weiweiဟိုးရှေးရှေးတုန်းက မြန်မာနိုင်ငံရဲ့မြို့တော် ရန်ကုန်မြို့လို့ ခေါ်တွင်တုန်းကပေါ့ … ရန်ကုန်မြို့ပေါ်က အဆင့်မြင့်ကုန်ပစ္စည်းတွေထုတ်လုပ်တဲ့ စက်ရုံတစ်ခုမှာ အင်ဂျင်နီယာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ မမဝေလို့ အများကခေါ်ကြတဲ့ အမျိုးသမီးေချောချောလေးတစ်ယောက် ရှိသတဲ့။ မမဝေက သူ့အလှနဲ့ သူ့ပညာကို မာန်တက်ပြီး ဘယ်ယောက်ျားကိုမှ လူမထင်ပဲ တစ်ကိုယ်တည်း အပျိုကြီးဘဝနဲ့ ခပ်တင်းတင်းပဲနေနေသတဲ့။ သူ့ရဲ့ ဒုက္ခတွေကိုတော့ သူကိုယ်တိုင်ပဲ သိတာပေါ့။ အရာရှိ အင်ဂျင်နီယာမမက တစ်လမှ လစာ (တစ်သောင်းကျပ်)ပဲ ရရှာတာလေ … (၅) ပါးသီလကို ဘောင်းဘီဝတ်သလိုမြဲတဲ့သူဆိုတော့ တစ်ပြားတစ်ချပ်မှ အောက်စိုက်မရှာဘူးတဲ့ … (စက်ရုံထဲမှာက နေ့တိုင်း ဘောင်းဘီဝတ်ရတယ်).. တခြားအလုပ်မှာ စီမံခန့်ခွဲမှုတော်တာတွေကတော့ နားမလည်တဲ့သူတွေကိုရှင်းပြရင် အပိုဖြစ်နေမှာစိုးလို့ လစဉ်အသုံးစရိတ် စီမံခန့်ခွဲပုံလေးကိုပဲ ပြောပြတာပေါ့ကွယ် .. လစဉ် နယ်မှာနေတဲ့ မိဘ နှစ်ပါးကို […]
ပြီးခဲ့တဲ့ နွေရာသီတုန်းက အဖေ အမေတို့နဲ့ အတူတူ တရုတ်ပြည်ထဲလျှောက်လည်ရင်း အမေ့ကို စိတ်ဝင်စားစရာတစ်ခု ပြခဲ့ဖူးတယ်။ လူစည်ကားရာ စူပါမတ်ကတ်တွေ၊ လမ်းဘေးပလက်ဖောင်းတွေနဲ့ ဘက်စ်ကားတွေပေါ်မှာ တရုတ်စုံတွဲတွေ အများကြီး တွေ့ရတယ်။ အမေ့ကိုပြောပြလိုက်တယ် … သူတို့ကိုကြည့်တာနဲ့ လက်မထပ်မှီလား လက်ထပ်ပြီးလားဆိုတာ သိနိုင်တယ်လို့ဆိုတော့ အမေက စိတ်ဝင်စားသွားတယ် … ခွဲရတာ သိပ်လွယ်ပါတယ် … အမျိုးသမီးကိုင် စလင်းဘတ်အိပ်ကို အမျိုးသားကလွယ်ထားမယ်၊ အထုပ်အပိုးတွေအားလုံးကို ကိုင်ထားမယ်၊ အမျိုးသမီးလက်ထဲမှာတော့ စားစရာမုန့်တစ်ခုပဲ ရှိမယ်ဆိုရင် သမီးရည်းစားပါလို့ …. အဲဒါနဲ့ ပြောင်းပြန်ဆိုရင်တော့ လင်မယားပါပဲ … အဲဒီလို အမြင်မတော်အောင် စလင်းဘတ်အိတ်လွယ်တဲ့ ယောက်ျားတွေက တရုတ်ပြည်မှာ အလွန်ပေါပါတယ် … တရုတ်မသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ကိုမေးကြည့်တော့မှ ပိုဆိုးတော့တယ် … တရုတ်ကောင်လေးတွေက ရည်းစားထားရင် ကောင်မလေးကို […]
ထူးဆန်းတဲ့ ပန်းတွေ မဟုတ်ပါဘူး။ ပြီးခဲ့တဲ့ ဇူလိုင်လတုန်းက ယူနန်ပြည်နယ် ကူမင်းမြို့ကို သွားလည်တုန်းက လမ်းဘေးက ပန်းကလေးတွေနဲ့ ပန်းခြံထဲက သစ်ခွပန်းတစ်ချို့ကို ဓါတ်ပုံရိုက်ခဲ့ပါတယ်။ လမ်းဘေးကပန်းကလေးတွေလဲ သူ့အလှနဲ့သူ လှပါတယ်ဆိုတာကို ပြချင်လို့ပါ။ ပန်းနံမည်တွေတော့ မသိပါဘူး။
ဒီပုံတွေက အရင်နေ့က ပုံတွေလိုပါပဲ … ရထားပေါ်ကနေ ရိုက်ခဲ့တာတွေ … သေချာချိန်ပြီး ရိုက်ခဲ့တာမဟုတ်ပဲ မြင်ကွင်းထဲဝင်လာတာကို ဒီအတိုင်း ရိုက်ခဲ့လို့ လျှပ်တစ်ပြက်ရိုက်ချက်များလို့ အမည်ပေးထားတာပါ … သဘာဝ အရောင်တွေက တော်တော်ဆန်းကြယ်တယ် … တစ်နေရာနဲ့ တစ်နေရာ ကွဲပြားတာတွေကလဲ အံ့ဩစရာကောင်းပါတယ် … ပန်းချီကားချပ်တွေလိုပါပဲ … သဘာဝအလှကို ခံစားကြည့်ကြပါအုန်း …
အကြောင်းမလှလို့ ဘာဖြစ်တယ် ညာဖြစ်တယ်ဆိုတာတွေကို ဆက်ရေးချင်စိတ်မရှိတော့တာနဲ့ အောင်မြင်အောင်ကျော်လွှားနိုင်သူတစ်ယောက်အကြောင်းကို နမူနာယူနိုင်အောင် ပြောပြချင်ပါတယ်။ သူကတော့ ကျွန်မရဲ့ မိတ်ဆွေအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ပေါ့ … သူငယ်ချင်းလို့မသုံးလိုက်တာက ကျောင်းနေဘက်မဟုတ်လို့ပါ။ သူငယ်ငယ်က သူအဖေရော အမေရော အစိုးရဝန်ထမ်း သူတို့က မောင်နှမ သုံးယောက်မှာ သူကအကြီးဆုံး၊ ၈၈ မှာ သူ့အဖေက အလုပ်ပြုတ်သွားတယ်။ အဲဒီတုန်းက သူက ၈ တန်းပဲရှိသေးတယ်။ သူ့အမေလုပ်စာတစ်ခုထဲနဲ့ သူတို့ရပ်တည်ခဲ့ရတယ်။ သူ ၁ဝ တန်းအောင်တော့ အခြေအနေကို ဝင်ထိန်းတဲ့အနေနဲ့ အစိုးရရုံးတစ်ရုံးကခေါ်တဲ့ စာရေးဝန်ထမ်းအလုပ်ကိုဝင်လျှောက်ပြီး စာရေးဝန်ထမ်းလုပ်လိုက်တယ်။ တက္ကသိုလ်ကိုတော့ အဝေးသင်ပဲ တက်လိုက်ပါတယ်။ အစိုးရအလုပ်ကိုဝင်လုပ်တာက အကြောင်းရှိတယ်။ သူတို့မှာ အိမ်ပိုင်မရှိဘူး။ သူ့အမေအလုပ်ကရတဲ့ ဝန်ထမ်းအိမ်ရာမှာနေရတာ။ ပင်စင်ယူရင် နေစရာမရှိတော့မှာစိုးလို့ ကြိုတင်ပြီးစီစဉ်ထားလိုက်ရတာ။ သူအလုပ်ဝင်တဲ့ရုံးက လုပ်သက် ၃ နှစ်ကျော်ရင် […]
စိတ်ညစ်ညူးနေတာတွေ ခဏတာ ပြေပျောက်သွားအောင် သဘာဝရှုခင်းလေးတွေ ကြည့်လိုက်ကြပါအုန်း …. မနေ့ကပြခဲ့တာရဲ့ အဆက်ပေါ့ …. ပေကျင်း – တိဗက် ရထား (၄၈) နာရီစီးခဲ့ရတုန်းက လျှပ်တစ်ပြက်ရိုက်ထားခဲ့သော ဓါတ်ပုံတွေထဲက လှတာတွေ ထုတ်ပြလိုက်တာပါ …
အခုလို အကြောင်းအရာတွေကို မရေးချင်ပါဘူး … ဒါပေမယ့် အခြေအနေအရ ကိုယ်သိတာလေးကို ပြောပြရင်း သင်ခန်းစာယူနိုင်ရန် အတွက်ပါ … ကျွန်မတို့အိမ်နဲ့ မလှမ်းမကမ်းမှာ အစိုးရဝန်ထမ်းတွေနေတဲ့ ရပ်ကွက်တစ်ခုရှိပါတယ်။ အဲဒီက မိသားစုတစ်စုအကြောင်းပါ။ အဖေက ဝန်ထမ်း အမေက အလုပ်မရှိ သမီး (၂) ယောက်ရှိပါတယ်။ ကုရင်လူမျိုးနဲနဲစပ်ပါတယ်။ အသားအရည်လှပပြီး အရပ်တော်တော်ရှည်တယ်။ ခန္ဓာကိုယ်ကလဲ ရှယ်ပဲ။ အဲဒါနဲ့ မြို့နယ်က ကျင်းပတဲ့ လှယဉ်ကျေးမယ်ပြိုင်ပွဲမှာ ဝင်ပြိုင်တာ ဆုရတယ်။ အဲဒီအချိန်တုန်းက ကောင်မလေးက (၉) တန်း (၁၀) တန်း အရွယ်လောက်ပဲရှိသေးတယ်။ သူ့ကို နဲနဲလူသိများသွားပြီး ရန်ကုန်တိုင်း လှယဉ်ကျေးမယ်ပြိုင်ပွဲမှာ ဝင်ပြိုင်ဖို့ လေ့ကျင့်ပေးမယ် ဘာညာနဲ့ အဲဒီလိုင်းထဲ ဟိုယောင်ယောင် ဒီယောင်ယောင်နဲ့ ဘာမှတော့ ဖြစ်လာတာ မတွေ့ရဘူး။ […]
ဒီကဗျာလေးက မဆလ ခောတ်က အမျိုးသားနေ့အကြို သီတာဝင်းအငြိမ့် တီဗီမှာ လွှင့်တုန်းက လူရွှင်တော် ဇာဂနာ ရွတ်ပြခဲ့တာလေးပါ … ကျွန်မစိတ်ထဲမှာ ယနေ့အထိ အလွတ်ရနေလို့ အမှတ်တရချရေးလိုက်ပါတယ် … စာသားလွဲတာရှိရင်တော့ ကျွန်မ၏မှတ်ဉာဏ်ချို့ယွင်းမှုသာ ဖြစ်ပါသည် …. ကျက်သရေတိုးတဲ့ လက်ဖက်ရည်အိုးနဲ့ မလိုင်တဖန် စားလို့မကုန်သော်လည်း ပြိုင်စံရှားလို့ အဖုံဖုံ စူရကီအထည်နဲ့ နိုင်ငံခြားကကုန်ဆိုလျှင် အတူအညီမဝယ်ပဲ မြူနီစီပါယ် မြို့ရွာအသစ်ပြင်လျှက် တို့မြန်မာ တို့ချစ်ခင် ဓန အသပြာသုံးလို့ အရိုင်းမသင်ကြပါနဲ့ လသာတုန်းမှာ ဗိုင်းငင်ဆိုတာလို သမိုင်းဝင် ကချင် မွန် မြန်မာတစ်ခုတို့က ဝံသာနု အထူးခောတ်တကယ်ကြုံရလို့ ဦးချစ်ဖွယ်ကလဲ အစုံစုံအဖွယ်ဖွယ် အထူးကောင်းတာကြောင့် မြန်မာ စကူးကျောင်း ပညာဆွယ်ရလျှင် အင်္ဂါကြယ်ကို လက်လှမ်းလို့မှီလိမ့် ယက်ကန်းသူ မိန်းကလေးတစ်ခုတို့က ငြိမ်းအေးခြင်းအသွင် […]
သဘာဝအလှကို ရထားပေါ်မှ လျှပ်တစ်ပြက် ရိုက်ယူထားသောပုံများဖြစ်ပါသည်။ အမြန်နှုန်းဖြင့်မောင်းနေသောရထားနဲ့ မှန်ပြူတင်းပေါက်ကို ဖြတ်ပြီး ရိုက်ထားခဲ့သောပုံများဖြစ်ပါသည်။ သဘာဝအလှကို ခံစားနိုင်ရန်အတွက် ဖြစ်ပါသည် …. နေရာကတော့ ပေကျင်းမှ တိဗက်သို့အသွား ရထားလမ်းဘေးမှ မြင်ကွင်းတစ်နေရာဖြစ်ပါသည်။ ကိုယ်တိုင်ရိုက်ထားသော ဓါတ်ပုံများဖြစ်ပါသည် … ဓါတ်ပုံလေးတွေကြည့်ရင်း မျက်စိအပန်းပြေနိုင်ပါစေ …..
ဒီပုံတွေက ကွန်ဖြူးရှပ်ပြတိုက်နဲ့ မြို့ထဲက မြင်းလှည်းနဲ့ဆိုက်ကားက ဒီဇိုင်းဆန်းလို့ ဖော်ပြလိုက်ပါတယ် … ကွန်ဖြူးရှပ်နဲ့ ပတ်သက်တာတချို့မိတ်ဆက်ပေးရင်း ကျွန်မရဲ့ တရုတ်ပြည်ခရီးသွားမှတ်တမ်းတွေကို ခေတ္တရပ်နားထားပါအုန်းမယ် …. သိပ်များနေတော့ ကြည့်ရတဲ့သူတွေလဲ ရိုးအီလာကြပြီထင်ပါတယ် ….. အားလုံး ကျန်းမာချမ်းသာကြပါစေ …..
ဒီရွာထဲမှာ အငယ်ဆုံးတောင် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားအရွယ်တော့ ရှိမယ်ထင်ပါတယ်။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ကြုံတွေ့ခဲ့ရတဲ့ ခောတ်တွေ စနစ်တွေမတူကြဘူးဆိုတော့ ကိုယ်ကြုံခဲ့ရတဲ့ ခောတ်ကလေးတစ်ခုကို ဗဟုသုတအနေနဲ့ ပြောပြချင်ပါသေးတယ်။ ဘွဲ့မရသေးခင် အရွယ်အထိဆို အလုပ်အကိုင်မေးရင် ကျောင်းသားလို့ပဲ ဖြေရမှာပေါ့နော် … ကျွန်မက စာတော်တဲ့ကျောင်းသားတစ်ယောက်အနေနဲ့ လွယ်လွယ်ကူကူပဲ ဆယ်တန်းအထိ ရောက်လာခဲ့ပါတယ်။ ၁ဝ တန်းရောက်တော့ ရည်ရွယ်ချက်တွေ အများကြီးနဲ့ စာလဲပိုကြိုးစားခဲ့တယ် … အရမ်းလဲတက်ကြွပါတယ် … ဘာသာစုံကျူရှင်မယူပေမယ့် လိုအပ်တဲ့ဘာသာတွေကျူရှင်ယူပြီး အသဲအသန်စာကြိုးစားနေစဉ်မှာပဲ ၈ လေးလုံး အရေးတော်ပုံကြီး ဖြစ်လာပါတယ် … ကျောင်းအကန့်အသတ်မရှိ ပိတ်လိုက်တယ်လို့ကြော်ငြာလိုက်တဲ့အချိန်မှာ အရမ်းစိတ်ဓါတ်ကျသွားပါတယ် … အခြေအနေကလဲ တဖြည်းဖြည်းဆိုးလာပြီဆိုတော့ ကျောင်းဖွင့်ဖို့လမ်းမမြင်တော့ဘူး … အရွယ်က ကိုးလို့ကန့်လန့်၊ နေတာကလဲ နယ်မြို့လေးတစ်မြို့မှာ … အဲဒီတော့ မိရိုးဖလာအလုပ် […]
ဘုရားကျောင်းအရှေ့ဘက်ထွက်ပေါက်ကနေ ၁၅ မိနစ်လောက်ဆက်လျှောက်သွားရပါတယ်။ အဲဒီကိုရောက်တော့ ခြေထောက်တွေ မသယ်ချင်လောက်အောင်ညောင်းနေပါပြီ။ အထဲမှာ ဘယ်လောက်လျှောက်ကြည့်ရမလဲလို့ စုံစမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဧကပေါင်း ၅၀ဝ နီးပါးကျယ်တယ်။ အုတ်ဂူတွေက စည်းခတ်ထားတဲ့ အုတ်တံတိုင်းက ၄.၃၅ မိုင်ရှည်ပြီး ဂူပေါင်း ၁၀၀၀ဝ ကျော် ရှိပါတယ်။ ကွန်ဖြူးရှပ်ရဲ့ သားစဉ်မျိုးဆက်ပေါင်း ၁၇ဝ ကျော် တိုင်အောင်အထိ အဲဒီထဲမှာ သဂြိုလ်ထားပါတယ်။ သူ့ရဲ့ထင်ရှားတဲ့ တပည့်ရင်းတွေရဲ့ အုတ်ဂူတွေလဲရှိပါတယ်။ မှတ်တမ်းအရ လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း ၂၃၄ဝ ကျော်ကထဲကရှိခဲ့တယ်လို့ သိရတယ်။ ရှားပါးတဲ့ သစ်ပင်ကြီးတွေနဲ့ အေးပြီး တိတ်ဆိတ်နေပါတယ်။ ကျွန်မတို့လဲ လမ်းလျှောက်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့တာနဲ့ ကားအသေးလေးငှားပြီး အတွင်းကို ကားနဲ့ပဲ ပတ်ကြည့်ခဲ့ပါတယ်။ ဓါတ်ပုံတွေက ကားပေါ်ကရိုက်ထားလို့ သိပ်မကြည်ဘူးဖြစ်နေပါတယ်။ ဓါတ်ပုံထဲမှာ ဆင်တူတွေလို့ထင်ရပေမယ့် တကယ်တော့ အတော်ကိုကြီးတဲ့ […]
ဆူးရေးလိုက်တဲ့ အိမ်ဖော်ဇာတ်လမ်းကို ဖတ်မိပြီး ကျွန်မတို့အိမ်မှာ အလုပ်လုပ်သွားဖူးတဲ့ အိမ်ဖော်ကောင်မလေးအကြောင်းကို သတိရသွားတာနဲ့ သတိရတုန်းကောက်ရေးလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်မတို့အိမ်က အသက်ကြီးတဲ့လူကြီးတွေ ဈေးထဲမှာဈေးဆိုင်ထွက်ရတဲ့သူတွေ ကျောင်းသူကျောင်းသားတွေအပြင် အိမတို့ မိသားစုကလဲ ရှိတော့ အမြဲတမ်း အိမ်ဖော်ခေါ်ရပါတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁ဝ နှစ်လောက်က ခိုင်ခိုင်လို့ခေါ်တဲ့ အသက် (၁၅) နှစ်လောက်ရှိတဲ့ ရုပ်ရည်တော်တော်လေးသန့်တဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ရောက်လာပါတယ်။ သူတို့နေတဲ့ရွာက ကျွန်မတို့မြို့ကနေဆို နေ့တစ်ဝက်လောက် သွားရပါတယ်။ ကောင်မလေးက အရမ်းသွက်လက်တယ်။ အသက်နဲ့မလိုက်အောင် အိမ်အလုပ်တွေလဲ အကုန်လုပ်တတ်ပါတယ်။ စကားပြောတာလဲ ချစ်စရာကောင်းတာနဲ့ ကျွန်မတို့နဲ့ ညီအစ်မအရင်းတွေလိုပဲ အဖွဲ့ကျတယ်။ သူပြောပြခဲ့တဲ့ သူ့ဇာတ်လမ်းတွေကတော့ … သူ့အဖေက သူမွေးကထဲက ဘာအလုပ်မှ မလုပ်ခဲ့တဲ့ အရက်သမားတစ်ယောက်ဖြစ်ပါတယ် .. သူ့အမေက အရင်အိမ်ထောင်နဲ့ကွဲပြီး အခု သူ့အဖေကို ယူထားတာ […]