ဦးလေး ဦးဘသာက မြန်မာစစ်စစ်တစ်ယောက်ဖြစ်တယ်။ သူက မျိုးချစ်စိတ်ဓာတ်လည်း ရှိတယ်။ မြန်မာလူမျိုးကသာလျှင် သာကီနွယ်ဝင်ဖြစ်တဲ့အတွက် တခြားလူမျိူးတွေထက် ပိုပြီး မြင့်မြတ်တယ်လို ့ဆိုတယ်။ ဝတ်လိုက်တဲ့အကျင်္ီက အမြဲတန်းပင်နီတိုက်ပုံနဲ ့။ စားရင်လည်း ငပိပါမှ တင်းတိမ်တဲ့မျိူးရိုး။ သူကို မွေးတဲ့နေရာက ပခုက္ကူမြို  ့ဆိုတော့ စကားပြောရင်လည်း အညာသံပေါက်နေတယ်။ တနေ ့ဦးလေး ဦးဘသာ ရန်ကုန်သွားရင်းနဲ ့ ဩစတျေးလျကနေ ရန်ကုန်ကိုအလည်လာတဲ့ မြန်မာလူမျိူး ဘုန်းကျော်နဲ ့တွေ ့ပြီး အရမ်းခင်မင်သွားတယ်။ ဦးဘသာ။    ။ ငါတို ့မြန်မာတွေက အတော်လေးကို ညာဏ်ရည်ထက်မြတ်ပါပေ့ကွာ။ ဘယ်လောက်တောင်ညာဏ်ရည်ထက်လဲဆိုရင် အသက်ငယ်ငယ်နဲ ့နိုင်ငံ့ခေါင်းဆောင်ဖြစ်တဲ့ ဗိုလ်ချူပ်အောင်ဆန်းကို ကြည့်ကွာ။ ဘယ်နိုင်ငံမှာ သူ ့အသက်အရွယ်နဲ ့နိုင်ငံ့ခေါင်းဆောင်ဖြစ်တဲ့ သူရှိလား။ မင်းတို ့ဩစီမှာကောရှိလို ့လား။ […]

ဂေဇတ်ထဲမှာ အချောဆုံး မိန်းခလေးကို ပြပါဆိုလျှင် အိတုံကိုပဲ ပြချင်ပါတယ်။ သူ ့ပါးစပ် နဲနဲကျယ်တာက လွဲရင်ပေါ့လေ။ ၂ဝ၁၂-ခုနှစ်အတွက် သူ ့ကို ဒီလို ဆုပေးချင်ပါတယ်။ The Queen of Mandalaygazette-2012 ဆိုတဲ့ နာမည်ကိုပေးဖို ့ကျနော်ဘုန်းကျော်က အဆိုတင်သွင်းပါကြောင်း။ ဂေဇတ်ထဲမှာ သူတစ်ယောက်ပဲ မြင်ဖူးလို ့။ သူ ့ကိုပဲရွေးလိုက်ပါတယ်။

သမ္မတကြီးမိန် ့ခွန်းကို ဘိုလိုပြောရင် Very cool, Man လို ့ပြောချင်တယ်။ အရမ်းကို ပျော်ရွှင်ကြည်နူးရပါသည်။

ဘုန်းကျော် ငမှုး သူများထက်လည်း မထူး အရှုးတစ်ကောင် မှုးကြောင်ကြောင်နဲ ့ ဆဲဆို စာရေး ဟာသတွေလည်းတွေး နိုင်ငံရေးလည်းဘေးပြော အမေးအငေါလည်းထူ အူတူတူနဲ ့ လူတစ်ယောက်ပေါ့။ ကိုယ့်လမ်းကိုယ်လျှောက် ဘယ်ပဲရောက်ရောက် ယုံကြည်တာကို လုပ် ယုံကြည်တာကိုပြော သူများယောင်တိုင်လည်း မယောင် ကြောင်တောင်တောင်လည်း မဟုတ် အမှိုက်ရှုပ်တွေနဲ ့လည်း မတွဲ ရဲရဲကြီးပေါ့ဗျာ။ ကိုယ်ဖြစ်ကိုယ်ခံ ကိုယ်မှန်တယ်ထင်တာကိုလုပ်တယ် ကိုယ်စံစရာရှိရင် ကိုယ်စံမယ်။ ဒါနဲ ့များဗျာ- ကိုယ့်ထမင်းကိုယ်ရှာစား ဘယ်ဟာမှ အလကားမရတဲ့ခေတ်မှာ ဘယ်သူ ့” ဘော “ကိုများ အမောဆို ့ခံ ပြီး အခမဲ့ “မ” ပေးရအုံးမှာလဲ။

ယခုတစ်လော အရွေ  ့ဟုခေါ်သော လိပ်လိုသွားနည်း နှင့် မပြောင်းလဲနိုင်တဲ့အပြောင်းအလဲ ဟုခေါ်သော နိုင်ငံရေးဖြစ်စဉ်တစ်ခုပေါ်ပေါက်နေသည်။ ကျနော်သည် အစိုးရကိုယ်သော်လည်းကောင်း၊ အတိုက်အခံမဟုတ်သော အတိုက်အခံကိုသော်လည်းကောင်း မျက်စိ ဆံပင်မွှေးဆူးနေသော လူတစ်ယောက်ဖြစ်နေပါပြီ။ ဘာ့ကြောင့်လဲဟု လူကြီးမင်းတို ့မေးမြန်းကောင်း မေးမြန်းနိုင်ပါသည်။ ကျနော်ရှင်းပါအုံးမည်။ အစိုးရဟုခေါ်သော အစိုးရသည် အစိုးရဖြစ်အောင်ကျိုးစားနေ၏။ သို ့သော် အစိုးရလုပ်တက်သည့်အရည်အချင်း သူတို ့မှာမရှိကြောင်းကျနော်တွေ ့နေပါပြီ။ အစိုးရတိုင်းသည် တိုင်းပြည်နှင့်လူမျိုး ဒုက္ခရောက်အောင် လုပ်လျှင် အစိုးရမဟုတ်ပါ။ အတိုက်အခံသည် အာဏာဟုခေါ်သော နေရာရအောင်ကျိုးစားနိုင်မှ ပွင့်လင်းနိုင်မှ အတိုက်အခံဖြစ်သည်။ ဘုန်းကြီးစကားတွေနှင့်အတိုက်အခံသည် လုံးလုံးမှ လူမြင်မကောင်းပါ။ အစိုးရသည် တိုင်းပြည်ငြိမ်းချမ်းရေးရအောင် ကျိုးစားနေသော်ငြားလည်း မအောင်မြင်သေးပါ။ဆင်းရဲမှု ့ကို တိုက်ဖျက်နေပါသည်ဟုပြောနေသော်ငြာလည်း ငါးထောင်တန်ဖုန်းတောင် အကောင်အထည်ဖော်နိုင်ခြင်းမရှိသေးပါ။ ထို ့ကြောင့် အစိုးရသည် အရည်အချင်းရှိသော အစိုးရမဖြစ်သေးပါဟု […]

ဘာရယ်လို ့မဟုတ်ပါဘူး။ ကြက်ဥတစ်လုံးစာ လစာတိုးဖို ့အတွက် ဆန္ဒပြနေတဲ့ လှိုင်သာယာက အလုပ်သမတစ်ဦးလေးပါ။ သူမအိမ်မှာ ဘာတွေများပြသနာဖြစ်နေလဲမသိဘူး။ သနားစရာ အရမ်းကောင်းလို ့ပါ။ ဒီဘဝကနေ အမြန်ဆုံးလွှတ်မြောက်ပါစေလို ့ပဲ ဆုတောင်းပေးပါတယ် ညီမငယ်။

တိုင်းပြည်ပျက်စီးတဲ့အထဲမှာ မြန်မာလူမျိူးတွေရဲ  ့ပညာနဲ ့ဗဟုသုတမဲ့လို ့ပဲ။ ဒါ့ကြောင့် သူနဲ ့တန်တဲ့အစိုးရကို ရပါတယ်။ ကျနော်နဲ ့မတန်တဲ့အခါကြတော့ ဩစတျေးလျနိုင်ငံမှာ နေရတာပေါ့ဗျာ။ ဒီအစိုးရနဲ ့တန်လို ့ဖြစ်မယ်။ မြန်မာပြည်ကလူတွေ ဒါကို ကြပ်ကြပ် သတိထားကြ။ လေ့လာပါလိုက်စားပါဆိုရင် သတင်းစာကိုဇောက်ထိုးဖတ်ပြီး ကားမှောက်တယ် မလုပ်ကြနဲ ့။ နားလည်လား။

“ပွင့်လင်းတဲ့လူ့အဖွဲ့အစည်းဆိုတာ ပိတ်ဆို့ထားတဲ့လူ့အဖွဲ့အစည်းမဟုတ်ဘူးပေါ့ဗျာ”” (မင်းကိုနိုင်) ကျနော်တို ့ရဲ  ့အကိုကြီး ကိုမင်းကိုနိုင်က တော်တော်နောက်တယ်။ သူပြောမှပဲ ရှင်းသွားတော့တယ်။ Open Soceity or Transpency ဆိုတာကြီးကို သူပြောပုံက ထောင်ကထွက်လာတဲ့ လူလို ့မပြောရဘူး။ နဲနဲပါးပါးလောက်လေ့လာရင် ပိုပြီးကောင်းအုံးမယ်ထင်တယ်။ တော်ကြာနေ အစိုးရက မင်းတို ့ကျောင်းသားခေါင်းဆောင်တွေလည်း မသိ်ပဲနဲ ့ရွှီးပြောနေတယ်လို ့ဆိုပြီးကဲ့ရဲ  ့အုံးမယ်။ ကျနော်တော့ အိုပမ်းဆိုစိုက်တီးဆိုတဲ့ ကိစ္စစိတ်ဝင်စားတယ်။ ရွာထဲက တက်သိနားလည်းသော ပညာရှင်များဆွေးနွေးပေးစေချင်ပါတယ်။ ဗဟုသုတရချင်လို ့ပါ။

Freshness ကို လတ်ဆက်မှုလို ့ဘာသာပြန်မယ်။ အသီးအရွက် သားငါးစတဲ့ စားစရာတွေနဲ ့ပက်သက်ရင် လတ်ဆတ်မှ လူတိုင်းစားချင်တယ်။ မလတ်ရင် အသီးအရွက်မပြောနဲ ့  မလတ်တဲ့သူကို ဘဲ တောင်မကြည်ဘူးလို ့ကျနော်ပြောချင်ပါတယ်။ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ပဲ လူတွေသဘောကြတယ်။ ညက တီဗွီ ကြည့်ရင်း ကိုဇာဂနာ ဘန်ကောက်ရောက်တဲ့လေသံအတိုင်းပြောရရင် ရှော့ဖြစ်သွားတယ်လို ့ပြောချင်တယ်။ ဘာ့ကြောင့်လဲ။ ကျနော်စားနေတဲ့ ပန်းသီးက အပင်ကခူးပြီးကတည်းရေတွက်ရင် ကိုးလလောက်ရှိပြီလို ့သုတေသနပြုသူတွေက ပြောတယ်။ လိမ္မော်သီးက သုံးလ။ စပြစ်သီးက သုံးပတ်။ ကျနော်စားနေတဲ့ ငါးခူက ခြောက်လ။ အားပါးပါး။ သူတို ့တွေ ရေခဲ့သတ္တောထဲမှာ နေတဲ့သက်တမ်းက ကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင် ကြာလှပါတယ်။ တီဗွီသတင်းထောက်က စတိုးဆိုင်ကြီးတွေကို မေးခွန်းထုတ်တယ်။ “ခင်ဗျားတို ့ဆိုင်က ဖရက်ရှက်ဆိုတာ ဟုတ်လို ့လား” […]

ခလေးတွေ သုံးယောက်လုံးကို နိုင်ငံခြားမှာမွေးခဲ့ရတယ်။ နှစ်ယောက်က ဩစတျေးလျမှာ မွေးတယ်။ အကြီးဆုံးတစ်ယောက်ကို ထိုင်းနိုင်ငံ မဲ့ဆောက်မြို  ့က ဆေးရုံကြီးမှာမွေးတယ်။ ကျောင်းထားရမဲ့အရွယ်ရောက်တော့ ကျောင်းအပ်တယ်ဆိုပါစို ့။ ပထမဆုံး ခလေးကို မှုကြိုထားပါတယ်။ ဗမာလိုဆိုရင် သူငယ်တန်းလေးလို ့ခေါ်မလား။ နိုင်ငံတကာအဆင့်မှီ မှုကြိုကျောင်း။ ဘိုလိုပြောတဲ့ကျောင်း။ ဒီကျောင်းမှာ လူမျိုးပေါင်းစုံ ရှိတယ်။ မြန်မာနိုင်ငံမှာဆိုရင် နိုင်ငံတကာအဆင့်မီကျောင်းလို ့ခေါ်တဲ့ အင်တာနေရှင်နယ် စကူးပေါ့။ ကဲ…ဩစတျေးလျက အင်တာနေရှင်နယ် မှုကြိုကျောင်းမှာ သင်တဲ့သင်ခန်းစာတွေကလည်း မြန်မာပြည်က ကျောင်းတွေလို သင်တာမဟုတ်တာတော့ သေချာပြီ။ အကအခုန်၊ ပုံဆွဲ စတာတွေအပြင် ခလေးရဲ  ့ဉာဏ်ရည်မြင့်လာအောင်သင်ပေးတဲ့သင်ခန်းစာတွေလည်းပါတယ်။ ပထမတစ်ရက်နှစ်ရက်တော့ ခလေးကကျောင်းသွားရတာကို မကြိုက်ဘူး။ နောက်ပိုင်း ခလေးက ပျော်ယုံတင်မကဘူး ၊ ခဲ ပါခဲစေတယ်လို ့တောင် ပြောရမလိုပဲ။ […]

စာရင်းဇယားမရှိတော့ ဘုန်းကြီးတွေဘယ်နှစ်ပါး ချမ်းသာလဲတော့မသိဘူး။ ခြုံကြည့်ရင် ဘုန်းကြီးအများစုက ကောင်းကောင်းမွန်မွန်နေနိုင်စားနိုင်သောက်နိုင်တယ်။ တချိူ  ့ဘုန်းကြီးတွေဆိုရင် ကားအကောင်းစားကိုစီးပြီး တိုက်ကြီးပေါ်မှာ အစေခံလို ့ပြောလို ့ရတဲ့ တပည့်တပန်းတွေ ကျောင်းသားတွေနဲ ့နေနိုင်ကြတယ်။ ဒေါ်လာတွေကိုင်နိုင်တယ်။ နိုင်ငံခြားကို လမ်းစရိတ်မကုန်ပဲ သွားလာနိုင်တယ်။ တချို  ့ဆိုရင်မိဘတွေကိုတောင်ပြန်ပေးနိုင်တယ်။ လက်ချိူးရေလို ့ရတဲ့ ဘုန်းကြီးတွေလောက်ပဲ သူတို ့ရတဲ့ အလှူငွေတွေနဲ ့ပစ္စည်းတွေကို ဆင်းရဲသားတွေကို ပြန်လည်ဝေငှပေးတယ်။ ကူညီပေးတယ်။ ယေဘုယျပြောရင်တော့ ကျောင်းထိုင်ဘုန်းကြီးရာထူးရရင်၊ နာမည်ကြီးလာရင် ထောပြီ။ အရမ်းကိုနဲတဲ့ဘုန်းကြီးတွေလောက်ပဲ တောထွက်ရဟန်းပြုကြတယ်။ ကျနော့်အမြင်က ဘုန်းကြီးတွေ ဒီလိုချမ်းသာအောင်လုပ်ပေးတဲ့ သူတွေက ပြည်သူတွေပဲ။ ပြည်သူအများစုကတော့ စုတ်ပြတ်သတ်နေအောင် နေ ကြတယ်။ နဖူးကချွေး ခြေမထိကျအောင် ကုန်ရုန်းလုပ်ကြရတယ်။ သူတို ့ရတဲ့ လစာအနည်းအကျင်းလေးတွေထဲကနေ ဖဲ့ပြီး ဘုန်းကြီးတွေကိုလှူတယ်။ […]

ဘုန်းကျော် ငမှုး သူများထက်လည်း မထူး အရှုးတစ်ကောင် မှုးကြောင်ကြောင်နဲ ့ ဆဲဆို စာရေး ဟာသတွေလည်းတွေး နိုင်ငံရေးလည်းဘေးပြော အမေးအငေါလည်းထူ အူတူတူနဲ ့ လူတစ်ယောက်ပေါ့။ ကိုယ့်လမ်းကိုယ်လျှောက် ဘယ်ပဲရောက်ရောက် ယုံကြည်တာကို လုပ် ယုံကြည်တာကိုပြော သူများယောင်တိုင်လည်း မယောင် ကြောင်တောင်တောင်လည်း မဟုတ် အမှိုက်ရှုပ်တွေနဲ ့လည်း မတွဲ ရဲရဲကြီးပေါ့ဗျာ။ ကိုယ်ဖြစ်ကိုယ်ခံ ကိုယ်မှန်တယ်ထင်တာကိုလုပ်တယ် ကိုယ်စံစရာရှိရင် ကိုယ်စံမယ်။ ဒါနဲ ့များဗျာ- ကိုယ့်ထမင်းကိုယ်ရှာစား ဘယ်ဟာမှ အလကားမရတဲ့ခေတ်မှာ ဘယ်သူ ့” ဘော “ကိုများ အမောဆို ့ခံ ပြီး အခမဲ့ “မ” ပေးရအုံးမှာလဲ။