ေက်ာ္ဘသစ္(က) “ယုံကြည်မှုတွေ ရမယ်နော်.. ယုံကြည်မှုတွေ.. ယုံကြည်မှုတွေ” “တစ်ဆယ်သားမှ ငါးရာတည်း၊ တစ်ဆယ်သားမှ ငါးရာတည်း” “အလျားနဲ့ ဝယ်မယ်ဆိုရင် တစ်ပေကို ရှစ်ရာ၊ ပုလင်းနဲ့ဆိုရင် တစ်ပုလင်း ခုနှစ်ရာ၊ သုံးမျိုးပေါင်းယူရင်တော့ တစ်ထောင့်ငါးရာနဲ့ ရမယ်၊ ယုံကြည်မှုတွေ ယုံကြည်မှုတွေ” “ကဲ ကဲ.. လာထား လာထား.. အရောင်အသွေးစုံ၊ ကာလာစုံတယ်နော်” “အဓိပ္ပါယ်မျိုးစုံ၊ စိတ်ကူးမျိုးစုံ၊ အကြောင်းအရာမျိုးစုံပါတဲ့ ယုံကြည်မှုတွေ၊ ဝယ်မလား.. ဝယ်မလား၊ ဦးရာလူနဲ့ ထိုက်ရာလူပဲ ရမယ်နော်” နေအလွန်တရာပူပြီး အိတ်ကပ်ထဲ ဘီယာသောက်စရာ ပိုက်ဆံ တစ်ပြားမှမရှိတဲ့ တစ်နေ့မှာ ကျွန်တော်ဟာ လူစည်းကားရာ မဟာဗန္ဓုုလပန်းခြံထောင့် တစ်နေရာမှာ ယုံကြည်မှုတွေ ဖြန့်ခင်း ရောင်းချနေပါတယ်။ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ယုံကြည်မှုတွေကို အဆုပ်လိုက် အဆုပ်လိုက် ကိုင်မြှောက်ပြ၊ တစ်ဖက်ကလည်း […]
စဆရ ႀကီးကျုပ်မျှော်လင့်ချက်ကြီး ရုတ်တရက်ကျကွဲသွားသည်။ စိတ်ကူးများတော့ တစ်စစီကြေမွလျက်သားနှင့်.. ဟိတ်လူ ခင်ဗျားက ကိုယ့်ကိုယ်ကို လူလို့ထင်နေတာကိုး လောကကို ဇောက်ထိုးကြီးကြည့်နေမှတော့ အတည့်အတိုင်းရှိနေတာတွေ ခင်ဗျားအမြင်မှာ တော်တော် ကိုးလိုးကန့်လန့် နိုင်နေမှာပဲ… ဟု မျက်မှောက်ပစ္စုပ္ပန်ကြီးက ကိုရင်စိုင်းကို လက်ညှိုးငေါက်ငေါက်ထိုးကာ ပိုးစိုးပက်စက်ပြောလေသည်မှ ကိုရင်စိုင်း ရင်ဘတ်ကြီးတစ်စုံကို ငုံ့ကြည့်မိသည်။ သွေးစိမ်းရှင်ရှင်ထွက်လျက်သားနှင့် မျှော်လင့်ချက်တွေ အငွေ့တစ်ထောင်းထောင်းထ ပျောက်ကွယ်သွားသည်ကို ပြန်မြင်ရချေသည်တည့်။ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ထိုလက ကိုရင်စိုင်း ၁၀၀ဝ တိတိ လစာရပါ၏။ လူကြုံရှိသဖြင့် လိုချင်သည်ဆိုသော CK White ကိုရှာတာ မတွေ့သဖြင့် CK One ၁၆ဝ တန်တစ်ဗူးကိုဝယ်ပြီးနောက် နည်းနေပါသေးသည်ဟုဆိုကာ ကိုရင်စိုင်းနေထိုင်ရာ တောမြို့လေးမှ အဆင့်ဆင့်ခရီးနှင်ကာ ဒူဘိုင်းမြို့ပေါ်သို့ရောက်လာလေ၏။ အကူအညီတောင်းထားသူများမှ ၂ဝ တန်ဆိုင်ကိုလိုက်ပို့သည့်အတွက် စိတ်ဆိုးရလေ၏။ နောက်ဆုံးတွင်မတော့ လိုက်ရှာရင်း […]
alinsett တကယ်တော့ ဆယ်နှစ်တိတ်ိကြာခဲ့ပြီးမှ ပြန်သတိရနေတာ…. မဖြစ်သင့်တော့ပါ။ မေ့ပျောက်သွားသင့်ပြီမှန်း သ်ိသော်လည်း မေ့မရနိုင်ပဲ ပြန်ပြန် သတိရနေတာ. . . . တကယ့်ကို မဖြစ်သင့်တော့တဲ့ကိစ္စ မဟုတ်လား ။ အဲဒီ မိန်းမနဲ့ . . . . အဲဒီ အဖြစ်အပျက်ဇာတ်လမ်းဟာ အစကတည်းက ရှိကို မရှိခဲ့တာလို ့ ယုံကြည်ပြီး. . . . ပြန်မတွေးပဲနေနိုင်ဖို ့ . . . . . […]
ေက်ာ္စြာေခါင္ကျနော်ငယ်စဉ်က နေ ့စဉ်နီးပါး ငိုခဲ့ရတဲ့ အချိန်များမှာ..ကျနော့်မျက်ရည်နဲ ့ငိုကြွေးမှု…ဝမ်းနည်းမှုတွေကို ဖြေသိမ့်ပေးနိုင်မယ့် နွေးထွေးသောရင်ငွေ ့မှာ ကျနော်နူးညံ့ခဲ့တယ်..။ ကျနော့်ရဲ ့မတူညီတဲ့ စိတ်နေစိတ်ထားနဲ ့စရိုက်ဟာ ကျနော့်မိသားစုစည်းအပြင်မှာဘဲ အထီးကျန်တဲ့ ဘဝလေးပေါ့..။ ကလေးတစ်ယောက်သွားရမယ့် လမ်းကြောင်းမှာ ကြင်နာမှုတွေ..နွေးထွေးမှုတွေနဲ ့ ခရစ်တော်က ကျနော့်ကို ကူညီလမ်းပြပေးခဲ့ပါတယ်.. ကြမ်းတမ်းသော နှလုံးသားအကျင့်ကို ကျနော် လက်မခံဘူး…အဲဒီအချိန်မှာ ကျနော့်ဘက်ကလည်း တင်းခံနေတတ်တယ်..။ လမ်းမလေးတခုသာခြားတဲ့ ဘေးအိမ်ကို ခရစ်ယာန်မိသားစု တစ်စု ပြောင်းလာကြတယ်..နာဂလူမျိုးတွေပါ..ခရစ်ယာန်ဘာသာ ကိုးကွယ်တယ်..။ အဲဒီအိမ်က အဘိုးနာမည်က ဦးကျော်ဒင်လို ့ခေါ်ပါတယ်..။ ကျနော် ဝမ်းနည်းတဲ့အခါ ငိုကြွေးတဲ ့အခါ အဘိုးဆီကိုသွားတယ်.. ပန်းချီဝါသနာ ပါတဲ့ ကျနော့်ကို အဘိုးက သမ္မာကျမ်းစာဖတ်ပြတယ်.. ကျမ်းသစ် ကျမ်းဟောင်း၂ပိုင်းထဲမှာ ကျမ်းသစ်ကို ကျနော် ့နှလုံးသားက […]
ကိုရင်စိုင်းတစ်ယောက် ငယ်နုစဉ် ကျောင်းသားဘဝများတုန်းက ကိုရင်စိုင်းတို့ တက်ခဲ့ရာကျောင်းကြီးသည် ကိုလိုနီခေတ်က ကျောင်းဟောင်းကြီးဖြစ်သည့်အတွက်ကတစ်ကြောင်း၊ ဘေးပါတ်ဝန်းကျင်တွင် စစ်စတာဆောင်နှင့် ဖာသာဆောင်များသာ ဝန်းရံနေသည်ကတစ်ကြောင်း၊ ကျောင်းနားမှ ရှေးဟောင်း ရွှေနှလုံးတော် ဘုရားကျောင်း ခန့်ခန့်ညားညားကြီးကို အစွဲပြုပြီး ကိုရင်စိုင်းတို့ ကျောင်းတော်ကြီးကို ချက်ကြီးကျောင်းဟု ခေါ်ဝေါ်သမုတ်ကြလေ၏။ ချက်ကြီးဆိုသည်မှာ တစ်ကယ်တော့ ချာ့ချ်ကြီး လို့ ပြောလိုရင်းဖြစ်ချေသည်တမုန့်။ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ၁၆ နှစ်သား၊ တစ်ကယ်တော့ ထိုအရွယ်သည် မိဘရင်ခွင်မှာ ခိုလှုံလို့ကောင်းတုန်း၊ ကလေးသဘာဝ အပူအပင်ကင်းတုန်း၊ ထိုအချိန်က ကိုရင်စိုင်းတစ်ယောက် လမ်းသစ်ထွင်ခဲ့ပါသည်ဟု ကွကိုယ်ကို သမုတ်သည်ပေါ့။ အများအမြင်မှာတော့ မိဘရင် ခြေအစုံကန်လေသည်ပေါ့။ တစ်ကယ်တော့… ကိုရင်စိုင်း တစ်ယောက်တည်း အထီးကျန်ခဲ့လေခြင်းပေါ့။ ရောက်ရာပေါက်ရာဆိုပြီးထွက်ခဲ့သည်။ မြန်မာစကားလဲသိပ်ပြီးတော့ မပီ၊ လူတွေအကြောင်းလဲ သိပ်နားမလည်သည့် ကိုရင်စိုင်းတစ်ယောက် ခိုင်းသမျှတော့ သေအောင်လုပ်နိုင်သည်ဆိုသည့် […]
ေၾကာင္၀တုတ္လူ့လောကဆိုတော… ဘုတ်ငှက်တို့ ကျေးငှက်တို့ ပျံသလို… နိမ့်တုံမြင့်တုံရှိသတဲ့… ကျွန်တော် တက္ကစီကားဆရာအလုပ်ကို ဘဝဆိုတဲ့လေထန်လှိုင်းထန်တွေကြားထဲမှာ တစ်လကျော်ကျော်ခန့်လုပ်ခဲ့ရဖူးပါသည်… ထိုစဉ်တုန်းက ရယ်စရာမကောင်းပေမယ့်… ယခုအချိန်ပြန်တွေးတဲ့အခါမတော့… ခဏတာအမောတွေကြားထဲက…တဒင်္ဂအပြုံးလေးတွေဖြစ်လာခဲ့ရပါပြီ… ဘဝတစ်ကွေ့က… ရယ်သံခေါင်းတစ်ဝှေ့လို့ပဲဆိုလိုက်ချင်ပါတော့သည် ခင်ဗျား… တက္ကစီကားတစ်စီးလက်ထဲရောက်တဲ့အချိန်… ပထမဆုံး ကားမောင်းရင်းခရီးသည်ရှာရတာ… ခရီးသည်တွေ့ပြန်တော့ ကိုးလိုးကန့်လန့်နေရာကတားသမို့… နောက်ကားကို ညှာတာမိရင်း ခရီးသည်မရတာတို့… ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်တန်းမစီချင်လို့ ခရီးသည်မတင်တာတို့နဲ့မို့… စီးပွားဖြစ်ခဲ့လားလို့မေးရရင်… စီးပွားမပျက်ရုံတမည်ပါ… အဲ… အုံနာကျေးချန် ဆီဖိုးနှုတ်ပြီးရင်တော့ဖြင့်… တစ်ခါတစ်လေ ၂၀၀၀- ၃၀၀ဝ လောက်တော့ ခပ်ပါးပါးကျန်သမို့… သိပ်မဆိုးလို့ပြောရမပေါ့… ကားခမကုန်ဘဲ… အလုပ်ရောက်သလို… သုံးစရာစွဲစရာအတိုအစလေးရသမို့… အမြတ်မထွက်ရင်တောင် အရင်းမစိုက်ရဘူးဆိုရမပေါ့… ဒါတွေထားပါလေ… အရင်ဆုံးအမှတ်တရဖြစ်တဲ့ ခရီးသည်တစ်ယောက်ကိုပြောပြပါ့မယ်… ဒီလိုဗျာ… တစ်နေ့… တနင်္ဂနွေတစ်ရက်… ကျွန်တော်ကားမောင်းလာတုန်း တာမွေအဝိုင်းနားမှာ စုံတွဲတစ်တွဲကားငှားပါတဲ့… ယောင်္ကျားလေးဖြစ်သူက ကျွန်တော့်ကို […]
johnnydeerဘယ့်နှယ်ကွာ….ကားလေး လေးငါးစီး မီးရှို့မိတာလေးများ လူတွေအများကြီးဖမ်းပြီး ပြင်းထန်စွာ အရေးယူမည် တဲ့…. တို့တိုင်းပြည်မှာဆို ဘိန်းရောင်းပြီး ဘိန်းစားတဲ့ သူတွေတောင် သတိပေးယုံလောက်ပဲ ပေးတာ…အဲ့ဒါကြောင့် အဲ့လို စုတ်တီးစုတ်ပြတ် တိုင်းပြည်တွေမှာ သွားမနေချင်တာ… ဟိုမိန်းမကြီး ဒေါ်ရင်လှကော ဘာထူးလဲ…ကိုယ့်တိုင်းပြည်ထဲက လူတွေကိုတောင် နိုင်အောင်မထိန်းနိုင်ဘူး…ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်… နောက် လုံရှန်လီး…လား…လီရှံလုံးလား… လက်တောက်လောက်တိုင်းပြည်လေးကိုတောင် ငြိမ်းချမ်းအောင် မထိန်းနိုင်ဘူး…နင်တို့တွေ တိုင်းပြည် ငြိမ်းချမ်းအောင်ထိန်းသိမ်းတာ မတတ်ဘူးဆိုရင် တို့ အစိုးရဆီလာသင်…. ပြည်သူလူထုကို ဖုန်းကဒ်နဲ့ စည်းရုံးရတယ်…သူပုန်တွေကိုကျတော့ ကားပါမစ်နဲ့ သိမ်းသွင်းရတယ်…နားလည်လား…ကိုယ့်ရှိတဲ့ဟာကို အကျိုးရှိအောင် အသုံးမချတတ်ဘူး…ညံ့ပါ့ကွာ…
ကိုေပါက္(မႏၱေလး) “အဝေးက ဆောင်းပုံပြင်” ( အပိုင်းနှစ်) “နိုးထခြင်း” သဲပြင်မှာ သူသူငါငါလာတဲ့အခါ အားလုံးရဲခြေရာ မြေမှာကျန်သလို ကျနော်ရဲ့နှလုံးသားရင်ပြင် သူဝင်လာတဲ့အခါ လွယ်လွယ်မမြင်နို်င်တဲ့ သံယောဇဉ်ခြေရာများ သူချန်ထားခဲ့ပါတယ်။ “ခိုင်” ရန်ကုန်ကိုရောက်တဲ့နေ့မှာ ခိုင့်နဲ့ အဆက်အသွယ်ရပါတယ်။ သန်ဘက်ခါ ည အီလိုက် ည ဆယ်နာရီကားနဲ့လာမယ်။ ဘူတာကြီးနားကစောင့်ပါလို့မှာပါတယ်။ တံခွန်တိုင်အဝိုင်းပတ်ရောက်ရင်ဖုန်းဆက်ပါလို့မှာတော့ အဝိုင်းပါတ်သူမသိတဲ့.။ အဲတော့အလွယ်ဆုံးကတော့ကားပေါ်ရောက်ရင်ကျနော့်ဖုန်းကိုခေါ်လိုက်။ ပြီးရင်ဖုန်းကို စပယ်ယာကောင်လေးပေးလိုက်။ အဲဒီစပယ်ယာကို ကျနော်မှာမယ်လို့ဘဲ ပြောထားရပါတော့တယ်။ တကယ်ရောက်လာတော့လဲချောချောမောမောပါဘဲ။ ခိုင်တံခွန်တိုင်အဝိုင်းပါတ်ရောက်ပြီလု့ိဖုန်းဆက်ချိန်မှာ ကျနော်က သူ့ကိုကြိုဘို့အိမ်ကထွက်လာနေပြီလေ။ ဘူတာကြီးရှေ့ကျနော်ရောက်တော့ ခိုင်တို့ကား ကရောက်နေပါပြီ။ အသားလတ်လတ်မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း အရပ်ခပ်မြင့်မြင့် ခဲရောင်စကဒ်ဝတ်ထားပြီးခပ်ကျော့ကျော့လေးရပ်နေသူက ခို်င်မှန်းကျနော်တန်းသိလေသည်။ သူ့ကတော့ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်ရှာနေလေသည်။ သူ့နံဘေးနားကိုကျနော်အရောက် ခို်င် ဟု […]
“အဝေးက ဆောင်းပုံပြင်” ( အပိုင်းတစ်) “စတင်ခြင်း” နှစ်လရှည်စွာ ငုံနေတဲ့ပန်းလေးတပွင့် ဖျပ်ကနဲ့ပွင့်သွား။ ဒါဟာ မာယာတွေမဟုတ် မြတ်နိုးခြင်းဆိုတဲ့ နှင်းပွင့်လေးတွေကြောင့်သာဖြစ်တယ်။ ဒီနေ့မနက် လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ရောက်လို့ ဖေစ်ဘုတ်ဖွင့်လိုက်တော့ “ခိုင့်” ဆီက sms ရောက်လို့နေပါတယ်။ နက်ဖြန်လေယာဉ်နဲ့ သူ ထွက်လာမယ်။ ရန်ကုန်မှာနှစ်ရက်သုံးရက် နေပြီး […]
ေအာင္ မိုးသူ“နာရီစင်ကြီးရယ်**********မကြာမီဆိုညည်းတော့မယ်******သီချင်းကြားထဲ နှစ်သစ်ကိုရောက်မယ်**** ဒီမှာကိုယ် တစ်ယောက်တည်း******နှင်းများတဖွဲဖွဲကျနေ ဒီညလေးကိုငေးမာကြည့်နေတုန်း…….” ကျွန်တော်ဖြတ်လျှောက်သွားတဲ့ လမ်းမတစ်လျှောက်မှာ အလွမ်းနှစ်ကူးဆိုတဲ့ သီချင်းသံလေးတွေ ညံစီလို့။ အောက် စွပ်ကျယ်တစ်ထပ်နဲ့အပေါ်က ခေါင်းစွပ်(Hoody)ကို ကျွန်တော်ဝတ်ထားတယ်။ ရန်ကုန်ဆောင်းလား သိပ်မအေးဘူး။ နှင်းကျလားဆိုတော့ သိပ်မကျဘူး။ မြူတွေလောက်ပဲတွေ့ရတတ်တဲ့ ရန်ကုန်ဆောင်းရယ်။ ဒီညလား ဒီညက နှစ်သစ်ကူး (New Year) ညလေ။ ဒါကြောင့် လမ်းတိုင်းလမ်းတိုင်းလိုလို လူစည်ကားနေတာ။ နှစ်သစ်ကို ကြိုကြတော့မယ် လူငယ် လူကြီူး အစုံအလင်ပါပဲ။ ကျွန်တော်လည်း လူငယ်မို့ နယူးရီးယားညကိုကြိုဖို့ သူငယ်ချင်းအိမ်ကိုထွက်လာမိတယ်။ လက်ကနာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ဆယ်နာရီနဲ့မိနစ်သုံးဆယ်။ ချမ်းစိမ့်စိမ့်ရာသီကြောင့် လက်နှစ်ဖက်ကို ဘောင်းဘီအိတ် ထဲ ထည့်ပြီးလမ်းလျှောက်လာမိတယ်။ ကျွန်တော့်နှုတ်မှလည်း ထိုသီချင်းကို ညည်းနေရင်း လမ်းလျှောက်နေမိတယ်။ “လူတွေအားလုံးသိပ်ပျော်တယ်**********ဒီလိုနှစ်သစ်ရောက်ရင်ကွယ်****ပျော်စရာသီချင်းသံများနဲ့***မင်းပျော် နေတာ့မယ်****ငွေရောင်လကကောင်းကင်ထက်***ကိုကြည့်ရင်းငိုချင်တယ်***နှစ်သစ်ရောက်ရင်ပြန်ခဲ့မယ်** ခုတော့ကိုယ့်ကိုမေ့ပြီကွယ်****” […]
ေဇယ်ာစံဒီနေရာမှာ စကားစပ်မိလို့ ကြားဖူးနားဝ ဟာသလေးတခုကို ကျွန်တော် ပြောပြကြည့်ချင်ပါတယ်။ နိုင်ငံရေးဆိုတာ …တဲ့….ဆက်စီကျတဲ့ ရေကူးဝတ်စုံ နဲ့ တူတယ်…တဲ့။ ပြထားတာတော့ အများကြီးပဲ…တဲ့။ အဓိကကျတဲ့ နေရာကိုတော့ သိုဝှက်ထားတယ်..တဲ့။ 6. Cristina Fernadez de Kirchner လက်ရှိအာဂျင်တီးနားရဲ့ သမ္မတခရစ်စတီးနားကို CFK လို့ ချစ်စနိုးခေါ်ကြပါတယ်။ ယခင် က အာဂျင်တီးနားဖတ်စ်လေဒီနဲ့ ရုပ်ရှင်မင်းသမီး ဖြစ်ခဲ့ဖူးတဲ့ Eva Peron ကို အမွေဆက်ခံသူလို့ နိုင်ငံရေး အသိုင်းအဝိုင်းမှာ လူသိများပါတယ်။ မှန်ပါတယ်။ ခရစ်စတီးနားဟာအီဗာလိုရုပ်ချောပါတယ်။ အီဗာလိုပဲထက်မြက်ပြီးလက်တင်အမေရိကမှာအထင်ကရရှိလှတဲ့ အင်ဂျင်တိုင်းသားတွေကိုကောင်းမွန်စွာဦးဆောင်နိုင်စွမ်းရှိပါတယ်။ ၅၅ ဦးမြောက် အာဂျင်တီးနားသမ္မတခရစ်စတီးနားဟာသူမရဲ့ ဆွဲဆောင်နိုင်စွမ်းရှိတဲ့ ရုပ်ရည် နဲ့ မဲအများအပြားရခဲ့ပါတယ် ဆိုတဲ့ စွပ်စွဲချက်တွေကို သိတ်မကြာခင်မှာ … လာတော့မဲ့ […]
မႏွင္းျဖဴ မွန္မွန္ေျပာ(In Hell, they warned us, while we wnader all over the Earth we will meet monsters that are more horrendous than we are.They warned us that sometimes the biggest monster ar not from Hell. They warned us.) ကျုပ်မှာ နာမည်မရှိဘူး။ နာမည်ရှိခြင်း မရှိခြင်းဆိုတဲ့ အကြောင်းကိုလည်း ကျုပ်တစ်ခါမှ အရေးမစိုက်ခဲ့ပါဘူး။ အရင်တုန်းကတော့ ကျုပ်နေခဲ့တာ စိုက်ပျိုးမွေးမြူရေးခြံတစ်ခြံထဲမှာ။ မိသားစုပေါင်းဘယ်လောက်များများ ပြောင်းလဲ ရွှေ့ပြောင်းသွားလည်းဆိုတာတောင် ကျုပ်မမှတ်မိတော့ဘူး။ မိသားစုတွေ ဘယ်နှစ်ယောက်ပြောင်းပြောင်း ကျုပ်အတွက်တော့ သူတို့အားလုံးဟာ […]
Novyသို့ ဂဇက်ရွာ ငါနင့်ကို အရမ်းသတိရနေပါတယ် နင့်ဆီကိုစာတွေမှန်မှန်မပို့လို့ငါ့ကို မေ့သွားပြီလာဟင် စာတွေသာငါမရေးအားလို့ မရောက်တာပါ ငါ့စိတ်ကတော့ ရွာအကြောင်းတွေကိုအမြဲသတိရနေတယ်ဆိုတာယုံပေးပါနော် ငါ့မှာ အထူးအဆန်းလေးတွေချက်စားလည်းနင့်ကိုသတိရပြီ ကင်မရာလေကိုင် ဓါတ်ပုံတွေရိုက်နင့်ကိုပို့မယ်ပေါ့ ခရီးသွားရင်လည်းနင့်ကိုသတိရ ခရီးကပုံလေးတွေ နင့်ကို ပြဖို့ ဓါတ်ပုံတွေကို ရိုက်မိနေတယ် ဒါပေမဲ့ နင့်ဆီကို ငါမပို့ဖြစ်ခဲ့ပါဘူးဟယ် ငါခံစားနေရတာတွေ ပျော်ရွှင်နေရတာတွေကို နင့်ကို ဝေမျှဖို့ မအားနိုင်အောင် ငါအလုပ်တွေအရမ်းများနေခဲ့တယ်လေ ကိစ္စများမြောင် အီလူ့ဘောင်ဆိုတဲ့ အတိုင်း ဒီလပိုင်းတွမှာ ငါထွက်ပြေးချင်လောက်အောင် ကိစ္စတွေများနေတယ် ဒါပေမဲ့လဲ ဒီသံသရာဝဲဂရက် က လွဲမထွက်နိုင်သေပါဘူးဟယ် ကြွေးဟောင်းတွေကိုဆပ် / ကြွေးသစ်တွေကိုချ /ရွှေအိုးတွေကိုမြှပ် အိမ်စ္စ အလုပ်ကိစ္စတွေနဲ့ ပြေးလွှားနေရတယ့် ငါ့ဘဝပေါ့ဟယ် နင်စိတ်ရှုတ်သွားပြီးလား ငါ့ရဲ့ အပူတွေကို နင့်ကို ကူးစေတော့ရယ်လို့ ငါမရည်ညွန်းခဲ့ဘူးဆိုတာနင်သိရင် ငါဝမ်းသာပါပြီ […]