ေမာင္ဘလိူင္နောက်တစ်နေ့ ညဦးပိုင်း ရှမ်တာရမ်ကြီး ပြန်လာတဲ့ အချိန်မှာ ကျွန်တော်ပေးထားတဲ့ ကတိကို အကောင် အထည်ဖော်တော့တာပဲ။ငနဲကြီးကထုံးစံအတိုင်း မူးပေပြီး ယိုင်ထိုး ယိုင်ထိုးနဲ့ လှေကားကို အနိုင်နိုင် တက်လာ တယ်။လှေကားကလည်း သိပ်ကောင်းတာမဟုတ်ဘူး။ခနော်ခနဲ့ရယ်။ဝီစကီနံ့လေး တသင်းသင်းနဲ့ ငနဲကြီး လှေကား ထိပ်တော့ရောက်လာပြီ။နောက်တော့ ကျွန်တော်မှန်းထားတဲ့နေရာကို ဖြတ်တော့မယ်။အဲ့ဒီနားက လက်ရန်းက မစ္စတာ ရာမကရစ်ရှနားက ပြင်ဖို့ကျန်နေသေးတာလေ။လက်ရန်းက တော်တော်လေး ယိုင်ရွဲ့နေတာ။အဲဒါကို ကျွန်တော်သိလို့ ငနဲကြီး အဲဒီနားရောက်တဲ့အထိ စောင့်နေတာပဲ။သူလည်း အဲဒီလက်ရန်းနားကပ်ရော ကျွန်တော်နောက်ကနေ ဆောင့်တွန်းပစ်လိုက်တယ်။ကျွန်တော်တွန်းလိုက်တဲ့ အရှိန်နဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးက ယိုင်နဲ့နဲ့လက်ရန်းကို ခပ်ပြင်းပြင်းတိုက်မိတော့ ဘာခံနိုင်မလဲ။ဖြောင်းခနဲ ကျိုးထွက်သွားပြီး မစ္စတာရှမ်တာရမ် ခမျာ အော်တောင်မအော်နိုင်ဘူး လွင့်ကျသွားတာပဲ။ ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာတော့ လူကြမ်းတွေ မိုးမျှော်တိုက်ကြီးတွေပေါ်က ပြုတ်ကျရင် ဘယ်လိုပြသလဲ။ သိတယ်မို့လား။လေဟုန်စီးနေသလိုလို ဘာလိုလိုပြ၊ခြေတွေလက်တွေကလည်း ကို့ယိုးကားယား ဗလပွေရှုပ်အောင် […]
ဂူဒီယာ အိမ်ပြန်လာပြီတဲ့။ကျွန်တော်တော့ မြင်ကိုမမြင်မိသေးဘူး။သူ့အဖေကြီးက သိတယ်မဟုတ်လား.. သူတို့အိမ်ထဲ ဘယ်ငနဲမှ အဝင်ခံတာမှမဟုတ်တာ။ဘွားတော်ကတော့ ပြောရှာပါတယ်။သူ့ယောက်ျားက သူလုပ် တာတွေမှားမှန်း သိသွားပါပြီ။သူ့ကိုယ်သူလည်း ပြုပြင်ဖို ့လုပ်နေပါပြီ..ဘာညာနဲ့။သူ့ယောက်ျား အဖတ်ဆယ်လို့မရတော့ ဘူးဆိုတာ သူ့စိတ်ထဲ ကောင်းကောင်းကြီး သိနေပေမဲ့ ဖာထေးပြီး ပြောတာပဲဖြစ်မှာပါ။အဲ..ဘွားတော် မသိတာက သူ့ ယောက်ျား ဘယ်လောက်ထိ မိုက်တွင်းတူးနိုင်ဦးမလဲဆိုတာပဲဗျ။ ဘာကြာလို့တုန်း..ဂူဒီယာ ဆေးရုံကဆင်းပြီးလို့ တစ်ပတ်လောက်ပဲရှိဦးမှာ ဘိုးတော်က ဂူဒီယာ့ကို ကိုင်ချင် တွယ်ချင် လုပ်လာသတဲ့ဗျာ..။အဲ..ကိုင်တယ် တွယ်တယ်ဆိုလို့ အဖေတစ်ယေက်လိုမထင်နဲ့။ဒီငနဲကြီး ခွေးဇာတ်ခင်းချင်နေတာ။ပထမတော့ ကျွန်တော်လည်း အူလည်လည်နဲ့ပဲ။ကြားရတာ ဘိုးတော်က သူ့သမီးကို သနားသလိုလို စိတ်မကောင်းဖြစ်ရသလိုလိုနဲ့ ပြောနေပုံမျိုးဗျ။နောက် ဘွားတော်က ထအော်ပါလေရော။နောက် ဂူဒီယာကလည်း အော်ပြန်ရော။သူ့ကိုမထိနဲ့ဆိုပြီး သူ့အဖေကို အော်နေတာ။ ဂူဒီယာရဲ့ ငိုညည်းသံကြားတော့ ကျွန်တော့်ခေါင်းထဲ တစ်ခုခုက ဆတ်ခနဲ ပုတ်လိုက်သလိုမျိုးဖြစ်သွားတာပဲ။ […]
ဆေးရုံထဲ ဝင်လိုက်တာနဲ့ ပထမဆုံး စိတ်ညစ်ရတာ အနံ့တွေပဲ။ခင်ဗျားတို့လည်း ကြုံဖူးမှာပေါ့။ပိုးသတ်ဆေး တွေကို ညစ်ညစ်ပတ်ပတ် အဆောင်တိုင်းရဲ့ ထောင့်တွေမှာ ဖျန်းထားတာ အခန်းတိုင်း နေရာတိုင်း အဲဒီပိုးသတ်ဆေး နံ့ကြီးက စူးအီ ပျံ့နှံ့ နေတာ ကျွန်တော်ဆို အန်တောင်အန်ချင်လာတယ်။နောက်တစ်ခုက မြင်ရတွေ့ရတာ စိတ်မချမ်း သာစရာချည်းပဲ။လူနာတွေဆိုတာ သံကုတင်စိမ်းစိမ်းလေးတွေပေါ်မှာ ညည်းငြူအော်ဟစ်နေကြတာ။ပြုံးနိုင်ရယ်နိုင် တဲ့သူဆိုတာ ကျွန်တော်တော့ မြင်ကို မမြင်မိတာ။အဲ..ဆရာဝန်တွေ နာစ့် တွေကတော့ အကုန်လုံး မျက်နှာတွေက ခပ်မာမာချည်းပဲ။အဆိုးဆုံးက ဗျာ.. သူတို့(ဆေးရုံဝန်ထမ်း)တွေ ဂရုတစိုက်မရှိတာများ ဥပေက္ခာပြုနေကြတယ် လို့တောင် ပြောလို့ရမယ်။ကျွန်တော့် စိတ်ထဲတွေးခဲ့တာက ဆရာဝန်တွေ နာစ့် တွေ ဂူဒီယာ့နားမှာ ဝိုင်းအုံပြီး ပြုစုကုသနေကြမယ်လို့လေ။တွေ့လည်းတွေ့ရော ဂူဒီယာက သူ့ကုတင်လေးပေါ်မှာလှဲလို့။တာဝန်ယူထားတဲ့ နာစ့်တစ်ယောက်တောင်မရှိဘူး။သူ့မျက်နှာကတော့ ပတ်တီးတွေအပြည့်နဲ့ သူ့မျက်လုံးနက်နက်လေးပဲ မြင်ရတော့တယ်။ “ဂူဒီယာ..ဒီမှာကွယ်..သမီးကို ဘယ်သူလာကြည့်လဲဆိုတာ..” […]
ည ကိုးနာရီထိုးပြီ။ဆလင်းက ရုပ်ရှင် မဂ္ဂဇင်းတစ်စောင်ကို ဟိုလှန်ဒီလှန်နဲ့ကြည့်နေတယ်။ကျွန်တော်ကတော့ အိပ်ယာပေါ်မှာ ဒူးထောက်ပြီး ဟိုဘက်အခန်းက အသံတွေကို နားထောင်မလို့ ခွက်ကလေးနဲ့ နံရံမှာ ကပ်နေတယ်။ ခွက်ဖင်လေးမှာ ကျွန်တော့် ဘယ်ဘက်နားကိုကပ်ပြီး နားထောင်ကြည့်တော့ ..ဟော မစ္စတာ ရှမ်တာရမ် သူ့သမီးကို စကားပြောနေတာကြားရတာ။ “သမီး ဂူဒီယာ ဒီမှာလာကြည့်..အဖေ တယ်လီစကုပ်ကို ညှိလိုက်ပြီ..အဲ..အနီရောင်တောက်နေတဲ့ဟာလေး တွေ့လား..အလယ်မှာလေ..အေး အဲဒါ..အင်္ဂါဂြိုဟ်ပေါ့ သမီးရဲ့..” ကျွန်တော် ဆလင်းကို တိုးတိုးလှမ်းခေါ်လိုက်တယ်။ “ဟေ့ကောင် ခွက်တစ်လုံးယူပြီး လာနားထောင်လှည့်..” ဆလင်းလည်း ခွက်လေးတစ်လုံးပြေးယူပြီး လာနားထောင်တယ်။နောက် နာရီဝက်လောက်ကြာအောင်တော့ ကျွန်တော်တို့လည်း မစ္စတာရှမ်တာရမ်ရဲ့ နန်းစတော့ပ် လက်ချာတွေ နားထောင်နေရတာပေါ့။နတ္ခတ်တာရာတွေ ကြယ်တွေ ဂြိုဟ်တွေအကြောင်းတို့၊ဂလက်ဆီ လို့ခေါ်တဲ့ ကြယ်စုကြီးတွေအကြောင်းတို့၊ကြယ်တံခွန်တွေအကြောင်း တို့ ပါတယ်ဗျ။နောက် တာရာတွေဆိုရင်လည်း ဝက်ဝံကြီးတာရာ ဝက်ဝံလေးတာရာ တို့အကြောင်း […]
ကျွန်တော့် အတွက်တော့ ဒီတန်းလျားထဲနေတဲ့မိန်းကလေး တစ်ယောက်နဲ့ ကြိုက်ဖို့လမ်း မမြင်ပါဘူး။ကြည့်လိုက်ရင် အားလုံးက ဝတုတ်တုတ်၊ရုပ်ဆိုးဆိုးလေးတွေ ချည်းပဲ။ကျွန်တော့် အချစ်တော် မင်းသမီး ပရီယကပူးနဲ့ကတော့ ကွာချင်တိုင်းကွာတာပေါ့။နောက်ပြီး သူတို့က ခပ်တုံးတုံး ကြောင်တောင်တောင် လေးတွေ လုပ်ကြတယ်။ဒါမျိုးပဲ ကြိုက်တာ.အရုပ်ကလေးတွေနဲ့ဆော့တာမျိုး။ ချတမ်းတို့ စိန်ပြေးတမ်းတို့ဆော့တာမဟုတ်ဘူး။ကျွန်တော် လည်း ပြောသာပြောရ..ဆော့ချိန်မရှိပါဘူးဗျာ.။သတ္တုပုံလောင်း စက်ရုံမှာ တစ်နေကုန်လုပ်နေရတာ။ညနေ ၆နာရီလောက်မှပြန်ရတာလေ။သတ္တုအရည်ကျိုတဲ့အလုပ်က တကယ်ကြမ်းတမ်းတဲ့အလုပ်ဗျ။သံရည်ပူတွေက ခင်ဗျားကို ကောင်းကောင်းကြီး မွန်းကြပ်သွားစေမှာ။ပြီးတော့ လိမ္မော်ရောင်စူးတောက် နေတဲ့ မီးညွန့်မီးလျှံတွေက ခင်ဗျားမျက်စိတွေကို ပြာပြီး ခဏလောက်ကန်းသွားစေနိုင်တာလေ။ “သောမတ်စ်..” ကျွန်တော့်ခေါ်သံကြားလိုက်တယ်။အဲဒါ မစ္စတာ ရာမကရစ်ရှနားပဲ။သူက ဒီတန်းလျားဆောင်မှူးလေ။အဲ..သူက အခရာကျတဲ့လူဗျ။ရေမလာ၊မီးပြတ်ရင် သူ့ဆီသွားပြောရတယ်။အခန်းခမပေးနိုင်သေးရင် သူ့ဆီသွားတောင်းပန်ရတယ်။ အခန်းတွေပြင်ဆင်ဖို့တို့၊အပေါ်ထပ်က တန်းတွေ လက်ရန်းတွေ ယိုင်ရွဲ့လာရင်ပြန်ပြင်ဖို့ သူ့ပြေးပြောရတယ်။ ကျွန်တော် အခန်းထဲက ထွက်ကြည့်တော့ မစ္စတာရာမကရစ်ရှနားကို လူတစ်ယောက်နဲ့တွဲရပ်နေတာတွေ့ရတယ်။ အဲ့ဒီလူက […]
မောင်ရင်းနှမ ကတိစကား “သင်သည် ကိစ္စတစ်ခုကို ဆုံးဖြတ်ချက်မချမီ ဘက်ပေါင်းစုံမှ သေချာစွာရှုမြင်သုံးသပ်သင့်သည်။အရေးပေါ် အခြေအနေ အနေတွင် အခြားကိစ္စများကို မျက်နှာလွှဲထားရမည်။အိမ်နီးချင်း အသစ်များက သင့်အတွက် ရွှင်လန်းအားတက်မှုကို ဆောင်ယူလာလိမ့်မည်။အိမ်တွင်းရေး ပြဿနာအသေးအမွှားများရှိနိုင်သော်လည်း မြန်မြန်ဆန်ဆန် မှန်မှန်ကန်ကန် သင်ဖြေရှင်းနိုင်ပါလိမ့်မည်။သူတစ်ပါး မတောင်းဆိုပဲ မှတ်ချက်ပေးခြင်း ၊အကြံဉာဏ်ပေးခြင်းမျိုး မပြုရ။” အဲဒါက မဟာရာသျှတ္တရ သတင်းစဉ်မှာပါတဲ့ ရာသီခွင်အလိုက် ဗေဒင် ဟောစာတမ်းလေးပါ။ဒီနေ့အတွက် ကျွန်တော့်လို မကာရ ရာသီဖွားတွေဘာဖြစ်မလဲဆိုတဲ့ ဟောချက်လေးပေါ့။ ကျွန်တော် မဟာရာသျှတ္တရ ကို မဖတ်ပါဘူး။သူ့တင်မဟုတ်ဘူး..ကျွန်တော်က ဘာသတင်းစာ ဘာစာစောင်မှ ဖတ်တာ မဟုတ်ဘူး။ဒါကလည်း မစ္စတာ ဘားဗ့် ရဲ့အမှိုက်ပုံးထဲ တွေ့လို့ဆွဲလာတာ။တစ်ခါတလေ သူ့အမှိုက်ပုံးထဲက စာစောင်တို ့ သတင်းစာတို့ကျွန်တော်သွား ဆွဲတတ်တယ်။မီးမွှေးဖို့လေ။အဲဒါတွေကို မီးမမွှေးခင် ဘာရယ်တော့ မဟုတ်ဘူး တောင်လှန်မြောက်လှန် လျှောက်ကြည့်တာမျိုးပါ။ […]
သုံးရက်လောက်ကြာပြီး တစ်ညနေတော့ ဖာသာတီမိုးသီက ဖာသာဂျွန်ကို အိုင်ယန်နဲ့အတူညစာ စားဖို့ဖိတ်တယ်။ တော်တော်ညဉ့်နက်တဲ့အထိပဲ သူတို့ စားကြသောက်ကြ စကားတွေပြောကြနဲ့ ။ဖာသာ တီမိုးတီ ဆို သူ့တယောလေးတောင် ထိုးလိုက်သေးတယ်။ဖာသာဂျွန်ကတော့ သန်းခေါင်ကျော်တော့ ပြန်သွားတာပဲ။ဒါပေမဲ့ ဖာသာတီမိုးသီနဲ ့အိုင်ယန်တို့ နှစ်ယောက်သားကတော့ ပြောဆိုကောင်းတုန်း။ကျွန်တော်ကတော့ အိပ်ယာထဲကနေပြီး သူတို့အသံတွေ ကြားနေရတယ်။ ဖွင့်ထားတဲ့ ပြတင်းကနေ သူတို့ ရီသံမောသံတွေ လွင့် လွင့်လာတာကြားနေရတော့ အိပ်မပျော်နိုင်ဘူးဖြစ်နေတာ။ အဲ့ဒီညက လကသာသာနဲ့ လေက တသုန်သုန်တိုက်လို့ဗျ။နောက် လေ နည်းနည်းကြမ်းလာတော့ ကျောင်းဝင်းထဲက ယူကလစ်ပင်တွေယိမ်းထိုးလာပြီးအရွက်ချင်းပွတ်သံ ခတ်သံတွေ တရှဲရှဲ တရွှမ်းရွှမ်း မြည်လာတာပေါ့ဗျာ..။ကျွန်တော် သေးပေါက်ချင်သလို အိမ်သာတက်ချင်သလိုဖြစ်လာတာနဲ ့အိပ်ယာက ထပြီး အိမ်သာဘက်လျှောက်လာတယ်။အဲဒီမှာ ဖာသာဂျွန့်အခန်းမီးလင်းနေတာ ကျွန်တော်မြင်လိုက်တာ။အသံဗလံတွေတောင် သဲ့သဲ့ကြားရတာနဲ့ သူ့အခန်းဘက် အသာခြေဖျားလေးထောက်ပြီးသွားရော ဆိုပါတော့။တံခါးတော့ ပိတ်ထားတယ်။အဲဒီတော့ […]
အီစတာပွဲတော်လည်း ပြီးပြီ။ကျွန်တော့် အီစတာကြက်ဥတွေလည်း စားလို့ကုန်ပြီ။အဲ..မစ္စစ် ဂွန်ဇာလက်ဆိုတဲ့ အဘွားကြီး ငေါ့တော့တော့ရီတာ ကျွန်တော်ကြားတော့- “ဘာဖြစ်တာလဲ မစ္စစ် ဂွန်ဇာလက် ရဲ့” “မင်းမသိဘူးလား..” သူက တောင်ကြည့်မြောက်ကြည့်လုပ်ပြီးမှ ခပ်တိုးတိုးနဲ့- “ဂျိုးဇက်က ဖာသာဂျွန့်ကို တခြားလူတစ်ယောက်နဲ့ ကျောင်းထဲမှာ မိလို့တဲ့..ဟဲ့ ဟဲ့ ဘယ်သူ့မှ လျှောက်မပြောနဲ့နော်.. ဖာသာ တီမိုးသီကိုလည်း တစ်လုံးတစ်ပါဒ မှသွားမဟနဲ့ ၊ဟဲ့ ကြားလား ..အကုန်သောက်ကျိုးတွေနည်းကုန်မယ်..” ကျွန်တော် နားမလည်ဘူး။ဖာသာဂျွန့်ကို ကျောင်းထဲမှာ လူတစ်ယောက်နဲ့တွေ့တာ ဘာဖြစ်လို့လဲ။ဖာသာတီမိုးသီ ဆိုလည်း ကျောင်းထဲမှာတခြားလူတွေနဲ့ တချိန်လုံးလိုလို ရှိနေတာပဲဟာ။သူတို့ အပြစ်တွေဝန်ခံတာ နားထောင်ရတဲ့ အခါမျိုးဆိုရင်လေ။ ************************ ပထမဦးဆုံးအကြိမ်အဖြစ် အပြစ်ဝန်ခံတဲ့ ဝက်ခြံလေးထဲမှာ ကျွန်တော် ရှိနေတယ်။ဖာသာ တီမိုးသီကတော့ ဘယ်သိမှာလဲ။ “ဟုတ်ပြီ..ဘာပြောဖို့ လာခဲ့သလဲ ငါ့သား” […]
နောက်သုံးရက်လောက်ကြာတော့ ကျွန်တော်နဲ ့ဂျိုးဇက် ဈေးဝယ်ထွက်ကြတယ်။ဝယ်တာတော့ အစုံပဲ..အသားငါး၊ ကြက်ဥ ၊အသီးအရွက်ဂျုံမှုန့်။ညနေစောင်းလို့ ကျောင်းပြန်တော့ ကျွန်တော့်နောက်မှာ ဆိုင်ကယ်သံ တဖုန်းဖုန်း ကြား လို့ လှည့်ကြည့်မိတယ်။လှည့်ရုံရှိသေး ဆိုင်ကယ်ကကျွန်တော်တို့ ကျော်တက်သွားတာ။ဆိုင်ကယ်သမားက ကျွန်တော့် ခေါင်းကို ပုတ်ပြီးအော်ဟစ်ထွက်သွားတာ နောက်မှာ ဖုန်တွေတထောင်းထောင်းထကျန်ခဲ့တာပဲ။သူ့နောက်ကျောတော့ ကျွန်တော် မြင်လိုက်ရတာပေါ့။သားရေ ဂျာကင်ကြီး နဲ့ အနက်ရောင် ဘောင်းဘီအကြပ်ကိုဝတ်လို့ဗျ။နောက် က ထိုင်လိုက်တဲ့လူကလည်း အဲဒီလိုမျိုးပဲ ဝတ်ထားတာ။ကျွန်တော်ကတော့ ဘယ်သူက ငါ့ခေါင်းကို ဘာလို့ပုတ်သွား တာလဲလို့ ထွေထွေရာရာ စဉ်းစားနေတာ။ဖာသာဂျွန်များလား ရယ်လို့တော့ လုံးလုံး မဥပါဒ် မိတာပါ။ ဪ ..ကျွန်တော်က မိဘမဲ့ ငပိန်းလေးတစ်ယောက်ပဲဟာ။ *********************** တစ်ပတ်လောက်ရှိတော့ ဖာသာဂျွန့်ဆီ ကျွန်တော် စာတစ်စောင်သွားပေးဖို့ အကြောင်းဖန်လာတယ်။သူ့အခန်း ရောက်တော့ သူရေချိုးနေတယ်လေ။ကျွန်တော် ပြောလိုက်တော့ […]
ဖာသာ တီမိုးသီ နဲ့ကျွန်တော် သွေးသားမတော်စပ်ဘူးဆိုတာရယ် ၊ကျွန်တော့်ကို ဒီကျောင်းထဲမှာ နေခွင့်ပြုတာ သူ့စေတနာကြောင့်ဆိုတာကျွန်တော် ကောင်းကောင်း နားလည်လာတဲ့အခါ ကျွန်တော့်အပေါ်တင်နေတဲ့ သူ့ကျေး ဇူးကြွေးတွေ ပြန်ဆပ်ဖို့ ကျွန်တော် ဆုံးဖြတ်ခဲ့တယ်။အဲဒီမှာကျွန်တော် သူ့အတွက် တောက်တိုမယ်ရ အိမ်အလုပ်လေး တွေ စလုပ်ပေးတယ်။အဝတ်ဟောင်း ခြင်းထဲက အဝတ်တွေယူပြီး အဝတ်လျှော်စက်ထဲထည့်တယ်။အဝတ်လျှော် စက်ရှေ့ ငုတ်တုတ်ထိုင်ပြီး အထဲက စည် လည်နေတာကြည့်ပြီး ဒီအဝတ်တွေ ဘယ်လိုများ ဖြူစင်သန့်ရှင်းသွားပါလိမ့်လို့ ကျွန်တော် တွေးတွေးနေတာ။ဖုန်တွေတက်နေတဲ့ စာအုပ်တွေ အဝတ်လျှော်စက်ထဲ တစ်ခါထည့်ကြည့်ဖူးတယ်။ မီးဖိုချောင်ထဲက ပန်ကန်းဆေးကန်မှာ ပန်းကန်တွေဆေးပေးတယ်။ကြွေထည်တစ်ချို့တော့ ကွဲတာပေါ့ဗျာ။ အသီးအရွက်တွေလှီးချွတ်ပေးတယ်။လက်တွေဘာတွေ ပြတ်တာရှတာတော့ရှိသပေါ့လေ။ ဖာသာ က ဘုရားကျောင်းပုံမှန်တက်တဲ့ လူတွေနဲ့ ကျွန်တော့် ပေးတွေ့တယ်။မစ္စစ် ဘန်နီဒစ် ဆိုတဲ့ အဘွားကြီးဆို ဘာသာရေး သိပ်လုပ်တာပဲ။ဘုရားကျောင်းကိုနေ့တိုင်းလာတယ်။နေပူပူ မိုးရွာရွာ […]
မနက်စောစောစီးစီး ဆူဆူညံညံအသံတွေကြောင့် ကိုပလာတာအိမ်ေ့ရှထွက်ကြည့်မိတယ်။နှစ်အိမ်ကျော်က မိတူးတို့အိမ်ကပါလား။ကိုပလာတာလည်းမိတူးတို့အိမ်ဘက်ထွက်လာခဲ့တယ်။မိတူးအသံစူးစူးကိုကြားရပါပြီ။ ဘာဖြစ်တာလဲမေးစရာမလိုတော့။အကြောင်းက မိတူးသားလေးရွှေကြူးရယ်။ “ကလေးကဘာဖြစ်လို့လဲ မိတူး” “ဘာဖြစ်ရမတုန်းတော်..သူ့ဦးလေးကိုစိန် ဘုရားပွဲကဝယ်လာတဲ့ဗုံလေးကိုတီးနေလို့တော်ရေ ့” “ဟဲ့ဘာဖြစ်လဲဗုံလေးတီးတာ” “အလိုတော် ရှင်မသိရင်လည်းမပြောနဲ ့ဒီသေချင်းဆိုးလေးက မနားတမ်းတီးနေတာ အိပ်မှရပ်တာ” “နိုးတာနဲ ့ပြန်တီး..အမလေးပွက်ပွက်ကိုလောနေတာ..အိမ်နီးချင်းတွေလည်းကောင်းကောင်းမနေရ..ကျုပ်တို ့ကတော့ပိုဆိုးသပေါ့” ဟုတ်ပ။ရွှေကြူးလက်ထဲမှာဗုံလေးတစ်လုံး။သူ့အမေကိုကြည့်လိုက် ကိုပလာတာကိုကြည့်လိုက်နဲ့လက်ထဲကဗုံလေးကိုတီးနေတာ။ “ဆူလည်းခဏ..ရိုက်လည်းခဏပဲ..ဟင် အမလေးပြောနေတာတောင်အခွက်ကပြောင်နေတုန်း အင်းဟာ..အင်းဟာ” “ဟဲ့ဟဲ့မိတူး ကလေးကိုအဲသလောက်မလုပ်ပါနဲ့”ပြောပြောဆိုဆိုနဲ ့မိတူးကကလေးကိုထရိုက်တော့ ကိုပလာတာဝင်ဟန့်ရတယ်။ ငတိလေးကထွက်ပြေးပြီးချောင်ထဲမှာတီးနေပြန်ရော။ “အကြောတင်းပုံကတော့သူ့ဖအေ အတိုင်းပဲ” “နောက်တော့လည်းရိုးသွားမှာပါဟယ် ကလေးပဲ” ကိုပလာတာပြောပြီးကိုမူဆာကြီးလက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထွက်လာခဲ့တယ်။ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ကပြန်တော့ မိတူးတို့အိမ်ေ့ရှမယ် အရပ်ထဲက ကိုတတ်ပကြီးတွေစုနေတာကိုပလာတာတွေ့လိုက်တယ်။ ဒီလူကြီးတွေနဲ့ကိုပလာတာကနည်းနည်းမှမတဲ့။သူတို့ကလည်းကိုပလာတာကိုမကြည်ပါ။သိပ္ပံဆရာ ကိုတာရာကကလေးကို- “သားရေ..ဒီဗုံကြီးကိုဆက်မတီးနဲ ့တော့ကွဲ့၊ သားနားထဲမှာရှိတဲ့နားစည်လေးတွေက ဒီဗုံကိုတီးလို ့ဖြစ်လာတဲ့အသံလှိုင်းတွေရဲ ့ ပြင်းထန်တဲ့တုန်ခါမှုကြောင့်ပေါက်ကွဲသွားလိမ့်မယ် သားသားနားလည်းမကြားရတော့ဘူးပေါ့ဟုတ်လား” “ဟားဟား ကိုတာယာရယ်ကလေးကငါးနှစ်မပြည့်တပြည့်ရယ် ဘယ်လိုလုပ်နားလည်မှလဲဗျာ.ဒီမယ်ကျုပ်ပြောမယ်..” ရာအိမ်မှုး ကိုဘိုတောက် ကဝင်နောက်တယ်။ […]
တစ်နေ ့ကိုပလာတာတစ်ယောက် ကိုမူဆာကြီးဆိုင်မှာထိုင်နေတုန်း ဆိုင်ေ့ရှမှာ မျက်လှည့်ဝိုင်းလာပြနေတယ်။ ဘာရယ်မဟုတ်မျက်လှည့်ဝိုင်းကိုငေးမိတော့ ကျောင်းကပြန်လာတဲ့ရက်ကွက်ထဲကကလေးတွေအုံနေတာသတိထားမိ တယ်။မျက်လှည့်ကတော့ဘာတွေပြတယ်မသိ။အာဘောင်အာရင်းသန်သန်နဲ ့ပြောနေတဲ့ မျက်လှည့်ဆရာအသံကို ပဲကြားနေရတာ။နောက်တော့ ဆေးရောင်းဘာရောင်းနဲ ့ပဲမျက်လှည့်ဝိုင်းသိမ်းသွားပါရော။အဲဒီကျမှ နီမိုးတို ့ ကလေး တစ်သိုက် ကိုပလာတာကိုမြင်သွားပြီး ဆိုင်ထဲကိုဝင်လာကြတယ်။ “ဦးဦး ..ဟီးဟီး” ကလေးတွေက ဟီးဟီးဟားဟားလုပ်နေပြီဆိုကတည်းက ကိုပလာတာ ပေါက်တယ်။ “အေးအေး ..လာကြ ..မုန် ့စား” မုန် ့တွေပလုပ်ပလောင်းစားနေရင်း မျက်လှည့်အကြောင်းတွတ်ထိုးနေကြတာနင်တောင်နင်နေကြတယ်။ခဏကြာ တော့ နီမိုးက- “ဦးဦး ရော မျက်လှည့် ကြိုက်လားဟင်” “အာ..ကြိုက်တာပေါ့” “ဒါဆို ..ဦးဦး အတွေ ့အကြုံလေးတွေပြောပြပါလား ” “ဦးဦး ကြိုက်တဲ ့အထူးဆန်းဆုံးပြကွက်ကိုပြောပြ” ကလေးတွေတစ်ယောက်တစ်ပေါက်နဲ ့တောင်းဆိုနေတော့ ကိုပလာတာ အတိတ်ကိုပြန်တွေးမိတယ်။ “ဦးဦး ဟိုးအဝေးကြီးက နိုင်ငံခြားတိုင်းပြည်ကြီးမှာ ကျောင်းသွားတက်တုန်းကပေါ့ကွယ်…” […]
ဖာသာ တီမိုးသီး က အရပ်ရှည်ရှည် အသားဖြူဖြူ နဲ ့ သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် သန်တုန်းမြန်တုန်းပေါ့။ဘုရားကျောင်းဝင်း ထဲမှာ သူ့အိမ်ကြီး ရယ်၊သီးပင်စားပင်တွေ တပြန့်တပြောနဲ့ ဥယျာဉ်ကြီးရယ်ရှိတယ်။ဒီလိုနဲ ့နောက်ခြောက်နှစ်လောက်ကြာတော့ ဖာသာတီမိုးသီ က ကျွန်တော့်ရဲ ့ အဖေ ဆိုလည်းဟုတ်၊အမေဆိုလည်း ဟုတ်၊ဆရာဆိုလည်းဟုတ်၊သခင်ဆိုလည်းဟုတ်၊ နောက်ဆုံး ဘုန်းတော်ကြီးဆိုလည်း ဟုတ်တာပဲ။ကျွန်တော့်ဘဝမှာ ပျော်စရာရယ်လို့ ရှိခဲ့မယ်ဆိုရင် ဖာသာ နဲ ့အတူနေခဲ့တဲ့ အချိန်တွေကိုပဲ ပြောရမှာ။ ဖာသာက အင်္ဂလန်မြောက်ပိုင်း ယော့ခ် နယ်ဘက်ကတဲ့။နောက်တော့ အိန္ဒိယမှာ အခြေချတာ ခုဆိုကြာလှပေါ့။ဗြိတိန်သားတစ်ယောက်လို အင်္ဂလိပ်စာကို ရေးတတ် ဖတ်တတ်အောင်ကျွန်တော့်ကို သင်ပေးတာ အရမ်းကျေးဇူးတင်ဖို့ကောင်းတယ်။သူက ကျွန်တော့်ကို ငန်းမေမေ ပုံပြင်တွေ နဲ့ ကလေးကဗျာလေးတွေ သင်ပေးခဲ့တာ။ကျွန်တော်ဆို ကလေးကဗျာလေးတွေ ကောင်းကောင်းရွတ်တတ်ခဲ့တာပေါ့ဗျာ။“မှိတ်တုတ် မှိတ်တုတ် ကြယ်ကလေးရယ်..သင်ဘယ်သူလဲကွယ် ငါမသိတယ်” […]