မောင်ရိုးပြောသောဟိုတယ်သရဲများ (၁)

** မောင်ရိုးပြောသော Halloween Night နှင့် သရဲခြောက်သောဟိုတယ် ** . . . သူ့နာမည်ကားးး မောင်းရိုး ။ ကျနော်တို့ကတော့ ဗမာဒရိုင်ဘာဟု ခေါ်ကြသည် ။ဧကန်စင်စစ် သူ၏ကွယ်ရာ၌ “မောင်အ” ဟုပင် ခေါ်တတ်ပြန်သေး၏ ။”ဗမာဒရိုင်ဘာ” ဟုခေါ်ရခြင်းမှာ အရာခတ်သိမ်းအား ဗမာ့နည်း ဗမာ့ဟန်ဖြင့်ဖြေရှင်းလေ့ရှိပြီး ဗမာ့နည်း ဗမာ့ဟန်ဖြင့်ကားမောင်းလေ့ရှိသောကြောင့်ပင်ဖြစ်လေသည် ။ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းအရ ယဉ်မောင်းဖြစ်သည်နှင့်အညီ မောင်ရိုးသည် ခရီးများစွာထွက်ရသည် ။မြန်မာပြည်တခွင် ပြဲပြဲစင်အောင်သွားလာနေသော မောင်ရိုးအတွက် ရောက်လေရာရာ၌ ဇတ်လမ်း တစ်ပုဒ်ကတော့ ရှိစမြဲပင်ဖြစ်သည် ။ လူပုံက ထုံထုံထိုင်းထိုင်း ၊ အတွေးအခေါ်က ဇောက်တိဇောက်ထိုး ၊ အယူအဆက အလွဲလွဲအချော်ချော် ဖြစ်တတ်သည့်မောင်ရိုး၏ဇတ်လမ်းများမှာ ကြားရသူအဖို့ . . . တခါတရံ ရီမောရတတ်သည် ။ တခါတရံ ကရုဏာဒေါသဖြစ်ရသည် ။ တခါတရံ လွမ်းမောဖွယ်ကောင်းလှသည် ။ တခါတရံ ရင်သပ်ရှုမော အံ့ဩရပြန်သည် ။ တခါတရံတွင်တော့ စိတ်ပျက်ညစ်ညူးဖွယ်ကောင်းလှပြန်သေးသည် ။ ဤသည်ကားးးး မောင်ရိုးဟု ခေါ်သော မိတ်ဆွေကြီး ဗမာဒရိုင်ဘာ၏ ကြုံရဆုံရ ဘဝပုံလွှာ နိဒန်းအစပင်ဖြစ်လေတော့သည် ။ တစ်ခုသော Halloween day တွင် မိတ်ဆွေကြီးဖြစ်သူမောင်ရိုးသည် ပုဂံခရီးစဉ်ကိုမောင်းနှင်ရင်း ပုဂံတွင်ရောက်ရှိနေခဲ့လေသည် ။ ထိုနေ့ညတွင် ကြုံရ ဆုံရသောထူးခြားဆန်းကြယ်သော အဖြစ်အပျက်တို့အား မောင်ရိုးပြောပြသည့်အတိုင်းသာ ပြန်လည်၍ ရေးရမည်ဆိုပါလျှင် . . . . . . . . . . . . . . ………………………………………………………… ” ဒီအကြောင်းတွေကိုပြောရရင် ကျုပ်နဲနဲတော့ ကြက်သီးထတယ်ဗျ . . ကျုပ်သရဲမကြောက်ပါဘူး . . ပြီးတော့ သိပ်လည်းဂရုစိုက်မနေပါဘူးဗျာ . . . ကားသမားနဲ့သရဲဆိုတာ ဒညင်းသီးနဲ့ငပိရည်လိုဘဲ မိတ်ဖက်တွေလေ . . . ကျုပ်တစ်သက်မှာ ခင်ဗျားတို့ပြောပြောနေတဲ့ သရဲဆိုတဲ့ “ပေတ” လေးတွေနဲ့မကြာခဏဆုံခဲ့ရတာကိုးးးးဗျ . . ။ မှတ်မှတ်ရရ အဲ့ဒီနေ့က Halloween day လေ ။ ကျုပ်မောင်းလာတဲ့ ကားပေါ်မှာဧည့်သည်၅ယောက်ပါတယ်။ လူငယ်လင်မယားစုံတွဲရယ် ၂ဝကျော်လူငယ်အမျိုးသားတစ်ယောက်ရယ် အန်တီကြီးနှစ်ယောက်ရယ်ပေါ့ ။ ကျုပ်တို့အဖွဲ့က မုံရွာမှာမနက်ပိုင်းဘုရားဖူးပြီးမှ ပုဂံကိုကူးလာကြတာလေ ။ ပုဂံရောက်ရောက်ခြင်း ဟိုတယ်ကိုမဝင်သေးဘဲ sunset (နေဝင်ချိန်) ကိုကြည့်ပြီးမှ ဟိုတယ်ကိုသွားကြတာပေါ့ . . . . ။ ဟိုတယ်ဆိုလို့ပြောရဦးမယ် . . . အဲ့ဒီဟိုတယ်က လူစီကားတဲ့နေရာမှာမဟုတ်ဘူးဗျ ။ လူနေရပ်ကွက်မဟုတ်တဲ့မြို့အစွန်မှာဆောက်ထားတာ။ လမ်းမကြီးကနေ ဟိုတယ်ဘက်ကိုချိုးဝင်တဲ့လမ်းက မီးလည်းမှောင် လူလည်းအတော်ပြတ်သဗျ ။ ကျုပ်လည်း သူတို့အဖွဲ့ကိုဟိုတယ်ပို့ပြီး ကျုပ်တည်းတဲ့နေရာကိုပြန်ပြီးရေမိုးချိုးရတာပေါ့ ။ ည ရ နာရီခွဲမှ ညစာအတွက်ဧည့်သည်တွေကိုသွားခေါ်လိုက်ပါတယ် ။ လမ်းမကြီးကနေ ဟိုတယ်ဘက်ကိုကွေ့ဝင်တဲ့လမ်းကျဉ်းလေးထဲရောက်ပြီဆိုတာနဲ့ ကြက်သီးမွှေးညှင်းတွေထလာပါရော. . . ကျုပ်ကတော့ ရေချိုးပြီးစ ရာသီဥတုအေးတဲ့အချိန်နဲ့တိုက်ဆိုင်သွားလို့ဖြစ်တယ်ထင်တာပေါ့လေ . . . . . ဒီလိုနဲ့ လမ်းကျဉ်းလေးရဲ့အလယ်လောက်မှာ ခြုံဖုတ်တစ်ခုတွေ့လိုက်တယ်ဆိုရင်ဘဲ ကျုပ်ကားပေါ်ကအမှိုက်တွေ ရေဘူးခွံတွေကိုပစ်ဖို့ ကျုပ်ကားကိုရပ်လိုက်ပါတယ် . . . ရေဘူးခွံတွေ ငှက်ပျောခွံတွေပစ်ပြီးတာနဲ့ လမ်းဘေးချရပ်ထားရာကနေ လမ်းအလယ်ဖက်ကို ဆွဲတင်ရင်း နောက်ကြည့်မှန်ကို ကျုပ်မျက်လုံးကရောက်သွားတာပေါ့ ။ ကားရဲ့နောက်ကြည့်မှန်ထဲမှာ သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိုးသားတစ်ယောက်ကို အကျင်္ ီအဖြူရောင်နဲ့တွေ့လိုက်ရပါတယ် ။ ကျုပ်လည်း သူ့ကိုပွတ်ဆွဲမိမှာစိုးလို့ဘရိတ်တစ်ချက်နင်းပြီး ရပ်လိုက်တာပေါ့ ။ ပြီးမှ အကျင်္ ီဖြူနဲ့လူကိုရှာကြည့်တော့ မတွေ့ရတော့ဘူး. . . . ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ သိပ်တော့မကျေလည်ဘူးဗျ . . . ကျုပ်မျက်လုံးနဲ့ကားဘက်မှန်ထဲမှာသေခြာတွေ့လိုက်တာကိုးးး . . ဒီလောက်နဲ့တော့ ဘယ်ရမလဲဗျာ သေခြာသွားအောင် ကျုပ်ကားပေါ်ကဆင်းပြီးရှာကြည့်ပါသေးတယ် . . . ခွေးတစ်ကောင် ကြောင်တစ်မြီးမှမတွေ့ရလေတော့ . . . နေပေါ့ဗျာ ။ သူတောင်မှကျုပ်ကိုမတွေ့ချင်လို့ရှောင်သွားသေးတာ . . . ကျုပ်ကလည်း ခတ်ချေချေပဲပေါ့ . . . ဒါနဲ့ပဲ ကျုပ်လည်း ဧညိ့သည်တွေကြိုဖို့ ဟိုတယ်ဖက်ကို မောင်းထွက်လာခဲ့ပါတယ် . . . ။ အဲ့ဒီညမှကြုံရမယ့် အဖြစ်တွေကို ကြိုမသိသေးတဲ့ ကျုပ်ရဲ့ဧည့်သည်တော်ကြီးတွေကတော့ ရှေးဟောင်းနယ်မြေရဲ့အထိအတွေ့မှာ ရွှင်လန်းတက်ကြွနေကြတာပေါ့ ။ ကျုပ်ကြုံခဲ့ရတာတွေကိုတော့ ဘာတစ်ခုမှမပြောပါဘူး . . . ခရီးသွားတယ်ဆိုတာက စိတ်ညစ်စရာတွေ ကြုံတွေ့ဖို့မှမဟုတ်တာ ။ သူတို့ပျော်နေတယ်ဆိုရင် ကျုပ်တို့ခရီးစဉ်အောင်မြင်ခြင်းရလတ်ပေါ့ဗျာ ။ အဲ့ဒီညက မြန်မာဘူဖေးဆိုင်ကိုပို့ပေးခဲ့ပါတယ် ။ စားကောင်းကြမယ်ထင်ပါရဲ့ ။ ပြီတော့ တစ်နေ့တာအိပ်စက်အနားယူဖို့ ဟိုတယ်ကိုပြန်ကြတာပေါ့ ။ ~~~~~~~ နောက်တစ်နေ့မနက်ဟိုတယ်မှာသွားခေါ်ပြီး ပုဂံဒေသရဲ့ဘုရားပုထိုးတွေကိုဖူးမျှော် . . . ဓတ်ပုံတွေအပြန်အလှန်ရိုက်ကြ . . . ပြီတော့ . . လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်းတစ်ထောင်ကျော်က အရိမဒ္ဒနာပူရ်ရဲ့ ပုံပြင်တွေမှာစီးမျောကြရင်း နှလုံးသားထဲက ပုဂံဟာ ပိုပြီးအသက်ဝင်လာပါတော့တယ် . . . ။ နောက်တစ်နေ့မှာ အခြားခရီးစဉ်တစ်ခုကို ဆက်လက်ထွက်ခွါတော့မယ့် ဧည့်သည်တွေကတော့ ညောင်ဦးက အမှတ်တရပစ္စည်းဆိုင်မှာ ဈေးဝယ်ကြရင်း ဟိုတယ်ကိုပြန်ရောက်တော့ ည ၉ နာရီဝန်းကျင်ပေါ့ဗျာ ။ ဒီလို ဒီလို နဲ့ နောက်တစ်နေ့မှာ သွားခေါ်ပြီး ရှမ်းတောက်တန်းကို အရောက်လှမ်းခဲ့ပါတော့တယ် . . . . လမ်းတစ်လျောက် စကားစမည်ပြောဆိုရင်းနဲ့မှ ပထမဆုံးဟိုတယ်ကိုစရောက်တဲ့ညရဲ့ ကြိုဆိုဧည့်ခံရေးအစီအစဉ်တွေကို သိလိုက်ရတာပေါ့။ ကျုပ် မအံ့ဩပါဘူးးးး ကျုပ်လည်း ဒီလိုဖြစ်မယ်လို့ထင်နေတာလေ ။ သူတို့ကြောပြတဲ့အထဲက ထင်ရှားတဲ့အကြောင်းအရာတစ်ချို့ကို ပြန်ပြောရရင်ဖြင့် . . . . ခရီးသည် အန်တီကြီးနှစ်ယောက်ထဲက တစ်ယောက်ကတော့ အဲ့ဒီညက ဟိုတယ်ကိုဝင်ပြီး အိပ်မယ်ဆိုကတည်းက ဘာမှန်းမသိတဲ့အသံတစ်ချို့ကြောင့် အိပ်မပျော်ပါဘူူးတဲ့ . . . ည ၁၂ နာရီလောက်မှ မှေးကနဲ့အိပ်ပျော်သွားချိန်မှာ ပဲပြုတ်သည်တစ်ဦးရဲ့ ဆွဲဆွဲငင်ငင်အော်လိုက်တဲ့ “” ပဲ ဲ ဲ ဲ . . . ပြုတ် “” ဆိုတဲ့ အသံကြောင့် နိုးလာပါသတဲ့ ။ ဒါနဲ့ဘဲ မိုးလင်းပြီအမှတ်နဲ့ မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ပြီးတော့ နာရီကိုလည်းကြည့်လိုက်ရော . . . ည ၂ နာရီထိုးသာရှိနေသေးပါသတဲ့ဗျာ ။ အဘယ်မည်ခေါ် ပဲပြုတ်သည်ဟာဖြင့် ည ၂ နာရီထိုးကြီး တက်တက်ကြွကြွ ပဲပြုတ်ထရောင်းသလဲလို့ စဉ်းစားကြည့်ပြန်တော့လည်း အဲ့ဒီဟိုတယ်ရှိနေတဲ့နေရာဝန်းကျင်ဟာ လူနေရပ်ကွက်မရှိတဲ့ အစွန်အဖျား ပါ တဲ့ . . . ။ သူလည်း အဲ့ဒီညက ပြန်အိပ်မရဘဲမိုးလင်းခဲ့ပါတယ် ။ . . . နောက်တစ်ယောက်ကတော့ . . လူငယ်လင်မယားစုံတွဲထဲက အမျိုးသမီးရဲ့အတွေ့အကြုံတစ်ခုပါ ။ သူလည်း ညပိုင်းကတည်းက တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသလိုဖြစ်ရင်း မနက် ၄ နာရီဝန်းကျင်လောက်မှာ တစ်ကိုယ်လုံးလှုပ်မရ အော်ဟစ်လို့မရဘဲ ( အရပ်ထဲကအခေါ် ဘီလူးစီးခြင်း) ဖြစ်နေပါသတဲ့ ။ သူ့အမျိုးသားကိုခေါ်တော့လည်းအသံမထွက် . . . လှုပ်လို့လည်းမရတဲ့အဆုံးမှာ ပဌါန်းရွတ်ဖို့သတိယပြီး စိတ်ထဲက ရွတ်လိုက်မှဘဲ အရာခတ်သိမ်း ပကတိငြိမ်သက် တည်ငြိမ်သွားပါသတဲ့ . . . ။ တကယ်တော့ . . . ကျုပ်ရဲ့ဧည်သည်ခရီးသွားငါးယောက်ဟာ တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီ ထူးထူးဆန်းဆန်းလေးတွေကြုံခဲ့ကြပါတယ် ။ သူတို့နဲ့လည်း တစ်လမ်းလုံးပြောဆိုဆွေးနွေးဖြစ်ခဲ့ပါတယ် . . .အဲ့ဒါတွေအားလုံးကို တစ်နေ့ကျရင်တော့ ခင်ဗျားတို့ကိုကျုပ်ပြောပြပါဦးမယ် . . . ဒါပေမယ့် . . ဒါပေမယ့် . . . ကျုပ်မယုံဘူူးဗျာ . . ကျုပ်ကို တွေ့ပါလျက်နဲ့ နှုတ်မဆက်တဲ့ အကျင်္ ီအဖြူနဲ့လူတိုလည်း ကျုပ်ပြန်ရှာကြည့်ပါဦးမယ် . . . ပြီးတော့ . . သူ့ကိုကျုပ်မေးစရာတစ်ခုရှိတယ် . . ” အဲ့ဒီညက ဘာဖြစ်လို့ ကျုပ်ကိုနှုတ်မဆက်တာ လဲ ??? လို့ . . . “”