လရောင်ချို အခင်းအကျင်းနဲ ့ တိမ်တွေနဲ ့ စစ်ခင်းတဲ့ တစ်ခဏ ကြယ်တွေ ကြွေတဲ့  ညဉ့်မှာ ငါ့မျက်ရည်တွေ……… မြက်ခင်းလေးပေါ်အိပ်စက်ခဲ့တယ်.. လူမသိအောင် ရှိုက်ငင်သံတွေ အဖော်ပြုလို ့..။ ……….. ဘာတွေကများ တည်မြဲလို ့လဲ…..။ ………………….. မြက်ဖျားနှင်းလေးတွေလေ တစ်လက်လက်တောက်ပစွာ မာနတွေ ပြိုင်နေလိုက်ကြတာ……။ ………. ငါ့မျက်ရည်က မတည်မြဲပါဘူး ကလေးရယ်… နေရောင်လာတဲ့အခါ….. မင်းသိလာပါလိမ့်မယ်….။ အရာရာပေါ့လေ တစ်ခဏ အတွင်းလေးမှာပေါ့ မိုးခါးရေတွေကို ဘာသာရေးတံဆိပ်ကပ်လို ့… ဝံ့ကြွားသောက်သုံးကြတယ်… သူတို ့မှ မရူးရင် ဘယ်သူရူးမှာလဲ ကလေးရယ်.. ငါ့ မေမေ…သိပ်ကြောက်နေမှာ …. မတူညီခြင်းတွေ မှန်သမျှ တူညီမှုတခုအောက်မှာ ပြိုင်ဆိုင်ကြတယ်.. တူညီမှုတခု အောက်မှာ… မတူညီတာတွေ အဆုံးသတ်ကြမယ်.. ကလေးရေ… […]

ထိတ်ထိတ်ဝေဝေ ညဉ့်နက်တွေထဲ အေးစက်စက် သိုင်းဖက်လာတဲ့ လရောင်တစ်ဝက်တစ်ပျက်နဲ ့ဘဲ ကိုယ့် အားငယ်မှုကို ကိုယ်သောက်သုံးရ…။ နှင်းတွေလေ…… ကျနေလိုက်တာများ တွတ်တီးတွတ်တာနဲ ့ ဆရာမင်းလူရဲ ့ “ငှက်ကလေး”ပေါ့ ပြတင်းတံခါးမှန်ထဲမှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ရှာဖွေယင်း ဝိုင်ပြင်းပြင်းနဲ ့ဘဲ …. ငိုချင်းမချမိအောင် ကိုယ့်ကိုကိုယ် လှည့်ရှောင်နေရတယ်..။ သတ္တဝါ တစ်ခု ကံတစ်ခုတဲ့ တစ်ကောင်တည်းဘဝမှာတော့ ကံပေါင်းများစွာက အချက်ကျကျ ကပြီကရီလုပ်တိုင်း ငါ့ အရောင်တွေ ခြောက်ခြားကြလေရဲ့…..။ ဘဝတူငှက်ကလေးရေ အလွမ်းဘဲဖြစ်ဖြစ် နာကျည်းမှုဘဲဖြစ်ဖြစ် ငါကတော့…. ကင်းဗတ်စပေါ် အန်ချလိုက်တာဘဲ။ မင်းကတော့ ပိုတော်တာပေါ့… ကွန်ပြူတာထဲ အန်ထည့်လိုက်ရော… မင်းကမှော်ငှက်လေ ငါ့ရဲ ့ကောင်းကင်ထက်မှာပေါ့…။   ကျော်စွာခေါင်  

အရာရာ ကြွေကျနေတဲ့ စကြဝဠာ မြေကမ ္ဘာ ရင်ကွဲနာကျနေပေမယ့် လျှို ့ဝှက်အပ်သော နေရာမှာ စပယ်ဖြူတွေ ပွင့်ခဲ့တယ် … ။ ……….. ……….. ပိန်းနက် အက်ရှတဲ့ ညဉ့်တွေထဲ မျက်ရည်နဲ ့ အိပ်စက် ပင့်သက်တွေ အလီတွက်ရင်း … ခံစားခြင်း  မဲ့တဲ့ ဘဝ … …………….. ညဉ့်တညရဲ ့တစ်ခဏ စပယ်ရနံ ့တွေ သင်းခဲ့တဲ့နောက် … …………. မာယာတို ့ရေ…. မင်းတို ့ပြောသလို ကမ ္ဘာပျက်ချင်လဲ ပျက်ပါစေတော့ … ငါကတော့ ………. စပယ်ရနံ ့တွေ ရှူရှိုက်ရင်း….. ဘဝ ခန္ဓာအသစ်နဲ ့ အသက်ရှင်ခြင်းကို ထပ်မံပိုင်ဆိုင်။   […]

အသွေးအရောင် ကောင်းကောင်းနဲ့ ဓါးတစ်ချောင်းရဲ့ပန်းပွင့် ခွေးလေခွေးလွင့်တွေ ဝိုင်းကိုက်တယ်…။ ပန်းတစ်ပွင့်ကတော့.. မြင့်သထက်မြင့်လို့ တင့်တယ်ခြင်းတွေ ခညောင်းညွှတ်ဆင်း ခွေးအိုကြီးတွေအတွက် ကြောက်လန့်ခြင်းကိုဖြစ်စေတယ်…..။ မန္တလေးကြိုးကြီးချိတ်နဲ့ ပန်းတစ်ပွင့်ကို သေနတ်ခါးချိတ်တဲ့လူတွေ အသေကြောက်တယ်……။ ပုဝါပါးလေးခြုံထားတတ်တဲ့ ပန်းတစ်ပွင့်ကို တိုက်ပုံဝတ်တွေ အသေလန် ့တယ်…။ တစ်ပါတ်လျှိုဆံထုံးလေးနဲ ့ ပန်းတစ်ပွင့်ကို ကြက်သရေခေါင်းပေါင်းတွေအတွက် သွေးပျက်စေတယ်….။ ကြိုးကြီးချိတ်ဝတ်တာချင်းအတူတူ မိန်းမလို မိန်းမရ    …မဟုတ် မိန်းမသားပီပီ  လှတော့ ပန်းတစ်ပွင့်ကို ငြူစူချင်ကြတယ်…။ သူမ……. လှပတယ် ရဲရင့်တယ် တင့်တယ်တယ် မြင့်မြတ်တယ် နူးညံ့စွာ မာကြောလှတယ်…။ ပန်းတစ်ပွင့်မှာ… ရန်သူတွေများတယ်… သူတို့က ရာဇဝင်တစ်ခုကို အကျဉ်းချထားရင် ရလိမ့်မယ်လို့ ဉာဏ်နုံ့စွာနဲ့ယုံကြည်တယ် ဒါကြောင့်လည်း….. မျက်မမြင်ပုဏ္ဏားတွေ အခါပေးသမျှ တိုင်းပြည်တစ်ခုလုံး ချေမွခံခဲ့ရတယ်…။ ပန်းတစ်ပွင့်က… စာတတ်တယ်…. […]