kotun winlattမေ… တောင်တန်းပြာတွေဆီ မျှော်မကြည့်ရဲတော့ပါဘူး.. ဗျိုင်းတစ်အုပ်ထအပြန်မှာ အလွမ်းတွေလာလာမှန်မှာစိုးလို့ပါ… အနောက်တောင်တဝိုက်ဆီက တိမ်ညိုတွေစွေလာတိုင်းလည်း မိုးခေါ်တေးတွေကိုမဆိုဖြစ်တော့ပါဘူး… အဆွေးတွေပိုပိုလာမှာစိုးလို့ပါ …. မြူခိုးတွေဝေနေတဲ့ ရွာအစွန်က ကုက္ကိုပင်အိုမှာလည်း သွားမထိုင်ရဲတော့ပါဘူး… ဥဩသံတွေကြားရင် မေ…. ပြန်လာမလားလို့ မျှော်ရတာမောလွန်းလို့ပါ… ခုတော…… ငါ .. အခန်းကျဉ်းလေးထဲမှာ သိမ်ငယ်မှုတေးတွေ ရင့်ကျူးရင်း …. မနက်ဖြန်တွေကို … ရစ်သမ်ပျက်သံစဉ်တွေနဲ့ … အဆွေးကုတင်ထက်မှာ နားဆင်သူရှိနေမလားဆိုပြီး .. တိတ်တိတ်လေးသာ …. တိတ်တိတ်လေးသာ…. ဆိုငြီးနေရတာပါကွယ် …..
တိတ်ဆိတ်မှုတွေကြားမှာ အသားမကျ နေထိုင်မှုတွေနဲ့ ဗလောင်ဆူရင်ခွင်က တမ်းတမှုရောင်စဉ်တွေ ကောင်းကင်အနှံကို ပြန့်ကျဲလွင့်ထွက်ကုန်ရင်း လွမ်းနေတယ် ……… အတိတ်ကိုတမ်းတ အနာဂတ်ကို ဆုတ်ကိုင်မရနဲ့ ပရမ်းပတာ ပစ္စုပ္ပန် နေ့ရက်တွေ ပြိုပျက်နေလိုက်ကြပုံများ ဟီရီုရှီးမားမြို့ပေါ် အနုမြူဗုံးကျသလိုပါဘဲ အစဉ်အဆက်နှိပ်စက်မှုတွေနဲ့ သတိရနေလိုက်ရတာ…… အိမ်ပြန်နောက်ကျတဲ့ ဆောင်းညတွေမှာ တကိုယ်လုံးအေးစက် အိပ်မရနိုင်ခြင်းတွေနဲ့အတူ အချိန်တွေကအသက်မဲ့ နာကျင်လွန်းတဲ့ ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ရဲ့ ကျဆုံးခန်းက မလှမပအဆုံးသတ်မှုမှာ အသက်မဲ့ လူတစ်ယောက်လို ဒီလမ်းကိုဆက်လျှောက်နေရတာ အကုန်လုံးအဓိပ္ပွါယ်မဲ့ရင်း …….. ဝေးကွာချိန်ကစပြီး အဖော်မဲ့ အခန်းကျဉ်းထဲမှာ အထီးကျန်မှုတွေ သောက်သုံးရင်း ချစ်သူမရှိတော့တဲ့ ဒီနေရာ၊ ဒီအချိန်၊ ဒီပတ်ဝန်းကျင် အကုန်လုံး မငြ်မ်သက်မှုတွေနဲ့ ရက်စက်လိုက်ကြတာ ဘယ်မှာလဲဖြေသာစရာ ဒါအကောင်းဆုံးဇာတ်သိမ်းလား ….. မယုံနိုင် မယုံချင်ခဲ့ပါ ခံစားချက်မျှော်လင့်ချက် အကုန်လုံးယူသွားရက်တယ် အခုတော့လေ တစ်ကိုယ်တော်လွမ်းချင်းတွေနဲ့ […]
အမှတ်သညာမဲ့တဲ့ ဉာဏ်အစဉ်မှာ ပြစ်တင်မှုတွေသာပြည့်နှက်နေခဲ့ရင် သံစဉ်တွေလည်းမလှတော့သလို ဘဝအမြင်တွေလည်း ကျဉ်းမြောင်းရာကျလိမ့်မပေါ့ …။ တည်မြဲခြင်းတရားကို ဘယ်လိုခံယူကြမလဲ…. ဟော့ဟိုက …. စိမ်းမြမြအရွက်တွေကြားက ငှက်ကလေးတွေ အော်သံကို နာဆင်စမ်းပါ …။ ကြည်နူးစေချင်လို့လား … ကြေကွဲစေချင်လို့လား … နှလုံးသားရဲ့ စေညွှန်ရာလိုက်ပါရင်းပေါ့….။ သောကအပူများနဲ့ ခရီးဆက်နေခဲ့မိလား … ဪ….. ဒါဟာ လမ်းတစ်ခုပါပဲ… တွေးကြရမှာက မျိုးဆက်တွေ သွေးနဲ့ ခင်းခဲ့တာလား …. ချွေးနဲ့ ခင်းခဲ့တာလား… အသက်နဲ့ ရင်းခဲ့ကြတာလား…. သဘောတရားကတော့ ခပ်ပါးပါးပါ …. စားမိသမျှလည်း ပြန်အန်ထုတ်လို့မှ မရတာ … ပြင်ဆင်ချက်တွေနဲ့ စာမျက်နှာတစ်ခုလုံးလည်း ပေပွ … ပိုင်းခြေရလဒ်နဲ့ ပိုင်းဝေရလဒ်က အချိုးချမရ … မသိကိန်းများနဲ့ နေ့ရက်များအကြောင်း မြိန်ရေ […]
အစီစဉ်ကျနမှုကင်းသော အတွေးတို့သည် တလွင့်လွင့်လူးရင်း တဝဲဝဲလည်ကာ နေ့ညတို့သည် အသက်မဲ့လျှက် …. ရုပ်နာမ်နှစ်ခုကြားမှ အတ္တမျက်နှာမူရာတည့်တည့် ခံစားချက်တို့ တဖွဲဖွဲ ယိုစီး ကျနေကြပေသည်။ အဆုံးအစမဲ့သော ကောင်းကင်ကို မော်ကြည့်ရင်း မိမိကိုယ်ကို မဝေဖန်မိခြင်းအတွက် မကျေနပ်မှုများက အခါခါ …. နွေအကုန်မိုးအကူး ညတို့သည်လည်း အိုက်စပ်ခြင်းများဖြင့် အစီအစဉ်မကျသော စာတပုဒ်ကဲ့သို့ ဖရိုဖရဲနိုင်လွန်းနေ၏။ မကျေနပ်မှုအော်သံများ ကျဆုံးကာ ပြာနှမ်းဆို့နင့်နေသော်လည်း အခွင့်ရနေသမျှတော့ တစ်တစ်ခွခွပြောဆိုကျိန်ဆဲနေမိလျှက်ပါ…. မရှိခြင်း မသိခြင်း မလုပ်ခြင်းဟူသော အရာများကြားတွင် အမြင်းကျဉ်းမှုများကြောင့် လူသားချင်းစာနာမှုတရားများ ကင်းဝေနေရလေ၏။ အစွန်းနှစ်ခုကြားက အလယ်အလတ်နေရာတွင် ငြိမ်းအေးမှု အစစ်အမှန်ရှိကြောင်း ယုံကြည် မိသော်လည်း မရှာဖွေမိသေးချေ။ ဘာသာတရားနှင့်ဝေးခဲ့သော်ဟူသော ခေါင်းစဉ်အောက်ဝယ် အကြိမ်ကြိမ် ကျဆုံးနေရင်း ငြိမ်းချမ်းမှုရရှိလိုနေချင်းကိုမည်သို့ ခေါင်းစဉ်တပ်ရလိမ့်မည်နည်း။ ဒီနေ့ မနက်ဖြန် အစီအစဉ်တို့သည် […]