ကြယ်ဖြူလေး

လောကကြီး  မှာ   က…  လို  အပ်  နေသူ  တွေ  အများ  သား  လား  ..တစ်ချို့  က  ငွေ  … တစ်ချို့  က  ချစ်ခြင်း  မေတ္တာ  … တစ်ချို့   က   မိဘ ..တစ်ချို့  က   ပညာ …တစ်ချို့  က  အသိတရား…တစ်ချို့  က ကျင့်စဉ်  ….

ဒီ  လို   ဒီ  လို  လို  အပ်  နေတ ာ  တွေ  များ  လွန်း  လှ  တဲ့  ဤ  လော ကမှာ  ..ကိုယ်  တတ်  နိုင် တဲ့   အရာ  နဲ့  ဖြည့် ဆည်း  ကြခြင်း  ဟာ  လောက  ရဲ့  အလှတရား  ကို  ပိုလှ  အောင်  ဆေးခြယ်  ပေး နေကြသူ  တွေ  ပါ  …

အခု  လည်း…  ကြယ်ဖြူ  လေး  တစ်ပွင့်…သူမ  တတ်  နိုင်  ရာ  နဲ့  လောက  လိုအပ်ချက် တွေ  ကို  နိုင်သလောက်  ဖြည့်ဆည်း  ပေး  နေရှာ  တယ်  ။ သူမ  မှာ  မိဘ  ရှိတယ်  မောင်နှမ တွေ  ရှိတယ်  ။  ပညာ  တတ်  ဥစ္စာ ဓန  မပူ ရတဲ့  အသိုင်းအဝိုင်း  က  နေ  ဖယ်ခွါ  ပြီး  သူမ  တစ်ကိုယ်တည်း  ဘုန်းကြီးကျောင်းဇရပ်  မှာ  နေ    ဘုန်းကြီးကျောင်း  ထမင်း စား   အတူ  နေ    မိဘ  မဲ့  ကလေး  တွေ  စာသင် ပေး  တယ်   လေ ။  အသိပညာ  တိုး  လိမ္မာ အောင်  ဆုံးမ  မယ်  ။  တရား ကျင့် ကြံ  ရင်း  နဲ့  တရား  အတွေ့  အကြုံ တွေ  ကို  လိုအပ်နေသူ  တွေ ဆီ စကားဝိုင်း  တွေ  လုပ်  .. ကျင့်စဉ်  တွေ  မျှဝေတယ်  ။  ဆေးရုံ တွေ  ကို  သွား  …လူနာတွေ  ကို  အားပေး  တယ်  ။  တရားစကား  ပြော  တယ်  ။    ဟော ..  သူမ  နိုင်သလောက်  လောက  ကြီး ကို  ပံ့ပိုး  ဖြည်းဆည်း  ပေး  နေတာ  ဘယ်လောက်  လှပ  နေပါ  သလဲ…။  ဒါပေမယ့်  ကံကြမ္မာ  အရ  ..  သူမ  က  ကျန်းမာရေး  မကောင်းဘူး..အသည်း  က  လုပ်ငန်းဆောင်တာ  ပုံမှန်  မလုပ် နိုင်သမို့ ဆရာဝန်  ဆိုသူ  နဲ့  ချိတ်  ဆက်  ကုသ  နေရ  ပြန်  ပါတယ်  …။  ဒီတော့ ဆရာဝန်  ကို  လည်း  တရာစကား  ပြော  လမ်း မှန်တွေ  ညွှန်  ..  လို့  ဆရာဝန်  ခမျာ  တရားလူနာ  ပြန်  ဖြစ်   ရင်းနှီး မှု  တစ်ခု  ရှိလာ  ပါ  သည်   ပေါ့..  ခင်ဗျာ…။

ဒီ တော့  ဆရာဝန်  ဆီ  တစ်ပါတ်  ကို  သုံးခါ  လောက်  ဆေးသွင်း  ကုသ  နေချိန်  မှာ  …    လိုအပ်  တဲ့ ဆေးစစ်မှု တွေ     ၊  Result  တွေ  ကို  ဆရာဝန်  ကလေး  က သိပါတယ်  ။   မကောင်း  ဘူး  ..တကယ့် ကို  အခြေအနေ  မကောင်း  ဘူး  …။   ဒီမှာ  တင်  …ဆရာဝန်  ကလေး  ခဗျာ ..လိုအပ်  ချက်  ရှိလာ  ပါ  တယ်   ..။။။    ပြောပြီး  ပါကော   လောက  ကြီး  မှာ  လိုအပ်  ချက်  တွေ  နဲ့  ပါ  ..လို့။

အခု   ..ဆရာဝန်   ကလေး  က  တော့  ..ဒါလေး    လိုအပ်  နေ  ပါ  သတဲ့  ဗျာ…

ကြယ်ဖြူလေး  ..  သို ့

 ကြယ်ဖြူလေးရေ   …

မင်း    ..  ပျောက်သွားမှာ စိုးတယ်

မင်း  …   တစ်ယောက် မှားမှာ စိုးတယ်

လမင်းကြီးလို ဝင်းဝင်း ပ ပ ထွန်းလင်းမပြပေမယ့်

 ပြုံး မြမြနဲ ့ အလင်းစူးရှတဲ့ ကြယ်ဖြူလေးရေ  …..

ဖုန်းဆက်တိုင်း မင်း   ….    မအား

ကျောင်းလာကြည့်တော့လည်း    စာသင်ခန်းထဲမှာ အနေ  များ  ..

ကိုယ်ပိုင် အချိန်တွေ နဲ့ သွား

မင်း  …  လမ်းတော့မမှားစေနဲ ့  

သိလား  …   စိတ်ပူစွာနဲ ့လာကြည့်တိုင်း

မင်း   …   အပြုံးတွေ ရှိနေဆဲပါပဲ

ဝေဒနာတွေက်ို ဘယ်လိုများ ဖယ်ခွာထားလည်း  ခလေးရယ်

မင်းရဲ့ အဖြေအတွက် ကိုယ်တစ်ကယ်စိတ်မကောင်းဘူး

ရင်နာစွာ နဲ ့ဖွင့်ပြောရတယ်   …

မင်း   ….   အပြုံးတွေ ပျောက်ကွယ်သွားမလား   

ခဏတာ ငေးသွား  …

လူနာလည်း မင်း     လူနာရှင်လည်း မင်း

ကိုယ် …   ငြင်းလိုက်ချင်တယ်

ဒီ     အဖြေတွေကို   …

မျက်နှာ ပျက်စွာ   ပြောပြရတဲ့     

ကိုယ့်ကို   ပြန်အားပေး  …   ပြုံးပြောနေတဲ့    မင်း

ကြယ်ဖြူလေးရေ  …   မင်း  …  ပျောက်သွားမှာ.. စိုး.. တယ်   ..

ကောင်းကင်မှာ…    ကြယ်တွေအများကြီးပါ    .. တဲ့

ဒါပေမယ့်  ..ခလေးရယ်  

အဲဒီ့ ကြယ်တွေက ကိုယ့် လူနာတွေကြား လင်းလက်နိုင်မှာလား

မင်းလို    နှလုံးသားထဲက လာတဲ့ အပြုံးတွေ ပြုံးတတ်မှာလား

သစ္စာ စကားတွေကို မေတ္တာထားပြီး… ပြောပြမှာလား  ..

ပလ္လင်ရှိမှ ဟော …  ရတဲ့ တရား       ပြော..  ရတဲ့ စကား မဟုတ်ဖူး    .. လို ့

ရဲ ရဲ တောက် ပြောတတ်သူ..-မင်း 

ကန်တော့ပွဲ မလို…စာအိတ် မပါ

ဒီလို…   စကားဝိုင်းကို ပိုကြိုက်တယ်    ဆိုတဲ့ …. မင်း

အင်အားပြင်းစွာနဲ ့ ဆက်ရှင်သန်ပါဦး  ..  လား

ကိုယ်တို ့ စကားဝိုငိ်းပေါင်းများစွာ  ..   မြင်နေချင်သေးလို ့ပါ  ..

ခလေး  ..  အလင်းမှုန် .. လေးရယ်ပါ ..  တဲ့  ..

 နှလုံးသားတွေ တုန်ယင်သွားစေပါတယ်   …

ဒါေတွေဟာ  . တကယ်တော့  ..   ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး  …   တဲ့

ဘာမှ မဟုတ်ဘူး  ..  မပြောပါနဲ့  ..   မပြော  လိုက် ပါနဲ ့   ..  လား

ကိုယ်  ..  ရင်နာလွန်းလို ့ပါ  ..   လမ်းပြပါဦး  ..  အလင်းမှုန်လေး  ရယ်  ..

ချို ့တဲ့နွမ်းပါး တိုင်းရင်းသား ကလေးတွေနဲ ့ မိဘ မဲ့  ကလေးေတွေရဲ့

လက်သေးသေးလေးတွေ တွယ်ဖက်ဖို ့

နွေးထွေးတဲ့ ရင်ခွင်တစ်စုံဟာဖြင့် ခဏလေးနဲ ့တော့

ကုန်မသွားသင့်ပါဘူး  ..   ကြယ်ဖြူလေးရယ် 

ခလေး    …   မင်း အရွယ်   …  မင်း တာဝန်တွေ ငြင်းဆန်ပြီး

ထွက်မသွားလိုက်ပါနဲ ့ဦး

ကိုယ်တို ့  အားလုံး    မော့ကြည့်လိုက်တိုင်း

အလင်းစူးရှတဲ့ ကြယ်ဖြူလေးကို တွေ ့မြင်နေပါရစေ 

နူးညံ့တဲ့ အပြုံး   ထူးဆန်းတဲ့ စကားလုံးေတွေနဲ ့

လမ်းညွှန်ပြသ ဖေးကူမပါဦး  …  ကြယ်ဖြူလေး   ..ရယ် 

လမင်းကြီးလို   ..    ဝင်းဝင်း ပ ပ  …   ထွန်းလင်းမပြပေမယ့်

စူးရှ တဲ့ အလင်း   ..  ထူးခြားတဲ့ ချစ်ခြင်း  ပိုင်ရှင်  ..

ကြယ်ဖြူလေးရေ   …  မင်းထွက်သွားလို ့ ..  မဖြစ်ဖူးနော်     ……..  ။

ကုမာရီ

( ဤကဗျာ  ကို  တကယ့် ဆရာဝန်  စစ်စစ်  မန္တလေး  မှာ  ရှိနေသူ  တစ်ယောက်  က  ရေးဖွဲ့ ထား  တာဖြစ်   ပြီး  သူ့ရဲ့  ကြယ်ဖြူလေး  ဆီ  ပေး  ထား တာ ကို..  အကျွန်ုပ်  မဟာမြန်မာ  က  ဝင်၍  ဖေါ်ကောင်  လုပ်  ခံစား  ပေးခြင်း  ဖြစ်ပါ  သည်  .  ဆရာဝန်  တွေ  လည်း   စာပေ  မှာ  မညံ့  ကြောင်း  ပါ  ခင်ဗျာ  )

မဟာမြန်မာ