သူမွေးဖွားလာဖို့ “သူ့မိခင်ဘယ်သူ”ဆိုတာ “သူ့မှာ” ရွေးခြယ်ပိုင်ခွင့် မရှိခဲ့ဘူး… သူကောင်းမွန်စွာကြီးပြင်းလာဖို့ “သူဘာမှ မတတ်နိုင်ခဲ့ဘူး…. “သူ့မှာ” ရှိခဲ့တဲ့ အကြောက်တရား ဆိုတာ နေ့ဖြစ်ဖြစ် ည ဖြစ်ဖြစ် တူတူပဲ.. “သူ့”ပတ်ဝန်းကျင်မှာ မငြိမ်းချမ်းမှုတွေ နဲ့ တစုံတခုကို ရေးချဖို့ “သူသင်တဲ့ စာ”ဆိုတာဟာ ပညာ မဟုတ်ခဲ့ဘူး… “သူ” အရွယ်ရောက်လာချိန်မှာသိလာတာက သူ့ပတ်ဝန်းကျင် မှာ အနိုင်ရတဲ့ သူတွေပဲ ဆက်လက်ရှင်သန်နေရမယ် ဆိုတဲ့ နိယမ “သူ” ဆုတောင်းတိုင်း သူ ကြားနေတာက “ကိုယ် စိုက်တာပဲ ကိုယ်ရိတ်သိမ်းရမယ်သား တဲ့” “သူခံစားနေတာ” က နားကျည်းမှု … နဲ့ သူ့ကိုသူစတေးမဲ့ စိတ်ဓတ်… သူရပ်နေတဲ့ ဘက်ကို တခြား တဖက်ကကြည့်တော့ “သူက” […]