ဗျူ ဟာ နဲ့ ပဂိုးဝန်ထောက်

လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပါတ်ကျော်ကျော်လောက်ကပေါ့ခဗျ။

ကျောင်းပိတ် ရုံးပိတ် တရက်မှာ ကျတော်နဲ့

သားအကြီး (ရှစ်တန်းကျောင်းသား)

ညနေဖက် ကိုယ်ကာယလူပ်ရှာမူ့လေးဘာလေး

ဖြစ်အောင် ကြက်တောင်ရိုက်ကြပါတယ်။

ရုပ်ရှင်ဇာတ်လမ်းတွေထဲကလို ကိုယ်ပိုင်ကွင်းနဲ့

ဝတ်စုံတွေနဲ့ ဘာညာဘာညာ မတွေးကြပါနဲ့ဗျိုးး။

ဒီအတိုင်း ကျတော်က ပုဆိုးအစုတ် နဲ့ သားကြီးက

ဂျင်းဘောင်းဘီအတိုနဲ့။ ဘက်တံက ဟိုးးးးတနှစ်ကဝယ်

ထားတဲ့ ဘဲဥပုံမဖြစ်တော့တဲ့အဟောင်းကိုယ်စီနဲ့

အမွှေးတစ်ချောင်းလန်နေတဲ့ကြက်တောင်ကို

ခြံထဲမှာပဲ ကျဉ်းကျဉ်းကျပ်ကျပ် ဟိုဘက်ပို့

သည်ဘက်ရိုက် ကစားနေကြတာပါ။

ကျတော်တို့ကစားနေတုန်း ကျူ ရှင်ကပြန်လာတဲ့

သားအငယ်ကောင်က မြင်ပါလေရော။

လွယ်အိတ်တွေ အဝတ်တွေ ကမန်ကတန်း ချ ချွတ်ပြီး

သူလဲရိုက်မယ်ဆိုပြီးကစားပွဲဆီကို ဝင်ချလာပါတယ်။

ဒီကောင်ကနှစ်တန်း အရပ်ကနဲနဲပု ခြေတံလက်တံကသိပ်မရှည်

အကြီးကောင်ကလဲ သူ့ညီလေးကိုပြောရှာပါတယ်။

မင်းရိုက်တတ်မှာမဟုတ်ဘူး။ကိုကြီးတို့ရိုက်တာကိုဘေးက

ကြည့်။ နောက်နှစ်လောက်မှ ညီလေးကစားလို့ရမယ်လို့ပြော

ပြရှင်းပြပါတယ်။ ဒါပေမဲ့အငယ်ကောင်က မရပါဘူး။

သူလဲကစားတတ်တယ်ဆိုပြီး အဖေနဲ့ရိုက်မယ် ကစား

မယ်ဆိုပြီး ဘက်တံကိုအတင်းလုပါတယ်။

ကျတော့်သားတွေအကြောင်းကျတော်သိနေတော့ သူ့အကို

ကို ပေးလိုက်ပါ။မင်ခဏနား ။အဖေနဲ့ညီလေးကစားမယ်

ပြောလိုက်ရပါတယ်။

ဒါနဲ့သူစရိုက်ပါတယ်။ဒါပေမဲ့ကြက်တောင်ရိုက်တာကို

ခုမှစရိုက်ပြီး ခုမှလည်းမြင်ဘူးစ ခြေတံလက်တံ အရပ်ကလဲ

ပုဆိုတော့ ကြက်တောင်ကိုကိုင်ထားချိန်ထားပြီးဘက်တံကို

နောက်ဆုတ်လွဲပြီး ရိုက်လိုက်တိုင်း ကြက်တောင်ကိုမထိပဲ

ကြက်တောင်ကလက်ထဲမှာပဲကျန်နေပါတယ်။

ဘယ်လိုပြောပြပြောပြမရရှာပါဘူး။ စပေးတဲ့ရိုက်ချက်ကို

မရမှန်းမတတ်နိုင်မှန်သိတာနဲ့ သကတမျိုးပြောင်းပါတယ်။

ဖေဖေစရိုက်တဲ့။

ဒါနဲ့သူ့ဘက်ကို ရိုက်လို့ကောင်းမဲ့အနေအးအတိုင်းကျတော်

စရိုက်ပေးပါတယ်။ သူ့ဘက်ရောက်တော့ရိုက်ပါတယ်။

ကြက်တောင်ကိုမထိပါဘူး။မြေကြီးပဲရိုက်မိတာပါပဲ။

ဘယ်လိုရိုက်ရိုက်မရတဲ့အဆုံး ဘက်တံကိုသူ့အကိုဆီ

လွဲပေးပြီး ဘေးကငြိမ်ငြိမ်လေးပဲထိုင်ကြည့်နေပါတော့တယ်။

ဒီလိုနဲ့နောက်တပါတ် ရုံးပိတ် ကျောင်းပိတ်ရက်ရောက်လာ

ပြန်ပါတယ်။

အကြီးကောင် ကျူ ရှင်သွားတုန်း ဘက်တံထုတ်လာပြီး

ကျတော့်ကို တစ်ခါသင်ခိုင်းပါတော့တယ်။

သူကလိုချင်ပြီဟေ့ ဆိုရင်ဇွဲနပဲအတော်ရှိတဲ့ကောင်။

ဟိုနေတွေထက်ပိုပြီး အနီးကပ် သူနားလည်နိုင်အောင်

ကျတော်ကြိုးးသင်ပေးတယ်။ ချွေးတွေလဲပျံလို့။

မမောနိုင်မပမ်းနိုင်ကြိုးစားရိုက်ရှာတယ်။

နောက်ဆုံးဘယ်လိုရိုက်ရင်ရသလဲဆိုတာသိသွားတယ်။

ကျတော်နဲ့အပြန်အလှန်ရိုက်လာနိုင်တယ်။

အဲဒီနေ့က ကျတော်လဲတော်နော်မောသွားတယ်။

သူရိုက်လို့ဘေးထွက်သမျှကျတော်ချည်းအများဆုံးလိုက်

ကောက်လိုက်ရတာကိုးး။

သည်လိုနဲ့ မနေ့က လပြည့်နေ့ ရုံးပိတ် ကျောင်းပိတ်

နေ့ရောက်လာပြန်ပါတယ်။

မနက်ပိုင်းရုံးတတ်ပြီး နေ့လည်ကျတော်ပြန်လာပါတယ်။

ညနေပိုင်း ၃ နာရီလောက်ကျ သားငယ်က စလာတယ်။

သူ့အကိုကို ကြက်တောင်ရိုက်ကြမယ်ပေါ့။

သူ့အကိုကဘောလုံးကန်ချင်တာ။ ညှိမရဖြစ်ပါလေရော။

ဒါနဲ့အငယ်ကောင်က ဒါဆို ကြက်တောင်ပြိုင်ရိုက်မယ်။

ညီလေးရှုံးရင်ဘောလုံးကန်မယ်လေတဲ့။

အကြီးကောင်ကဝမ်းသာအားရ စိန်လိုက်ဆိုပြီး နှစ်ယောက်

သားအိမ်ပြင်ထွက်သွားကြပါတယ်။

ခဏနေတော့အကြီးကောင်မျက်လုံပွတ်ပြီးအိမ်ထဲဝင်လာပါ

တယ်။ ဘာဖြစ်တာလဲဆိုတော့ ကြက်တောင်မှန်တာတဲ့။

ညီလေးကမကစားတတ်ဘူးဆိုပြီး အပေါ်ထောင်ရိုက်ပေးတာ

သူက ခုတ်ချထည့်လိုက်တာတဲ့။ ဘယ်တုနကရိုက်တတ်

သွားတာလဲမသိဘူးတဲ့။

သူ့ကိုလျော့တွက်မိတော့ခံလိုက်ရတာတဲ့။

သူလဲပြောသာပြောတာ သူ့ညီရိုက်တတ်သွားတာဝမ်းသာ

နေပုံပါပဲ။

ဒီတော့မှ အရင်တပါတ်ကသင်ပေးတဲ့အကြောင်းသူ့

ညီက ပြောပြပါတော့တယ်။ သူကလဲပျော်လို့။

သူ့ဗျူ ဟာက မိမိအနေအထားကိုရန်သူအထင်းသေးနေပါစေ

ဆိုတဲ့ဗျူ ဟာကို သုံးလိုက်တဲ့သဘော။

—————————————

ညနေပိုင်းရောက်တော့ သောက်ရေကုန်ခါနီးမို့ ရပ်ကွက်ထဲ

ကရေသန့်ဆိုင်မှာရေမှာပေးဖို့ မဟေသီက ပြောလာပါတယ်

အိမ်နေရင်းပုဆိုးနဲ့မို့ အပြင်ထွက်ခါနီး မဟေသီရှေ့ရပ်ပြီး

မိန်းမရေ ငါဝန်ထောက်ဖြစ်နေသလားဟေ့ မေးရပါတယ်။

မိန်းမက သေချာလှမ်းကြည့်ပြီး မဖြစ်ဘူးဆိုပြီး ပြောလိုက်

မှ ကျတော်နောက်ကြောလုံလုံနဲ့ရပ်ကွက်ထဲကရေသန့်

ဆိုင်ကိုချီတတ်ပါတော့တယ်။

သွားရင်းစဉ်းစားမိတာက အင်းးလင်မယားဆိုတာ

အပြန်အလှန် သူသိက္ခာမကျအောင်ကိုယ်အရှက်မရအောင်

အပြင်ထွက်ခါနီး အဝတ်အစားတွေကို တလှည့်စီဝေဖန်

ပေးမှ ။ အများတစိမ်းကဝေဖန်လာပြီဆိုရင် မကောင်းတော့

ဘူးပဲ။

ခုလဲ ပဂိုးဝန်ထောက် ဖြစ်နေသလားဆိုတာ မိန်းမကို

သားတွေကို မကြည့်ခိုင်းပဲ ရပ်ကွက်ထဲကအသိတယောက်

က မြင်ပြီးမပြောပဲကျိတ်ရီချင်ရီလိမ့်မယ်။ခင်ဗျားပုဆို့က

နောက်မှာ -င်ပေါက်ကြီးနဲ့စေတနာစကားဆိုလာခဲ့ရင်–

ဒီတပါတ်စဉ်းစားမိတဲ့

ဗျူ ဟာနဲ့ ပဂိုးဝန်ထောက် ကလေးပါ။