးပေါင်းဖို့အစီအစဉ်ပျက်သုန်းသွားပြီးနောက်ပိုင်း မှာ စင်ကာပူအနေနဲ့ လူမျိုးပေါင်းစုံ ပူးပေါင်းပါဝင်တဲ့ နိုင်ငံတော်တစ်ခုတည်ဆောက်နိုင်ဖို့ဟာသည် အဓိက နိုင်ငံရေးစိန်ခေါ်မှုဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။
Entrepot Economy ကနေ Export Based Economy ဖြစ်ဖို့သည် စင်ကာပူရဲ့ စီးပွားရေးဦးတည်ချက်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ လူမှုရေးဦးတည်ချက်ကတော့ လူမျိုးနွယ်စုမတူညီသူတွေကြားထဲ တင်းမာမှုတွေလျော့ကျပြီး ပြေလည်စေရေးဖြစ်ပါတယ်။ ပညာရေးဦးတည်ချက်ကတော့ တိုင်းပြည်နဲ့နိုင်ငံရေးစံနစ်ကို ကောင်းကောင်းအထောက်အကူပြုမယ့်သူတွေပေါ်ထွက်လာစေဖို့ပဲဖြစ်ပါတယ်။
စင်ကာပူမှာ သင်င့်္တင့်တဲ့ အခြေခံကျွမ်းကျင်မှုရှိတဲ့လုပ်သားတွေအမြောက်အမြားလိုအပ်ခဲ့ပါတယ်။ နောက်ပြီး နိုင်ငံတကာနဲ့ဆက်သွယ်ဖို့အတွက် ဘာသာစကားတစ်ရပ်လဲ အပူတပြင်းလိုအပ်နေပါပြီ။ ဒါ့ပြင်နိုင်ငံတော်ရေးရာကိစ္စတွေ ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းဖို့ ထက်မြက်တဲ့ အရည်အသွေးရှိသူတွေလိုအပ်နေပြီဖြစ်ပါတယ်။
“Survival-Driven Education (1965-1978)”
အဲ့ဒီကာလ ပညာရေးပေါ်လစီက တိုင်းပြည်ဆက်လက်ရှင်သန်နိုင်ဖို့ ကို အဓိကထား ပေါ်လစီချမှတ်ရတာဖြစ်ပါတယ်။ နိုင်ငံတော်ရဲ့ ပညာရေးစံနစ်တစ်ခုထဲကို လူမျိုးပေါင်းစုံ၊ ဘာသာပေါင်းစုံ တစ်ညီတစ်ညွတ်ထဲ စီးဆင်းအလုပ်ဖြစ်နိုင်ဖို့ လုပ်ဆောင်ခဲ့ရပါတယ်။ နောက်ပြီး ဘာသာစကားအတွက် Bilingual Education System လို့ခေါ်တဲ့ မိခင်ဘာသာစကား+အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကားကို ပြဌာန်းခဲ့ရပြီး အခြေခံ ပညာရေးအဆောက်အဦးတွေ၊ ကျောင်းတွေကို အလျင်အမြန်တိုးချဲ့ဆောက်လုပ်ခဲ့သလို ဆရာ၊ ဆရာမတွေကိုလဲ အကြီးအကျယ်တိုးမြှင့် အလုပ်ခန့်အပ်တာဝန်ပေးခဲ့ပါတယ်။1973 ခုနှစ်မှာ ပညာရေးတက္ကသိုလ်ကို ထူထောင်နိုင်ခဲ့ပြီဖြစ်ပါတယ်။ နောက်ပြီး အခြေခံလုပ်သားလိုအပ်မှုအတွက် အလုပ်သင်ထရိန်နင်အခွင့်အလမ်းတွေကို တိုးပွားအောင် ရင်းနှီးမြုပ်နှံမှုတွေကို လုပ်ခဲ့ပါတယ်။ ပညာရေးမှာ အဓိက ဦးစားပေးခဲ့တာကတော့ သိပ္ပံ၊ သင်္ချာနဲ့ ကိုယ်ကျင့်တရားပိုင်းဆိုင်ရာတွေကို ဦးစားပေးသင်ကြားစေခဲ့တာပါ။
“Efficiency-Driven Education (1978-1997)”
1987 ပတ်ချာလည်ကစပြီး ပညာရေးလမ်းစဉ်ဟာ တစ်ဆစ်ချိုးပြောင်းလဲလာခဲ့ပါပြီ။ ယခင် တိုင်းပြည်ရှင်သန်ရေးအတွက်ကနေ ထိရောက်မှုအဓိက ဖြစ်လာခဲ့ရပါပြီ။ 1980လွန်ကာလများကတည်းက စင်ကာပူဟာ စက်မှုတိုင်းပြည်အဖြစ်တဖြည်းဖြည်းအသွင်ပြောင်းလာခဲ့ပြီ ဖြစ်ပြီး စီးပွားရေးအရ အလုပ်သမားလိုအပ်ချက်ကို ဖြည့်တင်းနိုင်ဖို့ ပညာရေးပေါ်လစီကို အသွင်ပြောင်းလာခဲ့ရတာဖြစ်ပါတယ်။ ထိရောက်မှုအဓိက ပညာရေးစံနစ်က Vocational Trainings တွေကို ပိုမိုပွင့်လန်းစေခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် 1990 ကာလတွေမှာ ပညာရေးစံနစ်ဟာ Knowledge-Based Economy လို့ခေါ်တဲ့ စီးပွားရေးစံနစ်ရဲ့ စိ်န်ခေါ်မှုတွေနဲ့စတင်ရင်ဆိုင်လာရပါပြီ။ ဒါကြောင့် Efficiency driven Education system ကို မုချပြောင်းလဲမှဖြစ်ပါတော့မယ်။
“Ability Driven Education (1997-Present)
ဒီလိုနဲ့ Thinking Schools, Learning Nations ဆိုတဲ့ အစီအစဉ်ကို စတင်အကောင်အထည်ဖော်ခဲ့ပါတယ်။ အဓိက ရည်မှန်းချက်က တီထွင်ဆန်းသစ်မှုတွေကို လက်ရှိရာစုနှစ်မှာ ဦးဆောင်နေနိုင်အောင်လို့ပဲဖြစ်ပါတယ်။ ကျောင်းသားတွေရဲ့ ကိုယ်ပိုင်အခြေခံအရည်အသွေးတွေကို ပိုမိုဖွံ့ဖြိုးလာအောင် သင်ယူခွင့်တွေအမြောက်အများ ပေးအပ်ထားပြီး ပံ့ပိုးပေးထားပါတယ်။ အဲ့ဒီအတွက် လက်ရှိထွန်းကားလာတဲ့ အိုင်တီနည်းပညာကို အသုံးချအမြတ်ထုတ်ပြီး ကျောင်းသားတွေ ပညာသင်ကြားနိုင်အောင် ရင်းနှိီးမြှပ်နှံခဲ့ပါတယ်။ ဒါ့အပြင် ဆရာတွေကို ထရိန်နင်ပိုမိုပေးခဲ့ပါတယ်။ Life-Long training ဆိုတာ စင်ကာပူမှာ စာသင်ကြားပေးမယ့် ဆရာ၊ဆရာမများအတွက် အခြေခံနားလည်ထားရမယ့် ဥပဒေသ စည်းမျဉ်းပဲဖြစ်ပါတယ်။
နှစ်လေးဆယ်စင်ကာပူပညာရေးစီမံကိန်းမှာ ပြဆိုထားတာကတော့ တစ်သက်တာဆည်းပူးခြင်း (Life Long Learning) ကို ဖြစ်စေနိုင်ဖို့ ဖြည့်ဆည်းပေးရေးသည် နိုင်ငံတော်အဆင့် စီမံကိန်းဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလိုပညာရေးအောင်မြင်ရခြင်းသည် စိတ်ဓါတ်ပြင်းထန်ခိုင်မာတဲ့ ဦးဆောင်မှုပေးမှုကို ရရှိခဲ့ပြီး အစဉ်အမြဲပြောင်းလဲနေတဲ့ လက်ရှိကမာ္ဘစီးပွားရေးရေစီးတွေကို ချက်ခြင်းဆိုသလို တုန့်ပြန်နိုင်အောင် လိုက်လျောညီထွေရှိတဲ့မျိုးဆက်တွေကို မွေးထုတ်ပေးနိုင်ခဲ့လို့ပဲဖြစ်ပါတယ်။
ကျွန်တော့်သုံးသပ်ချက်
=============
စင်ကာပူတိုးတက်ရခြင်းမှာ ပညာရေးအပေါ် ရင်းနှီးမြုပ်နှံမှု အကြီးအကျယ်ပြုလုပ်ခဲ့လို့ ဆိုတာ အငြင်းပွားစရာမရှိပါဘူး။ စင်ကာပူဖြတ်သန်းသွားရတဲ့ ခရီးစဉ်ကို ကြည့်ရင်
(၁) တိုင်းပြည်တည်ဆောက်ရေးကာလ
(၂) တိုင်းပြည် ထူထောင်ရေးကာလ
(၃) အရှိရလာသော စီးပွားရေးကို ခေတ်နှင့်အညီ လိုက်လျောညီထွေ အုပ်ချုပ်သွားသည့်ကာလ လို့
သုံးပိုင်းခွဲမြင်နိုင်မှာဖြစ်ပါတယ်။
တည်ဆောက်ရေးကာလမှာ ပညာမဲ့တွေကို ပညာရိုက်သင်ပါတယ်။ အလုပ်လက်မဲ့နှုန်းကျစေပြီး ဂျီဒီပီတက်စေဖို့ပါ။ တည်ဆောက်ရေးကာလကိုဖြတ်ကျောအပြီး အနည်ထိုင်စကာလမှာ စက်မှုနိုင်ငံဖြစ်ဖို့အတွက် ပညာရေးမြှင့်တင်မှုကို တစ်ဆစ်ချိုးလုပ်ခဲ့တာကို တွေ့ရမှာပါ။ တိုင်းပြည်အနေနဲ့ စီးပွားရေးအောင်အောင်မြင်မြင် ဖွံ့ဖြိုးသွားအပြီးမှာတော့ လက်ရှိသွားနေတဲ့ ရေစီးကို လိုသလို ပဲ့ကိုင်နိုင်မယ့် မျိုးဆက်တွေအဆင်သင့်ရှိနေအောင် ကြိုးပမ်းနေတာကိုတွေ့ရမှာဖြစ်ပါတယ်။
မြန်မာပြည်မှာဆိုရင်
(၁) နိုင်ငံရေးအဖြေရှာမှု (အမျိုးသားပြန်လည်ရင်ကြားစေ့မှု)
(၂) တိုင်းပြည်တည်ဆောက်မှု
(၃) တိုင်းပြည်ထူထောင်မှု
တွေကို စင်ကာပူလိုပဲ ဖြတ်သန်းရမှာဖြစ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မြန်မာပြည်မှာ တစ်ခုရှိတာက Knowledge Worker မဟုတ်ပေမယ့် Vocational Training ပေးရင် ချက်ခြင်းဆိုသလို အဆင်ပြေနိုင်တဲ့ဘွဲ့ရလူတန်းစားတစ်ရပ်ရှိနေတာဖြစ်ပါတယ်။ ဒါဟာ စင်ကာပူထက် ဖွံ့ဖြိုးရေးခရီးဟ အချိန်တိုတို ရောက်နို်င်တယ်လို့ပြဆိုနေတယ်လို့မြင်မိပါတယ်။ နောက်ပြီး ထိုင်းနဲ့ မလေးမှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ လူငယ်ခြောက်သန်းလောက်ကို ထည့်တွက်ရင် Young and fresh Large scale labour ကိုမျှော်လင့်လို့ရနိုင်မှာပါ။
ဒါပေမယ့် ဒါတွေအားလုံးဟာ နိုင်ငံရေးတည်ငြိမ်မှုကို ဖော်ဆောင်နိုင်မှ ဖြစ်နိုင်မှာမို့ ပြည်တွင်းစစ်နဲ့ တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်တပ်တွေနဲ့ အငြင်းပွားမှုတွေကို အမြန်ဆုံးရပ်တန့်ပြီး ဆုံမှတ်တစ်ခုကို ရှာနိုင်ဖို့သည် ဒီအစိုးရသက်တမ်းအတွင်း အဓိက ရည်ရွယ်ချက်ဖြစ်သင့်ပါတယ်။
ကိုးကား
ပါမောက္ခလီယိုတန် (စကာပူပညာရေးတက္ကသို်လ်)
“စင်ကာပူပညာရေးခရီးနှစ်လေးဆယ်” စာတမ်း
Credit to >>> Myo Set
ကထူးဆန်း
April 20, 2013 at 8:10 am
Two thumbs up..!! + one more for KZ .
Foreign Resident
April 20, 2013 at 8:31 am
တော်တော်လေးကို စံနစ်တကျ ပြင်ဆင်ပြီး ရေးထားတဲ့ ၊
ဆောင်းပါးကောင်း တစ်ပုဒ်ပါပဲ ။
ထောက်ခံ အားပေးလိုက်ပါတယ် ခမျ ။
တစ်ခုလေးပဲ ပြောချင်တာက ၊
စင်္ကာပူ နိုင်ငံ တိုးတက်သွားတာရဲ့ အဓိက အကြောင်းရင်း က ၊
လီကွမ်ယူ အပါအဝင် အမျှော်အမြင်ရှိတဲ့ ခေါင်းဆောင်ကောင်းတွေ ကိုရခဲ့လို့ပါ ။
စင်္ကာပူ နိုင်ငံ မလက္ကာရေလက်ကြား ပေါ်မှာ ရှိနေလို့ တစ်ခုတည်း မဟုတ်ပါဘူး ။
အသွားအလာများတဲ့ မလက္ကာ ရေလက်ကြား ဟာ အရှည်ကြီးပါ ။
အဲဒီ ရေလက်ကြား တစ်လျှောက် မှာ မလေး အင်ဒို နိုင်ငံတွေလဲ ရှိကြပါတယ် ။
ဒါပေမယ့် အဲဒီ နိုင်ငံတွေက ရလာတဲ့ အခွင့်အရေးကို ၊
စင်္ကာပူ နိုင်ငံ လိုမျိုး အမြန် ဖမ်းမယူနိုင်ခဲ့ပါဘူး ။
စင်္ကာပူ ခေါင်းဆောင် လီကွမ်ယူ ကတော့ အစောဆုံး ဖမ်းဆုတ်နိုင်ခဲ့လို့ ၊
စင်္ကာပူ ဟာ ဒေသတွင်းမှာ အစောဆုံး ချမ်းသာလာခဲ့တာပါ ။
အခုတော့ မလေး အင်ဒို နိုင်ငံတွေလည်း မျက်စိပွင့်လာပါပြီ ။
သူတို့လည်း ၊ မလက္ကာ ရေလက်ကြား ပေါ်မှာရှိနေတဲ့ အခွင့်အလမ်းကို ဆွဲယူပါပြီ ။
Tanjung Pelepas တို့ ၊ Port Klang တို့လို ဆိပ်ကမ်းကြီးတွေ ဆောက်ပြီး ၊
Singapore ဆိပ်ကမ်း ရဲ့ ဈေးကွက် အတော်များများ ( အတော်များများ ) ကို လုယူလိုက်ပါပြီ ။
ကမာ္ဘ့ အကြီးဆုံး Container Line နံပါတ် ၁ နှင့် ၂ ဖြစ်တဲ့ ၊
Maersk Sealand နှင့် Evergreen က သင်္ဘောတွေဟာ ၊
အခု Singapore ဆိပ်ကမ်း ကို မဝင်တော့ပါဘူး ။
Tanjung Pelepas မှာပဲ ကုန်တင် ကုန်ချ လုပ်ပါတော့တယ် ။
Singapore ဆိပ်ကမ်း ဟာ လက်ရှိမှာ အသက်ငင်နေပါပြီ ။
Singapore ရဲ့ သင်္ဘောကျင်း လုပ်ငန်းလဲ တရုတ်ကို မပြိုင်နိုင်တော့ပါဘူး ။
Singapore ရဲ့ ရေနံချက်လုပ်ငန်းလဲ အခြေအနေ စ ယိမ်းယိုင် လာပါပြီ ။
ဒါပေမယ့် Singapore ခေါင်းဆောင်တွေက အမျှော်အမြင်ကြီး ကြိုမြင် ပါတယ် ။
Singapore ဟာ အရှေ့တောင် အာရှ နှင့် အရှေ့ အာရှ ရဲ့ ၊
ကုန်စည် ပို့ဆောင်ရေးရဲ့ အချက်အချာ hub အဖြစ်ကို လက်လွှတ်ရတော့မယ် ဆိုပေမယ့် ၊
ခရီးသည် ပို့ဆောင်ရေးရဲ့ အချက်အချာ hub အဖြစ် ဆက်ရှိနေသေးတာကို အသုံးချပြီး ၊
သူ့နိုင်ငံကို အခု လောင်းကစား နှင့် ဖျော်ဖြေရေး မြို့တော် ဖြစ်အောင် အသွင်ပြောင်းနေပါပြီ ။
အဘ အမြင်ကတော့ ၊
အမျှော်အမြင် နည်းတာကတော့ ၊ မြန်မာနိုင်ငံသားတွေလို့ပဲ ထင်ပါတယ် ။
အခု ထားဝယ်က ကျောက်မီးသွေး ဓါတ်အားပေး စက်ရုံကို ဝိုင်း ကန့်ကွက်နေကြတယ် ။
ဓါတ်အားပေး စက်ရုံသာ မရှိရင် ၊ ထားဝယ်ရေနက်ဆိပ်ကမ်း ကို ဘယ်လို လည်ပါတ်မလဲ ။
အခုက ထားဝယ်ရေနက်ဆိပ်ကမ်း က ၊ ပျက်ဖို့ တော်တော် အသံထွက်နေတယ် ။
အဘ ကတော့ ၊ သူကြီး နှင့် နဲနဲ ကွာပါတယ် ။
၁ ။ ထားဝယ် ရေနက် ဆိပ်ကမ်း ၊
၂ ။ ကျောက်ဖြူ ရေနက် ဆိပ်ကမ်း ၊
၃ ။ ကျောက်ဖြူ – ချိူင်းနား ရေနံ ဂက်စ် ပိုက်လိုင်း ၊
စတာတွေကို ထောက်ခံပါတယ် ။
၄ ။ မြစ်ဆုံ ရေအား လျှပ်စစ်စီမံကိန်း ကိုတော့ နဲနဲ အင်တင်တင် ဖြစ်ပါတယ် ။
တစ်ခြား နေရာတွေမှာ လုပ်စမ်းပါ ။ မြစ်ဆုံ ဆိုတော့ ခံစားချက် နဲနဲ ရှိနေလို့ပါ ။
နောက်ပြီးတော့ ၊ အဘ က အကောင်းဘက်ကနေလည်း မြင်တတ်သူပါ ။
ဟို လွှတ်တော် ဥက္ကဋ္ဌကြီး သူရရွှေမန်း လိုမျိုး တိုင်းပြည်ရဲ့ စီးပွားရေး ကျဆင်းနေပါပြီတို့ ၊
ဟို ဝန်ကြီး တစ်ဦးလို တိုင်းပြည်ကို အကျိုးပြုမယ့် နိုင်ငံခြားရင်းနှီး မြုပ်နှံမှုတွေ တစ်ခုမှ မဝင်လာပါဘူး တို့ ၊
အဲလိုမျိုး အဆိုးဖက်ကနေချည်းပဲ မြင်နေတတ်သူ တစ်ဦး မဟုတ်ပါဘူး ။
အဲဒီ ၊ စီမံကိန်း ၁ ၊ ၂ ၊ ၃ ၊ ၄ အကုန်လုံးပျက် သွားအုံးတော့လဲ ၊ ဘာဖြစ်သေးတတုန်း ။
အခုလိုမျိုး ၊ လူမျိုးရေး ၊ ဘာသာရေး အဓိကရုံးတွေ အုန်းအုန်း ထနေတော့ကော ၊ ဘာဖြစ်သေးတတုန်း ။
အဘ တို့က ၊ နေတတ်သလားမမေးနှင့် ၊ အနေသာကြီး ၊ အဝေးကြီး ။
ဟီ ဟိ ၊ မြန်မာပြည်က သာမီးလေးတွေ ဈေးပေါတာပေါ့ ။ ကောင်းထှာ ။
တစ်တိုင်းပြည်လုံး နောက် နှစ် သုံး လေးဆယ် ဆက်ဆင်းရဲအုံးမှာဆိုတော့ ၊
အဘ အိမ်မှာ ၊ အခုလိုပဲ အိမ်ဖေါ် ၂ / ၃ ယောက် ထားနိုင်တာပေါ့ ။
ကောင်းထှာ ။ ဩဇီမှာဆိုရင် အဲလို အိမ်ဖေါ် ၂ / ၃ ယောက် ထားနိုင်ဖို့ မဖြစ်နိုင်ဘူး ။
ပြောပါရောလား ။ အဘ က အကောင်းဖက်ကနေ ရအောင် မြင်တတ်ပါတယ်လို့ ။
မြင်တတ်ဖို့ ၊ စိတ်ထားတတ်ဖို့ ပဲ လိုတာပါ ။ ဟီ ဟိ ။
ကထူးဆန်း
April 20, 2013 at 8:46 am
ထားဝယ်ရေနက်ဆိပ်ကမ်း က ၊ ပျက်ဖို့ တော်တော် အသံထွက်နေတယ် ။
ပေးကထဲ က ပွဲစားသာသာ အီတာလျံထိုင်း ကုမ္မဏီကို သွားပေးတာကို ဘဖော ရဲ့.. ၈လုံးကြီးရဲ့ လက်ချက်လို့ ပြောကြပါသည်။
အခုတော့ သက်ဆင် နဲနဲ ခြေရှုပ်နေတော့ သူဝင်လုပ်မလား မသိ .. (ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ထင်တာ ပြောတာနော် )
ဆင်ဖြူရှင်
April 20, 2013 at 9:34 am
ဟုတ်ကဲ့ Optimism သမားတယောက်ဟာ အနည်းဆုံးတော့စိတ်ချမ်းသာမှာပါဗျာ
ဒါနဲ့ မိတ်ဆွေက seaman တယောက်ဖြစ်ပုံဘဲဗျ
ကျွန်တော်လည်း ဘဝတူပါဘဲဗျာ
🙂
Foreign Resident
April 20, 2013 at 12:08 pm
ဟုတ်ပါတယ် ။ ကျနော်က သင်္ဘောသားပါ ။
ရွာထဲမှာ ကျနော် သိသလောက် သင်္ဘောသား ၅ ယောက် ရှိသဗျ ။
ကို ဆင်ဖြူရှင် ပါ ထပ်တိုးလာရင် ၆ ယောက်ပေါ့ ။
S@i S@i Fin K@i
April 20, 2013 at 8:46 am
ပိုစ့်ကို လေးလေးစားစားဖတ်သွားပါတယ်
ဗရာဗိုပါဗျို့.
သားတို့လူငယ်တွေအတွက် အလွန်
ပညာရတဲ့ ပိုစ့်မို့ ကျေးကျေးပါ ခည.
သဂျီး မခိုင်ဇာ နဲ့ အဘဖော တို့ရဲ့ စာတေအတွက်လည်း ကျေးကျေးပါခီညာ.
ဟုတ်ကဲ့
တနေ့သေကြရမည် မသေခင်လုပ်ချင်တာလုပ်ကြ
လို့ ကြားမိသလားလို့.
အာဟိ.
သခင်မျိုးဟေ့ ဒို့ ဘာမန်
အာဟွတ်.
:harr:
nozomi
April 20, 2013 at 9:22 am
မှန်လဲမှန် အကျိုးလဲ ရှိ လူတွေလက်ခံနိုင်တဲ့ အရေး အပြောမျိုးနဲ့ ဒီလို စာမျိုးလေးတွေ အတွက် ကျေးဇူးပါ
သမ္မတကြီး ကိုယ်ကျန်းမာ စိတ်ချမ်းသာစွာနဲ့ တိုင်းပြည်အကျိုး သယ်ပိုးနိုင်ပါစေ
ဦးဦးပါလေရာ
April 20, 2013 at 9:27 am
ကိုယ်နာမည်ကြီးချင်ရင် နာမည်ကြီးပြီးသားလူတွေကို ခေါင်း တက်ခေါက် ရသတဲ့ ….
ကျုပ်လဲ နာမည်ကြီးဆရာကြီး ၂ ဦးဖြစ်တဲ့ kai နဲ့ Foreign Resident တို့အဆိုကို ဆက်ဆွေးနွေးဦးမယ်…
:harr:
၁- မြစ်ဆုံ စီမံကိန်း
အဲဒါကတော့ တနိုင်ငံလုံးကလူတွေကို ဝါဒဖြန့် ရိုက်သွင်းပြီးသားဆိုတော့ သွားထိလို့မဖြစ်
(အမှန်စင်စစ်က အဲဒီမြစ်ကြီးက စီမံကိန်းမရှိခင်ကတည်းက ဘာဖြစ်နေသလဲဆိုတာ ကိုယ်တိုင်သွားကြည့်ကြပါ
မြစ်ကြောင်းတလျှောက် စီဘီတွဲ(ကုန်တွဲသင်္ဘော)တွေ မောင်းတဲ့ လိုက်တဲ့ သူတွေကိုလဲ မေးကြည့်ကြပါ..။
စာအုပ်ထဲမှာ ဖတ်ဖူးပြီး အလွမ်းသယ်နေကြတာ ။ တကယ်က မြစ်ချောင်းတို့မည်သည် ပထဝီသဘောအရ
စ ကောင်း ပျက် ဆိုတဲ့ သင်္ခါရသဘောကို မလွန်ဆန်နိုင်။
အဲသည်မြစ်ကြီးကို ခေတ်အဆက်ဆက် ဒီအတိုင်းပစ်ထားတာ တရားခံဘယ်သူလဲ
အဲသည်မြစ်ကြီး ပျက်စီးရာဖြစ်တဲ့ သဲ ကျောက်စရစ် စည်းမဲ့ကမ်းမဲ့ စံနစ်ဇယားမကျပဲ ထုတ်ယူနေတာကို
သိသိကြီးနဲ့ လက်ပိုက်ကြည့်နေတဲ့တရားခံ ဘယ်သူလဲ
အဲသည်မြစ်ကြီးရဲ့ ရေဝေရေလဲဒေသတွေက ပတ်ဝန်းကျင်သစ်တောတွေ စည်းမဲ့ကမ်းမဲ့ ကိုယ်တိုင်လဲတရားဝင်ထုတ်ယူ
တရားမဝင်ထုတ်ယူသူတွေကိုလဲ ဆက်ကြေးကောက် မျက်စိမှိတ်ထားတာ ဘယ်သူတွေလဲ…..)
ကိုင်း… ကိုင်း…
ထားပါတော့…
လူညီမှတော့ ဤ ကို ကျွဲ ဖတ်ကြပါစို့ …..
မြစ်ဆုံစီမံကိန်းကို လက်မခံနိုင်ပါ..
သို့သော် (သို့သော်)
အဲသည်မြစ်ဆုံမှအပ အခြား မည်သည့်နေရာတွင်မဆို ရေအားလျှပ်စစ်စီမံကိန်းတွေ များများဆောက်သင့်တယ်
တကယ်လျှပ်စစ်ထွက်မယ်ဆိုရင်ပေါ့လေ ….
လျှပ်စစ် အခုရနေတာရဲ့ ငါးဆ မသုံးနိုင်မချင်း ကျုပ်တို့နိုင်ငံ တိုးတက်စရာမရှိ
ဒီခေတ်မှာ လျှပ်စစ်မရှိပဲ လူနဲ့တူဖို့ မစဉ်းစားနဲ့…
၂- ရေနက်ဆိပ်ကမ်းစီမံကိန်းများနဲ့ ဆက်စပ် စီမံကိန်းများ
အဲဒါအခုလုပ်ရင်တောင် တော်တော်နောက်ကျနေပြီ
ကိုယ့်နိုင်ငံသားလူငယ်ထက်ဝက်လောက် သူများနိုင်ငံမှာ အလုပ်သမားသွားလုပ်နေရတာတောင် အသိတရားမရသေးကြဘူး…
ကိုယ့်နိုင်ငံရဲ့ စီးပွားရေးသာမက ဒေသတွင်းအကျိုးစီးပွားအတွက်အရေးပါမှု့ ကိုပါ စဉ်းစားရမယ်
အဲသည်စီမံကိန်းတွေကို တကယ်အကောင်အထည်ဖေါ်နိုင်မယ့်နည်းလမ်း/လူ ရှာပြီး မဖြစ်ဖြစ်အောင် ဥပဒေနဲ့အညီ လုပ်ရမယ်
အဲဒါတွေကို တားတဲ့သူဟာ ကိုယ့်နိုင်ငံဖွံ့ဖြိုးရေးကို တားမြစ်ရာရောက်တယ်။
၃- တရုတ် ပိုက်လိုင်း စီမံကိန်း
အဲသည်ဟာကြီး ကိုယ့်မြေပေါ်ဖြတ်ဖို့ဖြစ်လာတာဟာ တစ်နည်းတစ်လမ်းအားဖြင့် တရုတ်ဘီလူးကြီး(နဂါးကြီးလို့လဲခေါ်ချင်ခေါ်ပါ 🙂 ) ကို ပြန်ထောက် ပြန်ထိမ်းနိုင်မယ့် အခွင့်အလမ်းရလာတာဖြစ်တယ်
(လုပ်တတ်ဖို့တော့ လိုမယ်)
အရှည်ကြီးဖြန့်တွက်လိုက်ရင် ကျုပ်တို့နိုင်ငံ ပြည်တွင်းစစ်ရပ်စဲဖို့ အရေးအကြီးဆုံးသောနည်းလမ်းတောင် ဖြစ်နေဦးမှာ။
အဲဒါကြီးဖြတ်မှာကို အခုလဲ ဒေသခံတွေ ကန့်ကွက်နေကြပြန်တယ်။
ဒီတော့ မြန်မြန်လုပ်ရမှာက
ဥပဒေကို တကယ်တရားတဲ့ တရားဥပဒေဖြစ်အောင် ချက်ချင်း အားသွန်ခွန်စိုက် ရေးဆွဲပြုပြင်ရမယ်
အဲသည်ဥပဒေတွေ ရလာတဲ့အခါ အရာရာကို ဥပဒေနဲ့အညီသာ
ှုတွန်းတွန်းတိုက်တိုက် ဆောင်ရွက်ရမယ်
ဥပဒေစိုးမိုးမှ တိုင်းပြည်နဲ့လူမျိုး အတွက် ကယ်တင်ရာရောက်မယ်
ဒါကြောင့် ဘယ်နည်းနဲ့ဖြစ်ဖြစ် နည်းလမ်းအားလုံးကိုသုံးပြီး
ဥပဒေ စိုးမိုးအောင် အရင်လုပ်ရမယ်။
အရမ်းနောက်ကျနေပြီ…..
ဒါတောင် ခရုလို နှေးနေတုန်းရှိသေးတယ်….
Foreign Resident
April 20, 2013 at 12:32 pm
” တရုတ် ပိုက်လိုင်း စီမံကိန်း
အဲသည်ဟာကြီး ကိုယ့်မြေပေါ်ဖြတ်ဖို့ဖြစ်လာတာဟာ
တစ်နည်းတစ်လမ်းအားဖြင့် တရုတ်ဘီလူးကြီး(နဂါးကြီးလို့လဲခေါ်ချင်ခေါ်ပါ 🙂 ) ကို
ပြန်ထောက် ပြန်ထိမ်းနိုင်မယ့် အခွင့်အလမ်း ရလာတာဖြစ်တယ် ”
ဦး ပါ ရဲ့ ၊ ကျနော်လည်း အဲဒီ အတိုင်းပဲ မြင်တယ် ။
အဲ ၊ သုံးတတ်ရင် ဆေး ၊ မသုံးတတ်ရင်တော့ ဘေး ပေါ့ ။
ပါးနပ် ကျွမ်းကျင်ဖို့တော့ လိုတယ် ။
တရုတ်ကြီး ကို ပညာပေးချင်ရင် ၊
အကြောင်း တစ်မျိုးမျိုးပြပြီး ၊ ရေနံ ပို့တာ ၊ ဂက်စ် ပို့တာ ၊ တစ်ရက်လောက် ဖြတ်လိုက်ယုံပဲ ။
ပြစရာ အကြောင်းတွေများ များလွန်းလို့ ၊ တစ်နေ့တစ်မျိုး မရိုးနိုင်အောင်တောင် ပြလို့ရတယ် ။
တရုတ်ကြီး ဟိုဘက်ကနေ ငိုယို အော်ဟစ်နေမှာ မြင်ယောင်သေး ။ ဟီ ဟိ ။
အဲ အဲ ။ တစ် ရက် နှစ် ရက် ထက်တော့ မပိုနှင့်ပေါ့နော် ။
ဆွေမျိုး ပေါက်ဖေါ် အချင်းချင်း ချစ်လို့ ကြည်စားတာပဲဟာ ။ ဟီ ဟိ ။
တစ် ရက် နှစ် ရက် ထက် ပို သွားလို့ People’s Libration Army ကြီးဆင်းလာမှာလဲ ကြောက်ရသေး ။
အဲလို ပိုက်လိုင်း နှင့် ကလိယုံတင်မကဘူး ၊
တရုတ်ကြီးရဲ့ ရေနံ သယ်လာတဲ့ သင်္ဘောတွေကို Port State Control ဆိုပြီး ၊
ကျောက်ဖြူ ဆိပ်ကမ်းကနေ စီးပြီး Lesson ပေးလို့ရသေးတယ် ။
တရုတ် သင်္ဘောတွေ ၊ တစ်စီး မကျန် အကုန် ထိုင်ဖမ်းနေလို့ရတယ် ။
ရွာသူားထဲက တရုတ်ကြီး မုန်းသူများ ရှိရင် ၊ အခု ကတည်းက သင်္ဘော စလိုက်ထားကြ ၊
နောက် ၁ဝ နှစ်လောက်ကြာလို့ Captain / Chief Engineer ဖြစ်လာရင် ၊
Port State Control Officer ဆိုပြီး တရုတ် သင်္ဘောတွေ အကုန် ထိုင်ဖမ်းနေလို့ရတယ် ။
အရီးခင်လတ်
April 20, 2013 at 1:57 pm
သမ္မတကြီး ဦးသိန်းစိန် ရဲ့ ၆၈နှစ် မြောက် မွေးနေ့မှ
စစ်မှန်သော စိတ်၏ချမ်းသာခြင်း၊ ကိုယ်၏ကျန်းမာခြင်းဖြင့် ပြည့်စုံပြီး တိုင်းသူပြည်သားများ ကို ရင်ဝယ်သား ကဲ့သို့ တိုးတက်ကြီးပွါးအောင် စောင့်ရှောက်သွားနိုင်ပါစေ။
သမ္မတကြီး ရဲ့ မှန်ကန်သော စိတ်ထားစေတနာကြောင့် တိုင်းပြည်တိုးတက်ကြီးပွါးရေးကို တားဆီးနေသော အနှောက်အယှက် များအားလုံး ကင်းစင်သွားကြပါစေ။
တိုင်းသူပြည်သားများ ချစ် သော၊ အားကိုးသော သမ္မတကြီး အဖြစ် သမိုင်းမှတ်တိုင် တင်ကာ သက်တော်ရာကျော်ရှည်ပြီး ရွှင်လန်းချမ်းမြေ့ပါစေ။
လို့
မန်းဂဇက်ရွာသူ/သား များမှ ဆုမွန်ကောင်း ပို့သလိုက်ပါတယ်။
မေတ္တာရှိရာ မေတ္တာလာပါတယ် သမ္မတကြီးရှင့်။
အရီးခင်လတ်
April 20, 2013 at 2:03 pm
{
“လူတိုင်းမိမိတာဝန်မိမိကျေပွန်အောင်မလုပ်ဘူးဆိုရင် ဘယ်စနစ်ဘဲကျင့်သုံးကျင့်သုံး၊ ဘယ်လိုအစိုးရဘယ်တက်တက် မြန်မာနိုင်ငံဟာ စည်းကမ်းမရှိတဲ့၊ ဘယ်သူ့တွေ့တွေ့မျက်နှာချိုသွေးနေရတဲ့ ဖာနိုင်ငံလိုမျိုးဖြစ်နေမှာဘဲ”
}
ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်း စကားကို သဘောကျလွန်းလို့ အထပ်ထပ်အခါခါ စိတ်ထဲ မှာရွတ် နေပါတယ်။
အဖိုးတန်တဲ့ စာစုတွေအတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။
ထိပ်တက်နေပြီး ကိုယ့်တာဝန် က ဘာလဲ ဆိုတာ မသိတဲ့ လူတွေ၊ နားမလည်တဲ့ လူတွေ ကတော့ နေရာ ယူ နေဖို့ မသင့်တော့ဘူး။
ပုဂ္ဂိုလ်ရေးရာ မုန်းတီးမှုမပါပေမဲ့ ရုံခါဖို့ အချိန်ရောက်ပြီ။
ဆူး
April 20, 2013 at 4:29 pm
စင်္ကာပူ အစိုးရ တော်တဲ့ အကြောင်း ထဲမှာ.. ဒါလည်းပါတယ်.. ဖဘ က ရှာတွေ့တာ..
Wynn Htainoo
ကျွန်တော်ပြောချင်တာနဲ့တော်တော်တူတယ်( စင်ကာပူဆိုတာ မြို့သေးသေးလေးပါဗျာ။ မလေးရှားနဲ့ အင်ဒိုနီးရှားလို မွတ်စလင်နိုင်ငံကြီး ၂ နိုင်ငံရဲ့ အလယ်နားမှာ နေရတဲ့ မြို့လေးတစ်မြို့ပါ။ ‘မွတ်စလင်ပတ်လည် ဝန်းရံနေသောမြို့ကို စင်ကာပူဟုခေါ်သည်’ လို့တောင် ပြောလို့ ရပါတယ်။ တကယ်လို့များ …
– စင်ကာပူသားတွေသာ သူတို့ခြံစည်းရိုးကို အသေအချာမကာရံခဲ့ကြရင် …
– စင်ကာပူအစိုးရကသာ မွတ်တွေရဲ့ မျိုးပွားနှုန်းထိမ်းချုပ်တဲ့ ဥပဒေတွေကို ပညာသားပါပါ မပြဋ္ဌာန်းထားခဲ့ရင် …
– စင်ကာပူတရုတ်အမျိုးသမီးတွေသာ လင်ယူပက်စက်ခဲ့ကြရင် …
……. ”Islamic Republic of Singapore” ဆိုတဲ့ နိုင်ငံသစ်တစ်နိုင်ငံဟာ ဒီကမ္ဘာမြေမှာ ပေါ်ထွန်းလာခဲ့တာ အတော်လေးတောင်ကြာနေလောက်ပါပြီ)
M.N.M.C
***မွတ်စလင်နှင့် လက်ထပ်ခွင့် မပြုသောနိုင်ငံ (သို့မဟုတ်) ဘာသာပေါင်းစုံ ငြိမ်းချမ်းစွာ ယှဉ်တွဲနေထိုင်ကြသောနိုင်ငံ (သို့မဟုတ်) စင်ကာပူ***
‘ဒီနှစ်တန်ခူးအတာကူးပြီးလို့ နှစ်သစ်ရောက်ရင် ဒို့တိုုင်းပြည်ကြီး တိုးတက်တော့မယ်’ လို့ ဆရာတော်ကြီးတစ်ပါး မိန့်ကြားထားတာကြောင့် နှစ်သစ်ကို မျှော်လင့်ချက်အသစ်တွေနဲ့ ယုံကြည်စွာ စောင့်မျှော်နေမိပါတယ်။ နှစ်ဟောင်းကုန်ခါနီး မှာတော့ မိတ္ထီလာအရေးအခင်းက စခဲ့တဲ့ မြန်မာပြည်အလယ်ပိုင်းနဲ့ ပဲခူးတစ်ဝိုက်က အရေးအခင်းတွေကြောင့် ကမ္ဘာ့အလယ်မှာ ကဲ့ရဲ့စရာ အဖြစ်မျိုးတွေတော့ ကြုံခဲ့ရတာပေါ့ဗျာ။ ဥပဒေဘောင်အတွင်းကပဲ ဖြေရှင်းကြဖို့ ဝိုင်းဝန်းတိုက်တွန်းကြတာကြောင့် ”တကယ်ပဲ လက်ရှိဥပဒေတွေအတိုင်းဖြေရှင်းရင် လက်ရှိကြုံတွေ့နေရတဲ့ ကိစ္စတွေအားလုံးပြေလည်သွားမလား၊ လက်ရှိဥပဒေတွေက ကိုယ့်တိုင်းရင်းသူတွေကို တကယ်ပဲ ထိထိရောက်ရောက်ကာကွယ် နိုင်သလား၊ မွတ်တွေရဲ့ လူမျိုတိုက်စစ်ကြီးကို ကာကွယ်နိုင်ရဲ့လား” လို့ စဉ်းစားမိပါတယ်။ တကယ်လို့ လူမျိုတိုက်စစ်ကြီးကို မကာကွယ်နိုင်ဘူးဆိုရင်တော့ လိုအပ်တဲ့ ဥပဒေအသစ်တွေကို အခြေခံဥပဒေတွေပြင်ဆင်ရေးဆွဲခြင်း နှင့် အတူ ပြင်သင့်တာပြင်၊ အသစ်ရေးသင့်တာကိုရေးပြီး ပြဋ္ဌာန်းကြဖို့ လိုအပ်မယ်လို့ ယုံကြည်မိပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့လိုပဲ မွတ်စလင်တွေနဲ့ အတူနေရပါလျက်နဲ့ မွတ်တွေဝါးမျိုတာကို မခံရတဲ့ စင်ကာပူဟာ ဘယ်လိုအစီအမံတွေကြောင့်လဲ ဆိုတာကို ဆွေးနွေးချင်ပါတယ်။
တကယ်တော့ စင်ကာပူမှာ မွတ်စလင်နဲ့ အခြားဘာသာဝင်တွေကို လက်ထပ်ခွင့် ပေးမထားပါဘူး။ စင်ကာပူမှာ လက်ထပ်မော်ကွန်းရုံးကြီး ၂ ရုံးရှိပါတယ်။
(၁) လက်ထပ်မော်ကွန်းရုံး Registry of Marriages (ROM) [http://app.rom.gov.sg/index.asp]
(၂) မွတ်စလင် လက်ထပ်မော်ကွန်းရုံး Registry of Muslim Marriages (ROMM) [http://app.romm.gov.sg/index.asp]
ဆိိုပြီး ရုံး ၂ ရုံး ထားရှိပါတယ်။
ပထမ ROM လက်ထပ်မော်ကွန်းရုံးက မွတ်စလင်မှ လွဲလို့ အခြားသော ဘာသာဝင်တွေအားလုံးကို လွတ်လပ်စွာ လက်ထပ်ပေးတဲ့ တရားရုံးပဲဖြစ်ပါတယ်။ ဗုဒ္ဓဘာသာ အချင်းချင်းသော်လည်းကောင်း၊ ဗုဒ္ဓဘာသာ နဲ့ ခရစ်ယာန်သော်လည်းကောင်း၊ ခရစ်ယာန်နဲ့ ဟိန္ဒူကိုသော်လည်းကောင်း … ကျန်ဘာသာတွေအားလုံး လွတ်လွတ်လပ်လပ် လက်ထပ်ခွင့် ရှိပါတယ်။ Women’s Charter [http://www.scwo.org.sg/index.php/resources ] အတိုင်းဆောင်ရွက်ကာ တစ်လင်တစ်မယားစနစ် ဥပဒေကို ပြဌာန်းတယ်ဆိုပါတော့ဗျာ။ အခြားဘာသာဝင်အားလုံး တစ်လင်တစ်မယားစနစ်ပဲ ကျင့်သုံးခွင့်ပေးထားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီတရားရုံးမှာ လက်ထပ်မယ်ဆိုရင် မိမိဟာ မွတ်စလင်မဟုတ်ကြောင်း ထွက်ဆိုရပါတယ်။ မောင်နှံ နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ယောက်မှ မွတ်ဖြစ်လို့ မရပါဘူး။ မွတ်အဝင် မခံဘူးလို့ အလွယ်ပြောလို့ရပါတယ်။ ဒုတိယ ROMM မွတ်စလင်လက်ထပ်မော်ကွန်းရုံးကတော့ မွတ်စလင်အချင်းချင်းကိုပဲ လက်ထပ်ပေးပါတယ်။ အခြားဘာသာဝင်အမျိုးသမီး ခေါ်လာလို့ မရဘူးပေါ့ဗျာ။ (ဒီလင့်မှာလည်း [http://en.wikipedia.org/wiki/Matrimonial_law_of_Singapore] လေ့လာနိုင်ပါတယ်။)
ဒါဆိုရင် .. ဆိုပါတော့ .. မွတ်တစ်ယောက်က ဗုဒ္ဓဘာသာအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကို လက်ထပ်ချင်ရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ .. ? အဖြေက ‘လက်ထပ်ခွင့် မရှိ’တဲ့.. ။ ဒါကိုမှ လက်ထပ်ချင်ရင် နည်း ၂ နည်းတော့ ရှိပါတယ်။
(၁) မွတ်က ဗုဒု္ဓဘာသာကိုပြောင်းပြီး ပထမ ROM လက်ထပ်မော်ကွန်းရုံးမှာ လက်ထပ်ရမယ်။ (သို့မဟုတ်)
(၂) ဗုဒု္ဓဘာသာအမျိုးသမီးက မွတ်ဘာသာကို ဝင်ပြီး ဒုတိယ ROMM မွတ်စလင်လက်ထပ်မော်ကွန်းရုံးမှာ လက်ထပ်ရမယ်။
.. ဟာ … ဒါဆိုဘာထူးမှာလဲကွာ .. မွတ်က ဗုဒု္ဓဘာသာအမျိုးသမီးကို မွတ်ဘာသာထဲ ဝင်ခိုင်းပြီး လက်ထပ်မှာပေါ့ကွာ လို့ စောဒကတက်နိုင်ပါတယ်။ .. ဒီလိုရှိပါတယ် ..။ ကျွန်တော်တို့ ဆီမှာ ကျတော့ မွတ်က မြန်မာမ တစ်ယောက်ကို ”လူကိုပဲယူပါ။ ယူပြီး မင်းလည်းမင်းဘာသာကို ကိုးကွယ်၊ ငါလည်းငါ့ဘာသာကို ဆက်ကိုးကွယ်မယ်” ဆိုပြီး လက်ထပ်ပါတယ်။ ယူပြီးနည်းနည်းကြာမှ နည်းမျိုးစုံးသုံးပြီး မွတ်ဘာသာထဲ ဝင်ခိုင်းတယ်ပေါ့ဗျာ။ ဒီအချိန်မှာ နှိပ်စက်ရင် တရားရုံးမှာ တိုင်နိုင်တယ်ဆိုပေမယ့် … ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ တိုင်ပါတော့မလား …။ တိုင်လိုက်လို့ ဖမ်းပြီဆိုရင်တောင် သူ့ရဲ့ ပကတိအပျိုစင်ဘဝကို ပြန်ရပါဦးမလား? ဒီတော့ ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ မတိုင်တော့ဘူးပေါ့ဗျာ… သူတို့ဘာသာထဲပဲ ဝင်လိုက်တော့တာပေါ့။ တကယ်တော့ မွတ်စလင်အမျိုးသား တစ်ယောက်က သူ့အမျိုးသမီးက အခြားဘာသာ ဖြစ်နေရင် မွတ်ဘာသာထဲကို ရအောင်သွတ်သွင်းရပါတယ် .. မသွင်းနိုင်ရင် သူဟာတာဝန်မကျေဘူးပေါ့ဗျာ။ ဒီသဘောကို ကောင်းကောင်းနောကြေတဲ့ စင်ကာပူသားတွေက လိမ်ယူပြီး သူတို့အိမ်ရောက်မှ ဘာသာပြောင်းခိုင်းမယ့် အစား အစကတည်းက ရအောင်ပြောင်းခိုင်းနိုင်မှ ယူခွင့်ပြုပါတယ်။ … မယူခင်ဘာသာပြောင်းခိုင်းဖို့ ဆိုတာကြတော့ မွတ်အိမ်ထဲရောက်မှ ဘာသာပြောင်းခိုင်းရတာလောက်မလွယ်တော့ဘူးဗျ။ မိန်းကလေးဘက်က အလိုလိုနေရင်းစဉ်းစားစရာပိုများသွားစေပါတယ်။ လူလည်းယူရမယ်? .. ဘာသာလည်းပြောင်းရမယ်? ။ ဒီလိုဆိုတော့ မိဘတွေ၊ အသိုင်းအဝိုင်းတွေဘက်ကလည်း ပိုအချိန်ရသွားတာပေါ့ဗျာ။ ဒါကို အချိန်ဆွဲနိုင်ဖို့ စင်ကာပူသားတွေက ဒီနေရာမှာ တစ်ဆင့်ခံထားပြန်သေးသဗျ။ ဘာသာပြောင်းမယ်ဆိုရင်တောင် ချက်ချင်းပြောင်းလို့ မရဘူး။ အခြေခံ မွတ်ဘာသာသင်တန်းတွေ .. ဘာတွေတက်ခိုင်းသေးတယ် .. အဓိပ္ပါယ်က သူတို့ဘာသာကို အသေအချာမြည်းကြည့်ပြီး၊ ပြန်စဉ်းစားပြီးမှ၊ ကိုယ့်ဘာသာနဲ့ သေသေချာချာနှိုင်းယှဉ် စဉ်စားပြီးမှ ဝင်ပါဆိုတဲ့ သဘောပါ။ .. ဒီမှာတင် သတို့သမီးတစ်ချို့က ပြန်စိတ်ပြောင်းသွားတာပေါ့ဗျာ။ ဒီတော့ ဒီမှာလို သူတို့ဘာသာထဲ မဝင်ဝင်အောင်ရိုက်နှက်ရတာတို့၊ ဘုရားပုံတော်ကို နင်းပြီး ပြောင်းခိုင်းရတာတို့ ဆိုတဲ့ ဖြစ်ရပ်မျိုးတွေ စင်ကာပူမှာ မဖြစ်တော့ဘူးပေါ့ဗျာ။ ကိုယ့်ဘာသာကို စွန့်ခွာပြီး မွတ်ဘာသာကို ပြောင်းကာ မွတ်ကုလားနဲ့ သွားလက်ထပ်တယ်ဆိုတဲ့ စင်ကာပူ ဗုဒု္ဓဘာသာအမျိုးသမီး အရေအတွက်ဟာ အင်မတန်နည်းပါတယ်။ ဒီနေရာမှာတော့ ဥပဒေကြောင့် အပြင် နဂိုကတည်းက လူမျိုး၊ ဘာသာချစ်စိတ်အခြေခံကောင်းတဲ့ စင်ကာပူ တရုတ်အမျိုးသမီးတွေကိုလည်း ချီးကျူးရမှာပေါ့ဗျာ။ မွတ်တစ်ချို့ကတော့ အမျိုးသမီးကို စည်းရုံးလို့ မရတဲ့အခါမှာ သူတို့ကိုယ်သူတို့ အခြားဘာသာပါလို့ လိမ်ညာပြီး ROM လက်ထပ်ရုံးမှာ လက်ထပ်တာရှိပါတယ်။ .. ဒါဆိုကော ဘာထူးသေးလဲကွာ .. ဆိုရင် .. မတူတဲ့ အချက်က အဲဒီအမျိုးသမီးကို မွတ်ဘာသာထဲ ဝင်ခိုင်းလို့ မရတော့ပါဘူး။ အတင်းအကြပ်ဝင်ခိုင်းခဲ့ရင် သူ့ကိုယ်သူ အခြားဘာသာပါလို့ ရုံးတော်မှာလိမ်ငြာထွက်ဆိုတာက တစ်မှု၊ မွတ်ဘာသာထဲကို အတင်းအကြပ်ဝင်ခိုင်းတာက တစ်မှုဆိုတော့ အမှုနှစ်မှု ဖြစ်မယ်ပေါ့ဗျာ။ ဒီအပြင် ROM လက်ထပ်ရုံးမှာ လက်ထပ်လိုက်ပြီ ဆိုတာနဲ့ နောက်တစ်ယောက်တော့ လုံးလုံးလျားလျားယူလို့ မရတော့ပါဘူး။ အမွေဆက်ခံမှုတွေက အစ မွတ်ထုံးစံကို လိုက်လို့မရတော့ပါဘူး။
ဒါဆို .. ဟုတ်ပါပြီ .. မွတ်အချင်းချင်း ၄ယောက်ယူပြီး လူနဲ့ မျိုမယ်ဆိုရင်ကော ?? … ဆိုတော့လည်း .. အလွယ်တကူ နောက်တစ်ယောက်ထပ်ယူလို့ မရအောင် ဥပဒေကို ပညာသားပါပါ ပြဋ္ဌာန်းတားမြစ်ထားပါတယ်။ ဒီနေရာမှာ ROMM မွတ်စလင်လက်ထပ်မော်ကွန်းရုံးကို MUSLIM LAW ACT နဲ့ အုပ်ချုပ်ပါတယ်။ မွတ်တွေကို ၄ ယောက်ယူခွင့်ပေးတယ်ပေါ့ဗျာ … ဒါပေမယ့် တကယ်ယူဖို့ မလွယ်ဘူး။ နောက်တစ်ယောက်ယူချင်တယ်ဆိုတာနဲ့ နောက်တစ်ယောက်ကို ကျွေးနိုင်လောက်အောင်ချမ်းသာကြောင်း ပိုင်ဆိုင်မှုတွေ အကုန်ပြရပါတယ်။ ဒါဟာ ဘာကို တားလိုက်တာလည်း ဆိုတော့ သာမာန်လူတန်းစားနဲ့ ဆင်းရဲသားမွတ်တွေ နောက်မိန်းမယူခွင့် မရှိဆိုတာကို သွယ်ဝိုက်သောနည်းနဲ့ တားလိုက်တာပါ။ ယူခွင့်ရှိတဲ့ မွတ်အရေအတွက် အလိုအလျောက်နည်းသွားတာပေါ့ဗျာ။
ဒါဆိုသူဋ္ဌေးမွတ်တွေ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ယူမှာပေါ့ ဆိုပြန်တော့လည်း … ဒီလို ‘ထစ်’ထားပြန်တယ်။ နောက်တစ်ယောက်ယူမယ်ဆိုတာနဲ့ တရားရုံးမှာ လျှောက်ရပါတယ်။ ဒီအခါမှာ တရားရုံးက ဘာလုပ်သလဲဆိုတော့.. Kadi လို့ ခေါ်တဲ့ အရာရှိက .. ပထမ မိန်းမရော၊ နောက်ယူမယ့် မိန်းမကော နှစ်ယောက်စလုံးကို သီးခြားစီခေါ်ယူတွေ့ဆုံပြီး အသေးစိတ် အင်တာဗျုးပါတယ်။ လက်ရှိမိန်းမကို အဓိကမေးတာက နောက်တစ်ယောက်ယူတာကို မင်းသဘောတူရဲ့လား? လက်ခံနိုင်ရဲ့လား? နောက်တစ်ယောက်ရောက်လာရင် မင်းစိတ်ချမ်းသာမှာ သေချာရဲ့လား ? ခြိမ်းခြောက်ထားလို့ သဘောတူနေရတာလား? ဆိုတာတွေကို ခရေစေ့တွင်းကျ မေးတယ်ပေါ့ဗျာ။ သူက ‘NO’ ဆိုရင်ယူခွင့် မရှိပါဘူး … ဘယ်လိုလဲ? မွတ်မတွေ သိပ်သဘောထားကြီးမယ်ထင်သလား? ကျွန်မယောက်ျား နောက်မိန်းမတစ်ယောက်ထပ်ယူမှာကို သိပ်ပျော်တာပဲလို့ ဖြေမယ်ထင်သလား? … အိုစမာဘင်လာဒင်ကို ခြေရာခံမိသွားတာဟာ သူ့ရဲ့ ပထမ မယားကြီးရဲ့ သတင်းပေးချက်ကြောင့်ပါလို့ စီအိုင်အေအရာရှိတစ်ဦးက ဝန်ခံ ပြောဆိုသွားခဲ့ပါတယ်။ အငယ်ဆုံးမိန်းမကို ဂရုစိုက်လွန်းတာကို သည်းမခံနိုင်တော့လို့ ကိုယ့်ယောက်ျားကို သတ်မယ့်သူကိုတောင် မိတ်ဖွဲ့နိုင်တာကို ကြည့်လိုက်ရင် မွတ်စလင် အမျိုးသမီးတွေ မယားကြီး၊ မယားငယ်လုပ်ရတာကို မပျော်ပိုက်ကြဘူးဆိုတာ ထင်ရှားပါတယ်။ ဒါကို အသေအချာနားလည်တဲ့ စင်ကာပူသားတွေက မင်းတို့ရဲ့ ‘မယားကြီးရဲ့ သဘောတူလက်ခံမှု’ ရရင် နောက်မိန်းမတစ်ယောက်ထပ်ယူပါ ဆိုတာဟာ ‘မယူနဲ့’ လို့ ပညာသားပါပါ တားထားတဲ့ ဥပဒေတစ်ရပ်ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ အခြားအသေးစိတ် အချက်အလက်တွေကို ဒီလင့်မှာ [http://policy.mofcom.gov.cn/english/flaw!fetch.action?id=bfd32cf9-e1e7-4378-8455-beb6d4f28c16&pager.pageNo=7#934446910-002016] ဖတ်ကြည့်နိုင်ပါတယ်။ ၁၉၆၆ မှာ စတင်ပြီး တင်းကျပ်စွာရေးဆွဲကာ ကျပ်ကျပ်မတ်မတ်ဆောင်ရွက်လိုက်တာ ၁၉၇ဝ နဲ့ ၁၉၇၄ အကြားမှာ လက်ထပ်ကြတဲ့ မွတ်အတွဲပေါင်း ၁၃,၁၂၃ မှာ ၃၅ ယောက်ပဲ မိန်းမတစ်ယောက်ထက်ပိုယူပါတော့တယ်။ ယနေ့အခါမှာ တော့ မိန်းမတစ်ယောက်ထက်ပိုယူတဲ့ စင်ကာပူမွတ်စလင်ဆိုတာ မရှိသလောက်တောင် ရှားသွားပြီ ဖြစ်ပါတယ်။
နောက်တစ်ခါ .. ဟုတ်ပါပြီ .. မိန်းမတစ်ယောက်ယူပြီး ကလေးတစ်ဒါဇင်လောက်မွေးနေရင်ရောလို့ စောဒကတက်နိုင်ပါသေးတယ်။ ဒါကိုလည်း သမ္မတကြီး လီကွမ်ယုက ၁၉၇ဝ ခုနှစ်မှာ ‘Stop at Two’ ဆိုတဲ့ မူဝါဒကို ချမှတ်အကောင်အထည်ဖော်ခဲ့ပါတယ်။ မွတ်အပါအဝင် မိသားစုအားလုံး ကလေး ၂ယောက်ထက်ပို မွေးခွင့်မရှိဘူးပေါ့ဗျာ။ ဒီလိုဆိုတော့ မွတ်တွေအနေနဲ့ မိန်းမကလည်း တစ်ယောက်ထက်ပို မယူရ၊ ကလေးကလည်း ၂ယောက်ထက်ပို မယူရဆိုတော့ သူတို့ ရဲ့ လူမျိုစီမံကိန်းကြီး လုံးဝရပ်ဆိုင်းသွားလေသတည်းပေါ့ဗျာ။ [ယခုအချိန်မှာတော့ စင်ကာပူဟာ ချမ်းသာနေပြီမို့ Stop at two ပေါ်လစီကို ဆက်လက် မကျင့်သုံးတော့ပါဘူး။ ကလေးပြန်မွေးခိုင်းပါပြီ။ ဒါပေမယ့် လူဦးရေအချိုးကိုတော့ သေသေချာချာ စောင့်ကြည့်နေပါတယ်။] ကျွန်တော့်တို့မြန်မာတော်တော်များများက မွတ်ဆိုရင် ကလေးယူနှုန်းတားခွင့်မရှိလို့ ပဲ သိကြတဲ့သူများပါတယ်။ တကယ်တော့ မဟုတ်ပါဘူး။ မိန်းမ ၄ ယောက်ယူသလိုပါပဲ။ တန်းတူထားရင်ယူခွင့်ရှိတယ် လို့ပဲ ပြောထားတာပါ။ ကလေးမွေးတဲ့ကိစ္စလည်း ဒီသဘောပါပဲ။ သူတို့ဘာသာမှာ ကလေးများများယူတာကို အားပေးတယ်ပဲ ပြောထားပါတယ်။ လုံးဝတားမြစ်ခွင့်မရှိလို့ ပိတ်ပင်ထားတာမဟုတ်ပါဘူး။ ဒါကြောင့်လည်း အခုအခါမှာ မွတ်စလင်နိုင်ငံ တော်တော်များများမှာ သားဆက်ခြားစီမံကိန်းတွေကို ဆောင်ရွက်လာနေကြပါပြီ။
ဒီနေရာမှာ ကျွန်တော်တို့နိုင်ငံမှာ လက်ရှိဆောင်ရွက်နေတဲ့ သားဆက်ခြားစီမံကိန်းအကြောင်း အနည်းငယ် ဝေဖန်ဆွေးနွေးချင်ပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ဆီမှာ တစ်မိသားစု ကလေး ဘယ်နှစ်ယောက်လို့ အတိအကျသတ်မှတ်လိုက်ပြီလို့တော့ မကြားမိသေးပါဘူး။ ကျေးရွာတွေမှာ ဆရာဝန်၊ ဆရာမတွေက ရွာသူရွာသားတွေကို သားဆက်ခြားဖို့ နားချကြပါတယ်။ မြန်မာတွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း ပြောတဲ့စကားကို နားထောင်ကြတဲ့ အတွက် တားဆေးသုံးလာကြပါပြီ။ ဒါပေမယ့် မွတ်ရွာတွေမှာကျတော့ သူတို့ဘာသာက မတားခိုင်းဘူးဆိုပြီး သိပ်မသုံးကြပါဘူး။ ဒီအတိုင်းဆက်သွားကြရင် တစ်ချိန်မှာ မြန်မာတွေနည်းပြီး မွတ်တွေများတဲ့ အနာဂတ်မြန်မာနိုင်ငံ ဖြစ်လာနိုင်ပါတယ်။ တစ်မိသားစု ကလေး ၄ ယောက်ဆို ၄ ယောက် …. စသဖြင့် တိတိကျကျ သတ်မှတ်ဖို့ လိုပါတယ်။ ဆရာဝန်၊ ဆရာမတွေရဲ့ အပြစ်တော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အုပ်ချုပ်သူတွေနဲ့ နိုင်ငံရေးသမားများအားလုံး သေသေချာချာ လေးလေးနက်နက် စဉ်းစားချင့်ချိန်ပြီး တိကျတဲ့ မူဝါဒတွေချမှတ်ဖို့ လိုပါတယ်။ ရှေးယခင်ကာလတွေတုန်းက ‘အိမ်ထောင်၊ သားမွေး’ဆိုတာ လူမှုရေးကိစ္စသက်သက် ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် ယခုအခါမှာတော့ လူမျိုးရေး၊ ဘာသာရေး၊ နိုင်ငံရေးမက တိုင်းပြည်ရဲ့ အချုပ်အခြာအာဏာနဲ့ပါ သက်ဆိုင်နေပြီဆိုတာကို သတိထားမိဖို့ လိုပါတယ်။
လက်ရှိကျွန်တော်တို့ နိုင်ငံမှာ ထွန်းကားလာတဲ့ အမျိုးသားရေးစိတ်ဓါတ်နဲ့ ပတ်သက်လို့လည်းဆွေးနွေးချင်ပါတယ်။ တကယ်တော့ ဒီအမျိုးသားရေးဝါဒဟာ ၁၉ ရာစုနဲ့ ၂ဝ ရာစုမှာ အကြီးအကျယ်ထင်ရှားခဲ့ပါတယ်။ ဒီမျိုးချစ်စိတ်တွေပြင်းထန်ခဲ့တဲ့အတွက် ဥရောပသားတွေဟာ သူတို့လူမျိုးကောင်းစားဖို့အတွက် ကမ္ဘာကို ကျွန်ပြုခဲ့တယ်ဆိုပါတော့။ ဟစ်တလာလို သိပ်အစွန်ရောက်သူတွေပေါ်လာတော့ ကမ္ဘာစစ်ကြီးတွေဖြစ်ပြီး ပြာကျခဲ့ကြပါတယ်။ စစ်ကြီးတွေပြီးတော့မှ ပြန်စဉ်းစားကျတော့ .. အော် မျိုးချစ်စိတ်တွေကြောင့် ငါတို့တွေ စစ်ဖြစ်ခဲ့ကြတာလို့ တွေးမိပြီး မျိုးချစ်စိတ်တွေကို အပြစ်မြင်ကာ ပြန်လျှော့ချကြတယ်ပေါ့ဗျာ။ ဒီနေရာမှာ ကျွန်တော်တို့ မြန်မာတွေ သံယောင်မလိုက်မိဖို့ လိုပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ နဲ့ သူတို့နဲ့က သမိုင်းကြောင်းချင်း မတူပါဘူး။ မြန်မာပြည်ဟာ သီပေါမင်းလက်ထက်မှာ ပါတော်မူတယ်ဆိုပေမယ့် အဓိကတာဝန်ရှိတာ မင်းတုန်းမင်းပါ။ သူလက်ထက်မှာ ပြင်ဆင်ဖို့ အချိန်ရပေမယ့် တရားဝင်မိဖုရား ၆ဝ အပြင် မောင်းမမိဿံ၊ မိဖုရားငယ်အပါအဝင် မိန်းမ ၁၀ဝ ကျော်နဲ့ အပျော်ကျုးနေတော့ တိုင်းပြည်အတွက် ပြင်ဆင်ဖို့ သတိမရနိုင်ဘူးပေါ့ဗျာ။ မင်းတုန်းမင်းသာ ကနောင်မင်းသားကြီး တစ်ဝက်လောက် တိုင်းပြည်အတွက် စိတ်ဝင်စားခဲ့ရင်၊ အမျိုးသားရေး ပေါ့ပေါ့မတွေးခဲ့ရင် သီပေါလို အရည်အချင်းမရှိသူ ဘုရင်တက်ဖြစ်ပြီး ပါတော်မမူနိုင်ဘူးပေါ့ဗျာ။ လက်နက်ချင်းကွာလို့သက်သက် ရှုံးတာမဟုတ်ပါဘူး။ [သီပေါမင်းသား ၁၆ နှစ်မှာ မင်းဖြစ်သလို အိမ်နီးချင်း ထိုင်းနိုင်ငံမှာ ချူလာလောင်ကောင် မင်းသားဟာ အသက် ၁၄နှစ် နဲ့ သီပေါဘုရင်နဲ့ မရှေးမနှောင်းမှာ ဘုရင်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တိုင်းပြည်ကို အပြည့်အဝစိတ်ဝင်စားပြီး အသေအချာ ဉာဏ်ကစားနိုင်ခဲ့တော့ ပြင်သစ်လက်ကလွတ်သလို အဂ๎လိပ်လက်ကလည်း လွတ်ခဲ့ပါတယ်။] ဒီတော့ ဥရောပသားတို့က မျိုးချစ်စိတ်ပြင်ထန်ခဲ့လို့ နယ်ချဲ့တွေဖြစ်ခဲ့ချိန်မှာ ကျွန်တော်တို့က အမျိုးသားရေးပေါ့ပေါ့တွေးခဲ့ကြလို့ သူ့ကျွန်ဖြစ်ခဲ့ကြပါတယ်။ ဗိုလ်မင်းရောင်တို့၊ ဝန်းသိုစော်ဘွားကြီးတို့၊ ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းတို့ ဦးဆောင်ခဲ့တဲ့ ကျွန်တော်တို့ ဘိုးဘွားတွေသာ ‘မဟာလူသားဆန်ဝါဒ’ ကျင့်သုံးပြီး British လည်းလူပဲ၊ မြန်မာလည်းလူပဲ .. လူ လူချင်းအုပ်ချုပ်တာ အရေးမကြီးဘူးလို့ တွေးခဲ့ကြရင် ကျွန်တော်တို့ အခုထိတောင် လွတ်လပ်ရေး ရဦးမှာ မဟုတ်သေးပါဘူး။ ဒါကြောင့် ဥရောပသားတွေအတွက် မျိုးချစ်စိတ်ဟာ အဆိပ်ဖြစ်ခဲ့တယ် ဆိုရင်တောင် ကျွန်တော်တို့အတွက် ကတော့ ဆေးလို့ပဲ ယုံကြည်ပါတယ်။ တကယ်တော့ သူတို့တတွေက မျိုးချစ်စိတ်များလွန်းနေတာ ဖြစ်ပြီး၊ ကျွန်တော်တို့တတွေက နည်းလွန်းနေတာပါ။ ဒီနေရာမှာ ဆရာတော်များက အမျိုုးသားရေးစိတ်ဓါတ်များ မွေးကြဖို့၊ ကိုယ့်လူမျိုး၊ ဘာသာဝင်အချင်းချင်းချစ်ကြဖို့ ဆုံးမတာကို ခါးခါးသီးသီး ဖြစ်ကြတဲ့ မြန်မာတွေကို တွေ့လို့ အံ့အားသင့်မိပါတယ်။ ဆန့်ကျင်ပြောဆိုသူတွေကိုချည်းပဲ အံ့ဩတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်တော်တို့ မြန်မာတွေရဲ့ နားမှာ မျိုးချစ်စိတ်ဆိုတာကို အင်မတန်စိမ်းနေကြတာကို တွေ့မိလို့ပါ။ (အစွန်းရောက် မျက်ကန်းမျိုးချစ်မျိုးကို အားမပေးသလို ကောက်ရိုးမီး မျိုးချစ်စိတ်မျိုုးကိုလည်း အားမပေးပါ။) မျိုးချစ်စိတ်ဆိုတာ ကျွန်တော်တို့ တစ်နိုင်ငံတည်းများ ကွက်ပြီး ပျောက်ဆုံးနေသလားလို့တောင် စဉ်းစားမိပါတယ်။ တကယ်တော့ ဘာသာခြား၊ လူမျိုးခြား တော်တော်များများဟာ ကလေးဘဝကတည်းက ကိုယ့်လူမျိုးကို ချစ်ကြဖို့၊ စည်းလုံးကြဖို့ သွန်သင်ခံခဲ့ကြရပါတယ်။ သူတို့လူမျိုးသူတို့ ချစ်ရမယ်ဆိုတာကို ဘယ်သူကမှ ကြီးလာမှ တစ်ကူးတစ်က ထပ်ပြီးသင်နေစရာ မလိုအောင်ကို သိကြပါတယ်။ စင်ကာပူမှာလည်း ဒီအတိုင်းပါပဲ။ စင်ကာပူ တရုတ်အမျိုးသမီးတွေဟာ သူတို့ နဲ့လူမျိုးတူ၊ ဘာသာတူတွေကို ပဲ ယူကြတာများပါတယ်။
သေသေချာချာပြန်စဉ်းစားကြည့်ရင် စင်ကာပူဆိုတာ မြို့သေးသေးလေးပါဗျာ။ မလေးရှားနဲ့ အင်ဒိုနီးရှားလို မွတ်စလင်နိုင်ငံကြီး ၂ နိုင်ငံရဲ့ အလယ်နားမှာ နေရတဲ့ မြို့လေးတစ်မြို့ပါ။ ‘မွတ်စလင်ပတ်လည် ဝန်းရံနေသောမြို့ကို စင်ကာပူဟုခေါ်သည်’ လို့တောင် ပြောလို့ ရပါတယ်။ တကယ်လို့များ …
– စင်ကာပူသားတွေသာ သူတို့ခြံစည်းရိုးကို အသေအချာမကာရံခဲ့ကြရင် …
– စင်ကာပူအစိုးရကသာ မွတ်တွေရဲ့ မျိုးပွားနှုန်းထိမ်းချုပ်တဲ့ ဥပဒေတွေကို ပညာသားပါပါ မပြဋ္ဌာန်းထားခဲ့ရင် …
– စင်ကာပူတရုတ်အမျိုးသမီးတွေသာ လင်ယူပက်စက်ခဲ့ကြရင် …
……. ”Islamic Republic of Singapore” ဆိုတဲ့ နိုင်ငံသစ်တစ်နိုင်ငံဟာ ဒီကမ္ဘာမြေမှာ ပေါ်ထွန်းလာခဲ့တာ အတော်လေးတောင်ကြာနေလောက်ပါပြီ။ စင်ကာပူမှာ လက်ရှိမွတ်စလင် ၁၅ % ရှိပါတယ်။ ၁၉၆၅ မှာ လွတ်လပ်ရေး ရခဲ့တဲ့ စင်ကာပူဟာ လွတ်လပ်ရေးရခါစတုန်းကလည်း မွတ်စလင် ၁၅% ၊ အခုလည်း ၁၅% ပါ။ မွတ်ရာခိုင်နှုန်းတွေလုံးဝ တိုးမလာပါဘူး။ စင်ကာပူသားတွေဟာ အခုလိုကမ္ဘာကတောင် လေးစားရအောင် ချမ်းသာကြီးပွားတိုးတက်အောင် ဆောင်ရွက်နိုင်ရုံမက မွတ်စလင်တွေရဲ့ လူမျိုတိုက်စစ်အောက်မှာ ဝါးမျိုမှုကို မခံခဲ့ကြရဘူးဆိုတာဟာ အစိုးရနဲ့ ပြည်သူ လက်တွဲညီညီ ဆောင်ရွက်နိုင်ခဲ့လို့ပါ။ အစိုးရက လိုအပ်တဲ့ ဥပဒေပြဋ္ဌာန်းကာကွယ်နေချိန်မှာ ပြည်သူတွေကလည်း ကိုယ့်လူမျိုးတူ၊ ဘာသာတူချင်းအားပေးခဲ့ကြ၊ လက်ထပ်ခဲ့ကြပါတယ်။ ဒါကြောင့်မို့လို့ ကျွန်တော်တို့ နိုင်ငံမှာလည်း လူမျိုး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ မကွယ်ပျောက်ရလေအောင် ပြည်သူပြည်သားတွေဘက်ကလည်း အမျိုးသားရေးစိတ်ဓါတ်တွေ ပြန်လည်နိုးကြားကြဖို့ လိုသလို အစိုးရအနေနဲ့လည်း ကိုယ့်လူမျိုး၊ ဘာသာ၊ သာသနာကို ရေရှည်တည်တံ့အောင် ထိမ်းသိမ်းကာကွယ်ပေးနိုင်မယ့် လက်တွေ့ကျတဲ့ ဥပဒေအသစ်တွေ ပြဌာန်းပေးနိုင်ပါစေလို့ နှစ်သစ်ဦးမှာ ဆုမွန်ကောင်းတောင်းလုိုက်ရပါတယ်။
လူမျိုး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ အဓွန့်ရှည်တည်တံ့ပါစေလို့ ဆန္ဒပြုလျက် –
မိုးကြီး
(COPIED)
မောင် ပေ
April 21, 2013 at 12:59 pm
တစ်ကယ့်အမှန်က
မြန်မာ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင် အမျိုးသမီး တစ်ယောက် (မြို ့မှာနေတဲ့ သူကို ပြောပါတယ် ၊ နယ်တို ့ရွာတို ့ကတော့ ဘယ်လိုနေလဲ မသိ) မွတ် ကို ယူတယ်ဆိုတာကလဲ
အချို ့သော အနဲငယ်သော မြန်မာ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင် အမျိုးသားတွေ ကြောင့်မို ့ပါ ။
အဲ့ကောင်တွေ ဘယ်လို လုပ်လဲ ဆိုတော့
ကိုယ်လဲ အတည်တကျ လက်ထပ်ပေါင်းသင်းမှာ မဟုတ်ပဲနဲ ့၊ ရည်းစားအဖြစ်တွဲ ၊ ကာမကျူးလွန် ပြီး ဖြတ်ထားပစ်ခဲ့တော့ ၊ ကျန်ခဲ့တဲ့ အမျိုးသမီး ခဗျာ ၊ နောက်ပိုင်း သူ ့ဘဝ ကို အတည်ယူနိုး ၊ ယူနိုး နဲ ့ မြန်မာ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင် အမျိုးသားတွေ ကို ထပ်တွဲပေမယ့်လဲ ၊ ခြံခုန်ဖူးတဲ့ကြက် လိုပဲ သဘောထားကြတော့ ။ နောက်ဆုံး ၊ မြန်မာတွေအကြောင်းလဲ သိတဲ့အတိုင်းပဲ ၊ လူတကာ သောက်တဲ့ ရေအိုးစင်က ရေကို ဘယ်သူမှ တန်ဘိုးမထား ။ အတည်တကျ ယူမယ့် မြန်မာ က မရှိတော့ ။
အဲ့ချိန်မှာ မွတ် က ဝင်ပြီး တစ်ကယ်ချစ်တာလိုလိုနဲ ့၊ ဇွတ်ဝင်လုံး ၊ လက်ထပ်ပြီး သူတို ့ဘာသာထဲ ဇွတ် ဆွဲ သွင်းပါလေရော ။
အဲဒါတွေကြောင့်မို ့ ၊ မြန်မာဗုဒ္ဓဘာသာဝင် အမျိုးသား ချာတိတ်ပေါက်စ တွေ ငါးပါးသီလ အကြောင်း သေချာနားလည်အောင် ရှင်းပြရမှာ ဖြစ်သလို ၊ လိုက်နာဖို ့လဲ ဆုံးမရမှာ လူကြီးတွေ တာဝန်ပေါ့ဗျာ ။
နောက်ပြီး မနေနိုင်လွန်းရင်လဲ သူများသမီးပျို သွား ကျူးလွန်မယ့် အစား ၊ ပြည်တန်ဆာ ဆိုတာ လိုအပ်တာမို ့
တရားဝင် ပြည်တန်ဆာ ဆိုတာလဲ ပေါ်ထွန်းလာဖို ့ လဲ လိုအပ်မယ် ထင်ပါတယ်ဗျာ
မှတ်ချက် ။ ကျုပ် ရဲ ့အမြင်သာ ဖြစ်ပါတယ်
Foreign Resident
April 21, 2013 at 4:40 pm
ကိုပေ ပြောတာတွေကို ၊ အဘ ထောက်ခံတယ် ။
၁ ။ ယောက်ျားတွေကလည်း သစ္စာ မရှိကြဘူး ။
မိန်းမ မမြင်ဘူးတဲ့ အငတ်အပြတ်တွေကျနေတာပဲ လိမ်ညာပြီး ဝါးဖို့ပဲ စောင့်နေကြတယ် ။
၂ ။ မိန်းမတွေကလည်း နှာခေါင်းမပါရင် တကယ်စားမှာ ။
အဲလို လိမ်ညာပြီး ပြောတဲ့သူတွေကိုမှ ကြွေချင်ကြတယ် ။
အဘ တစ်သက်မှာ တစ်ခါမှ လိမ်ညာပြီး မိန်းကလေးတွေကို မဝါးဘူးဘူး ။
ခပ် ရှင်းရှင်းပဲတွေးတယ် ၊ ဒီကိစ္စဟာ ငါ မုသာဝါဒ ပြောရလောက်အောင် တန်တဲ့ကိစ္စလား ။
၁ ။ လန်ပြန်နေအောင်ချောတဲ့ မိန်းကလေး တစ်သိန်း လောက်ပေးရင် ရမယ် ။
၂ ။ အပျိုစင် ဆိုတာကိုမှ ကြိုက်ရင် ၄/၅ သိန်း လောက် ပေးရင် ရမယ် ။
ဒီလောက် ပိုက်ဆံ အတွက် ငါ မုသာဝါဒ ပြောတော့မလား ။ ဒါဘဲ ။
အဘ ငယ်စဉ်က ၊ အမှန်အတိုင်း မယူနိုင်ပါဘူး လို့ ပြောလိုက်လို့ ၊
အခန်းပိတ် မီးမှိတ် အိပ်ရာထဲ ရောက်ပြီးမှ ပြန်ထွက်သွားတာတွေ ရှိတယ် ။
တတ်နိုင်ဘူးလေ ။ မုသာဝါဒ တော့ မ ပြောနိုင်ဘူး ။
ကိုရင်စည်သူ
April 21, 2013 at 5:58 pm
ဒီတစ်ခါ အဘဖောနဲ့ ကိုပေပြောတာ လုံးဝထောက်ခံပါတယ်..။
လောကမှာ ကိုယ့်အိုးနဲ့ ကိုယ်ဆန်တော်တာပဲရပါတယ်။
ယောက်ျားလေးဖက်ကလည်း အဲ့ဒါမျိုးတွေထားရပါမယ်..
မိန်းကလေးဖက်လည်း ကြွယ်တဲ့ဘဲဆိုပြီး အလိုလိုက်ရင်တော့ အမှိုက်ဖြစ်သွား
ပါလိမ့်မယ်။ ခုခေတ် လူငယ်တွေရဲ့ ဘီယာဝိုင်း လက်ဖက်ရည်ဝိုင်း အရက်ဝိုင်းတွေကို
မိဘတွေ နားစွင့်ကြည့်ပါ။ ချစ်သူမိန်းကလေးဆီက ဘာမှမရသေးရင်
ငပေါ အခြောက်ကြီး လု့ိ ဝိုင်းနောက်နေကြတာ..။ ဒီတော့ကာ..
ကိုယ့်ကိုယ်မှ တန်ဖိုးမထားရင် ဘယ်သူမှ တန်ဖိုးလာမထားပါဘူး..
တဏှာဘိုင်းရပ်စ်ဆိုတာလည်း ကုရနတ္ထိဆေးမရှိတဲ့ရောဂါမျိုးဆိုတော့…
:kwi: :kwi:
uncle gyi
April 20, 2013 at 11:25 pm
မြန်မာလူကြီးတွေလုပ်ကိုင်တတ်ရင်
အခွင့်အရေးဆိုတာမြန်မာတွေရဲ့လက်ထဲမှာအပြည့်ပါ
ပြည်သူတွေလည်းအမြင်ကျယ်ဖို့တော့လိုသပေါ့လေ
ဖြစ်ချင်တာနဲ့ဖြစ်သင့်တာခွဲခြားသိဖို့အရေးကြီးသပေါ့
ရဲစည်
April 21, 2013 at 7:04 pm
ပညာရှင်တော်တော်များများ ဘက်စုံထောင့်စုံက ဝိုင်းဝန်းပံ့ပိုးသွားတဲ့ ပို့စ်မို့ ပို့စ်ပိုင်ရှင်ကိုရော … အခြားကွန်းမင့်ပေးသူတွေကိုပါ လေးစားပါကြောင်း …။
Mr. MarGa
April 21, 2013 at 8:41 pm
ကိုယ် ဘာမှ မပြောနိုင်လို့
တကယ် မျက်စိကြီး နားကြီးတွေ ဆွေးနွေးချက်တွေကိုပဲ လိုက်ဖတ်သွားပါတယ်။
ရေးတဲ့သူ၊ ဝိုင်းဝန်း ဆွေးနွေးသူတွေကိုလဲ လေးစားပါတယ်
အလင်းဆက်
April 21, 2013 at 9:36 pm
“လူတိုင်းမိမိတာဝန်မိမိကျေပွန်အောင်မလုပ်ဘူးဆိုရင် ဘယ်စနစ်ဘဲကျင့်သုံးကျင့်သုံး၊ ဘယ်လိုအစိုးရဘယ်တက်တက် မြန်မာနိုင်ငံဟာ စည်းကမ်းမရှိတဲ့၊ ဘယ်သူ့တွေ့တွေ့မျက်နှာချိုသွေးနေရတဲ့ ဖာနိုင်ငံလိုမျိုးဖြစ်နေမှာဘဲ”
🙂
ဦးကြောင်ကြီး
April 22, 2013 at 7:53 am
ဘယ်ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံမှာ အတိုက်အခံက အစိုးရနဲ့ ပေါင်းရိုက်ပေါင်းစားတာ တွေ့ဖူးသလဲ ငါ့ကြောင်ရယ်… နေ့ခင်းကြောင်တောင် ငါးကြော်ဝင်မနှိုက်နဲ့… ဘွားဒေါ်လေသံလိုက်ပြီး ကပ်တီးမူးလဲတော့ ဝင်မလုပ်နဲ့ကွာ… နင့်အလံမြင်ဂထဲက လဗြွတ်ထင်သဟေ့…..
အရီးခင်လတ်
April 22, 2013 at 3:38 pm
မြန်မာနိုင်ငံက တကယ်ဘဲ ဒီမိုကရေစီ နိုင်ငံ တဲ့လား ကိုကြောင်ကြီး။
ဒီမိုကရေစီ နိုင်ငံ တစ်နိုင်ငံ ရဲ့ အရေးကြီးဆုံး characteristic ဖြစ်တဲ့ “Free and Fair Elections” မရှိသေး/မဖြစ်သေးသ၍ ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံလို့ပြောရမှာ ရှက်ဖွယ်ပါဘဲ။
kyeemite
April 22, 2013 at 1:26 pm
ကျုပ်လဲ နာမည်ကြီးဆရာကြီး ၁ ဦးဖြစ်တဲ့
ဦးပါအဆိုကို ထောက်ခံသွားပါဂျောင်း.. 🙂
kai
April 22, 2013 at 4:11 pm
သမိုင်းထဲကျန်ရစ်တဲ့ အဖြစ်လေး၂ခုကိုထောက်ပြချင်လို့ပါ..
ဘာတွေဘယ်လောက်ဖြစ်သွားသလည်း.. မသိပေမယ့်.. သမိုင်းစာတွေထဲ.. ထင်ရှားကျန်ရစ်နေတာလေး၂ခုနော..။
၁။ မင်းတုန်းမင်းနဲ့ငါးခြောက်ပြား
၂။ ရေမြုတ်ဗုံး၊ မင်းတုန်းမင်းနဲ့ ဆွမ်းမစားနိုင်ဟန်လုပ်ပြသွားတဲ့ဆရာတော်တပါး..
၁.. အရ.. မင်းတုန်းမင်းမဖြစ်သေးခင် ကျောင်းသားဘဝ ဘာမဟုတ်တဲ့ငခြောက်ပြားအမှုနဲ့.. ဆရာတော်ကကြိမ်နဲ့..ရိုက်တာခံရတယ်..။
အဲဒီစိတ်အနာကနေ.. ဘယ်လောက်ကြောက်တတ်သွားသလဲဆိုတော့.. ၂ အရ..ဘုန်းကြီးစိတ်ဆိုးတော်မူပြလိုက်တာနဲ့.. လန့်ပြီး.. .ညီတော် ရေမြုတ်ဗုံးစမ်းနေတာကို ရပ်ခိုင်းလိုက်တဲ့အထိပဲ..
(ကျန်တာချဲ့တွေးကြည့်ပါ..။ ကလေးဘဝက..အမှုဟာ ကြီးသေတဲ့အထိ မှတ်မိစိတ်စွဲတတ်တာ. သိကြပါ)
ဒီအမှားမျိုးကို.. မြန်မာပြည်အုပ်ချုပ်တဲ့မင်း.. အစိုးရအဆက်ဆက်.. ထပ်ခါကျုးလွန်နေတာတွေ့ရပါတယ်..
သမိုင်းတွေဖတ်ပါ..
မအ,အောင်.. နောင်ဒီလိုအမှားထပ်မဖြစ်အောင်ပါ..။
Mr. MarGa
April 22, 2013 at 4:19 pm
သဂျီး
ဒီကိစ္စကိုတော့ နည်းနည်း စောဒက တက်ချင်မိတယ်
မင်းတုန်းမင်းနဲ့ ငါးခြောက်ပြားကိုတော့ မပြောလိုပေမင့်
ဒုတိယအချက် ရေမြုပ်ဗုံးကို ကန့်ကွက်တယ်
ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျွန်တော် မြန်မာ့သံတော်ဆင့်ထဲမှာဖတ်မိထားတဲ့ ဆောင်းပါးတစ်ခုရှိပါတယ်။
အဲဒါကို ကိုးကားပြောရရင် ကနောင်မင်းသား လုပ်ကြံခံရပြီးတဲ့အထိ ရေမြုပ်ဗုံး စီမံကိန်းဟာ ဆက်ပြီး လုပ်ဆောင်နေဆဲပါ။
ဒီကိစ္စကို အင်္ဂလိပ် တွေ မြန်မာပြည်သိမ်းပြီးတော့ အစီရင်ခံတဲ့ မှတ်တမ်းမှာလဲ ပါတယ်(ထင်တာ)
သို့သော်……………….
လက်ရှိ ခေါင်းထဲမှာ မှတ်မိတာက အဲဒီ ဆောင်းပါးဟာ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်ကျော်လောက်က ပါခဲ့တယ်ဆိုတာကလွဲလို့ မရှိတော့တာကြောင့်
ရှာဖွေ ကြည့်ပါတော့ရယ်လို့သာ………………. :hee:
မဟာရာဇာ အံစာတုံး
April 23, 2013 at 7:51 pm
ဗဟုသုတ အများကြီး ရစေတဲ့ ပို့စ်ပါ ခင်ဗျာ …
ကျေးဇူးပါ …
ဝင်ဆွေးနွေးဖို့တော့ မလုံလောက် သေးတဲ့အတွက်
ဘာမှ မပြောတာ့ပါဘူးရယ် ….