ငွေလဲနှုန်း ပြုပြင်ရေးအပေါ် ကိုမိုးသီးဇွန် ရဲ့ အမြင်

နေ့သစ် – စီးပွားရေးနှီးနှောဖလှယ်ပွဲမှာ ငွေလဲနှုန်းကိစ္စဆွေးနွေးကြတယ်။ ဦးမြင့်ရဲ စာတမ်း Myanmar Kyat Exchange Rate Issue by U Myint မှာ ငွေလဲနှုန်းပြင်ဖို့ကို တောက်လျောက်ဆွေးနွေးထားတာ တွေ့ရတယ်။ အိုင်အမ်အက်ဖ်ကလဲ ငွေလဲနှုန်းပြင်ဆင်ဖို့ အကြံပေးမယ်ဆိုတဲ့ ဆွေးနွေးချက်တွေ ထွက်ပေါ်လာနေပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့ ၆ ကျပ်ခွဲ လုပ်ထားတာ လဲ။ ဘာကြောင့်လဲ။

မိုးသီးဇွန် – ငွေလဲနှုန်းကတော့ ပြင်သင့်တာပေါ့။ သိက္ခာရှိတဲ့ငွေလဲနှုန်း ဖြစ်သင့်တာပေါ့။ မဆလခေတ်ကတည်းက သတ် မှတ်ထားတဲ့ တဒေါ်လာ ၆ ကျပ်ခွဲဆိုတဲ့ ငွေလဲနှုန်းက အေးဓပြတိုက်ထားတဲ့ ငွေလဲနှုန်းလို ဖြစ်နေတယ်။ ငွေလဲနှုန်းကိုလဲ အမျိုးသားရေးလိုလို ဘာလိုလို လုပ်ထားတာပေါ့ဗျာ။ မင်းတို့ တဒေါ်လာကို ငါတို့ဗမာကျပ် ၆ ကျပ်ခွဲပဲပေးမယ်။ လဲချင်လဲ မလဲချင်နေ ဆိုသလို ဖြစ်နေတာပေါ့။ မြန်မာ့ငွေလဲနှုန်း တကယ်ပြင်မှာလားဆိုတဲ့ ဆောင်းပါး။ ကျနော့် ဘာလော့ခ်မှာ ကိုဘိုဘိုကျော်ငြိမ်း ပြောသလို့ ဒို့ ဗမာကွဆိုတဲ့ တလွဲမာန ပေါ့။ စီးပွားရေးမှာကြတော့ ပြဿနာ တက်တော့တာပေါ့ဗျာ။ မဆလ အစိုးရခေတ်ကရော၊ လက်ရှိ စစ်အစိုးရတွေကနေ ဒီလဲနှုန်းကိုပဲ သတ်မှတ်ထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ အပြင်ဈေးကွက် မှာ တမျိုးဖြစ်လာတယ်။ ခင်ဗျား ဘောင်းဘီအိတ်ထဲက တဒေါ်လာဟာ ကျပ် ၁ ထောင်နဲ့ ညီနေတယ်။ ခင်ဗျား ၆ ကျပ်ခွဲ နဲ့ လဲမလား။ ဒီတော့မလဲဘူးပေါ့။ မလဲတော့ စီးပွားရေးမတက်ဘူးပေါ့။

နေ့သစ် – အခု အိုင်မက်အက်ဖ်က အကြံပေးတဲ့အတိုင်းလုပ်ရင် ဘာတွေဖြစ်မလဲ။

မိုးသီးဇွန် – ငွေလဲနှုန်းကို ပေါက်ဈေးအတိုင်းပြင်မယ်ဆိုတာ ကောင်းသောကြံစည်မှု (သမ္မာသင်္ကပ္ပ)၊ ကောင်းသောလုပ် (သမာဝါယမ) ဖြစ်နေပါတယ်။ ကောင်းတာကိုကြံ၊ ကောင်းတာကိုလုပ်ရင်၊ ကောင်းတဲ့ ရလဒ်တွေရမှာပဲ။ ကောင်းတာ တွေ ဖြစ်လာမယ်။ ကောင်းတာတွေကို သဘောတရားအရ ပြောရရင်တော့ …
၁- နိုင်ငံခြားကရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှု (Foreign Direct Investment) တွေ ဝင်လာမယ်။
၂- ငွေကြေးစနစ်တွေကို ပြင်နိုင်မယ်။ ငွေကြေးဈေးကွက် (Finicial Market) ကို ထူထောင်နိုင်မယ်။
၃- မှောင်ခိုဖြစ်နေရတဲ့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေဟာ မြေပေါ်မှာတရားဝင် ရပ်တည်လာနိုင်တယ်။
၄- ရေရည်မှာ ခိုင်းမာတဲ့ဈေးကွက်စီးပွားရေးစနစ်ကို တည်ဆောက်လာနိုင်မယ်။
၅- ဂျီဒီပီ တိုးလာမယ်။

ဒါပေမဲ့ ဦးသိန်းစိန် အစိုးရက ဘယ်ကလာလဲ၊ ၂၀၁ဝ ရွေးကောက်ပွဲကို လိမ်ပြီး အနိုင်ရအောင် လုပ်ထားတယ်။ လူထု တွေ မနှစ်သက်တဲ့ ၂၀၀၈ အခြေခံဥပဒေကို တဖက်သတ်ပြဋ္ဌာန်းထားတယ်။ ဒါကြောင့် မကောင်းသောအစိုးရ ဖြစ်နေ တယ်။ မကောင်းတဲ့ အစိုးရဖြစ်တဲ့အတွက် မကောင်းတဲ့အကျိုးပေးတွေ ရနေတယ်။ မကောင်းတာကတော့ ကုန်ဈေးနှုန်း တွေ ထပ်တက်လာမယ်။ ကုန်ဈေးနှုန်းတက်လာရင် ငွေကြေးဖေါင်းပွမှု ဖြစ်လာမယ်။ မြန်မာပြည်မှာ ငွေလဲနှုန်းနဲ့ ကာမိ စေတဲ့ ထုတ်လုပ်မှု (Production) ရှိရဲလားဆိုတာက မေးစရာ၊ စဉ်းစားရာ ဖြစ်ပါတယ်။ အဖြေကတော့ မရှိသေးဘူး ဖြစ် နေပါတယ်။

အိုင်အမ်အဖ်က ပြင်ခိုင်းတယ်ဆိုတာကို ဥပမာပေးချင်တာကတော့ စစ်အုပ်စုကို ပဉ္စင်းခံပြီး တရားအားထုတ်ခိုင်းနေတာ။ သူက ခိုးတာ၊ သတ်တာ၊ လိမ်တာကိုပဲ စိတ်ကရောက်နေတယ်။ မကောင်းမှုတွေလုပ်ဖို့ အထုံလို ဖြစ်နေတယ်။ ရဟန်းပြု ပြီဆိုရင် မကောင်းတဲ့လုပ်ရပ်တွေကို ရပ်ရမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ မြန်မာပြည်နဲ့ပတ်သက်လို့ အိုင်အမ်အဖ်မှာ ဘာစရင်းဇယားမှ မရှိတော့ဘူး။ အိုင်အမ်အက်ဖ် အင်တာနက်ဝက်ဆိုက်ကိုသွားရင် မြန်မာပြည်နဲ့ပတ်သက်လို့ Not available တွေချည်း ဖြစ်နေတယ်။ ဆိုလိုတာက ကောင်းတာတွေ တခုမှမလုပ်ထားဘူး ဆိုတဲ့သဘော။ စရင်းဇယားတွေ မပြဝံ့တဲ့သဘော။ ဦးမြင့် စာတမ်းမှာ စရင်းဇယားတွေထုတ်ပြန်ဖို့ သူတိုက်တွန်းထားရတာက သက်သေပါပဲ။

ငွေလဲနှုန်းနဲ့ပတ်သက်လို့ နောက်ဥပမာတခု ပေးချင်တာက မြန်မာကို လူကြီးလူကောင်း ကလပ်အဖွဲ့ဝင်အဖြစ် ဝင်ခိုင်းတဲ့ သဘောပါ။ သူတို့လိုဝတ်ခိုင်း၊ သူတို့လိုစားခိုင်း၊ သုံခိုင်း၊ လုပ်ခိုင်းတဲ့သဘောပါ။ သူဋ္ဌေးကလပ်ဆိုပါစို့။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်မှာက ပုံမှန်ဝင်ငွေ မရှိဘူး။ အလုပ်မရှိဘူး။ အမွေကလည်း သိပ်ရှိဘူး။ ဒီတော့အဖွဲ့ ဝင်လိုက်တယ်။ အဖွဲဝင်ကြေးတွေ ပေးလိုက် တယ်။ ဒီနေ့ကတော့ ဟုတ်သွားတယ်။ မနက်ဖြန်မှာတော့ တအိမ်လုံး စားစရာမရှိတဲ့အခြေအနေကို ဆိုက်သွားနိုင်တယ်။

မြန်မာပြည်ရဲ့ ထုတ်လုပ်မှုက သဘဝဓါတ်ငွေ့က ရတဲ့ငွေ၊ မြစ်တွေကိုရောင်းစားတဲ့ငွေ၊ သစ်တောကိုရောင်းစားတဲ့ငွေ ဒါပဲ ရှိတယ်။ ဒီ သဘာဝအရင်းအမြစ်တွေက အကန့်အသတ်တွေရှိနေတယ်။ တသက်လုံးစားမကုန်ဘူးလို့ ယူဆလို့ မရပါ။ ခနလေးနဲ့ ကုန်သွားမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ ကုန်ထုတ်လှုပ်မှုကသာ နိုင်ငံတော်စီးပွားရေးဘဝကို အာမခံချက်ပေးတာ ဖြစ်ပါ တယ်။ ထုတ်လုပ်ထားတာတွေကို စားသုံးနိုင်တဲ့ ကိုယ်ပိုင်ဈေးကောင်းကောင်းလည်း ရှိရမယ်။ ပြည်ပနဲ့ ကုန်သွယ်တာက ဒုတိယ အဆင့်ပါ။ ဒီတော့ ကိုယ်ထုတ်လုပ်မှုနဲ့ ပြည်တွင်းဈေးကွက်က ရစရာမရှိအောင်ကို ပြိုကျနေတဲ့အချိန်မှာ ငွေလဲ နှုန်းပြင်တာဟာ အလွန်ကြီးမားတဲ့ စွန့်စားခန်းလို စစ်အစိုးရကို ဖြစ်နေစေပါတယ်။ ကကြီး ကညစ်သမားကို ဘွဲလွန်စာ တမ်းရေးခိုင်းနေသလို ဖြစ်နေတယ်။

ဒီအချက်ကို ဦးမြင့် ရဲ့စာတမ်းအချက် ၁၂ မှာ “It has been pointed out that the rise in the exchange rate associated with the Dutch disease can result not only from a large inflow of foreign exchange due to selling a country’s natural wealth to foreigners, but also form large inflow of foreign investment into country for all sorts of reasons. This disease by turning agriculture and manufacturing into lagging sector, with their exports in decline and with resources moving away from them, can cause serious harm to developing country.” အလေးအနက် ထောက်ပြထားတာ တွေ့ရပါတယ်။ တခွန်းတည်း ပြောရရင်တော့ ကိုယ့်ပြည်က သဘာဝသယံဇာတတွေကို ကိုယ့်ပြည်တွင်းမှာ ကုန်ချောထုတ်လုပ်မှု (Production) ဟာ စီးပွားရေးတိုး တက်မှုရဲ့ မှန်ကန်တဲ့ ဖြေရှင်းမှု (Silver Bullet) ဖြစ်တယ်။

စစ်အစိုးရရဲ့ အခြေအနေက တဖက်ကလည်းပြင်ဖို့ လိုတယ်။ တဖက်ကလည်း ပြင်လို့မရ ဖြစ်နေတယ်။ အခြေအနေက နောက်လာမယ့် ရင်နှီးမြှုပ်နှံမှုတွေအပေါ်မှာ မူတည်ပြီး စဉ်းစားနေကြတာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါက အချိန်ယူပြီး လုပ်ယူရတာပါ။ စီးပွားရေးရလဒ်တွေက ယုံကြည်မှုကို တည်ဆောက်ယူလာနိုင်မှုပေါ်မှာ သီးပွင့်လာတာ။ ထလုပ်လိုက်တိုင်း မဖြစ်ပါ။

အခု မြန်မာပြည်မှာဖြစ်နေတာက ဘယ်သူကမှ ဘယ်သူ့ကို မယုံကြည်တဲ့ အခြေအနေထိ ဆိုက်နေတယ်။(No one trust no one) ဒီမိုအချင်းအချင်းလဲ မယုံဘူး။ စစ်အချင်းအချင်းလဲ မယုံဘူး။ စီးပွားရေးအချင်းချင်းလဲ မယုံဘူး။ ဘုန်း-ဘုန်း အ ချင်းလဲ မယုံဘူး။ မယုံဘူး။ Trust က ရှိကိုမရှိကြတော့ဘူး။ (ဒီနေရာမှာကြုံလို ပြောချင်တာက ဖူကူယားမားရေးတဲ့ Trust ဆိုတဲ့ စာအုပ်ကို ဖတ်စေချင်တယ်။ စာအုပ်မှာ အမေရိကန်၊ ဂျပန်နဲ့ ဂျာမဏီနိုင်ငံတွေ ကြီးပွားလာရတဲ့အကြောင်းမှာ လူ့ အဖွဲ့စည်းအတွင်း Trust ရှိကြပုံကို ရှင်းပြထားတယ်။)

ကျနော်တို့က မယုံပေမယ့် မဆက်ဆံလို့ကလည်းမရတော့ ဆက်ဆံနေကြရတယ်။ နိုင်ငံခြားက စီးပွားရေးသမားတော့ မယုံတော့တဲ့အခါမှာ ထွက်သွားမယ်။ အကျိုးမရှိရင် ပြန်မယ်။ တခါးဖွင့် စီးပွားရေးစနစ်ကို ပီပြင်စွာဖြစ်ပေါ်လာရေးဆိုပြီး သူတို့ တတ်ယောင်ကား အော်နေတယ်။ တကယ်ကမပီပြင်ဘူး။ ဘယ်လို ပီပြင်အောင်လုပ်မလဲဆိုတာ အော်တာအော် နေတာ မသိဘူး။ တခါးဖွင့်စီးပွားရေးစနစ်ရဲ့ အသက်သွေးကြောတခုဖြစ်တဲ့ ဥပဒေစိုးမိုးတဲ့ စီးပွားရေးပတ်ဝန်းကျင် (Legal Environment of Business) ကို စစ်အစိုးရက မလုပ်နိုင်ဘူး ဖြစ်နေတယ်။ ဆိုလိုတာက …
၁- အကျိုးအမြတ် များလာရင် သူတို့ကိုယုံရမှာလား။
၂- မြတ်ငွေကို ပြန်ထုတ်နိုင်မှာလား။ Tax ပေးပြီးရင် လွယ်လွယ်နဲ့ထွက်လို့ ရမရ။
၃- ငွေကိုအချိန်မရွေး၊ နေရာမရွေး ငွေထုတ်ငွေသွင်းခွင့် ရှိမှာလား။
၄- လုပ်ငန်းတခု၊ အရောင်းအဝယ်တခုဖြစ်ဖို့ ဝန်ကြီးဌာနပေါင်း ဘယ်လောက်၊ လူကြီးဘယ်နှစ်ယောက်ကို လဘ်ထိုးရမှာ လဲ။
၅- လွတ်လပ်စွာ ထုတ်လုပ်ရောင်းချခွင့်ရှိမှာလား ဆိုတဲ့ ပြသာနာတွေ၊
၆- အမြတ်ဝေစု (Derivative) တွေအတွက် ဘယ်လိုကမ်းလှမ်းမှု (Offer) တွေ ရှိသလဲ။

ဥပမာ ဒေါ်ဝင်းဝင်းနု မန္တလေး ဘီယာ၊ မောင်ဝိတ်နဲ့ ဝန်ကြီးတချို့ ပေါင်းခိုးလိုက်တဲ့အတွက် အင်ဒိုနီးရှားစီးပွားရေးသမား ထွက်သွားရတဲ့ ပြဿနာမှာ ဘယ်မှာလဲ ဥပဒေ။ ဒါတွေကို မလုပ်သေးဘဲနဲ့ ငွေလဲနှုန်းပြင်ဆိုလဲ ပြင်ပြင်ပဲ ရှိမယ်။ ဘယ် သူကမှလာပြီး ရင်းနှီးမြှုပ်နှံကြမှာ မဟုတ်ဘူးလို့ ကျနော် ထောက်ပြချင်တယ်။

အင်ဒိုနီးရှားဟာ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁ဝ နှစ်ခန့်က ငွေလဲနှုန်း မကောင်းဘူး။ အင်ဒိုငွေ တသောင်းလောက်ဟာ စင်္ကာပူဒေါ်လာ ၁ ဒေါ်လာ ဖြစ်ခဲ့တယ်။ သူတို့ ကြိုးစားပြင်ဆင်ခဲ့တဲ့အတွက် အင်ဒို ငွေ ရ ၅၀ဝ လောက်ဟာ စင်္ကာပူဒေါ်လာ ၁ ဒေါ်လာ ဖြစ်လာတယ်။ တည်ငြိမ်လာတယ်။ ရလဒ်က စီးပွားရေး ပြန်လည်ဦးမော့လာတာ တွေ့ရတယ်။

နေ့သစ် – ဦးမြင့်ရဲ့စာတမ်းမှာပါတဲ့ ငွေလဲနှုန်းမှာ မြန်မာကျပ်ငွေက မြင့်နေတဲ့အတွက် အကျိုးကျေးဇူးတောင် ရှိတယ်လို့ သူက ဆိုတယ်။ နိုင်ငံကခြားက ပို့တဲ့ကုန်ပစ္စည်းတွေကို ဈေးသက်သက်သာသာနဲ့ သုံးနိုင်တယ်လို့ ဆိုတယ်။ နိုင်ငံတကာ ဈေးကွက်နဲ့ မပတ်သက်တဲ့ဟာတွေ ဥပမာ လမ်းတံတားဆောက်လုပ်ရေးတွေကို မထိခိုက်ဘူးလို့ ဆိုတယ်။ ဒါနဲ့ ပတ် သက်လို့ …

မိုးသီးဇွန် – သူပြောတဲ့ ဒီအချက်ကိုတော့ဖြင့် ကျနော် ဘဝင်မကျဘူး။ ဈေးကွက်မှာ ရောင်းသူ၊ ဝယ်သူ ရှိတယ်လေ။ ဘာ ဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ဥပမာ ခင်ဗျားက အမေရိကန်ကနေ မက်ဘုတ် (Mac Book Computer) ကို ဒေါ်လာ ၁၃၀ဝ နဲ့ ဝယ် လာတယ်။ မြန်မာပြည်မှာ ပြန်ရောင်းတယ်။ ကျပ်တသိန်းသုံးသောင်းရရမှာကို ကျပ်တသိန်းပဲရရင် ခင်ဗျားက ပြန်ရောင်း ချင်အုံးမလား။ ဝယ်သူကတော့ ပျော်တာပေါ့၊ ဦးမြင့် ပြေသလိုပေါ။ ဈေးသက်သာသာနဲ့ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ စဉ်းစားရဦးမဲ့ အ ပိုင်းက ရောင်းသူတွေက မလာနိုင်တော့ဘူး။ လာမရောင်းကြတော့ဘူး။ တခြားဈေးကွက် လှည့်သွားမှာပဲ။ ဒါကို ပေါ်လ စီချမှတ် သူအပိုင်းမှာ ခြုံမိအောင် စဉ်းစားရလိမ့်မယ်။ ဆောက်လုပ်ရေးမှာလဲ ကန်ထရိုက်တွေက ဘီလပ်မြေနဲ့ ကပ်တရာ၊ သံထည်တွေကို နိုင်ငံခြားကနေ ဝယ်ရတယ်။ သူတို့လဲ ကိုက်မယ်၊ ပျော်မယ်လို့ မထင်ဘူး။ ကိုယ့်နိုင်ငံရဲ့ ငွေတန်ဖိုး ခိုင် မာတာတက်တာ ကောင်းပါတယ်။ ခင်ဗျားမှာ ကိုယ်ပိုင်ဈေးကွက် ခိုင်မာရင်ပေါ့။ မြန်မာလိုနိုင်ငံမပြောနဲ့ စင်္ကာပူလိုနိုင်ငံမှာ တောင် စီးပွားရေးသမားတွေက ဒေါ်လာကျပြီး စင်္ကာပူတက်နေတာကို ဝမ်းသာရမဲ့အစား ဝမ်းမသာကြပါဘူး။ အရောင်း ထိုင်းသွားတာကိုး။

နေ့သစ် – ဦးမြင့်က ငွေလဲနှုန်းကို တော်တော် အလေးထားတယ်ဗျ၊ ဈေးနှုန်းအားလုံးတို့ရဲ့ မိခင်ကြီး Mother of All prices လို့တောင် တင်စားထားတယ်ဗျ။ ငွေလဲနှုန်းကို ကောင်းကောင်းမထားရင် ကျန်တဲ့ကုန်ဈေးနှုန်းတွေကို ထိမယ်ဆို တဲ့ သဘောပေါ့နော်။

မိုးသီးဇွန် – ဟုတ်တယ်ဗျ၊ သူတင်စားတာကို လွန်တယ် မထင်ဘူး။ ငွေလဲနှုန်းအပေါ်မူတည်ပြီး ကုန်ပစ္စည်းတန်ဖိုး၊ လုပ် အားတန်ဖိုး၊ အရင်းတန်ဖိုးတွေဟာ မူတည်နေတယ်။ သူက အလေးအနက်ထား ဆွေးနွေးတာကတော့ ငွေလဲနှုန်းသတ် မှတ်တာဟာ အစိုးရပေါ်မှာ မူတည်နေလို့ပဲ။ ငွေလဲနှုန်းဟာ ဝယ်လိုအား (Demand) နဲ့ ရောင်းလိုအား(Supply) ရဲ့ သ ဘောတရားအရပဲလို့ သူက တင်ပြထားပါတယ်။ သူ့ ဆွေးနွေးချက်မှာပါတဲ့ Demand Supply Side တွေကိုကြည့်ရင် က မောက်ကမ ဖြစ်မှုကြီး ရှိနေတယ်။ အမြန်ပြင်ဖို့ လိုတယ်။ ဝယ်လိုအားဖက်မှာ သူကပြင်ဆင်ဖို့ အကြံပေးချက် ၃ ချက်စလုံ ဟာ ဦးသိန်းစိန် အစိုးရအတွက် အန္တရာယ် (Risk) အကြီးအကျယ် ရှိနေတယ်။

ဦးမြင့် အကြံပေးသလို သူတို့ ပြင်ဆင်နိုင်မယ် မထင်ဘူး။ Supply Side ဖက်ကတော့ ခန့်မှန်းချေတွေ မသေချာမှုတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတယ်။ သဘာဝဓါတ်ငွေ့၊ သစ်တော၊ ကျောက်ရောင်းရငွေတွေ အတိုးနှုန်းမြင့်တယ်၊ အိမ်ဈေးတွေကောင်း တယ်ဆိုပြီး ခန့်မှန်းထွက်ချက်မှုတွေနဲ့ ပြည်ပကလာတာတွေ ဒါတွေအားလုံးဟာ မသေချာမှုတွေမျှသာ ဖြစ်ပါတယ်။

မပြင်ရင် ၁၉၉ရ – ၉၈ တုန်းက အင်ဒိုနီးရှားမှာဖြစ်သလို နိုင်ငံရေးမတည်ငြိမ်မှုကနေ ဆူဟာတို ပြုတ်ကျသွားတဲ့အထိ ဖြစ် နိုင်တာကို သတိပေးထားသဗျ။

ငွေလဲနှုန်းရော၊ အတိုးနှုန်းရောဟာ အစိုးရက သတ်မှတ်ရတာ ဖြစ်တယ်။ ငွေလဲနှုန်းဟာ တန်ရာတန်ကြေး ဖြစ်ရမယ်။ အ တိုးနှုန်းဟာလည်း အခြေအနေတခုအပေါ်မှာ သင့်တော်တဲ့နှုန်းထား ဖြစ်ရမယ်။ အမေရိကန်တွေရဲ့ ဒီနေ့အတိုးနှုန်းဟာ သုညနီးပါး ဖြစ်နေတယ်။ ဟုတ်တယ်။ အစိုးရက အတိုးနှုန်းကို အလျော့အတင်း လုပ်ပေးနေရတယ်။ သုညနီးပါး ချပေး ထားတယ်ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်က ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုတွေကို များများလုပ်စေချင်နေတာ၊ အဓိပ္ပါယ်က အလုပ်တွေများများရကြ အောင် ရည်ရွယ်လိုက်တာပဲ။

ဦးမြင့်က သူစာတမ်းမှာ ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုနဲ့ ပတ်သက်လို့ အဆိုပြုချက် Proposal က သူစာတမ်းအတိုင်း ငွေလဲနှုန်းပြုပြင် ဖို့ ငွေကြေးဈေးကွက်အတွင်း အစိုးရက ပိုပြီးပတ်သက်ဖို့ အာရုံစိုက်ထားတယ်လို့ ကျနော် မြင်တယ်။

နေ့သစ် – ဦးသိန်းစိန် အစိုးရက ဒီပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုကို လုပ်နိုင်မယ်ထင်သလား။

မိုးသီးဇွန် – မထင်ဘူး။

နေ့သစ် – ဘာကြောင့်လဲ

မိုးသီးဇွန် – ကျနော် ခုနကပြောသလို ငွေလဲနှုန်းပြင်တယ်ဆိုတာ ကောင်းသောကြံစည်မှု (သမ္မာသင်္ကပ္ပ) ကောင်းသော လုပ် (သမာဝါယမ ) ဖြစ်နေပါတယ်။ တရားသဘောနဲ့ ကြည့်ရင် စီးပွားရေးဆိုတာ တန်ရာတန်ကြေးသဘော ရှိလို့ပါ။ ကောင်းမှုဟာ အချိန်နှောင်းတယ် မရှိပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကောင်းမှုကိုလုပ်တယ်ဆိုရင် မကောင်းမှုတွေကို ရပ်ရမယ်။ မ ကောင်းမှုတွေ မရပ်ဘဲနဲ့ ကောင်းမှုကို အပေါ်ယံလုပ်ပြလို့ မရပါဘူး။

သူတို့ဟာ ဈေးကွက်ကိုပြုပြင်မယ်။ ဈေးကွက်မှာတရားသဖြင့် ဥပဒေကိုလုပ်ရမယ်။ ဈေးကွက်ကိုပြင်ရုံနဲ့ မရဘူး ဈေး ကွက်နဲ့ လိုက်လျောညီထွေရှိတဲ့ လူ့အဖွဲ့စည်း ရှိရမယ်။ ဒီလူ့အဖွဲ့စည်းမှာ ပျော်ရွင်မှု Happiness (သုခ) ရှိရမယ်။ ဟိုလူကို ဖမ်း၊ ဒီလူကို ချုပ်၊ တရားလက်လွတ်မှုတွေ ကြီးစိုးနေတဲ့ အစိုးရအောက်မှာ လူ့အဖွဲ့စည်းဟာ နာကျင်မှု (Pain) ဖြစ်နေ တယ်။ ဒါကြောင့် တဒေါ်လာကို ကျပ်ငွေ ၈၀ဝ လဲလိုက်ရုံနဲ့ စီးပွာရေး ဦးမော့မလားတာ သေချာတယ်။

နေ့သစ် – သူတို့ ရည်ရွယ်ချက်က ဘာလဲ။

မိုးသီးဇွန် – အမှန်တရားကို ထိပ်တိုက်မရင်ဆိုင်တဲ့သဘော။ နိုင်ငံရေးစနစ်ကို အခြေခံကနေ ပြောင်းရမယ်။ တချို့တချို့ သော လူတွေက လူမှုပြုပြင်မှုတွေက၊ စီးပွားရေးပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုတွေက တစတစနဲ့ ပြောင်းလဲလို့ရမယ်လို့ ပြောတာတွေ ကို သူတို့ ယုံမှားသံယ (Delusion) ဖြစ်နေကြတယ်။ အခြေနေမှန်ကို မရင်ဆိုင်ဘဲ ထွက်ပြေးဖို့ ကြိုးပန်းမှုသာ ဖြစ်တယ်။ ဘုရားဟောတဲ့ ဝေဒနာ (Pain) ကို တည့်တည့်ရှုဆိုတာ ဒါကို ပြောတာပေါ့။

နေ့သစ် – စီးပွားရေးပြုပြင်ပြောင်းလဲမှု ဆွေးနွေးပွဲကို ခင်ဗျား ဘယ်လိုမြင်သလဲ

မိုးသီးဇွန် – ဦးနေဝင်း လက်ထက် ၃၃ ဦး အကြံပေး ကော်မတီတောင် ဖွဲ့လိုက်သေးတယ်။ အကြံပေးချက်တွေအတိုင်း ဟိုးတုန်းကလည်း မလုပ်နိုင်ဘူး။ ခုလည်း မလုပ်နိုင်ပါဘူး။

Note: Copied from NaytThit >   http://www.naytthit.net/?p=19002