ကြက်မတိုက်ဖူးဘဲနဲ့ ​​ကြွေတစ်​လှည့်အ​ကြောင်း ​ကောင်း​ကောင်းမသိပါဘူး လူတိုင်း ကိုယ်​့အပူနဲ့ကိုယ်​​ချွေးဒီးဒီးကျ​နေကြချိန်​မှာ သူက တစ်​ပါးသူအပူကို ရယ်​ရယ်​​မော​မော နဲ့ ​ဆေး​ပေါ့လိပ်​မှာ တို့ဖွာနိုင်​ပြီး ကိုယ်​့အပူကျ အရစ်​လိုက်ပြာကျပစ် ရဲတဲ့ ခြင်​ဆေး​ခွေလိုမျိုး သတ္တိမရှိဘူး။ တစ်​ရွာလုံး မဲမဲမြင် ရာလိုက်​ခတ်​ချင်​တဲ့ ချိုလိမ်​နဲ့ အိုမာခရမ်​၊ ယက်​တူရှင်​ကို သူမသိတာ တစ်​ခုမှ မရှိဘူး။ သူက အချစ်​နဲ့ပတ်​သက်​လာရင်​ စပျစ်​သီးမြင့်လို့ ချဉ်​ပစ်​တဲ့ ပုံပြင် ထဲက ​မြေ​ခွေးရဲ့လျှာလို သူနဲ့အတူ ပွင်​့ကြည့်သူတိုင်းက​တော့ လစ်​တမစ်​စက္ကူ​တွေလို စိတ်​ဓာတ်​​တွေ ပြာနှမ်​းကုန်​ရတာချည်​းပဲ သူကို ​ပေါင်းသင်း​နေလည်​း ကိုယ်​အမည်ကိုယ်​ အဆင်းဘီးတပ်​​ပေးသလိုပဲ​နေမှာ​ပေါ့ သူက တကယ်​့ကိုမှ ဖွတ်​​တောင်​မှ မထွက်​နိုင်​တဲ့​တောင် ပို့ ဒါကိုမှ မှားယွင်းစွာ ဆက်ကိုးကွယ်​နေဦးဆိုရင်​တော့ မင်​းနဲ့ ငါ လမ်​း​ပြောင်းပြန်​​မောင်​းနှင်​ပြီး အန္တရာယ်​ကင်းဂါထာရွတ်​ဖတ်​​ပေးရုံမှတစ်​ပါး

ဂျင်း​ဘောင်​းဘီဝတ်​တဲ့မြို့ကလာခဲ့တာပါ လည်​းပင်းနဲ့ခါးဆိုဒ်​တိုင်းတဲ့ အကျင့်နဲ့ပလက်​ဖောင်း​ပေါ်မှာ မီးခြစ်​ဆံလို ​ခေါင်​းချင်းဆိုင် ထိုင် ခဲ့ကြတယ်​ နယ်​သားဆိုတာ နယ်​ချဲ့မဟုတ်​​ကြောင်​း ရန်​ကုန်​သားက ဆိုတယ်​ ရန်​ကုန်​သားဆိုတာ ရန်​ကိုကုန်​​အောင်တိုက်​ခိုက်​​ကြောင်​း နယ်​သားက ကပြတယ်​ သူဟာနဲ့သူ စည်​းဝါးကိုကိုက်​လို့ အနုပညာချစ်​ကြသူ​တွေအဖြစ်​ကို​ပြောတာပါ။ အလျားအနံပဲဖြစ်​ဖြစ်​ အသွားအပြန်​ပဲဖြစ်​ဖြစ်​ ဓားလှံ​တွေမပါတဲ့ ချစ်​ခြင်​းဟာ ကဗျာတစ်​ပုဒ်​​ပေါ်မှာပဲရှိတယ်​။ ကဲ ရယ်​စရာနဲ့စခဲ့တဲ့ဇာတ်​လမ်​းမှာ ကိုင်​​ပေါက်​လိုက်​ပြန်​​ကောက်​လိုက်​ အနုပညာခရီးက ငတ်​တစ်​လှည်​့ပြတ်​တစ်​လှည်​့ကို မိတ်​​ကောင်​း​ဆွေ​ကောင်​းလို ​ပေါင်​းဖက်​လို့ ရန်​ကုန်​​ဖျော်​လက်ဘက် ရည်​ကို အမှုမဲ့အမှတ်​မဲ့ ပါဆယ်​ထုပ်​လို့ သမိုင်းမှာချန်​ခဲ့လို့မရတာ​တွေချည်းပဲ ရန်​ကုန်​မှာ ပြန်​ဆုံကြမယ်​လို့ ​ ​လေထန်​ကုန်​းက ငါ့ကို​ပြောတာလား မီးရထားက ဂျမဒါကို​ပြောတာလား ​သေ​သေချာချာမမှတ်​မိ​တော့​ပေမယ်​့ ၂၃ ပိုပို​စောင်​း​နေတဲ့​ကော်​ဖီခွက်​မှာ ကဗျာတစ်​ပုဒ်​က အ​ငွေ့ထွက်​​နေတုန်​း။ ကိုစစ်​ ၇

နတ်မောက်…. မင်းဘာမှ ထပ်မပေးနဲ့တော့… အောင်ဆန်းတစ်ယောက်နဲ့တင်… လုံလောက်တယ်ဆိုတာထက်… ပက်ပက်စက်စက် ပိုလျှံခဲ့ပြီးသား… ကျောက်ဆည်… မင်းဘာမှ ထပ်မပေးနဲ့တော့… (….) တစ်ယောက်နဲ့တင်… လုံလောက်တယ်ဆိုတာထက်… ပက်ပက်စက်စက် ပိုလျှံခဲ့ပြီးသား…