လမ်း၌ယဉ်ကျေးမှု(၃)-အမှိုက် ၃( Ways of proper disposal)

20 comments

• 

  Mလုလင်

  February 25, 2013 at 1:14 am

  အမှိုက်က နေ ရွှေဖြစ်မယ့် နည်းပညာ တွေ လူအများ သိရအောင် . ဖြန့် ထုတ်ပေးနိုင်မယ် ဆိုရင် ….. ကိုယ့် အမှိုက် ကို ကိုယ် အိမ်ပြန်သယ်ပြီး လုပ် ကြမယ် ထင်တယ် . . . . . . . တီတီ ဒုံ ရေ။

  Log in to Reply

• 

  ခိုင်ဇာ

  February 25, 2013 at 8:55 am

  ကျနော်တို့နိုင်ငံက Recyle အရမ်း မတွင်ကျယ်ရင်ကို Reuse, Reduce & Refuse က ကိုယ်တိုင်လိုက်နာဖို့လွယ်မယ်ထင်ပါရဲ့လေ။

  ကျွတ်ကျွတ်အိတ်/ပလပ်စတစ်အိတ် သုံးစွဲမှုလျှော့ချရေးကို စီမံကိန်းအနေနဲ့ လုပ်လို့ရနိုင်မလားတော့မသိ။ 🙄

  ခုနောက်ပိုင်း Green Enviroment ရည်ရွယ်ထားတဲ့ ဆိုင်တွေမှာ ..
  ဈေးဝယ်သူကို ကျွတ်ကျွတ်အိတ်ဖိုးတောင်းတယ်။ အလကား မထည့်ပေးတော့ဘူး တော့။
  Recycle bag/paper bag လို့ခေါ်တဲ့ အိတ်လေးတွေကို ဈေးတူတူပဲ ရောင်းတယ်။ လွယ်ရတာလှတယ်။ ပြန်သုံးလို့ရတယ် ဆိုပြီး ဝယ်သူက ဒီလို အိတ်မျိုးကိုပဲရွေးတာပေါ့။ ( Enviromental ကိစ္စမတွေးဖြစ်ခဲ့ရင်တောင်လေ။)

  ရုံးတွေမှာလည်း စက္ကူသုံးစွဲမှု အတော်လျှော့နေတာ။
  သူဌေးတွေက အစ Confidential တို့ အရေးတကြီးတို့မဟုတ်ရင် Recycle paper/used paper ပဲသုံးတယ်။ အဲဒါတွေအတွက် တစ်နှစ်တစ်နှစ် ဆုပေးတယ်။
  Go Green သွားတဲ့ Company ရဲ့ အီးမေးတွေမှာ မလိုအပ်ရင် ဒီ အီးမေးစာရွက်မထုတ်ဖို့ဆိုတဲ့ စာတန်းလေးတွေ အမြဲပါတယ်။

  Reuse ဆိုလို့ ဆိုင်တာ/မဆိုင်တာမသိ ပြောရမယ်ဆိုရင်..
  ငယ်တုန်းကတော့ ကြောင်တွေ ကြွက်ခုတ်ပြီး မစားဖြစ်ရင်/ကျန်တာတွေ ကို ဒီအတိုင်းမပစ်ပဲ စံပယ်ပင် ခြေရင်းမှာမြှုပ်ရင် အပွင့်သန်တယ်။
  အဝတ်လျှော်ဆပ်ပြာရည်ကို မသွန်ပဲ နှင်းဆီပင်လောင်းရင် အရမ်းပွင့်တယ်။ ကိုယ်တွေ့ပဲ။

  Log in to Reply

  • 

    Ghi Ghi ThE KiD

    February 25, 2013 at 10:31 am

    အန်ကယ်ဒုံရဲ့ အရင်ပိုစ့်အတွက် အကြွေးဆပ်ရင်း .. မဇာယီးကို ကန့်လန့်ပြောရရင်ဖြင့်

    ကျနော်တို့နိုင်ငံက Recyle အရမ်း မတွင်ကျယ်ရင်ကို Reuse, Reduce & Refuse က ကိုယ်တိုင်လိုက်နာဖို့လွယ်မယ်ထင်ပါရဲ့လေ။

    မထင် … လေးစားရတဲ့ ဆြာတယောက် စာအုပ်ထုတ်ဝေရေးလုပ်တော့ …သူ့တိုက်က စာအုပ်တွေ (စာရေးသူကောင်းတွေပါပဲ)
    ကို တင်ပေးဖို့ စူပါမားကတ်သွားပြကြည့်ပါသတဲ့ …။ စာရွက်သားညံ့လို့တဲ့ လေ ငြင်းလွှတ်လိုက်တယ် ဆိုပဲ …
    ဒါ စာမတတ်ပေမတတ် မဟုတ် မြန်မာ့ထိပ်တန်း စူပါမားကတ် က ဂျာလယ်ဗယ် အဆင့်ထက်မနိမ့်သူရဲ့ စကား ဆိုတာ
    မြေကြီးလက်ခတ် လွဲစရာမရှိဘူး …။

    ကျွတ်ကျွတ်အိတ်/ပလပ်စတစ်အိတ် သုံးစွဲမှုလျှော့ချရေးကို စီမံကိန်းအနေနဲ့ လုပ်လို့ရနိုင်မလားတော့မသိ။
    ခုနောက်ပိုင်း Green Enviroment ရည်ရွယ်ထားတဲ့ ဆိုင်တွေမှာ ..
    ဈေးဝယ်သူကို ကျွတ်ကျွတ်အိတ်ဖိုးတောင်းတယ်။ အလကား မထည့်ပေးတော့ဘူး တော့။

    ဟုတ်ကဲ့ ..တိုးတက်တဲ့တိုင်းပြည်များကတော့ my bag နဲ့လာခဲ့ပါ .. ရွစိအိတ် တောင်းရင်တော့ပေးမယ် (သို့သော် Recycle လုပ်ရမယ့်
    ပစ္စည်းမို့ ကုန်ကျစရာရှိမှာမို့ အိတ်ဖိုး မည်၍မည်မျှ ပေးပါဆိုပြီး ပိုက်ဆံတောင်းတယ်..)
    အထက်က ပြောတဲ့ စူပါမားကတ်ကတော့ အန်ဗိုင်ရာမန်တယ် ဖရန်းဒလိ အိတ်ဆိုပြီး သူတို့ကတောင် အိတ်ရောင်းစားသေး..
    (ဈေးကွာပါသည်) သို့သော်..မဝယ်လည်း ရပါတယ်… (ဂလိုပဲ ရွစိအိတ်နဲ့ ထည့်ပေးလိုက်တာပဲ…ဘယ်သူဝယ်တော့မတုန်း)
    အဲ… အိမ်ရှင်မများဘက်ကလည်း အခြားနေရာမှာ သုံးဖို့ ..ရွစိအိတ်အပိုတောင်းတတ်တဲ့အကျင့်လေးကလည်း စွဲနေသေးတာ..
    (ညီမလေး အစ်မက ဒီဝယ်ထားတဲ့ပစ္စည်းတွေက ခွဲပေးရမယ့်လူ၃ယောက်မို့ နောက် ၂အိတ်လုပ်ပါအုံး ဆိုတာမျိုး – ဟုတ်သော်ရှိ
    မဟုတ်သော်ရှိ…)
    နောက်တနည်း- အနှီဆိုင်ကြီးကိုသွား သူတို့ရောင်းတဲ့ အန်ဗိုင်ရာမန်တယ် အိတ်လည်းမဝယ် ရွစိအိတ်လည်းမယူဘဲ
    ညီမလေး အစ်မအိတ်ပါလာတယ် ဒီအိတ်ထဲပဲ ထည့်ပေးပါနော.. ပြောရင် ..မျက်စောင်းကတော့အနည်းဆုံး ဒိုင်းကနဲ အပစ်ခံရပြီမှတ်..
    အိတ်ပေါ်ပါတဲ့ Green Peace တံဆိပ်လေးက ဘာလည်း နားလည်မှာမဟုတ်..

    ရုံးတွေမှာလည်း စက္ကူသုံးစွဲမှု အတော်လျှော့နေတာ။
    သူဌေးတွေက အစ Confidential တို့ အရေးတကြီးတို့မဟုတ်ရင် Recycle paper/used paper ပဲသုံးတယ်။ အဲဒါတွေအတွက် တစ်နှစ်တစ်နှစ် ဆုပေးတယ်။
    Go Green သွားတဲ့ Company ရဲ့ အီးမေးတွေမှာ မလိုအပ်ရင် ဒီ အီးမေးစာရွက်မထုတ်ဖို့ဆိုတဲ့ စာတန်းလေးတွေ အမြဲပါတယ်။
    Reuse ဆိုလို့ ဆိုင်တာ/မဆိုင်တာမသိ ပြောရမယ်ဆိုရင်..

    ကျနော်သိတဲ့ ရုံးတချို့မှာတော့ (အရေးကြီးစာရွက်စာတမ်းဆိုရင်တော့ ဖျက်ဆီးပစ်ပါသည်)
    မဟုတ်ရင်တော့ တဖက်လွတ် အေဖိုးတွေကိုပရင့်တာဘေးနားမှာ စနစ်တကျပုံထားပြီး ..မိတင်အသေးစားလေးတွေ
    ညှိနှိုင်းပွဲလေးတွေမှာ အကြမ်းကုတ်ဖို့ ကောက်ကြောင်းရေးဖို့ သုံး(စေ)တတ်ကြပါသေးသည်။
    ဒါတွေက တကယ် ကမာ္ဘမြေကျန်းမာဖို့ လုပ်တာလည်း တစိတ်တပိုင်းပါဝင်သလို နောင်တချိန်မှာ ဂရင်းမားကတ္တင်င်င်င်း
    (ပြောတော့ပါဘူးလေ.. ထမင်းအိုးနား နီးလာလို့…)

    ငယ်တုန်းကတော့ ကြောင်တွေ ကြွက်ခုတ်ပြီး မစားဖြစ်ရင်/ကျန်တာတွေ ကို ဒီအတိုင်းမပစ်ပဲ စံပယ်ပင် ခြေရင်းမှာမြှုပ်ရင် အပွင့်သန်တယ်။
    အဝတ်လျှော်ဆပ်ပြာရည်ကို မသွန်ပဲ နှင်းဆီပင်လောင်းရင် အရမ်းပွင့်တယ်။ ကိုယ်တွေ့ပဲ။

    အဲ့ဒါတော့ သများမသိ..

    
    မိဂီ သမိုင်း မရိုင်း ရလေအောင် မိုက်ကယ်သဂျိုင်ခီးကွန်းမန့်ကို ဂွတိုက်ရရင်ဖြင့်
    
    ရမလားသဂျီးရဲ့ …
    အဲ့ဒီကလေးတွေ ကို ဆင်းမရိုက်ရင် အနည်းဆုံး ရေသန့်ဘူးနဲ့ ကောက်ထုတာ လက်ခလည်မထောင်ပြသွားတာတို့
    မလုပ်ရင် ပြောချင်တိုင်းပြော …. ။ အငယ်ကအကြီးကို ပြန်မပြောရဘူး ရိုသေရမယ် မဟုတ်တာလုပ်လည်း မထောက်ရဘူး
    ဆိုတဲ့ ကွန်ဇာဗေးတစ် တိုင်းပြည် ပါဆို။
    ဂငယ်မှာ ကလေးက ဆေးလိပ်တိုပစ်တဲ့ အူးလေးကြီးကို omae, bakayaro သွားဆဲတာဟိုကလက်ခံတယ်ဆိုတာ..
    သူ့ဟာသူ သိနေတယ်လေ ..သူမဟုတ်တာလုပ်နေတယ်ဆိုတာ သူရှက်စရာကောင်းတာလုပ်နေတယ်ဆိုတာ..
    (ရှက်ရကောင်းမှန်းသိနေတယ်…အော် ..ငါ့နှယ့် ဒီမဟုတ်တဲ့ ကိစ္စကိုလုပ်မိလို့ ကလေးကတောင် ဆဲတာခံရတယ်
    ဆိုပြီး နောင်ကျဉ်သွားတယ် နောက်မလုပ်တော့ဘူး..) ဟိ…
    လိုကယ်မှာများဗျာ…ပလက်ဖောင်းပေါ် ဗျစ်ကနဲ လုပ်ချလိုက်တဲ့ အနီဂိုဏ်းဝင်ကိုတွေ့ရင် ..လက်အုပ်ကလေးချီပြီး
    အရှင်ဘုရား မလုပ်သင့်ပါဘူး ဘုရားတောင် ကလေးမပြောနဲ့ လူကြီး ဘယ်နှယောက် ရဲရဲလျှောက်ရဲလိမ့်မတုန်း …။

    ဂငယ်တွေလည်း လူလစ်ရင် ဒါ့တိုင်သေးပန်း မြောင်းထဲ ဆေးလိပ်ထည့် လုပ်ပါတယ်။ စလုံးတွေရော အိမ်ပြောင်းတဲ့အခါ
    ဖော့ဘူး နဲ့ ဂျပ်ဘူး အမှိုက်တွေ ပွစလူးခါတာ မြင်ဖူးပါတယ်။ ဘယ်လောက်စည်းကမ်းကောင်းတဲ့နေရာပဲဖြစ်ဖြစ်ပါ။
    လူဟာလူပဲမို့ မကောင်းမှုမှာ မွေ့လျှော်သမို့ ..လစ်ရင် လုပ်ပါတယ်။ (အနည်းနဲ့ အများရယ်.. ရှက်သလား မရှက်သလားရယ်ပဲကွာမပေါ့)
    ရှက်တတ်ဖို့ ကျနော်တို့ လေ့ကျင့်ခန်းများများလိုပါတယ်ဗျို့…။

    သည်တော့ စာလည်းရှည်နေပြီမို့ …ကလေးတွေကို ငယ်စဉ်ကတည်းက ပညာပေးတာကောင်းပါကြောင်း…။သို့သော် အနှစ်၂ဝလောက်ကြာမှ
    အက်ဖက်ပြမှာဖြစ်ပါကြောင်း။ လူကြီးတွေကိုကတော့ အမှိုက်ပစ်မယ့်နေရာ လုံလောက်မျှတစွာ စီစဉ်ပေးရင်းသကာလ ဒဏ်ကြေးခပ်စပ်စပ်ကလေးဗျို့..။

    ဒဏ်မဆောင်ခိုင်းရင်တောင် လူစုပြီး နာရီဝက်တနာရီစာ ပညာပေးဗီဒယိုလေး ခေါ်ခေါ်ပြပေးနေရင်
    အချိန်ကုန်တာနဲ့ပဲ အလုပ်ပျက် အကိုင်ပျက် အလုပ်ပြုတ် ကျောင်းနောက်ကျ .. ..အော် .. အမှိုက်ကို စနစ်တကျမစွန့်ရင်
    ဘဝ ထိခိုက်စရာပါလား ဆိုတဲ့ အကြောက်တရားလေး သွင်းပေးနိုင်ရင်တောင် တော်တော် မဆိုး…။
    (သို့သော် ဝန်ထမ်းတွေရဲ့ …အဝါရောင်ကိုက်ခဲမှု တော့ ကင်းစင်ဖို့ လိုသပေါ့လေ..)

    တော်သေးဘီ…။
    ခင်တဲ့ဂီ
    :harr:

    Log in to Reply

    • 

      ခိုင်ဇာ

      February 25, 2013 at 12:50 pm

      ဆရာ ဂီ ဘက်တိုက်ပြီ။
      အဲဂလို ပြင်မရတဲ့ အရိုးရင့်တွေကိုတော့ မပြောဘူးလေကွယ်။
      မရဘူး မရဘူးနဲ့ ဘယ်သူက စ အားထုတ်ခဲ့လို့လဲ။
      ခု သိနားလည်တဲ့သူတွေ၊ တက်ကြွတဲ့သူတွေ စတင်ချင်တုန်း အပြုသဘောပြောရတာကိုး။
      အဖျက်ကြီးပဲ ပြောဆိုရင်လည်း ထိုင်နေတာပဲ ကောင်းတာကလား။

      “”ရည်ရွယ်တဲ့ လမ်းက ဘယ်လောက် ဝေးဝေးကွယ်။ ဒီ ခြေတစ်လှမ်းလေး စတင်ဖို့သာလိုတယ်။”” မမော် ဆိုသွားတာပဲ။

      မဖြစ်ပါဘူး။ ဂလို ခေါင်းမာ၊ ဘက်တိုက်၊ အရိုးမနူးတွေကို စည်းရုံးမဲ့အစား……….
      လူငယ် ခြေတက်လေးတွေ၊ အလိမ္မာအိမ်ပါ (အဲလေ) ပြောစကားနားထောင်မဲ့ သူလေးတွေကို အနီးကပ် သင်ကြားပေးဖို့လိုအပ်နေပြီ။
      ပြန်မယ်။ ပြန်မယ်။
      :harr:
      ဒီ ကိစ္စ အကောင်အထည်ဖော်ခွင့်ပြုပါ အာတီဒုံ။

      Log in to Reply

      • 

        Ghi Ghi ThE KiD

        February 25, 2013 at 2:04 pm

        အရိုးရင့်တွေကို မပြောလို့ မရဘူးခည…
        အနည်းဆုံးတော့ မီးလောင်မှိုက်၊ မီးမလောင်မှိုက်(သံဗူး၊ဖန်ပုလင်း) နဲ့ ပုပ်သိုးလွယ်အမှိုက်
        ဒါတွေ ခွဲပစ်နိုင်အောင် စကြရဖို့ကောင်းပါပြီ။

        ထိပ်ဆုံး စည်ပင်ကို သန့်ရှင်းရေးအရင်လုပ်ဗျာ…။(ခြကိုက်နေလည်း ပိုးသတ်ဆေးသာ တိုက်လိုက်ကြပါဒေါ့..)
        :kwi:

        ပြီးရင် ဒဏ်ကြေးကောင်းကောင်းချ။ စည်ပင်ခွန် တိုးကောက်…။
        အို ..ကိုယ်စားလို့မှ မကုန်ဘဲ သနားပါတယ်ဆိုပြီး လမ်းတွေပေါ် ခွေးဝဲစားဂိုဏ်းထောင်သူတွေ
        ပပျောက်ကုန်မှာ မနည်း မြောင်းတွေလမ်းတွေ ပြုပြင်စားရိပ် သက်သာကုန်မှာမနည်းဘူးပဲ …။

        ဘာလို့ အရိုးအရင့်ကို မချန်ရသလဲ သိလား …။
        ကလေးကကျောင်းမှာ အမှိုက်အကြောင်းကျကျနန သင်လာ..။
        အိမ်ရောက်.. အမေက စည်းကမ်းတကျ မစွန့်ပစ်တာတွေ့..။
        မဟုတ်သေးပါဘူး အမေကြီးရာ ….
        ဟမ်.. ငါမွေးတဲ့ မျောက်က ငါ့ပြန်ခြောက်လို့ ..လျှာမရှည်နဲ့ ..ဒေါက်…။
        ပြီးရော … သားသမီးဆိုတာ မိဘနဲ့ ဆြာသမား ဆိုရင် မိဘကို ပိုမိုချစ်ကြောက်ရိုသေကြတာ
        သဘာဝမို့ … ကျောင်းမှာ ပြောတာတွေက ဖောရှောကြီးတွေပါ… အလကားပါ…။
        တကယ် ကောင်းရင် တကယ်ဟုတ်ရင် ဒို့မေကြီး လိုုက်လုပ်မပေါ့ ဒို့ဖေကြီးလိုက်လုပ်မပေါ့ ..ဆိုပြီး
        ကျောင်းကို (ကျောင်းစာကို) (အမှိုက်စည်းကမ်းကို) မုန်းသွားပလိမ့်မယ်…။

        အဲ့… အဲ့သည့်အခါကျ ..ကျောင်းသင်ရိုးက မထိရောက်လို့ ..ထိရောက်အောင်ဆိုပြီး မိဘကို ဗီလိန်နေရာထားပြီး
        သင်ရိုးဆွဲမယ် ဆိုပါစို့….။ ဆိုတော့ …….အနိစ္စ….။

        စကားမစပ် ရန်ကုန်မှာ ဟင်းလျှာမှာစားပြီး 50g ထက်ကျော်အောင် ချန်ထားခဲ့ရင်
        Charge လုပ်တဲ့ ဆိုင်ပေါ်နေပြီတဲ့ …သာဒု….

        သခင်မျိုးဟေ့ ..ဒို့ဘာမန်…

        :528:

      • 

        kai

        February 25, 2013 at 4:58 pm

        ကျုပ်က..မြန်မာ့နိုင်ငံရေး.. ရီဗာ့စ်အင်ဂျင်နီယာနည်းနဲ့.. …အမွှေးနှုတ်သလိုနှုတ်သွားကြည့်တာ..
        သမိုင်းမလိုက်ခင်.. အရင်က..ပြဿနာတွေရဲ့.. အစကောင်ကြီးအဖြစ်.. စစ်အစိုးရမှာသွားသွားဆုံးတယ်…
        အခုတော့..
        အာ…ဟမ်မ်းးးးးးးးးးးးး

        ဘီစီ ၂၇ဝ ကအသောကမင်းကြီးဘုန်းကြီးတပါးဖူးရလို့ဗုဒ္ဓဘာသာဖြစ်တယ်ဆိုတဲ့.. ဇတ်လမ်းအတိုင်းကို.. နောက်အနှစ်၁၂၀ဝ ကျော်မှ ထပ်တူပုံတူကူးချထားတဲ့.. အနော်ရထာနဲ့..အရှင်အရဟံဇတ်လမ်းကနေ.. စတယ်လို့.. (နှုတ်ပြီး ပြောင်နေတဲ့… အမွှေးတွေကြားထဲ.. ..မြင်မိနေတယ်..

        အနှစ်၁၀၀ဝကျိန်စာ..
        သခင်မျိုးဟေ့.. ဒို့ဘားမန်င်း.. :kwi:

      • 

        ဦးကြောင်ကြီး

        February 26, 2013 at 9:53 am

        ရှင်အရဟံ ဖြစ်ရပ်ကို အသောကမင်းကြီး ဇာတ်လမ်း ကော်ပီကူးတယ် ပြောဂျေးဆို ပေါ်တူဂီနယ်ချဲ ဒီဗရစ်တို (ခ) ငဇင်ကာ သန်လျင်မှာ ကျွဲသားရေ တချပ်စာမြေတောင်းပြီး အမျှင်လေးတွေ အရှည်အလျာ;အတိုင်း ခံတပ်ဆောက်သွားတာ အင်္ဂလိပ်သမိုင်းအစောပိုင်းမှာ ဂျာမန်တွေ အဲဒီလိုပဲ သားရေတချပ်စာတောင်းပြီး ခံတပ်ဆောက် ခြေကုပ်ယူသွားတာကို ပုံတူကူးချတယ် စဂါးကတ်မယ်ဗျာ…။ history repeats တဲ့ သဂျီးရေ…။ လက်ယားတိုင်း ကီးဘုတ် မကလိနဲ့၊ သိပ်အားနေရင် ဟိုဟာကိုင်ထား.. ဘီယာဗူးခွံ

      • 

        ဦးဦးပါလေရာ

        February 26, 2013 at 11:19 am

        သူကြီးတော့….. စွပ်စွပ်စွဲစွဲ…

        သာသနာတခုပြန့်ပွားတယ်ဆိုတာ
        သာသနာပြုသူ (ဘုန်းကြီး) နဲ့ အုပ်ချုပ်သူ(ဘုရင်) တွေ့လို့ ပြန့်ပွားတာပေါ့..
        အခြားနည်းနဲ့ ပြန့်ပွားစည်ပင်ဖို့ဘယ်လွယ်ပါ့မလဲ…
        ဥပမာ-
        ဖွားသီလနဲ့ အရက်သမား တွေ့လို့ ဘယ်လိုလုပ်သာသနာပြန့်ပွားပါ့မလဲ…
        ခက်ပါ့…

      • 

        ဦးဦးပါလေရာ

        February 26, 2013 at 11:26 am

        တကယ်တော့ မြန်မာနိုင်ငံကို ဗုဒ္ဓသာသနာ ရောက်ရှိတာ ရှင်အရဟံက အနော်ရထာနဲ့တွေ့တဲ့ တကြိမ်ထဲဘယ်ဟုတ်မှာလဲ…
        အဲ့ဒီရှေ့က ရှေ့…ရှေ့… က
        အဲဒီနောက်မှာ နောက်.. နောက်.. မှာ
        အကြိမ်များစွာ ဝင်ရောက်လာတာပေါ့
        လက်ရှိတွေ့ထားသမျှအရဆို ပျူခေတ်ကတည်းက ဗုဒ္ဓပုံတော်တွေ ကိုးကွယ်ခဲ့တာ..
        အဲဒီလို ဗုဒ္ဓသာသနာရောက်လာတဲ့အကြိမ်များစွာမှာ
        ဘုရင့်ဆီတိုက်ရိုက်ရောက်တဲ့သာသနာ(မူ)က ထွန်းကားပြန့်ပွားသွားတာပေါ့..။
        ကျန်တာတွေက မှိန်သွားတာပေါ့..
        (ဥပမာ သူကြီးရဲ့ဖေးဘရိတ်အရည်းကြီးတွေ)
        အဲဒီတော့ ဘုရင့်ဆီ သာသနာရောက်ပုံက ခမ်းခမ်းနားနားနဲ့ သမိုင်းတွင်ကျန်သွားတာပေါ့…။

        အနော်ရထာဆီ ရှင်အရဟံရောက်မရောက် သံသယရှိရင်
        ကျန်စစ်သား ဝင်စားတယ်ဆိုတဲ့လူကြီး အခုရှိသေးတယ်နော်
        မသေခင် သွားမေးထားကြပါ…
        :kwi:

      • 

        kai

        February 26, 2013 at 12:06 pm

        ပုံတူကူးချတယ်ဆိုတာ… အဲဒါကျုပ်ပြောတာမဟုတ်…
        သမိုင်းပညာရှင်ဒေါက်တာသန်းထွန်းပြောတာ.. :kwi:

        ဆိုတော့…
        မွန်..ရခိုင်နဲ့..ဗမာတို့.. ဂေါတမဗုဒ္ဓဘုရားပြိုင်လုတဲ့ဇတ်လမ်းရေးပြရဥိးမလား…
        ဒေါက်တာသန်းထွန်းရေးတာပဲ..

        ရွှေတိဂုံစေတီရယ်..။ မဟာမြတ်မုနိရယ်..။ ကျိုက်ထီးရိုးရယ်..။ ရွှေစက်တော်ရယ်..။ မန္တလေးတောင်ရယ်..
        သူအရင်..ငါအရင်..အရောက်ပြိုင်ကြတဲ့.. အဲဒီပြိုင်ပွဲ.. ရွှေတိဂုံရှုံးတယ်ဗျ…
        ဘုရားကိုယ်တော်တိုင်မကြွခဲ့လို့တဲ့လေ…။

        ဘယ်ရမလည်း..
        မွန်..ရခိုင်လက်တွေထဲက..အကုန်”လု”ပလိုက်တယ်..
        ဗမာမျိုးဟေ့..
        ကွိကွိ…

• 

  ဦးဦးပါလေရာ

  February 25, 2013 at 10:34 am

  ပြောရရင် ကျုပ်က အမှိုက်တော်တော်ထွက်တဲ့လူ…
  နေထိုင်သွားလာပုံကလဲ ကြုံရာကျပန်းဆိုတော့ လက်က ခဏခဏ ပေတယ်
  ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ လက်ပေရင် ကိုယ့်လုံချည်နဲ့ကိုယ်သုတ်တယ်
  ကြီးလာလို့ တက္ကသိုလ်ရောက်ကတည်းက အဲလိုလုပ်ရမှာရှက်တတ်လာတော့ လက်ကိုင်ပုဝါအမြဲဆောင်တယ်။
  ဒါကြောင့် ကျုပ်လွယ်အိတ်ထဲမှာ ချွေးထွက်ရင်သုတ်တဲ့လက်ကိုင်ပုဝါကတစ်ထည်
  လက်ပေရင်သုတ်တဲ့ လက်ကိုင်ပုဝါကတစ်ထည် အမြဲပါတယ်။
  (စာအုပ်ကတော့ ပါချင်မှပါတယ်)

  ဒီခေတ်ရောက်လာတော့ လက်ကိုင်ပုဝါခေတ်မဟုတ်တော့ပါဘူး
  တစ်ရှုးခေတ် သို့မဟုတ် အမှိုက်ခေတ် ဖြစ်သွားပါပြီ
  ကျုပ်လဲလွယ်အိတ်ကို ဖုထုံးထုံးပြီး မလွယ်တော့ပါဘူး..။
  ရှစ်ရာ တစ်ထောင်လောက် ပေးရတဲ့ လက်ဆွဲအိတ်အပေါ့စားလေးတွေကို ပြောင်းကိုင်ပါပြီ
  ကျုပ်ရဲ့အိတ်ထဲမှာလဲ လက်ကိုင်ပုဝါအစား တစ်ရှုးတစ်ချို့နဲ့အတူ
  သုံးပြီးသားတစ်ရှုးကိုထည့်ဘို့ ပလပ်စတစ်အိတ်တစ်လုံး အမြဲဆောင်တတ်နေပါပြီ…

  ကျုပ်ဆီကထွက်တဲ့အမှိုက်ကို အမှိုက်ထည့်ရမယ့်နေရာတစ်ခုခုမတွေ့မချင်းကိုယ်နဲ့မကွာသယ်ပြီး
  ကိုယ့်တာဝန်ကိုယ်ယူပါတယ်။

  ဟုတ်ကဲ့ပါ-
  ကွမ်းတံတွေးတွေပေကျံနေတဲ့ ရောဂါပိုးပေါင်းစုံ ပေါက်ပွားနေတဲ့ စည်ပင်အမှိုက်ပုံးကို အဖုံးဖွင့်ထည့်ဖို့ ဝန်လေးပါရင် ကိုယ့်ကြောင့် အမှိုက်လုံးဝမထွက်အောင်နေပါ
  မနေနိုင်ရင်တော့ ကျုပ်လို ကိုယ့်တာဝန်ကိုယ်ယူပါ
  ကိုယ့်အမှိုက်ကို သူများကသိမ်းရတယ်ဆိုရင်တောင် တော်တော်လွန်နေပါပြီ
  ကိုယ့်အမှိုက်ကြောင့် သူများကို ထိခိုက် စေတယ် အနှောက်အယှက်ဖြစ်စေတယ် အကျိုးပျက်စီးမှု့ဖြစ်စေတယ်ဆိုရင်တော့ အဲဒီလူဟာ ယဉ်ကျေးသန့်ပြန့်တဲ့လူ့ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ မထိုက်တန်တော့ပါဘူး…။

  Log in to Reply

• 

  weiwei

  February 25, 2013 at 11:26 am

  အသိစိတ်ဓါတ်ကောင်းကောင်းနဲ့ သေချာလုပ်ရင်ဖြစ်ပါတယ် …
  ကျွန်မနေတဲ့နေတဲ့အိမ်ယာဝင်းထဲမှာ အမှိုက်ပစ်ချိန်က တစ်ရက်မှာ ၂ နာရီ .. ညနေ ၅ နာရီကနေ ရ နာရီအထိ ပစ်လို့ရတယ် … အမှိုက်ပုံ အမှိုက်ပုံး လုံးဝမရှိပါဘူး .. အမှိုက်သိမ်းကားရပ်ထားပြီး ပစ်ပေတော့ … ဒါပေမယ့် သူတို့သတ်မှတ်ထားတဲ့အမှိုက်အိပ်ကိုသာ သုံးရပါတယ် …
  တိုက်တွေက ဖင်ချင်းပေါက်ဆောက်ထားလို့ နောက်ဖေးဘက်မှာ တိုက်လမ်းကြားရှိပါတယ် … ကိုယ့်အသိစိတ်နဲ့ကိုယ် (ကိုယ့်သိက္ခာနဲ့ကိုယ်) နေကြလို့ လမ်းကြားထဲမှာ လမ်းလျှောက်လို့တောင်ရပါတယ် … ဒါပေမယ့် ….

  မပြောချင်ပေမယ့် အားနာနာနဲ့ပြောရရင် လူတန်းစားကွာခြားမှုရှိတယ် …
  သာမန်ဝန်ထမ်းတွေနေတဲ့တိုက်လမ်းကြားနဲ့ အရာရှိသီးသန့်နေတဲ့တိုက်လမ်းကြား ကွာခြားပါတယ် … အရမ်း အရမ်းကို ကွာခြားတာပါ .. ဝန်ထမ်းတွေတိုက်နောက်ဘေးကတော့ လမ်းထွက်လျှောက်ဖို့ နေနေသာသာ ကြည့်တောင်မကြည့်ရဲလောက်အောင် ညစ်ပတ်ပါတယ် … အပေါ်ထပ်ကလူတွေက စည်းကမ်းမရှိ အမှိုက်ပစ်ချတုန်းပါပဲ .. လက်သည်မပေါ် ဖြစ်နေတုန်းပဲ …

  အဲဒါကြောင့် အသိစိတ်ဓါတ်လေးသာ ရှိမယ်ဆိုရင်တော့ ….

  Log in to Reply

  • 

    pooch

    February 25, 2013 at 2:57 pm

    ကျမလည်း အားနာနာနဲ့ ပြောရအုန်းမယ်မဝေ အဲ့လို လူမျိုးတွေကို ပြောလိုက်ရင် တခါတခါ ပိုတောင်ရွဲ့လုပ်တာတွေ့ရတယ်။
    မသိတာပိုခက်တဲ့ လူတွေပိုဆိုးပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခုနောက်ပိုင်းတော့ အမှိုက်ပုံးတွေ အမှိုက်ကားတွေ ပိုများ ပိုအဆင်ပြေလာတာတွေ့ရတယ်။ ရပ်ကွက်ကိုလာသိမ်းတဲ့ကားတွေမှာ အဖုံးတွေ ပါလာတယ်။

    ကြည့်ရတာ ခုနောက်ပိုင်း မှာ အသိရှိလာတာမို့ အရင်ထက်မလျော့ရင်တောင် ပိုတော့ မဆိုးလာဘူးလို့ ပြောလို့ ရတဲ့ နေရာတချို့ ရှိလာတယ်။

    ကလေးတွေကို ကျောင်းက စပြီး ပညာပေးတာကို ကျမတော့ ပိုအားပေးတယ်။ လူကြီးတွေကိုတော့ ရပ်ကွက်လူကြီးကနေ စပြီး လက်ကမ်းဝေပြီး ပညာပေးတာမျိုး လုပ်လို့ ရပါတယ်။

    လမ်းဘေး ဈေးသည်တွေကိုလည်း စည်ပင်က အကောက်ကောက်ရင်း လက်ကမ်းစာစောင်ပေး ပညာပေးလုပ်လို့ရပါတယ်။ တကယ်မစကြသေးလို့ပါ ။ ဆုပေးဒဏ်ပေးကိုသာ သတင်းစာတွေထဲထိ ထည့်ပြီး ကောင်းကောင်းအသက်ဝင်အောင်လုပ်ရင် ဖြစ်လာနိုင်စရာ အကြောင်းရှိပါတယ်။ ဘယ်လိုပဲ အဝါရောင် ကိုက်ခဲမှု ရှိတယ်ပြောပြောပေါ့ ။ အတိုင်းတာတခုထိတော့ သက်ရောက်လာမှာပါ။

    Log in to Reply

• 

  Mr. MarGa

  February 25, 2013 at 11:54 am

  ကိုယ်က အဲလောက်မသိတာမို့
  ပြောတာတွေကိုပဲ မှတ်သွားပါတယ်
  ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ဖြန့်ဝေရင်း
  ဒီကိစ္စကို လျော့ကျအောင်သာ လုပ်ပါတော့မယ်ဗျာ
  တစ်ပိုင်တစ်နိုင်ပေါ့
  ရမလား ဒေါ်လေးရေ

  Log in to Reply

• 

  ကိုပေါက်(မန္တလေး)

  February 25, 2013 at 3:40 pm

  ဒီအမိူက်အကြောင်းတော့ ကျနော်ပြောတာ မောသွားပါပြီ မမာရေ
  အခုချိန်ထိ ကျနော်နေတဲ့တိုက်ခန်းမှာဒီအမိူက်ကိစ္စနဲ့ ပြဿနာတက်ပြီး စကားများနေရတုန်း
  ကျနော်တို့ မြန်မာပြည် က ဒီမိုဒီမို အော်နေပေမယ့် ကိုယ်တိုင်ကောင်းအောင်နေဘို့ တော့
  မနေချင်ကြတာ အမှန်ပါဘဲ။

  Log in to Reply

• 

  ရဲစည်

  February 25, 2013 at 8:46 pm

  နေ့စဉ် အမှိုက်ပစ်နေတဲ့ ၉၉%ဟာ လူကြီးတွေ ဖြစ်ပါတယ် ခင်ဗျ..။
  ကျနော်တို့တွေ စာသင်ကျောင်းကို ပြန်မရောက်တာ ဘယ်နှစ်နှစ်ရှိနေပီလဲ မေးရတော့မှာပါ။ စာသင်ကျောင်းတွေမှာ ကလေးတွေဟာ သူ့တို့ဘာသာ အမှိုက်ကိစ္စကို နည်းစနစ်အရမ်းမကျရင်တောင် ပုံမှန်နိစ္စဓူဝ ကိုယ်တွယ် ဆောင်ရွက်နေပါတယ်။ နောက်တခုက ရပ်ကွက်တွေမှာ အမှိုက်လှည်းကလေးတွေနဲ့ ဆင်းရဲနွမ်းပါးတဲ့ ကလေးငယ်တွေဟာ အမှိုက်လိုက်သိမ်းနေကြပါတယ် အဲ့ဒေါ့ အဲ့ပညာရည်နည်းပီး ဆင်းရဲတဲ့ကလေးတွေဟာ ကျန်တာမသိရင်တောင် အမှိုက်က သူတို့ဝမ်းရေးဖြစ်နေတော့ လက်လွတ်စပယ် မလုပ်ကြပါဘူး …။
  တခြားမပြောနဲ့ မန်းလေးဂဇက်ထဲက ပညာတတ် စာရေးဆြာတွေတောင် ကွန့်ဖရင့်နေ့က တစ်ရှူးလေးသုတ်လိုက် စားပွဲပေါ်ချလိုက် ဘတ်ကနဲ အောက်ပစ်ချလိုက်နဲ့ အိုက်နေ့က အမှိုက်တပုံကြီးပါဘဲ။ ပြောချင်တာက စာသင်ကျောင်းက ကလေးတွေထက်စာရင် လက်ရှိပတ်ဝင်းကျင်က လူကြီးတွေကို ထိထိရောက်ရောက်နဲ့ အမြန်ဆုံး ပညာပေးတာ ပိုသင့်တော်ပါတယ်။ လူကြီးတွေဆိုရာမှ ဆရာဝန်၊ ဆရာမ၊ စစ်ဗိုလ်၊ စာရေးဆြာ၊ အယ်ဒီတာ၊ သဘောင်္သား၊ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်၊ အိုင်တီပညာရှင်မှသည် အနော့်လို အရက်သမားတွေ အဆုံး သူတို့ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ပညာပေးနိူင်ရင် သူတို့နဲ့ နီးစပ်တဲ့ ပတ်ဝင်းကျင်မှာ ကလေးတွေ ရှိနေတာမို့ အလိုလိုဆင့်ပွား သွားနိူင်ပါတယ်ဗျာ….
  ဆိုတော့
  ဒါကျနော့်အမြင်ပါ ……
  (၂)
  ဒီတခေါက်ပြန်ရောက်တော့ မိတ်တွေတယောက်နဲ့ စကားလက်ဆုံကျပါတယ်။recycle ကိစ္စ သူ့ဆီက အများကြီး ပညာရခဲ့ပါတယ်
  -ကျွတ်ကျွတ်အိတ်တွေကို press နဲ့ အတုံးလုပ်ပီး ကုတ်တင်လောင်း ရေတားနံရံတွေလုပ်တာ
  -ကားတာယာအဟောင်းတွေကို စတီးကြိုးတွေထုတ် အမှုန့်ကြိတ်ပီး ကားလမ်းပြန်ခင်းတာ(ကတ္တရာ အစားထိုး)
  -တောင်အာဖရိကမှာ ဆင်းရဲနွမ်းပါးသူတွေနဲ့ အေ့စ် ဝေဒနာသည်တွေကို အမှိုက်လုပ်ငန်း(ကောက်၊ရွေး၊လောင်စာတောင့် အဆင့်)
  -မြန်မာမှာလဲ ခုနအမှိုက်သိမ်းသူတွေကို ဆပ်ဗ်ကန်ထရိုက်ယူ(စည်ပင်) နေ့စားဝင်ငွေနဲ့ ပြန်ရှင်းပေး အဲ့မှာပါလာတဲ့ ဘီယာခွံတွေကို ပရပ်စ်လုပ် နိူင်ငံခြား(သို့) ကုမ္ပဏီ၊ စက်ရုံပြန်သွင်းတာ စတာတွေ ကြားသိခဲ့ရပါတယ်။
  သူက အိနိ္ဒယ/မြန်မာနိူင်ငံသား ခရစ်ယာန်ဘာသာဝင် ဖြစ်ပီး တမျိုးလုံး တဆွေလုံး ဒါဘဲလုပ်နေတာပါ။ သူ့ဆွေမျိုးတွေကလဲ အမေရိကမှာနေတာပါဗျ (သဂျီးနဲ့ကွာပ) :harr: သူ့ညီမက ကွင်းစလန်းတက္ကသိုလ်ကနေ သဘာဝပတ်ဝင်းကျင်ဆိုင်ရာ စာတမ်းဖတ်ပီး လောလောဆယ် တောင်အာဖရိကမှာဗျ၊ သင်္ကြန်ရက် အင်းယားလမ်းတကြောကနေ ကျုံးတပတ်အဆုံး နှစ်စဉ် လေလံငွေ သိန်းထောင်ချီ အကုန်ခံပီး ဒီလုပ်ငန်းတွေ လုပ်ကိုင်နေသူပါ။ အခုလဲ ရန်ကုန် ဒေါင်းတောင်း ၆မြို့နယ်၊ မန်းလေ ၃မြို့နယ်နဲ့ နေပူတော်/ပျဉ်းမနား အတွက် အင်တာမနေရှင်နယ်တောင် ဝတ်စုံပြည့် အဆင့်အတန်းမှီမှီ အမှိုက်သိမ်းခွင့်ရရေး သိန်းထောင်ချီ အကုန်ခံပီး လိုက်နေပါတယ်တဲ့ ပေးတာတော့ ယူထားပီး ခွင့်ပြုချက်တော့ အထက်က မကျသေးပါဘူးတဲ့ :kwi: အဲ့ဒါ..အဲ့ဒါ ကျနော်သိမှတ်သလောက် ဝင်ပွားကြည့်တာ ဆြာ့ဆြာဂျီးတွေလိုတော့ တမ်န်းအန်မ ကွန်ဒီးရှင်းတွေ ရူးလိအန်မ် ရပ်ဂူလေးရှင်းတွေနဲ့ မပြောတတ်ဘူးရယ် …
  ရဲစည် လမ်းကြိုလမ်းကြား ရပ်ကွက်ကြို ရပ်ကွက်ကြား သွားနေတော့ လက်တွေ့ဆန်တဲ့ အော်ဆာဗေးရှင်းဘဲ ပြောတတ်တယ်
  :harr: :kwi:
  အန်တီပဒုမ္မာကိုတော့ သွေ့ပရှရှ် ..

  Log in to Reply

• 

  ခိုင်ဇာ

  February 27, 2013 at 9:05 am

  http://www.facebook.com/#!/photo.php?fbid=10151237299336910&set=a.10150096639171910.277179.295524826909&type=1&theater

  ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး။ ရေဘူးတွေနဲ့ ကနိုပီ လုပ်ထားတာတွေ့လို့ လာပြတာရယ်။

  Log in to Reply

• 

  ရာမည

  February 27, 2013 at 9:44 am

  အတွေ ့အကြုံအရ ပြောကြည် ့ပါမယ် အန်တီခင်ဗျာ
  လူနည်းစုကလွဲရင်အသိညဏ် နိမ် ့ပါးတယ်ဆိုတာ လက်ခံပေးပါ ။
  အသိညဏ်မြင် ့သူ ၊ နာလည်လွယ်သူနဲ ့ ကိုယ်ချင်းစာတတ်သူများကိုပညာပေးလို ့ရနိုင်ပေမဲ ့
  ဒီကလူတွေအများစုက ပညာပေးလို ့မလွယ် ။
  ဒါကြောင် ့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် အရေးယူရင်ရပါတယ် ။ ဥပမာ
  ယောက်ကျားအများစုနေကြတဲ ့ဘုရင် ့နောင်ကားပစ္စည်းရောင်းဝယ်ရေးဝန်းထဲမှာ
  အပေါ ့သွားရင် အိမ်သာကိုပဲသွားကြပါတယ် ။ ၁၉၉၈ ခုနှစ်ငွေတန်ဘိုးနဲ ့
  ၁၀၀၀ဝ ဒဏ်ရိုက်လို့ပါ။ ထိုစဉ်က ရန်ကုန်မန္တလေး အထူးကားလကမှတ်ခဟာ
  ၁၂၀ဝ ခန် ့သာဖြစ်ပါတယ် ။
  ယခုတန်ဘိုးနဲ ့သင် ့ရင် ၁၃၀၀ဝ လောက်တန်ပါတယ် ။ ဘယ်သူမှ ရှူရှူးအရမ်းမပေါက်ရဲပါဘူး ။
  ဒီလောက်စည်းမဲ ့ကမ်းမဲ ့ ပညာမဲ ့တဲ ့ကားသမားများစုဝေးရာမှာ အလွန်စည်းကမ်း
  ရှိခဲ ့ဖူးပါတယ် ။ကားသမားဆိုတာ မျက်နှာပြောင် အရှက်နဲ မိုက်ရိုင်းတဲ ့သူတွေများပါတယ်။
  ဒီလိုလူတွေထိန်းလို ့ရရင် အခြားသူတွေလည်းရနိုင်မှာပါ ။

  Log in to Reply

• 

  padonmar

  February 28, 2013 at 12:11 am

  ကွန်မန့်တွေ အားလုံးကောင်းလွန်းလို့ BC ပေးလို့ရရင် အကုန်လုံးကိုသာပေးလိုက်ချင်ပါတော့တယ်။

  Log in to Reply

• 

  Mလုလင်

  February 28, 2013 at 12:54 am

  “အမှိုက်များနှင့် လူနေမှုဘဝ ဓါတ်ပုံပြပွဲအတွက် ပုံများပေးပို့နိုင်ပါသည်”

  Myanmar Youths In Action မှ ကျင်းပပြုလုပ်မည့် “ အမှိုက်များနှင့် လူနေမှုဘဝ “ အမည်ရှိ ဓာတ်ပုံ ပြပွဲကို မတ်လ (၁၇) ရက်နေ့ ၊ နေ့လည် (၂းဝ၀) မှ (၅းဝ၀) အထိ ပြည်သူ့ရင်ပြင်(Natural World) ရှိ မြက်ခင်းပြင်တွင် ကျင်းပပြုလုပ်မည် ဖြစ်ပါသည်။

  လူသားများ၏ နေ့စဉ်ဘဝတွင် အမှိုက်ဆိုသော အရာများသည် တဖြည်းဖြည်းဖြင့် အန္တရာယ်ရှိသော အရာများ အဖြစ် ဖြစ်ထွန်း လာနေပါသည်။ လူသားများသည် နေ့စဉ်နဲ့ အမျှ အမှိုက်များ စနစ်တကျ စွန့်ပစ်ခြင်း မရှိသောကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသည့် ပြဿနာများနှင့် သဘာဝ ပတ်ဝန်းကျင်ဆိုင်ရာ ပျက်စီး ဆုံးရှုံးမှုများအား လူအများ သိရှိ စေရန် ရည်ရွယ်၍ ကျင်းပ ပြုလုပ်သည့်ပွဲ တစ်ခုဖြစ်ပါသည်။

  အဆိုပါ ပြဿနာများအား လူအများ စိတ်ဝင်စားမှု ရှိလာစေရန်နှင့် အသိပညာ ပေးရန် အတွက် ဓာတ်ပုံများအား ခင်းကျင်း ပြသပေးမည် ဖြစ်သည့် အတွက် ပါဝင်ပြသလိုသည့် ဝါသနာရှင်များသည် မိမိတို့၏ ဓါတ်ပုံများအား မတ်လ (7) ရက်နေ့ နောက်ဆုံးထား၍ အောက်ဖော်ပြပါ Email များ ၊ ဖုန်းနံပတ်များသို့ ဆက်သွယ်ပေးပို့ နိုင်ပါသည်။ ရွေးချယ်ခံရသော ပုံများကို ပြန်လည်အကြောင်းကြားပြီး မူရင်းများကို ထပ်မံတောင်းယူမည် ဖြစ်ပါသည်။

  khingsoe.aung7@gmail.com
  khaingwuthyee@gmail.com
  myia.asia@gmail.com ပေးပို့နိုင်ပါသည်။

  ဆက်သွယ်ရန်
  ခိုင်ဝတ်ရည် 09421098633
  ထွန်းအောင်ဖြူ – 0973191975

  Log in to Reply