ကျိန်စာ သင့်ခဲ့ ကြ ့သူများအကြောင်း…..

အခန်း ( ၁ ) ငါ ဘာမှ မသိဘူး ဆိုတဲ့ အတွေးအခေါ်ကို ပိုင်ဆိုင်နိုင်ဖို ့ သိထားတာတွေ အားလုံးကို စွှန့်လွတ်လိုက်ရမှာလား….

ဒါမှမဟုတ် သိတာ ထက် ပိုသိအောင် လုပ်ယူနေရမှာလား……။

ရှည်လျားနေတဲ ့ညတွေကို တစ်ပိုင်းစီ ပိုင်းချလိုက်ပြီး.. ဒိုင်ယာရီ ထဲ မှာ ခေါက်သိမ်းထားလိုက်ချင်ရဲ ့။

ဘာမှ မဟုတ်ခဲ ့ သလို ဖြစ်ရပ်တွေ အတွက် ဘဝကို လှလှပပ ချ အနင်းခံလိုက်ရတာ…..၊ တောက်….

မတရားလိုက်တာကွယ်…………။
***************************************

အခန်း (၂ )
မီးခိုးတလူလူ….

ညှော်နံ့တွေ တထောင်းထောင်း ..ထ နေတဲ ့

ဘယ်ဘက် ရင်အုံထဲမှာ…..ကိုယ် ့နှလုံးသားက သူ ့ကိုယ်သူ ချက်ပြုတ်နေပြီ…( ထင်ပါရဲ ့)

အခုတော့……

လောကမှာ တွယ်တာ မြတ်နိုးစရာတွေများလာလေလေ… ပိုပြီးတော့ တွယ်တာမြတ်နိုးလာလေလေ….ဆိုတဲ ့

ဖြစ်စဉ်ကိုပဲ….မုန်းတာပါ။

*************************************************
အခန်း (၃ )
အသေအချာ အကွက်ချ ထားပြိးသား တိုက်ပွဲတွေ ကိုပဲ..တိုက်ခိုက်ခဲ ့တာပါ။

တိုက်ပွဲပြိးလို ့ သူ ့ရင်ဘက်ပေါ်မှာ ကိုယ် ့အတ္တ အလံ စိုက်ထူ တော့မယ် ဆိုတော့မှ…

ငါ ဘာလို ့တိုက်ခိုက်ခဲ့ပါလိမ့်..လို ့….. ရပ်တန် ့ ငေးမော တွေးတောမိတာ… ဘာကြောင့်လဲ….?
အဲဒါကြောင့်ပြောတာပေါ့…။

ဒါကြောင့်ပဲ..ကိုယ် ရေးခဲ ့သမျှ စာတွေ ကဗျာတွေ ထဲမှာ…ထည် ့ထည့်ရေးခဲ့တာပေါ့။
…………………………………………….။

******************************************************
အခန်း ( ၄ )

ကံကြမ္မာ..ဆိုတာ..ဓါးထမ်းပြီးလာတတ်တယ်..လို ့။

ကဲ…ထားပါတော့… ။

အဆင်းမှန်း အတက်မှန်း..သိစရာ မလိုပါဘူး.. လှေကါး ဆိုတာ တက်သွားဖို ့…တဲ ့ ၊

အနုပညာတွေ ဘာတွေ လာပြောမနေနဲ ့ ငါတို ့က မခံစားတတ်ဘူး….တဲ ့…..၊

ရပါတယ် ။ အ ကန်းတွေ မမြင်နိုင်ပေမယ့် အလင်းရောင်..ကတော့ ရှိနေတာပါပဲ..။

ရိုင်းသွား သလား.. ။ ဆောရီး..။

မှောင် ချင်သူတွေ ဆက် မှောင် ကြပါ..။။

*************************
အခန်း ( ၅)

မနေ ့က ကဗျာ တစ်ပုဒ် ရေးလို ့ရသွားတယ်။

အဲဒီ ကဗျာမှာက စာ (ဝါကျ ) တစ်ကြောင်းပဲ..ပါတယ်။

** အနုပညာသမားဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ ခါးတယ်…..** တဲ ့ ။

ကဗျာနာမည်က * ချိုသောသူများ မဖတ်ရ… ။*

ဦးပုည ရဲ ့ရေသည်ယောကျာ်းက အချိုးပျက်နေတယ်နော်။

** ဆံထုံးတော်ကြီး…တမာသီး…**.တဲ့…. ့ ဟဲဟဲ..။

ကဲ…ဦးပုည လည်း မော်ဒန်ကဗျာတွေ ရေးခဲ ့မှာပဲ ့လို ့…ကိုယ်ပြောရင် မင်း ငြင်းမလား…။

******************************************
အခန်း (၆)

လေးစားစွာဖြင့် ….

အလင်းဆက်

18 . 9 .2011 . တနင်္လာနေ ့…16 း 50 pm

( 24 နှစ်ပြည့် အမှတ်တရ ရေးသောစာ…။)
**********************************
အခန်း ( ရ )

တစ်ခါတုန်းက….မြေစိုက်တဲ…လက်ဖက်ရည်ဆိုင်အို ကလေး တစ်ခုထဲ မှာ…

ဆရာ တာရာမင်းဝေ နဲ ့..အတူတူ ထိုင်ခွင့် ၊ စကားလက်ဆုံ ပြောခွင့်.ရခဲ့ဖူးပါတယ်။

အဲဒီ အချိန်တုန်းက ဆရာ တာရာမင်းဝေ ဟာ သူ ့ဘဝကို သူ စိတ်ပျက်နေတဲ့အချိန်..ပါပဲ။

သူက ကိုယ် ့ကို စာသားလေး တစ်ခု ရွတ်ပြပါတယ်။

( ကံကြမ္မာ အကြောင်း.ပြောနေစဉ်မှာ.ပါ။)

ငါ့ကို တစ်ခုခု ပေးတော့မယ်..ဆိုရင်…

လှမ်းယူနိုင်မယ် ့အင်အားလေး…..

အ…ရင်…ပေး……ပါ……..။

***************************
အခန်း ( ၈ )

ကွယ်လွန်သွားပြီ ဖြစ်တဲ ့ ဆရာ တာရာမင်းဝေ..ရယ် ။

ရှိနေသေးတဲ ့ ကိုယ်..ရယ်…၊

ရှိနေဦးမယ် ့….အနုပညာ ရယ်……..

ကိုယ်စီ ကိုငှ…..ကျိန်စာ သင့်ခဲ ့ကြဖူးပါတယ်။ ။

****************************
အခန်း ( ၉ )

ကိုယ် ့ကို တစ်ခုခု ပေးတော့မယ်ဆိုရင်…

ဟင့်အင်း….မယူချင်ပါဘူး..လို ့ ခေါင်းခါ ငြင်းဆိုနိုင်မယ့်…

အင်အားလေး…..

အ …. ရင် ….. ပေး …… ပါ…….။

**********************************

အခန်း( ၁ဝ )

အခန်း တစ်ဆယ် မှာ…ကျွန်တော်…ဘာမှ မရေး တော့ပါဘူး။

ကျွန်တော့်ရဲ ့ စာဖတ်သူ မိတ်ဆွေများက တစ်ယောက် တစ်ကြောင်းပဲ..ဖြစ်ဖြစ် ရေးချင်တာကို

ဝင်ရေးသွားပါတော့..လို ့ ။

( ကျွန်တော် က နည်းနည်း..ရူးသွပ်နေသူ တစ်ယောက် လို ့ပြောသွားရင်လည်း…

ရပါတယ်။)

******************************************