အရိယသစ္စာဆီသို့ (၂)

မိမိကိုယ်တိုင် မှန်သောအယူနှင့်အနည်းငယ် နီးစပ်ရန်ရည်ရွယ်ပါတယ်။ ရေးတဲ့နေရာမှာ (၁) မူရင်းစာသားများ (၂) မူရင်းစာများကိုကျွန်တော်၏ နားလည်ထားမှုများ (၃) ထို နားလည် ထားမှုနဲ့ ပါတ်သက်တဲ့ ကျွန်တော်၏အတွေးများကို အဓိကထား၍ ပြုပြင်လမ်းညွှန်ပေးစေ လိုပါတယ်။ ကျွန်တော်ရွေးချယ်သုံးနှုံးသည့် စကားလုံးများကြောင့်ဖြစ်သော အစွန်းထွက် စိတ်ခံစားမှုများကို ဒုတိယနေရာထား၍ ပြုပြင်ပေးရန် တောင်းပန်ပါသည်။

ဘဝင်စိတ်နှင့်ပါတ်သက်သည့် အယူအဆကို ဖေါ်ပြထားသော မူရင်းစာသားများနှင့် ကျွန်တော်၏ ထိုစာသားများအပေါ် နားလည်မှုကို တင်ပြပါမယ်။ မှန်ခြင်း၊ မှားခြင်းကို လမ်းညွှန်ပြုပြင် ပေးစေ လိုပါသည်။

(၁) အာရုံခံအင်္ဂါတို့သည် မိမိတို့နှင့်သက်ဆိုင်ရာ အာရုံများကိုခံယူသည့် အရာများ ဖြစ်ကြသည် မျက်စိသည် အဆင်းအာရုံကို ခံယူ၍၊ နားသည် အသံအာရုံကို ခံယူသည်။ ထိုနည်းတူ နှာခေါင်း သည် အနံ့အာရုံကိုလည်းကောင်း၊ လျှာသည် အရသာအာရုံကို လည်းကောင်း၊ ကိုယ်သည် အထိအတွေ့အာရုံကို လည်းကောင်း၊ဘဝင်သည် သဘောတရား အာရုံတို့ကို လည်းကောင်း အသီးအသီး ခံယူကြသည်။
(သာမညသဘောတရားကျမ်း Ebook စာ ၂၂)

(၂) မျက်စိနှင့်အဆင်း တွေ့ထိပါက “မြင်သိစိတ်” ဖြစ်၏။ မြင်သိစိတ်နောက်တွင် လက်ခံစိတ်၊ စုံစမ်းစိတ်နှင့် ဆုံးဖြတ်စိတ်များဖြစ်၏။ ထိုသို့ ဖြစ်ပွားစရာများ ဖြစ်ပြီးသော် “အားစိုက်တုံ့ပြန်စိတ်” များဖြစ်၏။ ထို့နောက် ၎င်းအားစိုက်တုံ့ပြန်စိတ်များကို သဘောကျကျေနပ်သော အကျိုးဝိပါက် “ဘဝင်စိတ်” သည် တဆက် တည်းဖြစ်၏။ ၎င်း“ဘဝင်စိတ်” သည်ကား အဆင်း၊ အသံ၊ အနံ့၊ အရသာနှင့် အထိအတွေ့တို့မှကြွင်းသော ကျန် အာရုံအားလုံးကို ခံယူနိုင်သည့် “သဘောတရားအာရုံခံအင်္ဂါ” (ဘဝင်) ပင် ဖြစ်သည်။
(သာမညသဘောတရားကျမ်း Ebook စာ ၂၃)

(၃) သဘောတရားအာရုံခံအင်္ဂါ (ဝါ) ဘဝင်ဟူသည်ကား အဆင်း၊ အသံ၊ အနံ့၊ အရသာ၊ အထိအတွေ့နှင့် သက်ဆိုင်ရာအာရုံခံအင်္ဂါတို့ ထိတွေ့ပြီး ဖြစ်ပေါ်လာသည့် မြင်သိစိတ်၊ ကြားသိစိတ်၊ နံသိစိတ်၊ လျှက်သိစိတ်၊ တွေ့သိစိတ်တို့၏ နောက်၌ ဆက်လက်ဖြစ်ပေါ်စရာများ ဖြစ်ပြီးသည့်နောက် အားစိုက်တုံ့ပြန်စိတ်များ၏ အကျိုးစိတ်အချို့ဖြစ်သည်။
(သမာသမတ် သဘောတရားကျမ်း စာအုပ် စာ ၁၅ မှ)

ဘဝင်စိတ်သည် ရုပ်နှစ်ခု တိုက်ဆုံပြီးနောက်တွင်မှ ဆက်လက်ဖြစ်ပေါ်လာသော အဖြစ်တရား ဖြစ်သည် ဟုယူဆထားကြောင်း အထက်ပါရေးသားထားချက်များအရ နားလည်ရသည်။ ထိုသို့ယူဆသည်မှန်ပါက ရုပ်နှစ်ခု၏ တိုက်ဆုံမှုမပါဘဲ စိတ်ချည်းသက်သက်ဖြစ်သော စဉ်းစား ဆင်ခြင်မှု၊ တွေးခေါ်မှုများ နှင့် အိပ်ချိန်တွင် ဖြစ်ပေါ်နိုင်သည့်အခြေအနေများကို ဘဝင်စိတ်အယူအဆ၌ ထဲ့သွင်းစဉ်းစား ရမည်ဟုယူဆပါသည်။ ထိုအချက်သည် အရိယသစ္စာဆီသို့နီးစပ်နိုင်ရန် ကျွန်တော့်အတွက် တားဆီးနေသော တံတိုင်းအမှတ် (၂) ဖြစ်သည်။