တောင့်တမိခြင်း

အစီစဉ်ကျနမှုကင်းသော အတွေးတို့သည် တလွင့်လွင့်လူးရင်း တဝဲဝဲလည်ကာ

နေ့ညတို့သည် အသက်မဲ့လျှက် ….

ရုပ်နာမ်နှစ်ခုကြားမှ အတ္တမျက်နှာမူရာတည့်တည့် ခံစားချက်တို့ တဖွဲဖွဲ ယိုစီး

ကျနေကြပေသည်။

အဆုံးအစမဲ့သော ကောင်းကင်ကို မော်ကြည့်ရင်း မိမိကိုယ်ကို မဝေဖန်မိခြင်းအတွက်

မကျေနပ်မှုများက အခါခါ ….

နွေအကုန်မိုးအကူး ညတို့သည်လည်း အိုက်စပ်ခြင်းများဖြင့် အစီအစဉ်မကျသော စာတပုဒ်ကဲ့သို့

ဖရိုဖရဲနိုင်လွန်းနေ၏။

မကျေနပ်မှုအော်သံများ ကျဆုံးကာ ပြာနှမ်းဆို့နင့်နေသော်လည်း အခွင့်ရနေသမျှတော့

တစ်တစ်ခွခွပြောဆိုကျိန်ဆဲနေမိလျှက်ပါ….

မရှိခြင်း မသိခြင်း မလုပ်ခြင်းဟူသော အရာများကြားတွင် အမြင်းကျဉ်းမှုများကြောင့်

လူသားချင်းစာနာမှုတရားများ ကင်းဝေနေရလေ၏။

အစွန်းနှစ်ခုကြားက အလယ်အလတ်နေရာတွင် ငြိမ်းအေးမှု အစစ်အမှန်ရှိကြောင်း ယုံကြည်

မိသော်လည်း မရှာဖွေမိသေးချေ။

ဘာသာတရားနှင့်ဝေးခဲ့သော်ဟူသော ခေါင်းစဉ်အောက်ဝယ် အကြိမ်ကြိမ် ကျဆုံးနေရင်း

ငြိမ်းချမ်းမှုရရှိလိုနေချင်းကိုမည်သို့ ခေါင်းစဉ်တပ်ရလိမ့်မည်နည်း။

ဒီနေ့ မနက်ဖြန် အစီအစဉ်တို့သည် ထပ်တူမကျမှု ကိန်းကဏန်းများဖြင့် ရှုပ်ယှက်ခတ်လျှက်…

အလုပ်ရှုပ်ခြင်းလော…အရှုပ်လုပ်ခြင်းလော……

ကျနော့်ဖရိုဖရဲနိုင်မှုများသည် လေထုအတွင်း ကာဗွန်ဒိုင်အောက်ဆိုဒ်တို့နှင့်ရောနှောကာ

ပတ်ဝန်းကျင်ကိုညစ်ညမ်းစေလေသလား…

မိုးမှာစနေ လေမှာရာဟု ဆိုသော ဆိုရိုးအတိုင်း စနေ့ထောင့်မှ မိုးသားတိမ်တောင်များ

တရိပ်ရိပ် လျှပ်စစ်လျှပ်နွယ်တို့ကလည်း တလက်လက်……

ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးလည်း တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်…….

မငြိမ်သက်နိုင်သည်ကား ကျနော့်အတွေးစများသာ…

မနက်ဖြန်မှာ ရှင်သန်ဖို့ သေချာဦးမယ်ဆိုရင ကျနော့်အတ္တတို့ အရောင်ပြောင်းကောင်း

ပြောင်းလာနိုင်သော်လည်း ပတ်ဝန်းကျင်ကတော့ကောင်းလာနိုင်ပါ့မလား….

မိုးခြိမ်းသံမှတစ်ဆင့် မိုးကြိုးပစ်သံများ ဆူညံလာချေပြီ။

နာရီတို့သည်လည်း ပုံမှန်လည်လျှက်…

လွန်းလူးလေလွင့်နေသော အတွေးစများကို ဖမ်းဆုပ်နိုင်ဖို့ ကြိုးစားရင်း

ကျနော် ငြိမ်းချမ်းရေးတေးတစ်ပုဒ် ဒါမှမဟုတ်…..

ချိုးဖြူငှက်တို့ ကောင်းကင်ယံမှာပျံသန်းလာမယ့်အချိန်မှာ

တည်ကြည်စွာနေနိုင်ပါလိမ့်မလား…

ဪ….. အနိစ္စ  အမြဲ မရှိ

ဒုက္ခ ဆင်းရဲခြင်း များကြားမှ ငြိမ်းချမ်းရေးကို ရေဆာသလို ဆာလောင်နေမိတယ်လေ…။