maung khinminဝဠာ ခွင်…သလ္လာဆင်မြန်း ပါလို ့ ဒေဝါရှင် ..အာကာ နန်းတွင် လ အာဏာရ ကာ…ရွာမယ်ပြင်…. မှိုင်းညို့ကာ အနောက်တောင်ရပ်ဆီမှ ပြိုးပျက်ကာ….ရွာမလို ခြိမ်း ပါနဲ ့ လျှပ်ပန်း နွယ်တို ့…ကကြိုးဆင်… ရွာစေ့ချင်…စံပါယ်တွေမွှေး အောင်ပ မြတ်လေး ရယ်…ခတ္တာပန်း စုံတို ့ ထုံသင်း ဝေ…မိုးရေ ထဲ လှပေခြိမ့်.. ရွာ စမ်း ပါ့….ရွှေမိုး ညို…. မြစ်၊ချောင်း၊ကန်၊အင်း၊အိုင် ပြည့်လျံမောက်ရုံမက ဆည်၊မြောင်းပါ မကျန်…. ပြိုမယောင်…ညိုမှောင်ကာ ခြိမ်းပါနှင့် ဝသာန်ခါ…အာကာမှာ…အာဏာရသူမို ့ ဒို ့ပြည်မဟာ….အေးချမ်းသာ…စွေရွာ လိုက်ပါတော့……. မိုးနတ် ဒေဝါ..။။။
မြန်မာ….ဆိုဆို ဗမာ……ဆိုဆို ပ အဆံ သာ…အဓိက ပါ စေချင်….. အကျဉ်းကို…အကျယ် ဖွင့်ချင် .. ကြပါနှင့်…. အပ်ရာ ကို ..ဗုံးနှင့် ခွင်း ရင် ပ ဒင်း …တို ့မိုက်မယ် မထင်… ခုတ်ရာ ရှရာ လွဲလေပေါ့ မွဲစမ်း နဲ ့….ဉာဏ်တွေ ရယ်… ခုခါ မယ်…ရောင်နီ လင်း ကာစ မရောင် ရာ ဆီမလူး ချင်ပါ နှင့် ညီညာညာ….ချီကာ အနာဂတ်ဆီ သို ့ ပြည်တော်သာ စေကြောင်း ရယ်နဲ ့… ရွှေ လက် ကယ် တွဲ…။။။။
အကြင်ခက် သမို ့…တမင်ဖြတ် နင်မက် တဲ့ ..ငွေ ရေလိုမစီး…ငါ့ခရီး က ကြမ်း သ ပ….. စမ်း လို မအေး…ပန်းလို မမွှေး တဲအို လေး ထက်…ကဗျာ စပ်သူ ရဲ့… အနာဂတ်….. အိပ်မက် ဖို ့ပင်….နင် စိတ်ကူး မယဉ်………. တွယ်ငင် နှောင်ဖွဲ ့…ရင့်လို ့မှည့်မှ ဖဲ့ထွက် ခွာပြေး…ခုတော့ ဝေးပြီ တေးသီ မချို..ငေးရီး ငိုမြဲ စိုရွှဲ မျက်ရည်..ကံက ခေလို ့ လေနှင် ရာလွင့်…သောက မြစ်ပြင် သခင် ချန်ခဲ့…ဖော်မဲ့ တိတ်ဆိတ် လရိပ် မဖြာ…နွေကန္တာ နှယ် ကဗျာ သည်မှာ…ဘယ်မှာ ဖြေလို ့ […]
အမည်း တစ်စက်..ဖျက်ဖို ့ရန်ခက် နက်ဖြန် ပျောက်ဆုံး…အမှောင် ဖုံးလွှမ်း စုံလုံး ကန်းပေါ့….စမ်းတဝါး သာ ဘယ်မှာ ရှာရ….နောင်တ ကိုလွယ် အိပ်မက် ပြယ်လွင့်…စွန် ့ပစ် ခြင်းဒဏ် သိမ်ငယ် ခံခက်…အပျံ ခက်ဆဲ ကံ ကမွဲသူ…နေပူပူ မှာ ဖြေကူ သူမဲ့…တောင်ကျိုး ငှက်နှယ် ရှင်လျက် နှင့်သေ…သောက မွှေဆဲ ပြိုလဲ စိတ်ဓါတ်…မျှော်လင့် ပျက်ပြယ် လောက လယ်မှာ..ဗလာနတ္ထိ ရှက်မိ လိပ်ပြာ..စိတ်နာ အတိတ် အရိပ် ဟပ်ထင်…ကြေးမုံ ပြင်လို အလိုဆန္ဒ..မြိုချ ကြာရှည် သေရာ ပါမယ့်….ဒဏ်ရာပေ တွေဝေ မိုက်မှား…လောကီ သားမို ့ အမှားတစ်ခါ…စာမျက်နှာတွင် ပြင်ဆင် နောင်တ…နောက်မကျ လဲ စွန်းဆဲ […]
မျှော်လင့်ခြင်းရဲ့ နက်ဖြန် ယုံကြည်လျက် ..ပျံသန်း ကိုယ့်လမ်းကိုယ် ထွင်.. ခရီးနှင် ဆဲ………….. မီးလွင်ပြင် ..ဓါးတောင်တန်း ပန်းရိုင်းတို ့မြေ….ဖူးပွင်းဝေဖို ့ သွေးနဲ ့ပေးဆပ်..အိပ်မက်မဟုတ် အထ္တုပ္ပတ္တိ..သမိုင်းရှိ စွ မှိုင်း ခေတ်မှသည်…ယနေ ့ထိအောင် မယိုင် စိတ်ဓါတ်..လွတ်လပ်ငှက် တွေ ပျံသန်းလေပြီ…မာန်ဟုန်ချီလျက် ကောင်းကင် ထက်၌…ဖျတ်ဖျတ် တောင်ပံ အမှန် ဆီသို ့…………….. တစ်ရံ ရောခါ…နာနေ ရင်ထဲ မေ့ခက်ခဲ စွာ…နေ ့ရက်စွဲ ကြာ အနာ ဖေးတတ်…မဝေးတော့ ပါ သာယာ တစ်နေ ့…အာဏာ ဓလေ့ မမွေ ့ကမ ္ဘာ….တစ်နေ ့ကွယ်ပျောက် တစ်မိုး အောက်မှာ……. အဆိုး […]
မြန်မာတွေ စိတ်မဆိုးနဲ ့ ဒဲ့တိုးပဲ ပြောတော့မယ်.. အမျိုးရင်း တွေ…အချင်းချင်း စစ်မခင်း ကြလေနဲ ့… သွေးစည်း လို ့ ချစ်ခင် လေ…. ကုလားမြင် အထင်သေး သမို ့ တရုတ် ကဖြင့်…ရှုံ ့ချမယ် ရှက်လှဖွယ် ကမ ္ဘာ့ အလယ်မှာ မြန်မာ့ ရာဇဝင် ရိုင်းရချည့်.. သမိုင်း အရှိ သင်ခန်းစာ တွေ…. မြန်မာတွေ စည်းဖောက်လို ့ ထီးပျောက်ခဲ့…ဒို ့အရှင် တွေ… ပလ္လင် ပေါ် ခွေးတတ် သလိုပ ဘေးထွက် လည်း ဆိုးခဲ့သပ ကျွန် တစ်ခေတ် မှာ…နွံနစ်ရှည်ကြာ.. ဪ….အရင်းစစ်တော့ အမြစ် မကောင်းခဲ့ […]
တစ်ခါ တစ်ရံ ကာရံ နုသစ် ပျိုမြစ် စိတ်ကူး ပေါင်းကူး ချိတ်ဆက် အိပ်မက် ပန်းခင်း အသက် သွင်းကာ ကဗျာ တစ်စ လှပ နရီ သံစဉ် ညီညွတ် လွတ်လပ် ပုံဖော် ရုပ်လုံး ပေါ်စေ သန္ဓွေ လွယ်လျှက် ခက်လက် ဝေဆာ တန်ဆာ ဆင်မြန်း ကဗျာ ပန်းပွင့် ရဲရင့် စမ်းကွယ် လွမ်းလို ့ နွမ်းသူ ကြမ်းလို ့ ပမ်းသူ အပူ သောက လူ ့လောက ထဲ အပမ်း လည်းပြေ စိတ်ဖြေ ကြည်နူး ပွင့်ဖူး မာလာ ဥယျာဉ် သာ၌ ကဗျာ ရေးစပ် ကျေနပ် သူ..။။။
ကြည့်လေရာ…ကိလေသာ…အတိ အရှိကို…အသိအောက်မှာ…. ထားကြည့်ဖို ့…..ကိုယ့်စိတ်ကိုယ်… ကြိုးညှိ ရင်း…….အဲဒီ အလင်းများ ရှိရာ ဒုန်းစိုင်း မုန်တိုင်း တွေ ကြားမှာ… ဒေသနာ တွေ နာကြားရဦးမယ် ဘယ်မှာ နားမလဲ……. ဇရာ ရဲ့..ဓါးသွား က ငါ့ ခန္ဓာကို.. ပါးပါးလှီး လာလိုက်တာ မရဏ ရဲ့တံခါး ဝ… ရောက်လုနီး..ခဲ့ပေါ့ အျည်းအနှီးမဲ့ လောကဓံ ရေ သစ္စာ တရားဆီ….အဆန်ခရီးမှာ အလျှံ ညီးညီး မီးတောက်တွေ..ကြားကနေ ငါဟာ…….ပျံပြီး တတ်မယ့် ဖီးနစ်(စ်) ငှက် တစ်ကောင်လဲ.. မဟုတ် ပြန်ဘူး..။။။
မော်ဒန် ကဗျာ တစ်ပုဒ် ဖတ်ရ သလို… အချစ် ဆိုတာ…. မျက်မှောင်ကုပ်…ခေါင်းရှုပ် ပြီး အဆီ အနှစ် ကို….စုုပ် ထုတ်ရတာမျိုးလား…… အငြင်း အခုံ …မုန်တိုင်းသည်းထဲ ရဲရဲ ပွင့်လိုက် ပ… အန်ချ လိုက်တဲ့…ကဗျာ တွေ… ဖူးဖူး ကို ဝေလို ့….မဆုံး……….. လွတ်လပ်စွာ…သဘောထား ကွဲလွဲမှု တွေနဲ ့အတူ ခံစားချက် ကို…ညှိယူလို ့…. ရစတမ်းဆို….*စစ်* ဆိုတာ… ဝေါဟာရ အသစ် ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်… ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်…အချစ်မပါပဲ.. ကဗျာ ကိုတည်ဆောက်လို ့…မရသလို ကမ ္ဘာ ကို…လည်း စိုက်ပျိုးလို ့..မရ ဘူး.. ငါ….ယုံကြည်မိတဲ့..အချစ်က နှလုံးက […]
တစ်ယောက် တစ်လက်….ကိုယ် စီ ယှက်ပြီး.. တစ်စိတ်တစ်ဝမ်း….ဦးပဲ့ ထမ်းကာ တတ်လှမ်း ရွယ်ရည်….ပန်းတိုင် ဆီသို ့ ရွှေပြည်တော်ကြီး….ပြန်လည်တည်…… မှုန်ရီ ဝေဝါး….အတိတ်ခါးကို လှေကား လိုတတ်…သမိုင်းဆက်ရန် ပိုင်းဖြတ် ပညာ…စာမျက်နှာသစ် ရာဇဝင်ဖြင့်…ကျန်ရစ်စေ…… တိုင်းရင်း စုံလင်….မြန်ပြည် ခွင်ဝယ် စည်ပင် ယဉ်ကျေး…ပေါင်းစု ဝေးလျှက် ချစ်မြတ် ကြည်ဖြူ…ဖေးမ ကူရင်း ဒို ့သွေးရင်းမို ့….ညီအစ်ကို ပေ… ဒီမို ကရေစီ…ညီအစ်ကိုတတွေသည် သည်မြေ သည်ရေ..ဘိုးဘွား အမွေကို တိုးပွား ဆင့်ကဲ…ဒို ့လက်ထဲ မှာ ရှေ့သို ့ ရဲရဲ….အားမာန်ချီ……… ခေါင်းဆောင် ဟူသည်…တူညီမျှတ လမ်းမှန် ပြလျှက်…အတတ် အသိ ထန်းညှိ မောင်းနှင်….ပြုပြင် စိတ်ဓါတ် […]
အမှားတစ်ရာ မကကြတော့ဘူး… အမှန်တရားဆီ ခရီးနှင် ခဲ့ကြတယ်… နောက်ပြန်မလှည့်ချင်တဲ့ စိတ်ကို အတိတ် တွေက ပဲ့ကိုင်ခဲ့………. ကောင်းကင် အမိုးကို ဖောက်ခွဲ ဆန္ဒ မျိုးစေ့တွေ ကြဲချ…. ညည်းတွား မှုတွေကို ခဝါချဖို ့.. ခွန်အားအသစ် …မွေးဖွား ဖို ့လိုတယ်… လွတ်လပ်မှု ကငါ့ထံ မလာတော့လည်း.. လွတ်လပ်ခြင်းဆီ…ငါပျံ ရမှာ ပ တစ်နေ ့ တစ်လံ မက….ခရီးဆန် ့… နောက်ပြန် စီးဆင်းနေတဲ့…မြစ်ထဲ တစ်ကယ်ဆို….လုံ ့လ ကအားနည်းနေသေး…. တစ်မိန် ့ တစ်သံကို…. နိမ္ဗာန် ထင်မှတ်ခဲ့ကြတာတော့….မဟုတ်ဘူး.. စိတ်မမှန်တဲ့ အရူးတွေရဲ့ လက်မှာ အနာဂတ် ဆိုတာ….မှုန်ဝါးဝါး ဒီလိုနဲ ့..လုံးပါးပါးခဲ့ကြ…. […]
အလှပေါ် အယဉ်ဆင့်ပါလို ့ ပန်းတော်ဝင် သဇင်ပွင့်တွေက ပင်မြင့်မှာ…စံ တောဂနိုင် နံနက်ခင်းမှာလ ပန်းရောင်စုံ ကတ္တီပါခင်း တွေနှင့် အလှချင်း လည်းပြိုင် ဘယ်မနိုင် ပြိုင်စံရှားပါပေ့.. မော်ကြွားကာ လှဂုဏ်မောက်မာတယ်.. ကွယ်…….တစ်နေ ့တော့ ရင်ဖြင့်.. ကြွေလွင့်မှာ ဓမ္မတာ…သူမသိပေ သမို ့ ဝေပွင့်ပါ….ပင်ယံထက်ဆီမှာ စွမ်းကုန် ဝင့်ဝါလို ့… ပန်းတို ့ သဘော…..။။။။
ဒို ့တိုင်း ဌါနီ…မြန်မာပြည်ဝယ် ဆန် ရေ စပါး…လွန်ပေါများပြီး သစ် ကျောက် လောင်စာ…ပေါလျံ ပါ၏… သို ့ပေငြားလည်း…ဒို ့ပြည်သားတို ့ ဝမ်းမီးတောက်လောင်…လူတို ့ဘောင်ဝယ် မကြွယ်ဓန…မလောက်ငှရှာ တစ်နေ ့စာအတွက်…အရှာ ခက်မြဲ.. ငတ်မြဲ ကြာရှည်….မြန်မာပြည်မှာ အာဇာနည်ဘွား…ပြည်ချစ်သားတို ့ ကြိုးစား မျှော်ရည်…တန်းတူညီဖို ့ ညီညာ ပေါင်းစု….ဓိဌါန် ပြုရင်း ဖြေရှင်း ပညာ…အနာဂတ်သာအောင် ညီ နောင် တိုင်းရင်း….သွေးစည်းခြင်းဖြင့် ရင်း နှီးအောင်ပြု….ပြည်ထောင်စု မှာ တိုး တတ် ချမ်းသာ….မြန်ပြည် သာမည် တွဲလက် များလည်း….ညီစေသော်…။။။