Spotlight & Most popular Burma/Myanmar Related News (Aug 2011)
kaiMike Hedge, Senior Writer
August 1, 2011 – 4:29PM
Two Burmese men living in Australia have joined their former commander in admitting to crimes against humanity as members of a military intelligence group in Burma.
One of them, an Australian citizen, says he held a rank equivalent to sergeant in the Burmese army team led by confessed mass murderer Htoo Htoo Han, who now lives in Brisbane.
He was joined this week in his admissions by a third man, who is in Australia on a refugee visa, also claiming to be a member of the group. Both men live in Victoria.
Han last month admitted to personally assassinating at least 24 anti-government dissidents and being indirectly involved in as many as 150 other murders during widespread anti-government protests in Burma in the late 1980s.
The two men say they acted under instructions from Han and other officers to torture and eliminate targets and to dispose of the bodies of dozens of murdered protesters.
The elder of the two men, who is 57, provided evidence of his identity, but spoke only on the condition that he be identified by the name Maung.
The other gave his name as Soe Aung and said he was a teenager when he committed his crimes at the time of the 1988 unrest.
Maung said undercover officers, including Han, would infiltrate student ranks and relay information about targets.
“First we line up trucks, about 100, and when the people (protesters) come we lift the cover and shoot,” he said.
“After that we shoot into the houses. It is martial law. If the people show their face they are shot.
“We are guilty, but the command come from Htoo Htoo Han and up above.”
As the military regained control in Rangoon, the role of Han’s group, he said, was to torture suspects and dispose of bodies.
Both men, who said they received training from the Israeli secret service, described a popular form of torture in which a wooden pole was repeatedly rolled along a victims shins.
“The pain is very bad, they can’t stand it,” Maung said.
“Also we make them stand on small stones, and give beatings.
“Sometimes we come back in the morning and they are dead.”
Maung said many bodies were incinerated in a boiler house at a major Rangoon cemetery.
“We just throw them in, nobody knows who are they.”
Like Han, who is expecting to be interviewed by Australian Federal Police this week, his two “comrades” say they are admitting their crimes because they are deeply troubled by their guilt.
“We are Buddhist and we don’t want to do these things,” Maung said.
“But if you don’t do it you are shot.”
He says he escaped to Thailand in 1990 and stayed in a refugee camp before being sponsored to come to Australia as a refugee in 1992.
“Now I want to do something for Australia, pay back, they give us all the rights and support,” he said.
Soe Aung said he spent 10 years in refugee settlements in Thailand before arriving in Australia six years ago.
By Ketan Bondre;Editing by Harish Nambiar | Reuters – 3 hours ago
MUMBAI (Reuters) – State-run hydro power developer NHPC Ltd plans to develop two hydro power projects in neighbouring Myanmar, it said on Monday.
At present, NHPC is preparing detailed project report for 1,200 mega watts (MW) Htamanthi and 660 MW Shwezaye hydro power projects on Chindwin river in Myanmar, it said in an emailed statement.
In all NHPC has 14 operational power stations with a total installed capacity of 5,295 MW.
Malaysia launches biggest amnesty program to manage mass of illegal migrant workers
Eileen Ng, Associated Press, On Monday August 1, 2011, 6:53 am EDT KUALA LUMPUR, Malaysia (AP) — Malaysia began registering up to 2 million illegal immigrant workers Monday in an amnesty program aimed at managing waves of foreigners seeking menial jobs unwanted by Malaysians.
The program should make it easier to fill labor shortages for low-paying jobs at palm oil plantations, factories, construction sites and restaurants.
It also means foreigners like Bangladeshi Jueil Bepari, who for three years has done odd jobs including working as a gas station attendant, will no longer have to dodge Malaysian authorities for fear of being jailed, whipped with a cane or deported.
“I am always in fear of being caught. I dare not go to the shops or visit my friends,” 23-year-old Bepari said after registering and receiving a six-month pass to stay in the country while applying for a work permit.
The government hopes that absorbing illegal laborers like Bepari into the mainstream work force it can allow outsiders to take up the many menial jobs shunned by locals. It also plans to build an immigrant database, including fingerprints, to improve security.
Malaysia has some 4 million foreign workers, only half of whom are in the Southeast Asian country legally. Despite years of earlier efforts to cut dependence on foreign labor, demand for foreign workers is likely to keep growing at a yearly average of 6-7 percent until 2015 — twice as fast as the overall labor market, according to director Shamsuddin Bardan of the Malaysian Employers Federation.
As a relatively wealthy nation in the region, Malaysia attracts people from impoverished or war-torn places including Indonesia, Bangladesh and Myanmar who seek stability, better economic opportunity or a way to enter other countries such as Australia.
The amnesty program involves fingerprinting each immigrant worker and checking their employment credentials. Officials said those not already employed or unable to join the work force would be deported.
One Malaysian state began the program earlier on July 18. Eastern Sabah, on Borneo island, has so far signed up 116,000 workers, the Home Ministry said. Sabah ends its program Aug. 8, while the rest of the country finishes Aug. 14.
Some labor activists urged the government to halt the program, saying more oversight is needed to prevent workers from being treated unfairly. Rights groups Tenaganita and the Malaysian Trade Union Congress voiced concern that workers whose employers did not renew their work visas could also be penalized.
They also alleged that some of the 336 companies hired to help run the program were charging more than the allowed 35-ringgit ($12) registration fee.
The Immigration Department vowed to investigate any alleged violations, communications director Aiza Mahani Mozi said, without elaborating on whether complaints had been received.
By Zin Linn Aug 01, 2011 5:37PM UTC
United Nations Secretary-General Ban Ki-moon hailed a meeting between Nobel Peace Prize winner Aung San Suu Kyi and Burmese government minister Aung Kyi on 25 July, and urged the Government to consider the release of political prisoners, according to a statement issued by a spokesperson, as informed by the UN News Centre.
“In line with the international community’s expectations and Myanmar’s national interest, the Secretary-General hopes such efforts will continue with a view to building mutual understanding through genuine dialogue. He also calls upon the Government of Myanmar to consider early action on the release of political prisoners in that country,” it said.
Releasing all remaining political prisoners is the sole most vital step that authorities in Myanmar (Burma) can take, Secretary-General Ban Ki-moon further said on 29 July, expressing hope that the government of the Asian nation will soon take steps towards greater democracy.
In addition, Mr Ban had a telephone conversation earlier on Friday with Wunna Maung Lwin, Myanmar’s foreign minister, just days after he paid tribute to a meeting between a government minister and Burma’s key prominent opposition figure.
In his conversation with Wunna Maung Lwin, Mr Ban highlighted that he had publicly welcomed the reform measures announced by the new government, according to his spokesperson.
“He hoped that the Government would now move toward concrete action and take the country forward towards peace, democracy and prosperity.”
The Secretary-General also expressed his concern to the Foreign Minister about the ongoing warfare involving some armed groups and the impact of that on civilians, saying the Government must resolve the situation peacefully.
However, the issues of releasing political prisoners and ceasefire with ethnic rebels are still unresolved in the new cabinet as vice-president Tin Aung Myin Oo’s faction has been objecting, as said by some observers inside the country.
The military-backed Burmese government and the Kachin Independence Organization (KIO) are in the process of signing a ceasefire agreement, sources from both sides said, but it is not materialized so far. The KIO has offered to end ongoing fighting if the government will commence talks for a nationwide ceasefire. But Burmese government authorities did not show any positive signal, according to La Nang, a spokesman for the KIO.
According to President Thein Sein, Burma Army must be withdrawn away from the headquarters of the ethnic groups, a source said. But, Tin Aung Myint Oo thought the military operations must continue although there are food-shortage problems inside the Army. The disagreement between “soft-liner” President Thein Sein and “hardliner” Vice President Tin Aung Myint Oo were so tense it seemed the new government could not go further with the two hot issues – free political prisoners and ceasefire with ethnic rebels.
Eventually, Than Shwe came in and gave instruction, a source said. Thein Sein and Tin Aung Myint Oo have to stay in status quo helping unity of the armed forces. By following Than Shwe’s advice, Burma Army has to be maintained unity. The source said it has a document in possession to support his report, According to (S.H.A.N.).
On the other hand, releasing political prisoners and calling peace to armed ethnic groups would provide evidence to the international community that government is really bringing about political change and embracing genuine democratic values.
But, currently, Tin Aung Myin Oo has becoming a barrier on the way to Burma’s political reform. He became a hardlin vice-president in the new government as the representative of the military. As said by the Irrawaddy News, Tin Aung Myint Oo (62), won the Thiha-Thura medal in fight against Communist rebels in the 1980s. He led successful operations against Communist insurgents in Eastern Shan State in September 1988, which led to a cease-fire agreement in 1989. He was promoted to secretary-1 when Thein Sein became prime minister in 2007.
In July 2010, Tin Aung Myint Oo traveled to China to meet with Chinese leaders to discuss the issue of ethnic rebels along the Sino-Burma border. Tin Aung Myin Oo relies too much on China. With China’s backing, he believes Burma can neglect Western sanctions and pressures.
So, Secretary-General Ban Ki-moon should not think that establishing democratic reform in Burma is too easy to proceed. In his March report to the UN Human Rights Council, Ojea Quintana said that a pattern of “gross and systematic” human rights violations in Burma had persisted over a period of many years and still continued. He suggested that a specific fact-finding UN Commission of Inquiry to be convened as soon as possible to scrutinize the series of international crimes.
Mr. Ban as well as ASEAN leaders should stop reciting rhetorical rhymes via media, said some observers in the country. At least, they should try their best supporting Quintana’s Commission of Inquiry proposal.
It is a disgrace that the UN and ASEAN members seem less committed on protecting poor people of Burma from inhumane international crimes. Allowing crimes against humanity in Burma, it will be in vain to expect a true political talk or reform. Burma needs wide-ranging pressure for change.
By Francis Wade Aug 01, 2011 7:18PM UTC In early 2009 the Washington DC-based EarthRights International released a statement warning energy multinationals that “[n]ew investment in military-ruled Burma’s oil and gas sector could actually cost a company more than to stay away from the country”. Its premise was fairly simple, that “unreasonably high reputation and material risks” accompany most infrastructural projects in Burma, where corporate social responsibility (CSR) and environmental impact assessment (ERI) policies are non-existent, or at best cosmetic.
At the time of the statement, Burma was a slightly different kettle of fish, insomuch as armed conflict was more or less confined to Karen state and southern Shan state. Today vast swathes of the northern and eastern frontier region are experiencing upheaval as more ethnic armies fend off aggression from the central government. The ties between the latest wave of conflict and Burma’s booming, largely foreign-financed, energy projects (particularly in Kachin and Shan states) have been extensively analysed, but given its distance from the main areas of conflict, most people have tiptoed around the issue of the massive Tavoy deep-sea port development in the far south.
As the Thailand-based Karen News reports, however, the proverbial wolves are closing in: 50 workers from the Thai engineering giant behind the project, Ital-Thai, were forced to flee to Thailand last week after fighting broke out close to a road being built to link Tavoy with the Thai town of Kanchanaburi – a prime example of the “material risks” ERI warns about. Karen News also said the construction camp was hit by artillery.
The Karen National Union, which the Burmese government has been battling for six decades and whose attack on a Burmese army camp triggered the Ital-Thai exodus, later warned that “[a]ny company that does not get KNU official permission and confiscates land belonging to villagers will be regarded as military dictatorship-backed companies”. Chinese workers at hydropower sites in Kachin state have also experienced similar animosity from armed groups.
One of the chief accusations levelled at foreign companies working in Burma is that their money helps to keep rulers and business cronies in positions of power, thereby maintaining the status quo. ERI deftly turned the focus onto the pockets and (red) faces of these companies, whom despite seeing major profits from working in such a poorly regulated environment have faced boycotts, problems with in-country mobility of staff and vitriolic animosity from civilian populations. Seldom however has one been mooted as a military target, meaning that Ital-Thai, which candidly admitted that 10,000 people will be displaced in and around Tavoy, potentially faces greater hurdles.
What these energy-related conflicts also nurture is greater scrutiny by the general public over investment in Burma, aided by growing networks of civil society monitoring groups inside the country and campaigners and journalists outside. As ERI notes, this heightens reputational risks for multinationals (Ital-Thai has already been driven out of the Map Tha Put project in Thailand), as was the case for oil giants Total and Chevron, who generated $US969 million in revenue for the junta in 2007, the same year that Burmese troops shot and killed around 100 protesting monks and civilians.
English.news.cn 2011-08-01 11:06:18 YANGON, Aug. 1 (Xinhua) — Myanmar announced Monday convening of the second regular sessions of the three-level parliament on Aug. 22.
The announcements were respectively made by the Union Parliament, Parliament House of Representatives (Lower House) and Parliament House of Nationalities (Upper House).
The summon for the second regular sessions of the three-level parliament came six months after the first parliament sessions were held on Jan. 31.
The second regular sessions are expected to discuss issues such as amendment of some laws.
On July 27, Myanmar’s Union Election Commission, led by U Tin Aye, met leaders of political parties in Nay Pyi Taw as the first gathering in the post-election period.
Matters relating to observance of state constitution, existing rules and regulations, orders and directives as well as holding parliamentary election to refill some vacant posts were said to have been addressed by the election commission.
The commission was formed on March 30, 2010 for handling the year’s Nov. 7 multi-party general election.
English.news.cn 2011-07-31 12:12:04
YANGON, July 31 (Xinhua) — Myanmar will coordinate with the International Monetary Fund (IMF) in adjusting its foreign exchange rate in a bid to stabilize the domestic foreign exchange trading market, a local media reported Sunday.
It was disclosed after a workshop in this regard was held between Myanmar’s Federation of Chamber of Commerce and Industry and the Central Bank in Yangon, said the Voice.
The need for the adjustment to facilitate the country’s economic and financial links with the international and development of domestic foreign exchange market was stressed by Union Minister of Finance and Revenue U Hla Tun.
When meeting with the Bank Administration Committee and the Bankers’ Association in Nay Pyi Taw recently, U Hla Tun disclosed that a payment system development committee of the bankers’ association will be formed with local and foreign experts and organizations to update the country’s payment system.
Myanmar became a member of IMF and World Bank in 1952, but they suspended providing financial aid to Myanmar since 1987.
Myanmar’s foreign exchange rate against U.S. dollar was traditionally designated as around 6 Kyats per U.S. dollar since 1975, while the market exchange rate fluctuated between 780 and 1, 000 Kyats per dollar for the past several years.
In face of the great gap between the official and market exchange rate, experts view that if suitable rate is officially readjusted, it will facilitate the work flow of economic entrepreneurs.
Roundup: Myanmar To Readjust Official Forex Rate To Stabilise Domestic Trading Market
YANGON, Aug 1 (Bernama) — Myanmar is deliberating to readjust its official foreign exchange rate in a bid to stabilize domestic foreign exchange trading market, Union Minister of Finance and Revenue U Hla Tun said.
In a meeting with the Bank Administration Committee and the Bankers’ Association in its capital Nay Pyi Taw recently, he stressed that the readjustment is aimed at facilitating the country’s economic links with the international and development of domestic foreign exchange market.
He added that a payment system development committee of the bankers’ association will be formed with local and foreign experts and organizations to update the country’s payment system, according to China’s Xinhua news agency on Monday.
A latest report also said Myanmar will coordinate with the International Monetary Fund (IMF) in the move which was disclosed after a workshop in this regard was held between Myanmar’s Federation of Chamber of Commerce and Industry and the Central Bank.
Myanmar became a member of IMF and World Bank in 1952 but they suspended providing financial aid to Myanmar since 1987.
Myanmar’s foreign exchange rate against U.S. dollar was traditionally designated as around 6 Kyats per U.S. dollar since 1975, while the market exchange rate fluctuated between 780 and 1, 000 Kyats per dollar for the past several years.
In face of the great gap between the official and market exchange rate, experts view that if suitable rate is officially readjusted, it will facilitate the work flow of economic entrepreneurs.
Early this month, U.S. dollar picked up a little in value in Myanmar after sharp drop and remained relatively steady against Kyat, exchanging at around 810 Kyats per dollar in the first half of this month but fell again in the second half to as low as 768 Kyats per dollar up to date, according to market survey.
U.S. dollar once fell sharply to as low as 780 Kyats per dollar in June from 820 Kyats per dollar in May.
The USD-Kyat exchange rate at between 800 and 900 Kyats per dollar had prevailed for half a year since December last year.
It started to fall from 900 kyats per dollar in early last December to 830 Kyats in the beginning of 2011 but it picked up to 900 Kyats again in late February. However, the rate kept falling to 820 Kyats until the end of May.
Exporters were affected due to the fall of U.S. dollar for the past six months’ period.
Demand for USD did rise in Myanmar in August 2010 with the market exchange rate against Myanmar Kyat once standing at as high as 1,010 Kyats per dollar, However, it fluctuated until now.
Meanwhile, Myanmar economists have stressed the need to introduce sufficient number of money changers across Yangon’s road corners as part of the efforts to promote tourism sector in the country.
Despite some improvement in Myanmar’s tourist sector in the past and good prospects in the future, the difficulty of introducing such money changers may hinder the development of the sector, experts said.
The experts added that the officially-opened public foreign exchange counters trading at the market rate in Myanmar are less than necessary as compared with abroad as most tourists depend most on them with trust.
At a time when depreciation of the value of U.S. dollar occurred, causing loss with exporters, Myanmar has cut commercial tax for exporters by 3 percent from 8 percent with income tax of 2 percent remaining unchanged starting July to encourage export and raise import.
The cut has made an exporter to have to pay commercial tax of 5 percent only plus 2-percent income tax totaling 7 percent instead of 10 percent previously for the undertaking.
Myanmar’s foreign trade went up to USD15 billion in the fiscal year 2010-11 from USD11.8 billion in 2009-10, according to official statistics.
From Kocha Olarn, CNN
August 1, 2011 — Updated 0245 GMT (1045 HKT)
Bangkok (CNN) — Thai authorities have released 70 women and girls originally from Laos and Myanmar following a trafficking raid in southern Thailand.
District police and Thai special investigators raided a karaoke bar and a spa Friday night, said Lt. Col. Noppadon Petsut, deputy police chief of Sadao district.
Forty-one of the females released had been forced into prostitution, Petsut said.
The other 29 were willfully working as prostitutes and were fined and released.
Of those forced into prostitution, about 20 trafficking victims are under age 18, Petsut said.
Thai police arrested five suspects — three Thais, one Malaysian and one Singaporean, Petsut said. All were detained and charged with human trafficking and illegally allowing illegal migrants to stay in Thailand.
The raid took place after the Department of Special Investigation received a call from the Laotian embassy in Bangkok saying there were Laotians being forced into prostitution, Petsut said.
Fort Wayne News-Sentinel – Former Burmese political prisoner chosen for U.N. input
He will attend conferences in Washington, D.C.
By Ellie Bogue of The News-Sentinel Myo Myint, a political refugee from Burma now living in Fort Wayne, has been selected to attend the United Nations Refugee Congress next week in Washington, D.C.
This is the first year for the refugee congress being hosted by the United Nations High Commissioner for Refugees. The congress will act as a voice for the 3 million refugees who have found protection in the United States over the past 60 years, and it will commemorate the 1951 Convention of Refugees. Over the two days, the congress will address various refugee issues and try and come up with solutions that will be presented to the UNHCR Ministerial meeting, the administration and the Congress of the United States, and other refugee program players. Fifty delegates, one from each state, and another 10 notable refugees will attend.
The congress will have four workshops, in which delegates will discuss different areas of refugee resettlement: pre-departure and initial resettlement; social, economic and cultural integration; support and protection for refugees outside the U.S.; and the refugee voice in the U.S. and beyond the refugee congress.
Myo Myint said he is particularly interested in discussing support and protection for refugees outside the U.S. Burma – which the ruling military junta has renamed Myanmar – has refugees in countries all around the world including large populations in China and Malaysia, and some in Bangladesh.
According to Myo Myint, recently some of the refugees in Bangladesh were shot and killed for no apparent reason. In October, The New York Times reported that Burmese refugees there were being beaten and deported while thousands were living in squalor in crowded refugee camps. Myo Myint said in Malaysia more than 1 million Burmese work as migrant laborers, some illegally.
He is also interested in discussing pre-departure and resettlement. Before he came to the United States he went through an application process and was interviewed by the Department of Homeland Security. Fortunately he spoke enough English that he realized when the translator who was helping with the interview translated a crucial statement wrong. He had been asked why he was coming to the country, and he had told the translator he had been a political prisoner in Burma.
The translator told the interviewer that Myo Myint had been a prisoner, but he left out “political.” Myo Myint clarified the error. Had he not, it could have jeopardized his application. He said for Burmese or ethnic groups who don’t even speak Burmese, much less English, this can be critical; bad translation can get valid applicants rejected.
Those who do make it through the application process are given exactly five days of cultural orientation before they leave for America.
Myo Myint said once he got to Fort Wayne he was given only five more hours of orientation. It was enough for him because he had studied American culture before coming here, but for those who haven’t, it just isn’t enough.
In addition to attending the congress, Myo Myint will also be attending the annual Office of Refugee Resettlement (ORR) 2011 National Consultation on Monday and Tuesday. There he plans to discuss the importance of refugees taking English as a Second Language classes.
Myo Myint said people who have been living two or three generations in refugee camps are used to being subsidized. When they come here, they only have 90 days of federal support, and then they must apply to the local townships for support. In Norway, Burmese refugees are supported for two years while they take mandatory Norwegian language classes.
If they refuse, they are asked to leave the country. Although Myo Myint isn’t advocating the same sort of plan here, he sees language classes as critical in the assimilation of the Burmese into the local population.
“Some of them think they won’t have to work here, but that is not case, and you must speak English to get a job,” Myo Myint said.
By Indo Asian News Service | IANS – 1 hour 13 minutes ago
New Delhi, Aug 1 (IANS) Ranjan Mathai, India’s former ambassador to France, Monday took over as India’s foreign secretary.
‘The foreign secretary is as much an institution as an individual. So I will continue this effort,’ said Mathai, who succeeds Nirupama Rao, India’s next ambassador to the US.
On the India-Pakistan front, he said: ‘My mandate is substantive dialogue on all issues of common concerns.’
Mathai will have a two-year term.
A 1974 batch Indian Foreign Service officer, Mathai has held a string of high-profile diplomatic positions. He was India’s ambassador to Israel February 1998 to June 2001, and to Qatar August 2001 to July 2005.
A veteran diplomat, he was joint secretary dealing with India’s relations with Bangladesh, Sri Lanka, Myanmar and the Maldives from January 1995 to February 1998.
He has also served in the Indian embassies in Vienna, Colombo, Washington, Tehran and Brussels.
Mathai, who completed his postgraduate studies in political science at the University of Poona, was India’s deputy high commissioner to Britain in London from August 2005 to January 2007.
Rakesh Sood, India’s ambassador to Nepal, will succeed Mathai as New Delhi’s envoy in Paris.
By Indo Asian News Service | IANS – 3 hours ago
Imphal, Aug 1 (IANS) At least five people were killed and 20 injured in a powerful explosion Monday at a crowded marketplace in the capital of India’s restive northeastern state of Manipur, officials said.
A police spokesperson said the blast took place around 2.15 p.m. at the busy Sangakpham area on the outskirts of Imphal.
‘The bomb was probably planted on a parked scooter and was of high intensity,’ Manipur police chief Y. Joykumar Singh said.
‘So far, five people were killed and about 20 injured. The injured were shifted to local hospitals with multiple wounds.’
The multi-purpose market was teeming with people when the explosion took place.
‘Most of those injured or killed were either shoppers or vendors,’ Singh said.
Chief Minister Okram Ibobi Singh, who also holds the home portfolio, visited the spot and ordered an inquiry.
No militant group has so far claimed responsibility for the attack.
‘We are yet to identify the group responsible for the blast,’ the state police chief said.
Police, however, said the explosion is part of an offensive ahead of India’s Independence Day celebrations Aug 15.
There are an estimated 19 militant group active in Manipur, bordering Myanmar, with demands ranging from secession to greater autonomy.
All the rebel armies have called for a boycott of the national day celebrations accusing New Delhi of exploiting the region.
Militant groups in Manipur and most of the northeastern states have long been boycotting Independence Day or Republic Day celebrations and have all along been targeting security forces and vital installations, including explosions in the run-up to such national functions.
By Kavi Chongkittavorn
Published on August 1, 2011
It was amazing that given their cordial ties, China and Asean took almost a decade to agree on the guidelines for their conducts over the disputes South China Sea.
With it, they can now begin to work together on various confident building measures and joint proposed projects in the huge unsettled maritime territory.
Meeting ahead of their foreign ministers in Bali recently, the Asean-Chinese senior officials crossed the last hurdle on the following sentence in the paragraph 2 of the guidelines: “The Parties of DOC will continue to promote dialogue and consultations in accordance with the spirit of the DOC.”
The Declaration of Code of Conduct of Concerned Parties in South China Sea, or DOC in short, was agreed in 2002 in Phnom Penh as a means to peaceful settlement of the conflict and for future cooperation among all claimants comprising China, Malaysia, Brunei, Vietnam and the Philippines. Asean hopes to transform the declaration to a binding code of conduct in the near future.
At Bali, China and Asean decided to drop their previous demands which blocked past negotiations. Asean, especially Vietnam, consistently asked to put in black and white that Asean members “would consult among themselves before meeting with China.” Having fought numerous wars with China throughout thousands of years of coexistence, Vietnam wanted the dispute be settled between China and Asean as a group. China does not accept this formulation with the argument that the problem is between China and the Asean claimants. In the beginning, Beijing wanted the whole sentence deleted altogether but changed its mind last month. The frequently asked question was: why both side agreed now? Four reasons stand out.
First, the political landscape in the region has changed dramatically due to intense participation from the US after its 2009 ascension to the Treaty of Amity and Cooperation (TAC) and China. Other powers such as India and Russia are also interested but they are more benign. Therefore, China no longer enjoys exclusive relations with Asean. At the forthcoming East Asia Summit in mid-November, their real strategic interests would be revealed through issues they bring up. For instance, in the areas of maritime security, they can raise future challenges of keeping the disputed area free and safe. The current chair, Indonesia, must also address pivotal issues pertaining to Asean maritime security needs.
Second, China knew all along that the conflict would get a huge play when Asean was under the Vietnamese tutelage last year. But it had little influence with its lobbying efforts even though Hanoi was also the coordinator of Asean-China ties. When Thailand chaired Asean in 2009, the hosts did play down the dispute, reiterating it was the bilateral issue between China and Asean. The results of Asean meeting in Bali last month has also cooled down the rhetoric.
Now China is looking forward to lesser stressful three years from now on, which it would use the period to shape anew future Asean-China ties. What the next Asean chair, Cambodia, plans to do will be pivotal. Granted their excellent ties with Beijing since 2000, Phnom Penh’s attitude on the dispute would be extremely cautious to avoid any label of internationalization. It will be closely watched by its claimant neighbors. When Brunei chairs Asean in 2013, obviously there will not be any disruption of Asean-China ties albeit it is one of the claimants. So is 2014 whether it will be Burma’s turn or other members’.
Third, the Chinese and Asean leaders have pledged all along that as strategic dialogue partnership, they would work together to promote peace and prosperity in the region. Both have been embarrassed by the lack of progress in the past nine years over the troubled sea. Worse, this year supposes to be the zenith of their friendship marking the 20th anniversary. So, the only consolidation is to agree on the guome to shoves – in front of enthusiastic and spectators – they would diligently iron out differences.
In 2006 in Shinya, China, they agreed on a series of joint cooperation project but they were not implemented. Unfortunately, high-octane negativism dominated the first half of this year. Strong verbal exchanges and assertive diplomatic endeavors are visible from key claimants. China’s quarrels with the Philippines and Vietnam were considered low points of the Asean-China ties since March 1995 over the Mischief Reefs. Lesson learnt is clear: China and Asean can no longer arguing back and forth endlessly over the prospects of their cooperation over the South China Sea. The Philippines and Vietnam are not willing to stay idle.
Fourth, the reduction of US-China diplomatic tension also impacts on the region. As the Asean chair last year, Vietnam helped to refocus the South China Sea quagmire. The loud decibel since last July was due to the strong US reactions which immediately wiping up interests and potential dangers in the South China Sea. Strange as it may see, this brinkmanship game has already subdued as the two superpowers addressing their more important broader strategic issues including financial cooperation. Current US fiscal crisis does not in anyway strengthening its positions and policies in the Asean scheme of things. Quite noticeable, US State Secretary Hilary Clinton comments on South China Sea in Bali were far more friendly and positive than the previous year so was Chinese Foreign Minister Yang Jiechi’s responses.
Beyond the above political maneuverings, any legal solution will essentially depend on the claimants’ overall intention. There is no consensus at the moment. Several ideas have been floated ranking from the outside arbitrator such as the International Court of Justice to the one of its own, the High Council under the TAC as conflicting partners are all signatories. Any of them can raise the issue at the council, which has never been invoked. For the time being, the ideal peaceful solution is to skip the sovereignty claims and revisit what they agreed previously – no matter how little – and seriously implement them as soon as possible. Otherwise, the undercurrent can turn into a tsunami at the most unpredictable time!.
1 Aug 11 @ 06:46am by Tim Michell
KILSYTH’S Pah Day had to flee war-torn Burma but keeps going back to help those left behind.
Mr Day, 38, spent 11 years living in a Thai refugee camp before coming to Australia four years ago.
But he says the difficult experiences have only fuelled his determination to return home to deliver urgent medical supplies as part of Croydon Hills Baptist Church’s Hope Project.
The trip will be the second time Karen members of the church have returned to the border area. It is too dangerous to travel inside Burma.
“The Government draw the lines, so they (the Karen) find it difficult to even get their basic needs,” Mr Day said. “They have a policy where you can’t get in certain areas without any legal clearance.”
On his previous trip, Mr Day got the chance to hand out vital supplies in his old community, an experience he said was gratifying.
“In my heart, I really just want to help my people,” he said.
“The region I lived in faced a lot of problems. They targeted civilians because they knew that if they got to them the ethnic army would not survive.”
Church team leader Kathy Thompson said the group would face a difficult journey to the Thai-Burmese border.
2011-08-01 13:00
Sydney – Australian police have been authorised to use force to get asylum seekers on board aircraft for their transfer to Malaysia, Prime Minister Julia Gillard said on Monday.
The first boatload of asylum seekers to fall under the terms of a recently signed migrant-swap deal with Malaysia arrived in Australia at the weekend after setting sail from Indonesia.
The 54 refugees – mostly Afghan, Iraqi and Iranian males – were to be held in a high-security compound on Christmas Island until they are flown to Kuala Lumpur.
“Obeying instructions is not a question of volunteering,” Gillard told the national broadcaster ABC when asked whether force would be used. “It means taking appropriate steps to get people to board the plane and disembark the plane at the other end.”
In a deal signed last week, Malaysia agreed to take the next 800 asylum seekers to land in Australia, who tend to be mostly from the Middle East.
In return, Kuala Lumpur is to send about 4 000 UN-approved refugees, mostly from Myanmar, in the other direction.
Opposition sceptical
Gillard conceded her government could not yet meet its promise that asylum seekers would be on aircraft within three days of arrival because of delays in arranging accommodation in Kuala Lumpur.
“When the system is up and in full operation, those returns will happen in 72 hours,” she said but did not indicate when that might be.
Gillard has said sending some arrivals straight on to Malaysia would deter those waiting in Indonesia from paying people smugglers for a passage to Australia.
Opposition Liberal Party immigration spokesperson Scott Morrison said the deal would not deliver the desired outcome. He pointed out that since the deal was announced on May 7, 12 boats had arrived with a total of 621 asylum seekers.
An original proposal to apply the swap from May 7 was dropped, and the deal is to now only be applied to migrants landing in Australia after July 25 when the agreement was signed.
But if those 621 who arrived in the past three months had been sent on to Malaysia, Sydney would already be close to exhausting its quota under a deal that has drawn widespread condemnation in Australia and internationally.
R Dutta Choudhury
GUWAHATI, July 31 – The Government of India has decided to provide funds to Myanmar for implementation of several infrastructure projects in a bid to persuading the Government of that country to take action to evict the militants using the territory of that country as a safe haven.
Highly placed official sources in New Delhi told The Assam Tribune that for years, China has been able to make its mark in Myanmar by financing several infrastructure projects and only recently, the Government of India has realized the importance of coming closer to Myanmar. Sources said that time and again, the Government of Myanmar assured to take action against the militants using the territory of that country as safe haven, but so far, no concerted effort has been made in this regard.
Recently, the Government of Myanmar told India that the poor road condition affected movement of the troops to the area where the militants are taking shelter and after consultation with the Myanmar authorities, India has approved a series of road projects in that country. Sources said that the Government of India has approved several road projects on principle and the technical estimates are now being prepared and in addition to financing the projects, India would also provide technical support if necessary.
Interestingly, the Government of India has not yet been able to improve infrastructure on Indian side of the international border with Myanmar, which seriously affected the performance of the Assam Rifles personnel deployed to guard the international border. In some places, the Assam Rifles was forced to set up the camps well inside the Indian territory instead of setting it up on the international border because of the poor infrastructure and there is urgent need for improving the road condition in the area, sources added.
Meanwhile, sources revealed that according to an estimate of the security forces, at least seven thousand militants belonging to different North East based groups are taking shelter in Myanmar. Though the militants are not receiving any help from the authorities of Myanmar, no major operation has yet been launched by the Government of that country as yet to evict the militants.
Sources said that according to inputs available, the Manipur based groups have come under a united front recently for operational purpose and if all the militants taking shelter in Myanmar join hands in the days to come, it would become a potent force. The unification move is believed to have started with a view to receiving assistance from China as according to intelligence inputs, some Chinese officials recently made it clear to the leaders of the militant outfits that they could expect help only if they join hands and no Chinese agency would be willing to help the militant groups individually.
By Michael Tsai
POSTED: 01:30 a.m. HST, Jul 30, 2011
John Nyunt figures he’ll have three to five minutes to tell his story, 10 if he’s really lucky.
He could be afforded an entire afternoon and it wouldn’t be enough to convey to his Capitol Hill audience just the reasons why he so boldly stood up to the military government in Myanmar all those years ago, or the fortitude it took to survive the seven dehumanizing years he spent as a political prisoner, or the joy he now feels as a full-fledged American citizen.
But he’ll try.
Nyunt, 58, is one of 50 refugees selected to represent their adopted state at the first Refugee Congress, scheduled for Wednesday and Thursday in Washington. The historic gathering, organized by the United Nations Refugee Agency, is intended to shed light on the grim political and social realities of the various countries from which the refugees fled as well as the refugees’ contributions to their new country.
“I will have to summarize my thoughts,” Nyunt said. “But I want people to know that I am very happy to be in a country where there is democracy and where I can speak freely about my experiences.”
Nyunt is an assistant manager at 7-Eleven, a job for which he is grateful but also one that is far removed from his old standing as a widely respected lawyer and political activist in what was then known as the Socialist Republic of Burma. Although many of the details of his previous life have been lost to time and his own proclivity to focus on the present, his recollection of the spirit that drove him and his fellow activists to risk beatings, imprisonment and death remains pristine.
Nyunt’s first name originally was Khin, but he changed it to John. He was a young but influential community leader in the summer of 1988 when student-led protests in Yangon galvanized a restless citizenry against the entrenched socialist government. Shrugging off harassment and the occasional beating by police, Nyunt addressed the rapidly growing crowds every day, imploring his fellow citizens to be courageous in their pursuit of democracy.
Away from the podium, Nyunt threw his support behind the National League for Democracy and its charismatic leader, Aung San Suu Kyi.
The demonstrations ended with a violent military coup, the repeal of Burma’s constitution and the imposition of martial law. And while Suu Kyi’s party won a convincing 59 percent of votes in a 1990 democratic election (ensuring 80 percent of Parliament seats), the military government invalidated the results and retained control of the country.
Yet Nyunt remained unbowed in his personal fight for what he believed to be just. After successful legal action on behalf of citizens whose lands had been seized (outright or with minimal compensation) by the government, Nyunt challenged a powerful major who also had benefited from an illegal seizure of private land.
Shortly thereafter Nyunt was summoned to appear before a board of military leaders who warned him that he would be imprisoned if he didn’t rescind his threat of legal action.
“I said that we had laws and regulations and what they were doing was unfair,” Nyunt said. “They punched the table and threatened me, but I just said, ‘It’s OK. I’m waiting.'”
He didn’t have to wait long. Late that same night a group of men pulled up to Nyunt’s home and arrested him.
Before they took him to the police station for official processing, the men stuffed Nyunt into a reeking underground trash hole and left him there without food for four days.
A perfunctory trial was eventually held, and Nyunt was sentenced to seven years for his anti-government actions.
Still, he could have avoided jail if he were willing to help the government build a case against the popular Suu Kyi. According to Nyunt, a government official told him that if he signed an affidavit linking Suu Kyi to a cache of arms supposedly confiscated by the government, he would be free to go home.
“It was made-up history,” he said. “They wanted me to lie and I wouldn’t do it. I would never do it.”
Instead, Nyunt spent the first three months of his sentence in solitary confinement.
“There was no light, no restroom, no shower,” he recalled. “I slept on bricks. Sometimes I could hear other prisoners being beaten with sticks. After one month I had psychosis.”
Life in the general prison population was scarcely better. Nyunt said he and his fellow prisoners were forced to live in their own filth and had to bat the vermin from their food if they wanted to eat.
Nyunt was released in 1999 and was able to make it to Guam on a visa waiver. There he spent nine months waiting for his application for political asylum to be approved.
From Guam, Nyunt moved to Indiana, then New York, Oklahoma, Massachusetts, Los Angeles and eventually Hawaii.
“When I was young, I wanted to go to so many different places,” he said. “I kept looking for a better job, and along the way I got to see a lot of the country.”
Nyunt’s former wife and two sons chose to remain in Myanmar. And while he said he would like to return one day for a visit, Nyunt — who became an official U.S. citizen last February — says his home is in Hawaii.
“Becoming a U.S. citizen was the proudest moment of my life,” he said. “I am happy to be in a country that observes human rights, and I want to stay here for the rest of my life. Here I can speak freely and tell people, ‘This is my life.'”
The Star Online – Is Asean now at sea?
By BUNN NAGARA Grouping continues to invite others to its feast, even if it may have too much on its plate.
ASEAN leaders need more self-esteem without constantly craving reassurance from others, if they are to live up to the promise of the regional organisation.
After all, self-reliance is supposed to be a buzzword for Asean. And like all the best regional organisations, it was conceived in hope – hope that it would help bring about better times for all.
Yet Asean has long treasured its international image, where to be ignored or deemed irrelevant by others seems worse than being trumped. It particularly seems to value approval by past colonial powers.
Thus the sense of triumphalism during the week that the International Court of Justice (ICJ) had mentioned Asean in deliberating over the Preah Vihear temple dispute between Cambodia and Thailand.
The dispute involves two Asean countries after all, so the court’s mention of Asean is not exactly extraordinary. Actually, if the ICJ has indeed made Asean a factor in any impending dispute settlement, there might be reason for concern.
First, Asean will be put on notice that it needs to do all it can to solve the problem. But there is little assurance that Asean can deliver.
This means, second, that Asean’s likely failure to satisfy will reflect badly on it and all that it represents. Questions about Asean’s purpose, effectiveness and relevance may resurface.
There is no doubt that Asean wants the dispute settled, and anything it can do about it will be welcomed. The problem is that Asean’s dispute-settling mechanism is still limited, if not inadequate, and certainly not as well equipped as a dedicated institution like the ICJ.
Cambodia and Thailand responded positively to the ICJ order to withdraw troops from the disputed temple area. As both countries may feel a sense of entitlement in Asean, however, it is doubtful if they would have acted similarly if a request for that came from the Asean Secretariat.
With Cambodia and Thailand jointly forming a fifth of the Asean membership, there is also the conflict of interest factor. Besides, there is no shortage of issues that Asean has to address.
Compared with the range of challenges confronting Asean, the strip of border territory around Preah Vihear is a trifling matter. The fact that both countries have allowed it to fester this far shows how far Asean collectively still has to go.
Naval manoeuvres in the South China Sea continue to be unsettling for some. Even if they are largely seen as initiated by China, some regional responses have not always helped.
Vietnam is among some half-dozen claimaints to disputed maritime territory in the area. But it has got ahead of itself, and of Asean preparedness, in meeting a perceived challenge.
Even the United States has been made uneasy with the tenor in the high seas. The Philippines, another claimant, is not far behind in lacing nationalism with bravado.
President Benigno Aquino III is prodding the rest of Asean to be firm with China, while seeking to add maritime purchases to the Philippine Navy. However, China will know that these are merely postures for home consumption by one of Asean’s weakest naval powers.
But whether or not Beijing will soon launch its first aircraft carrier, neither the United States nor anyone else will want to make waves about it. Just as Asean does not want to have to choose between the United States and China, the United States also does not want to have to choose between Asean and China.
Instead of vying to propose peaceful solutions, claimants over disputed maritime territory are competing to strike combative postures. If that continues, all will be the poorer for it.
Another issue for Asean to consider is the still-tentative prospect of North Korea’s controversial nuclear weapons programme.
Although the issue strictly lies outside South-East Asia, it is very much at the centre of Asean’s larger East Asia perspective. It is also something of an obstacle for the Asean Regional Forum.
Several other countries – China, Japan, Russia, South Korea and the United States – comprise the six-party formula with North Korea to resolve the issue, but the formula has been drifting into oblivion. It is now supposed to be back, but in a convoluted fashion with North-South dialogue first, then US-Pyongyang talks, and only then resumption of six-party talks.
Asean countries like Malaysia had in the past hosted North-South talks, and Asean had also served as impetus and catalyst for broader progress on the Korean peninsula. But distant as a six-party solution is for now, the other five countries are not expecting much, if any, contribution from Asean this time.
One issue that Asean cannot duck is Myanmar’s intention to chair the Asean Standing Committee in 2014. When it was its turn to chair Asean before, Myanmar consented to pass over the privilege because of its political “problems” at home.
But now democratic icon Aung San Suu Kyi has been released from house arrest and there has been an election. The military junta has also retreated behind a semblance of civilian rule, although widespread disquiet over the recent election remains.
Naypyidaw is claiming “mission accomplished” and is about to collect on its Asean chairmanship. Suddenly, a very subjective judgment on its political reforms has to decide on the objective prospect of its Asean chair.
Not so very long ago, Asean was embarrassed for having Myanmar as a member. Now it has to cope somehow with the challenge of Myanmar’s likely chairmanship.
The Philippines, Singapore and Thailand are most agitated over that prospect. But even if they are joined by another six Asean members, it is unlikely things will get any easier for Asean.
All these issues are set to be a liability for Asean’s image if not also its substance. They challenge Asean to perform, deliver and otherwise succeed, stretching its capacities as well as its credibility.
Rosie Garthwaite
Jul 29, 2011 Yangon’s Shwedagon pagoda has been ransacked, conquered, stripped of its jewels and melted down for the layers of gold leaf laid by dedicated monks countless times over the years. But ever since it was built in the sixth century, the “golden pagoda” has remained one of South-east Asia’s most extraordinary monuments.
There are hundreds of worshippers assembled even at five in the morning, and the sound of chanting soars over the kilometre-long platform that runs around the shining structure.
Monks scurry like worker bees, cleaning, polishing and adding yet more gold. Then the sun comes up and you have the choice of putting on your sunglasses to watch the dazzling sight or turning around to admire the pilgrims bask in the pagoda’s majesty. Even the black ravens in the eaves seem to stop and stare.
It was the last thing I did in Myanmar, but it’s the first I describe because the religion it represents is the focus of every place I visited – and almost every person I met.
I’m on Orient Express’s Road to Mandalay boat for a cruise down the Irrawaddy River, and my itinerary runs something like this: our first stop is Mandalay, which used to be the capital about 100 years ago; we then head to Sagaing Hill, where most of the residents sought refuge and hid during the First World War; then on to historic Bagan, founded in 162 AD; before ending in Yangon, where the colonial government was based.
Sam, my guide on the boat, tells me he’s biding his time before he can become a monk. An only son, he needs to provide an income to look after his mother in Yangon. His job means regular visits to the monastic centre near Sagaing Hill, home to 200,000 monks. It is where Sam wants to spend the rest of his life.
According to Sam, most people in Myanmar donate nearly a quarter of their income to religious charity. I can well believe it. At daybreak on the first morning, several of us accompany him and the rest of the crew to give out alms in the village of Anapura, where our boat is docked. Alms-giving is a daily ritual, and I observed it three times during my stay here as well as in neighbouring Laos. Each time, I notice something different: this time it is the eyes of the proud old monk leading the monks in height order – from lanky to grasshopper – on their march through the village. I witness a special moment pass between the old man and Sam, who later tells me he had served with the veteran as a novice when he was just nine years old.
There are more than 400,000 monks in Myanmar, but we usually hear about the 400,000 soldiers. I see only one soldier during my week there. I admit I was on the lookout, my preconceptions coloured by the news I had seen and heard so far: blurry camcorder shots of the crackdown on the rioting monks in 2007; romanticised pictures of Aung San Suu Kyi, the opposition leader; and those awful images of the aftermath of Cyclone Nargis, which devastated the south of the country and left 130,000 people dead a little over two years ago.
My arrival in Myanmar coincides with the beginning of the Chinese Year of the Rabbit. The rabbit symbolises rebirth, a chance to start again, and that is exactly what Myanmar’s government is trying to do: they want to double the number of people visiting each year from its current handful of businessmen, charity workers, intrepid tourists and undercover reporters. Right now, it gets about 500,000 visitors a year – and that is counting repeat entry.
The government’s re-genesis began last year with the release of Aung San Suu Kyi after 15 years under house arrest. The government offered an election, too, but most of the opposition boycotted it with accusations of corruption. There have also been moves to open up business links, but only via the hand of the generals in charge. In 2005, the capital was moved out of Yangon hundreds of kilometres away to Nay Pyi Taw. It is still mainly empty; people haven’t been forced to move there yet. But, as Sam points out, Myanmar’s rulers have shunted the capital around like chess pieces for thousands of years. Seen from a tourist’s point of view, this is fantastic. You don’t need an archaeologist to dig deep to find the remains of past generations. They are still standing abandoned all around the country.
Sam tells us all the juicy bits of history: Myanmar, for example, was the richest place in Asia in the 1960s, and any leader for whom marauding, raping or pillaging was a favourite pastime found their way into the country at some point.
But it’s only when I stop listening to the tales and arrive in Bagan that I catch a glimpse of a different, more dishevelled Myanmar.
Waking up and looking out of my cabin porthole at the view that ancient Bagan offers will, for me, always be a hard one to beat: thousands of stupas, in various states of repair, lie scattered across the horizon – some big, with their spires puncturing the mist, others hidden in dips in the ground or so completely swallowed by the fertile green around that you might end up going right past, thinking they are haystacks, until someone tells you to stop.
I have Zen to do just that. Zen, a boy I find hanging about the docks in Bagan, grew up in this historic city with the stupas as his playground. He jumps on a bicycle and attaches himself to me, using every bit of English he knows to make me laugh, until I stop and hire his know-how for the day. Along with a couple of other absconders from the tour bus that picks us up from the boat, I follow Zen on a long bike ride full of secret gardens and hidden Buddhas, pushing open doors that look as if they have been untouched for years. Zen claims to know the history of the stupas but cannot read properly because he has to work to feed his family – they come from a tribe that “the government doesn’t like”. Almost all the other people I had met so far were Burmese, the majority tribe. This is my first experience of the other side of Myanmar.
In Yangon, I encounter it again. There is Victoria, the homeless Catholic woman, who hops into my taxi with her umbrella to tell me about the oppression of the people in her church. There is the bespectacled fortune-teller with a huge Buddha tattooed across his chest, who politely says I cannot take his photo because “he would never be able to join his image outside the country”.
Looking around, it seems that, like the government, the people of Myanmar are working out their own ways to build links outside of the country. Well-known brands are plastered on every lamp post. And you can pay for everything in dollars, as long as the notes are brand new. Mandalay’s gold leaf factory dresses the stupas across the skyline. It takes 3,000 bangs to make a few tiny centimetres of bling – painstaking but holy work that I am told will be rewarded. And it has begun to, with an online-sales business to clients worldwide.
Everyone seems to be industrious in their pursuit of bettering their situation, from the tiny corner shops to the small offices that line every street. One businessman I speak to says “sanctions suck”, but doesn’t miss a beat before telling me there are plenty of ways around them.
Queries about going off the “Big Four” trail – Mandalay, Bagan, Yangon and Lake Inle (which I skipped on this journey) – will elicit a shaking head from many tour operators you meet. But I am assured by one, who has been running a top travel company in Yangon for five years, that it is easy enough. Despite popular belief, government approval is needed for only a few areas and can usually be gained on arrival. I make plans to come back and do exactly that.
But on to Laos. Ten years ago I spent a summer in the lesser-known parts of Vietnam and Cambodia. I had a fantastic time, but everywhere I went all I heard was how Laos was “Asia’s last kept secret”. But what I find is a country that has, in parts, been run over by the “Khao San Road” bus, its innermost sanctums laid bare and exposed.
Luang Prabang is where my journey through Laos begins. There is no direct way to get to Laos from Myanmar, so I flew from Yangon to Bangkok, then took a flight to Luang Prabang.
Luang Prabang was made famous by its dozens of Buddhist wats, or temples. But here, it is not religion but the ratio of restaurants to residential dwellings that makes our over-riding impression. And thus begins my pilgrimage for Laotian cuisine. I grow to enjoy its combination of Thai, Vietnamese and French influences, packing a punch with plenty of chilli in nearly every dish: fresh noodle soup, stuffed lemon grass fish steamed in banana leaves, beef cooked fondue-style in coconut juice, spicy English-style sausages. The morning markets are packed with food stalls selling a dozen different things, including grilled rats and canaries, if you fancy them.
From Luang Prabang I ride a bicycle – with no gears and a shaky basket on the front – along a tough but beautiful 32km stretch through cotton-weaving villages to Tat Kuang Si waterfall, its cool waters inviting after the long, dusty ride. I find a simple but clean guest house with a cooking class and its own tiny waterfall and, after a night’s rest, end up returning to Luang Prabang in a tuk-tuk, my thighs unable to pump me back home.
The next day, a five-hour winding journey from Luang Prabang brings us to Vang Vieng, on the edge of the Nam Song River river and surrounded by paddy fields and limestone mountains. The town is popular for its inventive water sports, notably tubing, which is immensely popular with gap-year teenagers. For those not in the know, it involves floating on the inner tube of a tyre down the Nam Song past a four-kilometre stretch of makeshift bars. I end up joining in the fun, and go down giant slides and zip lines into the slow-moving water below.
But it is my biking adventure out of the city and through tiny villages, into mountain caves and over swinging wooden bridges that creaked under my weight, that will remain in my mind.
The journey comes to an end in the quiet capital, Vientiane. Here, the little corner shops are stuffed with art quite unlike the kind found in the touristy markets of the region, and I quickly fill my bag with purchases. Young apothecaries offer us a choice of dried gecko, turtle tongue or a pile of bootleg DVDs hidden under the counter. I wander through the streets, trying different dishes morning, noon and night.
Over lunch one day, I am introduced to “the best singer in Laos” – “Little Sunshine” Noi, who is trying to set up a music and theatre school for the disabled but hasn’t the money to bribe the right official. She gives me a private performance, singing and playing on a traditional harp, and presents me with a book of ancient Laotian myths that recounts a time before the country became known as the most bombed in the world during and after the Vietnam War. One of the tales is about a stupa in the centre of the city where a dragon is supposed to be sleeping. It rises up and defends the stupa against invaders. I can’t help but joke that the beast should make an appearance again should the tourists try to take over.
By AUNG ZAW Monday, August 1, 2011
Despite mounting criticism of the new Burmese government’s do-nothing approach to political reform (and growing evidence that it is merely a front for the brutal junta that preceded it), Burma’s rulers continue to covet the chairmanship of the Association of Southeast Asian Nations (Asean) in 2014.
This has put the regional grouping in a bit of a bind. Strictly speaking, after 14 years as a member of Asean, Burma is entitled to its turn at the helm. After all, it has already been forced to forgo the chairmanship once, in 2006.
“Myanmar [Burma] has to focus on the national reconciliation process, and has requested their Asean colleagues to postpone its chairmanship for another occasion,” said Lao Foreign Minister Somsavat Lengsavat in 2005, the year the decision was made.
A great deal has happened since then—massive monk-led protests in 2007, Cyclone Nargis and a sham referendum in 2008, and last year’s dubious election and the release of pro-democracy leader Aung San Suu Kyi, among many other things—but “national reconciliation” isn’t one of them.
Last week, however, the new government made a familiar gambit clearly aimed at placating its critics: it invited Suu Kyi to meet with its “liaison minister” Aung Kyi, a former junta functionary who held the same position under the old regime.
But this token gesture isn’t going to make it any easier for Asean to decide how to proceed with Burma’s request for the chairmanship. Besides continuing allegations of war crimes in ethnic areas and the fact that there are still around 2,000 political prisoners behind bars in Burma, the new government’s leaders remain subject to sanctions in the US and EU, which are major Asean trading partners.
Last week in Jakarta, US Secretary of State Hilary Clinton dashed any hopes that Naypyidaw might have had that merely playing the Suu Kyi card would suffice to convince anyone that the country is, at long last, moving in the right direction.
“We look to the government to unconditionally release the more than 2,000 political prisoners who continue to languish in prison,” she said, adding that the country’s rulers should also conduct meaningful and inclusive dialogue with the political opposition and ethnic minorities.
“The choice is clear,” she said. “They can take these steps and gain back the confidence of their people and the trust of the international community. Or they can continue down the path they’ve been on.”
Clinton also called on the military-backed civilian regime to address growing concerns about weapons proliferation. Washington has repeatedly expressed concern over Burma’s military ties with North Korea.
However, Clinton’s Indonesian counterpart, Foreign Minister Marty Natalegawa, was much less forthright in stating what it would take for Burma to earn the trust and respect of the rest of Asean.
Indeed, when asked for his views on human rights and democratization in Burma, he was barely coherent: “Myanmar is obviously a work in process, in terms of democratization. To put it more—in a more—I guess—yes, I don’t want to use, describe it as a work in progress.”
Evidently, putting a positive spin on Burma’s current political situation has become such an enormous challenge that it leaves even seasoned regional leaders completely tongued-tied.
On the question at hand—whether Burma is fit to lead Asean—Natalegawa didn’t get himself quite so twisted out of shape, if only because he was able to resort to vaguer language:
“We have to see and have a sense of comfort level whether Myanmar is actually prepared and ready to assume chairmanship of Asean in 2014. I am aware—we are aware—of the responsibilities and the expectations that are inherent in a particular country chairing Asean.”
To test their “comfort level,” Natalegawa will lead an Asean delegation to Burma before the grouping makes a decision. When this will happen has not yet been decided, but Asean can’t afford to leave the question of its future leadership open for too long. That means that Burma will have to act soon to prove that it is ready to act on the demands of the Burmese people and the international community.
At this stage, however, the Burmese regime probably feels that it has done all that it is going to do.
At the same time, it will be harder to drop its bid for the chairmanship this time, since it won’t have the same face-saving excuses to rely on.
In other words, things are about to become very uncomfortable, for Asean and for Burma. But that is the price they will have to pay if they want to achieve their goal of moving forward.
By SAW YAN NAING Monday, August 1, 2011
Burmese authorities and the Kachin Independence Organization (KIO) held peace talks on Monday in Lajayang, Kachin State, with the aim of reaching a signed ceasefire agreement.
The discussion involved an official Burmese delegation led by Col Than Aung, leaders of the Kachin Consultative Council and KIO military wing the Kachin Independence Army (KIA), said KIO Joint-Secretary La Nan.
KIA leaders included vice-chief-of-staff Brig-Gen Sumlut Gun Maw and Battalion 4 commander Col Zau Raw, he added.
It has not been confirmed so far whether the KIO and Burmese delegation have reached an agreement, with Kachin sources saying further talks between the sides were likely in the event of a stalemate.
The discussions were based on a ceasefire proposal put forward by KIO leaders. Under the plan, both sides would adopt a temporary ceasefire in Kachin State and KIA-controlled regions with the aim of establishing a long-term peace.
The KIO and government would order their frontline troops to stop fighting within 48 hours of the agreement being signed. Furthermore, with the aim of establishing a long-term peace nationwide, the government must announce plans for a political dialogue within 15 days of the ceasefire.
Under the agreement, the KIO and government must let the other side know in advance if their troops are to move around. The agreement would be signed in both English and Burmese and be reviewed after one year. Both sides are also supposed to publicize the agreement after it has been signed.
Despite ceasefire talks being attempted between the KIO and government delegation, fighting in frontline areas is still reported in Kachin State. Last week, fighting with artillery mortar shells was reported between the KIA and Burmese troops in Bhamo Township.
Clashes were also reported in Taping region of Momauk Township on Sunday. The KIO claims that government troops also fired 60 mm mortars against KIA soldiers during the battle.
Monday, August 1, 2011
The junta’s proxy Union Solidarity and Development Party (USDP) has offered to provide ID cards for those people that do not currently hold one prompting accusations of electoral impropriety.
Former Rangoon Mayor Aung Thein Lin, who represents the USDP in South Okkalarpa Township, distributed a pamphlet bearing the party logo which said that people who do not have an ID card can apply for 10 kyats subsidy to complete the process.
“They have distributed this pamphlet in every ward in the township. They said they will help us to receive an ID card. They also warn people to avoid contacting brokers to help with the ID process,” said a resident living in Ward 7.
The USDP is also helping children apply for the 10-year-old and 18-year-old ID cards which costs six kyats (US $0.007), and reducing the cost of upgrading the 10-year-old to 18-year-old ID card to three kyats ($0.003). Reapplying for a lost ID card costs 10 kyats ($0.007).
Burmese citizens have to apply for 10-year, 18-year and 30-year ID cards depending on their age in accordance with immigration requirements.
“The cost will be sent to the immigration office. People don’t need to pay money to the party. If their document is adequate we will finish the process within one day or one month,” said a ward organizer from the USDP.
The process of issuing ID cards is the duty of the immigration department, and the USDP has been criticized by members of the Democratic Party (Myanmar) for using ID cards as a self-promotion tactic.
“According to election law, a political party cannot use government organizations for their own financial and business needs. If a party breaks this rule then it should be abolished.
Using the immigration department for party organizing is breaking election law. The Election Commission (EC) should take action about it,” said a Rangoon-based politician.
While meeting with political parties last month in Burma’s capital Naypidaw, EC Chairman Tin Aye said that coming elections will be more free and fair. However, in practice the USDP is doing party work with government resources which is not free or fair, said an observer.
The USDP is widely alleged to have taken part in vote-rigging during recent elections but no action has been taken against the party. Currently the most important administrative positions in ward and township level are in the hands of USDP members, claims a Rangoon-base reporter.
Thura Shwe Mann, the former Burmese military regime’s third-ranking official and head of the lower house in the new parliament, is now severing as vice-chairman of the ruling USDP.
The USDP will contest nearly 50 vacant seats in parliament in the upcoming by-election. The vacant places have arisen because some individuals in the parliament were chosen to be members of the government.
Monday, 01 August 2011 21:32 Tun Tun
New Delhi (Mizzima) – The Friends of Democracy group plans to move motions to clean up outdated laws when the next Burmese Parliament session convenes on August 22. Dozens of outdated laws could be included, said party officials.
As an example of outdated laws, Treasurer Saw Than Myint of the Shan Nationalities Development Party (SNDP), one of the parties in the 10-party coalition, told Mizzima: “Suppose I take a foreign trip then I need to exchange at least US$ 500. The money can not be my earnings from an export business, and if I hold foreign currency in Burma, it will be illegal and I can be prosecuted under the Foreign Exchange Law. In this age of globalization, such laws are irrelevant.”
According to the existing law, only sailors with foreign shipping companies and export-import businessmen can hold foreign exchange, making many residents who hold US dollars lawbreakers.
The Friends of Democracy group consists of the National Democratic Front (NDF), Democratic Party-Myanmar (DPM), Democracy and Peace Party, Union Democracy Party, and ethnic parties representing Karen, Shan, Mon, Chin and Rakhine.
A meeting has been scheduled for August 10 at the DMP office to gather more information on outdated legislation.
The NDF party also said it plans to move motions on political, social and economic issues and would submit about 30 bills during the forthcoming Parliament session. It said it could not disclose its motions before they are taken up in Parliament.
“In the last Parliament session, we could not move some of our motions because we disclosed our plans to the media before submitting them at the Parliament session,” said NDF member Khin Maung Swe.
The NDF submitted more than 20 motions at the first Parliament session, which started on January 31, including motions to release all political prisoners and granting amnesty. The motions were rejected.
Shan and Rakhine party members said that they would propose motions for peace and cease-fire agreements in the current armed conflicts.
“We will consider mediation by Parliament in the current and ongoing conflicts which have not yet achieved peace between the government and armed groups. This is a concern for everyone,” said Rakhine Nationality Development Party (RNDP) chairman Dr. Aye Maung.
NDF member Khin Maung Swen noted that the first Parliament session was called by the outgoing State Peace and Development Council (SPDC) government. He said, “The questions were answered by ministers of the old government, and they defended their policies and what they did. They made no promises to us based on our questioning. This forthcoming session will be called by the new president, and we hope we will get more specific answers and will see a clear-cut pattern to their policies and actions,” he added.
National Unity Party (NUP) leader Han Shwe said, “We will see the performance of the new government. In this Parliament session, the new government must answer based on its performance, how much they could do, what they could not do, how much they could implement, etc. This session will be the report card for this new government and it will show their weaknesses and strengths.”
According to sources close to the government, Lower House Speaker Shwe Mahn will encourage reform in the country and strengthening the role of Parliament in the forthcoming session.
In the last session, most of the motions and questions were rejected by Parliament, which was dominated by MPs from the government-backed Union Solidarity and Development Party. Parties were told to reintroduce the rejected motions in the next session of Parliament.
Monday, 01 August 2011 21:03 Phanida
Chiang Mai (Mizzima) – A young male civilian in Kamaing was shot dead and another man arrested by Burmese government troops on Sunday morning, residents said.
Marip Tang, about 17, from Kathan Yang village in Kamaing Township was shot dead by soldiers in government Infantry Unit No. 52 on the road to Hpakant in Kachin State. Kathan Yang village is six miles west of Kamaing.
Seng Du, who was identified as a telecommunications operator for the Kachin Independence Organization (KIO), was arrested, residents said.
“At around eight o’ clock yesterday, government troops marched along the road and villagers were afraid and ran away, then the soldiers shot a villager in the back,” a resident told Mizzima.
Seng Du, who is from the deceased’s village, was roped and masked and taken away by government troops, residents said.
KIO joint secretary and spokesman La Nang confirmed that one civilian was shot dead, and it is investigating if Seng Du is a KIO member.
Seng Du was taken away in the direction of a mountain that local residents call “Microwave Mountain,” about one mile west of Kathan Yang village, where a communications office is located. Thirty security soldiers from government Brigade No. 3 are stationed on the mountain, sources said.
Six people including the head of Kathan Yang village were also arrested at the same time and released on Monday morning.
Monday, 01 August 2011 18:27 Kun Chan
Chiang Mai (Mizzima) – Seven out of 14 government battalions surrounding Wanhai, the headquarters of the Shan State Progressive Party (SSPP), have withdrawn, said SSPP spokesman Major Sai Hla.
Since Thursday, the seven battalions have pulled out coinciding with the reassignment of the Tactical Operation commander who was based in Kyethi Township, 18 miles from SSPP headquarters. He was reassigned to Regional Command, Major Sai Hla said. Currently, the remaining seven Burmese battalions are positioned three miles southeast and five miles west of Wanhai headquarters.
He said the reason for the troop withdrawal was not clear. It may be a temporary withdrawal designed to send back their depleted forces. SSPP sources said that during the 18-day government offensive that started on July 11, 100 government soldiers were killed, about 200 were injured and more than 50 deserted.
Because of the fighting, a total of 13 primary schools, a charity school and a high school from 20 affected villages in the area were closed. More than 1,000 students cannot attend schools and are taking refuge at safe locations.
On July 25, government officers sent two Buddhist monks, who are residents in the area, to Wanhai headquarters to mediate a cease-fire, but the SSPP rejected the offer, saying it was not serious.
The SSPP and the Kachin Independence Organization have both said that they want a nationwide cease-fire rather that separate cease-fire agreements with each armed ethnic group.
By PETER AUNG
Published: 1 August 2011
The world footballing body FIFA has ruled Oman winners of last week’s World Cup qualifying match in Rangoon, which was cancelled midway through the second half after Burmese fans pelted players with missiles.
FIFA is also preparing to penalise Burma for the fiasco, but details on precisely what measures it will take have not been released. The Myanmar Football Federation (MMF) is also yet to receive any official announcement from FIFA.
Oman will now progress into the next round, having led the game by two goals to nil at the time it was called off.
One coach and several players from the Oman team were injured by flying stones and water bottle during the rioting.
“[Projectiles] started landing near to where the Oman coaches were sitting so they panicked and ran onto the field – everything went from bad to worse,” a member of the crowd at the Thuwanna stadium told DVB on Thursday last week.
Soe Moe, information coordinator at the MMF, which is headed by business tycoon Zaw Zaw, said that “the dignity of Burma” was damaged by the fans’ behaviour.
“This is good for no one,” he said. “Now we have no more chances left as the game was forced to stop. It will only be damaging to us if we are to be banned [from holding international matches] for four, five or six years,” said Soe Moe.
“We will never get to see those top class teams playing in Burma. According to [FIFA] law, there is $US5000 fine for every object that lands on the field. Given that there were hundreds of thousands of objects landing in the field the other day, the MMF chairman will likely come home in a loincloth [Burmese expression for empty-handed].”
By MIN LWIN
Published: 1 August 2011 Former military intelligence agents released from prison in May have been told by the Burmese government that they cannot hold religious events, suggesting that distrust of the officials, who were jailed by former junta chief Than Shwe, lingers on in the new government.
Among those released were Major Sithu, a commander in Military Intelligence (MI) 6, and Major Hla Thet Maw, from MI7. A source told DVB that both men were blocked from gathering for a traditional Buddhist ceremony to offer robes to monks.
“Maybe [the government] is concerned about the reason for their gathering – they tend to keep a watchful eye on former MI’s,” he said.
Burma’s feared intelligence organ under Khin Nyunt, the former prime minister and intelligence chief, was disbanded in 2004 by Than Shwe. The majority of its operatives, including
Khin Nyunt, were charged with corruption and sedition, and sentenced to lengthy prison terms.
It is not clear exactly how many were released in May during an amnesty that saw all prison terms in Burma reduced by one year, although the 71-year-old Khin Nyunt and his wife remain under house arrest, while his sons are in prison.
Aung Linn Htut, former army attaché at the Burmese embassy in New York and one-time senior intelligence officer, who defected in 2005, said Thein Sein’s government is likely concerned that the former MIs would expose their dirty work under the former junta. Many of Thein Sein’s cabinet held top positions in the State Peace and Development Council, which disbanded following elections last year.
“It’s their paranoia,” Aung Linn Htut said. “When we gather, we immediately get each other’s message, even when we talk on phone – we know who’s heading in which direction.
“Mainly, they worry that [the former MIs] will expose their past wrongdoings. It’s mostly paranoia.”
Khin Nyunt, whose sentencing was attributed by analysts as an attempt to thwart his growing international influence and threat to Than Shwe’s iron-fisted rule, was handed a 44-year term under house arrest, while his two sons were given 51 and 68 years respectively.
The prison amnesty in May was widely condemned after it became clear that few of the nearly 2,100 political prisoners in Burma were released, despite consistent pressure on the Burmese government from world leaders.
207 comments
Foreign Resident
August 6, 2011 at 4:46 am
ကချင်ပြည် လွတ်လပ်ရေးတပ်မတော်က ခလရ ၂၁ တပ်ရင်း တရင်းလုံးကို ချေမှုန်းခဲ့ပါတယ်။
မီဒီယာသို့ သတင်းထုတ်ပြန်ခြင်း မပြုလုပ်သေးရန် ပန်ကြားပါသည်။
ဇူလိုင်လ ၁၆-၁ရ ရက်က ကချင်ပြည်နယ် မြစ်ကြီးနား-ဗန်းမော်ကားလမ်းပေါ် ရှိ လဂျားယန်မြို့အနီး ခါဂျက်ရွာတဝိုက်မှာ ကချင်ပြည် လွတ်လပ်ရေးတပ်မတော် (ကေအိုင်အေ) က ကြံ့ဖွတ်တပ် ခလရ ၂၁ တရင်းလုံးကို ချေမှုန်းခဲ့ပါတယ်။ ဒီတိုက်ပွဲမှာ ရန်သူ့ထိခိုက်မှုကတော့ —
ခလရ ၂၁ ဒုရင်းမှူးအပါအဝင် အရာရှိ ၃ ယောက်သေ
အခြားအဆင့် ၂၂ ယောက်သေ
အရာရှိ ၁ နဲ့ အခြားအဆင့် ၂၃ ယောက် ဒဏ်ရာပြင်း
၃ရ ယောက် သာမန်ဒဏ်ရာရ
အရာရှိ ၂ ယောက် နဲ့ အခြားအဆင့် ၅ ယောက်ကို ကေအိုင်အေက အရှင်ဖမ်းမိ
အရာရှိ ၁ ယောက် နဲ့ အခြားအဆင့် ၆ ယောက် ပျောက်ဆုံးနေ (ရောက်ရာပေါက်ရာ ထွက်ပြေး)
လက်နက်မျိုးစုံ ၃၄ လက် ဆုံးရှုံး
စုစုပေါင်း ၂၅ ယောက်သေ၊ ၆၁ ယောက် ဒဏ်ရာရ၊ ရ ယောက် သုံ့ပန်းဖြစ်၊ ရ ယောက်ပြေး။ တပ်ရင်းတရင်းလုံးပြုတ် ဖွဲ့စည်းပုံပျက်။
Kyaw Myat Thu ( Face Book )
Foreign Resident
August 6, 2011 at 4:49 am
လက်ရှိမြန်မာအစိုးရအပေါ်ထောက်လှမ်းရေးမှန်းခြေ – အပိုင်း (၂)
ဆောင်းပါးရှင် – ဗိုလ်မှူးအောင်လင်းထွဋ်
—http://www.photayokeking.org—
တိုင်းရင်းသား လက်နက်ကိုင်များအရေး ၊ ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်နှင့် အမျိုးသားဒီမိုကရေစီအဖွဲ့ချုပ် (NLD) အရေးအရာကိစ္စများနှင့် ပတ်သက်၍ လက်ရှိ အစိုးရအဖွဲ့အတွင်း သဘောထား ပျော့ပြောင်းသော သမ္မတ ဦးသိန်းစိန်၊ သူရဦးရွှေမန်း တို့အုပ်စု ၊ သဘောထားတင်းမာသော ဒုသမ္မတ သီဟသူရဦးတင်အောင်မြင်ဦး၊ ဦးခင်အောင်မြင့် တို့အုပ်စု ၊ ကြားနေ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးမင်းအောင်လှိုင် နှင့်တပ်မတော်အုပ်စု ၊ စစ်အာဏာရှင် ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီး၏ ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်နှင့် အမျိုးသား ဒီမိုကရေစီအဖွဲ့ချုပ် (NLD) ကို ချေမှုန်းလိုသော လူယုံ ဦးအောင်သောင်းနှင့် ကြံ့ဖွံ့ပါတီ အုပ်စု ဆိုပြီး မတူညီသော အုပ်စုများ ရှိနေကြပါသည်။
လက်ရှိအစိုးရအဖွဲ့အတွက် DKBA နှင့် ဦးပန်ဖ ဦးစီးသော SSA တပ်မဟာ (၁) တို့သည် စစ်ရေးသက်သက် သဘောမျိုးအဆင့်သာ ရှိသဖြင့် ကိုင်တွယ်ရ မခက်ခဲခဲ့သော်လည်း KIA အဖွဲ့သည် စစ်ရေးရော နိုင်ငံရေးကို ထိထိရောက်ရောက် ကောင်းစွာ ဆောင်ရွက်နိုင်ခြင်းကြောင့် အစိုးရအဖွဲ့အတွင်း သဘောထားကြီးမားစွာ ကွဲခဲ့ကြပါသည်။ KIA ကိစ္စတွင် အစိုးရဘက်မှ ပြည်တွင်းပြည်ပ စစ်ရေးရော နိုင်ငံရေးပါ ရှုံးနိမ့်ခဲ့ခြင်းကြောင့် ဒုသမ္မတ သီဟသူရဦးတင်အောင်မြင်ဦး အား အပြစ်တင်ခဲ့သလို စစ်တပ် အကျအဆုံးများမှုကြောင့်လဲ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးမင်းအောင်လှိုင်နှင့် တပ်မတော်အဖွဲ့ ဒေါသူပုန်ထကာ စစ်အင်အား အလုံးအရင်း အသုံးပြုချေမှုန်းရေး ခွင့်ပြုချက် တောင်းနေသည်ဟု သိရပါသည်။ ထို့ကြောင့် နည်းဗျူဟာပြောင်း၍ စစ်အာဏာရှင် ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီး၏ လူယုံတော် ဦးအောင်သောင်းနှင့် ဦးသိန်းဇော် တို့ (၂) ဦးကို ကချင်ပြည်နယ်စေလွှတ်ပြီး ယာယီအပစ်ခတ်ရပ်စဲရေး ဆွေးနွေးရန် ညွှန်ကြားခဲ့ပါသည်။ တိုင်းရင်းသားအရေးကိစ္စနှင့် ပတ်သက်၍ ယခုအချိန်ထိ တိကျသော သဘောထားချမှတ်ထားခြင်း မရှိသေးဘဲ အခြေအနေကြည့်လုပ်ဆိုသည့် အဆင့်သာ ရှိနေသေးပါသည်။ တပ်ပိုင်းဆိုင်ရာကိစ္စနှင့် ပတ်သက်ပြီး အသင့်ပြင်ထားရန် အမိန့်ပေးထားကြောင်း သိရပါသည်
ပြည်တွင်းနိုင်ငံရေးတွင် တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်အရေးသည် အရေးကြီးသလို ပြည်ပနိုင်ငံရေးတွင် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်နှင့် အမျိုးသားဒီမိုကရေစီအဖွဲ့ချုပ် (NLD) အရေးသည် အဓိက အခန်းကဏ္ဍမှာ ပါဝင်ပါသည်။ ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်အပေါ် လျော့တွက်ခဲ့ပြီး ယခင်ကလောက် ထောက်ခံမှု အင်အားမရနိုင် ဟု တွက်ချက်ခဲ့ကြပါသည်။ သို့သော် ကမ္ဘာကြီး၏ ပြောင်းလဲနေသော ခေတ်မှီ ဆက်သွယ်ရေး စံနစ်ကွန်ယက်ကို ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်သည် Media များ ပံ့ပိုးမှုဖြင့် ပြည်တွင်း ပြည်ပ၌ အသုံးချနိုင်ခဲ့မှုကြောင့် ထောက်ခံမှုများ ယခင်ကထက် ရခဲ့သလို အမျိုးသား ဒီမိုကရေစီ အဖွဲ့ချုပ် (NLD) သည်လည်း ပါတီမှတ်ပုံမတင်ဘဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှုပ်ရှားပြီး တစ်စစ အင်အားကောင်းလာခဲ့ပါသည်။ ယနေ့ အာရပ်ကမ္ဘာတွင် ဖြစ်ပျက်နေခဲ့သော လူထု လှုပ်ရှားမှုဖြင့် အာဏာရှင်အစိုးရများကို ဖြုတ်ချနေသည့်အချိန်လဲ ဖြစ်နေခြင်းကြောင့် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည် နှင့် အမျိုးသားဒီမိုကရေစီအဖွဲ့ချုပ် (NLD) ကို သတိကြီးကြီးနှင့် အစိုးရအနေဖြင့် ကိုင်တွယ်နေသည်ဟု သိရပါသည်။ ထို့ကြောင့် တိုင်းရင်းသား လက်နက်ကိုင်များအရေး ၊ ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်နှင့် အမျိုးသားဒီမိုကရေစီအဖွဲ့ချုပ် (NLD) အရေးအရာကိစ္စများနှင့် ပတ်သက်၍ သရေကွင်းပေါ်လစီ (Rubber Ring Policy) တင်းလျင်လျော့ပေး လျော့ပြီးမေ့လောက်မှပြန်တင်း ဆိုသည့် ပေါ်လစီကိုကျင့်သုံးလျက်ရှိ နေသည်ကို တွေ့နေရပါသည်။
အစိုးရအာဏာပိုင် အဖွဲ့စည်းများအတွင်း၌လည်း အာဏာများပြန့်ကြဲသွားမှုကြောင့် စစ်တပ်နှင့် အရပ်ဘက် စစ်ဝတ်ချွတ် ဗိုလ်ချုပ်များအကြား ပြဿနာများ ရှိလာနေပြီ ဖြစ်ပါသည်။ စစ်ဘက်တွင် ဖြစ်တောင့်ဖြစ်ခဲ ကာကွယ်ရေးဝန်ကြီး လျာထားခံရသူ ဒုဗိုလ်ချုပ်ကြီး သူရမြင့်အောင် ၊ ကာကွယ်ရေး စစ်ဆင်ရေး အထူးအဖွဲ့မှူး တိုင်းချုပ် ဟုခေါ်သော ဗိုလ်ချုပ်တင်ငွေ ၊ ရန်ကုန်တိုင်း တိုင်းမှူး ဗိုလ်မှူးချုပ် ထွန်းသန်းတို့ ဖြုတ်ချမှုများ ဖြစ်ခဲ့ပါသည်။ ကရင်ပြည်နယ်၊ ကချင်ပြည်နယ်ဘက်တွင် တပ်မတော်ဘက်မှ အကျအဆုံး များနေမှုကြောင့် တိုက်ခိုက်ရေး တပ်ရင်းများအကြား ၊ အမိန့် နာခံရန် ငြင်းဆန်မှုရှိနေကြောင်း တပ်ရင်းဌာနချုပ်များတွင်လည်း မိသားစု စားဝတ်နေရေး ပြဿနာများ ကြီးထွားလာမှုကြောင့်၊ စစ်ခေါင်းဆောင်များ အကြားတပ်မတော်အတွင်း ပုန်ကန်မှု များပေါ်ပေါက်လာမည်ကို အထူးစိုးရိမ်ကြောင့်ကျလျက် ရှိနေကြပါသည်။ အငယ်ပိုင်းဗိုလ်ချုပ်များ အနေဖြင့် လက်ရှိပြဿနာအပေါ် ဖြေရှင်းလိုကြသော်လည်း ထိပ်ပိုင်းဗိုလ်ချုပ်ကြီးများအနေဖြင့် စစ်အာဏာရှင် ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီး၏ ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင်သာ ရှိနေသေးသဖြင့် အားမလိုအားမရ ဖြစ်နေကြကြောင်း သိရပါသည်။
သုံးသပ်ချက်
တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်များအရေး ၊ ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည် နှင့် အမျိုးသားဒီမိုကရေစီအဖွဲ့ချုပ် (NLD) အရေး ၊ တပ်မတော်အတွင်း တည်ငြိမ်မှုရှိရေးတို့သည် တစ်ခုနှင့် တစ်ခု ဆက်စပ်မှုများ ရှိနေပါသည်။ တိုင်းရင်းသား လက်နက်ကိုင်များ ကိစ္စကို လက်နက်ဖြင့် ဖြေရှင်းမည်ဆိုပါက လုံးဝ မအောင်မြင်နိုင်သည့်အပြင် မိမိတပ်မတော် အတွင်းတည်ငြိမ်မှုကိုလည်း ထိခိုက်လာနိုင်ပါသည်။ ထို့ပြင် ယခင်က ပိတ်ပင်ထားခဲ့သော တိုင်းရင်းသား လက်နက်ကိုင် များသည်လည်း ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်နှင့် အမျိုးသား ဒီမိုကရေစီအဖွဲ့ချုပ် (NLD) အပေါ်ထောက်ခံမှုများ ဖြစ်လာနိုင်ပါသည်။ ထို့အပြင် နိုင်ငံတကာ၏ ကြင်နာမှု ထောက်ခံမှု များရလာနိုင်ပါသည်။ အကယ်၍ အောင်ဆန်းစုကြည် နှင့် အမျိုးသား ဒီမိုကရေစီ အဖွဲ့ချုပ် (NLD) ကို ယခင်ကကဲ့သို့ ဖမ်းဆီးချေမှုန်းမည် ဆိုပါက ပြည်တွင်းပြည်ပ၏ ဖိအားကို ယခင်ကနှင့်မတူ အပြင်းအထန် ဖိအားပေးမှု ခံရမည်ဖြစ်ပါသည်။ တစ်ပြိုင်တည်း တိုင်းရင်းသား လက်နက်ကိုင်များ၏ လှုပ်ရှားမှု ပိုမိုများလာနိုင်ပြီး တပ်မတော်အတွင်း မိသားစု စားဝတ်နေရေးကို အကြောင်းပြုပြီး အာခံမှုများ ဖြစ်လာနိုင်ပါသည်။
ထို့ကြောင့် လက်ရှိအစိုးရသည် တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်အဖွဲ့များအား ငြိမ်းချမ်ရေး ဆွေးနွေးမည်ဟု အကြောင်းပြကာ ပုစ္ဆာတစ်ခုပေးထားပြီး လက်ရှိဖိအားများကို ပြေလျော့သွားရေး အချိန်ဆွဲထားမည် ဖြစ်ပါသည်။ တစ်ဖက်မှလည်း စစ်အင်အားပြကာ ခြောက်လှန့်ထားမည့် နည်းဗျူဟာကို ကျင့်သုံးနိုင်ပါသည်။ နိုင်ငံတကာနှင့် ပြည်တွင်း မြန်မာနိုင်ငံ လူထုအား ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်နှင့် ဆွေးနွေးနေသည်ကို အကြောင်းပြ၍ ၂၀၀၈ဖွဲ့စည်းပုံ နှင့် ၂၀၁ဝ ရွေးကောက်ပွဲကို ဂုဏ်သိက္ခာရှိရှိ အသိအမှတ် အပြုခံရရေး ဆောင်ရွက်သွားမည် ဖြစ်ပါသည်။ လက်ရှိ အစိုးရ အနေဖြင့် ဖြစ်ပေါ်လာမည့် အခြေအနေများကို လှည့်ပတ် ရှောင်ရှားနိုင်ရန် နည်းဗျူဟာမျိုးစုံဖြင့် ကြံစည်ဆောင်ရွက်မည် ဖြစ်ပါသည်။ နောက်ဆုံး စစ်တပ်ကို အာဏာ သိမ်းခိုင်းသည့် ပုံစံမျိုးထိ ထိပ်ပိုင်း ခေါင်းဆောင်များ အနေဖြင့် စဉ်စားထားကြောင်း သိရပါသည်။ မိမိတို့အနေဖြင့် မြန်မာနိုင်ငံတွင် ဒီမိုကရေစီနှင့် လူ့အခွင့်အရေးအတွက် လက်ရှိအစိုးရအား ပြန်လည် တန်ပြန်နိုင်ရေး ပီပီပြင်ပြင် မဟာဗျူဟာရေးဆွဲပြိး နည်းလမ်း နည်းဗျူဟာ များအလိုက် အသီးသီး ကိုယ့်တာဝန်ကိုယ်ယူကာ ညီညီညွတ်ညွတ် ဆောင်ရွက်ဖို့လိုပါမည်။ မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ လက်ရှိ အခြေအနေတွင် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်၏ ဦးဆောင်မှုကိုခံယူပြီး မြန်မာနိုင်ငံသားအားလုံး ပူးပေါင်း ဆောင်ရွက်သင့်ကြောင်း သုံးသပ် တင်ပြအပ်ပါသည်
Foreign Resident
August 6, 2011 at 4:55 am
မြစ်ကြီးနားမှာ ဗုံးကွဲသံများ ဆူညံနေ (Breaking News)
—http://www.photayokeking.org—
ကချင်ရပ်ကွက်နဲ့ နီးစပ်သူများက မနေ့ညလေးကပင် မြစ်ကြီးနားမှာ ဗုံးကွဲသံများနဲ့ ဆူညံနေကြောင်း စည်းလုံးခြင်းရဲ့အင်အား ဝက်ဘ်ဆိုဒ်သို့ သတင်းပေးပို့လာပါတယ်။ အောက်တိုဘာ ၄ ရက်နေ့ ညနေပိုင်း မှောင်ရီပျိုးစအချိန်တွင် ကချင်ပြည်နယ် မြို့တော် မြစ်ကြီးနားမြို့မှာ အခြေစိုက်တဲ့ ခလရ (၃၇) တပ်ရင်းဌာနချုပ်အတွင်း ဗုံး (၅) ကြိမ်တိုင်တိုင် ပေါက်ကွဲခဲ့ကြောင်း သတင်းရရှိပါတယ်။ ဗုံးပေါက်ကွဲရခြင်း အကြောင်းရင်းနှင့် ထိခိုက်ဒဏ်ရာရမှုများကို ဆက်လက်စုံစမ်းဆဲ ဖြစ်ကြောင်း သိရှိရပါတယ်
shwe ni
August 6, 2011 at 5:19 am
မြို့လယ်ခေါင်၌ တက္ကစီယာဉ်မောင်းက ခရီးသည်ကို ဓားထောက်၍ ရွှေ ၄၂ သိန်းဖိုး လုယက်မှု ဖြစ်ပွား
ပည်တွင်း သတင်းမီဒီယာများ၌ ရံဖန်ရံခါ ဆိုသလို တွေ့ရှိနေရတတ်သော တက္ကစီ အငှားယာဉ်ကို လူပြတ်သော နေရာသို့ ငှားသွားကာ ခရီးသည်က လုယက်သည် ဆိုသော သတင်းများနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက် ဖြစ်သော ဖြစ်ရပ်တစ်ခု ရန်ကုန်မြို့၊ ဗဟန်းမြို့နယ်အတွင်း ဖြစ်ပွားခဲ့ကြောင်း သိရှိရသည်။ ဗဟန်းမြို့နယ်သည် လူဦးရေ ထူထပ်စည်ကားသော မြို့နယ်တစ်ခုဟု ဆိုနိုင်ပြီး မှုခင်းဖြစ်ပွားသော အချိန်မှာလည်း အကာလ ညအခါ မဟုတ်ဘဲ ညနေ ၅ နာရီသာသာ အချိန်ခန့်သာ ဖြစ်သောကြောင့် အံ့ဩထိတ်လန့်ဖွယ် ဖြစ်သလို ဤမှုခင်း၏ ဖြစ်ပွားစေရန် အားပေးသော ဟာကွက်များကို mmDailyNews စာဖတ်ပရိသတ်များ သိရှိဆင်ခြင်ဖွယ် တင်ပြပေးလိုက်ပါသည်။
လုယက်ခံရသူသည် အသက် ၇ဝ အရွယ် အမျိုးသမီးကြီး တစ်ဦးဖြစ်ပြီး တာမွေမြို့နယ် အရိုးကုန်းလမ်း၌ နေထိုင်သူ ဖြစ်ကြောင်း သိရသည်။ ဇူလိုင် ၂၃ ရက်နေ့က သူမသည် ဗဟန်းမြို့နယ်၊ မြို့မရပ်ကွက်၊ ဦးထောင်ဘိုလမ်းရှိ ဓညဝတီ ဘုန်းကြီးကျောင်းမှ သီလယူပြီး နေအိမ်သို့ပြန်ရန် အငှားယာဉ်တစ်စီးကို ကျောင်းရှေ့မှပင် ငှားခဲ့ကြောင်း၊ သူမ စီးနင်းလိုက်ပါလာသော တက္ကစီ အငှားယာဉ်သည် ဗဟန်းမြို့နယ်၊ အင်ကြင်းမြိုင်အိမ်ရာ အနီးသို့ အရောက်တွင် ယာဉ်မောင်းက ကားကို လမ်းဘေး ထိုးရပ်လိုက်ပြီး အရှည် ၆ လက်မခန့် ဓားဦးချွန်ဖြင့် ခြိမ်းခြောက်ကာ သူမကိုယ်ပေါ်တွင် ဝတ်ဆင်ထားသော အလေးချိန် သုံးကျပ်သားရှိ အမ်စီကြိုးတစ်ကုံး၊ တစ်ကျပ်သားရှိ ဒေါ်လာပြားပုံ ဆွဲပြားတစ်ခု၊ သုံးကျပ်သားရှိ လေးပင်လိမ် လက်ကောက်တစ်ကွင်းတို့ကို ချွတ်ခိုင်း၍ လုယူကာ မောင်းပြေးသွားကြောင်း သိရှိရသည်။
အဆိုပါ အမှုကို ကာယကံရှင်မှ ဗဟန်းမြို့နယ် ရဲစခန်း၌ (ပ) ၃၇၃/၁၁၊ ပုဒ်မ ၃၂၈ အရ ထွက်ပြေးသွားသော ကားနံပါတ်နှင့် အမျိုးအစားကိုမူ လုယက်ခံရသူအား မေး၍ စုံစမ်းဖော်ထုတ်လျက် ရှိကြောင်း သတင်းရရှိသည်။
အဆိုပါ ဖြစ်ရပ် ဖြစ်ပွားခဲ့ရခြင်းသည် တက္ကစီယာဉ်မောင်း၏ မရိုးသားမှု ပါဝင်သော်လည်း ခရီးသည်က ရွှေ ရ ကျပ်သားခန့် မျက်စိကျအောင် ဝတ်ထားခြင်း၊ အသက်အရွယ် ကြီးရင့်သူ ဖြစ်သော်လည်း တစ်ဦးတည်း ခရီးသွားခြင်း စသည်တို့ ဟာကွက်များ ရှိနေခိုက် ဒုစရိုက်မှု ကျူးလွန်လိုသူနှင့် တည့်တည့်တိုးသွားခြင်းဟု သုံးသပ်နိုင်ပေသည်။ ရန်ကုန်မြို့တွင်းရှိ အငှားယာဉ်မောင်းများအတွင်း၌ ရိုးသားကြိုးစား၍ ဒုစရိုက်မှု မကျူးလွန်ဝံ့သူများ အများစု ရှိမည် ဖြစ်သော်လည်း စာရိတ္တမကောင်းသူများ ပါဝင်မနေပါဟု မည်သူမျှ အာမ မခံနိုင်ပေ။ ထို့ကြောင့် ခရီးသည်များ အနေဖြင့် သွားသတိ လာသတိဖြင့် သွားလာကြပါရန်၊ ဟာကွက်များရှိမနေရေး ဂရုစိုက်ကြပါရန် mmDailyNews မှ နှိုးဆော် အသိပေး လိုက်ရပါ၏။
http://www.mmdailynews.com/viewnews.php?id=659
shwe ni
August 6, 2011 at 5:23 am
ဘက်တီးရီးယားပိုး ပါဝင်မှုကြောင့် Oral-B ခံတွင်းသန့်ဆေးရည်များကို ပြည်တွင်းဈေးကွက်မှ ပြန်လည်သိမ်းဆည်းစေခဲ့
ပင်ရင်း ထုတ်လုပ်ရာ စက်ရုံ၌ သတ်မှတ် စံချိန်စံညွှန်းနှင့် မကိုက်ညီသော ဘက်တီးရီးယား ပိုးများ ပါဝင်မှု စစ်ဆေးတွေ့ရှိရသဖြင့် Oral-B အမှတ်တံဆိပ် ခံတွင်းသန့်စင် ဆေးရည်များကို ဈေးကွက်အတွင်းမှ ပြန်လည်သိမ်းဆည်းရာ သက်ဆိုင်ရာ ကုမ္ပဏီအား မြန်မာနိုင်ငံ အစားအသောက်နှင့် ဆေးဝါးများ ကွပ်ကဲရေးအဖွဲ့ (FDA) မှညွှန်ကြားခဲ့ကြောင်း သတင်းရရှိသည်။
အဆိုပါ Oral-B ခံတွင်းသန့်စင် ဆေးရည်များတွင် ဘက်တီးရီးယား ပိုးမွှားပါဝင်မှု ပမာဏသည် ပုံမှန်လူများ၌ သိသာသော ဆိုးကျိုး မဖြစ်စေနိုင်သော်လည်း ကိုယ်ခံအားကျနေသော အခိုက်အတန့်၌ ဆိုးရွားစွာ ကျန်းမာရေး ထိခိုက်နိုင်သဖြင့် ပြန်လည်သိမ်းဆည်းစေရကြောင်း FDA အဖွဲ့မှ တာဝန်ရှိ ဆရာဝန်တစ်ဦးက mmDailyNews သို့ ရှင်းပြခဲ့သည်။
ထို့အပြင် မြန်မာနိုင်ငံ FDA အနေဖြင့် ပြည်တွင်း အလှကုန်ဈေးကွက်၌ ရောင်းဝယ်ဖောက်ကားနေသော မှတ်ပုံတင်ပြီး အလှကုန်များ အပါအဝင် တရားမဝင် အလှကုန်များ ကိုပါ လိုက်လံစစ်ဆေး၍ ပြည်သူ့ ကျန်းမာရေးအတွက် မသင့်လျော်သည်များ တွေ့ရှိခဲ့ရလျှင် လိုအပ်သလို တားမြစ် အရေးယူသွားမည် ဖြစ်ကြောင်း ကြားသိရသည်။
Written by : ရဲဘုန်းမင်းLast Updated at 2011-08-04 on 01:26:1188 Hit
http://www.mmdailynews.com/viewnews.php?id=658
etone
August 6, 2011 at 9:14 am
သေစမ်းပဲ… ။ Oral B ကို ကြိုက်လွန်းလို့ သွားပွတ်တံတောင် အီလက်ထရောနစ် သွားပွတ်တံဝယ်ထားမိတယ် .. ။ 🙁
Foreign Resident
August 6, 2011 at 5:37 am
Dear Villagers,
There is a photo of Myanmar fan Dancing naked ( အကျီ ဘောင်းဘီ မပါပဲ ကနေတဲ့ သူ )
in Myanmar Vs Oman ( Soccer Match ).
Please see at
—http://yeaungthu.com/oman—
ဆဲသံတွေ မိုးမွန်နေတယ်။ လက်ခလည်တွေ ထောင်ပြတာ အားမရလို့ “အကျီ ဘောင်းဘီ မပါပဲ ကနေတဲ့ သူ” ပါ ရှိခဲ့တယ် ။
တကယ် ရှက် စရာ ကောင်းတဲ့ ပွဲ တပွဲဖြစ်ခဲ့ရတာ ဝမ်းနည်းစရာပဲဗျာ
အေးဗျာ။ တော်တော်စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းတယ်။ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်နဲ့ လူကြားထဲမှာ နေရလောက်အောင် တော်တော် မှုးရူးပြီး စုတ်ပြတ်နေကြပြီလားတောင် မပြောတတ်တော့ဘူး
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 6, 2011 at 9:14 am
ကမာ္ဘတဝန်း အစုရှယ်ယာဈေး ဆက်လက်ကျဆင်း
By ဗွီအိုအေ (မြန်မာဌာန) – သောကြာ, 05 ဩဂုတ် 2011
ကမာ္ဘတဝန်း အစုရှယ်ယာဈေးနှုန်းတွေ ကြာသပတေးနေ့မှာ ထိုးကျသွားခဲ့ပြီးတဲ့နောက် သောကြာနေ့မှာတော့
အမေရိကန် အစုရှယ်ယာဈေးကွက်မှာ အနည်းငယ် ပြန်တက်ခဲ့ပါတယ်။
ဥရောပတိုက်ရဲ့ ကြွေးမြီအကျပ်အတည်းနဲ့ အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုရဲ့ စီးပွားရေးတိုးတက်မှုနှုန်း အလားအလာမကောင်းတာတွေအပေါ် စိုးရိမ်မှုတွေကနေ အစုရှယ်ယာဈေးနှုန်းတွေ ကျဆင်းခဲ့ရတာပါ။
အမေရိကန်က အဓိက အစုရှယ်ယာအညွှန်းကိန်းဖြစ်တဲ့ Dow Jones ဟာ
၆၃ မှတ်ပြန်တက်ပြီး ၁၁,၄၄၆ နဲ့ ဈေးပိတ်ခဲ့ပါတယ်။
S & P 500 အညွှန်းကိန်းက အပြောင်းအလဲမရှိသလောက် ၁,၂၀ဝ နဲ့ ဈေးပိတ်ခဲ့ပြီး
NASDAQ အညွှန်းကိန်းကတော့ ၂၃ မှတ် လျော့ပြီး ၂,၅၃၄ နဲ့ ဈေးပိတ်ခဲ့ပါတယ်။
ဥရောပ အစုရှယ်ယာဈေးကွက်ကတော့ သိသိသာသာကြီးကို အကျဈေးတွေနဲ့ ပိတ်သွားခဲ့ပါတယ်။
အာရှတိုက်မှာဆိုရင် တိုကျိုမြို့က Nikkei အညွှန်းကိန်းဟာ ၃၅၉ မှတ်ကျပြီး ၉,၃၀၀၊
ဟောင်ကောင်က Hang Seng အညွှန်းကိန်းဟာ ၉၃၉ မှတ်ကျပြီး ၂၀,၉၄၆ တို့နဲ့ အသီးသီး ဈေးပိတ်ခဲ့ပါတယ်။
ရွှေဈေးက တအောင်စကို ၁,၆၆၁ ဒဿမ ၃၅ ဒေါ်လာနဲ့ ၁၅ ဒေါ်လာနီးပါးတက်သွားခဲ့ပါတယ်။
အမေရိကန်ဒေါ်လာကတော့ ယူရိုငွေ၊ ဂျပန်ယန်း နှစ်ခုစလုံးနဲ့ လဲလှယ်တာမှာ ဈေးကျခဲ့ပါတယ်။
http://www.voanews.com/burmese/news/World-stock-market-08-05-11-126870478.html
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 6, 2011 at 9:16 am
အာရှစတော့ဈေးတွေ ထိုးကျ – သောကြာ, 05 ဩဂုတ် 2011
ကမ္ဘာဟာ နောက်ထပ်စီးပွားရေး အကြီးအကျယ် ဆုတ်ယုတ်မယ့်အခြေအနေကို
ဦးတည်သွားနေနိုင်တယ်ဆိုတဲ့ စိုးရိမ်မှုတွေ ထွက်ပေါ်နေချိန်မှာပဲ ကမ္ဘာတလွှားက
အစုရှယ်ယာဈေးတွေကလဲ ကြာသပတေးနဲ့ သောကြာနေ့တွေမှာ ထိုးကျနေပါတယ်။
အာရှအစုရှယ်ယာဈေးတွေ သောကြာနေ့မှာ ကျဆင်းခဲ့ပြီး
ဂျပန်နိုင်ငံက နိကေးအိ (Nikkei) အညွှန်းကိန်းက ငါးလအတွင်းမှာ
အနိမ့်ဆုံးအဖြစ်နဲ့ ၃.ရ ရာခိုင်နှုန်းနဲ့ ဈေးပိတ်သွားပါတယ်။
ဟောင်ကောင်က ဟန်ဆန်း (Hang Seng) အညွှန်းကိန်းကတော့ ၄ ရာခိုင်နှုန်းကျော်အထိကို ထိုးကျသွားတာပါ။
ဥရောပက အဓိက အစုရှယ်ယာဈေးကွက်တွေလည်း ကြာသပတေးနေ့က
၄ ရာခိုင်နှုန်းနီးပါး ကျဆင်းခဲ့ပြီးတဲ့နောက် သောကြာနေ့အစောပိုင်း ဈေးဖွင့်ချိန်မှာတော့
၂ ရာခိုင်နှုန်းလောက်ထိ ဈေးကျနဲ့ ဈေးဖွင့်ခဲ့ပါတယ်။
ဒီအတောအတွင်းမှာပဲ ရွှေဈေးက ၁၉ ဒေါ်လာ ၈ဝ ဆင့်န် ဈေးတက်ပြီး
တအောင်စကို ၁၆၆၆ ဒေါ်လာ ၃၂ ဆင့်န်ဈေး ပေါက်ပါတယ်။
အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုမှာတော့ ဒေါင်းဂျုန်းစ် (Dow Jones) ညွှန်းကိန်းက
၂၀၀၈ ခုနှစ် အောက်တိုဘာလကစကြည့်ရင် အနိမ့်ဆုံးအဖြစ်နဲ့ ၅၁၃ မှတ်၊
ရာခိုင်နှုန်းနဲ့ဆိုရင်တော့ ၄.၃ ရာခိုင်နှုန်း ကျဆင်းပါတယ်။
တခြား အဓိက ညွှန်းကိန်းတွေဖြစ်တဲ့ နက်စ်ဒက် (Nasdaq) နဲ့ S&P ၅၀ဝ ညွှန်းကိန်း တွေကလည်း ဈေးတော်တော်ကျဆင်းခဲ့ပါတယ်။
အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုဟာ စီးပွားရေးပျက်ကပ်ဆီကို ပြန်ပြီးတော့ ဦးတည်နေနိုင်တယ်လို့ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူတွေက စိုးရိမ်နေတယ်လို့ ဘဏ္ဍာရေးလေ့လာသုံးသပ်သူတွေက ပြောနေကြပါတယ်။
http://www.voanews.com/burmese/news/Stock-market-08-05-11-126843768.html
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 6, 2011 at 9:19 am
အိနိ္ဒယ-တရုတ်နယ်စပ် ကားလမ်း၊ ရထားလမ်း အပြိုင်ဖောက် – သောကြာ, 05 ဩဂုတ် 2011
By ဗွီအိုအေ (မြန်မာဌာန)
တရုတ်-အိနိ္ဒယ နှစ်နိုင်ငံကြားက အငြင်းပွားနေတဲ့ နယ်စပ်ဒေသတလျှောက် တရုတ်တို့က
အခြေခံ အဆောက်အအုံတွေ တည်ဆောက်လာတာကို တန်ပြန်လုပ်ဆောင်ဖို့ ကားလမ်းနဲ့ရထားလမ်းအသစ်တွေ
တည်ဆောက်ဖို့ စီစဉ်ထားတယ်လို့ အိန္ဒိယ နိုင်ငံက ပြောလိုက်ပါတယ်။
အဆိုပြုထားတဲ့ ရထားလမ်းသစ် သုံးခုဟာ အရှေ့မြောက်ပိုင်းက အာသမ်ပြည်နယ်နဲ့ အိမ်နီးနားခြင်းပြည်နယ်ဖြစ်တဲ့
Arunachal Pradesh ပြည်နယ်တို့ကို ဆက်သွယ်ပေးလိမ့်မယ်လို့ ကာကွယ်ရေးဝန်ကြီးဌာနက
လွှတ်တော်ဆီတင်သွင်းတဲ့ အစီရင်ခံစာတခုထဲ မှာ ဖော်ပြထားပါတယ်။
Arunchal Pradesh ပြည်နယ်ကို တရုတ်တို့က တောင်ပိုင်းတိဘက်လို့ နာမည်တပ်ခေါ်ဆိုပြီး
ဒေသတခုလုံးကို သူတို့ပိုင်တယ်လို့ ပြောထားပါတယ်။
အဲဒီနယ်စပ်တလျှောက်မှာ ကားလမ်းသစ် ဒါဇင်ပေါင်းများစွာကိုလည်း ဖောက်လုပ်ဖို့ရှိပါတယ်။
နယ်စပ်တလျှောက် အခြေခံအဆောက်အအုံတွေ တည်ဆောက်တဲ့နေရာမှာ အထူးသဖြင့် တိဘက်ကုန်းမြင့်ဒေသလို
ရေမြေ ပထဝီအနေအထားတွေကြောင့် တရုတ်တို့က အသာစီးရနေတယ်လို့
အိနိ္ဒယ ကာကွယ်ရေးတာဝန်ရှိသူတွေက သောကြာနေ့မှာ ပြောပါတယ်။
အဲဒီနယ်စပ် အိနိ္ဒယနိုင်ငံဘက်က နယ်မြေဒေသတွေဟာ လမ်းကြောင်းရှာ ကူးသန်းသွားလာဖို့
ပိုပြီးခက်ခဲတယ်လို့ အိန္ဒိယတာဝန်ရှိသူတွေကပြောပါတယ်။
http://www.voanews.com/burmese/news/China-India-08-05-11-126870858.html
etone
August 6, 2011 at 9:22 am
နပြည်တော်ရှိ ထူးဆန်းသည့် ကျောက်တုံးကြီးကို လာကြည့်သူ များပြားနေ
By Flower News Journal
http://news.yatanarpon.com.mm/news/news-29735
နေပြည်တော်တွင် ယခုအခါ လူအများ စိတ်ဝင်စားလျက်ရှိသည့် ထူးဆန်းသော ကျောက်တုံးကြီးအား သွားရောက် လေ့လာ ကြည့်ရှုသူ များလျက် ရှိကြောင်း သိရသည်။ လူအများ စိတ်ဝင်စားနေသည့် ကျောက်တုံးကြီးမှာ ကျိုက်ထီးရိုးဘုရား ကျောက်တုံးကြီးကဲ့သို့ပင် အလားသဏ္ဌာန် တူညီသော ကျောက်တုံးစွန်း တစ်ခုတွင် တည်ရှိနေပြီး အောက်ခံ ကျောက်တုံး အစွန်း၌ ဟန်ချက်ညီစွာ တည်ရှိနေပြီး တွန်းကြည့်က လှုပ်၏။ အောက်ခံ ကျောက်မျက်နှာပြင်နှင့် အပေါ် ကျောက်တုံး ထိစပ် မျက်နှာပြင်အောက်မှ ဝါးခြမ်းပြားနှင့် ထိုးကြည့်လျှင် လွတ်ကြောင်း တွေ့ရှိရသည်။ ၎င်း ကျောက်တုံးကြီး တည်ရှိရာ နေရာမှာ နေပြည်တော် ပျဉ်းမနားမြို့ အရှေ့ဘက် ပေါင်းလောင်းမြစ်အား ကျော်လွန်ပြီး တောင်ပေါ် ကျေးလက်တိုင်းရင်းသားများ နေထိုင်ရာ ကူးတို့ဆိပ် ကျေးရွာအုပ်စု တောင်ဘက်စွန်း ရွှေပြည်သာယာ ကျေးရွာ အရှေ့တောင်ဘက် ကျောက်အိုင် တောင်ကြောပေါ်တွင် တည်ရှိပြီး ပျဉ်းမနားမြို့မှ သွားလျှင် ၁၂ မိုင် ၁၃ မိုင်ခန့် ဝေးကြောင်း သိရသည်။ ကျောက်တုံးကြီး တည်ရှိမှန်း သိရှိဖော်ထုတ်သူမှာ ပျဉ်းမနားမြို့၊ ကန်ဦးကျွန်းတော ဘုန်းတော်ကြီးကျောင်းမှ ဆရာတော် ဦးမာနိတ ဖြစ်ပြီး ဆရာတော်အား ၎င်းအရပ်၌ ကျိုက်ထီးရိုးဘုရား အဆင်းသဏ္ဌာန်တူ ကျောက်တုံးကြီးရှိကြောင်း အိပ်မက်အရ ဆရာတော် ဦးမာနိတနှင့် ပျဉ်းမနားမြို့မှ ဓာတ်ပုံဗီဒီယို ရိုက်ကူးရေး လုပ်ငန်း လုပ်သူ ဦးချစ်ကို၊ အဖော်နှစ်ဦး ပေါင်း လေးဦးတို့သည် အိပ်မက်ပါအတိုင်း ၎င်းအရပ်သို့ သွားရောက်၍ ဒေသခံတစ်ဦး ဖြစ်သည့် ကိုဟန်ငြိမ်းဦး ဆိုသူအား ဤတောင်ကြောပေါ်တွင် ကျိုက်ထီးရိုးဘုရား အလားသဏ္ဌာန်တူ ကျောက်တုံးကြီးများ တွေ့မိသလား မေးမြန်းရာမှ ဤတောင်ကြောတွင် အမှန်တကယ် ရှိကြောင်း ပြောသဖြင့် ကိုဟန်ငြိမ်းဦး လမ်းပြရှာဖွေရာမှ တွေ့ရှိခဲ့ကြောင်း ဆရာတော် ဦးမာနိတက မိန့်ကြားသည်။
“ဒီကျောက်တုံးကြီးက ဟိုကတည်းက ရှိနေခဲ့တာ။ ကျွန်တော်တို့ တောင်ကြောပေါ် ဒီကျောက်တုံးကြီးအောက် လိုဏ်ဂူထဲမှာ မီးသွေးဖုတ်စဉ်က ဒီကျောက်တုံးကြီးက တင်ရုံ တင်နေတာ။ ငလျင်တွေဘာတွေလှုပ်ရင် ကျောက်တုံးကို ပြုတ်ကျရင် အခက်တွေ့မယ်ဆိုပြီး ကုတ်နဲ့ လူငါးဦးခန့် ကုတ်နဲ့ ကော်ချခဲ့ဖူးတယ်။ လှုပ်သာလှုပ်တယ် ပြုတ်ကျမသွားဘူး” ဟု ဦးသိန်းလွင် (တပ်မတော်အငြိမ်းစား) ယခု ရွှေပြည်သာယာ ဘုန်းတော်ကြီးကျောင်း ဆရာတော် ဖြစ်နေသည့် ဦးသုမနက ပြောပြသည်။ ကျောက်တုံးကြီး၏ အရွယ်အစားမှာ လုံးပတ် ၃၈ ပေ ၁ဝ လက်မ၊ အလျား ၁၈ ပေ၊ အနံ ၁၁ ပေ လေးလက်မ၊ အမြင့် ၁ဝ ပေ လေးလက်မ ရှိပြီး အောက်ခံ ကျောက်ပြားနှင့် ကျောက်တုံး ထိစပ် ဧရိယာ အလျား သုံးပေ ၉ လက်မ၊ အနံ နှစ်ပေ နှစ်လက်မ ရှိကြောင်း၊ ကျောက်တုံးကြီး ကျောက်စွန်းထွက် ဧရိယာမှာ ၆၆ ပေ ရှိကြောင်း သိရသည်။ “ဒီတောင်ကြောကိုတော့ ကျောက်အိုင်တောင်ကြောဟု ခေါ်တယ်။ ဘာလို့ ကျောက်အိုင်တောင်ကြောလို့ ခေါ်လဲဆိုရင် ဒီတောင်ကြောပေါ်မှာ အခု ကျောက်တုံးကြီးနှင့် အနီးပတ်ဝန်းကျင်မှာ ကျောက်အိုင်ကြီး ရှိပြီး ဒီကျောက်အိုင်ရဲ့ ရေအနက်ကတော့ လူကြီး လက်ခုပ်တစ်ဖောင် နက်တယ်။ အကျယ်ကတော့ ၁၅ ပေ ပတ်လည်ခန့် ရှိမယ်။ ကျောက်အိုင်ရဲ့ အနီးဝန်းကျင်မှာတော့ နတ်ရေတွင်း တစ်ခု ရှိတယ်။ အနက် တစ်ပေခွဲလောက် ရှိတယ်” ဟု ၎င်း ဒေသခံ ကိုဟန်ငြိမ်းဦးက ပြောသည်။ ယခုအခါ ၎င်း ကျောက်တုံး အထက်၌ စေတီတစ်ဆူ တည်ရန်အတွက် သာသနာရေး ဝန်ကြီးဌာနသို့ လျှောက်ထားရန် ဂေါပက အဖွဲ့များ ဖွဲ့စည်း ဆောင်ရွက်သွားမည် ဖြစ်ကြောင်း၊ ၎င်း ကျောက်တုံးကြီးအား လာရောက် လေ့လာသူများ မကြာခဏ ရောက်ရှိကြောင်း သိရသည်။
မောင်ပိုင်(နေပြည်တော်)
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 6, 2011 at 9:22 am
နယ်စပ်ပိတ်သော်လည်း ဘီယာ ဆက်လက် စီးဆင်း – ဧရာဝတီ Friday, 05 August 2011 11:27 .
တနှစ်ကျော်ကြာ ပိတ်ထားသည့် မြဝတီ မဲဆောက် ကုန်သွယ်ရေး လမ်းကြောင်းမှ မြန်မာပြည်တွင်းသို့ အလုံးအရင်း တင်သွင်းနေသည့် ပစ္စည်းမှာ ထိုင်းဘီယာမျိုးစုံနှင့် အချိုရည်များ ဖြစ်နေသည်။
ထိုပစ္စည်းများမှာ လွန်ခဲ့သည့် ၁၈ နှစ်ကတည်းက တင်သွင်းခွင့် ပိတ်ပင်ထားသည့်ကုန်များ ဖြစ်သည်။
သို့သော်လည်း သံဘူးဘီယာမျိုးစုံ၊ ကျွဲရိုင်းတံဆိပ် အချိုရည်ဘူးတို့သည် ပြည်တွင်းဈေးကွက်အတွက်
မရှိမဖြစ် လိုအပ်သည့် ကုန်ပစ္စည်းများ ဖြစ်သည်ဟု ကုန်သည်တို့ကဆိုသည်။
“ထိုင်းကလာတဲ့ဘီယာဆိုရင် ဈေး တက်တာ၊ ကျတာနဲ့ မဆိုင်ဘူး။ လာသမျှ ရောင်းလို့ မလောက်ဘူး။
ဘီယာတို့ ကျွဲရိုင်းဘူးတို့၊ အရက်တို့က မြန်မာပြည်မှာ ၁၂ လရာသီ ဈေးကွက်ရှိတယ်” ဟု ကရင်ပြည်နယ်၊
မြဝတီမြို့မှ ကုန်သည်တဦးက ပြောသည်။
သူက ထိုင်းနိုင်ငံမှ အဖျော်ယမကာဘူးများကို ကုန်ကားတစီးစာ နေ့စဉ်လိုလို တင်သွင်းနေသူဖြစ်သည်။
ထို တားမြစ်ကုန်များ စစ်ဆေးရေးအဆင့်ဆင့်ကို ဖြတ်ပြီး ပြည်တွင်း ဈေးကွက်သို့ သွားရာတွင်
ငွေလမ်းခင်းသွားရသည်ဟု ဆိုသည်။
“မြဝတီကနေ ရန်ကုန်အထိ လမ်းခရီးမှာ ပေးရတဲ့ ဂိတ်ကြေးကလည်း ဘီယာတန်ဘိုးရဲ့ဆတူ နီးပါး ရှိတယ်” ဟု
သူက ရှင်းပြသည်။
မြဝတီ မဲဆောက် နယ်စပ် ကုန်သွယ်ရေးကို မြန်မာဘက်က ယမန်နှစ် ဇူလိုင်လကစ၍ ပိတ်ထားလိုက်သဖြင့်
တရားဝင် ကုန်သွယ်ရေး ရပ်တန့်နေသည်မှာ ၁ နှစ် ကျော်ပြီ ဖြစ်သည်။
မြန်မာအာဏာပိုင်တို့က မည်သည့်အချိန်တွင်ပြန်ဖွင့်မည်ကို ကြေညာခြင်း မရှိသေးပေ။
ဤအတောအတွင်း နယ်စပ်ကုန်သွယ်မှုက မှောင်ခိုလုပ်ငန်း ဖြစ်နေသည်။
သောင်ရင်းမြစ်ပေါ်တွင် ဘီယာဘူးများ အပြည့်တင်ဆောင်ပြီး မြဝတီဘက်သို့ သွားနေသည့် ကုန်တင်လှေများကို
နေ့စဉ် မြင်တွေ့နေရသည်။
ထိုင်းဘက်ခြမ်းအမှတ် ၁ လှေဆိပ်မှ ထွက်ခွာသည့် ထိုင်းဘီယာမျိုးစုံမှာ တရက်လျှင်
ဘူး ငါးသောင်း အထက်တွင် ရှိသည်ဟု ထိုလှေဆိပ်မှ မြန်မာပြည်သား စာရေးတဦးက ဧရာဝတီကို ပြောသည်။
အမှတ် ၂ လှေဆိပ်တွင်လည်း အလားတူ တွေ့ရသည်။
“ကျနော်တို့ အမှတ် ၂ လှေဆိပ် တခုတည်း တနေ့ကို အနည်းဆုံး ၁ဝ ခေါက်လောက် သယ်ရတယ်။
ဒီလို ဘီယာ သယ်တဲ့ လှေဆိပ်မျိုးက ဒီတကြောမှာ ၁ဝ ဂိတ်လောက် ရှိတယ်” ဟု
ကုန်တင်စက်လှေ မောင်းသည့် ကိုဖိုးကုလားက ပြောသည်။
ယခုလဆန်းကစ၍ မဲဆောက်-မြဝတီ ကုန်သွယ် လမ်းကြောမှ ထိုင်းစားသောက်ကုန်ပစ္စည်းများ တင်သွင်းမှု
နည်းပါးနေသည်။ ထိုသို့ ဖြစ်ရခြင်း၏ အကြောင်းရင်း တခုမှာ မြန်မာငွေ တန်ဘိုး မြင့်တက်လာခြင်းကြောင့်
ဖြစ်သည်ဟု ကုန်သည်များထံမှ သိရသည်။
မြန်မာငွေတက်ချိန်တွင် တခြား စားသောက်ကုန်များထက် အကျိုး အမြတ် ပိုရသည့် အဖျော်ယမကာများကို ဦးစားပေး ကိုင်တွယ်နေကြောင်း မြန်မာ ကုန်သည်တို့က ပြောသည်။
စက်လှေဆရာ ကိုဖိုးကုလားကလည်း “တချို့ ကုန်သည်တွေကတော့ ဘီယာနဲ့ အချိုရည်ဘူးတွေကိုပဲ ဒီလိုရက်တွေမှာ ပိုသွင်းကြတယ်” ဟု ပြောသည်။
“ဒီရက်ပိုင်းအတွင်းမှာ မြန်မာငွေဈေးက ပြန်တက်လာတယ် ဒီနေ့ဆိုရင် ကျပ် ၁၀ဝ ကို ထိုင်းဘတ် ၃.၉၃ ဖြစ်သွားပြီ။ အရင်အပတ်က ဆိုရင် ကျပ် ၁၀ဝ ရာကို ဘတ် ၃.၈ဝ ဝန်းကျင်ပဲ ရှိတယ်” ဟု မြဝတီမှ ကုန်သည် ဦးအာလီက ယမန်နေ့က ပြောကြားသည်။
ယနေ့ နံနက်ပိုင်း ငွေဈေးက ကျပ် ၁၀ဝ လျှင် ဘတ် ၃.၉၁ ဖြစ်သည်။
ဒေသခံ မြန်မာကုန်သည်ကြီး အများအပြားမှာ အစ္စလမ် ဘာသာဝင်များ ဖြစ်ကြောင်း၊ ထိုကုန်သည်များက တလကြာမည့် ဥပုသ်လတွင် လုပ်ငန်း ရပ်နားတတ်ကြကြောင်း ကုန်သည် ဦးအာလီက ပြောသည်။
http://www.bur.irrawaddy.org/index.php/news/7001-2011-08-05-04-29-24
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 6, 2011 at 9:25 am
ဇုန်ထုတ်ယာဉ်အဖြစ် အသွင်ပြောင်းရေး သိန်းထောင်ချီပေးရ
ဧရာဝတီ Friday, 05 August 2011 12:30 .စီးပွားရေးသမားတချို့က နိုင်ငံခြားဖြစ် မော်တော်ကားများကို ဆိပ်ကမ်းများမှတဆင့် တရားမဝင် တင်သွင်းကာ စက်မှုဇုန်ထုတ် ကားအဖြစ် အသွင်ပြောင်း၍ ဈေးကွက်တွင် ထုတ်ရောင်းနိုင်ရန်အတွက် သက်ဆိုင်ရာ အာဏာပိုင်များကို ကျပ်သိန်း ထောင်နှင့်ချီကာ လာဘ်ငွေပေးရကြောင်း သတင်းရရှိသည်။
“ဂျပန်ကားတွေ၊ တခြား နိုင်ငံခြားကကားတွေကို အောက်လမ်းကသွင်းပြီး မြန်မာပြည် စက်မှုဇုန်ကကားလို ပုံစံမျိုးနဲ့ ဈေးကွက်ထဲမှာ ရောင်းတာ။ အဲဒီအတွက် အကောက်ခွန်၊ ရဲ၊ စရဖ၊ ကညန (ကုန်လမ်းပို့ဆောင်ရေးညွှန်ကြားမှု ဦးစီးဌာန) အကုန်လုံးကို လာဘ်ပေးပြီး လုပ်ရတယ်” ဟု မန္တလေးစက်မှုဇုန်မှ ကားထုတ်လုပ်ရေး လုပ်ငန်းရှင်တဦးက ပြောသည်။
ရန်ကုန်မြို့ရှိ Super Seven Star (SSS) မော်တော်ယာဉ် ထုတ်လုပ်ရေး ကုမ္ပဏီသည် တရားဝင် ခွင့်ပြုချက်မရှိသော လိုင်စင်မဲ့ကားများ တင်သွင်းလာသည့် ကွန်တိန်နာအလုံး ၅ဝ နီးပါးကို အေးရှားဝေါလ် ဆိပ်ကမ်းမှ အကောက်ခွန် ဝန်ထမ်းများအား လာဘ်ငွေ ကျပ်သိန်းရာနှင့်ချီပေးပြီး ထုတ်ယူရန် ပြင်ဆင်နေကြောင်း သိရသည်။
ရန်ကုန်ဆိပ်ကမ်းများတွင် တရားမဝင် လိုင်စင်မဲ့ကားများအား ကွန်တိန်နာတင် သင်္ဘောများဖြင့် တင်သွင်းသော လုပ်ငန်းကို အကောက်ခွန် ဝန်ထမ်းများနှင့် ဆိပ်ကမ်း တာဝန်ကျ ဝန်ထမ်းများက အကြီးအကျယ် လုပ်ကိုင်နေခဲ့ကြရာမှ အချင်းချင်း အဝေမတည့်မှုများ ပေါ်ပေါက်လာပြီးနောက် တိုင်ကြားမှုများ ရှိလာသဖြင့် လိုင်စင်မဲ့ကား ဖမ်းဆီးရမှုများ ဆက်တိုက် ဆိုသလို ဖြစ်ပေါ်လာကြောင်း ဆိပ်ကမ်းအာဏာပိုင် အသိုင်းအဝန်းနှင့် နီးစပ်သူများက ဆိုသည်။
“ပုဂ္ဂလိကပိုင် ဆိပ်ကမ်းတွေမှာ လိုင်စင်မဲ့ကားတွေ သွင်းတာမိတယ်။ ဆိပ်ကမ်းကနေ လိုင်စင်မဲ့ကားတွေ တရားမဝင် သွင်းနေတာက အတော်ကို တွင်ကျယ်နေတဲ့ လမ်းကြောင်းဖြစ်နေပြီ။ အခု စပြီး ဖမ်းတာက အချင်းချင်း အဝေမတည့်ဘဲ
ဟိုတိုင်၊ ဒီတိုင်တွေဖြစ်လို့ပါ” ဟု မြန်မာ့ဆိပ်ကမ်း အာဏာပိုင်အဖွဲ့မှ အရာရှိတဦးက ပြောသည်။
ဇူလိုင်လ ၁၃ ရက်နေ့တွင် လိုင်စင်မဲ့ကား ၁ဝ စီး၊ ဇူလိုင်လ ၂၈ ရက်နေ့တွင် လိုင်စင်မဲ့ကား အစီး ၂ဝ နှင့် ဩဂုတ်လ ၃ ရက်နေ့တွင် လိုင်စင်မဲ့ကား ၂ စီး စုစုပေါင်း ၃၂ စီးကို မြန်မာ့စက်မှု ဆိပ်ကမ်းနှင့် အေးရှားဝေါလ် ဆိပ်ကမ်းတွင် ဖမ်းဆီး ရရှိခဲ့ကြောင်း သတင်းရရှိသည်။
ရန်ကုန်တွင် စက်မှုဇုန်ထုတ် နာမည်တပ်ကာ လိုင်စင်ရရှိသွားသော ကားအရေအတွက် သောင်းချီရှိကြောင်း၊ အမှန်တကယ် အားဖြင့် မြန်မာပြည်ရှိ မည်သည့် စက်မှုဇုန်တွင်မှ ကားမထုတ်နိုင်ကြောင်း၊ စက်မှုဇုန်ထုတ် အမည်ခံထားသည့် Light Truck၊ Hi-Ace၊ MPV (Multi-Purpose Vehicle) ကားများအားလုံး နိုင်ငံခြားဖြစ်ကားများသာ ဖြစ်ကြောင်း ရန်ကုန် လှိုင်သာယာ စက်မှုဇုန်မှ ဂျစ်ကားထုတ်လုပ်သည့် စက်ရုံပိုင်ရှင်တဦးက ဆိုသည်
“ဒီလိုပဲ လုပ်နေကြတာပဲ။ နိုင်ငံခြားကားတွေကို တရားမဝင်သွင်း၊ ပြီးတော့ ကိုယ့်စက်မှုဇုန်ကပဲ ထုတ်သယောင်ယောင် လုပ်ပြီး လိမ်ညာရောင်းတာ။ အာဏာပိုင်တွေကလည်း လာဘ်ငွေ ရထားတော့ သိသိကြီးနဲ့ စက်မှုဇုန်ကားဆိုပြီး လိုင်စင်ထုတ် ပေးတယ်” ဟု သူက ဆက်ပြောသည်။
လိုင်စင်မဲ့ကားများ တရားမဝင်တင်သွင်းသဖြင့် ဖမ်းဆီးရရှိကြောင်း Weekly Eleven ဂျာနယ်၊ The Voice ဂျာနယ်၊ ပြည်မြန်မာဂျာနယ်များတွင် တရားဝင်ဖော်ပြ ပါရှိသော်လည်း အစိုးရဝန်ထမ်းနှင့် ကားတင်သွင်းသူ ကုမ္ပဏီ ပိုင်ရှင်များကို အရေးယူခြင်း မရှိဟု သိရသည်။
“လိုင်စင်မဲ့ ကားသွင်းတဲ့သူတွေက ဘယ်သူတွေဆိုတာ အကောက်ခွန်အရာရှိတွေ၊ ဆိပ်ကမ်းအာဏာပိုင် တွေနဲ့ သက်ဆိုင်ရာ တာဝန်ရှိသူတွေဆီမှာ စာရင်းတွေရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် အရေးမယူရဲကြဘူး။ မဖမ်းရဲကြဘူး။ အရေးယူမယ်ဆိုရင် အကောက်ခွန် ဝန်ထမ်းတွေ၊ အစိုးရဝန်ထမ်းတွေလည်း တသီကြီးအဖမ်းခံရမယ်။ ဒါကြောင့် လိုင်စင်မဲ့ ကားတွေ ဖမ်းမိတယ်ဆိုတဲ့ သတင်းပဲထွက်ပြီး အရေးယူတယ်ဆိုတဲ့သတင်း မကြားရတာ” ဟု မြန်မာနိုင်ငံ အကောက်ခွန်လုပ်ငန်း ဝန်ဆောင်သူများ အသင်းမှ တာဝန်ရှိသူတဦးက ဆိုသည်။
၂၀၀၆ ခုနှစ်က လာဘ်ပေးလာဘ်ယူမှုများ ရှိသည်ဟုဆိုကာ စစ်အစိုးရက အကောက်ခွန် ဦးစီးဌာန ညွှန်ကြားရေးမှူးချုပ် ဦးခင်မောင်လေးနှင့် အကောက်ခွန်ဝန်ထမ်း ၆၀ဝ ကျော်ကို ဖမ်းဆီးအရေးယူခဲ့ပြီး ထောင်ဒဏ်များချမှတ် ခဲ့သည်။
http://www.bur.irrawaddy.org/index.php/news/7002-2011-08-05-04-35-46
etone
August 6, 2011 at 9:26 am
ပြည်ခိုင်ဖြိုး ရုံးများတွင် ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်း မိန့်ခွန်းပိုစတာ စိုက်ထူ
By Hot News Weekly Journal
http://news.yatanarpon.com.mm/news/news-30113
နေပြည်တော်ခရိုင်၊ မြို့နယ် ပြည်ထောင်စု ကြံ့ခိုင်ရေးနှင့် ဖွံ့ဖြိုးရေး ပါတီရုံး မျက်နှာစာများရှေ့တွင် ဇူလိုင်လ၌ တပ်မတော် ဖခင် အမျိုးသား ခေါင်းဆောင်ကြီး ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်း တိုင်းပြည်သို့ ပြောကြားခဲ့သော မိန့်ခွန်းပိုစတာ ဆိုင်းဘုတ်ကြီးများ စိုက်ထူ ထားကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့ရသည်။ (၅.၄.၁၉၄၇)တွင် အသံလွှင့်ရုံမှ တိုင်းပြည်သို့ ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်း၏ မိန့်ကြားချက် ဖြစ်သည့် “နိုင်ငံရေး အာဏာကို တရားသော နည်းများထဲက မည်သည့် နည်းနှင့်မဆို အတိုင်းလုပ်ကြပါ။ လူထုရဲ့ အကျိုးကို မျှော်ကိုးသောအားဖြင့် အဲဒီလို တိုင်းပြည် မှောက်သွားအောင် ကြိုးပမ်းနေတဲ့ လူတွေကို ကျွန်တော်တို့က အစွမ်းကုန် ချရမှာပဲဆိုတာ တိတိလင်းလင်း သတိပေးလိုက်ပါတယ်” နှင့် (၇.၆.၁၉၄၆)တွင် ရန်ကုန်မြို့ ကန်တော်မင် ပန်းခြံ၌ မိန့်ကြားခဲ့သည့် “တိုင်းပြည် အခြေအနေကိုသာ ကြည့်ပြီး ညီညီညွတ်ညွတ်နဲ့ အလုပ်လုပ်ရမယ့် အချိန်မှာ ခွက်စောင်းခုတ် ဝါဒတွေ ပေါ်လာတာ တွေ့ရတယ်။ ဒီဟာက တိုင်းပြည် အားနည်းအောင် လုပ်တဲ့နည်း ဖြစ်တဲ့အတွက် တစ်နည်းနည်းနဲ့ ကာကွယ်ရမယ်။ အဲဒါကိုပဲ တဆိတ်ရှိ ဝေဖန်ရတာနဲ့ အပြစ်ပြောရတာနဲ့ အချိန်ကုန်နေတာပဲ” မိန့်ခွန်း ပိုစတာကြီးများကို ဗီနိုင်းဖြင့် စိုက်ထူထားသည်ကို တွေ့ရသည်။ ၁၉၉၃ ခုနှစ် ပြည်ခိုင်ဖြိုးအသင်း စတင်ဖွဲ့စည်းသည်မှ ယခု ပြည်ခိုင်ဖြိုးပါတီ ဖွဲ့စည်းသည်အထိ ၁၈ နှစ်တာအတွင်း ပြည်ခိုင်ဖြိုးရဲ့ ရှေ့တွင် အမျိုးသား ခေါင်းဆောင်ကြီး ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်း၏ မိန့်ခွန်း ပိုစတာကြီးများ စိုက်ထူသည်မှာ ပထမဆုံးအကြိမ် ဖြစ်ပြီး ယခုကဲ့သို့ ၂၀၁ဝ ရွေးကောက်ပွဲတွင် အနိုင်ရပါတီကြီး တစ်ခု အနေဖြင့် လွတ်လပ်ရေး ဖခင်၊ တပ်မတော် ဖခင်၊ အမျိုးသား ခေါင်းဆောင်ကြီး ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်း၏ မိန့်မှာချက်များကို ပါတီရုံး၏ မျက်နှာစာတွင် ပိုစတာကြီးများဖြင့် စိုက်ထူထားရသည်မှာ လွန်စွာ ပဏာရကြောင်းဖြင့် နေပြည်တော်ခရိုင် ပျဉ်းမနားမြို့နယ် ပြည်ခိုင်ဖြိုးပါတီ တာဝန်ရှိသူ တစ်ဦးက ပြောသည်။ နေပြည်တော်ခရိုင် ပြည်ခိုင်ဖြိုး ပါတီတွင် နာယက အဖြစ် ပျဉ်းမနားမြို့နယ် ပြည်သူ့လွှတ်တော် ကိုယ်စားလှယ် ဦးလှမြင့်ဦး၊ မန္တလေးတိုင်း ဒေသကြီး ပါတီကော်မတီဝင် (နေပြည်တော်ခရိုင် တာဝန်ခံ) ဦးခင်မောင်ဌေး၊ ခရိုင်အတွင်းရေးမှူး ဦးဇော်အောင်တို့ ဦးဆောင်၍ ဇမ္ဗူသီရိမြို့နယ်တွင် ခရိုင်ရုံး ဖွင့်လှစ်ထားကြောင်းနှင့် ဗဟိုအတွင်းရေးမှူး (မန္တလေးတိုင်း ဒေသကြီး တာဝန်ခံ) ဦးအောင်သောင်း ကိုယ်တိုင်လည်း နေပြည်တော်ခရိုင် ပါတီရုံးသို့ ပုံမှန်လာရောက်၍ ကြီးကြပ်လျက်ရှိကြောင်း သိရသည်။
HN-007
etone
August 6, 2011 at 9:27 am
မြန်မာနိုင်ငံတွင် ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် Documentary ရုပ်ရှင်ပြပွဲ၊ ပြိုင်ပွဲပြုလုပ်မည်
http://www.hin4ooe.com/main/news/11247.html?did=11247&title=%E1%80%BB%E1%80%99%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%99%E1%80%AC%E1%82%8F%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%84%E1%80%B6%E1%80%90%E1%80%BC%E1%80%84%E1%80%B9%20%E1%80%95%E1%80%91%E1%80%99%E1%80%86%E1%80%B6%E1%80%AF%E1%80%B8%E1%80%A1%E1%82%80%E1%80%80%E1%80%AD%E1%80%99%E1%80%B9%E1%80%A1%E1%80%BB%E1%80%96%E1%80%85%E1%80%B9%20Documentary%20%E1%82%90%E1%80%AF%E1%80%95%E1%80%B9%E1%80%9B%E1%80%BD%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%BB%E1%80%95%E1%80%95%E1%80%B2%E1%80%BC%E1%81%8A%20%E1%81%BF%E1%80%95%E1%80%AD%E1%80%B3%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%95%E1%80%B2%E1%80%BC%E1%80%BB%E1%80%95%E1%80%B3%E1%80%9C%E1%80%AF%E1%80%95%E1%80%B9%E1%80%99%E1%80%8A%E1%80%B9
မြန်မာနိုင်ငံတွင် ပထမဆုံး အကြိမ်အဖြစ် Documentary ရုပ်ရှင် ပြပွဲနှင့် ပြိုင်ပွဲအား စက်တင်ဘာလတွင် ရန်ကုန်မြို့၌ပြုလုပ်ရန် စီစဉ်ထားသည်ဟု သတင်းရရှိသည်။ အဆိုပါDocumentary ပြပွဲနှင့်ပြိုင်ပွဲ ကို ‘ဝဿန်’ဟု အမည်ပေးထားပြီး ယှဉ်ပြိုင်လိုသည့် ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားများအား ဖိတ်ခေါ်ထားသည်ဟု သိရှိရသည်။
“ရည်ရွယ်ချက်ကတော့ ရုပ်ရှင် အနုပညာနယ်ပယ်အတွင်းမှာ အသိပညာ အတတ်ပညာ အတွေ့အကြုံ ဗဟုသုတတွေ ဖလှယ်နိုင်ဖို့နဲ့ ရုပ်ရှင် ဇာတ်ကားကောင်းတွေ ပေါ်ပေါက်လာစေဖို့ပါပဲ။ ပြိုင်ပွဲဝင်မယ့် ဇာတ်ကားတွေအနေနဲ့လည်း အတွေ့အကြုံ တွေ၊ ရလဒ်ကောင်းတွေ အများကြီး ရလိမ့်မယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်” ဟု ပြိုင်ပွဲစီစဉ်သူတစ်ဦးက ရှင်းပြခဲ့သည်။
ဝဿန်ရုပ်ရှင်ပြပွဲနှင့် ပြိုင်ပွဲသို့ ဝင်ရောက်ယှဉ်ပြိုင်လိုသူများ အနေဖြင့် ၂၀၀ရခုနှစ် ဇန်နဝါရီလ ၁ ရက် နေ့ နောက်ပိုင်းတွင် ရိုက်ကူးထုတ်လုပ်ထားသည့် ဇာတ်ကားများနှင့် ပေးပို့ယှဉ်ပြိုင်နိုင်ပြီး Short Fiction? animation ၊ experimental ရုပ်ရှင်ကားများသည် ပြသချိန် ၁၅ မိနစ်ထက် မပိုသော ရုပ်ရှင်ကားများဖြစ်ရန် လိုအပ်သည်ဟု သိရသည်။ ပြိုင်ပွဲဝင် Documentary ရုပ်ရှင်ကားများသည် ပြသချိန် ၂၅ မိနစ်ထက်မပိုသော ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားများ ဖြစ်ရမည်ဖြစ်ကာ ဩဂုတ်လ၂ဝရက်နေ့ နောက်ဆုံးထား ၍ ပုလဲကွန်ဒိုပထမထပ်၊ အခန်း F14 သို့ ပေးပို့ယှဉ်ပြိုင်နိုင်သည်ဟု သိရသည်။
ပြိုင်ပွဲသို့နိုင်ငံတကာ Jury လူကြီးအချို့လည်း လာရောက် အကဲဖြတ်ရန် စီစဉ်လျက်ရှိပြီး ရုပ်ရှင် အနုပညာရှင်၊ အတတ်ပညာရှင်များ၊ ဖိတ်ကြားထားသည့် နိုင်ငံတကာရုပ်ရှင် ပညာရှင်များ၊ ပြိုင်ပွဲဝင်များ ပါဝင်နိုင် မည့် workshop များလည်း ပြုလုပ်ရန် စီစဉ်ထားသည်ဟု သိရသည်။ ရုပ်ရှင်ပြပွဲနှင့် ပြိုင်ပွဲအား စက်တင်ဘာလ ၁၅ ရက်မှ ၁၈ ရက်နေ့အထိ ကျင်းပမည်ဖြစ်ပြီး ပြိုင်ပွဲဝင်ဇာတ်ကားများ ပြသခြင်း၊ နိုင်ငံတကာ ရုပ်ရှင်ပွဲတော်များတွင် ဆုရရှိထားသည့် ဇာတ်ကားတိုများ ပြသခြင်း၊ ဒါရိုက်တာဦးသုခ၊ ဒါရိုက်တာမောင်ဝဏ္ဏ စသည့် ဒါရိုက်တာကြီးများ၏ ဇာတ်ကားအချို့ပြသခြင်း အစီအစဉ်များ ထည့်သွင်းပြသရန် စီစဉ်ထားသည်ဟု သိရသည်။
etone
August 6, 2011 at 9:31 am
SSC ပုဂ္ဂလိကဆေးရုံက Hot News ဂျာနယ်အပေါ် တရားစွဲဆိုထားသည့် အမှုအားလုံးကို ရုပ်သိမ်းမည်ဟုသိရ PDF Print
Thursday, 04 August 2011 15:00
AddThis Social Bookmark Button
http://www.news-eleven.com/index.php?option=com_content&view=article&id=9668:ssc-hot-news-&catid=42:2009-11-10-07-36-59&Itemid=112
Hot News ဂျာနယ်တွင်ပါသော ‘ပုဂ္ဂလိကဆေးရုံ SSC ၏ဝန်ဆောင်မှု’ သတင်းဆောင်းပါးနှင့် ပတ်သက်၍ SSC က HOT NEWS ဂျာနယ်အပေါ် တရားမကြောင်းအရ တရားစွဲဆိုထားသည့် နစ်နာမှုလျော်ကြေး သိန်းပေါင်း နှစ်သောင်းရလိုမှုကို ရုပ်သိမ်းပေးခဲ့ရုံ သာမကဘဲ ပြစ်မှုကြောင်းအရ တရားစွဲဆိုထားသော အသရေဖျက်မှုကိုပါ မကြာမီရက်ပိုင်း အတွင်း ရုပ်သိမ်းပေးမည်ဖြစ်ကြောင်း SSC ဘက်မှ လိုက်ပါ ဆောင်ရွက်သည့် ရှေ့နေ ဦးရဲမြင့်က Weekly Eleven News ဂျာနယ်သို့ ဩဂုတ်လ ၁ ရက်နေ့က ပြောကြားခဲ့ပါသည်။
အမှုရုပ်သိမ်းခြင်းများ ဆောင် ရွက်ပြီးပါက Hot News နှင့် SSC မှ တာဝန်ရှိသူ၏ တွေ့ဆုံဆွေးနွေးခန်း ကို Hot News ဂျာနယ်တွင်ဖော်ပြရန် နှစ်ဘက်သဘောတူထားကြောင်း SSC ဘက်မှ လိုက်ပါဆောင်ရွက်သည့် ရှေ့နေထံမှ သိရသည်။
အမှုရုပ်သိမ်းခြင်းများ ဆောင်ရွက်ပြီးပါက Hot News နှင့် SSC မှ တာဝန်ရှိသူ၏ တွေ့ဆုံဆွေးနွေးခန်းကို Hot News ဂျာနယ်တွင် ဖော်ပြရန် နှစ်ဘက်သဘောတူထားကြောင်း . . .
SSC ဘက်မှလိုက်ပါ ဆောင်ရွက်သည့်ရှေ့နေ ဦးရဲမြင့်က “ဇူလိုင် လ ၂၉ ရက်နေ့က တရားမကျင့်ထုံး ဥပဒေအမိန့် ၂၃ နည်းဥပဒေ ၁ အရ အမှုကို လျှောက်ထားခွင့်ပြုပါရန် တရားရုံးကို လျှောက်ထားတော့ အဲဒီနေ့မှာပဲ တရားမကြောင်းအရ တရား စွဲဆိုထားသည့် နစ်နာမှုလျော်ကြေး သိန်းပေါင်းနှစ်သောင်းရလိုမှုကို ရုပ်သိမ်းခွင့်ပြုပါတယ်။ ဒီအမှုမှာတရား ပြိုင်တွေကို ရုံးရှေ့ရောက်ဖို့ ဆင့်ဆို ထားတဲ့အဆင့်မှာပဲ ရှိပါသေးတယ် ဆိုတာရယ်၊ ရုံးပြင်ပမှာတရားလို တရား ပြိုင်တို့ဟာ နောင်အရှည် အချင်းမဖြစ်ပွားလိုတဲ့ ဆန္ဒနဲ့ တစ်ဖက်နဲ့ တစ်ဖက် ကျေနပ်လက်ခံမှုတွေနဲ့ သဘောတူပြီး ဖြစ်လို့ဆိုတာတွေရယ် အကြောင်း ပြပြီးအမှုကို ရုပ်သိမ်းခွင့်ပြုဖို့ လျှောက်ထားခဲ့တာဖြစ်ပါတယ်” ဟု ရှင်းပြပါ သည်။
ဝါဆိုလပြည့်နေ့တွင် နှစ်ဘက် အကျိုးလိုလားသူ တစ်ဦးက စေ့စပ်ပေးခဲ့ကြောင်း ဇူလိုင်လ ၂၄ ရက်နေ့ တွင် နှစ်ဦးနှစ်ဘက် သဘောတူညီ ချက်ရရှိခဲ့ကြောင်း ဗဟန်းတရားရုံး တွင်စွဲဆိုထားသည့် အသရေဖျက်မှုကိုလည်း ရုံးချိန်းရှိသည့် ဩဂုတ်လ ၅ ရက်နေ့တွင် SSC ဘက်မှတရားရုံးသို့ လျှောက်ထားကာအမှုရုပ်သိမ်း ပေးမည်ဖြစ်ကြောင်း SSC ဘက်မှ ပြောရေးဆိုခွင့်ရှိသူတစ်ဦးထံမှ သိရ သည်။
SSC အထူးကုဆေးရုံဘက်မှ Hot News ဂျာနယ်အား တရားရုံး နှစ်ခုတွင် အမှုနှစ်ခုဖြင့် စွဲဆိုခဲ့ခြင်း ဖြစ်ကြောင်း၊ ဇူလိုင်လ ၆ ရက်နေ့က အမှုတင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်ကြောင်း၊ တစ်မှုမှာ ဗဟန်းမြို့နယ်တွင် အမှုအမှတ် ၃၁၅ /၂၀၁၁၊ အသရေဖျက်ခြင်းနှင့် သက်ဆိုင်သည့် ပြစ်မှုဆိုင်ရာ ဥပဒေပုဒ်မ ၅၀၀/၅၀၁ ဖြင့်စွဲဆိုထားသည့် အမှု ဖြစ်ပြီး ကျန်တစ်မှုမှာ ရန်ကုန်တိုင်းဒေသကြီး တရားလွှတ်တော်တွင် အမှု အမှတ် ၂၆၀၁/၂၀၁၁၊ နစ်နာမှု လျော်ကြေး သိန်းပေါင်းနှစ်သောင်းရ လိုမှုဖြင့်စွဲဆိုထားသည့် အမှုဖြစ်ကြောင်း သိရသည်။
etone
August 6, 2011 at 9:37 am
http://www.hin4ooe.com/main/news/11231.html?did=11231&title=%E1%80%85%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%80%E1%80%AC%E1%80%95%E1%80%B0%E1%80%90%E1%80%BC%E1%80%84%E1%80%B9%20%E1%80%A1%E1%80%B1%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%95%E1%80%AB%E1%80%B1%E1%80%9E%E1%80%AC%20%E1%80%99%E1%80%BA%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%80%E1%80%95%E1%80%B9%E1%80%99%E1%80%BD%E1%80%94%E1%80%B9%20%E1%80%A1%E1%80%90%E1%80%AF%E1%80%98%E1%80%B0%E1%80%B8%E1%80%99%E1%80%BA%E1%80%AC%E1%80%B8%20%E1%80%96%E1%80%99%E1%80%B9%E1%80%B8%E1%80%86%E1%80%AE%E1%80%B8%E1%80%9B%E1%80%99%E1%80%AD
ကျန်းမာရေးသိပ္ပံ အာဏာပိုင်အဖွဲ့ (HSA) က မျက်မှန် အရောင်းဆိုင် ငါးဆိုင်မှ အရောင်ပါသော မျက်ကပ်မှန် အတုဘူးပေါင်း ၁၀ဝ ကျော်ကို ဖမ်းဆီး သိမ်းဆည်းခဲ့ကြောင်း သိရသည်။ ထိုမျက်ကပ်မှန် အတုများအား အမေရိကန် မျက်စိရောဂါဆိုင်ရာ ကုမ္ပဏီကြီး Ciba Vision ကုန်အမှတ်တံဆိပ်ကို အသုံးပြုထားခြင်း ဖြစ်ပြီး HSA ၏ ဆေးစမ်းသပ်ချက်အရ မျက်ကပ်မှန် အတုများမှာ အရည်အသွေး ညံ့ဖျင်း၍ ဘေးကင်းမှု မရှိကြောင်း သိရသည်။ Ciba Vision ကုမ္ပဏီကမူ အစစ်အမှန်ပုံစံ ပြုလုပ်ထားသော အရောင်ပါသည့် မျက်ကပ်မှန် အတုများမှာ စင်ကာပူနိုင်ငံမှ ထုတ်လုပ်ခြင်း ဖြစ်ဖွယ်ရှိပြီး ကုမ္ပဏီအနေဖြင့် ပထမဦးဆုံးအကြိမ် အတုပြုလုပ်ခြင်း ခံရခြင်းဖြစ်ကြောင်း ပြောကြားခဲ့သည်။ မျက်ကပ်မှန် အတုများအား မျက်မှန် အရောင်းဆိုင်တွင် တစ်စုံလျှင် ၄၂ ဒေါ်လာနှင့် ရောင်းချနေခြင်းဖြစ်ပြီး မျက်ကပ်မှန် အတုများကို စမ်းသပ်စစ်ဆေးရာ၌ ဘေးဥပဒ်ပြုစေသော ဗက်တီးရီးယားများ ပါရှိနေကြောင်း သိရသည်။ စင်ကာပူအမျိုးသား မျက်စိစင်တာမှ ဆေးကုသမှုဆိုင်ရာ ညွှန်မှူး ဒေါ်နယ်တန်က Pseudomonas ဗက်တီးရီးယားသည် မျက်ကပ်မှန် အသုံးပြုမှုမှ ကူးစက်ရောဂါ ဖြစ်ပွားခြင်းနှင့် ဆက်စပ်နေပြီး ထိုဗက်တီးရီးယားတို့ကြောင့် မျက်စိကွယ်ခြင်း သို့မဟုတ် လိုအပ်ပါက မျက်ကြည်လွှာ အစားထိုးကုသမှုကို ပြုရဖွယ်ရှိသည်ဟု သိရသည်။
မျက်ကပ်မှန် အတုများအား တရားဝင် ရောင်းချခွင့်ပြုမိန့် ရရှိထားသော မျက်မှန် အရောင်းဆိုင်များမှ ဖမ်းဆီးသိမ်းဆည်း ရမိခြင်းဖြစ်ရာ မှောင်ခိုဈေးကွက်မှ မဟုတ်ဘဲ တရားဝင် ရောင်းချသောဆိုင်မှ ပထမဆုံးအကြိမ် အတုရောင်းချခြင်း ဖြစ်ကြောင်း HSA ၏ ဥပဒေပြု အဖွဲ့ညွှန်မှူး ချန်ချင်လန်က ပြောကြားခဲ့သည်။ ယခင်က ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာ ထုတ်ကုန်ပစ္စည်း အတုများကို မှောင်ခိုဈေးကွက်မှ ဖမ်းဆီးရမိသည့် အမှုများ ရှိခဲ့ကြောင်း၊ ယခုကဲ့သို့ တရားဝင် ရောင်းချသော ဆိုင်များမှ အတုများ ဖမ်းဆီးရမိခြင်းက ထိုဆိုင်များအနေဖြင့် အတုပြုလုပ်၍ တရားမဝင် အရောင်းအဝယ် ပြုနေသည့် နေရာ အရင်းအမြစ်ကို သိရှိမည်ဖြစ်ကြောင်း HSA က မျက်ကပ်မှန်အတု ရောင်းချနေသူတို့အား စုံစမ်းစစ်ဆေးမှု ပြုလျက် ရှိသော်လည်း အတုများ ထုတ်လုပ် ရောင်းချနေသည့် အရင်းအမြစ်ကို သိရှိရသေးခြင်း မရှိဟု သိရသည်။ စင်ကာပူနိုင်ငံတွင် အရောင်ပါသော မျက်ကပ်မှန် အသုံးပြုမှုကြောင့် ကူးစက်ရောဂါ ဖြစ်ပွားသည့် လူနာ ၂၆ ဦးအနက် ခုနစ်ဦးသည် မျက်ကပ်မှန် အတုများကြောင့် ဖြစ်ကြောင်း၊ စင်ကာပူတွင် ဆေးကုသမှုဆိုင်ရာ ကိရိယာများ ပေးသွင်းခြင်း၊ ဖြန့်ဝေရောင်းချခြင်း တွေ့ရှိပါက ဒေါ်လာ ၁၀၀,၀၀ဝ ဒဏ်ငွေနှင့် ထောင်ဒဏ် သုံးနှစ်နှင့် အထက် ပြစ်ဒဏ်ကျခံရဖွယ် ရှိကြောင်း သိရသည်။
etone
August 6, 2011 at 9:39 am
ပုလဲကွန်ဒိုတွင် တည်ဆောက်သူနှင့်နေထိုင်သူများအကြား မပြေလည်မှု ပြဿနာ ဖြစ်ပွား၊ ဝန်ဆောင်မှုနှင့် ပံ့ပိုးမှုကိစ္စကြောင့်ဟု သိရှိရ
ထားထားခင်
ဒု-အိမ်ခြံမြေစာတည်း
အတွဲ ၂ရ ၊ အမှတ် ၅၂၈ ( ၂၉၊ရ – ၄၊၈ ၊ ၂၀၁၁)
http://www.myanmar.mmtimes.com/2011/news/528/news03.html
ရန်ကုန်မြို့၊ ကမ္ဘာအေးဘုရားလမ်းပေါ်ရှိ ပုလဲကွန်ဒိုအိမ်ရာ အဆောက်အအုံကိုတွေ့ရစဉ်။
ဓာတ်ပုံ – အေးဇော်မျိုး
ဝန်ဆောင်မှုနှင့် ပံ့ပိုးမှုအင်္ဂါရပ် ပြည့်စုံ ခြင်းသည် ကွန်ဒိုတစ်ခုအတွက် အဓိက ကျရာ ထိုအချက်များ ပြည့်စုံမှုရှိခြင်းကို နေထိုင်သူအများစုက လိုလားလျက်ရှိ ပြီး ထိုသို့သောအချက်များ ဖြည့်ဆည်းရန်အတွက် ဗဟန်းမြို့နယ်ရှိ ပုလဲကွန်ဒို တွင် တိုက်ခန်းရှင်များနှင့် တည်ဆောက် သူအကြား ရသင့်ရထိုက်သည့်အခွင့်အရေး ဆုံးရှုံးမှုနှင့်နစ်နာမှု ပြဿနာ ဖြစ်ပေါ်၍ သက်ဆိုင်ရာသို့ တိုင်တန်းထားကြောင်း သိရသည်။
“ကွန်ဒိုတစ်ခုဆိုတာ ကွန်ဒိုအင်္ဂါရပ်နဲ့ ညီဖို့ လိုတယ်။ ပုလဲကွန်ဒိုဆိုရင် ကား ပါကင်ရော၊ လုံခြုံရေးရော အရမ်း အားနည်းတယ်။ အခန်း ဖောက်ခံရတာတို့၊ ကားပျောက်တာတို့ ဖြစ်တာတွေ ကြားဖူးတယ်။ တစ်တိုက်မှာ လုံခြုံရေး သုံးယောက်လောက်ရှိသင့်တာ တစ်ယောက် ပဲဆိုတော့ အရမ်းနည်းတယ်”ဟု တိုက်အေနှင့်ဘီ သာယာရေးကော်မတီ တစ်ဦးလည်းဖြစ်ပြီး နေထိုင်သူတစ်ဦး လည်းဖြစ်သည့် အမည်မဖော် လိုသူ တစ်ဦးက ဇူလိုင်လဆန်းတွင် ပြောသည်။
ထိုကဲ့သို့သောအချက်များသည် ပုလဲ ကွန်ဒိုတွင် ကွန်ဒိုမီနီယံတစ်ခုတွင် ရှိသင့် ရှိထိုက်သည့် အရည်အချင်းများထက် များစွာ နိမ့်ကျ လျက်ရှိကြောင်းလည်း ၎င်းကပြောသည်။
ပုလဲကွန်ဒိုတွင်နေထိုင်သူများ သက်ဆိုင်ရာအာဏာပိုင်များသို့ တိုင်ကြားသောအချက်များတွင် ကားပါကင် လုံလောက်စွာရရှိရေး၊ လုံခြုံရေးဂိတ် နေရာအား တိုးချဲ့မွမ်းမံပြင်ဆင်ပြီး တည်ဆောက်သူမှ အခြားစီးပွားရေးလုပ်ငန်း တစ်ခုသို့ အသုံးပြုခွင့်ပေးလိုက်ခြင်း၊ ထို့ပြင် နေထိုင်သူများ စုပေါင်းပိုင်ဆိုင်သော တိုက်အေရှိ လေညင်းခံအပန်းဖြေ နေရာကို အခြားစီးပွားရေးကုမ္ပဏီတစ်ခုသို့ ရောင်းစားခြင်း စသည့်အချက်များ ပါဝင်သည်။
ထိုသို့သောအချက်များကြောင့် တိုက် အေနှင့်ဘီ အခန်းရှင်များစုပေါင်း၍ သက်ဆိုင်ရာထံသို့ ဇွန်လ ၂၃ ရက်နေ့ တွင် တိုင်ကြားခဲ့ရာ သက်ဆိုင်ရာမှ ခေါ်ယူ ညှိနှိုင်းဆွေးနွေးမှုများကြောင့် နေထိုင်သူများအတွက် နစ်နာဆုံးရှုံးမှု နည်းပါးသော မျှတသည့်အခွင့်အရေး များ ပေါ်ထွက်လာမည်ဟု မျှော်မှန်းကြောင်းလည်း ၎င်းနေထိုင်သူက ပြောသည်။
တိုက်အေနှင့်ဘီတွင် နေထိုင်သူများ အနေဖြင့် ရန်ကုန်မြို့တော် စည်ပင်သာယာရေးကော်မတီမှ ထုတ်ပေးသည့် တရားဝင် လူနေထိုင် ခွင့်လိုင်စင်မရရှိ သေးဘဲ ကုမ္ပဏီမှ အခန်းများ ကြိုတင် ရောင်းချထားမှုကြောင့် နားလည်မှုဖြင့်သာ နေထိုင်နေရခြင်းက အခန်းရှင်များ အတွက် နစ်နာမှုရှိကြောင်း ၎င်းက ဆက်လက်ရှင်းပြသည်။
“ကျွန်တော်တို့ ၂၀၀၁ ကတည်းက နေလာတာ အခုချိန်ထိ ကုမ္ပဏီဘက်က ဘီစီစီကျအောင် မလုပ်ပေးသေးဘူး။ နား လည်မှုနဲ့နေ ရတော့ အများကြီးနစ်နာတယ်။ အခန်းတွေကြိုရောင်းထားတာကြောင့် ဘီစီစီမကျခင် နေလိုက်ရတဲ့အတွက် ပံ့ပိုးမှုအင်္ဂါရပ်မပြည့်စုံ တာတွေ အများကြီးကြုံခဲ့ရတယ်”ဟု ၎င်းက ပြောသည်။
လက်ရှိအချိန်တွင် နေထိုင်သူနှင့် တည်ဆောက်သူအကြား ဖြစ်ပွားနေသော ပြဿနာများကို ထိရောက်စွာ ဖြေရှင်းနိုင်ရန် ပုလဲ ကွန်ဒိုတွင် နေထိုင်သူများက ကွန်ဒိုမီနီယံဥပဒေထွက်ရှိရန်ကိုလည်း လိုလားလျက်ရှိကြပြီး ထိုဥပဒေက နေရာပိုင်ဆိုင်မှု အငြင်းပွားမှု၊ သဘော တူညီချက် ချိုးဖောက်မှု၊ စည်းစနစ်မကျ သော ငွေကြေးကောက်ခံမှု စသည်များကို ပိုမိုထိရောက်စွာ ဖြေရှင်းပေးနိုင်မည်ဟု ၎င်းတို့က ယုံကြည်ကြသည်။
နေထိုင်သူများက တည်ဆောက်သူ အပေါ် မကျေနပ်၍ တိုင်တန်းသည့် အချက်များတွင် ကားရပ်နားရန်နေရာ မလုံလောက်သည့် ပြဿနာလည်း ပါဝင်ကြောင်း ၎င်းက ဆက်ပြောသည်။
ကွန်ဒိုများတွင်ဖြစ်ပွားလေ့ရှိသည့် မပြေလည်မှုပြဿနာများမှာ တည် ဆောက်ပေးသည့် ကန်ထရိုက်များ၏ တာဝန်မကျေပွန်မှုများ ကြောင့် ဖြစ်ပေါ် ရသည်များကြောင်း မင်္ဂလာတောင်ညွန့် မြို့နယ်အတွင်းရှိ တည်ဆောက်သူ တစ်ဦးက သုံးသပ်သည်။
“များသောအားဖြင့် တည်ဆောက်သူတွေ ကတိပျက်လို့ ပြဿနာတွေဖြစ်ရတာ။ မဆောက်ခင်တုန်းက ပံ့ပိုးမှုအင်္ဂါရပ်တွေ အပြည့်အစုံ ပါမယ်ပြောပြီး တကယ်တမ်းဆောက်ပြီးတဲ့အချိန်မှာ အပြည့်အစုံပါဖို့ ခဲယဉ်းတာတွေ့ရတယ်။ ဒါမျိုးကိစ္စတွေ အရင်ကထက် ပိုများလာ တယ်လို့ ပြောနိုင်တယ်”ဟု ၎င်းအမြင်ကို ပြောသည်။
ဈေးကွက်တွင် ဝန်ဆောင်မှုနှင့်ပံ့ပိုးမှု အင်္ဂါရပ်များကို ကတိအတိုင်းလိုက်နာ ဆောင်ရွက်သည့် တည်ဆောက်သူ အရေအတွက်မှာ အနည်းငယ်မျှသာရှိပြီး အများစုမှာ စာချုပ်တွင်ပါသည့် အချက်များကိုပင် လိုက်နာရန်အားနည်းလျက်ရှိနေသည်ဟု ၎င်းတည် ဆောက်သူက မှတ်ချက်ပြုသည်။
ပုလဲကွန်ဒိုနှင့်ပတ်သက်၍ နေထိုင်သူများဘက်မှ မကျေနပ်သည့်အချက်များ အနက်မှ တစ်ခုဖြစ်သော ကားပါကင် ပြဿနာမှာ တစ်ခန်းလျှင် တစ်စီးကျပေးမည်ဟု မူလသဘောတူစာချုပ်တွင် ပါရှိ ခဲ့ခြင်း လုံးဝမရှိကြောင်း ပုလဲကွန်ဒို တည်ဆောက်သူဖြစ်သည့် Asia Express (YGN) ကုမ္ပဏီမှ ဒါရိုက်တာ ဒေါ်သက် သက်နိုင်က မြန်မာတိုင်း(မ်)နှင့် တွေ့ဆုံ စဉ် ပြောသည်။
“တရားဝင် အရောင်းအဝယ်စာချုပ်မှာ ချုပ်ဆိုထားစဉ်ကတည်းက ကားပါကင် တစ်ခန်းတစ်စီးပေးမယ်လို့ သဘောတူပြီးထည့် ချုပ်ခဲ့တာမျိုး မရှိပါဘူး။ ဒီအချက်က ကြော်ငြာမှာလည်း မပါဘူး။ တခြားအချက်တွေပဲ ပါပါတယ်”ဟု ဒေါ်သက်သက်နိုင်က ပြောသည်။
သို့ရာတွင် တည်ဆောက်သူက တိုက် အေနှင့်ဘီ နှစ်ခုစလုံးတွင် စတုရန်းပေ ၈,၀၀ဝ ကျော်ရှိသော ကားရပ်နားနေရာ များ ထည့်သွင်းပေးထားကြောင်း ၎င်းက ပြောသည်။
“တိုက်အေနဲ့ဘီအတွက် စာချုပ်ထဲမှာ ကားပါကင်စတုရန်းပေ ၈,၀၀ဝ ကျော်စီ ရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် လူတွေက နောက်ပိုင်း မှာ ဘယ်လို အမှတ်မှားလာသလဲဆိုရင် မြို့ထဲက အခန်းနည်းတဲ့ ကွန်ဒိုတွေမှာ တစ်ခန်းတစ်စီးရတယ်လို့ သိလာကြပြီး တောင်းဆိုလာကြတဲ့ အတွက် ဒီလိုမျိုး ပြဿနာတွေဖြစ်လာတာ”ဟု ၎င်းက ပြောသည်။
Asia Express (YGN) နှင့် ရန်ကုန် မြို့တော်စည်ပင်သာယာရေးကော်မတီ တို့ အကျိုးတူပူးပေါင်းဆောင်ရွက်သော ပုလဲကွန်ဒို စီမံကိန်းတွင် အေ၊ ဘီ၊ စီ၊ ဒီ၊ အီး၊ အက်ဖ်ဟူသော တိုက်ခြောက်တိုက် ပါရှိသည်။ တည်ဆောက်ပြီးစီး၍ လူနေ ထိုင်အသုံးပြုလျက် ရှိသော တိုက်အေမှ အီးအထိကို ကုမ္ပဏီမှရရှိပြီး စည်ပင်မှရရှိသော တိုက်အက်ဖ်မှာ ပြီးစီးသော်လည်း လူနေထိုင်ခြင်း မရှိသေးချေ။
ကုမ္ပဏီအုပ်ချုပ်မှုအောက်၌ရှိသော တိုက်စီ၊ ဒီနှင့် အီးတို့အတွက် တစ်လလျှင် ဓာတ်လှေကားစရိတ်၊ မီတာခ၊ သန့်ရှင်း ရေး၊ လုံခြုံရေး၊ အမှိုက်ခွန်နှင့် အခြား အသုံးစရိတ်များအတွက် ကျပ် ၁၄,၅၀ဝ ကောက်ခံလျက်ရှိပြီး လုံခြုံရေးနှင့် သန့် ရှင်းရေးဝန်ထမ်းများလည်း ဇွန်လမှစ၍ တိုးမြှင့်ချထားပေးကြောင်း ဒေါ်သက် သက်နိုင်က စွပ်စွဲမှုများနှင့်ပတ်သက်၍ ရှင်းလင်းပြောကြားသည်။
တည်ဆောက်သူဘက်မှ ရောင်းချခဲ့စဉ်က ကမ္ဘာအေးဘုရားလမ်းမကြီးနှင့် ဆရာစံလမ်းတစ်လျှောက်ရှိ မျက်နှာစာ အနီးတစ်ဝိုက်တွင် နေထိုင်သူနှင့် အခြားသူများ ကားရပ်နား၍ လိုအပ်သော ပစ္စည်းဝယ်ယူနိုင်ရန် shop house များ ပါရှိမည်ဟု ထည့်သွင်းဖော်ပြ ထားသည့် အတွက်ကုမ္ပဏီမှ ကြော်ငြာစဉ်က အတိုင်း ဆောင်ရွက်ခြင်းဖြစ်ပြီး ထို့ အတွက် လုံခြုံရေးဂိတ်အား မွမ်းမံပြင် ဆင်၍ ကုမ္ပဏီအကျိုးစီးပွားအတွက် အခြားလုပ်ငန်းတစ်ခုကို ငှားစားသည်ဆိုသည်မှာ မှားယွင်းသောစွပ်စွဲချက်ဖြစ်ကြောင်း ၎င်းက ပြောသည်။
ထို့ပြင် တိုက်အေနှင့်ဘီရှိ သာယာရေး ကော်မတီပိုင် အခန်းများသည် လူနေခန်းများဖြစ်သည့် တတိယအလွှာမှသာ စတင်အကျုံးဝင် သည်ဖြစ်ပြီး တည်ဆောက်သူက မြေညီ၊ ပထမထပ်နှင့် ဒုတိယထပ်များကို ရှော့ပင်းစင်တာနှင့် ရုံးခန်းနေရာအဖြစ် မူလ စာချုပ်ချုပ်ဆို စဉ်ကတည်းကရရှိရန် အတည်ပြုပြီးဖြစ်သည်။
Asia Express ကုမ္ပဏီမှ ပံ့ပိုးမှုအင်္ဂါရပ်များဖြစ်သည့် ရေကူးကန် နှင့် အားကစားလေ့ကျင့်ခန်းမ စသည်များကိုလည်း ဆောင်ရွက်ပေး မည်ဖြစ်သော်လည်း မည်သည့်အချိန်တွင် အကောင်အထည်ဖော်ပြီးစီးမည်ကို မထုတ်ပြန်နိုင်သေးဟု သိရသည်။
ထိုအကြောင်းအရာနှင့်ပတ်သက်၍ ရန်ကုန်မြို့တော်စည်ပင်သာယာရေး ကော်မတီသို့ ဆက်သွယ်မေးမြန်းရာတွင် ပုလဲကွန်ဒိုကိစ္စ တိုင်တန်းမှုကို သက်ဆိုင်ရာမှ အဖွဲ့ဖွဲ့၍ ကွင်းဆင်းစစ်ဆေး ဆောင်ရွက်လျက်ရှိကြောင်း တာဝန်ရှိသူ တစ်ဦးက မြန်မာတိုင်း(မ်)ကို ပြန်လည် ပြောကြားသည်။
char too lan
August 6, 2011 at 2:56 pm
*** မာရမာမိသားစု (၃)ဦး ရက်ရက်စက်စက်သတ်ခံရမှု ***
မာရမာ = ဟိန္ဒူ
ဘင်္ဂလားဒေ့ချ်နိုင်ငံ ရွာတော်ခရိုင် လမားမြို့နယ် ဆန်ဆုပ်ဝကျေးရွာတွင် ကုလားတစ်ဦး ဓါးဖြင့်ရက်ရက်စက်စက် ခုတ်သတ်မှုကြောင့် မာရမာမိသားစု (၃) ဦး သေဆုံးသွားသည်။
အသတ်ခံရသူများမှာ ဦးအောင်သာဦး၊ သမီးဖြစ်သူ ဒေါ်လှမိုးသူနှင့် ၅ နှစ်သားအရွယ် ဒေါ်လှမိုးသူ၏ ကလေးဖြစ်သည်။ ဒေါ်လှမိုးသူ၏ သမီးဖြစ်သူ ဦးမသိန်းမှာ ကံကောင်းထောက်မ၍ အသက်မသေဘဲ ထွက်ပြေးလွတ်မြောက်လာသည်။
အဆိုဖြစ်စဉ်မှာ ၃၀/၇/၂၀၁၁ ရက်နေ့ နံနက် ၁ဝ နာရီခွဲခန့်က အသက် ၂၃ နှစ်အရွယ် အဘုမူဆိန်းဆိုသူ ကုလားတဦးက ၎င်းတို့နေထိုင်သော ယာတဲသို့ရောက်ရှိလာပြီး ဒေါ်လှမိုးသူ၏ သမီးဖြစ်သူ ဦးမသိန်းကို မုဒိန်းကျင့်ရန်အကြံအစည်ဖြင့် ၎င်းမြေးအဖိုး သုံးဦးကို သတ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ပြီးနောက် ဦးမသိန်းအား လည်ပင်းတွင်ဓါးတင်ကာ ယာတဲပေါ်သို့တက်ခိုင်းကြောင်း၊ ဦးမသိန်းကလည်း မိမိအပေါ့အပါးသွားချင်သေး ကြောင်းပြောပြီး ၎င်းကုလားအားအယင်တက်ခိုင်းကာ ထွက်ပြေးလွတ်မြောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။
အဆိုပါအသတ်ခံရသော မိသားစုမှာ ၎င်းကုလားအား မသိရှိကြောင်းနှင့် မည်သည့်ရန်ငြိုးရန်စမှလည်း မရှိကြောင်း သိရသည်။
သတ်ထာတဲ့ပုံတွေ ကြောက်ဖို့တောင်ကောင်းတယ်ဗျာ…… 🙁
https://mail.google.com/mail/u/0/?ui=2&ik=4ae4154cff&view=att&th=13192e458fa53bc0&disp=imgs
king
August 6, 2011 at 2:59 pm
အကြောင်းအရာ။ ။ မြန်မာ့ဘောလုံးကို စမ်းသပ်လာသော ဟူလီဂန်ဗိုင်းရပ်စ်
အကယ်၍ ဘဝတွင် အရာအားလုံးကို တစ်ကနေ ပြန်စခွင့် တစ်ကြိမ်ရမည် ဆိုပါက ဇူလိုင်လ ၂၈ရက်နေ့ကို ကျွန်တော် ရွေးချယ်ချင် သော်လည်း မဖြစ်နိုင်တော့ပါ။ သို့ပေသော်လည်း အရာအားလုံး နှောင်းသွားခဲ့ခြင်း မဟုတ်၍ ဖြစ်ပြီးခဲ့သည့် ဖြစ်ရပ်ကို သင်ခန်းစာယူ၍ ကျွန်တော်တို့တွင် ပြင်ဆင်ခွင့်၊ ပိုကောင်းအောင် ကြိုးပမ်း အားထုတ်ခွင့် ရှိနေခြင်းသည် အားတက်ဖွယ်ရာပင် ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် ဖြစ်ပွားခဲ့သည့် ဖြစ်ရပ်၏ အကျုိုးဆက်ကို လိုချင်သည်ဖြစ်စေ မလိုချင်သည်ဖြစ်စေ ကျွန်တော်တို့အားလုံး မျှဝေခံစားရမည် ဖြစ်ပါသည်။
ကျွန်တော်လွန်စွာ ဝမ်းနည်းမိသည့် အချက်မှာ လူနည်းစုဖြစ်သော လူတချို့က ဇူလိုင်လ ၂၈ရက်နေ့ ဖြစ်စဉ်ကို အခြေပြု၍ ကိုယ်လိုရာ ဆွဲတွေးကြခြင်းပင် ဖြစ်ပါသည်။ ဘောလုံးပွဲတွင် ဖြစ်ခဲ့သည့် ဖြစ်ရပ်ကို ဘောလုံး ရှုထောင့်မှ ရိုးရှင်းစွာရှုမြင် သုံးသပ် ဝေဖန်ကြစေ လိုပါသည်။ ကျွန်တော်တို့၏ မြန်မာ့ဘောလုံး သမိုင်းတွင် ကမာ္ဘ့ဖလား ခြေစစ်ပွဲကို ဒုတိယအဆင့်တွင် ဝင်ရောက် ယှဉ်ပြိုင်ခြင်း၊ အိမ်ကွင်းတွင် လက်ခံ ကျင်းပရခြင်းသည် သမိုင်း တလျှောက်လုံးတွင် ပထမဆုံး အကြိမ်ဖြစ်၍ ပြင်ဆင်မှု အပိုင်းတွင် လိုအပ်ချက်များ၊ အားနည်းချက်များ ရှိခဲ့ပါသည်။ နှစ်ပေါင်း ၁၃၃နှစ် သက်တမ်းရှိသော မြန်မာ့ ဘောလုံးသည် အသက်ကြီးမှ ဝက်သက်ပေါက် ခဲ့သည်ဟု ကြံဖန်တွေးတော၍ ဖြေသိမ့်နိုင်ပါသည်။ ထို့အတူ ဘဝ၏ အနိမ့်အမြင့် အတက်အကျ များကို ကြုံတွေ့ခဲ့ရသော လောကဓံ၏ မြှောက်စားခြင်း ထုထောင်းခြင်းကို ခံခဲ့ရသော မြန်မာ့ဘောလုံးသည် ကျန်းမာရေးတော့ ကောင်းခဲ့ပါသည်။
[အိုမန်နှင့်ပွဲစဉ်အား ကွင်းလုံးပြည့်လျှံ အားပေးခဲ့ကြသည့် မြန်မာဘောလုံး ပရိသတ်များ]
အိုမန်နှင့်ပွဲစဉ်အား ကွင်းလုံးပြည့်လျှံ အားပေးခဲ့ကြသည့် မြန်မာဘောလုံး ပရိသတ်များ
ထိုကဲ့သို့ ကြံ့ကြံ့ခံ နိုင်ခဲ့သမျှ ယခုတော့ ဘယရောဂါ တစ်ခုက စတင်ကာ စမ်းသပ်လိုသည့် သဘောဆောင်သော လက္ခဏာ အရိပ်အရောင်များ ပြသလာသည်ကို သတိပြုဖွယ်ရာ တွေ့မြင် လာရပါသည်။ ထိုအရာမှာ ဟူလီဂန်ဗိုင်းရပ်စ် (Hooligan Virus) ပင် ဖြစ်ပါသည်။ ၎င်းဗိုင်းရပ်စ်သည် အချို့သော တိုင်းပြည်များတွင် ကင်ဆာသဖွယ် တဖြည်းဖြည်းနှင့် လှိုက်စားနေသလို၊ အချို့သော အရပ်ဒေသများတွင် နာတာရှည် ရောဂါသဖွယ် ဖြစ်နေပြီး၊ အချို့သော ဘောလုံးကွင်းများတွင် ပေါ်လိုက်ပျောက်လိုက် ဂိလာနသဖွယ် အစရှိသော ပုံသဏ္ဍာန် အမျိုးမျိုးဖြင့် ပျံ့နှံ့လျက် ရှိနေသည်ကို လေ့လာ သိရှိရပါသည်။ ဤအချက်သည် ကျွန်တော့်ဘဝတွင် ငါးနှစ်အတွင်း ဒုတိယအကြိမ် ရရှိခံစားစေသော ထိုးနှက်ချက်ပင် ဖြစ်ပါသည်။
ပထမအကြိမ်မှာ ကျွန်တော့်ကို အသံအတက်အကျ မှန်မှန်ဖြင့် နိုင်ငံတော်သီချင်း ဆိုတတ်ရန်၊ အင်္ဂလိပ်စာ တတ်စေရန် သင်ကြားပေးသော လက်ဦးဆရာ ကျေးဇူးရှင် မွေးသဖခင်၏ ရောဂါ အခြေအနေကို စတင်သိရှိခဲ့သော အချိန်ပင် ဖြစ်ပါသည်။ အဇိုင်းမား ရောဂါ (Alzheimer’s disease) တဲ့။ ကုသရန် မဖြစ်နိုင်သော ဆေးမရှိသေးသော ထိုရောဂါရလျှင် မှတ်ဉာဏ်များ တဖြည်းဖြည်း ပျောက်ကွယ်၍ ဘာကိုမှမသိရှိ မမှတ်မိတော့သော ဘဝကို ခက်ခဲစွာ ဖြတ်သန်းရင်း ရောဂါဘယတို့က ထပ်မံ၍ ဖိစီးနှိပ်စက်ကာ ဘဝ၏ နေဝင်ခြင်းကို ခံခဲ့ရသော ဖခင်ကြီးအတွက် ကျွန်တော် တားဆီးပေးစေခြင်းငှာ၊ နှစ်သိမ့်ပေးစေခြင်းငှာ၊ အစရှိသော မတတ်နိုင်ခြင်းပေါင်း များစွာတို့ဖြင့် မည်သို့မျှ မစွမ်းသာခဲ့ပါ။ သင်္ခါရတရားကို နားလည်သော်ငြားလည်း ဖခင်၏ နောက်ဆုံး အချိန်တွင် လိုက်ပါ ပို့ဆောင်ခွင့်၊ ဂါရဝပြုကန်တော့ခွင့် မရရှိလိုက်သော အဝေးရောက် သားတစ်ယောက် အတွက် အလွန်နာကျင်စွာ ခံစားရပါသည်။ သို့သော် ဘာသာတရားဖြင့် ကျွန်တော် ဖြေသိမ့်နိုင်အောင် ကြိုးစားခဲ့ပါသည်။ တတ်စွမ်းသည့် ကုသိုလ် ကောင်းမှုများ ပြုလုပ်ကာ အမျှအတန်းပေးဝေ နိုင်ခဲ့သည်ဟု နှစ်သိမ့် နိုင်ခဲ့ပါသည်။
မြန်မာ့ဘောလုံးကို စမ်းသပ်လာသော ဟူလီဂန်ဗိုင်းရပ်စ် ကိစ္စကိုမူ အနိစ္စ၊ ဒုက္ခ၊ အနတ္တဟု သဘောထားကာ ဖြေသိမ့်စရာ မလိုဘဲ တားဆီး ကာကွယ်နိုင်စွမ်း ရှိခြင်းသည် အားတက်ဖွယ်ရာပင် ဖြစ်ပါသည်။ ဖြစ်ချိန်တန်ဖြစ်၍ ပျက်ချိန်တန် ပျက်ရမည့် နိယာမကို နားလည်ထား သော်လည်း ကမာ္ဘတည်သရွေ့ မြန်မာ ရှင်သန်နေပြီး၊ မြန်မာရှိသရွေ့ မြန်မာ့ဘောလုံးသည် ဂုဏ်သိက္ခာရှိရှိ ထည်ဝါခန့်ညားစွာ ရှင်သန်စေချင်ပါသည်။ ကျွန်တော်၏ ဆုတောင်းပြည့်မည်ဟု ယုံကြည်ပါသည်။
[၂၀၀၆ ကမာ္ဘ့ဖလား ပြိုင်ပွဲတွင် ဂျာမနီနှင့် အင်္ဂလန် ပရိသတ်များ ခိုက်ရန်ဖြစ်ပွားစဉ်]
၂၀၀၆ ကမာ္ဘ့ဖလား ပြိုင်ပွဲတွင် ဂျာမနီနှင့် အင်္ဂလန် ပရိသတ်များ ခိုက်ရန်ဖြစ်ပွားစဉ်
မြန်မာ့ လက်ရွေးစင်နှင့် အင်္ဂလန်အသင်းတို့ ခြေစွမ်းအရ ညီမျှခြင်းရှိချင်မှ ရှိမည်ဖြစ်သော်လည်း ဘောလုံးကို ချစ်မြတ်နိုးစွာဖြင့် ကွင်းလုံးပြည့်လျှံစွာ ငြိမ်းချမ်းစွာ အားပေးတတ်သည့် ပရိသတ်တို့၏ ဘောလုံး အားကစားကို နှစ်သက်စွဲလန်းမှု ရှိကြခြင်းကို နှိုင်းယှဉ် ကြည့်ပါက ကျွန်တော်တို့ မြန်မာ ပရိသတ်များ အင်္ဂလန်ကို ယှဉ်နိုင်ပါသည်။ အရုပ်ဆိုး အကျည်းတန်သော ဖြစ်ရပ်များ မရှိသလောက် ရှားပါးခဲ့သည်ကို ကျွန်တော်တို့ နိုင်ငံရှိ ဘောလုံးကွင်းများ သိပါသည်။ ၁၉၇ဝနှင့် ၁၉၈ဝ ပြည့်လွန် နှစ်များတွင် ပြည်နယ်နှင့်တိုင်း ဘောလုံး ပြိုင်ပွဲများသည် ပရိသတ်များကို အလွန် ဆွဲဆောင်နိုင်ခဲ့၍ ကွင်းလုံးပြည့်လျှံ ရုံမျှမက ဘောလုံးကွင်း၏ ကွင်းစပ်ထိ ရောက်ရှိလာ သောကြောင့် ပရိသတ်များကို တောင်းပန်၍ နောက်ဆုတ် စေခဲ့ရကြောင်း မှတ်သားထားဖူး ပါသည်။ ကျွန်တော်၏ ကိုယ်တွေ့မှာ ၁၉၉ဝပြည့်လွန် နှစ်များက အလယ်တန်း ကျောင်းသားဘဝက ကြည့်ဖူးသော ခြေစမ်းပွဲများ ဖြစ်ကာ ဦးသန်းတိုးအောင်၊ ဦးမျိုးလှိုင်ဝင်း၊ ဦးဝင်းအောင် အစရှိသော လက်ရွေးစင်များ ပရိသတ်ကို နောက်ဆုတ်ပေးရန် တောင်းပန်ခဲ့ကြ သော်လည်း ပရိသတ်များပြား လွန်းလှ၍ ကွင်းအတွင်းရှိ ဘေးစည်း၏ ခြေလှမ်းငါးလှမ်း အကွာမှ ပွဲအစအဆုံး အေးချမ်းစွာ ကြည့်ရှု ခဲ့ရသည်ကို အမှတ်ရနေဆဲ ဖြစ်ပါသည်။ ထိုအချိန်အထိ မြန်မာ့ဘောလုံး လောကတွင် အေးချမ်းနေသလောက် ဗြိတိန်တွင် ဟူလီဂန် ကင်ဆာကို ခွဲစိတ်ကုသထားပြီး ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော်လည်း ဟူလီဂန် ဗိုင်းရပ်စ်သည် အမြစ်ပျောက် မသွားဘဲ အသွင်သစ်ဖြင့် ဗြိတိန်ဘောလုံး လောကကို ခပ်ပျော့ပျော့ ခြိမ်းခြောက်နေဆဲ ဖြစ်ပါသည်။ ထိုမျှအဆင့်အထိ ရောက်စေရန် FA နှင့် တာဝန်ရှိသူများ ခက်ခက်ခဲခဲ ကြိုးပမ်းရခြင်းမှာ ရောဂါကို အမြစ်တွယ်မှ ကုသသည့်သဘော (သို့) မထိရောက်သော ကုထုံးများ ကျင့်သုံးခဲ့ခြင်းနှင့် အခြားသော လူမှုဘဝဆိုင်ရာ ပြောင်းလဲမှုများကြောင့် ဖြစ်သည်ဟု လေ့လာ သိရှိရသည်။
[ပိုလန် ပြည်တွင်းပွဲစဉ်တစ်ခုသို့ ဝင်ရောက်ကြည့်ရှုမည့် ပရိသတ် တစ်ဦးအား လုံခြုံရေး တာဝန်ရှိသူများက သေချာစစ်ဆေးနေစဉ် ~ ယူရို ၂၀၁၂ ပြိုင်ပွဲကြီးအား ယူကရိန်းနှင့်အတူ ပူးတွဲအိမ်ရှင်အဖြစ် လက်ခံကျင်းပမည့် ပိုလန်နိုင်ငံ၏ ဝန်ကြီးချုပ်ဖြစ်သူက နှစ်ရှည်လများ သောင်းကျန်းခဲ့ကြသည့် နိုင်ငံအတွင်းရှိ ဘောလုံးလူရမ်းကားများအား ပိုမိုထိရောက်စွာ နှိမ်နင်းနိုင်ရန် ညွှန်ကြားခဲ့ကြောင်း သိရ]
ပိုလန် ပြည်တွင်းပွဲစဉ်တစ်ခုသို့ ဝင်ရောက်ကြည့်ရှုမည့် ပရိသတ် တစ်ဦးအား လုံခြုံရေး တာဝန်ရှိသူများက သေချာစစ်ဆေးနေစဉ် ~ ယူရို ၂၀၁၂ ပြိုင်ပွဲကြီးအား ယူကရိန်းနှင့်အတူ ပူးတွဲအိမ်ရှင်အဖြစ် လက်ခံကျင်းပမည့် ပိုလန်နိုင်ငံ၏ ဝန်ကြီးချုပ်ဖြစ်သူက နှစ်ရှည်လများ သောင်းကျန်းခဲ့ကြသည့် နိုင်ငံအတွင်းရှိ ဘောလုံးလူရမ်းကားများအား ပိုမိုထိရောက်စွာ နှိမ်နင်းနိုင်ရန် ညွှန်ကြားခဲ့ကြောင်း သိရ
ဇူလိုင်လ ၂၈ရက်နေ့က မြန်မာ့ဘောလုံးကို ပဏာမအဆင့် အနေဖြင့် စတင် စမ်းသပ်လာသော ဟူလီဂန်ဗိုင်းရပ်စ်သည် အအေးမိ နှာစေးစေရုံမျှသာ ဖြစ်ပါသည်။ ကံကောင်း ခဲ့သည်ဟု ဆိုနိုင်ရခြင်းမှာ အဲဒီနေ့က ထိုထက်မကသော အဆင့်ထိ ရောက်မလာစေရန် ဆေးမြီးတိုဖြင့် ဗိုင်းရပ်စ်ကို ဟန့်တားထားနိုင်၍ ဖြစ်သည်။ ပြဿနာ၏ အရင်းအမြစ်ကို လေ့လာကြည့်ပါက …
ပထမဆုံး တွေ့ရသည်မှာ ကွင်းအတွင်းရှိ ဘယ်တုန်းကမှ မရှိခဲ့ဖူးသော ပရိသတ်၏ စိတ်ခံစားရမှု အခြေအနေ အမြင့်ဆုံးသို့ ရောက်ရှိနေနိုင်ခြင်းကို ကျွန်တော်တို့ မတွက်ဆနိုင်ခဲ့ကြပါ။ ဆိုလိုသည်မှာ ကြည့်ရှုရသည့် ပြိုင်ပွဲအဆင့် မြင့်လာသည်နှင့်အမျှ ပရိသတ်၏ စိတ်ခံစားရမှုလည်း လိုက်၍ မြင့်တက်လာခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုအခြေအနေမှာ ဖြစ်နိုင်ကြောင်း ဥပမာပေးရလျှင် ၂၀၀၅ခုနှစ် ချန်ပီယံလိဂ် ဆီမီးဖိုင်နယ်တွင် Liverpool က Chelsea ကို Anfield တွင် ဒိုင်ကငြင်းလျှင်လည်း ဖြစ်နိုင်ချေရှိသော ဂိုးဖြင့် အနိုင်ရခဲ့သည့်ပွဲ ဖြစ်သည်။ တကယ်ဆိုလျှင် Liverpool နှင့် Chelsea တို့သည် Anfield နှင့် Stamford Bridge တို့တွင် အိမ်ကွင်း အဝေးကွင်း တလှည့်စီ ကစားလာကြသည်မှာ ပွဲပေါင်းရာကျော်ခဲ့ပြီ ဖြစ်သလို နှစ်ဘက်သော ပရိသတ်များ အနေဖြင့်လည်း ကွင်းနှစ်ကွင်း စလုံးနှင့် ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်ပြီး ဖြစ်၍ တစ်ခုတည်းသော အသစ်ဖြစ်သော အရာမှာ ပရိသတ်တို့နှင့် စိမ်းနေသေးသော Champions League ဟူသည့် အဆင့်ပိုမြင့်နေသော ပြိုင်ပွဲပုံစံ အသစ်ဖြစ်၏။
[ပရိသတ်အများအပြား ဝင်ရောက်ခွင့်ပြုခဲ့ရာမှာ လူပေါင်း ၉၆အထိ အသက်ဆုံးရှုံးခဲ့ရဖူး]
ပရိသတ်အများအပြား ဝင်ရောက်ခွင့်ပြုခဲ့ရာမှာ လူပေါင်း ၉၆အထိ အသက်ဆုံးရှုံးခဲ့ရဖူး
ဒုတိယ အချက်မှာ ဒီရေကဲ့သို့ ဝင်ရောက်လာသော ပရိသတ် အင်အားကို ထိန်းသင့်သလောက် မထိန်းနိုင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ နောင်တွင် တရားဝင် ဝင်ခွင့်ပေးထားသော ဝင်ပေါက်များမှ လွဲ၍ အခြားမည်သည့် နေရာကမှ ဝင်ရောက်ခွင့် မရနိုင်စေရန် လုံခြုံရေး အစီအမံများ ဆောင်ရွက် သင့်ပါသည်။ ကွင်းတွင် ပရိသတ်များ အဆမတန် များပြားခြင်းသည် အလွန် အန္တရာယ်ရှိကြောင်း ပွဲကြည့်စင် ပြည့်ကျပ် လွန်းသဖြင့် လူများညပ်ကုန်ကာ ထွက်ပေါက်ပိတ်ဆို့မှု ဖြစ်၍ Liverpool ပရိသတ် ၉၆ယောက် အသက်ဆုံးရှုံး ခဲ့ရပြီး ၇၆၆ယောက် ဒဏ်ရာရရှိခဲ့သော ၁၉၈၉ခုနှစ် Hillsborough ဖြစ်ရပ်ဆိုးက သင်ခန်းစာပေးလျက် ရှိပါသည်။ ထိုဖြစ်ရပ် မတိုင်ခင်က အင်္ဂလန်ရှိ ဘောလုံးကွင်းများတွင် ကွင်းအတွင်း ဝင်ရောက်ခြင်း မရနိုင်စေရန် သံဇကာအမြင့်များ ကာရန်ထားခြင်း၊ ပွဲကြည့်စင် အတွင်းတွင်လည်း ပရိသတ် အချင်းချင်းခိုက်ရန် ဖြစ်ပွားခြင်း မရှိစေရန် သံပန်းများဖြင့် စည်းခြား ထားပါသည်။ ထိုအစီအမံ များသည် ဟူလီဂန်များ၏ ရန်ကို အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ အောင်မြင်စွာ ဟန့်တားနိုင်ခဲ့ သော်လည်း အရေးအကြောင်း ကြုံလာသောအခါ အန္တရာယ်ကို ကာကွယ်ရန် ကာရန်ထားသော ထိုသံပန်းများက လူတို့ကို ကြီးစွာသော ဒုက္ခပေးသွားခဲ့၍ ဗြိတိန်ရှိ ဘောလုံးကွင်းများ အားလုံးရှိ ပွဲကြည့်စင်များတွင် သံဇကာများ၊ သံပန်းများဖြင့် ကာရန်ခြင်းကို ရုတ်သိမ်းကာ စကာစိပ်စိပ်နဲ့ စစ်သလို အဆင့်ဆင့် ပရိသတ်ကို စစ်ဆေး၍ ဝင်ရောက်စေခြင်း အစရှိသော နည်းလမ်းသစ်များဖြင့် ဟူလီဂန်တို့၏ ရန်ကို ကာကွယ်ခဲ့သလို ပွဲကြည့်စင်များ အားလုံးတွင် ထိုင်ခုံများ တပ်ဆင်သည့် စနစ်ကို စတင် ကျင့်သုံးခဲ့သည်။ သို့မှသာ ပရိသတ်များ သက်တောင့်သက်သာဖြင့် ဘောလုံးပွဲ ကြည့်ရှုနိုင်သလို လူအပိုများ အခြားသော နည်းလမ်းများ သုံး၍ ဝင်ရောက် ကြည့်ရှုနိုင်သည့် ဘေးရန်ကိုလည်း ကာကွယ်ပြီးသား ဖြစ်သွားသည်။
[အာဂျင်တီးနား ပြည်တွင်းပွဲစဉ် တစ်ခုတွင် ဘောလုံး လူရမ်းကားများအား ထိန်းသိမ်းရန် ကြိုးပမ်းနေသည့် ရဲတပ်ဖွဲ့ဝင်များ ~ အာဂျင်တီးနားတွင် ဘောလုံးပွဲစဉ်တိုင်း လိုလို၌ ဘောလုံးပရိသတ်များ၏ ဆိုးသွမ်းမှုများနှင့် ရင်ဆိုင်နေရပြီး ဘောလုံး လူရမ်းကားများသည် ဂိုဏ်းအသွင်းဖွဲ့စည်းကာ အုပ်စုလိုက် သောင်းကျန်းလေ့ ရှိကြောင်းသိရ]
အာဂျင်တီးနား ပြည်တွင်းပွဲစဉ် တစ်ခုတွင် ဘောလုံး လူရမ်းကားများအား ထိန်းသိမ်းရန် ကြိုးပမ်းနေသည့် ရဲတပ်ဖွဲ့ဝင်များ ~ အာဂျင်တီးနားတွင် ဘောလုံးပွဲစဉ်တိုင်း လိုလို၌ ဘောလုံးပရိသတ်များ၏ ဆိုးသွမ်းမှုများနှင့် ရင်ဆိုင်နေရပြီး ဘောလုံး လူရမ်းကားများသည် ဂိုဏ်းအသွင်းဖွဲ့စည်းကာ အုပ်စုလိုက် သောင်းကျန်းလေ့ ရှိကြောင်းသိရ
သုဝဏ္ဏကွင်းတွင် ပြည့်လျှံနေသော လူလှိုင်းကြီးကို ကြည့်ပြီး ဘုရားတ နေခဲ့ရသည်မှာ နောက်ဆုံး အချိန်အထိ ဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်တော်တို့ အလွန် ကံကောင်းခဲ့ပါသည်။ ကျွန်တော် အကြံပြုလိုသည်မှာ ဘောလုံးကွင်း အတွင်းသို့ ပရိသတ်ကို စကာစိပ်စိပ်နဲ့ စစ်သလို အဆင့်ဆင့် စစ်ဆေး၍ ဝင်ရောက်စေသော နည်းကို ကျင့်သုံးခြင်းနှင့် Steward ခေါ် ပုဂ္ဂလိက လုံခြုံရေး ဝန်ထမ်းများကို ကွင်းအတွင်းတွင် လုံခြုံရေး တာဝန်ယူစေပြီး မြန်မာနိုင်ငံ ရဲတပ်ဖွဲ့ဝင်များကို ကွင်းအပြင်တွင် တာဝန်ယူစေကာ ကျန်ရှိသော တပ်ဖွဲ့ဝင်များကို ကိုယ်ရောင် ဖျောက်ထား၍ တကယ့်ကို လိုအပ်မှသာ တာဝန်ယူနိုင်စေရန် အသင့် အနေအထား အဖြစ်သာ ရှိနေစေချင်ပါသည်။ တရားဥပဒေ စိုးမိုးရေးနှင့် ရပ်ရွာအေးချမ်း သာယာရေး အတွက် ကျွန်တော်တို့ ပြည်သူ့ ရဲတပ်ဖွဲ့ဝင်များကို တကယ်အားကိုး လေးစား သော်ငြားလည်း ဘောလုံးကွင်း အတွင်း လုံခြုံရေး တာဝန်မှာ ပုဂ္ဂလိက လုံခြုံရေး ဝန်ထမ်းများနှင့်သာ ပိုမိုသင့်တော် ကြောင်းကို Eglish Premier League က သက်သေထူလျက် ရှိပါသည်။ ဗြိတိန်တွင် Hillsborough ဖြစ်ရပ်ဆိုးကြီး အပြီး ထပ်မံ၍ ပြုလုပ်ခဲ့သော ပြုပြင် ပြောင်းလဲမှု တစ်ခုမှာ ဘောလုံးကွင်း အတွင်းရှိ လုံခြုံရေး တာဝန်ကို Police Forces နေရာတွင် Stewards (Paid & Volunteered) များဖြင့် အစားထိုးခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း Plain clothes Police များကို ပရိသတ်များ၏ ကြားထဲတွင် ဝှက်ထားခြင်းဖြင့် ဟူလီဂန်များကို စောင့်ကြည့် စေပါသည်။ Stewards များ၏ အဓိက တာဝန်မှာ ပရိသတ်များ ဘေးရန် ကင်းရှင်းစွာဖြင့် ကိုယ်စိတ်နှစ်ဖြာ ကျန်းမာ ချမ်းသာစွာဖြင့် ဘောလုံးပွဲကို အေးချမ်းစွာဖြင့် သက်တောင့်သက်သာ ကြည့်ရှုနိုင်ရေး ဖြစ်သည်။ အတုယူဖွယ် ကောင်းလေစွ။
ပရိသတ် တစ်သောင်းခန့် ကြည့်သောပွဲ အတွက် ကွင်းအတွင်းတွင် Steward အင်အား နှစ်ရာခန့်ကို တာဝန်ယူ စေသင့်ပါသည်။ Myanmar National League များတွင်ပို၍ တာဝန်ချထား သင့်ပါသည်။ အဘယ့်ကြောင့် ဆိုသော် မြန်မာ့လက်ရွေးစင်များ ကန်သောပွဲများတွင် ကျွန်တော်တို့ မြန်မာလူမျိုး အချင်းချင်း မည်သည့် ပြဿနာမှ ဖြစ်စရာ အကြောင်းမရှိ သော်လည်း MNL ပွဲများတွင် ကြိုတင် ပြင်ဆင်ထားရန် လိုအပ်ပါသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဟူလီဂန်ဗိုင်းရပ်စ်သည် MNL ပွဲစဉ်တချို့ကို နှာစေးချောင်းဆိုး စေခဲ့ပြီး ဖြစ်၍ ကြိုတင် ကာကွယ်ထားမှ သင့်တော်မည် ဖြစ်ပါသည်။
[ပရိသတ်များအား ထိန်းသိမ်းနိုင်ရန် အတွက် ကွင်းအတွင်း လုံခြုံရေးများ ဝင်ရောက်လာစဉ်]
ပရိသတ်များအား ထိန်းသိမ်းနိုင်ရန် အတွက် ကွင်းအတွင်း လုံခြုံရေးများ ဝင်ရောက်လာစဉ်
ဇူလိုင်၂၈ရက် ဖြစ်စဉ်အတွက် လူတချို့၏ လွန်စွာ မှားယွင်းသော ယူဆချက်မှာ ဟူလီဂန်ဆိုသူ များသည် အခြေခံ လူတန်းစားများ ဖြစ်သည်ဟူသော လွဲမှားသော ထင်မြင်ချက် ဖြစ်သည်။ သူတို့ကို အပြစ်မဆိုသာပါ၊ အင်္ဂလန် ကဲ့သို့သော ဘောလုံးဘိုးအေ တိုင်းပြည်တွင်လည်း ထိုကဲ့သို့ လွဲမှားစွာ ယူဆထားပါသည်။ ဟူလီဂန်ရေးရာ ကျွမ်းကျင်သူ တစ်ဦး၏ အဆိုအရ ဗြိတိန်ရှိ ဟူလီဂန် အများစုသည် ပညာတတ်၍ တည်ငြိမ်သော အလုပ်အကိုင် ကောင်းများ ရှိကာ ရှေးရိုးစွဲ အယူအဆ ရှိသော မိသားစုများမှ ပေါက်ဖွား လာသည်ဟု လေ့လာ သိရှိရပါသည်။ သူထပ်ပြောသော အချက်မှာ အနှီဟူလီဂန်တို့သည် ကျောမွဲ လူတန်းစားတို့ထံမှ ပေါက်ဖွားလာခြင်းမှတပါး အခြားနေရာတို့တွင် မရှိနိုင်ဟူ၍ ယုံကြည်ကာ အရှိတရားကို လက်မခံနိုင်သော၊ ကတ်ကတ်လန် ငြင်းခုံသော တယူသန် လွှတ်တော်အမတ်နှင့် ဆွေးနွေးပွဲအပြီး မေးခွန်းထုတ် မိသည်မှာ သင့်ဆီမှာ ဆုံးဖြတ်ချက် ချမှတ်နိုင်သော သူများသည် အခြေအနေတစ်ခု၏ အဖြစ်အပျက် မှန်များကို မသိသောသူများ ဖြစ်နေပါက ကျွန်ုပ်တို့ဘယ်လို ရှေ့ဆက်သွားရန် မျှော်လင့်နိုင်မည်နည်း ဟူ၍ဖြစ်သည်။ ဤနေရာတွင် ကျွန်တော်တို့သည် အင်္ဂလန်ထက် သာသည်ဟု ကြံဖန်၍ ဂုဏ်ယူနိုင်သည်။ ကျွန်တော်တို့ ဆီမှ ဥက္ကဌ ဦးဇော်ဇော်နှင့် တကွ MFF မှ တာဝန်ရှိသူများသည် လူတန်းစားခွဲခြားခြင်း လုံးဝမရှိဘဲ ပရိသတ်များ အားလုံးကို လေးစားသည်၊ မေတ္တာထား၍ ချစ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ရိုးရိုးတန်း ကွင်းဝင်ကြေးများ တိုးမြှင့်ရန် လုံးဝ(လုံးဝ) မလိုအပ်ဟု ရိုးသားစွာ ယူဆပါသည်။
[စကော့တလန် ဘောလုံးပရိသတ်များနှင့် ရဲတပ်ဖွဲ့ ထိပ်တိုက်ဆုံတွေ့စဉ်]
စကော့တလန် ဘောလုံးပရိသတ်များနှင့် ရဲတပ်ဖွဲ့ ထိပ်တိုက်ဆုံတွေ့စဉ်
တတိယအချက်မှာ သူရာရည်ဖြစ်သည်။ မည်မျှပင် အေးဆေး တည်ငြိမ်သောသူ ဖြစ်ပါစေ ယမကာသည် လူကို သွေးဆူစေသည်။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် တစ်ခါတစ်ရံ ဝိုင်ချိုချို မှီဝဲတတ်သော်လည်း ဘောလုံးပွဲနှင့် Live concert များသို့ သွားသောအခါ အတတ်နိုင်ဆုံး ရှောင်သည်။ တစ်ခါက Metallica နှင့် System of a down ရှိုးပွဲသို့ သူငယ်ချင်းများနှင့် သွားကြည့်ရာ အနံ့နည်းနည်းပြင်းပြင်း ထွက်နေသော ကျွန်တော်တို့ အုပ်စုကို မမူးကြသော်လည်း Security မှ ရေချိန်လွန်နေပြီ ဆိုသော အကြောင်းပြချက်ဖြင့် ဝင်ခွင့် ငြင်းပယ်ခဲ့ရာ အငတ်ခံ၍ စုဆောင်း ဝယ်ယူထားသော လက်မှတ်များ ဆုံးခဲ့ရပြီးသည့်သကာလ နောင်တွင် ကျွန်တော်တို့ ပွဲသွားခါနီးတိုင်း ဗျစ်ရည်ဆိုလျှင် ရှောင်တော့သည်။ အားကစား ကွင်းများတွင် ယမကာနှင့် ဖြစ်နိုင်ပါက ဆေးလိပ် သောက်ခြင်းကိုပါ တားမြစ်ပိတ်ပင် သင့်ပါသည်။
ဘောလုံးကွင်းတွင် သုံးနှုန်းသော စကားလုံးများသည် ကျွန်တော်တို့ ကောင်းမွန်စွာ အသုံးချတတ်ပါက ဒိုင်လူကြီးကိုပင် ပြန်၍ ဖိအားပေးနိုင်သည်။ ကျွန်တော်သည် အင်္ဂလိပ် ဘာသာဖြင့်ပြောသော ဖရုသဝါစာ အသံမျိုးစုံကို ဘောလုံးကွင်းထဲ ရောက်မှ ကြားဖူးတော့သည်။ သို့သော် လူတိုင်း ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ် ဆဲနေကြခြင်းတော့ မဟုတ်ပါ။ အထူးသဖြင့် ဒိုင်ကို လွန်လွန်ကျူးကျူး ကလော်တုပ်ခြင်းကို လူများစုက ရှောင်ကြသည်။ ထိုအစား ဒိုင်ဆုံးဖြတ်ချက် မှားသည် ဘက်လိုက်သည်ဟု ယူဆပါက Open your eyes! You don’t know what you’re doing! ဟူ၍သာ အော်ကြသည်က များပါသည်။ ပြိုင်ဘက် ကစားသမား ဟန်ဆောင် လဲကျသည်ဟု ယူဆပါက Down like a sister ဟုအော်ကြတာ မှတ်သားစရာပင်။ ထို့အပြင် သံပြိုင်ဟစ်ကြွေးသီဆိုနိုင်သော သီချင်းသစ်များ၊ ဆောင်ပုဒ် အသစ်များ ရေးသားနိုင်ကြပါက အလွန်ကောင်းမည်ဟု ယူဆပါသည်။
[ပြည်ပဘောလုံးပွဲစဉ် တစ်ခုတွင် ဘောလုံးလူရမ်းကားများ ကွင်းအတွင်း အရာဝတ္ထု များစွာတို့ဖြင့် ပစ်ပေါက်ခဲ့ပုံ]
ပြည်ပဘောလုံးပွဲစဉ် တစ်ခုတွင် ဘောလုံးလူရမ်းကားများ ကွင်းအတွင်း အရာဝတ္ထု များစွာတို့ဖြင့် ပစ်ပေါက်ခဲ့ပုံ
တိုက်ဆိုင်သည်ဟု ပြောရမလား ကြိုးကြာနီ ဖြစ်သော ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် အတင်းတိုက်ဆိုင် လိုက်၍ ဖြစ်မည်ထင်သည်။ ကျွန်တော်တို့ မြန်မာအသင်းနှင့် Liverpool အသင်းတို့၏ ကံဇာတာများ အတော်တူသည်၊ ရွှေထီးဆောင်း ခဲ့ချိန်နှင့် အိမ်နိမ့်စံ ဘဝက ရင်မောဖွယ် နေ့ရက်များမှသည် ပြန်လည် အသက်ဝင်နိုးထ လာချိန် ဦးမော့လာချိန်အထိ တော်တော်ဆင်သလို အသင်းကို စွဲစွဲလန်းလန်း သစ္စာရှိရှိနှင့် ရင်ခုန်သံတွေ ရပ်ဆိုင်းတော့မတတ် အားပေးတတ်သော မြန်မာ ပရိသတ်များနှင့် Liverpool ပရိသတ်တို့၏ ချစ်စရာကောင်းသော ဓလေ့များလည်း ထပ်တူကျနီးပါး တူညီလျက်ရှိ၏။
သမိုင်းကြောင်း အလွန်ကောင်းခဲ့သော Liverpool ပရိသတ်များသည် ၁၉၈၅ခုနှစ် Heysel နှင့် Hillsborough ဖြစ်ရပ်ဆိုးကြီး တို့ကြောင့် ယခုအချိန်အထိ အပြစ်ဖို့ခြင်း ခံနေရသည်။ ဘောလုံးနှင့် ပတ်သက်သော အဖြစ်ဆိုးများ လူသေမှုများ လူသတ်မှုများအထိ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်မှာ အင်္ဂလန် တစ်နိုင်ငံတည်းတွင်ပင် မရေမတွက်နိုင်အောင် ရှိခဲ့ပါသော်လည်း ဖြစ်ရပ်ဆိုးအကြောင်း စကားစပ်မိတိုင်း Liverpool ပရိသတ်များ ကမ္ဘာနှင့်ချီ၍ သူများ တံတွေးခွက်ထဲတွင် ပက်လက် မျောနေရဆဲ ဖြစ်သည်။ လက်ချိုးရေတွက်၍ ရနိုင်လောက်သည့် လက်တစ်ဆုပ်စာ ဟူလီဂန်တို့ကြောင့် သန်းနှင့်ချီသော ယဉ်ကျေး၍ နှစ်လိုဖွယ်ရာ ကောင်းသော Liverpool ပရိသတ်များ ယနေ့ထက်တိုင် ပေးဆပ်နေရသည်မှာ ဝမ်းနည်းဖွယ်ရာပင် ဖြစ်ပါသည်။ ဘာကြောင့်များနည်း၊ Liverpool ဆိုသော နာမည်သည် ခမ်းနားလွန်း၍ အလွန်မှတ်သား ရလွယ်ခြင်းကြောင့်လည်း ဖြစ်သည်။
၁၉၉ရ ဆီးဂိမ်း ဗိုလ်လုပွဲတွင် အိမ်ရှင် အင်ဒိုနီးရှားနှင့် ထိုင်း တွေ့ဆုံကြရာ အင်ဒို ဆိုးသွမ်း ပရိသတ်များ၏ လက်စွမ်းကြောင့် ထိုင်းကစားသမား တချို့ထိခိုက် ခဲ့သလို ပွဲကိုနာရီ အတော်ကြာရပ်နားပြီးမှ ဆက်ကန်ရာ ထိုင်းအသင်း ပင်နယ်တီဖြင့် အနိုင်ရ ဗိုလ်စွဲသွားခဲ့သည်။ ထိုစဉ်က မီဒီယာများတွင် ထွက်သောအသံသည် ကျွန်တော်တို့၏ ဇူလိုင်၂၈ထက် ကျယ်လောင်မှု မရှိသည်မှာ စိတ်ဝင်စားဖွယ်ရာပင်။ မျှတစွာ ဆိုရလျှင် အင်ဒိုနီးရှား ဘောလုံး အဖွဲ့ချုပ်သည် ဟူလီဂန် ဗိုင်းရပ်စ်ကို အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ အောင်မြင်စွာ တားဆီး နိုင်ခဲ့ကြသည်။ ၂၀၀၂ တိုက်ဂါးဖလားတွင် အိမ်ရှင် အင်ဒိုနီးရှားနှင့် မြန်မာအသင်း ပရိသတ် တစ်သိန်းကျော် ရှေ့မှောက်တွင် ကစားရာ နိုင်လိုစိတ် ပြင်းထန်လွန်းသော အင်ဒို ပရိသတ်များ၏ အသံများ ဘဝဂ်ညံခဲ့လင့်ကစား မြန်မာ့ လက်ရွေးစင်အသင်း အိမ်ရှင်အသင်းကို ဂိုးမရှိ သရေကျအောင် ကစားနိုင်ခဲ့သည်။ ထို့အတူပွဲမှာလည်း အေးချမ်းစွာ ပြီဆုံးသွားခဲ့သည်။
ကျွန်တော်တို့၏ မြန်မာ့ဘောလုံးကို စမ်းသပ်လာသော ဟူလီဂန် ဗိုင်းရပ်စ်ကို ကျရာနေရာမှ အုပ်တစ်ချပ် သဲတစ်ပွင့်အဖြစ် ညီညွတ်ကြစွာဖြင့် တားဆီးနိိုင်ကြမည်ဟု ယုံကြည်ပါသည်။ ကမာ္ဘတည်သရွေ့ မြန်မာရှင်သန်နေပြီး၊ မြန်မာရှိသရွေ့ မြန်မာ့ဘောလုံးသည် ဂုဏ်သိက္ခာ ရှိရှိ ထည်ဝါခန့်ညားစွာ ရှင်သန်၍ အောင်မြင် စေချင်ပါသည်။ ကျွန်တော်၏ ဆုတောင်းပြည့်မည်ဟု ယုံကြည်ပါသည်။
လေးစားစွာဖြင့်
ကိုအေးချမ်းအောင်
(ခေတ္တအင်္ဂလန်)
Link: http://www.soccermyanmar.com/index.php?option=com_content&view=article&id=11847:2011-08-05-04-57-01&catid=122:fans-talk&Itemid=153
king
August 6, 2011 at 3:01 pm
ပုံတွေနှင့်တကွ ဖတ်ချင်သူများအတွက် ပေးထားသော လင့်ခ်တွင် သွားရောက်၍ ဖတ်ရှုနိုင်ပါသည်.
naywoonni
August 6, 2011 at 7:53 pm
မြန်မာပြည်မှာ နိုုင်ငံခြားငွေကြေးဈေးကွက် ပေါ်ပေါက်ရေးနဲ့ ငွေလဲနှုန်း တရားဝင်သတ်မှတ်ရေးကို ဦးစားပေး ဆောင်ရွက်နေကြောင်း အစိုးရသတင်းမီဒီယာမှာ ဇူလိုင်လ (၂၃) ရက်နေ့က ဖော်ပြထားပါတယ်။ မြန်မာပြည်မှာ ငွေလဲနှုန်း အမျိုးမျိုးရှိပါတယ်။ တစ်ဒေါ်လာ (၆) ကျပ်နဲ့ ငွေလဲနှုန်း အစိုးရက သတ်မှတ်ထားတာ အနှစ် (၃၀) ကျော်ပါပြီ။ ဒါပေမဲ့ ကာလပေါက်ဈေးဟာ အစိုးရနှုန်းထက် အဆပေါင်းများစွာ မြင့်မားပါတယ်။ အခွန်ကောက်ယူရာမှာသုံးတဲ့ ငွေလဲနှုန်း၊ ဟော်တယ်မှာသုံးတဲ့ ငွေလဲနှုန်း၊ ငွေလဲသူ (money changer) သုံးတဲ့နှုန်း၊ FEC (Foreign Exchange Currency) ဝယ်ယူတဲ့ ငွေဖလှယ်နှုန်းစသဖြင့် အမျိုးမျိုးရှိပါတယ်။
ဒီလို စင်ပြိုင်ငွေလဲနှုန်း အမျိုးမျိုးရှိနေတာဟာ ဈေးကွက်နဲ့ ဈေးနှုန်းကို ကမောက်ကမဖြစ်စေပြီး ကုန်ကျစရိတ် ကြီးမားစေတယ်လို့ ထောက်ပြကြပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီစနစ်ကြောင့် စစ်အုပ်စုအသိုင်းအဝိုင်း အကျိုးခံစားနေရတဲ့အတွက် ဈေးကွက်သဘောအတိုင်း ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ငွေလဲနှုန်းကို အခွင့်ထူးခံ လူတန်းစားက လက်ခံနိုင်ပါ့မလားဆိုတာ စဉ်းစားစရာ ဖြစ်နေပါတယ်။ လက်ရှိငွေလဲစနစ်ဟာ အစိုးရကို အယုံအကြည်ကင်းမဲ့စေတဲ့ အချက်တခုလည်း ဖြစ်ပါတယ်။
နိုင်ငံခြားက မြန်မာအလုပ်သမားက ကြားပွဲစား/ကြားလူကိုသုံးတဲ့ ဟွန်ဒီ (Hundi) စနစ်ကိုသာ ယုံကြည်ကြပါတယ်။ ဥပမာ ဘန်ကောက်မှာ အလုပ်လုပ်သူက ရန်ကုန်က မိသားစုကို ငွေပို့ချင်ရင် ဘန်ကောက် ဟွန်ဒီကတဆင့် ပို့ပါတယ်။ ဟွန်ဒီအချင်းချင်း ချိတ်ဆက်ထားတာမို့ ဘန်ကောက်မှာ ဘတ်ငွေပေးလိုက်ရင် ရန်ကုန်မှာ ကျပ်ငွေထုတ်ယူနိုင်ပါတယ်။ ငွေလွှဲခကိုတော့ ငွေဖလှယ်နှုန်းထဲ ထည့်ပြီးသားမို့ ပေးစရာမလိုပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဘန်ကောက် ဟွန်ဒီမှာ ဘတ်ငွေတွေ ပုံလာပြီး ရန်ကုန် ဟွန်ဒီမှာ ကျပ်ငွေ နည်းသွားနိုင်ပါတယ်။ ဒီလိုမဖြစ်အောင် ဘန်ကောက် ဟွန်ဒီဟာ ရန်ကုန်ကမှာတဲ့ ပစ္စည်းကို ပို့ပေးပါတယ်။ ဘဏ်တိုက်ကတဆင့် ငွေလွှဲတာမဟုတ်တဲ့အတွက် မြန်မာပြည်ကို ဒေါ်လာငွေ ရောက်မလာတာကြောင့် ဗမာအစိုးရ အကျိုးမခံစားရဘူးလို့ ပြောနိုင်ပါတယ်။
FEC ခေါ် ဒေါ်လာအတု သုံးဖို့ စီစဉ်ထားတာဟာလည်း အစိုးရစားကွက်တခု ဖြစ်ပါတယ်။ ပြည်တွင်းမှာ အမေရိကန်ဒေါ်လာအသုံးပြုတာကို လက်မခံဘဲ၊ အစိုးရထုတ်တဲ့ FEC ဒေါ်လာအတုကို သုံးခွင့်ပြုပါတယ်။ အရင်ကဆိုရင် နိုင်ငံခြားခရီးသည် ရောက်လာတာနဲ့ သတ်မှတ်ထားတဲ့ FEC ကို ဝယ်ရပါတယ်။ ၂၀၀၃ ရောက်မှ ဒီ မဝယ်မနေရစနစ်ကို ရုတ်သိမ်းလိုက်ပါတယ်။ လေယာဉ်လက်မှတ်၊ နိုင်ငံခြားပစ္စည်း စတာတွေကို ဝယ်ယူရာမှာလည်း FEC ကို သုံးနိုင်ပါတယ်။ အမေရိကန်ဒေါ်လာ ပြည်သူတွေသုံးတာကို တရားမဝင်ဘူးလို့ အစိုးရက သတ်မှတ်ပေးမယ့် အလွတ်ဈေးကွက်မှာ အမေရိကန်ဒေါ်လာကိုသာ တန်ဖိုးထားကြပါတယ်။ ဒါကြောင့် FEC ဟာ ဒေါ်လာလောက် ဈေးမရပါဘူး။ ဒေါ်လာကို FEC နဲ့လဲပြီး သုံးနေရတဲ့ နိုင်ငံခြားအမှုထမ်းတွေဟာ အမြဲတမ်းအရှုံးပေါ်နေပါတယ်။ FEC ကို သုံးလာတာ (၁၈) နှစ် ရှိနေပါပြီ။ ငွေလဲနှုန်းအမျိုးမျိုးသုံးတာ အဂတိလိုက်စားမှုကို အားပေးသလို ဖြစ်နေပါတယ်။
၂၀၀၈ မှာ ဖြစ်ပွားခဲ့တဲ့ နာဂစ်လေဘေးမှာ နိုင်ငံခြားကယ်ဆယ်ရေးဝန်ထမ်းတွေဟာ ဒေါ်လာကို FEC နဲ့လဲပြီး သုံးကြရတဲ့အတွက် ဒေါ်လာ (၁၀) သန်းကျော် ဗမာအစိုးရ အမြတ်ထွက်သွားကြောင်း သိရပါတယ်။ အဲဒီအချိန်က အပြင်ဈေးကွက်မှာ တဒေါ်လာ ကျပ်တထောင်ကျော်ဈေး ရှိနေပေမယ့် FEC ဟာ ရှစ်ရာဝန်းကျင်မှာသာ ဈေးရှိတာကြောင့် FEC ဝယ်သုံးသူဟာ အရှုံးပေါ်နေရတာ ဖြစ်ပါတယ်။ FEC တစ်ဒေါ်လာဟာ အမေရိကန် တစ်ဒေါ်လာနဲ့ တန်ဖိုးတူညီတယ်လို့ ဆိုပေမယ့် အစိုးရပိုင် နိုင်ငံခြားငွေဖလှယ်ရေးဘဏ်မှာ သွားလဲရင် FEC ဟာ ဒေါ်လာပေါက်ဈေးထက် အမြဲတမ်းနည်းနေပါတယ်။ ၁၉၉၃ ကစပြီး ပြည်တွင်းသုံးအတွက် (၁၀) ဒေါ်လာ၊ (၅) ဒေါ်လာ နဲ့ (၁) ဒေါ်လာ တန်ဖိုးနဲ့ ညှီမျှတဲ့ FEC ငွေစက္ကူ (၃) မျိုး ထုတ်ဝေထားပါတယ်။ ကမာ္ဘ့လှည့်ခရီးသည်လုပ်ငန်း၊ နိုင်ငံခြားအဖွဲ့အစည်းနဲ့ ကုမ္မဏီအမှုထမ်းတွေထဲမှာ FEC နဲ့ လစာရကြသူတွေ ရှိပါတယ်။
ဗမာအစိုးရအသုံးစရိတ်မှာ အမြဲတမ်း လိုငွေပြနေပါတယ်။ ဓါတ်ငွေ့ရောင်းရလို့ ဒေါ်လာတွေ သန်းပေါင်းထောင်ချီပြီး ဝင်လာလည်း လိုငွေပြတုန်းပါ။ ဘာဖြစ်လို့လည်းဆိုတော့ ဓါတ်ငွေ့ရောင်းလို့ရတဲ့ ဒေါ်လာကို (၆) ကျပ်နှုန်းနဲ့တွက်ပြီး စာရင်းပြထားလို့ဖြစ်ကြောင်း မြန်မာ့စီးပွားရေးစောင့်ကြည့်ရေးအဖွဲ့က ဘောဂဗေဒပညာရှင် Dr. Sean Turnell က ဆိုပါတယ်။ ဥပမာ ၂၀၀၆/၂၀၀ရ ဘဏ္ဍာရေးနှစ်မှာ ဓါတ်ငွေ့ရောင်းလို့ရတဲ့ ဒေါ်လာသန်း (၁၂၅၀) ကို ကျပ်ငွေသန်း (၇၅၀၀) အဖြစ် စာရင်းပြထားပါတယ်။ ပေါက်ဈေးနဲ့တွက်ရင် ကျပ်ငွေသန်းထောင်ပေါင်း တသန်းငါးသိန်း (၁၅၀၀၀၀၀) ရှိမှာဖြစ်တဲ့အတွက် အစိုးရအသုံးစရိတ်လိုငွေပြမှုကို အနည်းနဲ့အများ ဖြေရှင်းနိုင်မှာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဓါတ်ငွေ့ကရတဲ့ ဒေါ်လာတွေကို အစိုးရဝင်ငွေစာရင်းမှာမပြဘဲ စစ်အုပ်စုရဲ ့ အထူးရန်ပုံငွေအဖြစ် သီးသန့်ဖယ်ထားတာ ဖြစ်နိုင်တယ်လို့ Dr. Sean Turnell က သုံးသပ်ပါတယ်။
ဓါတ်ငွေ့ဒေါ်လာကို တမင်တကာ (၆) ကျပ်နှုန်းနဲ့တွက်ပြီး စာရင်းပြတာဟာ နားလည်ရခက်တဲ့ ကွယ်ဝှက်ချက်ဖြစ်တယ်လို့ ဂျပန်စီးပွားရေးပညာရှင် Koji Kubo က ဆိုပါတယ်။ နိုင်ငံခြားငွေလဲနှုန်းကို မချုပ်ကိုင်ဖို့သူက တင်ပြထားပါတယ်။ ယုတိ္တမတန်တဲ့ ငွေလဲမှုစနစ်ကို ဖျက်သိမ်းဖို့ IMF (International Monetary Fund) အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာငွေကြေးရန်ပုံငွေအဖွဲ့က တိုက်တွန်းနေတာလည်း ကြပြီဖြစ်ပါတယ်။
CREDIT >
http://www.voanews.com/burmese/news/news-analysis/news_analysis_08-06-2011-126864863.html
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 7, 2011 at 1:20 am
အမေရိကန်ငွေကြေးသိက္ခာ ပထမဆုံးအကြိမ် အဆင့်လျော့
By ဗွီအိုအေ (မြန်မာဌာန) – စနေ, 06 ဩဂုတ် 2011
အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုက အကြွေးပေးဖို့ယုံကြည်စိတ်ချရတဲ့အခြေအနေကို တိုင်းတာသတ်မှတ်တဲ့
S&P လို့ခေါ်တဲ့ကုမ္ပဏီက အမေရိကန်နိုင်ငံရဲ့ အကြွေးပေးဖို့စိတ်ချရတဲ့အခြေအနေကို ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် လျှော့ချလိုက်ပါတယ်။ AAA အဆင့် သတ်မှတ်ထားရာကနေ AA နဲ့ အပေါင်းလက္ခဏာ အဆင့်အထိ လျှော့ချခဲ့တာပါ။ တိုင်းပြည်ရဲ့လိုငွေပြမှု လျှော့ချရေးအစီအစဉ်ကို လွှတ်တော်က အင်္ဂါနေ့မှာ အတည်ပြု ပြဌာန်းခဲ့ပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း
S&P ကုမ္ပဏီက မနေ့ကပဲ အခုလို အဆင့်လျှော့ချခဲ့ပါ။ ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ လွှတ်တော်ရဲ့ပြဌာန်းချက်ဟာ
နိုင်ငံမှာတင်နေတဲ့ အကြွေးပြဿနာကို တည်ငြိမ်အောင်လုပ်ဖို့ လုံလောက်တဲ့ဆောင်ရွက်မှု
မဟုတ်တာကြောင့်ပဲလို့ S&P ကုမ္ပဏီကပြောပါတယ်။
အခုလိုအကြွေးပေးဖို့ ယုံကြည်စိတ်ချရတဲ့အတိုင်းအတာ လျော့ကျလာတဲ့ အခြေအနေဟာ
နိုင်ငံရဲ့မူဝါဒရေးဆွဲရေးနဲ့ နိုင်ငံရေးအင်အားစုတွေက နိုင်ငံမှာကြုံနေရတဲ့ စီးပွားရေးအခက်အခဲတွေကို
ထိထိရောက်ရောက်နဲ့ မဖြေရှင်းနိုင်တာတွေ၊ တည်ငြိမ်အောင် မလုပ်နိုင်တာတွေနဲ့ ကြိုတင်ခန့်မှန်း
တွက်ချက်မှုတွေ အားနည်းတာကြောင့်ဖြစ်တယ်ဆိုတာကို ရောင်ပြန်ဟပ်တဲ့သဘောပဲလို့
S&P က ပြောပါတယ်။
အခုအဆင့်လျှော့ချမှုအသစ်ဟာ အလားအလာမကောင်းဘူးလို့ S&P က ရှုမြင်ပြီး လာမယ့် ၂ နှစ်အတွင်း
နောက်တကြိမ်ထပ်ပြီး လျော့ကျလာနိုင်တဲ့သဘောပဲလို့လည်း ဆိုပါတယ်။ အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုမှာ သန်းနဲ့ချီတဲ့ပြည်သူတွေဟာ အလုပ်အကိုင်ရဖို့ အပြင်းအထန် ကြိုးစားနေကြရပါတယ်။
အလုပ်အကိုင်ဈေးကွက် အလားအလာမကောင်းတဲ့ အခြေအနေတွေကို သမ္မတဘားရက်အိုဘားမားက
အဓိကထား အာရုံစိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ စနေနေ့အပတ်စဉ်မိန့်ခွန်းမှာ ပြောဆိုခဲ့ပါတယ်။ အမေရိကန်ပြည်သူတွေ အလုပ်အကိုင်တွေရရှိလာဖို့၊ ကျဆင်းနေတဲ့စီးပွားရေး မြန်မြန်ဆန်ဆန် တိုးတက်လာဖို့ဟာ
နိုင်ငံရဲ့အရေးပေါ်လုပ်ငန်းတရပ်ပဲလို့ သမ္မတအိုဘားမားက ပြောပါတယ်။
လွှတ်တော်အတွင်းမှာ ဒီမိုကရက်နဲ့ ရီပါဘလစ်ကန် လွှတ်တော်ကိုယ်စားလှယ်တွေဟာ အတူပူးပေါင်းပြီး
အခြေအနေတွေကို တိုးတက်လာအောင်လုပ်ဆောင်ကြဖို့ကိုလည်း သမ္မတအိုဘားမားက တိုက်တွန်းခဲ့ပါတယ်။
http://www.voanews.com/burmese/news/US-debt-08-06-11-127063993.html
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 7, 2011 at 1:25 am
အာဖဂန်မှာ ရဟတ်ယာဉ်ပျက် အမေရိကန်စစ်သည် ၃ဝ ကျော်သေဆုံး
By ဗွီအိုအေ (မြန်မာဌာန)-စနေ, 06 ဩဂုတ် 2011
အာဖဂန်နစ္စတန်နိုင်ငံအရှေ့ပိုင်းမှာ နိုင်ငံစုံညွှန့်ပေါင်းတပ်ဖွဲ့ဝင်တွေဘက်က ရဟတ်ယာဉ်တစီး
ဒီကနေ့ မနက်ပိုင်းမှာ ပျက်ကျခဲ့လို့ အမေရိကန်တပ်ဖွဲ့ဝင် ၃၁ ဦးနဲ့ အာဖဂန်တပ်ဖွဲ့ဝင် ရ ဦး
သေဆုံးသွားတယ်လို့ အာဖဂန်သမ္မတ ဟာမစ်ခါဇိုင်းက ပြောပါတယ်။
အခုလို ရဟတ်ယာဉ်ပျက်ကျမှုကြောင့် သေဆုံးရတဲ့လူ အရေအတွက်ဟာ
၂၀၀၁ ခုနှစ် အာဖဂန်စစ်ပွဲစတင်ကတည်းကဆိုရင် အများဆုံးပဲလို့ဆိုပါတယ်။
တာလီဘန်တွေကတော့ အဲဒီရဟတ်ယာဉ်ကို ဒုံးကျည်နဲ့သူတို့ပစ်ချခဲ့တာဖြစ်ပြီး
အပြန်အလှန်ပစ်ခတ်မှုတွေ အတွင်း သူတို့ဘက်ကလည်း ၈ ဦး သေဆုံးခဲ့ရတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။
အာဖဂန်ကညွှန့်ပေါင်းတပ်ဖွဲ့တွေကလည်း ရဟတ်ယာဉ်ပျက်ကျတဲ့ကိစ္စကို အတည်ပြုချက်ပေးပါတယ်။
ဒါပေမဲ့ လူအသေအပျောက်နဲ့ ထိခိုက်မှုတွေကိုတော့ အသေးစိတ် မပြောပါဘူး။
ဒီအဖြစ်အပျက်ဟာ ရန်သူရဲ့ တိုက်ခိုက်မှုလို့တော့ သူတို့ကဆိုပါတယ်။
အခုလုပ်ရပ်နဲ့ပတ်သက်ပြီး ပြစ်တင်ရှုတ်ချတယ်လို့ အာဖဂန်သမ္မတ ဟာမစ်ခါဇိုင်းက ပြောလိုက်ပြီး သေဆုံးခဲ့ရသူတွေနဲ့ သူတို့ရဲ့မိသားစုတွေအတွက်လည်း ဝမ်းနည်းရတဲ့အကြောင်း သူကပြောပါတယ်။
http://www.voanews.com/burmese/news/Afghanistan-crash-08-06-11-127064103.html
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 7, 2011 at 1:22 am
တောင်ဒဂုံစက်မှုဇုံ အထည်ချုပ်စက်ရုံ အလုပ်သမားဆန္ဒပြမှုဖြစ်
By မအေးအေးမာ – စနေ, 06 ဩဂုတ် 2011
ရန်ကုန်တိုင်းဒေသကြီး ဒဂုံမြို့သစ်တောင်ပိုင်း စက်မူဇုံ (၁) SGI အထည်ချုပ်စက်ရုံ (၁) နဲ့ (၄) က ထောင်နဲ့ချီတဲ့အလုပ်သမားတွေဟာ လုပ်အားခနဲ့ အချိန်ပိုလုပ်ခငွေ နည်းပါးတဲ့အတွက် အလုပ်မဆင်းဘဲ
စက်ရုံရှေ့မှာထိုင်ပြီး ဆန္ဒပြခဲ့ကြပါတယ်။ ဒီပြဿနာကို ဘယ်သူတွေက ကြားဝင်ဖြေရှင်းပေးနေသလဲ၊
နောက်ဆုံးအခြေအနေ ဘယ်လိုရှိလဲ ဆိုတာကို မအေးမာက သတင်းပေးပို့ထားပါတယ်။
ရန်ကုန် ဒဂုံမြို့သစ်တောင်ပိုင်း စက်မူဇုံတွေဟာ မကြာခဏဆိုသလို လုပ်အားခ ပြဿနာတွေအတွက် ဆန္ဒပြမူတွေအရင်ကတည်းက ဖြစ်ပေါ်ခဲ့တာပါ။ အခုအခါမှာတော့ လုပ်အားခလစာ တိုးပေးဖို့အတွက်
ဆန္ဒပြခဲ့ကြတာဖြစ်ကြောင်း အလုပ်သမားရေးလုပ်နေသူတဦးက အခုလိုပြောပြပါတယ်။
“ရန်ကုန်တိုင်းဒေသကြီး ဒဂုံမြို့သစ်တောင်ပိုင်း စက်မှုဇုံ (၁)မှာရှိတဲ့ SGI အထည်ချုပ်စက်ရုံကနေပြီးတော့
ကျနော်တို့ မနက်အလုပ်ချိန် ရ နာရီကတည်းကနေ စက်ရုံ (၁) နဲ့ (၄) က အလုပ်သမားတွေပေါင်းပြီးတော့
အလုပ်သမား ရ ထောင်လောက်ကနေ သူတို့လစာတွေ နည်းတဲ့အတွက် ဆန္ဒပြတောင်းဆိုကြတယ်။
သူတို့ လမ်းလျှောက်ခြင်း၊ အော်ဟစ်ခြင်း လုံးဝမရှိဘဲနဲ့ ငြိမ်သက်စွာနဲ့ သူတို့ရဲ့လုပ်ခတိုးသွားဖို့အတွက်ကို
အလုပ်ခွင့်ကိုမဆင်းဘဲနဲ့ ငြိမ်းချမ်းစွာနဲ့ ဆန္ဒပြတာပါ။ သူတို့က တလကို ၆ သောင်းလောက်ဆီပဲ ရကြတယ်။
ဆိုတော့ သူတို့အနေနဲ့ စားဝတ်နေရေးမလုံလောက်တဲ့အတွက် ရ သောင်းခွဲအထိ ထပ်တိုးတောင်းတယ်။
အလုပ်သမား ဖယ်ရီကားတွေနဲ့ အခုချိန်မှာတော့ ကားပေါ်မှာပြန်တက်ပြီး လူပြန်စုနေပြီခင်ဗျ။
တချို့လည်း အလုပ်သမားတွေ ကုန်းကြောင်းလျှောက် ပြန်လာနေကြတယ်ခင်ဗျ။”
သူတို့တောင်းဆိုခဲ့တာကတော့ လုပ်အားခလစာတိုးမြင့်ပေးဖို့အတွက် အဓိက ဖြစ်တယ်လို့ဆိုပါတယ်။
အလာတူးပဲ ပဲခူးတိုင်း ပဲခူးမြို့နယ် ဟင်္သာကုန်းရပ် ကမာနတ်ကျေးရွာအနီးက Cap 1 ဦးထုတ်ချုပ်စက်ရုံ
အလုပ်သမား ၅၅ ယောက်ဟာလည်း ပြီးခဲ့တဲ့ဇွန်လအတွင်းကပဲ အလုပ်မဆင်းဘဲ ဆန္ဒပြခဲ့ကြပါတယ်။
စက်ရုံတွေမှာတော့ မကြာခဏ ဆန္ဒပြလေ့ရှိပြီး အာဏာပိုင်တွေအနေနဲ့ ကြီးမားတဲ့ဆန္ဒပြမူမဖြစ်အောင် လာရောက်ဖြေရှင်းပေးကြလေ့ရှိပါတယ်။ ဒီနေ့မှာလည်း အာဏာပိုင်တွေဘက်က လာရောက်ပြီး ဖြေရှင်းမူတွေ လုပ်ပေးနေတယ်လို့လည်း သိရပါတယ်။
http://www.voanews.com/burmese/news/Burmese-workers-protest-08-06-11-127064653.html
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 7, 2011 at 1:29 am
ကုန်းတွင်းရေနံ လုပ်ကွက်အတွက် ပြည်တွင်းကုမ္ပဏီများအား ဖိတ်ခေါ် -ဧရာဝတီ Friday, 05 August 2011 18:39
ကုန်တွင်းပိုင်း ရေနံနှင့်သဘာဝဓာတ်ငွေ့ စမ်းသပ်ရှာဖွေ၊ တူးဖော်ထုတ်လုပ်ရေး လုပ်ကွက်များတွင်
နိုင်ငံခြားရေနံ ကုမ္ပဏီများနှင့် ပူးပေါင်း လုပ်ကိုင်နိုင်မည့် မြန်မာတိုင်းရင်းသား ကုမ္ပဏီများအား ယနေ့ တရားဝင် ကြေညာချက်ထုတ်၍ ဖိတ်ခေါ်လိုက်သည်။
ကုန်းတွင်းပိုင်း ရေနံလုပ်ကွက်များတွင် နိုင်ငံခြားကုမ္ပဏီများနှင့် ပူးပေါင်း ရင်းနှီးမြှုပ်နှံခြင်းဖြင့်
ရေနံနှင့် သဘာဝဓာတ်ငွေ့ရှာဖွေ၊ တူးဖော်၊ ထုတ်လုပ်ခြင်း နည်းပညာများ၊ နိုင်ငံခြား ကုမ္ပဏီများ၏ ရေနံလုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံနှင့် အကျိုးအမြတ်များကို ပြည်တွင်းကုမ္ပဏီများ ရရှိနိုင်မည်ဟု
စွမ်းအင်ဝန်ကြီးဌာနက တရားဝင် သတင်းထုတ်ပြန် ထားသည်။
ကုန်တွင်းပိုင်း ရေနံနှင့်သဘာဓာတ်ငွေ့လုပ်ကွက် ၁၈ ခုတွင် ရင်းနှီးမြုပ်နှံလိုသော နိုင်ငံခြား ရေနံကုမ္ပဏီများကို
စွမ်းအင်ဝန်ကြီးဌာနက ဇူလိုင်လ ၁၄ ရက်နေ့က ဖိတ်ခေါ်ခဲ့ပြီးနောက် အဆိုပါ နိုင်ငံခြားကုမ္ပဏီများနှင့်
ပူးတွဲလုပ်ကိုင်နိုင်ရန် ပြည်တွင်း စီးပွားရေးကုမ္ပဏီများကို ယနေ့ ထပ်မံဖိတ်ခေါ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
ကုန်တွင်းလုပ်ကွက် ၁၈ ကွက်တွင် မိမိလုပ်ကိုင်လိုသော ရေနံလုပ်ကွက်နေရာ၊ ကုမ္ပဏီမှတ်ပုံတင်၊
သင်းဖွဲ့မှတ်တမ်း၊ သင်းဖွဲ့စည်းမျဉ်း၊ ငွေကြေးပိုင်ဆိုင်မှုနှင့် ခိုင်မာမှု အထောက်အထားများ ပြသ၍
စွမ်းအင်ဝန်ကြီးဌာနတွင် မှတ်ပုံ တင်ထား ရမည်ဖြစ်ကြောင်း နေပြည်တော် စွမ်းအင်ဝန်ကြီးဌာန၊
စွမ်းအင်စီမံရေးဦးစီးဌာန၊ ညွှန်ကြားရေးမှူးချုပ်ရုံးမှ တာဝန်ကျ အရာရှိ တဦးက ဧရာဝတီသို့ပြောသည်။
“တင်ပြလာတာတွေကို ဌာနကစိစစ်ပြီးတော့ ဘယ်ရေနံလုပ်ကွက်မှာ ဘယ်နိုင်ငံခြား ကုမ္ပဏီ လုပ်ခွင့်ရမယ်ဆိုပြီး
ပြန်ချပေးမှာပါ” ဟု သူက ဆိုသည်။
နိုင်ငံခြားကုမ္ပဏီများနှင့် မြန်မာကုမ္ပဏီများ ပူးပေါင်းလုပ်ကိုင်ရမည့် ကုန်တွင်းပိုင်းလုပ်ကွက်များမှာ PSC E (မြင်းခြံ)၊
PSC G (တောင်တွင်းကြီး)၊ PSC H ( တောင်ငူ-ပျဉ်းမနား)၊ PSC I ( ဟင်္သာတ)၊ PSC J (မော်လမြိုင်)၊
PSC K (ရမည်းသင်း)၊ EP 1 ( ကျောက်ကြီး-မင်းတုန်း)၊ EP 2 (အောင်လံ)၊ EP 5 (အင်ပင်-တဲကြီးကုန်း)၊
RSF 2 (တူရွင်းတောင် (မြိုင်) တောင်)၊ RSF 3 (ဂွေးချို-ငရှန်တောင်)၊ RSF 9 (ပြလို့- ပေါက်ခေါင်း)၊
RSF 10(ကံမ-နတ်တောင်)၊ MOGE 4 (မြင်သာ)၊ PSC S (လားရှိုး-သိန္နီ)၊ PSC T (အရှေ့လားရှိုး)၊
PSC U (ကလော)၊ PSC V (လွိုင်ကော်) တို့ ဖြစ်ကြောင်း သိရသည်။
ကုန်တွင်းပိုင်း လုပ်ကွက်များ လုပ်ကိုင်လိုသော မြန်မာတိုင်းရင်းသား စီးပွားရေးကုမ္ပဏီများသည်
စက်တင်ဘာလ ၉ ရက်နေ့ နောက်ဆုံးထားပြီး စွမ်းအင်ဝန်ကြီးဌာနတွင် လျှောက်ထားရမည် ဖြစ်သည်။
“တကယ့် ဓနအင်အားတောင့်တဲ့ ကုမ္ပဏီတွေနဲ့ အာဏာပိုင် လူကြီးတွေနဲ့ ရင်းနှီးတဲ့ ကုမ္ပဏီတွေပဲ လုပ်ခွင့်ရမှာပါ။
စက်သုံးဆီဆိုင်တွေ လွှဲတုန်းကလိုပေါ့။ ရသွားတော့လည်း သူတို့လူတွေချည်းပဲ” ဟု ပြည်ထောင်စု မြန်မာနိုင်ငံ
ကုန်သည်များနှင့် စက်မှုလက်မှု လုပ်ငန်းရှင်များအသင်းချုပ် (UMFCCI) မှ
ဗဟိုအလုပ် အမှုဆောင်တဦးက ပြောသည်။
အစိုးရသည် ပြည်သူပိုင်လုပ်ငန်းအများစုကို ပုဂ္ဂလိကသို့ လွှဲပြောင်းလျက်ရှိရာ ရန်ကုန် မြို့ပတ်ရထားလုပ်ငန်းကို
ပုဂ္ဂလိက လွှဲပြောင်းနိုင်ရေးအတွက် ဇူလိုင်လ ၂၆ ရက်နေ့ကနေပြည်တော်တွင် ရထားပို့ဆောင်ရေး ဝန်ကြီးဌာန
ပြည်ထောင်စု ဝန်ကြီး ဦးအောင်မင်းနှင့် စီးပွားရေး လုပ်ငန်းရှင်များ တွေ့ဆုံခဲ့ကြသည်။
ကုန်တွင်းပိုင်း ရေနံနှင့်သဘာဝဓာတ်ငွေ့ စမ်းသပ်ရှာဖွေ၊ တူးဖော်ထုတ်လုပ်ရေး လုပ်ကွက်များတွင်
နိုင်ငံခြားရေနံ ကုမ္ပဏီများနှင့် ပူးပေါင်းလုပ်ကိုင်နိုင်မည့် မြန်မာတိုင်းရင်းသား ကုမ္ပဏီများအား
ယနေ့ တရားဝင် ကြေညာချက်ထုတ်၍ ဖိတ်ခေါ်လိုက်သည်။
ကုန်းတွင်းပိုင်း ရေနံလုပ်ကွက်များတွင် နိုင်ငံခြားကုမ္ပဏီများနှင့် ပူးပေါင်း ရင်းနှီးမြှုပ်နှံခြင်းဖြင့်
ရေနံနှင့် သဘာဝဓာတ်ငွေ့ရှာဖွေ၊ တူးဖော်၊ ထုတ်လုပ်ခြင်း နည်းပညာများ၊ နိုင်ငံခြား ကုမ္ပဏီများ၏ ရေနံလုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံနှင့် အကျိုးအမြတ်များကို ပြည်တွင်းကုမ္ပဏီများ ရရှိနိုင်မည်ဟု
စွမ်းအင်ဝန်ကြီးဌာနက တရားဝင် သတင်းထုတ်ပြန် ထားသည်။
ကုန်တွင်းပိုင်း ရေနံနှင့်သဘာဓာတ်ငွေ့လုပ်ကွက် ၁၈ ခုတွင် ရင်းနှီးမြုပ်နှံလိုသော နိုင်ငံခြား ရေနံကုမ္ပဏီများကို
စွမ်းအင်ဝန်ကြီးဌာနက ဇူလိုင်လ ၁၄ ရက်နေ့က ဖိတ်ခေါ်ခဲ့ပြီးနောက် အဆိုပါ နိုင်ငံခြားကုမ္ပဏီများနှင့်
ပူးတွဲလုပ်ကိုင်နိုင်ရန် ပြည်တွင်း စီးပွားရေးကုမ္ပဏီများကို ယနေ့ ထပ်မံဖိတ်ခေါ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
ကုန်တွင်းလုပ်ကွက် ၁၈ ကွက်တွင် မိမိလုပ်ကိုင်လိုသော ရေနံလုပ်ကွက်နေရာ၊ ကုမ္ပဏီမှတ်ပုံတင်၊ သင်းဖွဲ့မှတ်တမ်း၊ သင်းဖွဲ့စည်းမျဉ်း၊ ငွေကြေးပိုင်ဆိုင်မှုနှင့် ခိုင်မာမှု အထောက်အထားများ ပြသ၍ စွမ်းအင်ဝန်ကြီးဌာနတွင်
မှတ်ပုံ တင်ထား ရမည်ဖြစ်ကြောင်း နေပြည်တော် စွမ်းအင်ဝန်ကြီးဌာန၊ စွမ်းအင်စီမံရေးဦးစီးဌာန၊
ညွှန်ကြားရေးမှူးချုပ်ရုံးမှ တာဝန်ကျ အရာရှိ တဦးက ဧရာဝတီသို့ပြောသည်။
“တင်ပြလာတာတွေကို ဌာနကစိစစ်ပြီးတော့ ဘယ်ရေနံလုပ်ကွက်မှာ ဘယ်နိုင်ငံခြား ကုမ္ပဏီ
လုပ်ခွင့်ရမယ်ဆိုပြီး ပြန်ချပေးမှာပါ” ဟု သူက ဆိုသည်။
နိုင်ငံခြားကုမ္ပဏီများနှင့် မြန်မာကုမ္ပဏီများ ပူးပေါင်းလုပ်ကိုင်ရမည့် ကုန်တွင်းပိုင်းလုပ်ကွက်များမှာ PSC E (မြင်းခြံ)၊
PSC G(တောင်တွင်းကြီး)၊ PSC H ( တောင်ငူ-ပျဉ်းမနား)၊ PSC I ( ဟင်္သာတ)၊ PSC J (မော်လမြိုင်)၊
PSC K (ရမည်းသင်း)၊ EP 1 ( ကျောက်ကြီး-မင်းတုန်း)၊ EP 2 (အောင်လံ)၊ EP 5 (အင်ပင်-တဲကြီးကုန်း)၊
RSF 2 (တူရွင်းတောင် (မြိုင်) တောင်)၊ RSF 3 (ဂွေးချို-ငရှန်တောင်)၊ RSF 9 (ပြလို့- ပေါက်ခေါင်း)၊
RSF 10(ကံမ-နတ်တောင်)၊ MOGE 4 (မြင်သာ)၊ PSC S (လားရှိုး-သိန္နီ)၊ PSC T (အရှေ့လားရှိုး)၊
PSC U (ကလော)၊ PSC V (လွိုင်ကော်) တို့ ဖြစ်ကြောင်း သိရသည်။
ကုန်တွင်းပိုင်း လုပ်ကွက်များ လုပ်ကိုင်လိုသော မြန်မာတိုင်းရင်းသား စီးပွားရေးကုမ္ပဏီများသည်
စက်တင်ဘာလ ၉ရက်နေ့ နောက်ဆုံးထားပြီး စွမ်းအင်ဝန်ကြီးဌာနတွင် လျှောက်ထားရမည် ဖြစ်သည်။
“တကယ့် ဓနအင်အားတောင့်တဲ့ ကုမ္ပဏီတွေနဲ့ အာဏာပိုင် လူကြီးတွေနဲ့ ရင်းနှီးတဲ့ ကုမ္ပဏီတွေပဲ လုပ်ခွင့်ရမှာပါ။
စက်သုံးဆီဆိုင်တွေ လွှဲတုန်းကလိုပေါ့။ ရသွားတော့လည်း သူတို့လူတွေချည်းပဲ” ဟု
ပြည်ထောင်စု မြန်မာနိုင်ငံ ကုန်သည်များနှင့် စက်မှုလက်မှု လုပ်ငန်းရှင်များအသင်းချုပ် (UMFCCI) မှ
ဗဟိုအလုပ် အမှုဆောင်တဦးက ပြောသည်။
အစိုးရသည် ပြည်သူပိုင်လုပ်ငန်းအများစုကို ပုဂ္ဂလိကသို့ လွှဲပြောင်းလျက်ရှိရာ ရန်ကုန် မြို့ပတ်ရထားလုပ်ငန်းကို
ပုဂ္ဂလိက လွှဲပြောင်းနိုင်ရေးအတွက် ဇူလိုင်လ ၂၆ ရက်နေ့ကနေပြည်တော်တွင် ရထားပို့ဆောင်ရေး ဝန်ကြီးဌာန
ပြည်ထောင်စု ဝန်ကြီး ဦးအောင်မင်းနှင့် စီးပွားရေး လုပ်ငန်းရှင်များ တွေ့ဆုံခဲ့ကြသည်။
http://www.bur.irrawaddy.org/index.php/news/7013-2011-08-05-11-41-11
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 7, 2011 at 1:46 am
ဆရာဝန်၊ လူနာနဲ့ ဟောလစ်ပုလင်း
နေပြည်တော်မှာ လူနာက ဆရာဝန်ကို ဟောလစ်ပုလင်းနဲ့ ပေါက်လိုက်တယ် တဲ့။
ပြီးခဲ့တဲ့လကုန်ပိုင်းမှာ ဖြစ်ခဲ့တာပါ။
ပဲနွယ်ကုန်း မြို့နယ်၊ ရွှေပြည်အေးရပ်ကွက်က အသက် ၃၂ နှစ်အရွယ် ကိုဇော် (ခေါ်) စိုးထက်အောင်က အစာအိမ်ရောဂါဖြစ်နေတယ်၊ နေပြည်တော် ပျဉ်းမနားမှာ ဆေးရုံတက်ကုတယ်၊ ဆရာဝန်က ခွဲစိတ်ကုသဖို့ ၃ သိန်းတောင်းတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။
“လူနာက အိမ်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး လှမ်းတောင်းထားတယ်။ ပြီးတော့ ပိုက်ဆံပေးပါမယ် ဆိုတာကို ဆရာဝန်က
ရော့ ပတ္တမြား ရော့နဂါးပဲ လိုချင်တယ် ဆိုပြီး ပြောပြီး လူနာခန်းထဲက ထွက်သွားတယ်။
အဲဒီမှာ လူနာက နောက်က လိုက်ပြီး ဟောလစ်ပုလင်းနဲ့ ပေါက်လိုက်တာပါ´´ လို့ အခင်းဖြစ်ချိန် အနားမှာရှိတဲ့ သူနာပြုတယောက်က ရှင်းပြပါတယ်။
ဆရာက ဘယ်လက်နဲ့ ကာလိုက်တော့ ဘယ်လက် လက်ဖျံနဲ့ ဘယ်ဘက် နားရွက်နားပုလင်းကွဲ ရှသွားတယ်တဲ့။
ပုလင်းနဲ့ပေါက်ခံရသူ ဒေါက်တာ သူရဇော်က နေပြည်တော်ရဲစခန်းမှာ တိုင်ခဲ့တယ်၊
(ပ) ၄၄၇/၂၀၁၁ ဥပဒေ ပုဒ်မ ၃၂၂ နဲ့ စွဲထားတယ်လို့ ရဲမှတ်တမ်းအရ သိရပါတယ်။
တရားစွဲခံရတဲ့ လူနာက မကျေနပ်ဘဲ ကျန်းမာရေးဝန်ကြီးဌာနကို ပြန်တိုင်ကြားထားတယ်လို့ သိရပါတယ်။
“ကျန်းမာရေးဦးစီးဌာနကတော့ အခု ခုံဖွဲ့ပြီး စစ်ဖို့လုပ်နေပါ တယ်။ ဆရာဝန်ဘက်က မှားရင်လည်း
ထိထိရောက်ရောက် အရေး ယူသွားမယ်လို့ ကျန်းမာရေးဝန်ကြီး ဒေါက်တာ ဖေသက်ခင်က ပြောပါတယ်´´
လို့ ဌာန ဝန်ထမ်းတယောက်က ဖောက်သည်ချပါတယ်။
စည်သူ
http://www.irrawaddyblog.com/2011/08/blog-post_495.html
…………………………………
ဒီသတင်းကို ဒီလိုလည်း ကော်မန့်ပေးထားသေးတယ်
…………………………………
မောင်ကောင်း says: August 5, 2011 3:45 PM Reply
အဲ့သည်လို ဆရာဝန်မျိုးကတော့ဗျာ ခုံရုံးဖွဲ့စစ်ယုံတင်မကဘူး စံပြအနေနဲ့ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန်အရေးယူပစ်ရမယ်၊
ဆမ ကို သိမ်းပစ်သင့်တယ်၊ ဒါမှ နောက်ဆရာဝန်တွေလဲမလုပ်ရဲအောင်၊ဆရာဝန်ဆိုတဲ့နေရာမှာ(ပါရဂူကြီး)တွေလဲပါတယ်နော်၊သူတို့ ပိုဆိုးနေတယ်ကြားတယ်၊ မြန်မာပြည်မှာဆရာဝန်တွေ ငွေမက်ကုန်တာလဲ
ဒီစံနစ်ကြီးကြောင့်ပါပဲဗျာ၊ နောက်ဆုံးတော့ ဒီဘူတာအိုကြီးပဲ ပြန်ပြန်ဆိုက်နေရတာပါပဲ။
………………………………..
Anonymous says: August 5, 2011 5:48 PM Reply
လူနာအပေါ်မှာဒီလိုဆက်ဆံတဲ့ဆရာဝန်တွေအများကြီးပါ။ နယ်ကဘယ်ဆေးရုံဖြစ်ဖြစ်ဒီလိုမျိုးအဖြစ်တွေက
သာမန်လိုဖြစ်နေပါပြီး။ ဆရာဝန်ကပိုက်ဆံတောင်းတာ မြန်မာနိုင်ငံက ဘယ်သူ့ကိုမေးမေးသိပါတယ်။ ဆရာဝန်ကလည်းဒီနယ်မှာပိုက်ဆံရှာစားရလွယ်တယ်ဆို ဝန်ကြီး၊ ညွန်ချုပ်တွေအထိလိုက်ပြီးတော့
အဲ့ဒီနေရာရအောင် ပိုက်ဆံပုံပေးပြီး လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်ကြားဖူးသလောက်ဆိုလျှင် မော်လမြိုင်မြို့မှာ
အထူးကုတစ်ယောက် တာဝန်ကျဖို့ ညွန်ချုပ်ကို ကျပ်သိန်း တစ်ရာလောက်ပေးရတယ်ပြောတယ်။
အဲ့ဒါက ၃ နှစ်အတွက်၊ နောက်သုံးနှစ်ကြာလို့အဲ့ဒီနေရာမှာပဲ ဆက်နေချင်တယ်ဆိုလျှင်
ပိုက်ဆံထပ်ပေးရပါတယ်။ မပေးလို့ရှိလျှင်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ပိုက်ဆံပေးတာနည်းလို့ရှိလျှင်ဖြစ်ဖြစ်၊
နောက်ပြီးအဲ့ဒီ post လိုချင်တဲ့သူက ပိုက်ဆံပိုပေးလျှင်ဖြစ်ဖြစ် posting ကိုရွှေ့လိုက်ပါတယ်။
ဆိုလိုတာက အဆင့်ဆင့်corruption ဖြစ်နေတာပါ။ အဲ့ဒီစနစ်တွေ အမြန်ဆုံးပျောက်ပြီး
မြန်မာပြည်မြန်မြန်တိုးတက်ပါစေ…
……………………………………..
Anonymous says: August 5, 2011 8:38 PM Reply
တခြား ဌာနဆိုင်ရာတွေ ၊ အာဏာပိုင်တွေ ၊ ရဲ ၊ ိစစ်တပ်အာဏာပိုင်တွေ ကိုလည်း ဆက်လက်ဖော်ထုက်ကြပါအုံး ။
ကြာတော့ ဖတ်ရတာ ပျင်းလာတယ် ။ ဆရာဝန်တွေပျက်တာဘာကြောင့် ဘယ်သူတွေ ရှေ့က
မတော်မတရားလုပ်ပြနေကြတာ ကြောင့်လဲဆိုတာကိုကော မဖောိထုတ်ကြတော့ ဘူးလား။
စားသောက်ကုန်တွေ မှာ မဟုုတ်တာတွေလုပ်ရောင်းပြီး စားသု့းံသူတွေနစ်နာတာ ၊
ဘယ်လောက်ရော်လိုက်ရတယိဆိုတာ ကြားဘူးကြလား ။
တဘက်သတ်ဇာတ်လမ်း ကြာလေကြမ်းလေဖြစ်ကုန်ကြရင် နိုင်ငံပိုနစ်နာမယ် ။
………………………………………….
၁၉၉၄ ခုနှစ်လောက် က အရိုးအထူးကုဆေးရုံက ဒေါက်တာ ဦးတင်မောင်ဝင်း(လက်ပိုင်းဆိုင်ရာ)
ကိုတော့ အထူး ကန်တော့ပါတယ်ဗျာ နယ်ကဆေးရုံတက်တဲ့ လူနာတွေကို ထမင်းဝယ်ကျွေး
ပြန်စရာလမ်းစားရိတ်မရှိရင်လဲ သူ ့အိပ်ကစိုက်ပေး။ အထူးသဖြင့် ဆင်းရဲတဲ့လူနာတွေပါ။
အဲလိုဆရာဝန်မျိုးတော့ မရှိနီုင်တော့ဖူး
……………………………………….
Anonymous says: August 6, 2011 8:58 PM Reply
အပေါ်ကဆောင်းပါးရယ်. အခု comment ရယ်ကို ကာလာမသုတ်စိတ်ထဲထားပြီး ဖတ်ပေါ့ဗျာ။
ခုတော့မဖြစ်မနေ ပြောလိုက်ပါတော့မယ်။ မသိရှိသေးသူများသိအောင် နဲ့ မီဒီယာတွေရဲ့
တစ်ချို့လွဲနေတဲ့လုပ်ရပ်ကို မီမောင်းထိုးချင်တာကြောင့် ရေးရခြင်းဖြစ်ပါတယ်။
လူနာက ဆရာဝန်ကို ဟောလစ်ပုလင်းနဲ့ ရိုက်တဲ့နေ့က တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဇူလိုင်19 အာဇာနည်နေ့မှာပါ။
ရိုက်ရတဲ့ အကြောင်းအရင်းကို အသိအကျမသိပေမယ့် ဖြစ်နိုင်ခြေကတော့ သူ့လိုဘမပြည့်လို့ပဲလို့ ယူဆရတယ်။
ဘာလို့ဆို လူနာက အခင်းမဖြစ်ခင် လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ရက် ညနေက ဗိုက်အောင့်ရောဂါနဲ့ ဆေးရုံလာတက်ပါတယ်။
လာတုန်းကတော့ အသည်းအသန်ပေါ့ဗျာ။ အရက်ကြောင့် အစာအိမ်ရောင်ရမ်းလို့ နာတဲ့ ရောဂါဖြစ်ပါတယ်။
ဆေးရုံမှာ နှစ်ရက်ကုလိုက်တော့ ဗိုက်အောင့်သက်သာလာတာနဲ့ အဲဒီပြဿနာဖြစ်တဲ့နေ့ မနက်ပိုင်း စောစောမှာ
တာဝန်ကျ ဆရာဝန်ဆီ ဆင်းခွင့်တောင်းပါတယ်။ ဆရာဝန်ကလည်း ဆေးရုံဆင်းခွင့်လိုချင်ရင် ဆရာဝန်ကြီး မနက်လူနာလာကြည့်ချိန်ကျမှ ဆင်းခွင့်တောင်း၊ သင့်တော်ရင်ဆင်းခွင့်ပြုမယ်လို့ ပြောပြီး
နားနေခန်းထဲဝင်လိုက်ပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ အခန်းထဲဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး။ သူနာပြုတွေလည်း
မနက်လူနာဆေးထိုး၊ ဆေးစစ်လုပ်နေကြတော့ အခန်းထဲမှာ ဆရာဝန်တစ်ယောက်ထဲ ရှိနေပါတယ်။
ဒါကိုလူနာမကျေနပ်လို့လား၊ ဘာလားတော့ မသိဘူး နားနေခန်းထိလိုက်ပြီး လက်တစ်ဘက်က
ကိုင်ထားတဲ့ဟောလစ်ပုလင်းနဲ့ ဆရာဝန်ကို လှမ်းထုပါတယ်။ လူနာအခန်းထဲထိလိုက်လာတာကို
သတိထားမိတဲ့ ဆရာဝန်က လက်နဲ့ကာလိုက်လို့ လက်ဖျံမှာ ပုလင်းရှာဒဏ်ရာရသွားခဲ့တယ်။
ဒါကိုလူနာက မကျေနပ်သေးဘဲ ကျန်လက်တစ်ဘက်မှာ ကိုင်ထားတဲ့ ကျိုင့်နဲ့ ခေါင်းကိုထပ်ရိုက်ပါတယ်။
ဆရာဝန်လည်း လက်နဲ့ ထပ်ကာပြီး အခန်းထဲက ထွက်ပြေးပြီး ကပ်ရက်က minor room
(ထိခိုက်ရှနာ ဒဏ်ရာအသေးတွေ ဆေးထည့်တဲ့ ခွဲစိတ်ခန်းငယ်) ထဲဝင်ပုန်းနေရပါတယ်။
လူနာကတော့ ဟောလစ်ပုလင်းကွဲစကိုင်ပြီး ဆရာဝန်ကိုမမြင်တော့ မြင်တဲ့
တစ်ခြားကျန်းမာရေးဝန်ထမ်းတွေကို ဆက်ပြီးရန်ရှာပါတယ်။ ဒါကို မခံနိုင်တဲ့ လူနာစောင့်တစ်ချို့က
အဲဒီလူနာကို ဝိုင်းဝန်းထိုးကြိတ်ပြီး ဖမ်းချုပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးမှ ဆေးရုံကရဲစခန်းကို အကြောင်းကြားပြီး
အဲဒီရမ်းကားတဲ့ လူနာကို ဖမ်းခေါ်သွားပါတယ်။ ဒီပြဿနာကို အမြန်ဆုံးထိရောက်စွာ ဖြေရှင်းဖို့
နေပြည်တော်ကောင်စီက အမိန့်ချပါတယ်။ မှားတဲ့သူ ဘယ်သူဆိုတာ အဆင့်ဆင့် အကြောင်းကြားထားတော့ နေပြည်တော်ကောင်စီကလည်း သိရှိထားပြီးဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလိုသတင်းမျိုးကို စည်သူဆိုတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်က
ဧရာဝတီဘလော့မှာ ဒီလိုရေးထားတော့ ဆရာဝန်တွေကို ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိပုတ်ခတ်ထားမှန်း သိပ်သိတာပါတယ်။
ကျနော်ဟာ နိုင်ငံရေးတွေ၊ ဘာတွေကိုနားမလည်ပါဘူး။ ဝါဒဖြန့်တာတွေ၊ဘာတွေလည်း မသိပါဘူး။
ဒါပေမယ့် ဒီဘလော့ကိုဖတ်ပြီး သတင်းတစ်ခုကို လိုရာပုံသွင်းပြီးရေးလို့ ရပါလားလို့ သိလိုက်ရတော့
သတင်းဆိုတိုင်း မယုံရဲတော့တာ အမှန်ပါခင်ဗျား။ ကျနော်တို့ဆရာဝန်တွေကို မီဒီယာသမားတွေ ကြည့်မရတဲ့ တစ်ချို့လူတန်းစားတွေနဲ့ တစ်တန်းတည်းထဲ့ထားပြီလားလို့ စိုးရိမ်မိတာကတော့ အဓိကပါ။
တကယ်တော့ ဆရာဝန်ဟာ ပြည်သူထဲကပေါက်ဖွားလာတဲ့ ပြည်သူပါပဲ။ သူဟာ လူနာတွေရဲ့
ကျန်းမာရေးကိုစောင့်ရှောက်ရတဲ့ အလုပ်ကလွဲရင် ကျန်တာမသိပါဘူး။ ခုတော့ လူနာကျန်းမာရေးလည်း
စောင့်ရှောက်ရတယ်။ မီဒီယာရဲ့စော်ကားမှုတင်မကဘူး၊ လူနာကိုယ်တိုင်ရဲ့စော်ကားမှုတောင်ခံနေရပါလားလို့
တွေးပြီး ဝမ်းနည်းမိပါတယ်။ မြန်မာပြည်မှာ ဆရာဝန်လုပ်ရတာ မိအေးနှစ်ခါနာများ ဖြစ်နေပြီလားလို့
သံသယရှိလာပါတယ်။ သူကဆေးရုံဆင်းချင်တာ မပေးလို့ဒီလိုလုပ်တယ်ဆိုလည်း ဆေးရုံဆိုတာ လူနာတိုင်းကြိုက်သလိုနေလို့ရတဲ့ဌာနတစ်ခုပါ။ သူဆက်ပြီးမနေချင်ရင် ခိုးဆင်းသွားနိုင်ပါတယ်။
ဒါမှမဟုတ် ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးလေးနဲ့ လက်မှတ်ထိုးဆင်းသွားနိုင်ပါတယ်။ ဒီလိုတုန့်ပြန်စရာမလိုပါဘူး။
ခုတော့ ဥပဒေတိုင်းသွားရင် သူပဲနစ်နာသွားပြီလေ။ ဒါကို ကျနော်တို့ စိတ်မကောင်းပါဘူး။
ဒီသတင်းကိုလည်း အရသာရှိရှိ မရေးချင်တာအမှန်ပါပဲ။ ဒါပေမယ့် သိသိကြီးနဲ့ လစ်လျူရှုလိုက်ရင်
ပိုဆိုးသွားမယ်လို့ ယုံကြည်တာကြောင့် ရေးသားဖော်ပြလိုက်ရပါတယ်။
source: http://www.facebook.com/notes/than-win/sharing-%E1%80%85%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%B8%E1%80%9B%E1%80%AD%E1%80%99%E1%80%B9%E1%80%99%E1%80%AD%E1%80%90%E1%80%9A%E1%80%B9-%E1%80%A7%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%81%80%E1%80%90%E1%80%AE-by-thein-myint-comment-on-holicks-bottle-and-the-do/234618946576179
……………………………………..
…………………………………………
Zeyar Wynn Tun says: August 6, 2011 9:46 PM Reply
စိုးရိမ်မိတယ် ဧရာဝတီ ခေါင်းစဉ်မြင်လိုက်တာနဲ့ လာပြန်ပြီ ဧရာဝတီကယ်တင်ရှင် တစ်ယောက်လို့ မထင်လိုက်ကြပါနဲ့။ ဧရာဝတီဆိုတာ ပြည်ပအခြေစိုက် ဧရာဝတီသတင်းဌာနကိုဆိုလိုတာပါ။ ဘာလို့ဒီလိုခေါင်းစဉ်တပ်ရသလဲဆိုတော့ ဆရာဝန်၊လူနာနဲ့ ဟောလစ်ပုလင်း လို့ခေါင်းစီးနဲ့ ရေးထားတဲ့ ဘလော့တစ်ခုကို ဖတ်မိလို့ဖြစ်ပါတယ်။ ဘလော့ရေးသားသူက စည်သူလို့ ဖတ်လိုက်ရပါတယ်။ သူကဘယ်လိုရေးထားလဲဆိုတော့ လူနာက ဗိုက်အောင့်လို့ဆေးရုံတက်တယ်။ ဆရာဝန်ကခွဲခ သုံးသိန်းတောင်းလို့ အိမ်ကိုဖုန်းဆက်ပြီး ပိုက်ဆံမှာရမယ်ပြောပါတယ်။ ဆရာဝန်ကမရဘူး၊ ရော့ပတ္တမြား၊ ရော့နဂါးပဲလို့ ပြောပြီးလူနာခန်းက ထွက်သွားတယ်။ အဲဒါကိုလူနာ မကျေနပ်လို့ ဟောလစ်ပုလင်းနဲ့ လိုက်ထုတယ်ဆိုပဲ။ သတင်းအတိအကျမသိပဲ အဲဒီအလော့ကိုဖတ်မိရင်တော့ ဆရာဝန်ကို ဘယ်လောက်အော်ကလီဆန်လိုက်မယ်ဖြစ် ခြင်း။ ရေးတဲ့သူက တကယ်ကိုပီပီပြင်ပြင် လူနာနာမည်နဲ့ ဆရာဝန်နာမည်ကိုရေးပြီး ဇာတ်လမ်းလုပ်ထားတယ်။ ဘေးကသူနာပြုရဲ့ အပြောနဲ့ ကျန်းမာရေးဝန်ကြီးညွန်ကြားချက်ကို သတင်းထဲရေးပြီး အပီအပြင် ရေးဆွဲထားတဲ့ ဘလော့ဟာ သတင်းအတိအကျ လို့မပြောယုံတမယ်ပေါ့ဗျာ။ ဒါပေမယ့် တကယ်သတင်းအတိအကျသိတဲ့ သူတွေဖတ်မိမယ်လို့ သူမတွေးထားတော့ သူ ဝက်ဝက်ကွဲ ကလိမ်စေ့ငြမ်းဆင်ထားတဲ့ သတင်းဟာ ဘူးပေါ်သလို ပေါ်လာရတာပေါ့။ တကယ့်တော့ဒီသတင်းကို ကျနော်ကြားတာ ကြာလှပါပြီ။ ကြာဆိုကျနော်က နေပြည်တော်မှာ တာဝန်ကျနေတဲ့ လက်ထောက်ဆရာဝန်လေ။ ဖြစ်စဉ်ကို မပြောချင်ပေမယ့် ခုတော့မဖြစ်မနေ ပြောလိုက်ပါတော့မယ်။ မသိရှိသေးသူများသိအောင် နဲ့ မီဒီယာတွေရဲ့ တစ်ချို့လွဲနေတဲ့လုပ်ရပ်ကို မီမောင်းထိုးချင်တာကြောင့် ရေးရခြင်းဖြစ်ပါတယ်။ လူနာက ဆရာဝန်ကို ဟောလစ်ပုလင်းနဲ့ ရိုက်တဲ့နေ့က တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဇူလိုင်19 အာဇာနည်နေ့မှာပါ။ ရိုက်ရတဲ့ အကြောင်းအရင်းကို အသိအကျမသိပေမယ့် ဖြစ်နိုင်ခြေကတော့ သူ့လိုဘမပြည့်လို့ပဲလို့ ယူဆရတယ်။ ဘာလို့ဆို လူနာက အခင်းမဖြစ်ခင် လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ရက် ညနေက ဗိုက်အောင့်ရောဂါနဲ့ ဆေးရုံလာတက်ပါတယ်။ လာတုန်းကတော့ အသည်းအသန်ပေါ့ဗျာ။ အရက်ကြောင့် အစာအိမ်ရောင်ရမ်းလို့ နာတဲ့ ရောဂါဖြစ်ပါတယ်။ ဆေးရုံမှာ နှစ်ရက်ကုလိုက်တော့ ဗိုက်အောင့်သက်သာလာတာနဲ့ အဲဒီပြဿနာဖြစ်တဲ့နေ့ မနက်ပိုင်း စောစောမှာ တာဝန်ကျ ဆရာဝန်ဆီ ဆင်းခွင့်တောင်းပါတယ်။ ဆရာဝန်ကလည်း ဆေးရုံဆင်းခွင့်လိုချင်ရင် ဆရာဝန်ကြီး မနက်လူနာလာကြည့်ချိန်ကျမှ ဆင်းခွင့်တောင်း၊ သင့်တော်ရင်ဆင်းခွင့်ပြုမယ်လို့ ပြောပြီး နားနေခန်းထဲဝင်လိုက်ပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ အခန်းထဲဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး။ သူနာပြုတွေလည်း မနက်လူနာဆေးထိုး၊ ဆေးစစ်လုပ်နေကြတော့ အခန်းထဲမှာ ဆရာဝန်တစ်ယောက်ထဲ ရှိနေပါတယ်။ ဒါကိုလူနာမကျေနပ်လို့လား၊ ဘာလားတော့ မသိဘူး နားနေခန်းထိလိုက်ပြီး လက်တစ်ဘက်က ကိုင်ထားတဲ့ဟောလစ်ပုလင်းနဲ့ ဆရာဝန်ကို လှမ်းထုပါတယ်။ လူနာအခန်းထဲထိလိုက်လာတာကို သတိထားမိတဲ့ ဆရာဝန်က လက်နဲ့ကာလိုက်လို့ လက်ဖျံမှာ ပုလင်းရှာဒဏ်ရာရသွားခဲ့တယ်။ ဒါကိုလူနာက မကျေနပ်သေးဘဲ ကျန်လက်တစ်ဘက်မှာ ကိုင်ထားတဲ့ ကျိုင့်နဲ့ ခေါင်းကိုထပ်ရိုက်ပါတယ်။ ဆရာဝန်လည်း လက်နဲ့ ထပ်ကာပြီး အခန်းထဲက ထွက်ပြေးပြီး ကပ်ရက်က minor room (ထိခိုက်ရှနာ ဒဏ်ရာအသေးတွေ ဆေးထည့်တဲ့ ခွဲစိတ်ခန်းငယ်) ထဲဝင်ပုန်းနေရပါတယ်။
လူနာကတော့ ဟောလစ်ပုလင်းကွဲစကိုင်ပြီး ဆရာဝန်ကိုမမြင်တော့ မြင်တဲ့ တစ်ခြားကျန်းမာရေးဝန်ထမ်းတွေကို ဆက်ပြီးရန်ရှာပါတယ်။ ဒါကို မခံနိုင်တဲ့ လူနာစောင့်တစ်ချို့က အဲဒီလူနာကို ဝိုင်းဝန်းထိုးကြိတ်ပြီး ဖမ်းချုပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးမှ ဆေးရုံကရဲစခန်းကို အကြောင်းကြားပြီး အဲဒီရမ်းကားတဲ့ လူနာကို ဖမ်းခေါ်သွားပါတယ်။ ဒီပြဿနာကို အမြန်ဆုံးထိရောက်စွာ ဖြေရှင်းဖို့ နေပြည်တော်ကောင်စီက အမိန့်ချပါတယ်။ မှားတဲ့သူ ဘယ်သူဆိုတာ အဆင့်ဆင့် အကြောင်းကြားထားတော့ နေပြည်တော်ကောင်စီကလည်း သိရှိထားပြီးဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလိုသတင်းမျိုးကို စည်သူဆိုတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်က ဧရာဝတီဘလော့မှာ ဒီလိုရေးထားတော့ ဆရာဝန်တွေကို ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိပုတ်ခတ်ထားမှန်း သိပ်သိတာပါတယ်။ ကျနော်ဟာ နိုင်ငံရေးတွေ၊ ဘာတွေကိုနားမလည်ပါဘူး။ ဝါဒဖြန့်တာတွေ၊ဘာတွေလည်း မသိပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီဘလော့ကိုဖတ်ပြီး သတင်းတစ်ခုကို လိုရာပုံသွင်းပြီးရေးလို့ ရပါလားလို့ သိလိုက်ရတော့ သတင်းဆိုတိုင်း မယုံရဲတော့တာ အမှန်ပါခင်ဗျား။ ကျနော်တို့ဆရာဝန်တွေကို မီဒီယာသမားတွေ ကြည့်မရတဲ့ တစ်ချို့လူတန်းစားတွေနဲ့ တစ်တန်းတည်းထဲ့ထားပြီလားလို့ စိုးရိမ်မိတာကတော့ အဓိကပါ။ တကယ်တော့ ဆရာဝန်ဟာ ပြည်သူထဲကပေါက်ဖွားလာတဲ့ ပြည်သူပါပဲ။ သူဟာ လူနာတွေရဲ့ ကျန်းမာရေးကိုစောင့်ရှောက်ရတဲ့ အလုပ်ကလွဲရင် ကျန်တာမသိပါဘူး။ ခုတော့ လူနာကျန်းမာရေးလည်း စောင့်ရှောက်ရတယ်။ မီဒီယာရဲ့စော်ကားမှုတင်မကဘူး၊ လူနာကိုယ်တိုင်ရဲ့စော်ကားမှုတောင်ခံနေရပါလားလို့ တွေးပြီး ဝမ်းနည်းမိပါတယ်။ မြန်မာပြည်မှာ ဆရာဝန်လုပ်ရတာ မိအေးနှစ်ခါနာများ ဖြစ်နေပြီလားလို့ သံသယရှိလာပါတယ်။ သူကဆေးရုံဆင်းချင်တာ မပေးလို့ဒီလိုလုပ်တယ်ဆိုလည်း ဆေးရုံဆိုတာ လူနာတိုင်းကြိုက်သလိုနေလို့ရတဲ့ဌာနတစ်ခုပါ။ သူဆက်ပြီးမနေချင်ရင် ခိုးဆင်းသွားနိုင်ပါတယ်။ ဒါမှမဟုတ် ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးလေးနဲ့ လက်မှတ်ထိုးဆင်းသွားနိုင်ပါတယ်။ ဒီလိုတုန့်ပြန်စရာမလိုပါဘူး။ ခုတော့ ဥပဒေတိုင်းသွားရင် သူပဲနစ်နာသွားပြီလေ။ ဒါကို ကျနော်တို့ စိတ်မကောင်းပါဘူး။ ဒီသတင်းကိုလည်း အရသာရှိရှိ မရေးချင်တာအမှန်ပါပဲ။ ဒါပေမယ့် သိသိကြီးနဲ့ လစ်လျူရှုလိုက်ရင် ပိုဆိုးသွားမယ်လို့ ယုံကြည်တာကြောင့် ရေးသားဖော်ပြလိုက်ရပါတယ်။ တကယ်တော့ စော်ကားတဲ့လူနာကို ကျနော်တို့ နားလည်ခွင့်လွှတ်ပေးနိုင်ပါတယ်။ ကျနော်တို့နားမလည်တာကတော့ မီဒီယာရဲ့သတင်းဖော်ပြချက်ပါပဲ။ မီဒီယာသမားတိုင်းအဆိုးမြင်သမားေတွလို့ ကျနော်တို့မသတ်မှတ်ပါဘူး။ ဆရာဝန်ဆေးကုနေသည်။ ကျောင်းဆရာစာသင်နေသည်။ နိုင်ငံရေးသမားနိုင်ငံရေးလုပ်ပါ သည်လို့ပဲ ရေးရမှာ မဆိုလိုပါဘူး။ watchdog ဆိုတဲ့အတိုင်း အမှားတွေလုပ်ရင်ထောက်ပြရမှာပါ။ ဒါပေမယ့် ဆရာဝန်တွေအမှားကို တခမ်းတနား စာဖွဲ့တတ်ပြီး ဆရာဝန်တွေပလိုင်းစော်ကားခံရတဲ့ခါ အသံတိတ်နေတတ်တာဆိုတော့ မီဒီယာဟာဘယ်လိုလဲလို့ စိုးထိတ်မိတာ အမှန်ပါပဲဗျာ။
……………………………………………
…………………………………………..
သတင်းအတိအကျမသိပဲ အဲဒီအလော့ကိုဖတ်မိရင်တော့ ဆရာဝန်ကို ဘယ်လောက်အော်ကလီဆန်လိုက်မယ်ဖြစ် ခြင်း။ ရေးတဲ့သူက တကယ်ကိုပီပီပြင်ပြင် လူနာနာမည်နဲ့ ဆရာဝန်နာမည်ကိုရေးပြီး ဇာတ်လမ်းလုပ်ထားတယ်။ ဘေးကသူနာပြုရဲ့ အပြောနဲ့ ကျန်းမာရေးဝန်ကြီးညွန်ကြားချက်ကို သတင်းထဲရေးပြီး အပီအပြင် ရေးဆွဲထားတဲ့ ဘလော့ဟာ သတင်းအတိအကျ လို့မပြောယုံတမယ်ပေါ့ဗျာ။ ဒါပေမယ့် တကယ်သတင်းအတိအကျသိတဲ့ သူတွေဖတ်မိမယ်လို့ သူမတွေးထားတော့ သူ ဝက်ဝက်ကွဲ ကလိမ်စေ့ငြမ်းဆင်ထားတဲ့ သတင်းဟာ ဘူးပေါ်သလို ပေါ်လာရတာပေါ့။ တကယ့်တော့ဒီသတင်းကို ကျနော်ကြားတာ ကြာလှပါပြီ။ ကြာဆိုကျနော်က နေပြည်တော်မှာ တာဝန်ကျနေတဲ့ လက်ထောက်ဆရာဝန်လေ။ ဖြစ်စဉ်ကို မပြောချင်ပေမယ့် ခုတော့မဖြစ်မနေ ပြောလိုက်ပါတော့မယ်။ မသိရှိသေးသူများသိအောင် နဲ့ မီဒီယာတွေရဲ့ တစ်ချို့လွဲနေတဲ့လုပ်ရပ်ကို မီမောင်းထိုးချင်တာကြောင့် ရေးရခြင်းဖြစ်ပါတယ်။ လူနာက ဆရာဝန်ကို ဟောလစ်ပုလင်းနဲ့ ရိုက်တဲ့နေ့က တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဇူလိုင်19 အာဇာနည်နေ့မှာပါ။ ရိုက်ရတဲ့ အကြောင်းအရင်းကို အသိအကျမသိပေမယ့် ဖြစ်နိုင်ခြေကတော့ သူ့လိုဘမပြည့်လို့ပဲလို့ ယူဆရတယ်။ ဘာလို့ဆို လူနာက အခင်းမဖြစ်ခင် လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ရက် ညနေက ဗိုက်အောင့်ရောဂါနဲ့ ဆေးရုံလာတက်ပါတယ်။ လာတုန်းကတော့ အသည်းအသန်ပေါ့ဗျာ။ အရက်ကြောင့် အစာအိမ်ရောင်ရမ်းလို့ နာတဲ့ ရောဂါဖြစ်ပါတယ်။ ဆေးရုံမှာ နှစ်ရက်ကုလိုက်တော့ ဗိုက်အောင့်သက်သာလာတာနဲ့ အဲဒီပြဿနာဖြစ်တဲ့နေ့ မနက်ပိုင်း စောစောမှာ တာဝန်ကျ ဆရာဝန်ဆီ ဆင်းခွင့်တောင်းပါတယ်။ ဆရာဝန်ကလည်း ဆေးရုံဆင်းခွင့်လိုချင်ရင် ဆရာဝန်ကြီး မနက်လူနာလာကြည့်ချိန်ကျမှ ဆင်းခွင့်တောင်း၊ သင့်တော်ရင်ဆင်းခွင့်ပြုမယ်လို့ ပြောပြီး နားနေခန်းထဲဝင်လိုက်ပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ အခန်းထဲဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး။ သူနာပြုတွေလည်း မနက်လူနာဆေးထိုး၊ ဆေးစစ်လုပ်နေကြတော့ အခန်းထဲမှာ ဆရာဝန်တစ်ယောက်ထဲ ရှိနေပါတယ်။ ဒါကိုလူနာမကျေနပ်လို့လား၊ ဘာလားတော့ မသိဘူး နားနေခန်းထိလိုက်ပြီး လက်တစ်ဘက်က ကိုင်ထားတဲ့ဟောလစ်ပုလင်းနဲ့ ဆရာဝန်ကို လှမ်းထုပါတယ်။ လူနာအခန်းထဲထိလိုက်လာတာကို သတိထားမိတဲ့ ဆရာဝန်က လက်နဲ့ကာလိုက်လို့ လက်ဖျံမှာ ပုလင်းရှာဒဏ်ရာရသွားခဲ့တယ်။ ဒါကိုလူနာက မကျေနပ်သေးဘဲ ကျန်လက်တစ်ဘက်မှာ ကိုင်ထားတဲ့ ကျိုင့်နဲ့ ခေါင်းကိုထပ်ရိုက်ပါတယ်။ ဆရာဝန်လည်း လက်နဲ့ ထပ်ကာပြီး အခန်းထဲက ထွက်ပြေးပြီး ကပ်ရက်က minor room (ထိခိုက်ရှနာ ဒဏ်ရာအသေးတွေ ဆေးထည့်တဲ့ ခွဲစိတ်ခန်းငယ်) ထဲဝင်ပုန်းနေရပါတယ်။ လူနာကတော့ ဟောလစ်ပုလင်းကွဲစကိုင်ပြီး ဆရာဝန်ကိုမမြင်တော့ မြင်တဲ့ တစ်ခြားကျန်းမာရေးဝန်ထမ်းတွေကို ဆက်ပြီးရန်ရှာပါတယ်။ ဒါကို မခံနိုင်တဲ့ လူနာစောင့်တစ်ချို့က အဲဒီလူနာကို ဝိုင်းဝန်းထိုးကြိတ်ပြီး ဖမ်းချုပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးမှ ဆေးရုံကရဲစခန်းကို အကြောင်းကြားပြီး အဲဒီရမ်းကားတဲ့ လူနာကို ဖမ်းခေါ်သွားပါတယ်။ ဒီပြဿနာကို အမြန်ဆုံးထိရောက်စွာ ဖြေရှင်းဖို့ နေပြည်တော်ကောင်စီက အမိန့်ချပါတယ်။ မှားတဲ့သူ ဘယ်သူဆိုတာ အဆင့်ဆင့် အကြောင်းကြားထားတော့ နေပြည်တော်ကောင်စီကလည်း သိရှိထားပြီးဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလိုသတင်းမျိုးကို စည်သူဆိုတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်က ဧရာဝတီဘလော့မှာ ဒီလိုရေးထားတော့ ဆရာဝန်တွေကို ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိပုတ်ခတ်ထားမှန်း သိပ်သိတာပါတယ်။ ကျနော်ဟာ နိုင်ငံရေးတွေ၊ ဘာတွေကိုနားမလည်ပါဘူး။ ဝါဒဖြန့်တာတွေ၊ဘာတွေလည်း မသိပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီဘလော့ကိုဖတ်ပြီး သတင်းတစ်ခုကို လိုရာပုံသွင်းပြီးရေးလို့ ရပါလားလို့ သိလိုက်ရတော့ သတင်းဆိုတိုင်း မယုံရဲတော့တာ အမှန်ပါခင်ဗျား။ ကျနော်တို့ဆရာဝန်တွေကို မီဒီယာသမားတွေ ကြည့်မရတဲ့ တစ်ချို့လူတန်းစားတွေနဲ့ တစ်တန်းတည်းထဲ့ထားပြီလားလို့ စိုးရိမ်မိတာကတော့ အဓိကပါ။ တကယ်တော့ ဆရာဝန်ဟာ ပြည်သူထဲကပေါက်ဖွားလာတဲ့ ပြည်သူပါပဲ။ သူဟာ လူနာတွေရဲ့ ကျန်းမာရေးကိုစောင့်ရှောက်ရတဲ့ အလုပ်ကလွဲရင် ကျန်တာမသိပါဘူး။ ခုတော့ လူနာကျန်းမာရေးလည်း စောင့်ရှောက်ရတယ်။ မီဒီယာရဲ့စော်ကားမှုတင်မကဘူး၊ လူနာကိုယ်တိုင်ရဲ့စော်ကားမှုတောင်ခံနေရပါလားလို့ တွေးပြီး ဝမ်းနည်းမိပါတယ်။ မြန်မာပြည်မှာ ဆရာဝန်လုပ်ရတာ မိအေးနှစ်ခါနာများ ဖြစ်နေပြီလားလို့ သံသယရှိလာပါတယ်။ သူကဆေးရုံဆင်းချင်တာ မပေးလို့ဒီလိုလုပ်တယ်ဆိုလည်း ဆေးရုံဆိုတာ လူနာတိုင်းကြိုက်သလိုနေလို့ရတဲ့ဌာနတစ်ခုပါ။ သူဆက်ပြီးမနေချင်ရင် ခိုးဆင်းသွားနိုင်ပါတယ်။ ဒါမှမဟုတ် ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးလေးနဲ့ လက်မှတ်ထိုးဆင်းသွားနိုင်ပါတယ်။ ဒီလိုတုန့်ပြန်စရာမလိုပါဘူး။ ခုတော့ ဥပဒေတိုင်းသွားရင် သူပဲနစ်နာသွားပြီလေ။ ဒါကို ကျနော်တို့ စိတ်မကောင်းပါဘူး။ ဒီသတင်းကိုလည်း အရသာရှိရှိ မရေးချင်တာအမှန်ပါပဲ။ ဒါပေမယ့် သိသိကြီးနဲ့ လစ်လျူရှုလိုက်ရင် ပိုဆိုးသွားမယ်လို့ ယုံကြည်တာကြောင့် ရေးသားဖော်ပြလိုက်ရပါတယ်။
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 7, 2011 at 1:51 am
ဝယ်ကြဦးမလား၊ ဟောဒီက အာရှသတို့သမီး၊ အွန်လိုင်းက မှာလိုက်နော်၊ ပူပူနွေးနွေး
Friday, 05 August 2011 04:57 administrator .တောင်ကိုရီးယား အမျိုးသားတွေဟာ အာရှ သတို့သမီး လောင်းတွေကို အွန်လိုင်းက မှာယူနေပါသတဲ့။ ရာစုနှစ်ပေါင်း များစွာ ထိန်းသိမ်း စောင့်ရှောက် လာခဲ့ကြတဲ့ “မိန်းမတို့ က္ကုန္ဒြေ ရွှေပေးဝယ်လို့ မရပါ” ဆိုသဟာလိုမျိုး
ရှိခဲ့ဖူးသော်ငြားလည်းပဲ… အိမ်း အခုခေတ်မှာတော့ စာတိုက်၊ အွန်လိုင်း ကတ်တလောက်က မှာယူ၊ ပြည်တွင်း ပြည်ပ ပို့ကုန်-သွင်းကုန် တစ်ခု ဖြစ်လာပါသတဲ့။
အမျိုးဘာသာ၊ သာသနာ၊ နိုင်ငံသား၊ လူမျိုး၊ ယဉ်ကျေးမှု မတူကြတဲ့ လူတွေကို မယူကြဖို့ရာ ရာစုနှစ်ပေါင်းများစွာ ထိန်းသိမ်း စောင့်ရှောက် လာခဲ့ကြတာ ဟာလည်းပဲ ၂၁ ရာစုမှာတော့ ပြဿနာ မဟုတ်တော့ပါဘူးတဲ့။ ဇာတိ၊ ပုည၊ ဂုဏ်မာနဟာလည်းပဲ သူ့အလိုလို နိဌိတံ သွားခဲ့ချေပြီဆိုပဲ။
လွန်ခဲ့သော ၂၀၁ဝ ခုနှစ်မှာ ကိုရီးယား တနိုင်ငံလုံးက တောသား၊ ရွာသား သုံးပုံ တစ်ပုံလောက်ဟာ ပြည်ပက အွန်လိုင်း အော်ဒါနဲ့ မှာယူတင်သွင်းတဲ့ သတို့သမီးများနဲ့ အာဝါဟ၊ ဝိဝါဟ မင်္ဂလာ တရားတော်နှင့် အညီ စုလျားရစ်ပတ် ထိမ်းမြားခြင်းအမှုကို ခေတ်မီမီ ပြုခဲ့ကြပါသတဲ့။
အစိုးရလည်း မနေသာ။ “အမျိုးသားရေး” မို့ ကူညီ အားပေးပါသတဲ့။ လူဦးရေ တိုးပွားခြင်းကို လိုလားနေသည် မဟုတ်လား။ နို့…. “အမျိုးသမီးရေး” အနေနဲ့ကော နိုင်ငံတော် အာဂျင်ဒါ မရှိသင့်ပေဘူးလား?
“ပျော်ရွှင်ကြည်နူးစွာ သားသမီး၊ မြေးမြစ်များစွာ ရသည်အထိ ပေါင်းဖက်ကြပါ လေတော့သတည်း“ ဆိုတဲ့ မုဒိတာပွားဖွယ်သတင်းများ၊ ခံစားမှုများကို တန်းညှိ၊ လူအချင်းချင်း ချစ်ခင်းခြင်းသည်သာလျှင် ပဓါန (နိုင်ငံ နယ်နိမိတ်များကို ဖြိုလှဲ)၊ ယဉ်ကျေးမှုများ (တမင်တကာ) တိုးတိုက်မိ ဆိုသလို တိုးတက်လာသော ယဉ်ကျေးမှု သတင်းများလည်း ရှိနေသလို၊
လူကုန်ကူးခြင်း၊ ရောင်းစားခံများ၊ စီးပွားရေး ဝိသမလောဘသားများ၊ ပွဲစားများ၊ အင်များ၊ အကြမ်းဖက်မှုများ၊ သတ်ဖြတ်မှုများ ကဲ့သို့သော ခေတ်အဆက်ဆက် တည်ရှိလာခဲ့သော အနိဌာရုံများလည်း ပါဝင်နေပါသတဲ့။
ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာနှင့် ဝမ်းနည်းကြေကွဲဖွယ်ရာများ ရောပြွမ်းနေသော်ငြားလည်း မြန်မာ လူပျိုကြီးများ၊ လူပျိုလေးများကလည်း စိတ်ဝင်စားကြပါသတဲ့။
ဒေါ်လာ တသောင်း (မြန်မာကျပ်ငွေ သိန်း ၇ဝ ကျော်) ငွေကြေးဟာ ကိုရီးယား တောသား များစွာအတွက် မမှုလောက်ပေမဲ့ (တမိုး လယ်ထွန်ခ မျှသာရှိပေမဲ့)၊ အကျွန်ုပ်တို့ မြန်မာ လူပျိုကြီးများ အတွက်မှာမူကား.. အိမ်း…. သွင်းကုန်ထက် … ပို့ကုန်သည်သာလျှင် …….
မောက္ခသတင်း
http://www.maukkha.org/index.php?option=com_content&view=article&id=1709:2011-08-05-05-48-11&catid=120:2010-10-11-07-37-22&Itemid=374
Shwe Ei
August 7, 2011 at 11:38 am
အာရှမှာ အမျိုးသမီးတွေ Export လုပ်နိုင်လောက်အောင် ပေါတယ်ပေါ့နော်။
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 7, 2011 at 1:55 am
ချီလီတက္ကသိုလ် ကျောင်းသားများ အာဏာရှင်ကို ဆန့်ကျင် တော်လှန်ကြပြီ
Friday, 05 August 2011 04:08 administrator .
“အစိုးရဟာ သေချင်းဆိုး မဟာ အမှားကြီးကို ကျူးလွန်လိုက်ပြီဖြစ်တယ်။” ကျောင်းသားခေါင်းဆောင် ဝါလယ်ဂျို့စ်က ဆိုသည်။ “ဒီဆန္ဒပြပွဲကို ဖုံးကွယ်၊ ဖျောက်ဖျက်ပစ်ဖိုု့ မိုက်မိုက်မဲမဲ ကြိုးစားနေတုန်းပဲ။ ဒီလိုလုပ်လို့ကတော့ လူထုဟာ လမ်းမပေါ်ကို ပိုလို့သာ ဆက်ထွက်လာမယ်။ မကျေနပ်ချက်တွေက အတုံးလို်က် အတစ်လိုက်ပဲ။”
ဆန်တီယာဂိုမြို့ ရဲသားများက မျက်ရည်ယိုဗုံးများ၊ မီးသတ်ပိုက်လုံးကြီးများဖြင့် ပြုပြင် ပြောင်းလဲမှုများအတွက် တောင်းဆို ဆန္ဒပြကြသူ ကျောင်းသားများကို အကြမ်းဖက်ဖြိုခွင်းပြီး ၂၃၅ ဦးကို ဖမ်းဆီးထားကြသည်။
ပညာရေးစနစ်ပြောင်းလဲရန် ဆန္ဒပြပွဲများတွင် ကျောင်းသားများနှင့် ကျောင်းဆရာများ တက်ကြွစွာ ပါဝင်လျက်ရှိသည်
လုံထိန်းတပ်ဖွဲ့များက အထက်တန်းအဆင့်နှင့် တက္ကသိုလ် ကျောင်းသားများ၏ မြို့လယ် လမ်းမကြီးပေါ်တွင် ဆန္ဒပြမှုကို တိုက်ခိုက် ဖြိုခွင်းခဲ့ကြသည်။ မီးသတ်ပိုက် ရေလုံးကြီးများနှင့် မျက်ရည်ယိုဗုံးများကို အသုံးပြုခြင်းနှင့် မြင်းစီး လုံထိန်း တပ်သားများကလည်း ကျောင်းသားများ မီးရှို့တားဆီးထားသော အတားအဆီးများကို ဖြတ်ကျော်လျက်ရှိသည်။
ရဲဖက်က ကျောင်းသား ၂၃၅ ဦးကို ဖမ်းဆီးထားပြီး ရဲသား ၂ ဦး ဒဏ်ရာရသွားခဲ့သည်။ ဆန္ဒပြမှုများမှာ တရားမဝင်ကြောင်း ပြည်ထဲရေးဝန်ကြီး ရိုဒရီဂိုနှင့် အာဏာပိုင်တို့က ကြေညာခဲ့သည်။
ချီလီနိုင်ငံ၏ ငွေကြေးမပြည့်မစုံ၊ မမျှတမှုဖြင့် တည်ရှိနေသည့် ပညာရေးစနစ်အား ပြုပြင် ပြောင်းလဲပေးရန် ကျောင်းသားများက တောင်းဆို ဆန္ဒပြခဲ့ပြီး မော်တော်ကား တာယာများကို မီးရှို့ပြီး လမ်းမများအား ပိတ်ဆို့ ထားခဲ့ကြသည်။ ယာဉ်ကြော လမ်းကြောင်းများ ပိတ်ထားခဲ့ရသည်။
ငြိမ်းချမ်းစွာ ဆန္ဒပြနေသည့် ကျောင်းသားများ ရှိသလို မျက်နှာဖုံးစွပ် ဆန္ဒပြသူများက ရဲများနှင့် လုံထိန်းများကို ကျောက်ခဲများဖြင့် ပြန်လှန် ပစ်ခတ် တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြသည်။
“အရာအားလုံးမှာ အကန့်အသတ်ဆိုတာ ရှိရမယ်” သမ္မတ ဆဘတ်စ်ရှန် ပင်နာရာက သတိပေးစကား ဆို၏။
“လမ်းပေါ်ဆန္ဒပြတဲ့ ကာလက ခေတ်ဟောင်းသွားပြီ” ပြည်ထဲရေးဝန်ကြီးက ပြောသည်။
“သိမ်းပိုက်ခံ မြို့ကြီးလိုပဲ။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ် ၃ဝ တုန်းကလိုမျိုးပေါ့။” တက္ကသိုလ် ကျောင်းသား ခေါင်းဆောင် တစ်ဦး ဖြစ်သူ ကာမီလာဝါလဲဂျို့စ်က တုံ့ပြန် ပြောဆိုလို်က်သည်။ သူမက ၁၉၇၃-၉ဝ ကာလ စစ်အာဏာရှင် လက်အောက်ကို ရည်ညွန်း ပြောဆိုလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
“လူထုမှာ လူစုလူဝေးနဲ့ လုပ်ပိုင်ခွင့် မရှိတော့ဘူးတဲ့လား”
ဖိနှိပ် အုပ်ချုပ်မှုကို တွန်းလှန် တိုက်ပွဲဝင်ကြပါစို့
ဖြိုခွင်း၊ ဖမ်းဆီးမှုများရှိနေသော်လည်း ကျောင်းသား ခေါင်းဆောင်က ဆက်လက် တိုက်ပွဲဝင်ကြပါရန် ဆန္ဒပြ ကျောင်းသားများကို လှုံ့ဆော် တိုက်တွန်း ပြောကြားလိုက်ပြီး ကြာသပတေး ညဖက်တွင် တမြို့လုံး “သံပုံး၊ ဒယ်အိုးတီး” ကြရန်လည်း ကြေညာထားသည်။
ပြီးခဲ့သည့် အပတ်က စတင်သော လမ်းမကြီးများပေါ် ဆန္ဒပြပွဲများတွင် ကျောင်းသားများ၊ ဆရာဆရာမများနှင့် အခြားသော ပညာရေး ဝန်ထမ်းများလည်း ပါဝင်ကြပြီး လူ တစ်သိန်းခန့် စုဝေး ခဲ့ကြသည်။ စစ်ဗိုလ်ချုပ်ကြီးများ လက်အောက်၊ အာဏာရှင် စနစ်ခေတ်ကတည်းက တည်ရှိနေခဲ့သည့် ပညာရေး စနစ်ဟောင်းနှင့် အစိုးရက ငွေကြေး ထောက်ပံ့ ကူညီနေမှု ပုံစံတို့ကိုလည်း အခြေခံကျကျ ပြောင်းလဲ လုပ်ဆောင်ပေးရန် တောင်းဆိုထားကြသည်။
အာဏာရှင်ကြီး ဩဂတ်စ်တို ပင်နိုရှေးလက်ထက်က လူထုပညာရေးမှာ မြို့နယ်အဆင့် အုပ်ချုပ်ရေး လက်အောက်က မပြည့်မစုံသော ငွေကြေး ထောက်ပံ့မှုဖြင့် ရှင်သန်ခဲ့ရသည်။
သမ္မတ ပင်နာရာက အချက် ၂၁ ချက်ပါ ပြုပြင် ပြောင်းလဲရေးမူများကို ကမ်းလှမ်းထားခဲ့သည်။ လက်ဝဲယိမ်း ဥပဒေပြုသူများနှင့် တွေ့ဆုံရန် ဖိတ်ခေါ်ထားသည်။
ရဲတပ်ဖွဲ့ဝင် ၁၃၀ဝ က ဆန္ဒပြသူများကို သမ္မတ နန်းတော်သို့ မဝင်ရောက်နိုင်ရန် တားဆီးခဲ့ကြရသည်။ လူငယ် ရာပေါင်းများစွာက အပိတ်အဆို့၊ အတားအဆီးများကို ကျော်လွှားပြီး လူစုလူဝေးဖြင့် ဆန္ဒပြကြသည့် ရင်ပြင်တော်နေရာသို့ ဝင်ရောက်ခဲ့သည်။ မြို့တော် အနှံ့အပြားတွင်လည်း လူစု လူဝေးများဖြင့် စုရုံး ဆန္ဒပြခဲ့ကြသည်။
ရဲတပ်ဖွဲ့က ဖြိုခွင်းလိုက်သည်နှင့် အခြားနေရာတွင် ပြန်လည် စုစည်းကြပြီး ဆက်လက် ဆန္ဒပြခဲ့ကြသည်။ ရဲတပ်ဖွဲ့ကလည်း မျက်ရည်ယိုဗုံးများဖြင့် ဆက်လက် ဖြိုခွင်းကြပြန်သည်။
မျက်ရည်ယိုဗုံးဒဏ်ကြောင့် မြို့တော်အနှံ့အပြားတွင် အသက်ရှုကြပ်ခြင်းကို ခံစားနေကြရသည်။ မီးရထားများကို ပိတ်ထားလိုက်ပြီး လူထု ဆက်သွယ်ရေး ရပ်တန့်သွားပြီဖြစ်သည်။
ဆန္ဒပြသူ အများစုက ငြိမ်းချမ်းစွာဖြင့် ဆန္ဒပြသော်လည်း အချို့ကမူ မျက်နှာဖုံးစွပ်များ ဝတ်ဆင်ပြီး ကားများနှင့် ရဲတပ်ဖွဲ့ဝင်များကို ကျောက်ခဲများဖြင့် ပစ်ခတ်တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြသည်။
“အစိုးရဟာ သေချင်းဆိုး မဟာ အမှားကြီးကို ကျူးလွန်လိုက်ပြီဖြစ်တယ်။” ကျောင်းသားခေါင်းဆောင် ဝါလယ်ဂျို့စ်က ဆိုသည်။ “ဒီဆန္ဒပြပွဲကို ဖုံးကွယ်၊ ဖျောက်ဖျက်ပစ်ဖိုု့ မိုက်မိုက်မဲမဲ ကြိုးစားနေတုန်းပဲ။ ဒီလိုလုပ်လို့ကတော့ လူထုဟာ လမ်းမပေါ်ကို ပိုလို့သာ ဆက်ထွက်လာမယ်။ မကျေနပ်ချက်တွေက အတုံးလို်က် အတစ်လိုက်ပဲ။”
မောက္ခ နိုင်ငံတကာ ကျောင်းသားလှုပ်ရှားမှု သတင်း
Source: Aljazeera
http://www.maukkha.org/index.php?option=com_content&view=article&id=1707:2011-08-05-04-12-28&catid=120:2010-10-11-07-37-22&Itemid=374
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 7, 2011 at 1:56 am
ဆဲလစ်ဘရစ်တီ ယဉ်ကျေးမှုကြောင့် လူငယ်များ မိမိကိုယ်ကို ယုံကြည်မှု ကင်းမဲ့လာ
Saturday, 06 August 2011 01:17 administrator .
“ဘဝတွင် ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့၊ သာယာစွာ ရှိနေဖို့ရာ သင်ဟာ နာမည်ကျော်၊ လူကြိုက်များတဲ့ သူ (ဆဲလစ်ဘရစ်တီ) တစ်ဦးတော့လည်း ဖြစ်စရာ မလိုပါဘူး”
အလုပ်အကိုင် ရှာဖွေလျက် ရှိသော လူငယ်များ အရည်အတွက် ပို၍ မြင့်မားလာနေသည်။ အလုပ်လက်မဲ့ နှုန်းထားမှာလည်း ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ မြင့်မားနေဆဲ။
လေ့လာမှု စစ်တမ်းတစ်ခုအရ ဆယ်ကျော်သက် ၄ ဦးတွင် တစ်ဦးမှာ သူ၏ အနာဂတ်အတွက် ရတက်မအေး၊ စိတ်ပူပန်သောကရောက်နေသည် ဟူ၏။
O2 Youth Matters စစ်တမ်းအရ နောင် ၅ နှစ်ကာလတွင်း၌ အလုပ်အကိုင်ကောင်း တစ်ခုခု ရရှိရန် မသေချာ၊ မိမိကိုယ်ကို မယုံကြည်ရဲ။
“ဘဝမှာပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့၊ သာယာစွာ ရှိနေဖို့ရာ သင်ဟာ နာမည်ကျော်၊ လူကြိုက်များတဲ့ သူ (ဆဲလစ်ဘရစ်တီ) တစ်ဦးတော့လည်း ဖြစ်စရာ မလိုပါဘူး”
စစ်တမ်းအရ ၈၂ ရာခိုင်နှုန်းသော လူငယ်ထုက ဤသို့ ရှုမြင် သုံးသပ်ကြသည်။
ဆဲလစ်ဘရစ်တီ ယဉ်ကျေးမှုမှာ လူငယ်များကို အများစု မရောက်လှမ်းနိုင်သည့် နာမည်ကျော် ရိုးမော်ဒယ် ပုံစံများကိုသာ ပြသ နေလျက်ရှိသည်။ ရလဒ်မှာ လူငယ်အများစု မိမိကိုယ်ကို ယုံကြည်မှု လျော့ပါးလို့ လာခြင်းပင်။
“ဒါဟာ လူ့အဖွဲ့အစည်း တရပ်လုံးအတွက် အကြီးအကျယ် သတိပေး လိုက်တာဖြစ်တယ်။ လူငယ်တွေရဲ့ စိတ်ဓါတ်တွေကို ပြန်လည် ပြုစု ပျိုးထောင်ဖို့အတွက်၊ စိတ်ဓါတ် ကြံခိုင်မှုအတွက်၊ မိမိကိုယ်ကို ယုံကြည်မှု တိုးပွားစေဖို့အတွက် လုပ်သင့်ကြပြီ။ စိတ်ဓါတ် ကျနေရုံနဲ့ မပြီးသေးဘူး” လူမှုဗေဒပညာရှင် တိုနီချပ်မန်းက Sky News သို့ ပြောခဲ့သည်။
အလုပ်ရှင်များကမူ တမျိုးတဘာသာ ဆိုကြသည်။ ယှဉ်ပြိုင်မှု အလွန်အမင်း မြင့်မားနေသည့် ဈေးကွက်တွင် အလုပ်ကောင်း၊ အလုပ်မှန် တစ်ခု ရရှိရန်အတွက် လူငယ်ထုမှာ ယခုထက်ပိုပြီး ကြိုးစားရန်လိုအပ်သည်။ ဒူပေနာပေ ခံနိုင်ရမည်ဟုဆိုကြသည်။
မြန်မာလူငယ်များမှာက ပိုမိုဆိုးဝါးလှသော အနာဂတ် အလုပ်အကိုင် မသေချာမှုကို ရင်ဆိုင်နေရသည်။ ပြည်တွင်းအလုပ်လက်မဲ့ နှုန်းထားကို သေချာစွာ လေ့လာမှု မပြုရသေး။ ပြည်ပနိုင်ငံများသို့ သွားမှ ဖြစ်မည်ဟူသော အမြင်များ ဆယ်ကျော်သက်အများစုတွင် စွဲမြဲနေပေပြီ။ ပြည်တွင်း၌လည်း အလုပ်အကိုင်ကမရှိ။ ထိုက်သင့်သော လစာငွေကို မရနိုင်။ ရသည့်လစာမှာလည်း တဝမ်းတခါးမှ မဝ။ မလှ။
သို့သော် “တက်ကျမ်း” များက ညွှန်ပြထားသလို မျှော်လင့်ချက်တို့ကို ထားရန်လည်း မဝံ့မရဲ။ စာအုပ်ထဲ မက်လုံးများက မက်လောက်ပါ၏။ ကျော်ကြားချင်မှုကိုလည်း အပြစ်ဟု မဆိုသာ။ လက်တွေ့ ဘဝများမှာကား တမျိုးတဘာသာ။
မောက္ခပညာရေး မဂ္ဂဇင်း၏ လူငယ် စာဖတ်ပရိသတ်တို့ကို စကားပုံလေးတခု လက်ဆောင်ပေးလိုက်ပါ၏။
You don’t have to be a celebrity to be happy in life.
“ဘဝတွင် ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့၊ သာယာစွာ ရှိနေဖို့ရာ သင်ဟာ နာမည်ကျော်၊ လူကြိုက်များတဲ့ သူ (ဆဲလစ်ဘရစ်တီ) တစ်ဦးတော့လည်း ဖြစ်စရာ မလိုပါဘူး”
မောက္ခလူငယ်သတင်း
Source: AsianNewsInternational ANI/ မောက္ခ
http://www.maukkha.org/index.php?option=com_content&view=article&id=1713:2011-08-06-01-50-33&catid=119:2010-10-11-07-36-06&Itemid=373
Foreign Resident
August 7, 2011 at 9:45 am
ရန်ကုန်မှာ ဂေး ကလပ်တွေ ပိုမို များလာ
by politics on August 5, 2011 ( FNG )
ယခင်က ဗဟန်း မြို ့နယ် ရွှေဂုံတိုင် အနီး ရှိ ဂေး ကလပ် တစ်ခု သာလူသိများ သော် လည်း နောက်
ပိုင်း တွင် KTV နှင့် Night Club ပုံစံ တွဲဖက် ဖွင့်လှစ်ထား သည့် ဂေးကလပ် များ ပိုမို များ ပြား
လာသည် ဟု FNG မှ စုံစမ်း သိရှိ ရသည်။
ဂေးကလပ် များ သို ့ ဂေး များ သာ မက ဂေး မဟုတ် သူများ ပါလာရောက် ကြသော် လည်း ကလပ်
၏ ဖျော်ဖြေ ဧည့်ခံပွဲ မှု များ ကို ဂေးများ က ပြုလုပ် ကြ၍ ဂေး ကလပ် ဟု ခေါ်ခြင်း ဖြစ်သည်။
ဂေးကလပ် များ သည် အခြား ကခပ် များ ထက် Underground ပိုဆန်ပြီး ဖျော်ဖြေ တင် ဆက်မှု
များမှာ လည်း ရဲတင်း ပွင့် လင်း လှ သည်ဟု သိရသည်။
ဂေးကလပ် တစ်ခု သို ့ သွားဖူ သူ တစ်ဦး က ” နိုင်ငံခြား ရောက် နေ တဲ့ အတိုင်း ပဲ ၊ ဂေးတင် မဟုတ်
ပါဘူး ၊ နာမည် မကြီး သေးတဲ့ မော်ဒယ် တွေ လဲ လာက တယ်၊ Naked နီးပါပဲ” ဟု ပြောသည်။
ဂေးကလပ် များ ကဲ့ သို ့ ပင် Stripper Dance ဟု ခေါ်သည့် တိုင် ကို လှည့် ပတ်က က တစ်ကို
လုံး ဖော်ချွတ် ပြ သသည့် Show Girl ကလပ် များ လည်း ရွှေတိဂုံ ဘုရား လမ်း ရှိ သိမ်ကြီးဈေး
ကလပ် များဉ် ဝန်ဆောင်မှု များ ရရှိ နိုင် သည် ဟု သိရသည်။
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 7, 2011 at 10:32 am
အမေရိကန် အကြွေး ပြဿနာအပေါ် တရုတ်က အပြင်းအထန်ဝေဖန်
By ဗွီအိုအေ (မြန်မာဌာန) – စနေ, 06 ဩဂုတ် 2011
အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုအပေါ် အကြွေးပေးရာမှာ ယုံကြည်စိတ်ချရတဲ့အဆင့် လျှော့ချခံခဲ့ရတဲ့အတွက်
ကမာ္ဘ့စီးပွားရေးမှာ ဘယ်လို အကျိုးဆက်တွေ ဖြစ်လာနိုင်မလဲဆိုတာကို ဆန်းစစ်နေကြတဲ့ တိုင်းပြည်တွေက
သူတို့ရဲ့ သဘောထားတွေကိုလည်း ထုတ်ပြောလာကြပါတယ်။
တရုတ်နိုင်ငံကတော့ အမေရိကန်ဟာ အကြွေးယူတဲ့ ရောဂါစွဲကပ်နေတယ်လို့ ဝေဖန်လိုက်ပြီး
စီးပွားရေး ပြဿနာတွေကို ငွေချေးပြီး ဖြေရှင်းသွားလို့ မရတော့ဘူးဆိုတာ အမေရိကန်အစိုးရ
သဘောပေါက်ဖို့လိုတယ်လို့ စနေနေ့မှာပဲ ပြောဆိုလိုက်တာပါ။
ရေတိုအမြင်နဲ့ နိုင်ငံရေးအငြင်းပွားမှုတွေလို့ သုံးနှုန်းပြီး တရုတ်အစိုးရပိုင် ရှင်ဟွာသတင်းစာရဲ့ သဘောထား
ထင်မြင်ချက် ဆောင်းပါးထဲမှာ ပြစ်တင်ပြောဆိုလိုက်သလို ကမာ္ဘကြီးမှာ အမေရိကန်ဒေါ်လာအစား
ပိုပြီးတည်ငြိမ်စိတ်ချရတဲ့ ငွေကြေးတခုနဲ့ အရန်ဘဏ္ဍာထားဖို့ လိုအပ်နေပြီလို့လည်း ပြောဆိုလိုက်ပါတယ်။
အမေရိကန်နိုင်ငံကို တရုတ်ဗဟိုဘဏ်က ငွေအများဆုံး ချေးငှားထားတာ ဖြစ်ပါတယ်။
တခြားနိုင်ငံတွေကတော့ အမေရိကန်အပေါ် ပိုပြီးသတိထား တုံ့ပြန်ခဲ့ကြတာပါ။
အမေရိကန်ကို ဒုတိယအများဆုံး ငွေချေးထားတဲ့ ဂျပန်နိုင်ငံကတော့ ယုံကြည်စိတ်ချရတဲ့အဆင့် ကျဆင်းသွားပေမဲ့ ရင်းနှီးမြှပ်နှံမှုတွေမှာ အပြောင်းအလဲရှိမှာ မဟုတ်ဘူးလို့ ပြောပါတယ်။
အမေရိကန် အဆင့်လျှော့ သတ်မှတ်ခံရတဲ့ကိစ္စကို တောင်ကိုရီးယား ဗဟိုဘဏ်တာဝန်ရှိသူတွေ
ဆွေးနွေးခဲ့ကြပေမဲ့ ဩစတြေးလျနိုင်ငံလိုပဲ ဒီကိစ္စအပေါ် အလွန်အကျွံ မတုံ့ပြန်ကြဖို့ တိုက်တွန်းခဲ့ပါတယ်။
စီးပွားရေးအင်အား ကောင်းလာနေတဲ့ အိန္ဒိယနိုင်ငံကတော့ အမေရိကန်ရဲ့အခြေအနေဟာ
အင်မတန် စိုးရိမ်စရာကောင်းတယ်လို့ ပြောပါတယ်။
ရုရှားနိုင်ငံကတော့ ထိပ်တန်းအဆင့် A သုံးလုံးကနေ A နှစ်လုံးအဆင့်ကို လျှော့ချခံလိုက်ရတာ ဘာမှမကွာတဲ့အတွက် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုတွေ ဆက်လုပ်သွားမယ်လို့ ပြောပါတယ်။
ပြင်သစ် နိုင်ငံခြားရေးဝန်ကြီးကတော့ အမေရိကန်အစိုးရအနေနဲ့ စီးပွားရေး ပြန်လည်တည့်မတ်အောင်
လုပ်နိုင်စွမ်းရှိတယ်လို့ ယုံကြည်ကြောင်း ပြောဆိုပြီး အားပေးခဲ့ပါတယ်။
အမေရိကန် အဆင့်လျှော့ သတ်မှတ်ခံရတဲ့ကိစ္စနဲ့ ဥရောပက အကြွေးပြဿနာတွေကို
စက်မှုအင်အားကြီး ရ နိုင်ငံက ဘဏ္ဍာရေးဝန်ကြီးတွေ ရှေ့လာမယ့်ရက်တွေမှာ
တယ်လီဖုန်းကတဆင့် ဆွေးနွေးသွားမယ်လို့လည်း စနေနေ့ကပဲ တာဝန်ရှိသူတွေက ပြောပါတယ်။
http://www.voanews.com/burmese/news/US-dept-China-08-6-11-127073828.html
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 7, 2011 at 10:44 am
Facebook မှာ စာရေးတော့မလို့လား၊ သတိထား၊ မေမေ ကြည့်နေတယ်။
Saturday, 06 August 2011 03:09 administrator .
မျက်မှောက်ခေတ် မိဘ ထက်ဝက်ခန့်မှာ FACEBOOk ထောက်လှမ်းရေး အလုပ်ကို နေ့တိုင်းနီးပါး လုပ်နေရသည်။ သူတို့၏ ရင်နှစ်သည်းချာ သားသမီးများ အွန်လိုင်း “လူမှုစာမျက်နှာ” ပေါ်တွင် ဘာတွေ လုပ်နေသနည်း ဆိုတာကို သိဖို့ရာအတွက်ပင်။
ဗြိတိန်ဖေဖေ၊ မေမေများ ၅၅ ရာခိုင်နှုန်းက သူတို့ သားသမီးများ၏ ဖေ့ဘွတ်တွင်ရှိသော ကိုယ်ရေး အချက်အလက်များကို ကြည့်ရှု စစ်ဆေးခြင်းမှာ သီလမကျိုးဟု ခံယူထားသည်။
ကွန်ပျူတာ ကုမ္ပဏီ Bullguard Internet Security ၏ လေ့လာချက်အရ မိဘများက ဤသို့ စုံစမ်း ထောက်လှမ်းရခြင်းမှာ သူတို့ သားသမီးများနှင့် စကားပြောဆိုရာတွင် “ကိုးလို့ကန့်လန့်၊ ခိုးလိုးခုလု” မဖြစ်စေရန် အတွက်ဟု ဆိုသည်။ မိဘ လေးပုံတပုံကမူ ကလေးများ၏ ဘဝမှန် အခြေအနေကို သိရှိစေဖို့ရာ ဤနည်းလမ်းသာ ရှိနေတော့သည်ဟု ခံယူထားကြသည်။
ဒစ်ဂျစ်တယ် ခေတ်ကာလ သားသမီးများကို ပြုစု ပျိုးထောင်ရန်အတွက် ကလေးများအကြောင်း မသိလို့ မရပါ။ ဤသို့ သိရှိစေရန်မှာ ဒီပလိုမေစီ နည်းလမ်း မျိုးစုံကို မိဘများက အသုံးချ နေရပြီဖြစ်သည်။ ဒစ်ဂျစ်တယ် ဆက်ဆံရေးကို မျက်ကွယ်ပြု၍ မရ။ သားသမီး ပျိုးထောင်မှုမှာ ပို၍ အနုပညာ ဆန်လာသည်။ သူတို့လေးတွေက ဂျင်မပေါက်၊ စွန်မလွှတ်၊ အိုးပုတ်၊ ဂျိုးရုပ် မကစားတော့ဘဲ ကလစ်လုပ်ရင်း၊ စခရင်းကိုနမ်းရင်းသာ ကြီးပြင်း လာနေသည်မို့ တမုံ့။
မိဘ ၂ဝ တွင် ၁ ဦးမှာ သူငယ်ချင်း အကောင့်ဖြင့် သူတို့ သားသမီး စာမျက်နှာတွေကို ဝင်ဖတ်ရှုကြပါသတဲ့။ ဘာတွေ ဖြစ်နေသလဲဆိုတာကို မသိလို့ကလည်း မရ။
သားသမီးနှင့်လည်း မျက်နှာ မပျက်ချင်။
ဖေ့ဘွတ်နှင့် မိုင်စပေ့ လူမှုကွန်ယက် စာမျက်နှာများသည်လည်းကောင်း၊ တွစ်တာကဲ့သို့သော မိုက်ခရို ဘလော့ဂင်းသည်လည်းကောင်း ရွှေရင်သိမ်းသစ် ၁၃ နှစ်များ အကြားတွင် အထူး ရေပန်းစားနေပါသတဲ့။
“ဟေ့ မိပေါက်… ဒီမှာကြည့်စမ်း ကို်ယ့်မှာ အွန်လိုင်း သူငယ်ချင်း ခြောက်ထောင်ကျော်တော့မယ်။ ဝိုင်းစုခိုင်သိန်းကို မှီတော့မယ်ကွ။ .. ကိုယ့်ကိုဘာမှတ်လဲ။ ဖိုတိုရှော့နဲ့ ကိုယ့်နှုတ်ခမ်းကို ဝတ်မှုန်ရွှေရည်လိုမျိုး ပြင်ထားတဲ့ပုံ တင်လိုက်ဦးမယ်။ ညည်းဟာရော…”
“ဟင့်အင်း။ မိတေ… ကိုယ်က ပုန်းနေရတာလေ။ သိတယ်မဟုတ်လား…။ လာချိတ်တာတွေက အများကြီးပဲ…။ အီစီကလီ လုပ်လို့ ဝသွားပြီကွ… ခီ်ွးခွီး”
စစ်တမ်း လေ့လာမှုအရ မိဘ ၅၅ ရာခိုင်နှုန်းမှာ ကလေးများအပေါ် စုံစမ်းထောက်လှမ်းကြပြီး ၄ဝ ရာခိုင်နှုန်းကမူ သူတို့ မစပ်စုဟု ဆိုကြသည်။
မိဘ ၅ ရာခိုင်နှုန်းက ကွန်ပျူတာကို သုံးတတ်ပါမူ ထောက်လှမ်းပါလိမ့်မည်ဟု ဆိုကြသည်။
ဖေဖေ၊ မေမေ ၄၁ ရာခိုင်နှုန်းက သားသမီးများ၏ ကိုယ်ရေး info updates ကို အစဉ်အမြဲ စောင့်ကြည့် နေကြပြီးလျှင် ၃၉ ရာခိုင်နှုန်သော မိဘများက ပင်မ စာမျက်နှာ Wall ပေါ်တွင် သူတို့ သူငယ်ချင်းများ ရေးသားထားသည်တို့ကို ဖတ်ရှုကြကြောင်း လေ့လာတွေ့ရှိကြသည်။
ဓါတ်ပုံများကိုလည်း ကြည့်ရှုကြပါသတဲ့။
မြန်မာ ဒစ်ဂျစ်တယ် မေမေကော မနေ့က သမီးအွန်လို်င်းမှာ ဘယ်သူနဲ့ စကားပြောခဲ့သလဲ သိပါရဲ့လား။
အဲ… မေမေကကော အွန်လိုင်းပေါ်မှာ…..။
မောက္ခ ဒစ်ဂျစ်တယ် မိသားစုရေးရာ
http://www.maukkha.org/index.php?option=com_content&view=article&id=1714:facebook-&catid=119:2010-10-11-07-36-06&Itemid=373
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 7, 2011 at 10:49 am
ထိုင်းနိုင်ငံ ပထမဆုံး အမျိုးသမီးဝန်ကြီးချုပ် ယင်လက်ဖြစ်ပြီ
Friday, 05 August 2011 10:54 Editor .နိုင်ငံရေး မုန်တိုင်း ထန်နေဆဲတွင် ထိုင်းနိုင်ငံ၏ ပထမဆုံး အမျိုးသမီး ဝန်ကြီးချုပ် အနေဖြင့် ယင်လက်ရှင်နဝတ်ထရာ ဖြစ်လာသည်။ သောကြာနေ့က ပါလီမန်တွင် ကျမ်းသစ္စာခံယူအပြီးတွင်
အပြတ်အသတ် အောင်ပွဲရပါတီ ခေါင်းဆောင်အနေဖြင့် ဝန်ကြီးချုပ်ဖြစ်သည်။
နိုင်ငံရေးဝါ နုငယ်သေးလွန်းသည့် ယင်လက်မှာ ဖြုတ်ချခံခဲ့ရသည့် ဝန်ကြီးချုပ်ဟောင်း တက်ဆင်ရှင်နဝါထရာ၏ ညီမဖြစ်ပြီး အမတ် ၅၀ဝ ထဲက အမတ်၂၉၆ ဦးက အပြတ်အသတ် ထောက်ခံချက်ဖြင့် ဝန်ကြီးချုပ် ဖြစ်လာခြင်းပင်။ မိတ်ဖက်ပါတီများ၏ ထောက်ခံမှုကိုလည်း ရထားသည်။
“ဒီလွှတ်တော်မှာ ယင်လက်ဟာ သာမန်မျှသာ အနိုင်ရရှိသူမဟုတ်ပါဘူး။ အများစုကြီးရဲ့ ထောက်ခံမှုကို ရထားပြီး ဝန်ကြီးချုပ်ဖြစ်လာသူပါ။” လွွှတ်တော် ဥက္ကဌဖြစ်သူ ဆွမ်ဆက် ကီယက်ဆူရနော့က ပြောခဲ့သည်။
ယင်လက်၏ Puea Thai ပါတီနှင့် မဟာမိ်တ်ပါတီများက ပါလီမန်တွင် ငါးပုံ သုံးပုံ နေရာရခဲ့ကြသည်။ ဇူလိုင်လ ၃ ရက်နေ့ ရွေးကောက်ပွဲတွင် ဒီမိုကရက်ပါတီကို အပြတ်အသတ် အနိုင်ရ အောင်ပွဲ ခံခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။
ထိုင်းနိုင်ငံ၏ ၂၈ ယောက်မြောက် ဝန်ကြီးချုပ်ဖြစ်လာသူ အနေဖြင့် ရာထူးကို တရားဝင် ဖြစ်စေရန် တော်ဝင်ဘုရင့် ထောက်ခံမှုကို ယူရဦးမည်ဖြစ်သည်။
တိုင်းပြည်တွင်း ငြိမ်သက်မှုကို တည်ဆောက်နိုင်ရန်မှာ သူမ၏ ပထမဆုံး စိန်ခေါ်ချက်ဖြစ်မည်။ ၂၀၀၆ ခုနှစ်ကတည်းက စစ်တပ်က သူမ၏ အကိုဖြစ်သူ ဝန်ကြီးချုပ် တက်ဆင်ထံမှ အာဏာ သိမ်းပိုက်ခဲ့ပြီး ကတည်းက နိုင်ငံရေး မငြိမ်မသက် ဖြစ်နေသည်မှာ ငါးနှစ်တာကာလ ရှိပြီဖြစ်သည်။
“ကျနော်တို့ဟာ အင်မတန်မှ ကြီးလွန်းလှတဲ့ ပဋိပက္ခကြားမှာ ရှိနေတာပါ။ ဘယ်သူ အစိုးရဖြစ်သင့်သလဲ၊ ဘာတွေ ဆောင်ရွက်သင့်သလဲ ဆိုတဲ့ အပေါ်မှာလည်း အမြင်တွေက မတူကြပါဘူး။” ထိုင်းနိုင်ငံရေး လေ့လာသူ ခရစ်ဘေကာက ဆိုသည်။
စည်းမျဉ်းခံ ဘုရင်စနစ်ကို တည်ဆောက်နိုင်ခဲ့သည့် ၁၉၃၂ ခုနှစ်ကတည်းက ထိုင်းနိုင်ငံတွင် အာဏာသိမ်းရန် ကြံစည်မှု (သို့မဟုတ် ) အာဏာသိမ်းမှု ၁၈ ကြိမ်ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ ယင်းကာလများအတွင်း ၄ နှစ် သက်တမ်းပြည့် တာဝန် ထမ်းဆောင်နိုင်ခဲ့သည့် တစ်ဦးတည်းသော ဝန်ကြီးချုပ်မှာ တက်ဆင်ပင်ဖြစ်သည်။
အကိုဖြစ်သူ၏ “ကလုံး” ဟူ၍ သတ်မှတ်ထားသော ယင်လက် ဝန်ကြီးချုပ် ဖြစ်လာခြင်းကို လေ့လာ အကဲခတ်သူများ အံ့အား သင့်ခဲ့ကြသည်။
ဥပဒေပြု အမတ်နေရာ ၅၀ဝ အနက် ၃၀ဝ ရရှိစေရန် ၆ ပါတီ ညွှန့်ပေါင်းအစိုးရအဖွဲ့ကို ဖွဲ့စည်းမည်ဖြစ်သည်။
နှုတ်ထွက်ရမည့် ဝန်ကြီးချုပ် အဘိဆစ်ဝိတ်ချာချီဝကို နိုင်ငံရေး မျက်နှာသစ် အဖြစ် စိန်ခေါ်ခဲ့သူအနေဖြင့် အပြတ်အသတ် အနိုင်ရခဲ့ခြင်းလည်းဖြစ်သည်။
လေ့လာသူ ဘေကာက ပါလီမန်တွင် အမတ်နေရာ အများစု ရရှိထားမှုနှင့် အမျိုးသားရေး တက်ကြွသော တက်ဆင်၏ ပြိုင်ဘက် အုပ်စု “ရှပ်ဝါများ” ၏ ဆန္ဒပြလှုပ်ရှားခြင်း အားနည်းနေမှုနှင့် စစ်တပ်အပေါ် ပြည်သူ့ထောက်ခံမှု အပြည့် မရရှိမှုတို့က ယင်လက်အနေဖြင့် အသက်ရှုချောင်မည့် အနေအထားဖြစ်သည်ဟု ဆိုပါသည်။
သို့သော် “ရှပ်နီများ” ၏ ဖိအားပေး ဆန့်ကျင်မှုကို ခံရဖွယ်ရှိသည်ဟု သုံးသပ်သည်။ ၂၀၀၁-၂၀၀၆ တက်ဆင်ကာလများအတွင်း ရှပ်နီအများစုက သူ့ကို ထောက်ခံခဲ့ဖူးသည်။
ပြီးခဲ့သည့်နှစ် ဧပြီ-မေလများအတွင်း ဆန္ဒပြမှုများကို တရားမျှတမှုဖြစ်အောင် ယင်လက်က ဆောင်ရွက်မည်ဟု မျှော်လင့်ထားသည်။ ဆန္ဒပြပွဲများအတွင်း လူ ၉ဝ ကျော် အသက်ဆုံးရှုံးခဲ့သည်။
သူမ၏ ရွေးကောက်ပွဲကာလ မဲရစေခဲ့သည့် ကတိများဖြစ်သည့် အနိမ့်ဆုံး လုပ်အားခနှင့် လယ်သမားများအတွက် စပါးဈေးနှုန်း တိုးပေးရန် ကိစ္စရပ်များကိုလည်း လေ့လာ စောင့်ကြည့်နေကြသည်။ Bank of Thailand ကလည်း ဤသို့လုပ်ဆောင်ပါက ငွေကြေးဖေါင်းပွမှု ဖြစ်လာနိုင်သည်ဟု သတိပေးထားသည်။
နှုတ်ထွက်မည့် ဝန်ကြီးချုပ် အဘိဆစ်ဝိတ်ချာချီဝက ကြာသပတေးနေ့တွင် တိုင်းပြည်သို့ နောက်ဆုံး မိန့်ခွန့်ပြောကြားခဲ့သည်။ သူ၏ စီးပွားရေး မူဝါဒများကို ခုခံကာကွယ်ပြောဆိုခဲ့ပြီး အစိုးရအသစ် အနေဖြင့် နိုင်ငံရေး ပဋိပက္ခများကို အဆုံးသတ်နိုင်မည်ဟု မျှော်လင့်ကြောင်းပြောကြားခဲ့သည်။
မောက္ခနိုင်ငံတကာသတင်း
Source: AFP/cc
http://www.maukkha.org/index.php?option=com_content&view=article&id=1710:2011-08-05-11-46-37&catid=120:2010-10-11-07-37-22&Itemid=374
Foreign Resident
August 8, 2011 at 3:11 am
ဘောပွဲ ဖမ်းဆီးထားသူများ ကို ရဲက နှိပ်စက်၊ ငွေညှစ်၊ ခြိမ်းခြောက်
by politics on August 7, 2011 ( FNG )
ဇူလိုင်လ ၂၈ ရက်နေ ့က ကမ္ဘာဖလားခြေစစ်ပွဲ တွင် မြန်မာနှင့် အိုမန်အသင်းတို့ ရန်ကုန်မြို့ သုဝဏ္ဏ
အားကစားကွင်းတွင် ယှဉ်ပြိုင်ကြစဉ် အဓိကရုဏ် သဘောမျိုး ဖြစ်ပွား ခဲ့ ရာ ထိုဖြစ်ရပ်ဉ် ပါဝင်သည့်
သူများ ဟု ယူဆရသူများ ကို လိုက် လံ ဖမ်းဆီး ပြီး နောက် မသေရုံ တမယ် ညှင်းပန်း နှိပ်စက်ခံရ
သည် ဟု သတင်း ရရှိ သည်။
ဘောပွဲဖမ်းဆီးထား သူ အများ စု မှာ သင်္ဃန်းကျွန်း ရဲစခန်း၊ တာမွေ နှင့် ဗဟန်း ရဲစခန်း များ တွင် ရှိ
ပြီး၊ အချို ့ ရဲစခန်းများ မှာ ထို ပွဲ တွင် ကိုယ်ထိလက်ရောက် ကျူးလွန် သည့် မဟုတ် သူများ ကို လည်း
ဖမ်းဆီး ထား သည် ဟု FNG မှ သတင်း ရရှိ သည်။
တာမွေမြို ့နယ် ကျောက်မြောင်း ရပ် မှ ဘောလုံးပွဲ ဝါသနာ ပါသူ တစ်ဦး က” ကျွန်တော် တို ့ သူငယ်ချင်း ှနှစ်ဦး သွား ကြည့်ကြတယ်။ ဘာမှ ကိုယ်ထိလက်ရောက် မလုပ် ခဲ့ဘူး၊ အခု CCTV မှာ ပါတယ် ဆို ပြီး ကျွန်တော် သူ ငယ်ချင်း ကို ဖမ်းသွားတယ်။ ထောင်အချုပ် ကို မပို ့စေချင် ရင် ငွေ ၅၀၀၀ဝ ပေး ဖို ့ ပြောတယ်” ဟု ဆိုသည်။
ဘောပွဲ ဖမ်းဆီးထား သူများ ကို ရဲစခန်း အချို ့ တွင် နှိပ်စက် ညှင်းပန်း မှု များ ရှိ သကဲ့ သို ့ မိသားစု ဝင် များ အား လည်း နောက်ထပ် ဘောပွဲ ဆူပူသူ ၅ ဦး ကို ထပ်မံ ရှာ ဖွေ ပေး နိုင် ခြင်း မရှိ ပါက တစ်မိသား စု လုံး ကို ပါဖမ်း မည် ဟု ခြိမ်းခြောက် မှု များ ရှိ သည်။
ကမာ္ဘ ့ဖလား ခြေစစ်ပွဲ အဓိကရုဏ်းတွင် ဖမ်းဆီးထား သူများ အား နှိပ်စက် ညှင်း ပန်းမှု နှင့် ပတ် သက် ပြီး ရန်ကုန် မြို ့ ရှိ အားကာစား ဂျာနယ် အယ်ဒီတာ တစ်ဦးက ” ဟုတ်တယ် … ရဲစခန်း တင် မက ဘူး ထောက်လှမ်းရေး တပ် နဲ ့ အခြား နေရာ တွေ မှာ ဖမ်းထား တာ လည်း ရှိတယ်။ တစ်ချို ့ကို အာမခံ ပေး တယ် ၊ တစ်ချို ့ ကို မပေး ဘူး၊ မဆိုင် သူတွေ လည်း ပါတယ် ” ဟု ပြောသည်။
ရန်ကုန် မြို ့မှ နာမည် ကျော် ဘောလုံးသမား ဟောင်း တစ်ဦး ကမူ ” အာဏာပိုင် တွေ လုပ်ရပ်ကြောင့်
လည်း ဒီလို ဖြစ်သွားတယ် လို ့ ထင်တယ်။ ပွဲမစခင် အလကား ပေး ဝင် မယ် ဆို ပြီး တံခါးတွေ ပိတ်ထား တာ ကြောင့် ဒေါသ ထွက် သွားတာ ရယ် ၊ အကန် ့အသတ် နဲ ့ မဟုတ်တော့ ပဲ နောက်ပိုင်း အကုန် လုံး ပေး ဝင်တာ ကြောင့် ဒီလို ဖြစ်ရတာ ” ဟု သုံးသပ် သည်။
ထိုပွဲ တွင် အိုမန် အသင်းက အနိုင် ရရှိ ပြီး ကမာ္ဘ ့ဘောလုံး အဖွဲ ချုပ် က လည်း မြန်မာ ကို အရေးယူရန် စီစဉ် နေသည်
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 9, 2011 at 9:03 am
အမေရိကန်နဲ့ ဥရောပ ကြွေးမြီပြဿနာကြောင့် စတော့ဈေးကွက် မတည်ငြိမ်
By ဗွီအိုအေ (မြန်မာဌာန) – တနင်္လာ, 08 ဩဂုတ် 2011
ငွေချေးယူနိုင်တဲ့ စိတ်ချရတဲ့ အဆင့်အတန်း သတ်မှတ်တဲ့ အေဂျင်စီ S&P က အမေရိကန် ပြည်ထောင်စုကို
ပထမဆုံး အကြိမ်အဖြစ် အဆင့်လျှော့ချလိုက်တာ အပါအဝင် ကြွေးမြီ အကျပ်အတည်း ပြဿနာကြောင့်
ကမ္ဘာ့ဘဏ္ဍာရေး ဈေးကွက်ကို ဂယက်ရိုက်ခတ်နေပါတယ်။
ဥရောပ ဗဟိုဘဏ်က အီတလီနဲ့ စပိန်နိုင်ငံကို ဘဏ္ဍာရေးအရ ကျားကန်ရေး ကြိုးပမ်းမှုကြောင့်လည်း ကမ္ဘာ့ဈေးကွက် မတည်မငြိမ် ဖြစ်နေရတာပါ။
နယူးယောက် အစုရှယ်ယာ ဈေးကွက်ဟာ ဒီနေ့ Wall Street ဘဏ္ဍာရေးဈေးကွက် မဖွင့်မီမှာဘဲ ဈေးကျရိပ် ရှိနေပြီး အာရှရဲ့ အဓိက ရှယ်ယာဈေးကွက် အညွှန်းကိန်းတွေဟာ ၂% ကနေ ၄% အထိ ဒီနေ့ တနင်္လာနေ့မှာ ဈေးကျသွားပါတယ်။
S&P အစုရှယ်ယာဈေးဟာ ဈေးဖွင့်ချိန်မှာ ၂% အထိ ကျမယ့်ပုံ ပေါ်နေတယ်လို့ ခန့်မှန်းထားပါတယ်။ S&P အေဂျင်စီက အမေရိကန်ကို အဆင့်နှိမ့်ချလိုက်ပြီး အမေရိကန် အစိုးရ ငွေကြေး စာချုပ်တွေကို ရင်းနှီးမြှုပ်နှံရင် စွန့်စားရမယ့် အန္တရာယ် ရှိတယ်ဆိုတဲ့ လက္ခဏာ ပြနေတယ်လို့ ယူဆရတာကြောင့် အမေရိကန် အစိုးရ ခေါင်းဆောင်ပိုင်းက S&P ကို ပြစ်တင် ဝေဖန်နေကြပါတယ်။
တချိန်တည်းမှာပဲ ဥရောပ ဗဟိုဘဏ်ကနေ ဥရောပဇုန် ကြွေးမြီ အကျပ်အတည်း စိတ်အေးရအောင် အီတလီနဲ့ စပိန်နိုင်ငံရဲ့ ငွေကြေးစာချုပ်တွေကို ဝယ်ယူမယ်လို့ အာမခံလိုက်တဲ့အတွက် အီတလီနဲ့ စပိန် ငွေကြေးဈေးကွက် ဒီနေ့ ထိုးတက်သွားပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဥရောပ ငွေကြေးဈေးကွက်ဟာ ဈေးဖွင့်ချိန်မှာ အနည်းငယ် ကျရိပ် တွေ့ရပါတယ်။
S&P အေဂျင်စီက အမေရိကန်ရဲ့ ငွေချေးနိုင်တဲ့ အဆင့်ကို AAA အဆင့်ကနေ လျှော့ချလိုက်တာဟာ သိပ်ကို ဆိုးဝါးတဲ့ ကောက်ချက်၊ အမြော်အမြင် မရှိတဲ့ ကောက်ချက် ဖြစ်တယ်လို့ အမေရိကန် ဘဏ္ဍာရေးဝန်ကြီး တီမိုသီ ဂိုက်သ်နာ (Timothy Geithner) က ဝေဖန်လိုက်ပါတယ်။
http://www.voanews.com/burmese/news/us-economy-127238458.html
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 9, 2011 at 9:05 am
အာရပ်နိုင်ငံတချို့ ဆီးရီးယားက သံအမတ်တွေ ပြန်ခေါ်
By ဗွီအိုအေ (မြန်မာဌာန) – တနင်္လာ, 08 ဩဂုတ် 2011
ဆီးရီးယားနိုင်ငံမှာ အစိုးရ ဆန့်ကျင်ရေး ဆန္ဒပြသူတွေကို အစိုးရက အကြမ်းဖက် နှိမ်နင်းနေတာတွေ ရပ်တန့်ဖို့ အိမ်နီးချင်း အာရပ်နိုင်ငံတွေကပါ ဖိအားပေး လုပ်ဆောင်လာတဲ့အတွက် ကာကွယ်ရေးဝန်ကြီးကို သမ္မတ ဘာရှား အယ်လ် အာဆတ် (Bashar al-Assad) က အစားထိုး ခန့်အပ်လိုက်တဲ့အကြောင်း ဆီးရီးယား သတင်းမီဒီယာတွေမှာ ဖော်ပြထားပါတယ်။
ဆီးရီးယား ပူးတွဲ စစ်ဦးစီးချုပ် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဒါဝုဒ် ရပ်ချ်ဟာ (Dawoud Rajha) ကို ကာကွယ်ရေးဝန်ကြီးအဖြစ် တနင်္လာနေ့က ခန့်အပ်လိုက်တာပါ။ ကျန်းမာရေး ချို့ယွင်းနေတယ်လို့ ဆီးရီးယား မီဒီယာတွေမှာ ရေးသား ဖော်ပြထားတဲ့ ကာကွယ်ရေး ဝန်ကြီးဟောင်း ဗိုလ်ချုပ်ကြီး အလီ ဘာဘစ်ဘ် (Ali Babib) နေရာမှာ အစားထိုး ခန့်အပ်လိုက်တာပါ။
သမ္မတ အာဆတ်ကို ဆန့်ကျင်တဲ့ ဆန္ဒပြပွဲတွေ စတင်ဖြစ်ပွားတဲ့ မတ်လကစလို့ ဒါဟာ ဆီးရီးယား အစိုးရအတွင်း အကြီးမားဆုံး ပြောင်းလဲမှု ဖြစ်ပါတယ်။
ဆီးရီးယား အစိုးရက ဆန္ဒပြသူတွေကို တပ်အင်အားသုံး ဖြိုခွင်းနေတာကြောင့် ဆော်ဒီအာရေးဗီးယားက ဆီးရီးယားနိုင်ငံဆိုင်ရာ သံအမတ်ကို ပြန်ခေါ်ခဲ့တဲ့နည်းတူ ဘာရိန်းနဲ့ ကူဝိတ်တို့ကလည်း သူတို့သံအမတ်တွေကို ပြန်ခေါ်မယ့်အကြောင်း တနင်္လာနေ့က ပြောပါတယ်။
သူ့အဆိုအရ လူသတ်သမားလို့ဆိုတဲ့ သမ္မတ အာဆတ် အနေနဲ့ သတ်ဖြတ်မှုကို ရပ်တန့်ဖို့ ဆော်ဒီဘုရင် အဗ္ဗဒူလာ (Abdullah) က တောင်းဆိုလိုက်ပြီး ဆီးရီးယားနိုင်ငံဆိုင်ရာ သံအမတ်ကို ပြန်ခေါ်မယ့်အကြောင်း တနင်္လာနေ့မှာ ကြေညာလိုက်တာ ဖြစ်ပါတယ်။
http://www.voanews.com/burmese/news/syria-127280923.html
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 9, 2011 at 9:06 am
တနင်္လာ, 08 ဩဂုတ် 2011
လန်ဒန် အဓိကရုဏ်းကြောင့် ဝန်ကြီးချုပ် နားရက်က ပြန်လာရ
By ဗွီအိုအေ (မြန်မာဌာန)
ဗြိတိန်ဝန်ကြီးချုပ် ဒေးဗစ် ကမ်မရွန်း (David Cameron) ဟာ အီတလီမှာ သွားရောက်ပြီး အနားယူနေတာကို ဖြတ်တောက်ပြီး နှစ်ပေါင်းများစွာအတွင်း အဆိုးရွားဆုံး ဖြစ်ပွားနေတဲ့ ဆူပူ အုံကြွမှုတွေကို ကိုင်တွယ် ဖြေရှင်းနိုင်ဖို့ လန်ဒန်မြို့တော်ကို အလောတကြီး ပြန်လာခဲ့ရပါတယ်။
လန်ဒန်မြို့တော် ရပ်ကွက် တော်တော်များများမှာ အဆောက်အဦးတွေ၊ မော်တော်ယာဉ်တွေ၊ ဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင်တွေ မီးတောက်လောင်နေပြီး လူငယ်တွေနဲ့ ရဲတွေအကြား အဓိကရုဏ်းတွေ ဖြစ်ပွားနေတာဟာ ၃ ညဆက်တိုက် ရှိလာခဲ့ပါပြီ။ စတိုးဆိုင်တွေ၊ စားသောက်ဆိုင်တွေလည်း လုယက်ခံရပြီး ရဲတွေလည်း လက်လုပ်ဗုံးတွေနဲ့ ပစ်ပေါက်ခံခဲ့ရပါတယ်။
အခုချိန်ထိတော့ လူပေါင်း ၂၁၅ ယောက်ကို ဖမ်းဆီးထားပြီး ဖြစ်တယ်လို့ ဗြိတိန် ရဲတပ်ဖွဲ့က ပြောပါတယ်။ ရဲအရာရှိ ၅ ယောက် ထိခိုက်ဒဏ်ရာရခဲ့ပြီး ၃ ယောက်ကတော့ ဆန္ဒပြသူတွေကို လိုက်လံဖမ်းဆီးဖို့ ကြိုးစားနေတုန်းမှာပဲ ကားတွေနဲ့ တက်ကြိတ်တာကို ခံခဲ့ရတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။
ဆန္ဒပြပွဲတွေဟာ မဖြစ်သင့် မဖြစ်ထိုက်တဲ့ ဆန္ဒပြပွဲတွေဖြစ်ပြီး အခွင့်အရေးသမားတွေက လုပ်တဲ့ ဆန္ဒပြပွဲ ဖြစ်သလို ဘယ်လိုမှ လက်ခံနိုင်စရာ မရှိဘူးလို့ ဒုတိယဝန်ကြီးချုပ် နစ်ခ် ကလက်ဂ် (Nick Clegg) က ပြောပါတယ်။
လန်ဒန်မြို့ မြောက်ပိုင်းမှာ စီးပွားရေး ဖွံ့ဖြိုးမှု မရှိတဲ့ အခြေအနေ၊ အလုပ်လက်မဲ့ဦးရေ များပြီး လူမှုဖူလုံရေး အစီအစဉ်တွေ လျှော့ချခံနေရတာတွေအပေါ် မကျေနပ်မှုတွေ ကြီးထွားနေတာကြောင့် အခုလို ဆန္ဒပြပွဲတွေ ဖြစ်ပေါ်နေတာလို့ လန်ဒန်မြို့ခံတွေက ပြောပါတယ်။
http://www.voanews.com/burmese/news/uk-david-cameron-127281113.html
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 9, 2011 at 9:10 am
ကျပ်ငွေတန်ဖိုး တက်သဖြင့် အထည်ချုပ်စက်ရုံများလည်း ရပ်ရ – ဧရာဝတီ Monday, 08 August 2011 13:20 .
အစိုးရသစ် လက်ထက်တွင် ငွေလဲနှုန်း၌ ကျပ်ငွေတန်ဖိုး မြင့်တက်နေမှုကြောင့် မြန်မာ့ အထည်ချုပ် စက်ရုံအများစု လုပ်ငန်း မကောင်းမွန်တော့ဘဲ အရှုံးပေါ်သဖြင့် စက်ရုံတချို့ ပိတ်သိမ်းခြင်း၊ စက်ရုံအများစုမှာ လုပ်ငန်းလျှော့ချခြင်း၊ အလုပ်သမား လျှော့ချခြင်းများ အကြီးအကျယ် လုပ်ဆောင်နေရကြောင်း သတင်းရရှိသည်။
ငွေလဲနှုန်းတွင် ကျပ်ငွေတန်ဖိုး တရိပ်ရိပ် တက်နေမှုကြောင့် အထည်ချုပ်စက်ရုံများ ဆက်လက် ရပ်တည်နိုင်မှု မရှိတော့သည့်အပြင် ပြည်တွင်းစီးပွားရေး သိသာစွာ နှေးကွေးလာသောကြောင့် စက်ရုံတချို့ ပိတ်သိမ်းနေပြီဟု ရန်ကုန်မြို့မှ အထည်ချုပ်စက်ရုံပိုင်ရှင် များက ပြောသည်။
“စက်ရုံပိတ်လိုက်တဲ့ ကုမ္ပဏီတချို့ရှိနေပြီ။ လည်နေတဲ့စက်ရုံတွေကလည်း လည်သာ လည်နေရတာ၊ အဆင်မပြေဘူး။ တပတ်မှာ သုံးရက်လောက် စက်ရုံလည်၊ လေးရက်လောက် စက်ရုံနား ပုံစံမျိုးနဲ့ လည်နေတာတွေ အများကြီးရှိတယ်။ လုပ်ငန်း အတော်ကို မကောင်းဘူး” ဟု ရန်ကုန် ဒဂုံမြို့သစ်တောင်ပိုင်းရှိ အထည်ချုပ်စက်ရုံ ပိုင်ရှင်တဦးက ပြောသည်။
ကျပ်ငွေ တန်ဖိုးတက်နေမှုကြောင့် ကျပ် သိန်း ထောင်သောင်းချီ အရှုံးပေါ်ခဲ့ရသည့် ရေထွက် ပို့ကုန် စက်ရုံအများစု ပိတ်သိမ်းခဲ့ ပြီးနောက် ယခုကဲ့သို့ အထည်ချုပ်စက်ရုံများပါ ပိတ်သိမ်းခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။
ယနေ့ အမေရိကန် ၁ ဒေါ်လာလျှင် ၇၆ဝ ကျပ်အထိ ကျပ်ငွေ တန်ဖိုးမြင့်လာသဖြင့် အထည်ချုပ် စက်ရုံအများစု အလုပ်သမား လစာပေးရန်ပင် အခက်တွေ့နေရကြောင်း သိရှိရသည်။
“အထည်ချုပ်လုပ်ငန်း ဆိုတာက နိုင်ငံခြားကပို့လိုက်တဲ့ အပ်ထည်ကို ချုပ်ပြီး ပြန်ပို့ပေးရတာ။ ချုပ်ခကို ဒေါ်လာနဲ့ရတယ်။ လောလောဆယ် ဒေါ်လာတန်ဖိုး အရမ်းကျနေတော့ မြတ်ဖို့မပြောနဲ့ မရှုံးအောင် အတော်ကြီးကို ရုန်းကန်နေရတယ်။ နောက်ထပ် ပြည်ပအပ်ထည်တွေ လုံးဝ လက်မခံတော့ဘူး။ အခုဖြစ်နေတဲ့ အခြေအနေအတိုင်း ဆက်သွားမယ်ဆိုရင် သေချာပေါက် စက်ရုံတွေ အကုန်ပိတ်ရလိမ့်မယ်” ဟု ရန်ကုန် လှိုင်သာယာစက်မှုဇုန်မှ အထည်ချုပ် လုပ်ငန်းရှင်တဦးက ပြောသည်။
အထည်ချုပ်စက်ရုံများ စီးပွားရေး မကောင်းတော့သဖြင့် လုပ်ငန်းရပ်နားရချိန်တွင် အလုပ်ရှင်နှင့် အလုပ်သမားများ အဆင်မပြေမှုများ ဖြစ်ပွားပြီး အလုပ်သမား ဆန္ဒပြမှုများ ဆက်တိုက်ဆိုသလို ဖြစ်နေကြောင်း သတင်း ရရှိသည်။
“ကျမတို့က အထည်ချုပ်စက်ရုံတွေ ဘက်ကလည်း လုပ်ငန်းဆက်မလည်နိုင်တော့ဘဲ ချက်ချင်းရပ်လိုက် ရတာမျိုးရှိတယ်။ အဲဒီလို ရပ်ရတဲ့အခါမျိုးမှာ အလုပ်သမားတွေကို အလုပ်ထုတ်တာ၊ အလုပ်ထွက်ခိုင်းတာ၊ အလုပ်နားရက် တိုးပေးရတာတွေ လုပ်ရတယ်။ ကျမတို့ဘက်ကလည်း အတော်ကို အဆင်မပြေလို့ပါ” ဟု ရန်ကုန် အထည်ချုပ် စက်ရုံပိုင်ရှင် တဦးက ဆိုသည်။
ဆက်လက်၍ ၎င်းက အလုပ်သမားများအား ပေးသည့် နစ်နာကြေး နည်းသွားလျင်သော်လည်းကောင်း၊ မပေးနိုင်ခဲ့လျင်သော် လည်းကောင်း၊ အလုပ်နားရက် များလာလျင်သော်လည်းကောင်း အလုပ်သမားများ မကျေမနပ်ဖြစ်ကာ ဆန္ဒပြမှုများ ပြုလုပ် လာကြကြောင်း ပြောသည်။
ဇူလိုင်လ ၂၂ ရက်နေ့က သင်္ဃန်းကျွန်းမြို့နယ်အတွင်းရှိ “လင်းထက်” သိုးမွှေး အထည်ချုပ်စက်ရုံ အရှုံးပေါ်သဖြင့် လုပ်ငန်း ရပ်နားခဲ့ရာ အလုပ်သမားများ မကျေမနပ် ဆန္ဒပြမှုတချို့ ရှိခဲ့ပြီး ယခု ဩဂုတ်လဆန်းပိုင်းတွင်လည်း ဒဂုံမြို့သစ် တောင်ပိုင်း စက်မှုဇုန် ၁ ရှိ SGI အထည်ချုပ်စက်ရုံတွင် အလုပ်သမား ထောင်နှင့်ချီ ဆန္ဒပြမှုများ ဖြစ်ပွားနေသဖြင့် အမျိုးသားလွှတ်တော် ကိုယ်စားလှယ် ဦးဖုန်းမြင့်အောင် အပါအဝင် အာဏာပိုင်များက အလုပ်ရှင်နှင့် အလုပ်သမားများ အကြား ဝင်ရောက် ညှိနှိုင်း ပေးနေရကြောင်း သိရှိရသည်။
အစိုးရသစ်သည် ပို့ကုန်များအပေါ် ကောက်ခံနေသော အခွန် ၁ဝ ရာခိုင်နှုန်းမှ ရ ရာခိုင်နှုန်းအထိ ဇူလိုင်လ ၁ ရက်နေ့မှစတင် လျှော့ချခဲ့သော်လည်း အထည်ချုပ် ပို့ကုန်များ၏အခွန်ကို လုံးဝ လျှော့ချ မပေးခဲ့သောကြောင့် အခြေအနေ မဟန်သော အထည်ချုပ်လုပ်ငန်းများကို ပိုမိုဆိုးရွားစေခဲ့ကြောင်း စက်ရုံပိုင်ရှင်များက ပြောသည်။
“ငွေဈေးကျလို့ အဆင်မပြေဖြစ်နေတဲ့အချိန်မှာ အခွန်က မလျှော့တော့ မိအေး နှစ်ခါနာ ဆိုသလိုပေါ့။ စီးပွားရေး ပိတ်ဆို့လို့
အထည်ချုပ် လုပ်ငန်းတွေ ပိတ်ရတာတင် မဟုတ်ဘူး၊ အစိုးရရဲ့ စီမံခန့်ခွဲမှုညံ့လို့ ပိတ်ရတာမျိုးလည်း ဖြစ်နေတယ်” ဟု လှိုင်သာယာ အထည်ချုပ်စက်ရုံ ပိုင်ရှင်တဦးက ဆိုသည်။
များမကြာမီကာလအတွင်း အထည်ချုပ်စက်ရုံများ ဆက်တိုက်ဆိုသလို လုပ်ငန်းရပ်နားမှု ရှိလာနိုင်ရာ အလုပ်သမား ဆန္ဒပြမှုများနှင့် အလုပ်လက်မဲ့ဦးရေ တဟုန်ထိုး တိုးတက်မှုများ ရှိလာနိုင်ကြောင်း စီးပွားရေးအသိုင်းအဝန်းတွင် ပြောနေကြသည်။
ပြည်တွင်းတွင် အထည်ချုပ်စက်ရုံစုစုပေါင်း ၃၀ဝ နီးပါးရှိနေပြီး အလုပ်သမား အရေအတွက်မှာ အနည်းဆုံး ရ သောင်းနှင့် ၁ သိန်း ဝန်းကျင်၌ ရှိကြောင်း ပြည်ထောင်စုမြန်မာနိုင်ငံ ကုန်သည်များနှင့် စက်မှုလက်မှု လုပ်ငန်းရှင်များ အသင်းချုပ် (UMFCCI) ၏ စာရင်းဇယားများအရ သိရှိရသည်။
http://www.bur.irrawaddy.org/index.php/news/7018-2011-08-08-06-23-39
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 9, 2011 at 9:12 am
ဒီရွာထည်းမှာလည်း အထည်ချုပ်စက်ရုံဘောစ် တစ်ယောက်ရှိတယ်
ကြည့်ရတယ် သူလည်း ကာရန်စီ ခရိုက်စစ် တွေဘာတွေ ဖြစ်ပြီး
ဂျပိုး အပိုင်းနှစ်ကို တော်တော်ကြိုးစားရပုံပေါ်ဒယ် 😀 😀 😀
ဟဲဟဲဟဲ
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 9, 2011 at 9:18 am
ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည် ပထမဆုံး နိုင်ငံရေး ခရီးစဉ်သွားမည် – ဧရာဝတီ Monday, 08 August 2011 16:31
ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်သည် ဩဂုတ်လ ၁၄ ရက်နေ့တွင် ပဲခူးနှင့် သနပ်ပင်မြို့များသို့သွားမည့် ၎င်း၏ ပထမဆုံး နိုင်ငံရေးခရီးစဉ်အတွက် အာဏာပိုင်များကို တရားဝင် အကြောင်းကြား ထားပြီး အာဏာပိုင်များ ဘက်ကလည်း ကောင်းမွန်စွာ တုံ့ပြန်ချက်ပေးထားကြောင်း သိရသည်။
ရန်ကုန် ကြည့်မြင်တိုင်မြို့နယ် သာဓု ပရိယတ္ထိ စာသင်တိုက်တွင် ယနေ့ကျင်းပသည့် ၈ လေးလုံး လူထုလှုပ်ရှားမှု အရေးတော်ပုံ ၂၃ နှစ်ပြည့် အခမ်းနားတွင် သတင်းထောက်များ၏ မေးမြန်းချက်ကို ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်က ယင်းသို့ ဖြေကြားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ပဲခူးနှင့် သနပ်ပင်တို့သို့ ရန်ကုန်မှ နေ့ချင်းပြန်သွားမည့် နိုင်ငံရေးခရီးစဉ်နှင့် ပတ်သက်၍ “ခရီးစဉ်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး အာဏာပိုင်တွေကို တရားဝင် အကြောင်းကြားထားတယ်။ သူတို့ဘက်ကလည်း ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပဲ တုံ့ပြန်ပါတယ်” ဟု ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်က ပြောသည်။
အမျိုးသားဒီမိုကရေစီ အဖွဲ့ချုပ် (NLD) မှ ပြောခွင့်ရပုဂ္ဂိုလ် ဦးဉာဏ်ဝင်းက “ပါတီက သွားမှာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်ရဲ့ ခရီးစဉ်ပါ။ ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်က ပါတီအဖွဲ့ဝင်တွေ၊ တခြား လူငယ်ကွန်ရက်တွေနဲ့ တွေ့မှာပါ။ ပါတီအနေနဲ့ မသွားပေမယ့်လည်း ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်က ပါတီခေါင်းဆောင်ပါပဲ” ဟု ပြောသည်။
ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်သည် စာကြည့်တိုက်ဖွင့်ပွဲ တခုသို့လည်း တက်ရောက်မည်ဟု သိရသည်။
ပြီးခဲ့သည့် ဇွန်လ ၂၈ ရက်တွင် ပြည်ထဲရေးဝန်ကြီးဌာန ဝန်ကြီး ဒုတိယ ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ကိုကိုက NLD သည် နိုင်ငံရေးပါတိအဖြစ်မှ ဖျက်သိမ်းထားပြီးဖြစ်ကြောင်း၊ ထိုသို့ဖျက်သိမ်းထားသည့်အတွက် နိုင်ငံရေးလှုပ်ရှားမှုများ မပြုလုုပ်ရန်နှင့် လူမှုရေးလုပ်လိုပါက အစိုးရထံတွင် လူမှုရေးအသင်းဖွဲ့ခွင့်လျှောက်ရန်လိုကြောင်း NLD ဥက္ကဋ္ဌ ဦးအောင်ရွှေနှင့် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်ထံ တရားဝင်စာပေးပို့ခဲ့သည်။
ဇူလိုင်လအတွင်းတွင် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်သည် သားဖြစ်သူ ကိုထိန်လင်းနှင့် ပုဂံမြို့ဟောင်းသို့ မိသားစု ခရီးစဉ်အဖြစ် သွားရောက်ခဲ့သည်။
အစိုးရအဖွဲ့အစည်းများနှင့် တွေ့ဆုံရန်ရှိသည်ဟု ထွက်ပေါ်နေသော သတင်းများနှင့် ပတ်သက်၍ ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်က ဆင်းရဲနွမ်းပါးမှု လျှော့ချရေးဆိုင်ရာ အမျိုးသားအဆင့် အလုပ်ရုံဆွေးနွေးပွဲ တခုသို့ ဖိတ်ကြားမည်ဟု သတင်း ထွက်ပေါ်နေသော်လည်း အစိုးရဘက်မှ တစုံတရာ ကမ်းလှမ်းခြင်း မရှိသေးကြောင်း၊ ပြည်ထောင်စု ကြံ့ခိုင်ရေးနှင့် ဖွံ့ဖြိုးရေးပါတီ (ကြံ့ဖွံ့ပါတီ) သည်လည်း တွေ့ဆုံရန် ဖိတ်ကြားမှု မရှိကြောင်း သတင်းထောက်များကို ပြောသည်။
အစိုးရနှင့် တွေ့ဆုံ ဆွေးနွေးမှုများ ရှိခဲ့သော်လည်း ၂၀၀၈ ခုနှစ် ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေနှင့် ပတ်သက်၍ ယခင် သဘောထား အတိုင်းသာ ဆက်လက်ရပ်တည်ဆဲ ဖြစ်ကြောင်း ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်က ဆက်လက်ပြောသည်။
အခမ်းအနား တက်ရောက်လာသူ ဒီမိုကရက်တစ်ပါတီ (မြန်မာ) မှ အထွေထွေအတွင်းရေးမှူး ဒေါ်ချိုချိုကျော်ငြိမ်းက မြန်မာနိုင်ငံသည် ဒီမိုကရေစီ မရရှိသေးသောကြောင့် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်၏ ဦးဆောင်မှုဖြင့် ဆက်လက် ကြိုးပမ်းသွားရမည်ဟု ပြောသည်။
ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်က ၈ လေးလုံး အရေးတော်ပုံကြီးနှင့် ၁၉၉ဝ ပြည့်နှစ် ရွေးကောက်ပွဲသည် ပြည်သူ့ဆန္ဒအလျောက် ပေါ်ပေါက်ခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် လေးစားရမည်ဖြစ်ကြောင်း သတင်းထောက်များနှင့် တွေ့ဆုံစဉ် ပြောသည်။
ယနေ့အခမ်းအနားတွင် အာဏာပိုင်များဘက်က တစုံတရာ အနှောင့်အယှက် မပေးသော်လည်း လုံထိန်းကားများအား သာဓုကျောင်းတိုက် ဝန်းကျင်တွင်ချထားပြီး စောင့်ကြည့်မှုများ ပြုလုပ်ခဲ့ကြောင်း သိရသည်။
http://www.bur.irrawaddy.org/index.php/news/7022-2011-08-08-09-32-53
……………………………….
ဆိုတော့ကာ ဒီအဖွားကြီးက
နိုင်ငံရေးခရီးထွက်မယ်ဆိုတော့
နိုင်ငံရေးနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဟိုခွေးမသားတွေက နှောင့်ယှက်တာတို့
ထောင်ပြန်ချတာတို့ လုပ်လာရင် ခင်ဗျားတို့ ဘာလုပ်ကြမလဲ
ကျုပ်ကတော့ ဘာမှ မလုပ်ရဲဘူး 😀 😀 😀
kai
August 10, 2011 at 12:59 am
“အနီးကပ်ဆုံးရန်သူကို ရှာပြီးတိုက်ကြ ..ဒါပဲ…။”….. တဲ့..
(ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းပြောတယ်ဆိုပြီး.. သူတကယ်မပြောပဲ..တယောက်ယောက်က သမိုင်းကျန်ရစ်အောင်ရေးခဲ့တယ်..။)
ထားပါတော့..
အခုကိစ္စမှာ… ပြောပြချင်တာက..
“အဝေးက… ချွန်တွန်းစကားတွေနားမယောင်ပဲ .. အနီးကပ်ဆုံးရန်သူနဲ့ ညှိနှိုင်းအလုပ်လုပ်… ဒါပဲ ”
… လို့ပြောချင်ပါတယ်..။
ဒါဆို.. ဖွားဖွား… ဘာမှမဖြစ်.. 🙂
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 9, 2011 at 9:25 am
ရေမျောလုပ်သားအရေး လွှတ်တော်သို့ တင်မည် – ခင်ဦးသာ Monday, 08 August 2011 17:24 .
မတ်လအတွင်း ပင်လယ်ပြင် လေပြင်း မုန်တိုင်းကြောင့် ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့သော ရေလုပ်သားတို့၏ ရပိုင်ခွင့်များနှင့် ပတ်သက်ပြီး မကြာမီ ခေါ်ယူမည့် လွှတ်တော် အစည်းအဝေးများသို့ တင်ပြသွားမည်ဟု သိရသည်။
ကော့သောင်းမြို့ရောက် ရေလုပ်သားများကို မတ်လ ၂၁ ရက်နေ့က တွေ့ရပုံ။ ပင်လယ်ထဲ မျောနေသော ၎င်းတို့ကို သင်္ဘောကြီးများက တွေ့ရှိ ကယ်တင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည် (ဓာတ်ပုံ – http://burmese.nldburma.org)
“တရားရုံးတွေက လုပ်ပေးနိုင်တဲ့ အခြေအနေ မရှိတော့တဲ့ အတွက် လွှတ်တော်ကို စာတမ်းအနေနဲ့ တင်သွင်းသွားမှာပါ” ဟု ရေလုပ်သားများအရေး အကျိုးဆောင်ပေးနေသူ ရှေ့နေ ကိုဖိုးဖြူက ပြောသည်။
ပျောက်ဆုံးရေလုပ်သား ၄၅ ဦးအတွက် လျော်ကြေးပေးရန် ၎င်းတို့၏ ဇနီးသည်များက အလုပ်ရှင် နှင့် ဧရာဝတီတိုင်း အာဏာပိုင်တို့ထံ ပြီးခဲ့သည့်လက တောင်းဆိုထားသော်လည်း ထူးခြားမှု မရှိသေးကြောင်း ကိုဖိုးဖြူက ရှင်းပြသည်။
လျော်ကြေး မရသော်လည်း နစ်နာကြေး အနည်းငယ်ပေးသည်ဟု ဖျာပုံမြို့နယ်၊ ဒေါ်ညိမ်းရွာမှ ပျောက်ဆုံး ရေလုပ်သားတဦး၏ ဇနီးက ပြောသည်။
“နစ်နာကြေးအတွက်ဆိုပြီး ကုမ္ပဏီက ကျပ်တသိန်းနဲ့ အလုပ်သမားဌာနက ငါးသောင်းကို ပြီးခဲ့တဲ့လက ပေးပါတယ်၊ ရတာလေးနဲ့ပဲ ကျေနပ်ရတာပေါ့” ဟု ထိုအမျိုးသမီးက ဧရာဝတီကို ပြောပြသည်။
ဤအတောအတွင်း အကျိုးဆောင်ရှေ့နေတို့က ဩဂုတ်လနှောင်းပိုင်း လွှတ်တော်အစည်းအဝေးများသို့ တင်သွင်းမည့်စာတမ်း ပြုစုရာတွင် ရေလုပ်ငန်း၌ ကာလရှည်ကြာ လုပ်ဆောင်ခဲ့သည့် ရေလုပ်သားတို့၏ အတွေ့အကြုံများကို အခြေခံကာ ၂၀၀၈ အခြေခံဥပဒေပါ ပြဋ္ဌာန်းထားချက်များ အတိုင်း လုပ်ဆောင်သွားမည်ဟု သိရသည်။
ပင်လယ်ပြင် ထွက်မည့် ရေလုပ်သမားများကို အသက်ကယ် ဝတ်စုံ၊ အစားအသောက် အလုံအလောက်ပေးရန်၊ ကုမ္ပဏီနှင့်ရေလုပ်သားအကြား ခိုင်မာသည့်အာမခံချက်တခု လက်မှတ်ရေးထိုးပြီးမှ လုပ်ငန်းခွင်ဝင်ရန် စသည့်အကြောင်းအရာများကို စာတမ်းတွင် ထည့်သွင်းရေး ဆွဲထားကြောင်း ရှေ့နေ ကိုဖိုးဖြူက ရှင်းပြသည်။
“(စာတမ်းကို) လွှတ်တော်က ပယ်ချခဲ့မယ် ဆိုရင် ပြင်ပက လူမှုအဖွဲ့အစည်းတွေ၊ အရပ်ဘက်အဖွဲ့တွေက တောင်းဆိုနိုင်တဲ့ အခြေအနေမျိုးအထိ လုပ်ဆောင်သွားဖို့ ပြင်ဆင်ထားပါတယ်” ဟု သူက ဆိုသည်။
ထိုသို့ လုပ်ဆောင်နေခြင်းကို သင်္ဃန်းကျွန်းမြို့နယ်မှ ပြည်သူ့လွှတ်တော် ကိုယ်စားလှယ် ဦးသိန်းညွန့်က ကြိုဆိုလိုက်သည်။
“အလုပ်သမားတွေ၊ ရေလုပ်သားတွေ စတဲ့သူတွေရဲ့အခွင့်အရေး၊ ရပိုင်ခွင့်တွေ အတွက် ခိုင်မာတဲ့ ဥပဒေ ပြဋ္ဌာန်းထားတာ မရှိဘူး၊ ဒီတော့ ခိုင်မာတဲ့ ဥပဒေတခုကို လွှတ်တော်ကပဲ ချမှတ်ပေးနိုင်တဲ့ အတွက် လွှတ်တော်တွေမှာ တင်ပြ ဆွေးနွေးတာဟာ အကောင်းဆုံးပါ” ဟု ဦးသိန်းညွန့်က ဆိုသည်။
ဦးသိန်းညွန့်က လွှတ်တော်တွင် စက်ရုံ၊ အလုပ်ရုံ လုပ်ငန်းခွင် ဆိုင်ရာ ဥပဒေ ရေးရာ အကြံပြုချက်များ၊ အဆိုများ တင်သွင်းသွားမည်ဟု ဧရာဝတီကို ပြောသည်။
၁၉၆၄ ခုနှစ်က ပြဋ္ဌာန်းထားသော အလုပ်သမားအရေးနှင့် ပတ်သက်သည့် ဥပဒေသည် အလုပ်သမားများ၏ အခွင့်အရေးကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ လုပ်ဆောင်ပေးနိုင်မှု မရှိသဖြင့် ပြင်ဆင်ရန် လိုအပ်နေသည်ဟု သူက ရှင်းပြသည်။
ရန်ကုန်တိုင်း နှင့် ဧရာဝတီတိုင်းအတွင်းရှိ တွံတေး၊ ကော့မှူး၊ ကွမ်းခြံကုန်း၊ လပွတ္တာ၊ ဖျာပုံ၊ ဒေးဒရဲ၊ ဘိုကလေးစသည့် မြို့နယ်များမှ ရေလုပ်သားများသည် ပြီးခဲ့သည့်မတ်လအတွင်းက ပင်လယ်ပြင် လုပ်ငန်းခွင်တွင် ရုတ်တရက်ဖြစ်ပေါ်ခဲ့သော လေပြင်းမုန်တိုင်းဒဏ် ခံခဲ့ရသည်။
လေပြင်းကြောင့် ကျားဖောင် ၃၅၉၉ ဖောင် ပျက်စီး ဆုံးရှုံးခဲ့ပြီး ရေလုပ်သား ၁၆၂၆၈ ဦး ပင်လယ်ပြင်အတွင်းမျောပါသွားကြောင်း၊ ပျောက်ဆုံးနေသူ ၅၀ဝ ခန့် ရှိကြောင်း မြန်မာနိုင်ငံ ငါးလုပ်ငန်းအဖွဲ့ချုပ်က သတင်း ထုတ်ပြန်ထားသည်။
ပင်လယ်ပြင်အတွင်း မျောပါသွားသော ရေလုပ်သား အများအပြားသည် နောက်ပိုင်းတွင် မြန်မာ့ကမ်းရိုးတန်း နှင့် တောင်အာရှနိုင်ငံတချို့၏ ကမ်းရိုးတန်းများသို့ ရောက်ရှိသွားကြသည်။
http://www.bur.irrawaddy.org/index.php/news/7023-2011-08-08-10-26-59
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 9, 2011 at 9:30 am
ပျောက်ဆုံးသွားတဲ့ သင်ရိုးညွှန်းတမ်း – Monday, 08 August 2011 00:52 သိန်းနိုင် .
“ဘာသာရပ်ကြီး တစ်ခုလုံးကို ဖြုတ်ပစ် လိုက်ကြတာနော်။ မျိုးဆက် ၄ ခုတောင် ရှိနေပြီ။ နောက်ပိုင်း နှစ်တွေမှာလည်း ပြန်ထည့်ဖို့ကို မစဉ်းစားခဲ့ကြဘူး။ အခုထက်ထိ ဖြုတ်ထားကြတုန်း။ ဒါဟာ ပညာရေးဆိုင်ရာ ရက်စက်မှုပါ။ တာဝန်မဲ့မှုလည်းဖြစ်တယ်။ အခုတော့ ကျနော်တို့က ကျောင်းဆရာ ပြန်လုပ်ကြပေမယ့်လည်း ကိုယ်က မသင်ခဲ့ရတဲ့အတွက် ဘယ်လို ပြန်သင်ပေးနိုင်မှာလဲ။”
အမြဲစွတ်စိုနေတတ်သော နယ်မြေဖြစ်သဖြင့် ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခွင်လုံးမှာ စိမ်းစိုလန်းဆန်းလျက်။ ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို အမှီပြုပြီး ဝမ်းစာရှာကြရရှာသော မိသားစုများ၏ ကလေးများအတွက် ကျောင်းများကို ကိုယ်ထူကိုယ်ထ ဖွင့်လှစ်ထားကြခြင်းဖြစ်သည်။ ၂၀၁ဝ ခုနှစ်တွင် မိုးဦးရာသီတွင် ရက်တို ဆရာအတတ်ပညာရေးသင်တန်းကို မြန်မာနိုင်ငံ၏ အစွန်အဖျား နယ်မြေတစ်ခုတွင် ကျင်းပ ပြုလုပ်ခွင့်ရရှိခဲ့သည်။ မြန်မာပြည်တွင်း အခြေခံပညာ စာသင်ကျောင်းများတွင် ကျောင်းဆရာတာဝန်ကို နှစ်ပေါင်းများစွာ ထမ်းဆောင်ခဲ့ဖူးသူများ အပါအဝင် အသက်အရွယ်မျိုးစုံ ကျောင်းဆရာ၊ ဆရာမများ စုစုပေါင်း ၆ဝ ဦးခန့် တက်ရောက်ခဲ့ကြသည်။ ကလေးဖွံ့ဖြိုးမှုပညာ၊ ဉဏ်ရည်အထွေထွေ စွမ်းရည်အမျိုးမျိုး၊ ကလေးဗဟိုပြု စာသင်ကြားနည်းများ၊ အနုရသပညာရေး၊ သင်ရိုးညွှန်း တမ်းပညာနှင့် ပညာရေးစီမံခန့်ခွဲမှုတို့ကို ဦးစားပေးဆွေးနွေးဖြစ်ခဲ့သည်။ ကျယ်ပြန့်၊ မျှတသော ကျောင်းသင်ရိုးညွှန်းတမ်း တစ်စုံကို လိုအပ်နေသည့် ယင်းဒေသတွင် ဤကဲ့သို့သော သင်တန်းမျိုး၊ ဆွေးနွေးပွဲမျိုး ယခင်က မရှိခဲ့သေးပါ။ သို့ဖြစ်ပါ၍ သင်တန်း နည်းပြဆရာ ဆရာမများနှင့် သင်တန်းသူ၊ သင်တန်းသား ကျောင်းဆရာဆရာမများအတွက် လွန်စွာအားရ ကျေနပ်ဖွယ်ရာ ဖြစ်ခဲ့ပါသည်။ စုပေါင်း ဆွေးနွေးလေ့လာခြင်းဖြင့် အားလုံးအတွက် ပညာရေး အတွေးအမြင်သစ်များ၊ အကျင့်အကြံသစ်များ ရရှိခွင့်ကို ဖန်တီးနိုင်ခဲ့ကြပြန်သည်။
ပျောက်ဆုံးသွားတဲ့ သင်ရိုးညွှန်းတမ်း
သင်တန်း၏ အရေးကြီးသော အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုလည်းဖြစ်၊ ရေရှည်လုပ်ငန်းစဉ်တစ်ခုအနေဖြင့်လည်းရှိနေမည့် သင်ရိုးညွှန်းတမ်း ပညာခေါင်းစဉ်ကို ဆွေးနွေးကြရာဝယ် မြန်မာ့ပညာရေး ရှုခင်းမှ ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့လေသော ခေါင်းစဉ်တစ်ခုကို ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့ကြတော့၏။ ကျယ်ပြန့်၊ မျှတသော သင်ရိုးညွှန်းတမ်းကို မည်သို့တည်ဆောက်ကြပါမည်နည်း။ ဘက်စုံပညာရေးဟူသည် အဘယ်နည်း။ ပညာ၊ ပညာရေး၊ ကျောင်းပညာရေး၊ မူလတန်းပညာရေး စသည်တို့၏ အဓိပ္ပါယ်တို့ကို ဖွင့်ဆိုခြင်းဖြင့် စတင်ဆွေးနွေးရတော့သည်။ အခြေခံပညာရေး၏ ရည်မှန်းချက်ကို ရှင်းလင်းရတော့၏။
ဘာသာရပ်များဖွဲ့စည်းပုံနှင့် ၂၁ ရာစု အတွက် အခြေခံပညာသင်ရိုးညွှန်းတမ်းဖွဲ့စည်းမှုကိုဆွေးနွေးကြစဉ် သင်တန်းနည်းပြဆရာမှ အမှတ်မထင် မေးခွန်းတစ်ခုကို ကောက်ခါငင်ခါ မေးမြန်းလေသည်။
“အခုဒီသင်တန်းကို တက်ရောက်လာကြတဲ့ ကျောင်းဆရာဆရာမများထဲက ပြည်သူ့နီတိဘာသာရပ်ကို အခြေခံပညာ ကျောင်းနေတုန်းက သင်ယူခဲ့ဖူးတဲ့ ဆရာဆရာမများ ခေတ္တမတ်တပ် ရပ်ပေးကြပါ”
အားလုံးတဒင်္ဂမျှ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက် သွားကြလေသည်။ တွေဝေစဉ်းစားနေကြပုံကို မြင်လိုက်ရပြန်သည်။ ထို့နောက် အသက်ကြီးကြီး ဆရာဆရာမကြီး ရ ဦးခန့် ဖြည်းညင်းစွာ မတ်တပ်ရပ်လာကြသည်။ သင်တန်းဆရာအနေဖြင့် ဦးဆောင်ဆွေးနွေးနေသူမှ တစ်ခန်းလုံးကို စေ့ငုစွာ သုံးသပ်ကြည့်မိသည်။ ဆရာဆရာမ ၆ဝ ဦးခန့်မှ အသက် ၆ဝ ဝန်းကျင်ခန့် ရ ဦးသာမတ်တပ်ထရပ်သည်မဟုတ်ပါလား။ သူတို့မျက်နှာများပေါ်တွင် ဆွေးမြေ့ လွမ်းဆွတ် နေကြဟန် ရှိသည်။ ကျန်ရှိနေသော ဆရာဆရာမ ၅ဝ ကျော်မှာ မတ်တပ်ရပ်ပြသူ ဆရာဆရာမကြီးတို့ကို ငေးမောရင်း တစ်စုံတစ်ရာကို ကိုယ်စီ စဉ်းစားနေကြပုံ ပေါ်လွင်နေသည်။
အချိန်လည်းစေ့တော့မည်ဖြစ်သဖြင့် သင်တန်းဆရာမှအားလုံးကို ဤသို့ဆက်ပြောခဲ့လေသည်။
“ထိုင်နေကြတဲ့ ဆရာဆရာမများဟာ အသက်အရွယ်အားဖြင့် ၂ဝ ကျော်၊ ၃ဝ ကျော်၊ ၄ဝ ကျော်၊ ၅ဝ ကျော်တွေ အများစုဖြစ်တာ တွေ့ရပါတယ်။ အားလုံးလည်းပဲ မြန်မာနိုင်ငံပညာရေးကို ဖြတ်သန်းခဲ့ဖူးသူတွေချည်းဖြစ်တယ်။ အခုတော့ဖြင့် ကံအားလျှော်စွာ၊ ကံကောင်းစွာနဲ့ ဒီနေရာလေးမှာ ကျောင်းဆရာဆရာမများအနေနဲ့ တာဝန်ထမ်းဆောင်ခွင့် ရရှိနေကြတယ်။ ဒီနေ့တော့ သင်တန်းချိန် စေ့တော့မှာမို့လို့ အိမ်စာအနေနဲ့ ပေးလိုက်ချင်ပါတယ်။ ထိုင်နေတဲ့ ဆရာဆရာမများအနေနဲ့ ဘာဖြစ်လို့များ ပြည်သူ့နီတိဘာသာရပ်ကို အခြေခံပညာ ကျောင်းသားဘဝမှာ သင်ယူလေ့လာခွင့် မရရှိခဲ့ကြတာလဲဆိုတာ အဖြေရှာလာကြဖို့ပါ။”
တီးတိုး ဆွေးနွေးသံများ ပေါ်ထွက်လာခဲ့၏။
သင်တန်း နည်းပြဆရာမှ ဆက်ပြောခဲ့သည်။
“လေးစားထိုက်တဲ့ ကျနော့်တို့ရဲ့ ဝါရင့်ဆရာဆရာမကြီးများကိုလည်း အကူအညီတစ်ခု တောင်းပါရစေ။ ကျနော်တို့ကို စာသင်ကြားပေးခဲ့တာတွေအတွက် ကျေးဇူးစကားဆိုပါရစေ။ သို့သော်လည်းပဲ ကျနော်အပါအဝင် ဒီခန်းမထဲမှာ ထိုင်နေကြတဲ့ ကျောင်းဆရာဆရာမများဟာ ပြည်သူ့နီတိဘာသာရပ်ကို အခြေခံပညာ ကျောင်းသားဘဝမှာ သင်ယူလေ့လာခွင့် မရရှိခဲ့တာ သေချာတယ်။ အဲဒီအတွက် လွန်ခဲ့သော အနှစ် ၄ဝ ကျော် တစ်ခေတ်တစ်ခါက ဆရာဆရာမကြီး သင်ယူလေ့လာခွင့် ရရှိခဲ့တဲ့ ပြည်သူ့နီတိ ဘာသာရပ်နဲ့ ပတ်သက်လို့ မနက်ဖြန်ခါ ပြန်လည်ပြောပြစေချင်ပါတယ်။ ဒီနေ့တော့ ဒီလောက်နဲ့ ရပ်နားကြရအောင်ပါ။ အားလုံး မင်္ဂလာပါ”
သင်တန်းနောက်တစ်ရက်တွင် သင်ရိုးညွှန်းတမ်းပညာ အချိန်စလျှင်စခြင်း ဆရာငယ်တစ်ဦးမှ စတင်ပြောဆိုလိုက်လေသည်။ ဤမြို့လေးတွင် သချင်္ာဆရာတစ်ဆူဖြစ်လေသူ ဆရာမောင်ခင်ဇော်ဖြစ်သည်။
“မနေ့က ဆရာခိုင်းလိုက်တဲ့ အိမ်စာကို စဉ်းစားလိုက်တာ အဖြေလည်းမရဘူး။ အိပ်လို့လည်း မပျော်ဘူး။ စာတွေသိပ်မသင်ခဲ့ရတော့ ကျနော်တို့ စာသိပ်မကျက်ခဲ့ရလို့ ကံအတော်ကောင်းခဲ့တယ်လို့တော့ စဉ်းစားမိ ပါတယ်။”
အားလုံး ပြုံးစိစိ ဖြစ်ကုန်ကြသည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင်ထိုင်နေသော အစအနောက်သန်သည့် ဆရာမ မေကံ့ကော်မှ ဆရာမောင်ခင်ဇော် ဖက်သို့ လက်ညိုးထိုးပြီး ပြောလိုက်လေသည်။
“ဆရာခင်ဇော်ရဲ့ အဖိုး ပိဿာချိန်နဲ့ ရောင်းစားလိုက်တာ ပြည်သူ့နီတိစာအုပ်ကုန်သွားလို့ ကျမတို့ခေတ်မှာ ဆက်မသင်ရတာ ဖြစ်မယ်။ အခုလည်း သူ့အဖိုး အကျင့်အတိုင်းပဲ”
တစ်ခန်းလုံး တဝါးဝါး ပွဲကျသွားတော့၏။
အမြဲအတည်နေတတ်သူ ဆရာဦးလှဆောင်မှ မျက်မှန်တစ်ချက်ပင့်ပြီး တွေးတွေးဆဆပြော၏။ “ဒါဟာ ရက်စက်မှုတစ်ခုပဲလား ဆရာသိန်းနိုင်။ အမြဲလိုလို ကြားနေခဲ့ရတာကတော့ ဘက်စုံပညာရေးဆိုလားပဲ။ ကျနော်မနေ့ညက တစ်ညလုံးစဉ်းစားတယ်။ အခု အသက် ၅ဝ နားနီးနေပြီ။ သို့ပေမယ့် အခြေခံပညာရေးကတည်းက မရလိုက်တဲ့ဟာ၊ မသင်ခဲ့ရတာနဲ့ အသိပညာ ချွတ်ယွင်းချက်တွေနဲ့ ရှင်သန်နေခဲ့တဲ့နှစ်တွေကို နှမျောသလိုပဲဗျာ”
စိတ်ဆတ်သည့် ကျောင်းဆရာဦးတိတ်က လက်သီးလက်မောင်းတန်းလျက် ဒေါသတကြီး ဝင်ရောက် ဆွေးနွေးပြန်သည်။ “ဘာသာရပ်ကြီး တစ်ခုလုံးကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်ကြတာနော်။ မျိုးဆက် ၄ ခုလောက်တောင်ရှိနေပြီ။ နောက်ပိုင်းနှစ်တွေမှာလည်း ပြန်ထည့်ဖို့ကို မစဉ်းစားခဲ့ကြဘူး။ အခုထက်ထိ ဖြုတ်ထားကြတုန်း။ ဒါဟာ ပညာရေးဆိုင်ရာ ရက်စက်မှုပါ။ တာဝန်မဲ့မှုလည်းဖြစ်တယ်။ အခုတော့ ကျနော်တို့က ကျောင်းဆရာ ပြန်လုပ်ကြပေမယ့်လည်း ကိုယ်ကမသင်ခဲ့ရတဲ့အတွက် ဘယ်လိုပြန်သင်ပေးနိုင်မှာလဲ။”
အားလုံးပြန်ငြိမ်ကျသွားပြန်လေသည်။ နည်းပြဆရာဖြစ်သူမှ ဝါရင့်ဆရာဆရာမကြီးများဖက်သို့လှည့်ပြီး ဆွေးနွေးပေးရန် မေတ္တာရပ်ခံခဲ့သည်။
“အခုလို အမြင်တွေကို တင်ပြပေးတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ အခြေခံပညာရေးမှာကတည်းက ပြည်သူ့နီတိ ဘာသာရပ်ကို သင်ယူခွင့်ရရှိ ခဲ့ကြတဲ့ ဆရာဆရာမကြီးများမှ အတွေ့အကြုံတွေကို ဝေမျှပေးစေချင်ပါတယ်။ ဆရာဆရာမကြီးတို့ ငယ်စဉ် မူလတန်း၊ အလယ်တန်း၊ အထက်တန်းကျောင်းသား ဘဝတုန်းက ပညာရေး အခြေအနေကို အားလုံးလည်း သိချင်နေကြပါတယ်”
ပြည်နယ်အဆင့်မှာ ပညာရေးမှူးလုပ်ခဲ့ဖူးသူ အသက် ၆၈ နှစ်ရှိပြီဖြစ်တဲ့ ဆရာကြီး နိုင်ပညာမွန်မှ မတ်တပ်ရပ်ပြီး အားလုံးမြင်နိုင်စေရန် စာအုပ်ငယ်တစ်အုပ်ကို မြှောက်ပြလိုက်သည်။ သင်တန်းသူသင်တန်းသားများနှင့် နည်းပြဆရာများမှာ ဆရာကြီးကိုင်ထားသည့် စာအုပ်ငယ်ကို စိတ်ဝင်တစား မော့ကြည့်နေကြသည်။ ပိန်ပိန်ပါးပါး အငြိမ်းစား မြန်မာ့ပညာရေးသမားကြီးဆီမှာ ရင်ဖွင့်ပြောပြစရာ တစ်ခုမဟုတ် တစ်ခု အမြဲပင် ရှိနေတတ်လေသည်။
“အဟမ်း… အားလုံးကို လေးစားပါတယ်။ ကျနော်ပြည်နယ်ပညာရေးမှူး လုပ်ခဲ့တဲ့နှစ်တွေတလျှောက်လုံးမှာ မြိုသိပ်ထားခဲ့ရတဲ့ အရာတစ်ခုကို ဒီကနေ့တော့ ပြောပြပါမယ်။ ဒါဟာ အခြေခံပညာဦးစီးမှာ ဆွေးနွေးခဲ့ဖူးတာလည်း ဖြစ်ပါတယ်။ စာသင်ခန်းတွေအထိ ပြန်မရောက်ခဲ့ တာကတော့ အင်မတန်မှ ဝမ်းနည်းစရာပါ။ အခုကျနော်ကိုင်ထားတဲ့ စာအုပ်လေးရဲ့နာမည်က – ပြည်သူ့နီတိ – ဖြစ်ပါတယ်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကျနော့်ရဲ့ အိမ်က စာအုပ်သေတ္တာလေးမှာ သိမ်းဆည်းထားခဲ့တာပါ။ အနှစ် ၅ဝ နီးပါးရှိနေပြီ။ ကျနော် အခြေခံပညာကျောင်းသားဘဝက သင်ယူခဲ့ရတဲ့ ပြဌာန်းစာအုပ်လေးလည်းဖြစ်တယ်။ စာပေဗိမာန် ပုံနှိပ်တိုက်က ၁၉၅၆ ခုနှစ်မှာ ဒုတိယအကြိမ် ထုတ်ထားတဲ့ဟာပါ။ နောက်ဆုံးထုတ်ဝေခဲ့တာလည်း ဖြစ်မယ်။ ကျနော်တို့ ခေတ်တုန်းက သတ္တမတန်းကနေ ဧကာဒသမတန်းအထိ လေ့လာခဲ့ရတယ်။”
ထိုင်ပြီး ငေးမော နားထောင်နေသူတို့အကြား လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်သွားကြသည်။ ကျွတ်စီကျွတ်စီဖြင့် ဆွေးနွေးသံအချို့ ပေါ်ထွက်လာပြန်သည်။
“ကျောင်းဆရာလုပ်လာတာ အနှစ် ၂ဝ နီးပါးတောင်ရှိနေပါပြီ။ တစ်ခါမှ ဒီစာအုပ်ကို မတွေ့ခဲ့ဖူးဘူး။” နယ်မြေတွင်းရှိ ကျောင်းအားလုံး၏ လူမှုရေး ဘာသာရပ်မှူးဖြစ်သူ ဆရာမြေမှ ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
“အဲဒီ ပြည်သူ့နီတိစာအုပ်မှာ ဘာတွေရေးထားသလဲ သိချင်ပါတယ်။” တစ်ခုခုကို သိချင်တိုင်း မျိုသိပ်မထားတတ်ပဲ ချက်ခြင်းမေးတတ်သူ သမိုင်းဆရာမဒေါ် မိုးသီတာပြည့်မှ သိချင်ဇောကြီးစွာနှင့် မေးမြန်းလေတော့သည်။ အားလုံးမှာလည်း သိချင်နေကြသည်မဟုတ်လား။
ဆရာကြီးနိုင်ပညာမွန်မှ ဆက်ပြောပြနေခဲ့လေသည်။
“စာမျက်နှာ ၁၄ဝ နီးပါးရှိတဲ့ ဒီစာအုပ်ဟာ အခြေခံပညာအထက်တန်းဆင့်အတွက် ပြဌာန်းခဲ့တာပါ။ အခန်း ၁၃ ခန်း ပါရှိပါတယ်။ အဲဒီအခန်းခေါင်းစဉ်တွေကို ပြောပြပေးပါမယ်။
အခန်း (၁) ပြည်သူ့နီတိ အဓိပ္ပါယ်နှင့် အခြေခံသဘော
အခန်း(၂) ပေါင်းသင်းဆက်ဆံမှုနှင့် လူ့အစည်းအရုံး
အခန်း (၃) နိုင်ငံသားနှင့် သူ၏ အရည်အချင်းများ
အခန်း (၄) နိုင်ငံသားနှင့် ဆန့်ကျင်သော သဘောတရားများ
အခန်း (၅) နိုင်ငံသား၏တာဝန် ဝတ္တရားများ
အခန်း (၆) နိုင်ငံသား၏ အခွင့်အရေးများ
အခန်း (၇) နိုင်ငံတော်နှင့် အစိုးရ
အခန်း (၈) နိုင်ငံအစိုးရတို့ တာဝန်များ
အခန်း (၉) နိုင်ငံတော်၏ အခြေခံမူများ
အခန်း (၁၀) နိုင်ငံတော် ဖွဲ့စည်းပုံ
အခန်း (၁၁) နိုင်ငံတော်သမတနှင့် ပါလီမန်
အခန်း (၁၂) ပြည်ထောင်စု အစိုးရ
အခန်း (၁၃)လွတ်လပ်ရေး ကျေညာစာတမ်း
ဒီခေါင်းစဉ်တွေကို ကျနော်တို့ အသေအချာဖတ်ရှုလေ့လာပြီး စာသင်ခန်းတွေမှာ ဆွေးနွေးခွင့်လည်း ရရှိပါတယ်။ အဲဒီခေတ်က နိုင်ငံရေးနဲ့လည်း ဆက်စပ်ပြီးတော့ စာသင်ခန်းတွင်းမှာ ဆွေးနွေးကြသေးတယ်။ ဥပမာ ဖွဲ့စည်းပုံက မမျှတသေးတာတွေ၊ ဘက်လိုက်ထားတာတွေ။ နောက်ပြီးတော့ တိုင်းရင်းသားတွေရဲ့ ခံစားချက်တွေ၊ ဒါတွေကို အထက်တန်းအဆင့် စာသင်ခန်းတွေမှာ ဆွေးနွေးဖလှယ်ကြတယ်။ မတူတဲ့အမြင်တွေကိုလည်း တလေးတစား နားထောင်ကြရတယ်။”
“ဟင်.. အဲဒီခေါင်းစဉ်တွေ နိုင်ငံရေးခေါင်းစဉ်တွေလိုပဲ။ ကျောင်းသူကျောင်းသားတွေနဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ။ ပျင်းစရာကြီးတွေ။ ဘာဖြစ်လို့ သင်ခဲ့ရတာလဲဆရာကြီး။ ပညာရေးနှင့် နိုင်ငံရေးဘာဆို်င်လို့တုန်း”
ပညာရေးနှင့် မသက်ဆိုင်သည်များကို အချိန်ကုန်ခံပြီး ဆွေးနွေးနေသည်ဟု ထင်မြင်ယူထားသော ဆရာမ ဒေါ်နီနီမှ သည်းမခံနို်င်သည့် မျက်နှာထားနှင့် မေးမြန်းလို်က်သည်။ ခန်းမထဲမှ အချို့ မှာ ဇဝေဇဝါမျက်နှာများနှင့်။ သူတို့ဖြတ်သန်း လာခဲ့သည့် ပညာရေးခရီးလမ်းတွင် တစ်ခါမှ မကြားခဲ့ဘူးသော ခေါင်းစဉ်များဖြစ်နေ၍လည်း သံသယစိတ်တို့ ရှိသည်မှာ ပေါ်လွင်နေသည်။ အချို့မှာ စိုးရိမ်ကြောင့်ကြသော မျက်နှာများကို ဖုံးဖိမရ။ အချို့လည်း နည်းပြဆရာဖက်သို့ ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့် လုပ်နေကြသည်။
အငြိမ်းစား အထက်တန်းကျောင်းအုပ်ဆရာကြီးတစ်ဦးဖြစ်သူ ဦးဘအောင်မှ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ဆရာကြီး နိုင်ပညာမွန်ထံမှ ရှင်းပြခွင့် တောင်းခံလိုက်သည်။
“ဆရာကြီး ခေတ္တနားပါခင်ဗျား၊ ကျနော့်ကို ဆက်ရှင်းပြခွင့်ပြုစေလိုပါတယ်။ ကျနော်လည်းပဲ တစ်သက်လုံးမြိုသိပ် ခံစားခဲ့ရသူပါ။ တရားဝင်ဖွင့်ပြောပြခွင့်လည်း မရှိခဲ့ဘူး။ အခုတော့ ဒီနေရာလေးမှာ ကျနော်တို့ ဘဝရဲ့ ဆည်းဆာချိန်မှာ ကံကြုံလို့ဆုံဆည်းကြရတဲ့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် ပညာရေးသမားငယ်များကို အမြင် ရှင်းပြခွင့်ပြုစေချင်တယ်။”
အားလုံးမှ ဆရာကြီး ဦးဘအောင် ဆက်ပြောမည့်စကားတို့ကို စောင့်မျှော်နေကြသည်။ ဖြည်းညှင်းချိုသာစွာ ပြောဆိုတတ်သည့် ဆရာကြီးမှာ တစ်မြို့လုံးက လေးစားရသူတစ်ဦးလည်းဖြစ်သည်။ နှစ်ပေါင်း ၄ဝ နီးပါး ပညာရေးဝန်ထမ်းဘဝကို ဖြတ်သန်းခဲ့သူပီသစွာ ပညာရေးအပေါ် သံယောဇဉ်ကြီးလွန်းလှသည်။
“တကယ်တော့ ပြည်သူ့နီတိဘာသာရပ်နဲ့ ဒီခေါင်းစဉ်တွေဟာ သိပ်ကို အရေးကြီးလွန်းပါတယ်။ ပညာရေးနဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ ခွဲခြားဖယ်ထုတ် ထားလို့မရပါဘူး။ ပညာရေးသည်ပင်လျှင် နိုင်ငံရေးဖြစ်သလို၊ နိုင်ငံရေးဟာလည်း ပညာရေးနှင့် တန်ဆာဆင်နိုင်မှသာလျှင် တင့်တယ်ပါ တယ်။ လေးနက်မှုကို ရရှိနိုင်ပါတယ်။ သိသင့်သိအပ်သော ခေါင်းစဉ်များဖြစ်လို့ ပြည်သူ့နီတိဘာသာရပ်ကို သင်ယူဖူးမှသာလျှင် နိုင်ငံသား ဖြစ်ရကျိုးနပ်ပါမယ်။ အသက်ရှင် နေထိုင်ရကျိုးနပ်ပါတယ်။ သာမန်သိရုံမျှနဲ့လည်း မလုံလောက်သေးပြန်ဘူး။ လက်တွေ့ဘဝထဲမှာ ပြန်လည် အသုံးချဖို့လည်း လေ့လာခဲ့ကြတယ်။ ပညာရှိကြီးတွေမိန့်ဆိုခဲ့တယ်။ သူ့အလိုအလျှောက်တော့ လူငယ်တွေဟာ နိုင်ငံ့သားကောင်းတွေ ဖြစ်မလာနိုင်ဘူးတဲ့။ လေ့ကျင့် သင်ကြားပေးမှသာ၊ အသိပညာနှင့် အကျင့်အကြံတို့ကို ရရှိမယ်။ တာဝန်သိမယ်။ အခွင့်အရေးတို့၊ ရပိုင်ခွင့်တို့ကို လေးစားလိုက်နာမယ်။ မိမိနဲ့ သူတစ်ပါး အကျိုးကို မျှတစွာ သယ်ပိုးလိုမယ်။ ရပ်ကျိုးရွာကျိုး၊ တိုုင်းကျိုးပြည်ပြု လုပ်ရပ်တွေအပေါ်မှာ တန်ဖိုးထားနိုင်မယ်။ ပါဝင်ဆောင် ရွက်လိုစိတ်ဖြစ်ပေါ်မယ်။ တနည်းအားဖြင့်လည်း နိုင်ငံသား ပညာရေးလို့ ခေါ်ဆိုကြတဲ့ ဒီပညာရပ်ကို သင်ကြားထားမှသာလျှင် လေးနက်တဲ့ တန်ဖိုးရှိတဲ့၊ အသိပညာရှိတဲ့ နိုင်ငံသားတွေဖြစ်လာကြမယ်။ ”
“ဘာဖြစ်လို့ အခြေခံပညာရေးမှာကတည်းက လေ့ကျင့်သင်ကြားပေးရမှာလဲ။ အခြားသင်ယူစရာတွေက တပုံတပင်ကြီး။ လက်ရှိသင်ရိုးကိုတင် မနည်းကုန်အောင်သင်ပေးနေရတယ်။” ဆရာသီဟမှ အထွန့်တက် မေးမြန်းလာသည်။
မြန်မာနို်င်ငံစာစစ်အဖွဲ့တွင် တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့ဖူးသူ အငြိမ်းစားဆရာမကြီး ဒေါ်တင်တင်ဝင်းက ဖြေကြားပေးရန် သင်တန်းနည်းပြ ဆရာလေးမှ မေတ္တာရပ်ခံလိုက်သည်။ မဆိုင်းမတွပင် ဆရာမကြီးမှ ထရပ်လိုက်ပြီး ကြည်လင်ခန့်ငြားသော မျက်နှာတွင် အပြုံးပန်းဆင်၍ ဖြေကြားပေးခဲ့သည်။
“ငယ်ရွယ်နုပျိုတဲ့ စိတ်နှလုံးတွေကိုသာလျှင် ပုံဖော်ထုဆစ်ရတာ လွယ်ကူပါတယ်။ ဖယောင်သားလေးတွေလို လိုလားအပ်တဲ့ စိတ်အခြေခံ ယဉ်ကျေးမှုကို လေ့ကျင့်ပေးရလွယ်တယ်။ ကြီးမှဆို သိပ်ခက်သွားပြီ။ ပြည်သူ့နီတိပညာရပ်ဟာ ဘဝထဲကို ရောက်ဖို့လိုအပ်တယ်။ ကလေးတိုင်း၊ လူကြီးတိုင်း၊ နိုင်ငံသားတိုင်းရဲ့ ရင်ဘတ်ထဲမှာ ပါသွားဖို့လိုအပ်တယ်။ ဒီမိုကရေစီယဉ်ကျေးမှုပေါ်ထွန်းဖို့၊ ဒီမိုကရေစီစနစ် တည်ဆောက်ဖို့ဆိုတာ အဲဒီနီတိတွေပြည့်နေတဲ့ ရင်ဘတ်တွေနဲ့ တည်ဆောက်ရမှာဖြစ်လို့ပါပဲ။”
“ဆရာမကြီး ဥပမာလေး တစ်ခုလောက်ပေးပါ” ဆရာမကြီးမှာ ဥပမာ၊ ဥပမေယျတို့ဖြင့် စကားပြောကောင်းသူ ဖြစ်သည်ကို သိထားသည့် တပည့်ဟောင်းတစ်ဦးဖြစ်သူ ဆရာမဒေါ်လင်းလင်းဖြူမှ တောင်းဆိုလိုက်သည်။
“ဟုတ်ကဲ့ပါ။ ပြောပြပါမယ်။ နိုင်ငံရဲ့ မှန်ကန်တဲ့ ဖွဲ့စည်းမှုကို သိဖို့လိုအပ်တယ်။ ပကတိအရှိတရားတွေကို နားလည်ထားကြရမယ်။ အဲဒါနဲ့လည်းမပြီးသေးဘူး။ ဆွေးနွေးပြောဆိုနိုင်တဲ့ နို်င်ငံသားတွေဖြစ်လာဖို့၊ လေးစားစွာ နားထောင်တတ်တဲ့သူတွေဖြစ်လာဖို့က လိုအပ်ပြန်တယ်။ အဲဒါမှသာ အကျိုးရှိတဲ့ ဆွေးနွေးဝိုင်းဖြစ်မယ်။ အကျိုးရှိတဲ့ လုပ်ရပ်ရလာမယ်။ စုပေါင်းလုပ်ဆောင်နိုင်မယ်။”
“ဒီပညာရပ်ကို မသင်ယူခဲ့ရပေမယ့်လည်း ကျမတို့ အခုလိုစုပေါင်းပြီး လုပ်ဆောင်နိုင်ကြတာပဲ မဟုတ်ဘူးလား ဆရာမကြီး” သင်တန်းသူတစ်ဦးဖြစ်သူ ဆရာမ နုဝါအောင်မှ မေးမြန်းပြန်သည်။ အသံအချို့ ပေါ်ထွက်လာပြန်သည်။ မျက်နှာအချို့မှာ ပြုံးစစနှင့်။
သင်တန်းနည်းပြဆရာလေးမှာ နယ်မြေနောက်ခံကို ကြိုတင်လေ့လာထားသဖြင့် သိထားနှင့်သည်။ ကျောင်းစုစုပေါင်း ဆယ်ဂဏန်းမျှ သာရှိသည့် ဤမြို့လေးတွင် ကျောင်းတို့ကို အားလုံး မစုစည်းနိုင်သေး။ ပညာရေးခေါင်းဆောင် ဆရာဆရာမများ အချင်းချင်းပင်လျှင် မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး ဆွေးနွေးပြောဆိုရန် ဝန်လေးနေကြဆဲ။ စည်းလုံးညီညွတ်မှုဆိုသည်ကို မတည်ဆောက်တတ်ကြသေး။ ထို့အတွက် စုပေါင်းပြီးလုပ်ဆောင်နိုင်ကြသည်ဟု ဒေါ်နုဝါအောင်မှ ပြောသည်ကို အားလုံးမှ လက်မခံသည့် သဘောဖြင့် ပြုံးစစ ဖြစ်ကြခြင်းပင်။ သူမကိုယ်တိုင်လည်း ကျန်သူများကို ကြည့်ပြီး ခစ်ကနဲ အသံထွက်အောင် ရယ်မောမိလိုက်သည်။ သူမ ပြောတာ လောကြီးသွားသည်ကို နောင်တရချင်ချင်။ ဆရာဆရာမအများစုမှာ ပြည်သူနီတိကို မသင်ယူခဲ့ကြရသဖြင့် သူမတို့နယ်မြေတွင်း စည်းလုံးညီညွတ်မှုကို မတည်ဆောက်နိုင်ခြင်း ဖြစ်တန်ရာသည်ဟူ၍လည်း ဆက်လက်တွေးတောနေတော့သည်။
အငြိမ်းစားပြည်နယ် ပညာရေးမှူးဆရာကြီး နိုင်ပညာမွန်မှ အတွင်းစာမျက်နှာအချို့ကို လှန်ပြရင်း ထပ်မံဝင်ရောက် ဆွေးနွေးသည်။
“ပြည်သူ့နီတိ ဘာသာရပ်ဟာ တိုင်းသူပြည်သား တစ်ဦးအနေနဲ့ တိုင်းသူပြည်သားကောင်းဖြစ်လာဖို့ရာ နို်င်ငံရေး၊ အုပ်ချုပ်ရေး၊ စီးပွားရေးစနစ် စတဲ့ဟာတွေမှာ တတ်သိလိမ္မာအောင် အုတ်မြစ်ချပေးသော အဓိပ္ပါယ်ရှိပါတယ်။ မတူညီတဲ့နိုင်ငံရေးစနစ်တွေအကြောင်း – ဥပမာ အရင်းရှင်စနစ်၊ ကွန်မြူနစ်စနစ်၊ ဆိုရှယ်လစ်စနစ်နဲ့ မူဝါဒတွေကို သိနားလည်လာမယ်။ အုပ်ချုပ်ရေးစနစ်အမျိုးမျိုးအကြောင်း၊ ဒေသန္တရအုပ်ချုပ်ရေးတို့ကို သိမြင်လာမယ်။ ဟောဒီမှာ စာမျက်နှာ ၁၃ မှာ စာသင်ခန်းတွင်း လေ့ကျင့်ရန် မေးခွန်းတွေထဲက နံပါတ် ၈ မေးခွန်းကို ဖတ်ပြပါမယ်။ – ဒီမိုကရေစီ၏ လုပ်ငန်းအောင်မြင်မှုသည် ပြည်သူ၊ ပြည်သားများ၏ အသိတရားနှင့် အလုပ်တရားများအပေါ်တွင် တည်ရှိ၏-ဆိုသော စကား၏ အမှားအမှန်ကို ဝေဖန်ပြပါ-ဆိုပြီးပါတယ်။ အဲဒီလိုမေးခွန်းမျိုးကို ဝိုင်းဝန်းဆွေးနွေး ကြရတယ်။”
“မူလတန်းကတည်းက သင်ပေးလို့ မရဘူးလားဆရာကြီး” သချင်္ာဆရာဦးခင်ဇော်မှ မေးမြန်းပြန်သည်။
ဆရာကြီးမှ ကိုယ်ကို ကိုင်းညွတ်လိုက်ပြီး “သိပ်ကို ကောင်းတဲ့မေးခွန်းပါ။ ပညာရေးရဲ့ အဆင့်တိုင်းမှာကို သင့်တော်ကိုက်ညီတဲ့ပုံစံနဲ့ လေ့ကျင့်ပေးကြရတယ်။ မူလတန်းမှာကတည်းကကို ပြည်သူ့နီတိ ဘာသာရပ်ဟာ စတင်ပါတယ်။ ကလေးငယ်တွေကို ဆက်ဆံရေး၊ အပြောအဆို၊ အမူအယာ လေ့ကျင့်သင်ကြားပေးတာကနေ စတင်ရပါတယ်။” ဟုရှင်းပြ၏။
သင်တန်းကို စီစဉ်သူတစ်ဦးဖြစ်သူ အာကျန်ဆွန်မှ သူ၏ထိုင်းနို်င်ငံပညာရေး အတွေ့အကြုံတို့ကို ဝေမျှပေးသည်။ “ယဉ်ကျေးမှု၊ စာရိတ္တနဲ့ အုပ်ချုပ်ရေးကိုသိဖို့ရယ်၊ စီးပွားရေးအခြေခံကိုသိဖို့အတွက်ကို မူလတန်းကတည်းက သင်ရိုးညွှန်းတမ်းနဲ့ စနစ်တကျ တည်ဆောက် ထားတယ်။ ၄ နှစ်တကြိမ် သင်ရိုးညွှန်းတမ်းကို ပြောင်းတိုင်းလည်း မွမ်းမံတယ်။ ပြင်ဆင်ဖြည့်စွက်ကြတယ်။ စနစ်တွေကို လေ့လာခွင့်ရရှိတယ်။”
အိန်္ဒိယနိုင်ငံနှင့် အခြားသော ဒီမိုကရေစီတိုင်းပြည်များ၏ သင်ရိုးညွှန်းတမ်းတို့ကို လေ့လာထားသူ ဆရာကြီးဦး ဇော်မင်းမှ ဝင်ဆွေးနွေးပြန်သည်။
“ဒီမိုကရေစီတိုင်းပြည်တိုင်းမှာ တူညီတဲ့အချက်တစ်ခုရှိတယ်။ သူတို့ပညာရေးဟာ ဒီမိုကရေစီစနစ် ရှင်သန်နို်င်ဖို့ကို အဓိကထား ပြင်ဆင်ပေးတာပါ။ နိုးကြားတက်ကြွတဲ့နိုင်ငံသားဖြစ်လာဖို့ကို မျှော်လင့်ကြတယ်။ ဒါမှလည်း ရပ်ရွာအကျိုးကို တာဝန်ယူလိုစိတ်နဲ့ တက်တက်ကြွကြွ သယ်ပိုးကြမယ်လေ။ နောက်ပြီးတော့ အခွင့်အရေးကို သိနားလည်ပြီး ကိုယ်ချင်းစာတရားထားတတ်ဖို့ သင်ပေးကြတယ်။ အတန်းကြီးလာတဲ့အခါမှာတော့ လွန်ခဲ့တဲ့ အနှစ် ၅ဝ က မြန်မာပြည်မှာ သုံးခဲ့ဖူးတဲ့ ပြည်သူနီတိ (အထက်တန်းဆင့်) ဘာသာရပ်မှာပါတဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် သင်ကြားပေးကြတာပေါ့။”
အတွေ့အကြုံရှိသူ ဝါရင့်ဆရာဆရာမကြီး၏ ဖြတ်သန်းမှုကို လေ့လာခွင့်ရရှိသည်မှာ တန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်ပါ။ သို့သော် နေ့လည်စာသုံးဆောင်ရန် အချိန်ကျလေပြီ။ နည်းပြဆရာမှ နှုတ်ဆက်ပြီးတန်းဖြုတ်သော်ငြားလည်း ဆွေးနွေးပွဲက မရပ်တန့်နိုင်သေး။ နေ့လည်စာ စားသုံးရင်း အုပ်စုငယ်များအလိုက် ဆက်လက်ဆွေးနွေးလို့ နေကြပြန်ပါသည်။
ပညာရေးသမားများ၏ ဤကဲ့သို့ ဆွေးနွေးပြောဆိုမှုများ၊ စုပေါင်းလေ့လာမှုများ၊ ပွင့်လင်းလွတ်လပ်သော စိတ်ထားများဖြင့် စုစည်း ညီညာမှုများမှတဆင့် မြန်မာ့ပညာရေးရှုခင်းမှ ပျောက်ကွယ်ခဲ့ရလေသော “ပြည်သူ့နီတိ၊ နိုင်ငံသားပညာရေး” ဘာသာရပ်ကြီးကို စာသင်ခန်းများအတွင်း ပြန်လည် အသက်သွင်းပေးနိုင်မည်ဟု ယုံကြည် မျှော်လင့်လျက်လည်း ရှိနေကြလေသည်။
သိန်းနိုင်
(မောက္ခပညာရေး မဂ္ဂဇင်းအမှတ် ၃ ဩဂုတ်လ၊ ၂၀၁၀)
http://www.maukkha.org/index.php?option=com_content&view=article&id=1718:2011-08-08-00-54-05&catid=86:feature&Itemid=266
………………………………..
0 #1 တင်ညွန့် 2011-08-08 03:19
ြပည်သူ့နီတိ ကို ြပဋ္ဌာန်းထား တယ်။ မသင်ြကတာ။ စာအုပ်ပါးပါး ေလးေတွ ထုတ်ေပးထား တယ်။ စာေမးပွဲမှာ မေမးဘူးဆို ေတာ့ ချောင်ထိုးထား လိုက်ြကတာ ကျောင်းေတွမ ှာ ရှိမှန်းေတာ င်၊ သင်ရမှန်းေတ ာင် မသိေတာ့ဘူး။ နအဖအစိုးရလက် ထက်မှာ ေရွးချယ်ထားတဲ ့ အေြကာင်း အရာေတွဆိုေ တာ့ ယခင်ြပည်သူ ့နီတိ မှာလို နိုင်ငံေရးေ တွေတာ့ မပါဘူး။ ြပဋ္ဌာန်းသင ်ရိုးေတွက လည်း စိတ်ဝင်စားစ ရာမေကာင်းလ ို့ မသင် တာကမှေကာင် းဦးမယ်။ ကျူရှင်သင်ချင် လို့ ဆရာက တပည့်ကိုဖာ းြပီး မျက်နှာချုိေ သွးေနရတဲ့ေ ခတ်၊ နိုင်ငံေရးသိ ရင် လက်သီးလက်ေမ ာင်းတန်းမှ ာ ေြကာက်တဲ့ေခ တ်မှာ ြပည်သူ့နီတိ ေတွပျောက်ဆုံ းတာ၊ အဖျောက်ခံထားရ တာ မဆန်းပါဘူး ။
မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု
August 9, 2011 at 9:38 am
ဘင်္ဂလာရွှေ မြန်မာကို ခိုးသွင်း၍ အဖမ်းခံရ -News Date:8/8/2011
မြန်မာနိုင်ငံသို့ ရွှေခိုးသွင်းရန် ကြံစည်သူ အမျိုးသမီး တစ်ဦးကို ဘင်္ဂလာဒေချ့် နယ်ခြား စောင့်တပ်ဖွဲ့ က ဖမ်းဆီးလိုက်ကြောင်း သတင်း ရရှိသည်။
ဖမ်းဆီးးခံရသူမှာ မောင်တောမြို့မှ မွတ်စလင်အမျိုးသမီး ဆာမီမ အက်ခ်သာ (Shamima Akhter) ဖြစ်သည်။
အဆိုပါ အမျိုးသမီးသည် မြန်မာဘက်သို့ ကူးရန် တက်ကနက် ဆိပ်ကမ်းသို့ ဆင်းလာစဉ် မသင်္ကာ၍ ဘင်္ဂလာနယ်ခြား စောင့်တပ်ဖွဲ့မှ စစ်ဆေးရှာဖွေရာမှ သူမ ခန္ဓာကိုယ်၌ ဝှက်၍ ယူလာသော ရွှေကျပ်ချိန် (၁၀) ကို ဖမ်းဆီးရမိခဲ့သည်ဟု ဘင်္ဂလာ အာဏာပိုင်များက ပြောသည်။
ဖမ်းဆီးရမိသော ရွှေများ၏ တန်ဖိုးမှာ တာကာ ၄၅၀၀၀ဝ ဖိုးရှိပြီး ကျပ်ငွေနှင့် ဆိုလျှင် ၅၄ သိန်းဖိုး ရှိသည်။
မြန်မာနှင့် ဘင်္ဂလာဒေချ့် ရွှေဈေးကွက်တွင် မြန်မာနိုင်ငံ၌ ရွှေဈေး မြင့်တက်နေသဖြင့် ဘင်္ဂလာဒေချ့်မှ ရွှေများကို မြန်မာသို့ တင်ပို့ ကြသည်။
တက်ကနက်မြို့မှ ရခိုင် ပန်းထိမ် ဆရာ တစ်ဦးက ယနေ့ ဘင်္ဂလာဒေချ့် ရွှေဈေးကို ယခုကဲ့သို့ ပြောသည်။
” ရွှေဈေးက တကျပ်သားကို လေးသောင်း ငါးထောင် တာကာရှိပါတယ်။ မြန်မာကျပ်နဲ့ ဆိုရင်တော့ ငါးသိန်း လေးသောင့် ခန့်ရှိပါတယ်။ များများစားစားတော့ ဒီကရွှေတွေကို မြန်မာဘက်ကို ယူကြတာ မဟုတ်ပါဘူး။ လမ်းကြုံရင် ယူသွားကြတာပါ။ နည်းနည်းပါးပါးတော့ မြန်မာဘက်ကို ရောက်ရင် မြတ်တာပေ့ါလေ” ဟု ပြောသည်။
မြန်မာနှင့် ဘင်္ဂလာဒေချ့် ရွှေအလေးချိန်မှာ အနည်းငယ် ကွားခြားပြီး မြန်ဘက်က တကျပ်သားမှာ ဘင်္ဂလာက ရွှေ တကျပ်ထက် အနည်းငယ်များကြောင်း သိရသည်။
အဆိုပါအမျိုးသမီးသည် ဘင်္ဂလားဒေ့ချ်နိုင်ငံသို့ ရ ရက်ဗီဇာဖြင့် လွန်ခဲ့သည့် ဇူလိုင်လ ၁၃ ရက်နေ့က ဝင်ရောက် လာသူဖြစ်သည်။ သူမအား သတ်မှတ် ရက်ထက် ကျော်လွန် နေထိုင်ခြင်းနှင့် ရွှေများ ဖမ်းမိရသဖြင့် မှောင်ခိုဂိုဏ်းများနှင့် အဆက်အစပ် ရှိသည်ဟု စွပ်ဆွဲကာ ဖမ်းဆီးထားသည်ဟု သိရသည်။
http://www.narinjara.com/detailsbur.asp?id=3378
…………………
ရွှေလေး တစ်ဆယ်သားများ ဟိုဂျား ဒီဂျား ညှပ်လိုက်ပြီးရော
nozomi
August 9, 2011 at 3:51 pm
မနက်က သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် ပို့ပေးလို့ လူထုစိန်ဝင်း ရဲ့ “အစိုးရက မိဘလား ပြည်သူကမိဘလား ” ဆိုတဲ့ စာအုပ်လေး ရပါတယ် စာမြည်းဖတ်ကြည့်တော့ သဘောကျတာနဲ့ ပြန်ပြောပြတာပါ
သဘောကျတဲ့သူ mmteashop.com မှာ ဒေါင်းလို့ရပါတယ် အဆင်မပြေရင် email နဲ့ attach လုပ် ပို့ပေးပါမယ်