– လူ့ဘဝမှာ နေ့စဉ်နဲ့အမျ မိမိ၏ပရိယေသနဝမ်းရေးကိစ္စအတွက်ဘဲဖြစ်ဖြစ်၊ အရေးအရာကိစ္စအတွက်တွေမှာဘဲဖြစ်ဖြစ် ကာယ၊ဝစီ၊မနော ဆိုသည့် ကိုယ်နှုတ်နှလုံးတွေနဲ့လူအများကိုဆက်ဆံကြရပါတယ်… ထိုသို့ဆက်ဆံသည်အခါ သူ့ကိုအမှန်တကယ်သိစေချင်တာလား? ငါသူ့ထက်သိတယ်ဆိုပြီး အပေါ်ဆီးရဖို့ဆက်ဆံတာလား? သူသိမြင်တာနဲ့ ငါသိမြင်တာ တူလား မတူလား နှိုင်းယှဉ်ချင်လို့ဆက်ဆံတာလား? သူ့ကိုသွေးထိုးစမ်းသပ်ဖို့ ဆက်ဆံတာလား? ငါသိတဲ့အရာတွေမျှဝေဖို့ ငါပြောတာကိုသူချည်းချည်းနားထောင်ဖို့လား? သူပြောတာကိုငါ ခေါင်းငြိမ့်ပြီး နားထောင်ဖို့လား? စသည့်စသည့် ဆက်ဆံရေးတွေ အဆင်ပြေချောမွေ့ဖို့ဆိုတာ အပိုအလိုမရှိ ဟန်ဆောင်မှုကင်းကင်း အမျော်အကြောက်ကင်းကင်းနဲ့ ဆက်ဆံကြမယ်ဆိုရင် ပဋိပက္ခတွေ၊ ပြသနာတွေ အတော်သက်သာမယ်လို့မြင်မိပါတယ်…. ကျွန်တော်ဟာ ဒသနတခုကြောင့် တချိန်တုံးက သူများကိုသိစေချင်သည့် စိတ်တခုတည်းကြောင့် ဆက်ဆံရေးမှာ ခလုတ်ခတင်းဖြစ်ခဲ့ဖူးတယ်… ဒီခလုတ်ခတင်းဆူးညောင့်ခလုတ်ဟာ ကျွန်တော်ဖန်တီးလို့ဖြစ်လာတာလား? သို့မဟုတ် သူ့နဂိုမူလက ရှိနေသည့်အရာလား? ကျွန်တော့်ကိုကျွန်တော့် ပြန်မေးကြည့်သောအခါ… ဆူးညောင့်ခလုတ်ဆိုတာ ကျွန်တော်တို့မမွေးခင်ကတည်းကရှိနေပြီးသားအရာတွေပါ… ဒီဆူးညောင့်ခလုတ်တွေကျော်လွှားနိုင်ဖို့ဆိုတာ သူ့ကိုခလုတ်တိုက် သူနှစ်နာအောင် လုပ်ရာမှာ မဟုတ်ဘဲ […]

– ငါအခုလို လူဖြစ်လာတာ ရှေးရှေးဘဝက ငါ့ကုသိုလ်ကံကြောင့်ဆိုရင် လက်ရှိဘဝ ငါ့မိဘ၏ မေတ္တာစေတနာ အနစ်နာ စသည့် စသည့်ဖေါ်ပြလို့မကုန်နိုင်သည့် ငါ့မိဘ၏ကျေးဇူးတရားများကို သစ္စာဖေါက်ကျေးဇူးကန်းရာရောက်ပါမည်… – ငါအခုလို ဖြောင်းသန်းသည့် ခရီးလမ်း လျှောက်လမ်းနိုင်တာ ရှေးရှေးဘဝက ငါ့ကုသိုလ်ကံကြောင့်ဆိုရင် လက်ရှိဘဝ ငါ့ကို သွန်သင်ဆုံးမ လမ်းညွှန်ပြသည့် ဆရာသမားကို သစ္စာဖေါက်ကျေးဇူးကန်းရာရောက်ပါမည်…. – ငါအခုလို လောကအလည်မှာ အဆင်ပြေနေတာ ရှေးရှေးဘဝက ကုသိုလ်ကံကြောင့်ဆိုရင် လက်ရှိဘဝ ငါ့ကိုကူညီဖေးမ စောင့်ရှောက်ကြသည့် အပေါင်းအသင်းမိတ်ဆွေများနှင့် လူသားအများကို သစ္စာဖေါက်ကျေးဇူးကန်းရာရောက်ပါမည်… ဘဝ၏အကောင်းအဆိုး အကြောင်းအကျိုးမှန်သမျှ ရှေးဘဝ ကုသိုလ်ကံက ပြဌာန်းတာမှန်ရင် လက်ရှိ ဘဝ ဇွဲလုံးလဝိရိယ ပြော၊ပြု၊၊နေကြ ပစ္စပန်ကံမှန်သမျှတွေကို အသိအမှတ်မပြုရာရောက်သလို မိမိကိုယ်မိမိမပိုင် သူများချုပ်ကိုင်ရာနောက် တကောက်ကောက်လျှောက်လမ်းကြပေရဦးမည်….ဒါကြောင့် စဉ်းစားမျှော်မြင် ဆင်ခြင်ကြလော???….

လူတွေ တစ်ယောက်ကို တယောက်ပေါင်းဖေါ်နေကြတာ များသောအားဖြင့် ခံစားချက်တူလို့ အတူတကွနေကြတာ များတယ်… ဒီခံစားချက်ဟာ မခိုင်မြဲဘူး…ခံစားချက်အကောင်းနဲ့တွေ့နေသေးလို့ အတူလက်တွဲနိုင်ပေမဲ့ ခံစားချက်အဆိုးနဲ့ တွေ့ပြီဆိုရင် အတော်များများ လူတွေဟာ လမ်းခွဲကြတော့တယ်…. နိုင်ငံရေးဘဲလုပ်လုပ်၊ စီပွားရေးဘဲလုပ်လုပ် ၊ လူမှုရေးအကျိုးပြုလုပ်ငန်းဘဲလုပ်လုပ် အသိ၊ အမြင်၊ အကျင့် တွေတူပါမှ ယုံကြည်ချက်ပန်းတိုင်တူမယ်….ယုံကြည်ချက်ပန်းတိုင်တူမှ စည်းလုံးမှု အင်အားဖြစ်မယ်…အဲဒီအင်အားရှိပါမှ…ရောက်ချင်သည့်ပန်းတိုင် ရောက်မည်ဖြစ်ပါသည်… ဒါကြောင့် မတူညီတာတွေဘေးဖယ် တူညီတာတွေ အတူတကွပူးပေါင်း လုပ်ဆောင်ကြလို့ ဘယ်လိုပင် ပြောပြော…. လောကကို သိမြင်နားလည်သည့် အသိ၊ အမြင်၊ အကျင့် မတူသေးသရွှေ့ ရေရှည် အတူလက်တွဲပြီး လိုရာပန်းတိုင်သို့ရောက် ရန်ခက်ခဲ နေကြဦးမည် ဖြစ်ပါသည်…. အမြင်တူရန်…မရှိရင် မသိဘူး….မသိရင်လည်း မရှိနိုင်ဘူး…ဒါကြောင့် ရိုးရိုးသားသားဘဲ မသိရင် မသိဘူး…မမြင်ရင် မမြင်ဘူးလို့ သိ၊ မြင်ပေးကြရင်….. […]

– လူနည်းစုတိုင်ရင်းသားနှင့် အတိုက်အခံတွေကို ခွဲခြားဖိနှိပ်ခွဲခြားဆက်ဆံတာကို အဏာရှင်အုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့က တာဝန်ယူတယ်… – လူနည်းစုအရင်းနှီးနည်းနည်းစီပွါးရေးသမားတွေကို ခရိုနီဓနရှင်တွေက ခွဲခြားဖိနှိပ်ဆက်ဆံဖို့ တာဝန်ယူတယ်…. – လူနည်းစုဘာသာဝင်များနှင့်လူနည်းစုလွတ်လပ်စွာယုံကြည်ချက်ရှိသူများကို ခွဲခြားဖိနှိပ်ဆက်ဆံတာကိုကြတော့… ရိုးရာဗုဒ(Buddha) ဘာသာရေးခေါင်းဆောင်များက တာဝန်ယူတယ်…. ဒါကြောင့်နိုင်ငံကို …..အထက်ပါ… (၁) အဏာရှင် (၂) ဓနရှင် (၃) ဘာသာရှေး အရှင် စသည့်လူတန်းစား သုံးရပ်တွေက တာဝန်ခွဲဝေပြီး အုပ်ချုပ်နေကြတယ်…. အထက်ပါလူတန်းစားတွေဟာ မရိုသားသောသူ…ကောက်ကျင့်သောသူ…လူလိမ်….လူကောက်များ ဖြစ်ကြပါသည်….ဪဒါကြောင့် ဒီလူတန်းစား(၃)ရပ်ကြီးစိုးနေသရွှေ့ နိုင်ငံလွတ်မြောက်အေးချမ်းမည်မဟုတ်သေးပါ….. ” ပညာမဲ့သူ ကြီးစိုးမူကား လက်အောက်ငယ်သား ဆင်းရဲရ၏” ” ပညာမဲ့သူ အုပ်စိုးမူကား လက်အောက်ငယ်သား နှင်းပြားဖြစ်၏”…..

“ညောင်စေ့လောက်လှူ ညောင်ပင်လောက်ရ”… ဆိုသည့်စကားဟာ လာဘ်လာဘကိုဦးတည်ပြီးဟောပြောနေတာများဖြစ်နေမလားလို့သုံးသပ်မိတယ်…….. ညောင်စေ့လောက်ဘဲလှူပြီး ညောင်ပင်လောက်ရတာဟာ တရားပါ့မလား?…. …ထို့အတူဘဲ လေးသင်္ချေနဲ့ ကမ္ဘာတစ်သိန်း အချိန်တွေပေးဆပ်ပြီး ဘုရားဖြစ်ခါမှ လေးဆယ့်ငါးဝါဘဲ ဖြစ်ခွင့်ရတယ်…ဒါဟာ တာဝန်များပြီး အခွင့်အရေးနည်းနေတယ် လို့မြင်မိပါတယ်…စဉ်းစားကြည့်?….အလုပ်ကိုနည်းနည်းလုပ်ပြီး လုပ်အားခကိုများများရချင်တဲ့လူလည်း မဖြစ်သင့်သလို……အလုပ်ကိုများများလုပ်ပြီး အခွင့်အရေးနည်းနည်းရတဲ့လူ လည်းမဖြစ်သင့်ပါ…အဲဒီနှစ်ခုဟာ မတရားတွေဘဲဖြစ်တယ်… တနည်းပြောရရင်…အလုပ်ကို နည်းနည်းလုပ်ပြီး ကိုယ့်အတွက်များများရချင်တဲ့လူသည် “ကာမ”ဘုံသားဖြစ်ပြီး…အလုပ်ကိုများများအနှစ်နာခံပေးဆပ်ပြီး အခွင့်အရေးကိုနည်းနည်းနှင့် လုံးဝမယူသောသူသည် “ရူပါရူပ” ဘုံသားများဖြစ်ကြပါသည်…(၂၉)နှစ်ထီးနန်းစည်းစိမ်နဲ့နေခဲ့တာဟာ အခွင့်အရေးသမားဖြစ်ပြီး…(၆)နှစ်မှားကျင့်ခဲ့ သည့်အကျင့်ဟာလည်း တာဝန်ကိုကြီးကြီးယူပြီးအနှစ်နာခံ သမားဖြစ်နေတယ်…ဒီအစွန်း နှစ်ခုကိုနားလည်လို့ တာဝန်နဲ့ အခွင့်အရေးမျှသည့် အလယ်လမ်းကိုသူလျှောက်ခဲ့လို့ ဘုရားအဖြစ်ကိုရောက်ခဲ့တာပါ… အခွင့်အရေးနှင့် တာဝန်မမျှတလျှင်လောကကြီး မငြိမ်းချမ်းနိုင်ပါ….တာဝန်နှင့် အခွင့်အရေး မျှမျှတတသုံးဆောင်တတ်ပြီး.. ကမ္ဘာလောကကြီး ငြိမ်းချမ်းပါစေ….