ေအာင္ မိုးသူ“ဒီတံခါးလေးxxxစေ့ရုံပဲလားxxxxရင်ထဲကအသည်းနှလုံးကိုxxxxxx အမလေး….ကိုစိုးမင်းရဲ့ ရှင်သိပ်ရက်စက်တာပဲxxxxx” ကာရာအိုကေသီချင ်းကို သီဆိုရင်းလွင့်ပျံလာတဲ့ ဘေးအိမ်ကမိန်းမရဲ့အသံ။ ထိုအသံကိုကြားကြားချင်းပဲ အမေ၊ အစ်ကိုနဲ့ကျွန်မတို့ရဲ့မျက်လုံးတွေမှာ စိုးရိမ်မှုအရိပ်အယောင်တွေပေါ်လာသည်။ ထိုမိန်းမအသံမှာ နောင်တသံ၊ ဒေါသသံ၊ စိုရိမ်းပူပန်မှုအသံ ရောထွေးစွာပါဝင်နေသည်ကို ကျွန်မတို့သိလိုက်ရသည်။ သီချင်းသံဆိုနေရင်း ထိုမိန်းမဘေးက ကလေးတွေရဲ့ သီချင်းလိုက်ပါသီဆိုသံက အပျော်အော်ဆိုနေသလားတောင် မှတ်ရသည်။ နားထောင်ရင်းပင် ကျွန်မသက်ပြင်းမောတစ်ချက် ချမိလိုက်သည်။ “ဒီညတော့ အိပ်ရေးပျက်ဦးမယ်ထင်ပါတယ်…” စိုးရိမ်မှုနဲ့ အမေပြောလိုက်သောအသံ။ ကျွန်မတို့လည်း ဒီဝဋ်ကဘယ်တော့လွတ်မလဲဟုပင် ကျွန်မတွေးလိုက် မိသည်။ ကိုရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲများကို နှစ်ခြိုက်စွဲလန်းစွာ ကြည့်တတ်သော ကျွန်မအမေပင်လျှင် ကိုရီးယား ဇာတ်လမ်းများထက် ရှုပ်ပွေသော ဇာတ်လမ်းများ အပြင်မှာရှိသည်ကို ထိုမိသားစုရောက်လာမှပင် သိတော့တယ်ဆိုသော စကားဆို တဖွဖွပြောမဆုံးပေ။ လွန်ခဲ့သောနှစ်ကမှ ကျွန်မတို့အိမ်ဘေးမှ ဆယ်ပေမြေကွက်ကလေးသည် နှစ်ထပ်အုတ်ညှပ်တိုက်လေးဖြစ်လာသည်။ ထိုတိုက်ကလေးသို့ ပြောင်းလာ သောမိသားစုတွင် (၉)နှစ်အရွယ်နှင့် […]
ဒီလိုမြင်ကွင်းမျိုးကို ကျွန်တော့်ဘဝမှာ မကြားချင်၊ မမြင်ချင်သော အသံနှင့်မြင်ကွင်းများဖြစ်သည်။ အချို့လူများ၏ ထင်မြင်ယူဆချက်များကိုတော့ မှန်သည်…မှားသည် ကျွန်တော်မငြင်းလိုပါ…။ ကျွန်တော့် ယူဆနှင့် ကျွန်တော်ပင် ကျွန်တော်မှန်သည်ဟု ထင်ပါသည်…။ ကျွန်တော်သည် ဆရာဝန်တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ဝဝကစ်ကစ်နှင့် မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးနှင့်… (၆)လသားအရွယ် ကလေးတစ်ယောက်နှင့် မိန်းမပျိုလေး တစ်ယောက် သည်ဆေးရုံနှင့် သည်ပတ်ဝန်းကျင်တွင် မသိသူမရှိပါ………….။ သူတို့နှစ်ဦးကို ဘယ်သူတွေခွဲမှာ လဲ………………။ လွန်ခဲ့သောကာလတစ်ခု…………………… “ပေး….ပေး….. ငါ့ကလေး…ငါ့ကလေး…..” စူးစူးဝါးဝါး…မိန်းမတစ်ယောက်အော်သံကြောင့် ကျွန်တော်နဲ့ သူနာပြုတွေအားလုံး နားနေခန်းထဲကနေ ထွက်ကြည့်လိုက်ကြသည်။ ဒီလိုနေရာ… သည်ဆေးရုံမျိုးမှာတော့… ဒါမျိုးအဖြစ်အပျက်တွေက တစ်ရက်နဲ့တစ် ရက် မရိုးနိုင်တဲ့အဖြစ်အပျက်တွေပေါ့။ အခုမြင်နေရတဲ့ မြင်ကွင်းမျိုးက ကျွန်တော့်အတွက် အနည်းငယ်ဆန်းပြား နေသလိုလိုပင်။ ဆေးရုံပတ်ဝန်းကျင် ရပ်ကွက်နားက အရူးမတစ်ယောက် ဘယ်သူနဲ့ဘယ်လိုရမှန်းမသိတဲ့ နေ့စေ့လစေ့ ကိုယ်ဝန်ကြီးနဲ့မို့ ရပ်ကွက်ကလည်း […]
“အမေရေ… သားသွားတော့မယ်……………” နံနက် (8)နာရီတောင်ထိုးပြီ နေ့တိုင်းကြားနေကျအသံကို ဖွားအေးကြားနေရသည်။ ဘုရားရှိခိုးနေရာမှ သားဖြစ်သူကို ဖွားအေးလှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ သား နှင့် သမီးအား ရုံးမသွားခင်နမ်းရှုံ့နေသော သား၏မျက်နှာသည် ရွှင်ပြနေသည်။ သားစိတ်ချမ်းသာနေတော့လည်း ဖွားအေးပျော်မိသည်။ သားသမီးစိတ်ချမ်းသာသည်ကို မြင်ရရျ် မပျော်သော မိဘ ဘယ်မှာရှိမည်နည်း။ “အမေရေ…. ကျွန်မ သားနဲ့သမီးကို ကျောင်းပို့ပြီ အလုပ်ကိစ္စလေးတစ်ခုရှိလို့ ညနေလောက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်မယ်နော်….. ထမင်းဟင်းတွေ အကုန်အဆင်သင့် လုပ်ထားပေးတယ်…..” “ဖွားဖွား တတာ့……………..” ကျောင်းမသွားခင် နှုတ်ဆက်နေတဲ့ မြေးနှစ်ယောက်ကိုကြည့်ပြီး ဖွားအေးပျော်နေရသည်။ သားအချစ် … မြေးအနှစ်မဟုတ်လား သားကိုချစ်ခဲ့သမျှတွေကို မြေးလေးတွေရလာတော့လည်း ပိုနှစ်နှစ်ပြီး ချစ်ရတာပေါ့။ အိမ်ဝရန်တာကနေ ခိုတွေပျံသွားတာ ဖွားအေးတွေ့လိုက်ရသည်။ ခိုလေးတွေမြင်မှ ဖွားအေး အစာကျွေးရမည်ကို သတိရသည်။ ခိုတွေအစာကျွေးရင် အိမ်ဝရန်တာမှာစိုက်ထားတဲ့ အပင်လေးတွေရေလောင်းရဦးမယ်။ […]
အဟမ်း…….အဟမ်…။ ဟုတ်ကဲ့ မိတ်ဆက်ဖို့ပေးသွားတဲ့အတွက် ဒီနေ့မှပဲ မိတ်ဆက်လိုက်တော့မယ်ဗျာ။ း) ကျွန်တော်နာမည်အောင်မိုးသူူပါခင်ဗျ။ ကျွန်တော် ဂျီမေးလ်လေးကတော့ aung.moethu1@gmail.com ပါ ခင်ဗျာ။ ကျွန်တော် ဖေ့ဘွတ်(ဖွဘုတ်) း) ကတော့ http://www.facebook.com/suushaaungmoethu ပါ ခင်ဗျာ။ ကျွန်တော် စာရေးသူ (စာရေးဆရာ မဖြစ်သေးပါ) တစ်ယောက်ပါ။ း) ကျွန်တော် professional အလုပ်ကတော့ Graphic Designer လုပ်ပါတယ်။ း) ကျွန်တော့်ရဲ့ ဘလော့လေးကတော့ http://www.aungmoethu.blogspot.com ပါခင်ဗျာ။ း) ကျွန်တော် ကဗျာတွေရေးပါတယ် ရသဝတ္တုတွေရေးပါတယ် ကျတော်သတင်းမရေးပါဘူးခင်ဗျာ။ း) လိုအပ်တာလေးတွေရှိရင်လည်း ဝေဖန်အကြံပြုဆွေးနွေးတိုင်ပင်နိုင်ပါတယ်။ ကျတော့်ကလောင်နာမည်ကလည်း အောင်မိုးသူပါပဲ နာမည်အရင်းကလည်း အောင်မိုးသူပါပဲခင်ဗျာ။ ရန်ကုန်လာရင် ကျတော့်ဖုန်းလေးသာဆက်လိုက်ပါ… ဧည့်ဝတ်ကျေပါ့မယ် ဟဲဟဲ။ ဒီနေ့ညတော့ ကျတော်မန်းလေးကို သွားဖိုကရှိပါတယ်။ း) သိချင်တာလေးတွေရှိရင် မေးမြန်နိုင်ပါသေးတယ်။ မိတ်ဆက်တာလည်း စုံလောက်ပီထင်ပါတယ်..။ တတာနော်…….. း)။ အောင်မိုးသူ
“ဒေါင်……..ဒေါင်………………………..” “အငယ်ကောင်….အကြီးကောင် မြန်မြန်လာဟဲ့ နင်တို့ကလည်း ဟိုမှာကျောင်းတက် ခေါင်းလာင်းက ထိုးနေပြီ” ခပ်သုတ်သုတ်ခြေလှမ်းတွေနှင့် တစ်ဖက်ကလည်း (၂)နှစ်အရွယ်သမီးနှင့်မို့ မနှင်းဝေ မောရမှန်းမသိပေ။ “မြန်မြန်ဝင်….တော်ကြာ ဒဏ်ရိုက်ခံနေရမယ်… နေ့လည် ကျောင်းဆင်းရင် စောင့်နေကျ နေရာမှာပဲ စောင့်နေကြနော်” ကျောင်းဝန်းထဲပြေးဝင်သွားတဲ့ သားနှစ်ယောက်ကိုကြည့်ပြီး နဖူးမှချွေးစကို လက်ဖြင့်သုတ်ကာ ဖယ်ချလိုက်သည်။ ခပ်စူးစူးနေရောင်က မနှင်းဝေရဲ့ခေါင်းပေါ်မှာ ဝေ့ဝဲနေ၏။ သမီး ကိုချီဖို့ လက်ကိုခပ်ဆွဆွအားယူကာ အိမ်သို့အပြေးနှင်ရဦးမည်။ မနေ့ကကြားသော သတင်းကြာင့် တစ်ညလုံးအိပ်လို့မပျော်သောခန္ဓာကိုယ်ခပ်ယိုင်ယိုင်ဖြစ်နေသည်။ ကားလမ်းတစ် ဖက်ကိုကူးရင်း ကားများရဲ့လေတိုးသော အရှိန်ကလူကိုလွင့်မတတ်ဖြစ်နေသည်။ မနှင်းဝေ ခြေလှမ်းတွေကတော့ ယိုင်နဲ့နဲ့နှင့်ခပ်သွက်သွက်ပင်။ နေ့လည်ကျောင်းဆင်းချိန်အမီ သား နှစ်ယောက်အတွက် ထမင်းချိုင့်အား အမြန်ချက်ပြုတ်ရဦးမည်။ **************************************** ငမိုးရိပ်ချောင်းနှင့် လယ်ကွင်းပြင်များမှ တိုက်ခတ်လာသော လေခပ်ပြင်းပြင်းများက […]
၂၀၁၂ခုနှစ် အေးစိမ့်စိမ့်မြောက်ပြန်လေတစ်ချက်က ပတ်ဝန်းကျင်းတစ်ခုလုံးကို ခဏတာတိုက်ခိုက်သွားသည်။ ကျွန်တော်အိမ်ရှေ့သို့ အပြေးထွက်ကြည့်လိုက်သည်။ မွှေးပျံ့ပျံ့ခရေပန်းရနံ့က နံနက်ခင်းမှုန်ရီဝိုးတဝါးကို လတ်ဆတ်သွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။ အိမ်ရှေ့မှာ အမေစိုက်ထားတဲ့ (၄)နှစ်သားခရေပင်လေးနှစ်ပင်က ပွင့်တဲ့ခရေပန်းလေးတွေရဲ့ရနံ့ သိပ်မွှေးလွန်းနေ၏။ ကျွန်တော်ခါးကိုင်းကာ ကြွေနေသော ခရေပန်းလေး တစ်ပွင့်စ နှစ်ပွင့်စကို ကောက်ယူလိုက်သည်။ ကျွန်တော့်လက်ထဲရှိ ဘေးနှုတ်ခမ်းသား ပွင့်ဖတ်ကလေးများ နွမ်းရော်ရော်ကလေးများနှင့် ခရေပန်းကလေးများကို ကျွန်တော်တရှိုက်မက်မက် နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ ဘယ်ပန်းရနံ့နှင့်မတူသော မွှေးရနံ့နှင့်အတူ ခရေပန်းရနံ့လေးများသည် ကျွန်တော်၏ ဟိုးအရင် အတိတ် တစ်ခုဆီသို့………. ခေါ်ဆောင်သွားသည်။ **************************************** ၁၉၉၆ခုနှစ် မနက်နိုးနိုးချင်း ခြင်ထောင်မှထွက်ကာ အိပ်ချင်မူးတူးဖြစ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်မျက်လုံးများသည် အမေ့စက်ချုပ်စက်ခုံပေါ်သို့ ဦးဆုံးရောက်သွားသည်။ မျက်နှာသစ်၊သွားတိုက်မလုပ်ရသေးခင် စက်ချုပ်ခုံဘက် သို့ အပြေးသွားလိုက်၏။ စက်ချုပ်ခုံပေါ်တွင် ငါးကျပ်တန်တစ်ရွက်နှင့် တစ်ဆယ်တန်တစ်ရွက် တစ်ရွက်ချင်းစီ က ို ပုလင်းဖြင့်ဖိထားသည်ကို ကျွန်တော်တွေ့လိုက်သည်။ […]
မှောင်နေတဲ့ အိပ်မက်ထဲက အလင်းအချို့ကို ကောက်ယူကြည့်မိတယ်။ အိပ်မက်တွေဟာ အိပ်မက်ဆက်မက်နေတုန်းပဲ သုံးမရတဲ့အလင်းအချို့နဲ့ ဆက်နေတဲ့ အိပ်မက်တွေ အခု…. အိပ်မက်သချို င်္င်းမှာ အစီအရီ ဒါကနင့်အိပ်မက်…ဒါကဘယ်သူ့အိပ်မက်…ဒါကငါ့အိပ်မက်…. အတုံးအရုံးလဲကျနေတဲ့ အိပ်မက်တွေ စစ်တမ်းမကောက်နဲ့ ရူးသွားမယ်။ ဖေဖေပြန်လာပါ သားတစ်ယောက်ရဲ့အိပ်မက် J’donut (ဂျေဒိုးနပ်)စားချင်တယ် ၊ ကျောင်းတက်ချင်တဲ့ အိပ်မက်တွေ ဆိုဒါဂျူ့(Soda Juice)တွေလို အမြုပ်တစ်စီစီ လွင့်ပျယ်သွားတယ်။ ဖိတ်စာထဲမှာ အိပ်ရာလည်းပါတယ်။ ဖိတ်စာမပါတဲ့ အိပ်ရာတွေက အခုထိမိုးတစိမ့်စိမ့်(အေးစက်စက်နဲ့)သေဆုံးသွားတယ်။ သေနေတဲ့အိပ်မက်တွေကို လက်ထဲထည့်၊ ရင်ဘတ်ထဲထည့်…. အခုထိ ညဥ့်နက်လမ်းပေါ်မှာ လမ်းမှောက်နေသူတစ်ယောက်။ အိပ်မက်တွေရှင်သန်ခွင့်ပေးပါ အိပ်မက်တွေရှင်…သန်..ခွင့်..ပေးပါ….. ဟစ်အော်ရင်း သေနေတဲ့အိပ်မက်တွေကို ရင်ဘတ်ထဲက တစ်စချင်းစီဆွဲထုတ် ခင်ဗျားရယ်… ကျွန်တော်ရယ်…. သူရယ်….. မင်းရယ်…. ဆွဲထုတ်…ဆွဲထုတ်…. ဟစ်အော်ရင်း….. အိပ်မက်တွေက သေနေတုန်းပဲ။ […]
“Happy Birthday ပါသား….. ရော့သားအတွက်… အဖေ့ရဲ့ မွေးနေ့လက်ဆောင်….” ဖေဖေပေးလိုက်တဲ့ မွေးနေ့လက်ဆောင်ဆိုတဲ့အရာ ကျွန်တော့်လက်ပေါ်ကိုရောက်လာတယ်…။ “ဟာ…. Iphone …… အဖေသားကို တကယ်ပေးတာနော်…….” ဖေဖေ အောင်မော်ကို ခေါင်းညိတ်ရုံသာ ညိတ်ပြလိုက်တယ်…။ ကျွန်တော်အရမ်းပျော်သွားသည် ဟန်းဖုန်းလိုချင်နေတာကြာပြီလေ…။ GTC တက်နေတော့လည်း ကျောင်းမှာ ဟန်းဖုန်းတွေတကိုင်ကိုင်ဆိုတော့ လိုချင်နေခဲ့တာကြာပြီ။ အဖေ့ကိုရော အမေ့ကိုပါ ပူဆာတာ ဝယ်ပေးမယ် မပေးဘူး အဖြေလည်း ပြန်မပေး..။ ခုတော့… မွေးနေ့လက်ဆောင်အဖြစ်ရောက်လာပြီ..။ ပေးမယ့်ပေးတော့လည်း iphone… သူငယ်ချင်းတွေ လျှောက်ကြွားဦးမယ်ဆိုပြီး အောင်မော်အပြင်ကို ထွက်လာမိတယ်….။ “ဟေ့ရောင်….. စိုးမိုး… ဘယ်သွားမလို့လဲကွ…..” စိုးမိုးဆိုတာ အောင်မော်နဲ့ ငယ်ငယ်ကတည်းက ကျောင်းတူတူတက်နေတဲ့ သူငယ်ချင်းလေ….။ တက္ကသိုလ်ရောက်တော့လည်း တူတူပဲဆိုတော့ အရမ်းခင်တဲ့ သူငယ်ချင်း….။ “ဒီနေ့..ငါ့မွေးနေ့လေကွာ… ဒါကြောင့်ဘုရားသွားမလို့….” “ဟာ…. […]
ညီမလေးက………. အချစ်ကို သေတဲ့အထိ ကိုးကွယ်မယ်…. ဟင်းးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ညီမလေး အယူအဆ…… တချို့တဝက်တော့ မှန်လိမ့်မယ်……. မှားတယ်လို့ ကိုကြီးမပြောဘူး………. အချစ်ဆိုတဲ့အရာ…. သူတစ်ဦးတည်း ရပ်တည်လို့မရဘူး…. သူ့မှာ ပေါင်းစည်းခြင်းတွေအများကြီး……. သူ့မှာ ဘာတွေပါဝင်လည်း ………. ညီမလေး သိလား… နားထောင်ချင်ရင် … ပြောပြမယ် ညီမလေး……… အချစ်ဆိုတဲ့ အရာမှာ…….. သံယောဇဉ်နဲ့တွယ်တာမှုရယ်…. ပေးဆပ်ခြင်းနဲ့ရယူခြင်းတွေရယ်… မျှော်လင့်ခြင်းနဲ့စောင့်စားခြင်းတွေရယ်…. တလက်လက်တောက်ပနေတဲ့…………. တပ်မက်မှုတွေရယ်…………… ဝမ်းနည်းမှုတွေ….ငိုကြွေးမှုရယ်…… ပေါင်းစည်းထားတဲ့….. အစုအဝေးကြီးတစ်ခုပေါ့ ညီမလေးရယ်……. ညီမလေးက အချစ်ကို ကိုးကွယ်သတဲ့လား……. အဲသည်အစုအဝေးထဲက အရာတွေနဲ့… ညီမလေး ဒွန်တွဲပီးတွေ့ရလိမ့်မယ်… အဲသည်ထပ် ပိုရင်လည်းပိုမယ်……. ဘယ်လိုမှ မရှောင်နိုင်တာ အချစ်ပေါ့ ညီမလေးရယ်……………… အချစ်မရှိဘူးလို့ပြောနေတဲ့သူတွေ… […]
ဘာမှမလိုပါဘူး……… ဘာမှမလိုအပ်ဘူး……. နွေးထွေးတဲ့ မျက်ဝန်းတစ်စုံ…… နွေးထွေးတဲ့ လက်တစ်စုံ…….. နားလည်နိုင်တဲ့ နှလုံးသား…… သင်နဲ့ သူတို့အတွက်…. လူသားချင်းစာနာမှု……….။ (ကျော်စွာအောင်) ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုနေတဲ့ ချာတိတ်ကို ကျွန်တော်ကြည့်ရင်း…. သက်ပြင်းတစ်ချက်မှုတ်မိ၏။ ငို..ငို… ဝအောင်သာငိုဟု ထိုချာတိတ်အား ကျွန်တော်ပြောနေမိသည်။ ကျွန်တော့်ထံသို့ရောက်လာသူအားလုံးလိုလိုပင် ဝမ်းပန်းတနည်း (သို့) ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုကြစမြဲဖြစ်သည်။ ကျွန်တော့်ထံသို့ ရောက်လာချိန်တွင် ကျွန်တော်သည် သူတို့နှင့်တစ်သားတည်းဖြစ်သွားအောင် ပြုလုပ်ရစမြဲဖြစ်သည်။ ငိုနေသောချာတိတ်အား ကျွန်တော်သိုင်းဖက် ကာ ကျောပြင်အားပုတ်၍ နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည်။ “မစိုးရိမ်ပါနဲ့ ညီလေးရာ…. ညီကောင်းကောင်းမွန်နေထိုင်သွားမယ်ဆိုရင် သက်တမ်းစေ့နေနိုင်မယ့် ရောဂါမျိုးပဲလေ…. အသည်းရောင်(ဘီ)တို့ (စီ)တို့သာ ပိုကြောက်ဖို့ကောင်းတာ…ကွ..” ကျွန်တော်ကြည့်လိုက်တော့လည်း ဒီချာတိတ်က အသက်(20) ၊ အသားဖြူဖြူ ခပ်ဖြောင့်ဖြောင့်ဟု ပြောရမည့်ရုပ်ရည်ထဲကပင်။ ဒီရောဂါ ဘယ်လိုနည်းနဲ့ရခဲ့တယ်ဆိုတာကို သူ့ဖာသာတောင် စဉ်းစားမရနိုင် ဖြစ်နေသည်ဟုဆိုသည်…။ […]
ကျွန်တော်တို့ကမ္ဘာကြီးမှာလည်း သာမာန်မျက်စိနဲ့ မြင်နိုင်စွမ်းမရှိတဲ့ အလွှာရှိတယ်။ ခရမ်းလွန်းရောင် ခြည်ဆိုတဲ့….. နေအလင်းရောင်မှာပါတဲ့ ရောင်ခြည်တွေနဲ့ အပူတွေကိုကာကွယ်ပေးထားတဲ့ အိုဇုန်းလွှာပေါ့..။ ကျွန်တော်တို့နေတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ မမြင်ရတဲ့အလွှာတွေပိုများတယ်ဆိုတာ ကိုယ်တိုင်ကြုံတွေ့မှ ကျွန်တော် သိခဲ့ရတယ်။ ********************************************* ကျွန်တော့်ဘဝရဲ့ ပထမဆုံးသူများလက်အောက်ခံ အလုပ်လုပ်သောအချိန်ဖြစ်သည်။ အမေကျန်းမာရေး မကောင်းတာနဲ့ပဲ ဆယ်တန်းကိုကျွန်တော်တစ်နှစ်အောက်ခဲ့ရသည်။ နောက်တစ်နှစ်… တက္ကသိုလ်ဝင်တန်းကျူရှင်မတက်ခင်ပေါ့…..။ လူများတကာအဖေလို့ခေါ်နေချိန်တွင် ကျွန်တော့်တွင် အဖေဆိုသည့်ပုံရိပ်အား အရိပ်ငွေ့ငွေ့ဖမ်းနေရတုန်းပင်။ အဖေမိသားစုအပေါ်ခွဲခွာသွားသည့်အချိန်သည် ကျွန်တော်တို့အိမ်တွင် ပြက္ခဒိန်(၁၄)ခုလောက်ပင် ကုန်သွားပေပြီ။ မိသားစုဝင်ငွေကာမိရန် ကျွန်တော့်အား အဖေ့မိတ်ဆွေဆိုသည့် လူမျိုးခြားတစ်ယောက်ထံတွင် နေ့စားအလုပ်ဝင်လုပ်ခဲ့ရသည်။ ထိုအချိန်တွင် ကျွန်တော့်ဘဝ၏ပတ်ဝန်းကျင်သည် အုံ့မှိုင်းမှိုင်းနှင့်သာအချိန်ကုန်ခဲ့ရသည်။ အလုပ်ခန်းဆိုသော တိုက်ခန်း ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲတွင် အားကစားပစ္စည်းအကြမ်းထည်များအား ကော်ပတ်များဖြင့် သံချေးများအားတိုက်ကာ လုပ်ရသောအလုပ်သည် ကျွန်တော့်ဘဝတွင် ကျွန်တော့်အတွက်ပထမဆုံးအလုပ်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ တစ်ရက်(၅၀၀) ဖြင့် တစ်ပတ်နေလျှင် ငွေ(၃၀၀၀)ရသော လူမျိုးခြားတစ်ယောက်၏အလုပ်တွင် […]
မခင်ချိုမျက်လုံးများကို…. အားယူကာဖွင့်ကြည့်မိသည်။ လှုပ်ရှားလို့မရအောင်ပင် မခင်ချိုတစ်ကိုယ်လုံး အားအင်များချည့်နဲ့နေလေသည်။ မခင်ချိုနားထဲတွင်… မီးရထားသံကြီးတစ်ခု လွှမ်းမိုးနေ၍ မခင်ချိုအသက်လုပြီး ပြေးနေရ၏။ မခင်ချိုအိပ်နေသော အခန်းဝတွင် လူတစ်ယောက်သည် မခင်ချိုအား သွေးစွန်းပေနေသော ခေါင်းအုံး တစ်လုံးအား လာရောက်ကမ်းပေးနေလေသည်။ မခင်ချို ထိုလူပေးသောခေါင်းအုံးအား မယူဘဲ အော်ဟစ်ကာနေလေ တော့သည်…။ အရာရာသည်အမှောင်အတိဖုံးလွှမ်း၍ မခင်ချိုလွင့်မျောချင်ရာ လွင့်မျောနေမိတော့သည်။ *** *** *** *** လူနာကုတင်နံဘေးတွင် အိပ်ငိုက်နေရင်းနှင့်ပင် မသီတာသူကအဒေါ်ဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်းပင် တရားရမိသည်။ “ပညာရှိ သတိဖြစ်ခဲ” ဆိုသလိုပင်… အရာရာတွင် ကိန်းကြီးခန်းကြီးနိုင်လှသောအဒေါ်… ကျန်းမာရေးကိုအလွန်ဂရုစိုက် သောအဒေါ်… အသန့်အပြန့်သဲသဲလှုပ်တတ်သော အဒေါ်…. အရာရာကိုငွေကြေးနှင့် တိုင်းတာတတ်သောအဒေါ်…..မခင်ချို၏ အဖြစ်အပျက်စတင်ရာကာလသည်……။ လွန်ခဲ့သော(၃)လခန့်…… ခွဲစိတ်မှုခံယူတော့မည် “ဆေးစစ်ချက်အဖြေအရတော့…မခင်ချိုရဲ့ သည်းခြေမှာကျောက်တည်နေတာပါ….” မခင်ချိုနှင့် ခင်ပွန်းဖြစ်သူကိုမြင့်စိန်တို့နှစ်ဦး တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်မိ၏။ မခင်ချိုဝမ်းဗိုက်သည် […]
ပိတ်လှောင်မွန်းကြပ် ကျွန်တော့်ရဲ့ တိုက်ခန်းပြတင်းဝမှာ စိုက်ထားတဲ့ အပင်လေးတွေကို ငေးကြည့်ရင်း …. ကျွန်တော်သူမကို သတိရမိသည်။ ယခုအချိန်တွင် သူမ ဘာတွေလုပ်နေမည်လဲ…..။ ကျွန်တော့်နဘေးတွင် သူမကိုယ်စား ဖြေသိမ့်ရန် သစ်ပင်ငယ်ကလေးများ အနည်းငယ်သာရှိ၏။ ပိတ်လှောင်သော တိုက်ခန်းငယ်လေးထဲတွင် ကျွန်တော်အပန်းဖြေစရာ သူတို့သာရှိနေသည်..။ “နှင်းဆီပန်းလေးတွေက ဆူးသာရှိတာ ကိုရဲရဲ့ သူတို့မှာ အကျိုးအာနိသင်တွေ အများကြီးရှိတယ်။ နှင်းဆီပန်းလေးတွေရဲ့ ပွင့်ဖတ်လေးတွေကို ရေစိမ်ပြီးချိုးရင် အသားအရေလှတယ်။ ပွင့်ဖတ်ခြောက်လေးတွေကို အခြောက်လှန်းပြီး… လက်ဖက်ခြောက်အနေနဲ့လည်း အသုံးပြုလို့ရတယ်လေ…” သစ်ပင်..ပန်းပင်အကြောင်းနှင့်ပတ်သက်လျှင် ထမင်းမေ့ ဟင်းမေ့ဖြစ်တတ်သော သူမသည်… တခါတရံ ကျွန်တော့်ကိုပါမေ့နေတတ်၏။ ‘အသွင်တူတော့ အိမ်သူဖြစ်’ ဆိုသောစကားတွင် ကျွန်တော်နှင့်သူမတွင် များစွာခြားနားလျှက်ရှိသည်… *** *** *** *** သူမနှင့် အမှတ်မထင်တွေ့ဆုံခဲ့သောနေ့သည် ကျွန်တော်တို့တက်နေသောကျောင်းမှ သစ်ပင်စုပေါင်း စိုက်ပျိုးပွဲတစ်တစ်ခုမှာ […]