မဆုံးတဲ့… သီချင်း –ရ

ကိုမျိုးက စာတွေ ကဗျာတွေ စိတ်ဝင်စားတာမဟုတ်ဘူး။ သူစိတ်ဝင်စားတာက ဂျိန်းစ်ဘွန်းကားတွေ…။ ပြီးတော့ ရွှေတူးတာတဲ့..။ သူတိုဆီက အိမ်သာကျင်းတူးရင်တောင် ရွှှေထွက်တယ်တဲ့…။ ပြောတာပဲ..။ ကိုယ်မှမရောက်ဖူးတာ….။ ငယ်လည်းငယ်သေးတယ်..။ ဒေသန္တာရ ဗဟုသုတလည်းမရှိဘူး..။ အကိုးနဲ့ အကားနဲ့ လာပြောတော့လည်း ပါးစပ်ဟပြီး နားထောင်နေရတာ……။ သူပြောတဲ့ အချိန်တုန်းကတော့မသိဘူး 1999 လောက်က နေဝန်းနီ ရောက်တော့ ငှက်ဖျားမိလို့ လူတောင်မနဲ တောင့်ထားခဲ့ရတာ..။ ဒီဘက်ရောက်မှပဲ ဟင်းးး ဘာမှမဖြစ်သေးဘူးလို့ သက်ပြင်းချနိုင်ခဲ့ရတာ….။ ရွှေကို မြစ်နားချောင်းနားမှာတင် မဟုတ်ဘူး ..။ မြေကြီးကိုလည်း အကွက်တွေ ဆွဲပြီးတူးကြတာတဲ့…။ တစ်ကျင်းနဲ့ တစ်ကျင်း ခြောက်လက်မ တစ်ပေ အဲဒိလောက်ပဲကွာတာတဲ့လေ…။ အဲဒိလိုတူးကြရင်းနဲ့ ကပ်နေတဲ့တစ်ကျင်းနဲ့ တစ်ကျင်း မြေကြီးအောက်မှာ ဘေးနံသားတွေ ဟိုဘက်ကနှိုက် ဒီဘက်ကနှိုက်နဲ့ ပေါက်ကုန်ရောတဲ့…။ အဆင်မသင့်ရင် တွင်းပြိုပြီး မြေတွေပိကုန်တာပဲတဲ့လေ…။ ပြီးတော့ ရွှေတူးနေရင်းနဲ့ အောက်က မြေကြီးကလည်း ရေထွက်တာပဲတဲ့..။ တစ်ခါတစ်လေ ရေထဲမှာ ခါးလောက်နှစ်ပြီး တူးကြရတာဆိုတော့ အေးစိမ့်နေတာပဲ….။ ဒါကြောင် ကချင်အရက်ကို အချမ်းပြေအောင် သောက်ကြရတာပေါ့ တဲ့လေ…..။ အရက်ဆိုတာက အချမ်းပြေတယ်ဆိုပေမဲ့ မူးလာရင် အိပ်ချင်တာပဲပေါ့..။ အဲဒိအိပ်ချင်စိတ်ကိုပျောက်သွားအောင် ဘိန်းမဲကို ငုံထားရသတဲ့……။ အဲဒိအချိန်မှာ ဘိန်းမဲ ငုံထားလိုက်တော့ မူးလည်းမမူးတော့ဘူး…။ အမူးပြေသလိုဖြစ်သွားတာပေါ့…….။ အိပ်လည်း မအိပ်ချင်တော့ဘူး …….။ အဲဒိတော့ အလုပ်ဆက်လုပ်လို့ရပြီပေါ့….။ အဲဒိလို ကိုမျိုးက စိတ်ဝင်စားစရာတွေပြောတော့ နေဝန်းနီတို့ဝိုင်းက အမြဲလူစည်တယ်….။ ဟုတ်တာ မဟုတ်တာအပထားလို့ ကိုယ်နဲ့ ဝေးဝေးလံလံ ကအကြောင်းတွေ ကြားရတာဆိုတော့ စိတ်ဝင်စားကြတယ်….။ ကိုမျိုး ရွှီးနေတာလည်းပါမှာပေါ့……။ တစ်ခုပဲ…။ ကိုမျိုးက သူစကားပြောနေတုန်း ဖြတ်ပြောရင်မကြိုက်ဖူး……။ သူစကားပြောပြီသွားမှ ကျန်တဲ့သူပြောချင်တာပြော ။ နေဝန်းနီ တို့ကတော့ သူပြောချင်တာပြောပြီးရင် မူးပြီပဲ….။ သူစကားပြောနေတုန်း ဘယ်နှစ်ခွက်သောက်မိမှန်းတောင် မသိဘူး….။ ထပ်သောက်လို့တော့ရသေးတယ်…..။ ဒါပေမဲ့ မသောက်တော့ပါဘူး….။ အဆောင်ရောက်ရင် ကိုမြင့်ဇော် အခန်းထဲမှာ နောက်တစ်ပွဲဆက်ရဦးမယ်…။
ကိုမြင့်ဇော်က တစ်ခါတစ်လေ နေဝန်းနီ တို့နဲ့ ဆိုင်ကိုလိုက်လာတတ်ပေမဲ့ မလိုက်တဲ့ရက်က များပါတယ်…။ နေဝန်းနီကသာ ဟိုစပ်စပ် ဒီစပ်စပ်နဲ့မို့ ……..။ ကိုမျိုးကလည်း နေဝန်းနီ ကိုခင်တယ်..။ သွားလေရာ လိုက်မလားခေါ်တာပဲ….။ သူတို့ ဘုရားကျောင်းသွားတာတောင် လိုက်ခဲ့ဖို့ခေါ်တယ်…….။ နေဝန်းနီကလည်း အဖော်ကောင်းရင် ကျောက်ပန်းတောင်း ရောက်တာဆိုတော့…………………….။။။။
ကိုမြင့်ဇော်က အဆောင်မှာ ကျန်ခဲ့ပြီး သပ်သပ်ဝယ်သောက်တယ်…..။ ပိုက်ဆံပြတ်သွားရင်တော့ နေဝန်းနီဆီက ချေးတယ်….။ သူ့ကို ပိုက်ဆံမချေးပါဘူး..။ အရက်ဝယ်သောက်တာပဲ တစ်လုံးဘိုး ပေးလိုက်တာပဲ….။ အပြင်မှာ ဝယ်ရင် တစ်ဆယ် …ဆယ်နှစ်ကျပ် မစစ်တော့ဘူး ….။ ဒီတော့ အစိုးရဆိုင်ပဲ သူ့ဆိုင်မပိတ်ခင်သွားတိုးရတာ…..။ ဆိုင်က ခြောက်နာရီဆိုရင်ပိတ်ပြီ…။ တစ်ကယ့် အရက်သမားတွေက ခြောက်နာရီလောက်မှ ရေမိုးချိုးပြီး စသောက်ချင်တာ…..။ ဟုတ်တယ်လေ…။ အလုပ်က ရုံးအလုပ်ပဲထား လေးနာရီခွဲမှ ရုံးကဆင်းတာ…….။ အပြင် ပျံကျလုပ်ရတဲ့သူတွေက ငါးနာရီကျော်မှ အလုပ်တက်ရတာဆိုတော့ အချိန်က ကန့်လန့်ကြီး ဖြစ်နေတာ…….။ အဲဒိတော့ အလုပ်က ပြန်လာတာနဲ့ အရက်ဆိုင်မှာတန်းစီ ပြီးမှ အိမ်ပြန်…။ ရေမိုးချိုးပြီး ထိုင်သောက်…..။ အပေါင်းအသင်းနဲ့ သောက်ချင်ရင်လည်း စုဝယ် တစ်နေရာမှာစုသောက်…။ အလုပ်နောက်ကျတတ်တဲ့ သူတွေကတော့ ကလေးတွေကိုပဲ ဆိုင်မပိတ်ခင်ဝယ်ခိုင်းထားတာပဲ….။ အဲဒိလိုနဲ့ ကလေးတွေလည်း 18 နှစ်မပြည့်ခင်ကထဲက အရက်ဆိုင်နဲ့ယဉ်ပါးလာခဲ့တာပေါ့……..။
ကိုမြင့်ဇော်ကတော့ လွယ်အိတ်ဟောင်း လေးထဲ ပုလင်းခွဲလေးထည့်ပြီး ကိုယ်တိုင်သွားဝယ်တယ်…။ သူ့ကျောင်းက လေးနာရီခွဲ ငါးနာရီလောက်မှ ပြိးတာ……။ ကျောင်းကနေတိုက်ရိုက်မသွားဘူး….။ အဆောင်ပြန် အဝတ်အစားလဲပြိးမှ သွားဝယ်တာ….။ အရက်လည်းသွားဝယ်သောက်သေးတယ်…။ ကျောင်းသားမှန်းသိမှာလည်းကြောက်သတဲ့လေ………။ သူလုပ်တာနဲ့ ကျောင်းသားတွေ အားလုံးအထင်သေးခံရမှာပေါ့တဲ့….။ အရက်ဆိုင်သွားသောက်လို့ သူပါလာရင် ကျောင်းက အကြောင်းပြောတာကိုလည်း သူက မကြိုက်ဘူး..။ အပြင်ကအကြောင်းပဲ ကြိုက်သလောက်ပြောတဲ့…..။ သူ အရက်သောက်တာက အဖော်မပါလည်းသောက်တတ်တာပဲ…။ နေဝန်းနီ တို့က သောက်ခါစဆိုတော့ အဖော်ပါလာမှ သောက်ရတာ အရသာရှိသလိုလိုပဲ….။ စကားပြောချင်လို့ စကားပြောဖော်ရှာသောက်တာ….။ ကိုမြင့်ဇော်နဲ့ သောက်လိုကကတော့ ပြောတဲ့စကားကလမ်းကြောင်းပြောင်းသွားပြန်ရော….. ။ သူနဲ့ပြောဖြစ်တာက ကဗျာအကြောင်း စာ အကြောင်းဖြစ်သွားတယ်….။ ဒီအကြောင်းတွေက ကျန်တဲ့ ကောင်တွေနဲ့ ပြောလို့ရတာမဟုတ်ဘူး…..။ ကျန်တဲ့ကောင်တွေက ကောင်မလေးတွေ အကြောင်းပဲ စိတ်ဝင်စားတာ……။ ဘယ်အတန်းက ကောင်မလေးက ဘယ်မြို့က ဘယ်အဆောင်မှာနေတာ…။ ဒီနေ့ ဝတ်လာတာက ဘာအရောင် ဘယ်ကနေကျောင်းလာတဲ့တာ……။ သူ့ အဖေက ဘာ…….။။။ချမ်းသားတယ်ဖြင့် ချမ်းသာတယ်…။ ဘာဖြင့် ဘာပေါ့….။ ဒီမှာသာ သွေးကြီးနေတာ ဘာညာ ဒီအောကာင်းတွေပဲ ဒီကောင်တွေ နေ့စဉ်ပြောနေတော့ စိတ်မပါတော့ဘူး…။ အော်……အဲဒိ အချိန်မှာ နေဝန်းနီ တို့က ကဗျာ ရေးနေပြီ…။ ဒါကြောင့် ကိုမြင့်ဇော်နဲ့ ပေါင်းဖြစ်တာပေါ့…..။
ကိုမြင့်ဇော်တို့ မေဂျာက နံရံကပ်စာစောင်လုပ်တော့ သူလည်းဝင်ရေးတယ်…။ အင်္ဂလိပ်လိုရေးတာ….။ နေဝန်းနီ ကြောက်တဲ့ ဘာသာနဲ့ အင်္ဂလိပ်စာက….။ ဒါတွေကို အထင်ကြီးပြီးလေးစားနေတာလည်းပါမှာပေါ့…။ ကိုမြင်ဇော်ကို……..။ သူ့ကဗျာကို ပါမောက္ခ ကတောင် မှတ်ချက်ပေးတယ်ဆိုပဲ….။ ရှယ်လီရဲ့ ကေျာနဲ့ ဆင်တယ်လို့ ပြောသတဲ့…….။ ဝသနာပါလို့သာ ဟို စမ်းရေး ဒီစမ်းရေး ရေးနေတာ…။ အဲဒိအချိန်ထိ ရှယ်လီ ဆိုတာကို မသိဘူး…။ အဲဒိတော့ ကိုမြင့်ဇော်က ရှယ်လီရဲ့ ကဗျာ တစ်ပိုဒ်ရွတ်ပြတယ်..။
တို့ရဲ့………
အသန့်စင်ဆုံး ရယ်မောသံတွေကြားမှာ
ဒုက္ခတစ်ခု ရော ပြွန်းနေတယ်……တဲ့..။ အဲဒါ ကဗျာဆရာကြီး ပါဆယ်ဘု ရှယ်လီ ရေးခဲ့တာကွတဲ့…။ နေဝန်းနီတို့ မှတ်ရပြန်ပြီ…..။ ဟုတ်တယ်လေ… ကဗျာရေးချင်တာပဲ ရှိတာ ဆရာမရှိဘူး…။ အဲဒိတော့ ကိုမြင့်ဇော်က ပထမဆုံးတွေ့တဲ့ ဆရာ………….။

နေဝန်းနီ