သက်ဦးဆံပိုင် ရှင်ဘုရင်စနစ်ဟာ ကိုလိုနီနယ်ချဲ့လက်အောက်မှာတော့ ချုပ်ငြိမ်းခဲ့ရပြီး ကျွန်သဘောက်ဘဝနဲ့ လူမျိုးခြားကို ဘူရားထူး နင်းပြားဘဝနဲ့နေခဲ့ရတဲ့ မြန်မာလူမျိုးတွေဟာ မျိုးချစ်စိတ်ကို သခင်အခေါ်ခံပြီး မြှင့်တင်ခဲ့ရာက လွတ်လပ်ရေးရပြီး မြန်မာနိုင်ငံမှာ သခင်အရသာတွေ့ အခွင့်ထူးခံ လူတန်းစားတစ်ရပ်ဟာ ခေတ်အဆက်ဆက် အာဏာပိုင်လူတန်းစားတစ်ရပ်ပေါ်ထွန်းလာခဲ့ပါတယ်။ ကြီးမားတဲ့ရာထူးယူထားတဲ့သူတွေအတွက် ကိုယ်ရေးအရာရှိ၊ ရာထူးငယ်တဲ့အရာရှိတွေအတွက် best man လို့ခေါ်တဲ့ ကိုယ်လုပ်တော် လူတန်းစားတစ်ရပ်ဖြစ်ထွန်းလာခဲ့ပါတယ်။ အဓိကကတော့ တပ်မတော်(ရေ)မှာပါ ဗိုလ်ကြီးနဲ့အထက် အရာရှိတွေဟာ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ ကိစ္စတွေမှာအသုံးပြုစေခိုင်းဘို့ ရဲဘော်ထဲက မိမိစကားနားထောင်မည့် စိတ်ချရတဲ့ စစ်သည်တွေကို သွားလေရာခေါ် အိမ်မှုကိစ္စ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကိစ္စတွေမှာအသုံးပြု စည်းစိမ်ခံဘို့အသုံးပြုနေတာ ကျွန်တော်တို့ တပ်မတော်မှာ တော်တော်ကို အရုပ်ဆိုးအကြည့်တန်လွန်းလှပါတယ်။ အဲဒီရဲဘော်တွေဟာ အဝတ်လျှော် ဖိနပ်တိုက် အနှိပ်အနင်း အစားအသောက်စီစဉ်တာကအစ အောက်ခြေသိမ်းဆောင်ရွက်ရပါတယ်။နောက်ပြီး အခြားရဲဘော်တွေရဲ့ အပြစ် မဟုတ်တာလုပ်သမျှ အတွင်းလူအဖြစ် […]

ရန်ကုန်မြို့ နေဝင်ရီတရော ညီအကိုမသိတသိ မှောင်ရီပျိုးစ အချိန်ရောက်လာပြီဆိုရင် အသက်ဝင်လှုပ်ရှားလာတဲ့ အရက်ဆိုင် ဘီယာဆိုင်တွေရဲ့ အနားမှာ သံဇကာတပ်ဆင်အလုံပိတ်ထားတဲ့ ကားငယ်အချို့ ရောက်လာပြီး နောက်ဘက် သံဇကာတံခါးဖွင့် နတ်သမီးလေးတွေလို လှတပတ ငယ်ငယ်နုနု အဝတ်အစားမလုံ့တစ်လုံ ပေါင်ရင်းအထိဖေါ်လှစ်ထားတဲ့ ဆယ့်လေးငါးနှစ်အရွယ်မိန်းကလေးတွေ ဆင်းလာပြီး လက်ထဲမှာတော့ ဆေးလိပ်ဘူး မီးချစ်လေးတွေကိုင်ရင်း ဘီယာဆိုင်ထဲ ရောင်းမစွံ ဆေးလိပ်ဘူးတွေ အစွံထုတ် ဘို့လား လူကိုအစွံထုတ်ဘို့လားဆိုတာကတော့ ကာယကံရှင်တွေဘဲသိကြမှာပါ။ ကျွန်တော်အဲဒီကားလေးတွေတွေ့တိုင်း ရောမခေတ်က ကျွန်တွေကို လိင်ကိစ္စအရောင်းအဝယ်လုပ်ဘို့ လေလံဈေးကွက်တင်တဲ့ လှောင်အိမ်တွေကိုပြေးမြင်မိတယ်။ မြင်ဘူးကြတဲ့သူတိုင်းသိကြမှာပါ ထောင်ကားပုံစံနဲ့ တစ်ပုံစံထဲ သံဇကာကိုသော့ခတ်ထားသေး ဒီကြားထဲ ကလေးမလေးတွေက အသက်မပြည့်သေးတဲ့ ဆပ်ကော့လပ်ကော့ အရွယ်တွေကို အရက်ဆိုင်ကြီးတွေ ဘီယာဆိုင်ကြီးတွေမှာ အမြီးအဖြစ်သုံးဆောင်နိုင်ဘို့ စီစဉ်ဆောင်ရွက်နေတဲ့ ဆေးလိပ်ဗန်းပြ (ဆေးလိပ်ကိုတစ်နိုင်ငံလုံးတိုက်ဖြတ်နေတဲ့အချိန်) အသွေးအသားရောင်းဝယ်ဘို့ ဈေးကစားနေတဲ့သူတွေကို အာဏာပိုင်အဖွဲ့အစည်းတွေ […]

ကျွန်တော်တို့မြန်မာနိုင်ငံမှာ ငါသာလျှင်အတတ်ဆုံး ငါသာလျှင်အတော်ဆုံး ဆိုတဲ့သူတွေကြောင့် ငါလုပ်သမျှမှန်တယ် ဆိုပြီး ထင်ရာမြင်ရာဆိုင်းတတ်တဲ့သူတွေကြောင့် အမြင်မတော်တာတွေကြားရ သိရ တွေ့ရတာ နှစ်ပေါင်းရာချီခဲ့ပါပြီ ။ ရှင်ဘုရင်ခေတ်ကထဲက ကျွန်တော်တို့မြန်မာလူမျိုးတွေရဲ့ ညစ်တီး ကပ်ဖဲ့မှုတွေဟာ သမိုင်းမှာလည်း အရုပ်ဆိုးအကျည်းတန်ခဲ့ရဘူးပါတယ်။ ကျွန်တော်ရေးပြခဲ့ဘူးတဲ့ ကားအဟောင်းအပ် အသစ်တစ်စီးတင်သွင်းခွင့်ပေးတဲ့ ရွှေဉာဏ်တော်စူးရောက်ပုံလို အခုလာပြန်ပြီ အမျိုးသမီးသီးသန့်ယာဉ်တဲ့၊ ၁၉၈ဝပြည့်လွန်ခေတ်တုံးက နံပါတ် ၉ ဘတ်စ်ကာတွေကို သံဇကာခြားပြီး အမျိုးသား အမျိုးသမီးခွဲခြားခဲ့ဘူးပါတယ်။ ဒါပေမဲ့မအောင်မြင်ခဲ့ပါဘူး။ သီချင်းထဲမှာစပ်ဆိုခဲ့ရတဲ့အထိ လူအမြင်မသင့်တော် မြန်မာလူမျိုးတွေရဲ့သိက္ခာ ရစရာမရှိအောင် ဆိုးဝါးလှတဲ့ သရုပ်ဖေါ်ချက်ဖြစ်တဲ့ သံဇကာခြားကားတွေပျောက်သွားခဲ့ရလို့ ကျေးဇူးတင်ခဲ့ရပါတယ်။ အခု သမိုင်းတကျော့ပြန်လာ ပါပြီ ။ သက်ကြီးရွယ်အိုတွေ ကလေးငယ်တွေ ဖခင်အိုကြီးကို အဖေါ်ပြုပြီး ဘုရား ကျောင်းကန် ပင်စင်ထုတ် အစရှိတဲ့မသွားမဖြစ်သွားရမည့်ဆန့်ကျင်ဘက်လိင် မောင်နဲ့နှမ သားနဲ့အမိ တူမနဲ့ဦးလေး […]

ကျွန်တော်ဖတ်ခဲ့ရဘူးတဲ့ ဆောင်းပါးတစ်ပုဒ်မှာ စင်္ကာပူနိုင်ငံရေပိုင်နက်အတွင်း ဖြတ်သန်းသွားတဲ့ ကုန်တင် သင်္ဘောပေါ်က စွန့်ပြစ် ဆီမည်း ငါးဂါလံအတွက် အမေရိကန်နိုင်ငံကို သင်္ဘောဆိုက်ကပ်တဲ့အချိန် သင်္ဘောနဲ့ ကပ္ပိတိန် တရားအစွဲခံခဲ့ရလို့ လျှော်ကြေးပေးရတဲ့အကြောင်းပါ။ ပင်လယ်ပြင်အကျယ်ကြီးကို စောင့်ကြည့်နိုင်တဲ့နည်းပညာရယ် စည်းကမ်းရယ် သဘာဝပါတ်ဝန်းကျင် ထိမ်းသိမ်းရေးအတွက် လက်တွေ့အလုပ်လုပ်တဲ့ သူတွေကိုအားကျမိလို့ပါ။ ရန်ကုန်မြစ်ဝအနီးမှာ မကြာခဏဆိုသလို ဆီမည်းကွက်ကြီးတွေ မြစ်ပြင်အပြည့် စီးမျောလာတာ ပင်လယ်ခရီးထွက်တဲ့သူတိုင်မကြာခဏဆိုသလိုတွေ့ကြရမှာပါ။ ပုဇွန်တောင်ချောင်း လှိုင်မြစ် တိုးမြစ်နဲ့ မြစ်လက်တက် ချောင်းမြောင်းတွေမှာ အမှိုက် စွန့်ပြစ်ပစ္စည်း မျိုးစုံ မြစ်ချောင်းအပြည့်နီးပါမျောပါလာတာ တံတားတွေပေါ်ကဖြတ်သန်းသွားနေတဲ့သူတွေ မမြင်ချင်အဆုံးပါ မြန်မာနိုင်ငံဟာ သံယံဇာတပစ္စည်းတွေပေါကြွယ်ပါလျှက် အသုံးမချနိုင် စည်းမရှိကမ်းမရှိ စွန့်ပစ်နေကြတဲ့သူတွေ ကြောင့် ရေနေသတ္တဝါတွေပျက်ဆီးရုံတွင်မက အဲဒီအဆိပ်အတောက်ပစ္စည်းတွေကြောင့် ဒါဏ်ရာရနေတဲ့ ငါး ပုဇွန်တွေကိုစားနေရတဲ့ ပြည်သူတွေဘယ်လောက်ဆိုးကျိုးပေးနိုင်သလဲဆိုတာ သုသေသန လုပ်ဘို့ကောင်းနေပါပြီ။ ဆီကွက်ကြီးတွေဟာ OEA […]

ဘယ်အချိန်ရောက်ရောက် ဘယ်နေရာရောက်ရောက် မရိုးနိုင်တဲ့ ဇါတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ် ရှိနေတုံးပါဘဲ၊ ဘယ်သူက ဘယ်လောက် တို့ဆေးမိသွားလို့ပါသွားပြန်ပြီ၊ ဘယ်သူကဘယ်လောက်သုံးချပ်မှောက်ဝိုင်းမှာ ပါသွားပြန်ပြီ ဆိုတဲ့သတင်းတွေပါ၊ ကျွန်တော်တို့မြန်မာလူမျိုးတွေရဲ့ စပ်စုတတ်တဲ့စိတ် အားနာတတ်တဲ့စိတ်တွေကြောင့် လူလိမ်တွေရဲ့ ပစ်မှတ်ဖြစ်နေတာမဆန်းပါဘူး၊ ကားမှတ်တိုင်တွေ လူနဲနဲစုစုနေရာတွေမှာ (အလွယ်တစ်ကူ လူစုခွဲ ထွက်ပြေးနိုင်သောနေရာ) ဖဲသုံးချပ် (ဖဲတစ်ချပ်ကိုအမှတ်အသားပြုလုပ်ထား) သူတို့ရဲ့လူ (အလံရှုး)တွေနဲ့ လောင်းကစားပြုလုပ် သရုပ်ပြနေတာကို စပ်စပ်စုစု အနားရပ်ကြည့်မိလိုကတော့ နာပြီတာမှတ်။ သူတို့လူ အလံရှုးတွေက အတင်းကိုလက်ဆွဲ ထိုင်ခိုင်းပြီးလောင်းကစားဝိုင်းထဲဆွဲသွင်းတော့တာဘဲ၊ သူတို့လူအုပ်ကများတော့ ကြောက်ကြောက်ရွံ့ရွံ့နဲ့ ပါသမျှအကုန်ကုန် ဝတ်ထားတဲ့ လက်ဝတ်လက်စားတွေ အကုန်ချွတ် လောင်းခိုင်း (မလုပ်ရင်အသက်အန္တရယ်ပြု) ဒီတော့ ရှိသမျှအကုန်ကုန်လို့ အိမ်မပြန်ရဲတဲ့ မိန်းကလေးတွေ ဘဝပျက်သွားကြတာလဲမနဲပါ၊ အိမ်ပြန်တော့လဲ တို့ဆေးဆိုပြီး ကိုယ်ခံရတာကိုအမှန်အတိုင်း မပြောရဲလို့ ခုတ်ရာတစ်ခြားရှရာတစ်လွဲနဲ့ ဥပဒေအရ အရေးယူလို့မရခဲ့တဲ့ဖြစ်စဉ်တွေကိုကျွန်တော် တော်တော် […]

ဆားနဲ့ပါဘုရာ့ မြန်မာနိုင်ငံဟာ ပင်လယ်နယ်နမိတ်ရှည်လျှားသလို ကျွန်းတွေအမြောက်အများရှိလို့ ရေနေသတ္တဝါတွေ ပေါက်ဖွားဘို့ သဘာဝတရားကပေးထားတဲ့ အမွေအနှစ်တွေကြောင့် ကျွန်တော်တို့နိုင်ငံမှာ ရှေးရှင်ဘုရင်ခေတ်၊ အမတ်ကြီးဦးပေါ်ဦး ရဲ့ ဆားနဲပါဘုရာ့ ဟာ ပေါ်ပြူလာ ပုံပြင်တစ်ပုဒ် အဖြစ် မှတ်တမ်းဝင်ခဲ့ရပါတယ်၊ သမီးလှကျွန်း(ဟိုင်းကြီးကျွန်းအနီး၊လိပ်ကျွန်းဟုလဲခေါ်)၊ကတုံးလေးကျွန်း၊ကဒုံကနိအနီး။မလိကျွန်း၊မော့စကော့ကျွန်းတန်း။ကိုကိုးကျွန်း၊အစရှိတဲ့ပင်လယ်ပြင်ကကျွန်းမှန်သမျှမှာ(လူသူမနီးသော)သဲသောင်တွေဟာ လိပ်မျိုစုံတို့ရဲ့ ပေါက်ဖွားရာ ဥဥဘို့နေရာတွေပါ၊ လိပ်ဥဟာ ပင်ပေါင်သီး အရွယ်အစားခန့်ရှိပြီး ပျော့စိစိနှင့် ဆီဖြင့်ကျော်ကျော်၊ ရေဖြင့်ပြုတ်ပြုတ်၊မာခဲခြင်းမရှိပါ၊ အကောင်းဆုံးစားရန်မှာ၊ ရေဖြင့်ပြုတ်ရာတွင် ဆားအနည်းငယ်ထည့်ရာ ၎င်းဆားအရသာသည် အခွံကိုဖြတ်သန်းပြီး အထဲသို့စိမ့်ဝင်သွားသဖြင့် အအေးခံပြီး အပေါက်သေးသေးဖေါက်ကာ တစ်စိမ့်စိမ့်စုတ်ရာတွင် ငန်မြမြ စိမ့်စိမ့်နှင့် အလွန်အရသာကောင်းလှလို့ ဗွီအိုင်ပီ လူကြီးများကို လက်ဆောင်ပေးခြင်း၊ ဧည်ခံကျွေးမွေးရာတွင် အလွန်မျက်နှာပန်းလှပြီး ရှင်ဘုရင့် ပညာစမ်းအမေးအထိပါလေတော့၊ လိပ်ဥရှာဖွေရေး အဖွဲ့တွေဟာ ကျွန်းတွေရဲ့ သဲသောင်ပြင်တွေမှာ လိပ်မတွေအလာ စောင့်ဆိုင်းရင်း။ သံချွန်လေးတွေကိုင်ဆောင်ကာ(လိပ်သွားရာလမ်းကြောင်း သံချွန်ဖြင့် […]

ကျွန်တော် လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်အနည်းငယ်က ရခိုင်မှာတာဝန်ထမ်းဆောင်ဘို့ အမိန့်ကျလို့ ရခိုင်ကိုပြောင်းရွေ့ တာဝန်ထမ်းဆောင်ရပါတယ်၊ ကျွန်တော်တို့ ဝန်ထမ်းလောကမှာ ရခိုင်ဘက်ဆို ဘယ်သူမှတာဝန်မထမ်းဆောင် ချင်ကြပါဘူး၊ ဝင်ငွေ၊ကျမ်းမာရေး ၊လူမှုရေး၊ လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေး၊ စတဲ့ များလှစွာသောအခက် အခဲတွေကြောင့် ဝန်ထမ်းတော်တော်များများဟာ ရခိုင်ကိုတာဝန်ကျရင် အထက်လူကြီးတွေကို အပူကပ် ငွေကြေးတန်စိုးလက်ဆောင်နဲ့ လဒ်ထိုး ပိုင်ရာဆိုင်ရာတွေနဲ့ ပြောင်းမိန့်ကိုပါယ်ဖျက်ကြသူတွေအများစုရှိတဲ့ အထဲ ကျွန်တော်က ဘော်လန်တီယာပြောင်းရွေ့တော့ သူငယ်ချင်းတွေကကျွန်တော့ကို ငကြောင်လို့ သမုတ်ခံ ရတယ်၊ ကျွန်တော်က ကိုယ်မရောက်ဘူးတဲ့ဒေသတစ်ခုကို အစိုးရစရိတ်နဲ့ ရောက်ရတာ ကျွန်တော့ အတွက်ကတော့ ဆုလပ်တစ်ခုလို့ခံယူပါတယ်၊ ကျွန်တော်က ခရီးသွားရတာကိုဝါသနာပါပြီး ကလေးတွေကို စာပေ၊အသိပညာ၊အတတ်ပညာ သင်ပေးရတာဝါသနာပါတယ်လေ၊ ရောက်လေရာအရပ်တိုင်းမှာ ကျွန်တော့်ကို ကလေးနဲ့ ခွေးတွေချစ်ကြတယ် (လူကြီးတွေကတော့မုန်းကြပါတယ် မှန်ကန်ရင်ကွဲတယ် အမြင်မတော်ရင်ပြောတတ်တဲ့ ဝသီကြောင့် နာမည်ပြောင်တွေ သိက္ခာချအတင်းပြောခံရတာတွေနဲ့ […]

ကျွန်တော် လွန်ခဲ့တဲ့ လအနည်းငယ်က ပင်လယ်ကမ်းစပ်က ရွာလေးတစ်ရွာကိုတာဝန်ကျလို့ သွားရောက်ခဲ့ရတယ် ကဒုံကနိဆိုတဲ့ရွာလေးပေါ့ နာဂစ်ကြောင့် ဘေးပါတ်ဝန်းကျင်ကရွာတွေ မြို့တွေ အားလုံး အလုံးစုံပျက်စီး သေကြေကြပေမဲ့ ကဒုံကနိရွာလေးဟာမှုန်တိုင်းလမ်းကြောင်း ပင်လယ်ဝမှာရှိနေပေမဲ့ ဘေးမသီ ရန်မခ လေဘေး ရေဘေး ကင်းလွတ်ခဲ့ရတာကို ကျွန်တော်အံ့အားသင့်ခဲ့ရတယ်။ ကျွန်တော်ရွာကိုရောက်လို့ ၃/၄ရက်မှာဘဲ ထူးခြားမှုတစ်ခုကို သတိပြုမိတယ်၊ မနက် ၅ နာရီတိုးတာနဲ့ တစ်ရွာလုံးကြားအောင် ဘွန်တော ဆိုတဲ့ နိဗ္ဗာန်ဆော်ရဲ့ အသံနဲ့အတူ ရဟန်းသံဃာတွေကို ပင့်ဖိတ် အာရုဏ်ဆွမ်း ကပ်တဲ့အသံပါ အလှူရှင်စာရင်းဖတ်ရာမှာ ဝါတွင်း ၃လ တစ်ရက်မှမလွတ်ဘူး ကြိုတင်စာရင်း ပေးထားလိုက်ကြတာ သံဃာတွေကလည်း ဘေးပါတ်ပါတ်လည်က ရွာတွေအားလုံးနီးပါးဘဲ ။ ကျွန်တော်ရောက်တဲ့အချိန် အမှတ်တရရေးထားတဲ့မှတ်စုလေးပါ ရန်ကုန်မြို့ကနေ ပင်လယ်ကမ်းစပ်ကရွာကလေး စီးပွားရေးတောင့်တင်းသူတစ်ချို့တစ်ဝက် တစ်ချို့ ကတော့ ကုန်းကောက်စရာမရှိ၊ […]

ကျွန်တော့်အမေ မသေခင်က ကျွန်တော့်ကိုဆုံးမခဲ့တဲ့စကား ဘာလုပ်လုပ် အကျိုးရှိအောင်လုပ် အရည်မရ အဖတ်မရ အလုပ် ဘယ်တော့မှမလုပ်လေနဲ့ တံတားဦးက ကွမ်းနုဝါ ငန်းမြာကဆေး အစရှိတဲ့ ရှေးခေတ်စာဆိုတွေဖွဲ့နွဲ့ခဲ့ရတဲ့ ကွမ်းပါ၊ မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှုအရ၊ အလှူ၊ သာရေး၊နာရေး၊ မင်္ဂလာဆောင်၊ဧည့်ခံပွဲ၊ ကင်ပွန်းတတ်၊သူမပါရင်မပြီး၊ပွဲတင်ရင်တောင် ကွမ်း၊ဆေး၊လက်ဘက်၊ပါစမြဲပါ၊ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့ မြန်မာလူမျိုးတွေရဲ့ ဘာလုပ်လုပ် အလွန်အကျွံလုပ်တတ်တဲ့အကျင့်ရယ် စည်းမရှိကမ်းမရှိ ပြုမူတတ်တဲ့ အကျင့်ဆိုးတွေကြောင့် မြန်မာနိုင်ငံ အနှံ့အပြားမှာရှိတဲ့ လမ်းမတွေဟာ ကွမ်းတံတွေးတွေနဲ့ ရဲရဲနီနေပါတယ်။ အိန္ဒိယနိုင်ငံက တင်သွင်းတဲ့ ဆေးမျိုးစုံနဲ့ ကွမ်းကိုအလွန်အကျွံစားမိလို့ အသက်ပျောက်ရတဲ့ဖြစ်စဉ်တွေလဲ မကြာခဏဆိုသလို ကြားနေရပါတယ်၊ ဒီနေ့ ကမာ္ဘပေါ်မှာ ဆေးလိပ်၊ဆေးရွက်ကြီးတိုက်ဖျက်ရေးကို အရှိန်အဟုန်နဲ့ ဆောင်ရွက်နေချိန်မှာ မြန်မာနိုင်ငံအနှံ့အပြားမှာ ကွမ်း(ဆေးမျိုးစုံ)စားခြင်းဟာနေရာအနှံ့အပြား လူတော်တော်များများ(အမျိုးသမီးများနှင့် ကလေးသူငယ်များပါ) စွဲလမ်းနှစ်ချိုက်နေတာကိုတွေ့ရပါတယ်၊ ကွမ်းစားတဲ့နိုင်ငံကလဲ နဲနေလေတော့ ကွမ်းထဲပါတဲ့ဆေး(ဆေးရွက်ကြီး) ကြောင့် […]

ကျွန်တော်ငယ်စဉ်က ရူးသွပ်စွဲလမ်းခဲ့ဘူးတာတွေထဲမှာ ကိတ်မုန့်နဲ့ ဖုန်းတစ်ခုအပါအဝင်ပါ။ ကျွန်တော်အဖေက ကျွန်တော်ငယ်စဉ်က ဌာနဆိုင်ရာတစ်ခုမှာ အကြီးအကဲ (နိုင်ငံတော်သမား) ဖြစ်ခဲ့စဉ်က အိမ်ကို တပည့်တစ်ပန်းတွေလာကန်တော့တဲ့ မုန့်ထဲမှာ ကိတ်မုန့်ဟာ ဗွီအိုင်ပီ အစားအစာဖြစ်လေတော့ (ဆိုရှယ်လစ်ခေတ်) ကျွန်တော်တို့မိသားစုကလည်းများတော့ ဧည့်သည်အတွက်သိမ်းထားတာများပြီး ကျွန်တော်တို့ ဝလင်အောင်မစားရခဲ့ဘူးပါ။ အိမ်(ရုံးမှပေးသော)မှာ ခုံမြင့်လေးနဲ့တင်ထားတဲ့ ဖုန်း(အိပ်ချိန်းမှတဆင့်ပြောသောလက်လှည့်ဖုန်း) ကို ကျွန်တော့အဖေ ဟလို အမိန့်ရှိပါခင်ဗျာ ဆိုတဲ့ ပြန်ထူးတဲ့အခါတိုင်း အနားမှာရပ်နေတတ်လို့ ခေါင်းအခေါက်ခံရတာအကြိမ်ကြိမ်ပါ။ (ရုံးအလုပ်ကိုစပ်စုတယ်ဆိုပြီး) အခုတော့ကျွန်တော်လည်းဝန်ထမ်းသက်နှစ်ဆယ်ကျော်ပါပြီ ဟန်းဖုန်းခါးမချိတ်နိုင်ပေမဲ့ ကိတ်မုန့်တော့အဝစားနိုင်ပါပြီ။ ကမာ္ဘပေါ်မှာ ဖုန်းတီထွင်ခဲ့တဲ့ ကျေးဇူးရှင်တွေကြောင့် လူသားတွေဟာ မြေကြောရှုံ့လိုက်သလို မိုင်ပေါင်းများစွာက မိတ်သင်္ဂဟတွေရဲ့အသံကို ဆက်သွယ်နားထောင်နိုင်ပါပြီ၊ ကျွန်တော်တို့မြန်မာနိုင်ငံမှာတော့ ကြိုးနီစနစ်ရဲ့အမွေဆိုးတွေကြောင့် ဆိုရှယ်လစ်ခေတ်မှာ ပေါ်လာတဲ့ ဆယ်လူလာဖုန်းဟာ အခွင့်ထူးခံလူတန်းစားတစ်ရပ်နဲ့ (အရာရှိကြီးများ) လူမလိုင်လူချမ်းသာများရဲ့ပြရုပ်တစ်ခုအဖြစ် ဇိမ်ခံပစ္စည်းအဖြစ် သာမန်လူတန်းစားနဲ့ ဝန်ထမ်း(အပိုဝင်ငွေမရှိသူများ) […]

တချိန်က (၁၉၈၈မတိုင်မှီ) တပ်မတော်( ကြည်း/ ရေ / လေ ) တပ်သားသစ် စုဆောင်းရေးစခန်းများမှာတပ်သားသစ်လျှောက်သူ၊ မိဘညီအစ်ကိုမောင်နှမများ၊ ဈေးသည်များ ပြည့်နေခဲ့ပါတယ်၊ ဆေးအဆင့်မှီလို့ မျက်နှာမကောင်းစွာနဲ့ ခေါင်းငိုက်စိုက်ချ ပြန်သွားသူတွေ အသက်၊ အရပ်အမြင့်၊ ကျန်းမာရေးကန့်သတ်ချက်တွေ မပြည့်မှီလို့ တောင်းပန်တိုးရှိုးသံတွေ အခုတော့ယုံတမ်းစကားလိုဖြစ်နေပါပြီ။ တချိန်ကတပ်သားသစ်တစ်ယောက်အတွက် အရပ် ၅ပေ၃လက်မအနည်းဆုံး၊ ကိုယ်အလေးချိန် ၁၁ဝ ပေါင်(တစ်ချို့ဆိုအလေးချိန်မပြည့်မှာဆိုးလို့ ငှက်ပျောသီးတစ်ဝစားရတယ်) လိပ်ခေါင်း၊အစာအိမ်၊သွေးတိုး၊ ကာလသားရောဂါ၊ အရေပြားရောဂါ၊ မျက်စိ၊ အားလုံးကိုစနစ်တကျဆေးစစ်ပြီးဆေးကျရင် စစ်သားလုပ်ဘို့မစဉ်းစားနဲ့တော့။ တပ်သားသစ်စုဆောင်းရေးထဲမှာတပ်မတော်ရေဟာတချိန်က ဝင်ဘို့အခက်ဆုံး သူခေါ်တဲ့အချိန်ကိုတချိန်လုံးစုံစမ်းနေရတယ် (အခုခေတ်လိုကြော်ညာပြီးမခေါ်ပါ လက်တို့ပြီးခေါ်တဲ့ခေတ်) လျှောက်လွာပုံစံကိုအပြေးအလွှား လုယက်ဝယ်ရတယ်။ လျှောက်လွာကလဲသတ်မှတ်အစောင်ရေနဲ့ ရောင်းတာလျှောက်လွှာ အစောင်၃၀၀ဝ လောက်ဟာ ပြိုက်ကနဲဘဲ ဝယ်လို့မရတဲ့သူတွေက အိမ်ပြန်ပေတော့ နောက်တစ်ကြိမ်အခေါ်စောင့်ပေတော့ (ယုံချင်ယုံမယုံရင်ပုံပြင်လို့သာမှတ်) လျှောက်လွှာကိုအသေးစိတ်ဖြည့်စွက်ပြီးရင် အိမ်ပြန် ခေါ်စာစောင့်ပေတော့ […]

ကျွန်တော်ဟာ သဘာဝပါတ်ဝန်းကျင် ထိန်းသိမ်းရေးအကြောင်းတော့သိပ် နားမလည်ပါဘူး ဒါပေမည့် မြစ်ဝကျွန်းပေါ်တစ်လျှောက် ခရီးသွားရပါများတော့ သတိထားမိလာတာတစ်ခု ရှိလာတယ်၊ အဲဒါက ဒေသခံတစ်ချို့ ဒီရေရောက်တောတွေကို စည်းမဲ့ကမ်းမဲ့ ခုတ်ပြီး ထင်း/မီးသွေးအဖြစ် အသွင်ပြောင်းနေတဲ့အချက်ဘဲ၊ ကျွမ်းကျင်တဲ့ပညာရှင်တွေအဆိုအရ ဒီရေရောက်တောတွေဟာ သဘာဝပါတ်ဝန်းကျင်ကို အကျိုးပြုရုံတင်မကဘူး ဆူနာမီလို ရေလှိုင်းဒါဏ်တွေကိုပါ ခံနိုင်တယ်တ ဲ့။ အခု ကျွန်တော်တို့ မြန်မာနိုင်ငံမှာ ဒီရေရောက်တော တော်တော်များများဟာ ပညာမဲ့ အသိပညာနည်းပြီး ဆင်းရဲတဲ့အတွက် ဝမ်းစာအတွက် ထင်းနဲ့ မီးသွေးဖုတ်ဖို့ သစ်တွေအတွက် လွယ်လွယ်ရတဲ့ ဒီရေတောတွေကို ခုတ်ရင်းနဲ့ မြစ်ဝကျွန်းပေါ် နေရာတော်တော်များများမှာ ပြောင်တလင်းခါနေပါပြီ၊ နာဂစ်မှုန်တိုင်းတိုက်ခတ်မှုကြောင့် မြန်မာနိုင်ငံအောက်ပိုင်း မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသနဲ့ ပင်လယ်ကမ်းစပ်ဒေသတစ်ချို့မှာ သိန်းနဲ့ချီသေဆုံးပြီး ဆုံးရှုံးမှုလဲ မမျှော်မှန်းနိုင်အောင် များပြားခဲ့ရတယ် လယ်မြေဧကပေါင်းများစွာဟာ ပင်လယ်ရေဖုံးလွှမ်းခြင်းကိုခံရပြီး နဂိုအခြေအနေ ပြန်ရောက်ဖို့ နှစ်ပေါင်းများစွာ […]

တစ်လောက ကျွန်တော်တို့မရမ်းကုန်းမြို့နယ် ( ၆ ) ရပ်ကွက်မှာ ၂၇-၁-၂၀၁၂ ရက်နေ့ စာပေဟောပြောပွဲ ကျင်းပတယ်။ ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာ ဟောပြောပွဲမစခင်အချိန်ထိ ပီတိတွေတစ်လှေကြီးနဲ့ပါ၊ ကျွန်တော်တို့လို ရပ်ကွက်မျိုးမှာ စာပေဟောပြောပွဲကို စည်စည်ကားကား သိုက်သိုက်မြိုက်မြိုက်ဖြစ်မြောက်အောင်တာဝန်ယူတဲ့ သူတွေကို ကျေးဇူးတင်ရင်းနဲ့ပေါ့၊ ဟောပြောပွဲမှာ နိုင်ငံတော်က စာပေဆုချီးမြှင့်ခြင်းခံရတဲ့ စာရေးဆရာမ တစ်ဦး စာရေးဆရာ နှစ်ဦးနဲ့ စည်သူဘွဲ့ ချီးမြှင့်ခံရတဲ့ ဆရာကြီး ကိုဂုဏ်ပြုအခန်းအနားပါပါတယ်၊ စာပေဟောပြောပွဲ လဲပြီးရော ဖျော်ဖြေရေးအစီအစဉ်စပါတယ်၊ ပွဲကိုလာတဲ့ ပရိတ်သတ်အများစုဟာ အရွယ်မရောက်သေးတဲ့ကလေးသူငယ် တွေများပါတယ်။ အများစုက ဆယ်နှစ်ဝန်းကျင်မိန်းကလေးငယ်တွေပါ။ သူတို့ဟာ နာမည်ကြီးဟာသ သရုပ်ဆောင်တွေရဲ့ ဖျော်ဖြေမှုကိုလာရောက်အားပေးကြတာပါ၊ ကွင်းထဲမှာ ကလေးပရိတ်သတ်က ပိုများပါတယ်။ ဟာသသရုပ်ဆောင်နဲ့ ကာရာအိုကေစင်တင်ဖျော်ဖြေမှုလဲစရော ကျွန်တော် ကွင်းထဲမှာတောင်မနေနိုင်တော့ဘဲ အိမ်ပြန်ပြေးခဲ့ရပါတယ်၊ ယိုသူမရှက် မြင်သူရှက်ကြောင့်ပါ အိမ်ရောက်ပေမဲ့ […]