koyin sithuကျွန်ုပ်သည် ဂန္ဓာရီထွက်နေစဉ်အတွင်း တောင်တွင်းကြီးမြို့တွင် တပည့်ဖြစ်သူ ဇင်ယော်နီ ဗေဒင်ဆိုင်ခန်း ဖွင့်သဖြင့် ဆိုင်ဖွင့်ပွဲသို့ သွားရောက်ခဲ့လေ၏။ ထိုဆိုင်ဖွင့်ပွဲကို လမ်းပေါ်မှ ရပ်၍ ကြည့်နေစဉ်အတွင်း ရုတ်တရက် လဲ၍ မေ့ကျသွားသဖြင့် ကျွန်ုပ်၏ တပည့်များက နီးစပ်ရာ ဆရာဝန်တစ်ဦးကိုပြ၍ ဆေးထိုးစေခဲ့ပြီး ရန်ကုန်သို့ ရန်ကုန်သို့ ခေါ်လာခဲ့လေ၏။ ရန်ကုန်သို့ ရောက်သောအခါ ဒေါက်တာကျော်မြင့်၏ ဆေးခန်းတွင် ပြရလေ၏။ ၎င်းဒေါက်တာ ကျော်မြင့်သည် ကျွန်ုပ်အား စကင်ရိုက်ခိုင်းပြီးလျှင် စကင်ကို ဖတ်ကြည့်ရာ အဆုတ်ပေါက်သွားကြောင်း သိရလေ၏။ ထိုဒေါက်တာကြီးသည် ကျွန်ုပ်ကို သနားသဖြင့် အဖိုးအခမယူပဲ အခမဲ့ကုသပေးလေ၏။ ထိုအချိန်က ကျွန်ုပ်သည် ကျွဲပွဲဘူတာအနီး စည်ကြီးတင်ဆိုသော နေရာရှိ အလယ်ရိုးမအနီး တောစခန်းလေးတွင် တဲကြီးတစ်လုံးထိုး၍ နေစဉ်ဖြစ်၏။ တစ်ပါတ်တစ်ခါ ရန်ကုန်သို့လာ၍ ဆရာဝန်အား ပြရလေ၏။ […]
စိတ်ပညာနဲ့ ပါတ်သက်တဲ့ လေ့ကျင့်ခန်းတစ်ခုကို ပြောပြရဦးမယ်။ အဲဒါက ဘာလည်းဆိုတော့ မိမိနာမည်ကို မိမိအလေးအနက်ထားရမယ်ကွ။ မိဘကပေးတဲ့ နာမည်ကိုလည်း ကိုယ့်ဟာကို နာမည် အသစ်တစ်ခု ပြောင်းပြီး ပေးပေါ့ကွာ။ ဒါပေမယ့် အဲဒီနာမည်ကိုတော့ အလေးအနက်ထားရမယ်။ ကိုယ့်နာမည် မဟုတ်လား ” အဲဒီလို လုပ်လို တော်ပါမလားဗျာ။ နာမည်ရင်းကို ဖျောက်ပြီး နာမည်သစ်ပေးတယ်ဆိုတာ လုပ်ကောင်းရဲ့လား” လုပ်ကောင်းတဲ့ ဟိုဘက်တောင် လွန်နေသေးတယ်။ မင်းကို တစ်ခုပြောပြမယ်။ ငါတို့ တိုင်းပြည် လွတ်လတ်ရေးရ အောင် ကြိုးစားခဲ့တဲ့ ရဲဘော်သုံးကျိတ်ဟာ နာမည်ရင်းနဲ့ တစ်ယောက်မှ မရှိဘူးကွ။ အကုန်လုံး နောက်ထပ်ပေးထားတဲ့ နာမည်တွေကြီးပဲ။ အဲဒီတော့ မူရင်းနာမည်ကို ကြိုက်ရင်လည်း မူရင်း နာမည်ထား။ မကြိုက်ရင်လဲ ရဲရဲဝံ့ဝံ့သာ ပြောင်းပစ်လိုက်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒိ […]
ဘဝဆိုတာကြီးက အတော်ကို ပျင်းရိငြီးငွေ့စရာ ကောင်းလှပါတယ်ဗျာ။ ဒီနေရာမှာ ကျွန်တော်ရဲ့ အကြောင်းကို မပြောချင်ပါဘူး။ ကျွန်တော်နာမည်က လှမောင်ပါ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ ရင်းနှီးတဲ့ လူတွေက ကျွန်တော်ကို လှမောင်လို့ ဘယ်သူမှ မခေါ်ကြပါဘူး။ ဇီဇာမောင်လို့ ခေါ်ကြတယ်။ ဇီဇာကြောင်လွန်းလို့ လှမောင်ဆိုတဲ ့နာမည်ပျောက် ဇီဇာမောင်ဆိုတဲ့နာမည်ရောက်ခဲ့တာသာ ကြည့်ပေတော့။ ကျွန်တော်ရဲ့အသက်က အခုဆို လေးဆယ်တောင်ဝင်ပါပြီ။ အိမ်ထောင်မရှိသေးတဲ့ လူပျိုကြီး တစ်ယောက်ပါ။ အိမ်ထောင်မရှိသေးဘူး ဆိုတော့ အိမ်ထောင်ရေးတွေကို စိတ်မဝင်စားဘူးလို့ မထင်စေချင်ပါဘူး။ အရမ်း စိတ်ဝင်စားပါတယ်။ ကျွန်တော်ဟာ အသက်၁၈-နှစ်သား လောက်ကတည်းက အိမ်ထောင် ပြုချင်ခဲ့တာပါ။ အိမ်ထောင်ဖက်တွေ့ရဖို့ အတွက်လည်း အမြဲတမ်း ကြိုးစား ရှာဖွေခဲ့ပါတယ်။ ချစ်သူ ထားခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မေးစရာ ရှိပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့ အိမ်ထောင်မကျ […]
“အိသဒ္ဓါမိုး… ရယ်…” တစ်ခါတုန်းက ရှိခဲ့ဖူးသော ရိုးသားမှုခေါင်းစဉ်အောက်မှ သံယောဇဉ်များကို ကျွန်တော်မက်မောနေဆဲဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်က တကယ်ညံ့သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ဇာနည်နှင့် အီးတီ၊ သူမတို့ကြားက ဘာမှမဖြစ်စလောက်သော အမှားအယွင်းကို သူမလက်ခံလာအောင် ပြေလည်အောင် မဖြေရှင်းပေးနိုင်သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူမနှင့် ပတ်သက်သော နာကျင်မှုမှန်သမျှကို ဟာသလုပ်ပစ်တတ်သူသာဖြစ်သည်။ အချစ်ဖြင့် ထုံးမွှမ်းထားသည့် အိသဒ္ဓါမိုးနှင့် ကျွန်တော်တို့ သုံးဦး သဘောတူ ရက်စွဲများ ကုန်လွန်သွားသည့်အခါ ကိုယ့်ဒဏ်ရာကိုယ်မေ့နေလျက် သူမ သိပ်များနာကျင်နေမလားဟု တွေးမိသေးသည်။ ကျွန်တော်တို့ အဖြစ်ကို မကြည်လင်လေသူ တချို့က ထိုစကားကို ရယ်မောနေမည်ဆိုပါကလည်း ရှိစေတော့။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပေါ့ အိသဒ္ဓါမိုးရယ်… ခေတ်စနစ်တွေဘယ်လောက်ပဲတိုးတက်လာလာ လူသုံးယောက်ပေါင်းပြီး မောင်းလို့ရတဲ့ ကားတော့ မပေါ်သေးဘူးပေါ့။ သူမရဲ့ နှလုံးသားကားလေးကိုတော့ ဇာနည်က ဂွေကိုင်၊ အီးတီက လီဗာနင်း၊ ကျွန်တော်က ဂီယာထိုးပြီး […]
ခမည်းပေးသည် ဆိုသောဝေါဟာရသည် မြို့ကြီးပြကြီးတွင် နည်းပါးလွန်းသော်လည်း ကျေးလက်ဒေသတွင်မူ ယနေ့တိုင်အောင် ခေတ်စားသော လူသိများသော အကြောင်းအရာ တစ်ခုပင် ဖြစ်လေ၏။ ကလေးများ နေထိုင်မကောင်း ဖြစ်သောအခါတွင်ဖြစ်စေ တငိုငိုနှင့် တအီအီ ဖြစ်နေသောအခါများတွင် ဖြစ်စေ ညဘက်တွင် တညလုံး မအိပ်ပဲ လန့်လန့်နေသော အခါများတွင်ဖြစ်စေ ကလေး၏ မိဘများသည် ထိုကလေးအား ကျန်းမာရေး ကောင်းဖို့ရန်အတွက် ဆရာတော်သံဃာတော်များ၊ သက်ကြီးရွယ်ကြီး ပုဂ္ဂိုလ်များ၊ သီလသမာဓိနှင့် ပြည့်စုံသော ပုဂ္ဂိုလ်များထံတွင် ချဉ်းကပ်၍ ရောင်းချ၍ ကလေး၏ ကျန်းမာရေး ကောင်းရန် ဆောင်ရွက်တတ်ကြသည်။ ထိုအယူအဆသည် ယနေ့မျက်မှောက်ခေတ်အထိ လူကြီးသူမများ အသုံးပြုလေ့ရှိ၏။ ထိုအယူအဆနှင့် ပူးတွဲ၍ ခမည်းပေးသည်ဆိုသော ဝေါဟာရသည် တည်ရျိနေလေသည်။ ယခုအခါတွင် ကျွန်ုပ်သည် မြန်မာ့ရိုးရာ ရှေ့ရိုးအယူအဆ တစ်ခုဖြစ်သော ခမည်းပေးခြင်းနှင့် […]
ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဟာ ဘုရားအဖြစ်သို့ရောက်လို့ ကိလေသာတွေ ကုန်ပေမယ့်လို့ အတိတ်ဘဝက ကံကြမ္မာဝဋ်ကြွေးတွေကို ပြန်လည်ပေးဆပ်နေရသေးတယ်တဲ့။ ဘုရားရဲ့ဘဝနဲ့ ဆက်စပ်ပြီး ကြည့်ရအောင်ဗျာ။ အားလုံးသိတဲ့အတိုင်း မြတ်စွာဘုရားအလောင်းဟာ ပါရမီဆယ်ပါး အပြားသုံးဆယ် ဖြည့်ကျင့်ပြီးတော့ ဘုရားအဖြစ်သို့ရောက်လာတာ။ နည်းတဲ့ ကုသိုလ်တော်တွေမဟုတ်ပါဘူး။ ကုသိုလ်ကောင်းမှု အင်မတန်များမှ များတယ်။ အဲ့ဒီလောက်များတဲ့ ကုသိုလ်ကောင်းမှုတွေကို ဆည်းပူးအားထုတ်လို့ ဘုရားဖြစ်လာတောင်မှ ဟောဒီ ခန္ဓာကြီးရှိနေတဲ့အခါမှာ တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှားခဲ့တဲ့ အကုသိုလ်ကံဟာ အခွင့်ရရင် ရသလို ဝင်ရောက်ပြီးတော့ နှောက်ယှက်တာလေးတွေ ရှိနေပါသေးတယ်။ သူကဘာဖြစ်လို့ အခွင့်ရနေသလဲဆိုရင် ကံရဲ့ အကျိုးဆက်ဖြစ်တဲ့ ခန္ဓာကြီးရှိနေလို့ အခွင့်ရနေတာပါ။ ဒီခန္ဓာကြီးမရှိရင်တော့ သူ့အခွင့်အရေးမရနိုင်တော့ပါဘူး။ မြတ်စွာဘုရားရဲ့ ဘဝကို ကြည့်လိုက်၊ မြတ်စွာဘုရားဟာ လူ့ဘဝကိုရလာပြီးတဲ့အခါမှာ သက်တော် ၈ဝ လူ့လောကမှာနေထိုင်ခဲ့တယ်။ သက်တော် ၈၀၊ ဘုရားဘဝနဲ့ ၄၅နှစ် […]
တစ်နေ့သ၌ ကျွန်ုပ်နေထိုင်ရာ မှော်ဘီမြို့အစွန့်မရမ်းတလင်းတောစပ်ရှိ အယူတော်မင်္ဂလာခြံအတွင်းသို့ ကျွန်ုပ်နှင့် သိဟောင်း ဖြစ်သော ကိုပီတာဆိုသည့် စိတ်ဝေဒါနရှင်တစ်ဦး ရောက်ရှိလာလေ၏။ ကိုပီတာကြီးသည် ကျွန်ုပ်ကို တွေ့လျှင်တွေ့ချင်း…. “ဟေ့…မစ္စတာမင်းသိင်္ခ၊ ဂွတ်ဒ်မောနင်း..ဂွတ်ဒ်နိုက်..” ဟု နှုတ်ဆက်လေတော့၏။ “ ကဲပါဗျာ ကိုးရိုးကားယား နှုတ်ဆက်မနေ စမ်းပါနဲ့၊ ခင်ဗျားအတွက် မနက်စာချက်မယ်ဗျ၊ ဘာဟင်းနဲ့ စားမလဲ ပြောစမ်းပါဦး..” ဟု ကျွန်ုပ်ကမေးရာ..“ အရမ်းပြောလို့ တော့မဖြစ်ဘူး ကိုယ့်လူရဲ့၊ အစာလည်းဆေး၊ ဆေးလည်းအစာလို့ ဆိုထားတယ်မဟုတ်လား၊ အဲဒီတော့ ကိုယ်စားတဲ့ အစား အသောက်ဟာ ကိုယ့်အတွက် ဆေးဖြစ်ဖို့တော့လိုတာပေါ့” ဟု ကိုပီတာကြီးက ကျွန်ုပ်အား အတည်ပေါက်နှင့် ပြောနေလေ၏ “ကဲပါဗျာ ခင်ဗျားအတွက် ဆေးဖြစ်မယ့် အစားအသောက်ပဲပြောပါ၊ ကျုပ်က ဈေးသွားရဦးမှာဗျ” ဟု ကျွန်ုပ်က ပြန်၍ […]
တစ်နေ့သ၌ ကျွန်ုပ်ထံသို့ စိတ်ကောင်းစွာမနှံ့သော ကျွန်ုပ်၏မိတ်ဆွေကြီး ကိုပီတာ ဆိုသူ ရောက်ရှိလာလေ၏။ ၎င်းကို ပီတာကြီးသည် ကျွန်ုပ်ကိုမြင်လျှင်မြင်ချင်း.. “ ဂွတ်ဒ်မောနင်း၊ ဂွတ်ဒ်နိုက်ဒ်..” ဟု ကိုးရိုးကားရား နှုတ်ဆက်လေ၏။ “ကိုပီတာကြီးကို ဒီနေ့မနက် ဘယ်လိုဟင်းမျိုးနဲ့ကျွေးရမလဲ” ဟု ကျွန်ုပ်ကပြောလိုက်ရာ ကိုပီတာကြီးက.. “ပုစွန်ချဉ်ကောင်း ကောင်းလေး မစားရတာ ကြာပါပြီ၊ ဖြစ်နိုင်ရင် ပဲခူးမနီ ပုစွန်ချဉ်ကို ကြက်သွန်နီဥကြီးကြီးနဲ့ ဆီစိမ်းဆမ်းပြီးသုပ်မယ်၊၊ ငရုတ်သီးစိမ်းလေးတွေလည်း လှီးပြီးထည့်ရမှာပေါ့၊ ပြီးတော့ပဲနဲလေးဟင်းချိုချက်မယ်၊ အရည်သောက်အတွက်ပေါ့ ပြီးတော့ ပျဉ်ပုံကြီးက ငါးရံ့ခြောက် ကောင်းကောင်းလေးကို မီးဖုတ်ပြီး ထောင်းပြီးတော့ ဆီဆမ်းမယ်၊ ဆန်ကတော့ ကောင်းပစေဟေ့၊ တို့စရာကတော့ သခွားသီးကောင်းတယ်၊ ငါးပိရည်မလုပ်နဲ့ကွာ ငံပြာရည်ကောင်းကောင်းကို ငရုပ်သီးမှုန့်ခပ်မယ်၊ ထမင်းစားပြီးရင်လည်း အချိုစားဖို့အတွက် တခြားဘာမှ မစီစဉ်ပါနဲ့၊ ထန်းလျက်ကောင်းကောင်းနဲ့ ရေနွေးကြမ်းကောင်းကော […]
တစ်နေ့သ၌ ကျွန်ုပ်သည် တစ်စုံတစ်ခုသော ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ ပြဿနာအနည်းငယ်ကြောင့် ကျွန်ုပ်အိမ်၏ မနီးမဝေးရှိ လှိုင်မြစ်ကမ်းနဖူးလေးသို့ ရောက်လာခဲ့လေသည်။ ထိုကမ်းနဖူးတွင် သဲတူးနေသော သင်္ဘောများ၊ ပေါလော မျောနေသော အမှိုက်ကလေးများကြားမှ ရေချိုးနေသော ကလေးသူငယ်များနှင့်တကွ၊ ငါးဖမ်းလှေငယ်လေးများရှိနေလေသည်။ သေချာစွာ လှမ်းကြည့်လိုက်သောအခါတွင် မြစ်လေးထဲတွင် ဗေဒါပန်းများသည် ဦးတည်ရာမဲ့ မျောပါနေလေ၏။ ကျွန်ုပ်၏ စိတ်အစဉ်သည်လည်း ဦးတည်ရာမဲ့ မျှောပါနေသော ဗေဒါပန်းများကဲ့သို့ ဟိုမှဒီမှ လွင့်မျောနေလေတော့၏။ ကျွန်ုပ်သည် မြစ်ကမ်းလေးဘေးနားတွင် ထိုင်နေရင်းနှင့် ပါးစပ်ထဲတွင် ခံတွင်းချဉ်လာသောကြောင့် အသင့်ပါလာသော Red Ruby ဆေးလိပ်ဗူးထဲမှ ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကို ထုပ်ယူ၍ အားရပါးရ မီးညှိရှိုက်ဖွာ လိုက်၏။ ထို့နောက် ပါးစပ်ထဲမှ ထွက်လာသော မီးခိုးများကို ကောင်းကင်ပေါ်သို့ မှုတ်ထုပ်လိုက်ရင်း ကောင်းကင်ကို အမှတ်မထင် မော့ကြည့်လိုက်မိလေ၏။ ကမ်းနံဘေး […]
တစ်နေ့သ၌ ကျွန်ုပ်သည် တစ်စုံတစ်ခုသော ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ ပြဿနာအနည်းငယ်ကြောင့် ကျွန်ုပ်အိမ်၏ မနီးမဝေးရှိ လှိုင်မြစ်ကမ်းနဖူးလေးသို့ ရောက်လာခဲ့လေသည်။ ထိုကမ်းနဖူးတွင် သဲတူးနေသော သင်္ဘောများ၊ ပေါလော မျောနေသော အမှိုက်ကလေးများကြားမှ ရေချိုးနေသော ကလေးသူငယ်များနှင့်တကွ၊ ငါးဖမ်းလှေငယ်လေးများရှိနေလေသည်။ သေချာစွာ လှမ်းကြည့်လိုက်သောအခါတွင် မြစ်လေးထဲတွင် ဗေဒါပန်းများသည် ဦးတည်ရာမဲ့ မျောပါနေလေ၏။ ကျွန်ုပ်၏ စိတ်အစဉ်သည်လည်း ဦးတည်ရာမဲ့ မျှောပါနေသော ဗေဒါပန်းများကဲ့သို့ ဟိုမှဒီမှ လွင့်မျောနေလေတော့၏။ ကျွန်ုပ်သည် မြစ်ကမ်းလေးဘေးနားတွင် ထိုင်နေရင်းနှင့် ပါးစပ်ထဲတွင် ခံတွင်းချဉ်လာသောကြောင့် အသင့်ပါလာသော Red Ruby ဆေးလိပ်ဗူးထဲမှ ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကို ထုပ်ယူ၍ အားရပါးရ မီးညှိရှိုက်ဖွာ လိုက်၏။ ထို့နောက် ပါးစပ်ထဲမှ ထွက်လာသော မီးခိုးများကို ကောင်းကင်ပေါ်သို့ မှုတ်ထုပ်လိုက်ရင်း ကောင်းကင်ကို အမှတ်မထင် မော့ကြည့်လိုက်မိလေ၏။ ကမ်းနံဘေး […]
တစ်နေ့သ၌ ကျွန်ုပ်နေထိုင်ရာ မှော်ဘီမြို့အစွန်၊ မရမ်းတလင်းတောစပ်ရှိ အယူတော်မင်္ဂလာခြံ၏ ရှေ့သို့ ထော်လာဂျီတစ်စီးလာ၍ ရပ်လေ၏။ လူတစ်ယောက်သည် နောက်မှီလွန်စွာမြင့်သော ရှေးဟောင်းကုလား ထိုင်အနက်ကြီးတစ်လုံးကို ကျောတွင်ပိုးလျက် ၎င်းထော်လာဂျီပေါ်မှ ဆင်းလာ၏။ လက်တစ်ဘက်တွင်လည်း အနက်ရောက်လက်ကိုင်တုတ်ကြီးတစ်ချောင်း ကိုင်ထားလေ၏။ ကျွန်ုပ်သည် ထိုသူအား မည်သူမည်ဝါဖြစ် သည်ဟု မပြောနိုင်ပါ။ ထိုသူသည် ကုလားထိုင်ကြီးကို ထမ်းလျက် ကျွန်ုပ်၏ အနီးသို့ လျှောက်လာပြီးလျှင် ကုလားထိုင်ကြီးကို ချလိုက်လေ၏။ ကျွန်ုပ်လည်း ထိုသူကို သေချာစွာကြည့်နေမိလေ၏။ ထိုကုလားထိုင်ကိုချ ပြီးလျှင် ထိုသူသည် ကုလားထိုင်ပေါ်၌ အကျအနထိုင်လိုက်လေ၏။ ထိုလူ၏ အပြုအမူမှာ အနည်းငယ်ဆန်ုး သကဲ့သို့ဖြစ်နေ၍ ကျွန်ုပ်လည်း ဂရုစိုက်၍ ကြည့်နေမိလေ၏။ ထိုသူသည် ကိုင်ထားသောလက်ကိုင်တုတ်ကို အခြားသောလက်တစ်ဖက်သို့ ပြောင်း၍ကိုင်လိုက်ပြီးနောက် . . “ မောင်အောင်ထွန်း. . […]
မြန်မာပြည်၏ အထက်ပိုင်းတွင် တောကြီးတစ်တောသည် ရှိ၏။ ထိုတော၌ ကျွန်းပင်များကဲ့သို့ မြင့်မားသောပင် စည် ပင်ဆောက်ကြီးမားသည့် အပင်များသည် ထူထပ်သိပ်သည်းစွာ ပေါက်ရောက်လျက်ရှိ၏။ ထိုတောသည် အမျိုးပေါင်း အရာထောင်သော တောပန်းတို့ဖြင့်ပြီး၏။ ထို့အတူ အမျိုးပေါင်း အရာထောင်သော ပျားပိတုန်းလိပ်ပြာတို့သည်ရှိ၏။ ထို့အတူ ပျားအုံကို ဖဲ့၍ဖဲ၍ စားတတ်သော ဝက်ဝံတို့သည်လည်း အမြောက်အများရှိ၏။ ထို့ကြောင့် ထိုတောကို “ဝက်ဝံတော” ဟု ခေါ်ကြကုန်၏။ အချို့ကလည်း ထိုဝက်ဝံတောကြောင့် ထိုတောင်သည် ဝက်ဝံတောင်ဖြစ်သည်မဟုတ်၊ ထိုတောင်ကိ အဝေးမှကြည့်လျှင် ဝက်ဝံကြီးတစ်ကောင်နှင့် အလား သဏ္ဌာန်တူသောကြောင့် မူလကပင် ဝက်ဝံတောင်ဟု ခေါ်ခဲ့ကြ၏။ ထို့ကြောင့် ထိုဝက်ဝံတောင်နှင့် နီးသောတောကိုလည်း “ဝက်ဝံတော” ဟု ခေါ်ခဲ့ကြသည်ဟု ဆို၏။ အဆိုနှစ်ခုသည် ခိုင်မာလာသော အခါ၌ အငြင်းပွားဖွယ်ရာ ဖြစ်တော့၏။ […]
အကြင်ရွာသူားတို့ သင်၏ လက်ရှိရောက်ဆဲ အသက်အပိုင်းအခြားမှာ ကံဇာတာကောင်းအောင် ၊ ပွင့်လန်းအောင် ၊ တိုးတက်အောင် ဆောင်ရွက်လို့ရတဲ့ ယတြာကို ဖော်ပြပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်ပြီး ဒီနှစ် ကံဇာတာ မနိမ့်အောင် အညံ့အခိုက်တွေ မကြုံအောင် ဆောင်ရွက်လို့ရပါတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီယတြာနည်းကတော့ ကိုယ့်ရဲ့အသက်ကို အတိအကျ သိပြီဆိုတာနဲ့ ဆောင်ရွက်လို့ရပါတယ်။ မွေးသက္ကရာဇ် အတိအကျ မသိရင်တောင်မှ ကိုယ့် အသက်သိရင် လုပ်လို့ ဆောင်ရွက်လို့ ရပါတယ်။ အသက်ကို တည်ရတယ်။ ပြီးရင် (၇)နဲ့ စားရတယ်။ အကြွင်းအလိုက် ဆောင်ရွက်လို့ရတဲ့ နည်းပါ။ ဒီနေရာမှာ တစ်ခု သတိထားရမှာက ကိုယ့်ရဲ့အသက်ဟာ ၂ဝကျော်ရင် ၂၁-နှစ်လို့ ယူဆရပါတယ်။ အသက်၂ဝရဲ့ မွေးနေ့ကို ကျော်ပြီဆိုတာနဲ့ ကိုယ့်အသက်ဟာ (၂၁)နဲ့ တွက်ရပါတယ်။ အဲဒီတော့ […]