သူရႆဝါရှေ့တည့်တည့်မှာတွေ့နေရတာ ထမီတန်းပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သားရေကွင်းပဲဖြစ်ဖြစ် လက်လှမ်းမှီရာ တန်းတွေ၊ ကွင်းတွေကိုသာ အလောသုံးဆယ် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက် ဝူးခနဲထွက်ပြီ စပယ်ယာ – အတွယ်အတာပါတယ်၊ ဘယ်ညာပါတယ်ဆရာ ပြန်အမ်းခါနီးမှ အတိတ်မေ့နေတဲ့အကြွေနဲ့ လက်ထဲချိုးထားတဲ့ငွေအထပ်လိုက် နောက်ပြီး အကုသိုလ်အထပ်လိုက် အတန်ကြီးတွေမလိုဘူး၊ တိုင်ကြီးတွေလွတ်တော့မယ် ကားကွက်အစိပ်အကျဲ .. မနက်ကတည်းက လွဲနေပါတယ်ဆိုမှ တိုင်စေ့၊ လူစေ့၊ ခရီးသည်များလည်း ဒုက္ခတွေနေ့စေ့လစေ့နဲ့ ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် ဒီမှာပဲထိုင်မယ်ဆရာ ဒီမှာပဲသောင်မယ်ဆရာ အခုထွက်မယ် တော်ကြာထွက်မယ် .. ဒီလိုနဲ့ နေ့ရွှေ့ညရွှေ့ ဒါတောင် အုံနာကြေးမပြည့်သေးတာခက်တယ် “ဘဝမှာအိမ်ပြန်ချိန်တွေနောက်ကျမှာစိုး” နဲ့ ဟိုနားဒီနား နှစ်ရာတန် လူခေါ်သံနဲ့ တည့်တည့်ကြီးတိုးတော့ ဒါ .. “အထူး” ပဲလို့ အသိအမှတ်ပြုရ စပယ်ယာ – သောကပဲ … L ဆိုင်းဇီရော၊ […]
“ကျွန်တော့်အိမ်ကလေး ကျွန်တော့်ဆီက ပြေးသွားကတည်းက” ကျွန်တော့်အိမ်အစစ်မဟုတ်တော့ ကျွန်တော်က မချစ်ဘူး အဖေရယ် ၊ အမေရယ် ၊ ညီလေးရယ် ၊ ကျွန်တော်ရယ် နောက်ပြီး …… ကျွန်တော်တို့အိမ်ကလေးရယ် ဟင့်အင်း ကျွန်တော်မရယ်နိုင်ဘူး ကျွန်တော့်အိမ်ခေါင်မိုးပေါ်ကကြယ်နဲ့ အခုမြင်နေရတဲ့ကြယ် ….. ဘာလို့မတုူတာလဲ အဖေ . . အမေ . . . ကျွန်တော် . . . . ညီလေး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဝေးနေသလိုပဲ ကျွန်တော့်အိမ်ကလေးရေ ….. ကျွန်တော်အခု အိမ်ပြေးဖြစ်နေတယ် အိပ်မက်ဆိုးတွေမက်တိုင်း ကျွန်တော် တရေးလန့်နိုးတိုင်း ကျွန်တော့်ကိုယ်ပေါ်က ဇောချွေးတွေဟာ ကျွန်တော့်အိမ်ကလေးရဲ့မျက်ရည်ပဲ …. သေချာတယ် အလွမ်းဟာ နာ ကျင် စေး ကပ် စိတ္တဇစွဲလမ်းခြင်းက […]
“ငါ့နားထဲမှာအသံတွေ” လေဟာနယ်ထဲရောက်နေတယ် လေဟာ … နယ်(ပယ်) တစ်ခုခုထဲရောက်နေတယ် ကဗျာရွတ်သံနည်းနည်းလောက်ကျယ်ပေးပါ မီးခြစ်သံတိုးပေးပါ …. ခင်ဗျား ရင်း(န်)တုန်းက အသံမြည်နေတယ် တိုးပေးပါ၊ တိုးပေးပါဆိုတာ အဲဒီအသံကိုမဟုတ်ဘူး တိုးချဲ့ပေးခိုင်းတာမဟုတ်ဘူး ချဲ့ထားတာကို တိုး(တိတ်) ခိုင်းတာ ငါ့နားထဲမှာ အသံတွေ …. ဒီလိုမဟုတ်ရင် အသံထဲမှာ ငါ့နားတွေ ဖြစ်ချင်တော့ ငါ့နား(အနား)ကို ငါမသွားရဲဘူး ပရီးမီးယားလိဂ်ရှိတယ်၊ ရော်ဂျာဖက်ဒါးရားရှိတယ်၊ တိုက်ဂါးဝုဒ်ရှိတယ်၊ တကယ်တမ်းက ဟန်ကိုယ့်ဖို့ပဲ ကျားကိုလည်းကြောက်တယ် ရှင်ကြီးကိုလည်းကြောက်တယ် ရှင်ကြီးဝမ်းထဲလည်းမဝင်ရဲ ရှင်ငယ်ဝမ်းထဲလည်းမဝင်ရဲနဲ့ ငါ့နားထဲမှာအသံတွေ (သန်တဲ့အသံတွေ) နှစ်နှစ်ဆယ်နီးပါး …. နားထဲ ကာဗွန်ဒိုင်အောက်ဆိုက်ဒ်တွေ ညစ်ညမ်းလေထု၊ ကဗျာရွတ်သံမကြားရဘူး ကဗျာရွတ်သံနည်းနည်းလောက်ကျယ်ပေးပါ “အဲ ဒီ လို အိပ် မက် တွေ ပျက် စီး သွား […]
“ရှင် …. ဝေး” စိတ္တဇ . . . . . ရှင်သန်ခြင်းကဝေးကြဖို့လို့ ဒါ စိတ္တဇပဲ ငါ့ဆီကြေးနန်းရိုက်လိုက်ပါ “ခင်ဗျားကိုယ်ခင်ဗျားမီးလောင်နေပြီ” ခင်းကျင်းပြသလိုက် မဟုတ်ဘူး . . . . ဒီမှာ မနက်တိုင်းက သေကြောင်းကြံစည် မနက်စာ စားရသလောက်ပါပဲ ဟော့ဟော့ရမ်းရမ်းလမ်းလျှောက်ရသလိုပဲ သိပ် . . . . . လွယ်ကူတယ် အိမ်ပြန်စရာမလိုတော့ဘူး ရှန်ပူနံ့သင်းသင်းသုံးစရာမလိုတော့ဘူး ရှင် . . . . . နေရတာ စိတ္တဇ ဝေး . . . . . နေရတာ စိတ္တဇ “ငါ ဘာ တွေး မိ […]
“ကျွန်မနဲ့ မောင်နဲ့ အခုတလောနဲ့” ရှင့်ကိုချစ်ရတာလေ .. ကိုယ့်လက်သည်းကိုယ် ပြန်ဆိတ်နေရသလိုပဲ မောင်ရယ် ခက်တယ်၊ ကျွန်မ မကြိုက်တာတွေ အများကြီးထဲမှာမှ မောင်ကဘာလို့ ကျွန်မ မျက်နှာမလွှဲပစ်နိုင်တဲ့ အရာဝတ္ထုဖြစ်နေရတာလဲ အခု … ကျွန်မနဲ့မောင် ဘယ်ဘဝရောက်ချင်ယောင်ဆောင်နေရမယ် တကယ် .. မသိရိုးအမှန်ပါကွယ် ရှင့်ကိုကျွန်မ ဘယ်လောက်အထိ တွယ် … ငြိ ကျွန်မက ကြယ်ကြည့်သူသက်သက်ပဲလား မောင် အချစ်ဆိုတာ … အချစ်အကြောင်းဆိုတာ ရိုမီယိုနဲ့ ဂျူးလီးယက်လည်းမဟုတ်၊ အသည်းအသန်လိုက်ရှာနေရတဲ့ ကမ္ဘာဦးကနံရိုးလည်းမဟုတ်ဘူး မောင်က မောင်ပဲ၊ ကျွန်မက ကျွန်မပဲ မောင်နဲ့ ကျွန်မ အတူတူရှိနေချင်တာ အချစ်ပဲ မရယ်ပါနဲ့မောင်ရယ် … အိပ်မက်ဆိုတာ အပြင်ကအကြောင်းကိုပဲ ပြန်တွေ့ရတာမဟုတ်လား ကျွန်မအပေါ် ရှင့်စိတ်ဝင်စားမှုက ရှင်ဖတ်လက်စ စာအုပ်တစ်အုပ်သာသာပါ […]
ဒီနေ့ကြည့်လိုက်တဲ့မနက်ဖြန်များ ဒဏ်ရာ၊ ပြန်မလာစေနဲ့တော့ အခု ငါတို့တွဲထားတဲ့လက်တွေအတိုင်း ရှေ့ဆက် . . . ရှေ့ဆက် နေဝန်းနီနီ နံနက်တွေဆီ “ငါ့ကို အဲဒီနေ့ကနေ ဒီနေ့အထိ ပြီး . . . နောင်နှစ်ပေါင်းများစွာအထိ နင်နဲ့အတူခေါ်သွားပါ” ငါတို့ ဘဝရဲ့ခါးသီးမှုတွေကို ရယ်မောပစ်လိုက်ကြမယ် တိမ်တွေ၊ သက်တန့်တွေအပေါ် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပစ်တင်လိုက်ကြမယ် တခါတလေ . . လှိုင်းကြမ်းလေကြမ်း တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လွမ်းကြမယ် မိုးတွေရွာတဲ့အခါ ထီးတစ်လက်ကိုနှစ်ယောက်ဆောင်းကြမယ် အဆိုးတွေလာတဲ့အခါ ငါ့ကိုနင်က . . . နင့်ကိုငါက ထီးလိုမိုးပေးကြမယ် အချစ်ဆိုတာ ဒါပါပဲ ကလေးရယ် ဖိနပ်တစ်ရံတည်းကို နှစ်ယောက်အတူစီးနင်းသွားဖို့ ပြင်ဆင်မိတယ် ရောက်လာတော့မယ့် နေဝန်းနီနီ နံနက်ခင်းများဆီ . . . […]
“လာမယ့်တစ်နေ့ဟာ မျက်လုံးထဲအခုစူးဝင်” အချစ်ဆိုတာ တစ်ယောက်တည်းမဟုတ်မှန်း တစ်နေရာတည်းမှာ အတည်တကျမနေချင်မှန်း သိလိုက်ရတဲ့အခါ နင်ငါ့ကိုပြုံးပြနေခဲ့တာဟာ မှန်နံရံဟိုဖက်ခြမ်းကနေပဲလို့ သိလိုက်ရတဲ့တစ်နေ့မှာ ငါ့စိတ်နဲ့ငါ့ကိုယ် အလိုလိုကွာကျသွားခဲ့ပေါ့ ရှေ့တည့်တည့်မှာ နင်ရှိတယ်၊ ချစ်စရာသိပ်ကောင်းတဲ့ရက်စက်မှုရှိတယ် နောက်ပြီး . . . ငါမမြင်ဖူးတဲ့ကောင်တစ်ကောင်လည်းရှိတယ် ဒါပေမယ့် နောက်ပြန်လှည့်လို့မရဘူး မျက်နှာလွှဲလိုက်တာနဲ့၊ ငါကျောခိုင်းလိုက်တာနဲ့ “ဝေးကွာခြင်း” မီးမြားဟာ ငါ့ကျောကို “ဒုတ်”ခနဲ စိုက်သွားမှာ . . . “ရပ်တန့်နိုင်ပြီ” လို့ ငါ့ကိုယ်ငါ ထင်ခဲ့မိတယ် ငါ့အမှားဟာ ဖရိုဖရဲနဲ့ အသက်ရှင်သန်မှုမှာသွေးစက်လက်နဲ့ မနက်ခင်းတိုင်း၊ ညနေတိုင်းဟာ နင်ပဲလို့ စိတ်ချထားတဲ့ကောင်ကိုမှ . . . . ညီမလေးရယ် “ယုံတယ်မဟုတ်လား” လို့ နင်ပြောရက်ခဲ့တယ် ငါ့နိမိတ်စကားတွေနဲ့အတူ ငါ နေ့အဆက်ဆက်ပြိုလဲသွား . […]
`ဒုက္ခနဲ့မကင်းတဲ့ကဗျာ´ အဲဒီလိုဆိုတော့ ဒုက္ခရောက်တော့တာပေါ့ ဘုရားသခင်နဲ့ သိပ္ပံပညာနဲ့ `ငြိ´ ခဲ့တုန်းကလည်း ဒီလိုပဲ မိန်းမလှလေးတစ်ယောက်နဲ့ ထိတွေ့ဆက်ဆံရသလို ဒုက္ခဟာ မချောမွေ့မှန်းတော့ သူသူငါငါလည်း အသိ တစ်ခုခုပြေလည်သွားရင်တောင် လောကကြီးကို ကျေးဇူးလှမ်းလှမ်းတင်ရတဲ့ဒုက္ခက မသေးဘူး ဘတ်စ်ကားပေါ်တက်ရတာကအစ သေကောင်ပေါင်းလဲဝေဒနာအဆုံး ဒုက္ခနဲ့ပဲ နပန်းလုံးရတယ် ကိုမိုးလှိုင်ညက .. ဒုက္ခ ခဏခဏရောက်ရင် ကမ္ဘာကျော်သွားတတ်ပါသတဲ့ ဘာထူးလို့လဲ အစ်ကိုရယ် … ကမ္ဘာကျော်သွားရင်လည်း ဒုက္ခ ခဏခဏရောက်တော့တာပဲ ဒုက္ခဟာသိပ်ပြီး ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမရှိဘူး ဒုက္ခရောက်တယ်ဆိုတာ … ဒုက္ခက ကိုယ့်ဆီရောက်လာတာလား ကိုယ်က ဒုက္ခဆီ ရောက်အောင်သွားတာလား ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုယ့်အနားမှာအမြဲရှိနေတယ်ဆိုတော့ ဒုက္ခဟာ မိတ်ဆွေစစ်စစ်ဖြစ်တယ် ဒုက္ခက အမြဲတမ်းဆယ့်ငါးပဲရည်ပြည့် ဒုက္ခကို ဆင်တူယိုးမှားအတုအပ သတိပြု ဒုက္ခကို အဟောင်းဈေးပေးဝယ်လို့လည်းရသေးတယ် သားရေကွင်းလေးဆွဲဖြတ်လိုက်သလောက် မလွယ်ကူဘူးဆိုတော့ […]
“ငါကိုယ်တိုင်အဝါရောင် ၊ ငါကိုယ်တိုင်ဗူဗူဇီလာ” ဒီတစ်နေ့အတွက်တော့ ကမ္ဘာဟာ အဝါရောင်ဖြစ်ပေးရလိမ့်မယ် ငါတို့အားလုံး ဂျိုဟန်နက်စဘတ်ကိုရောက်ကြပြီ “ဟေး …. အာဖရိက” လို့ နှုတ်ခွန်းဆက်ကြပြီ ပြည်သူလူထု ငါးဆယ့်တစ်သန်းနဲ့အတူတူ နယ်လ်ဆင်မင်ဒဲလားကြီးနဲ့အတူတူ ဗူဗူဇီလာနှဲသံများနဲ့အတူ အာဖရိကအတွက် ဂုဏ်ယူကြမယ် “ကမ္ဘာ့ဘောလုံးမှာ ငါတို့ ၈၃ ပါ … ဒါပေမယ့် ဒီပွဲတော်ကို ငါတို့တည်ဆောက်ခဲ့နိုင် ၊ ငါတို့ပိုင်တယ်” ဥဒါန်းကျူးရင့်သံတွေကြား ဘယ်ခြေတစ်ဖက်ဟာ မီးထတောက်သွားသလားထင်ရ ရုတ် တ ရက် …. “ဂိုး …. ဂိုး … ဂိုး” အဲဒီအသံ မတိတ်တော့ပြန်ဘူး “Waka Waka eh eh, Tsamina mina zangalewa This time for Africa, We […]
“ဒါလေးတောင်မသိဘူးလားညီမလေးရာ” နေ့လည်ဟာ ….. ငရဲဖြစ်တယ် ကိုယ့်လက်တွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါလို့ ကိုယ့်စိတ်တွေ လောင်မီးကျလို့ ကိုယ်ဘာဖြစ်တာလဲ ကိုယ်မသိဘူး ဒါလေးတောင်မသိဘူးလား ညီမလေးရယ် ဒါလေးတောင်မသိဘူးလား နေ့လည်ဟာ ငရဲဖြစ်တယ် ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်က ဝေးကွာ အဝေးကြီးဝေးကွာသွားသလိုမြင်ရ ကိုယ်က ညီမလေးကို စကားတွေပြောတယ် ညီမလေးက ကိုယ့်ကိုစကားတွေပြောတယ် ညီမလေးရယ်ခဲ့တာလေး …… ကြေကြေကွဲကွဲကြားရ ပါးပေါ်ကမှဲ့နက်ကလေး …… ကြေကြေကွဲကွဲမြင်ရ စကားတွေပြောရင်း စကားတွေဆွံ့အတယ် ဒါလေးတောင်မသိဘူးလား ညီမလေးရယ် ညီမလေးဆီဘာလို့ဖုန်းဆက်တာ ညီမလေးဟာဘာလို့ ကိုယ့်ကဗျာတွေထဲရောက်ရောက်နေတတ်တာ ညီမလေးရင်ကွဲသံကို ကိုယ်ကဘာလို့ရင်ကွဲခံပြီးနားထောင်တာ ဒါလေးတောင်မသိဘူးလား ညီမလေးရယ် စိတ်ညစ်ရတာချင်းတူတယ် ဒါပေမယ့် ကဗျာရေးတာနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုနာကျင်အောင်လုပ်တာ မတူဘူး ….. တကယ်မတူဘူးညီမလေးရာ ညီမလေးကသေချင်စိတ်ပေါက်တဲ့အချိန်မှာ ကိုယ်ကသေချင်စိတ်ကိုဖျောက်တယ် မတူပါဘူးညီမလေးရာ …… ညီမလေးက ဘယ်သူနဲ့မှမတွေ့ချင်တဲ့အခါ ညီမလေးက ဘယ်သူနဲ့မှစကားမပြောချင်တဲ့အခါ […]
အရင်လိုမကြည့်တော့ဘူး . . . ငါ အချစ်က ဘာမှန်းမသိတဲ့ အခိုက်အတန့်မှာ ချောင်းကြည့်ပေါက်ကလေးတစ်ခုစာနဲ့ ငါလေ . . . သိမ်သိမ်ငယ်ငယ်ဖြစ်ရပေါ့။ ကန်းသလိုဖြစ်နေတဲ့မျက်လုံးနဲ့ ကြည့်ရပါတယ် . . . ဆိုတဲ့နောက် နင်ကဘာကိုကြောက်နေခဲ့တာလဲ ချစ်လို့ကြည့်တာပါ ငါက ချစ်လို့ကြည့်တာပါ . . . အခု . . . အရင်လိုမကြည့်တော့ဘူး . . . ငါ ငါကိုယ်တိုင် ချောင်းကြည့်ပေါက်ကလေးထဲမှာ . . . ငါဘာဖြစ်ချင်လဲဆိုတာထက် နင်ဘာဖြစ်ချင်လဲဆိုတာ၊ ငါဘာလိုအပ်လဲဆိုတာထက် နင်ဘာလိုအပ်နေလဲဆိုတာ၊ ငါဘယ်ရောက်နေလဲဆိုတာထက် နင်ဘယ်မှာလဲဆိုတာ၊ အရာရာကိုပေါ့ . . .ချောင်းကြည့်ပေါက်လေးကနေတစ်ဆင့် . . . နင် […]
“မိုးတိမ်သံသရာ” မော့ကြည့်မိတော့ . . . မျက်စိတဆုံး မိုးတိမ်တွေလှလိုက်တာ မော့ကြည့်ရတဲ့မျက်ဝန်းမှာ ဒဏ်ရာ . . . အနာတွေနဲ့အပြည့် အဲဒီ ဒဏ်ရာတွေရဖို့ နှစ်ပေါင်းနှစ်ဆယ်ကျော် ရင်းနှီးခဲ့တယ် အရင်းအစားများသလို အမြတ်အစွန်းများများ ၊ အရှုံးအနိမ့်များများ ဆိုပြန်တော့ မျက်လုံးမှာ ဒဏ်ရာအနာတွေအပြည့် . . . ဝေ့လာပြန်တယ် အဲဒီမျက်လုံးတွေနဲ့ပဲ မော့ကြည့်လိုက်တယ် မိုးတိမ်တွေလေ . . . လှ နေ လိုက် တာ . . . . သူရဿဝါ မေလ ၂၅ ရက် ၊ ၂၀၁ဝ ခုနှစ်
“ရှင် …………. ဝေး” စိတ္တဇ . . . . . ရှင်သန်ခြင်းကဝေးကြဖို့လို့ ဒါ စိတ္တဇပဲ ငါ့ဆီကြေးနန်းရိုက်လိုက်ပါ “ခင်ဗျားကိုယ်ခင်ဗျားမီးလောင်နေပြီ” ခင်းကျင်းပြသလိုက် မဟုတ်ဘူး . . . . ဒီမှာ မနက်တိုင်းက သေကြောင်းကြံစည် မနက်စာ စားရသလောက်ပါပဲ ဟော့ဟော့ရမ်းရမ်းလမ်းလျှောက်ရသလိုပဲ သိပ် . . . . . လွယ်ကူတယ် အိမ်ပြန်စရာမလိုတော့ဘူး ရှန်ပူနံ့သင်းသင်းသုံးစရာမလိုတော့ဘူး ရှင် . . . . . နေရတာ စိတ္တဇ ဝေး . . . . . နေရတာ စိတ္တဇ “ငါ ဘာ တွေး မိ […]