ဤစာစုကိုရေးရတာ စိတ်ထဲတွင် မလုံလှပါ။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ကျွန်တော့်ကိုယ်ပိုင်ဇာတ်လမ်း၊ ကိုယ်ပိုင်စိတ်ကူးမဟုတ်သလို ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် ကြုံတွေ့ခဲ့ရတဲ့ဇာတ်လမ်းလည်း မဟုတ်သောကြောင့်ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ပြင် ယခုဇာတ်လမ်းတွင် ပါဝင်သည့်သူသည် ကျွန်တော်တို့အားလုံးနှင့် ရင်ခုန်သံချင်းရင်းနှီးခဲ့သော၊ လေးစားခဲ့ရသော၊ အရေးတယူပြုခဲ့ရသောသူတစ်ဖြစ်လည်း ကျွန်တော်တို့ သိနေခဲ့ရသည့်သူတစ်ယောက် ဖြစ်နေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်နှင့်အလုပ်တူ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က ပြောပြခဲ့သဖြင့်  ယခုဇာတ်လမ်းကို ပြန်လည်ခံစား ရေးသားရခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ဇာတ်လမ်းကိုပြောပြခဲ့သည့် သူငယ်ချင်း ကိုကိုအောင် ကိုလည်းယခုစာစုဖြင့် ကျေးဇူးတင်အပ်ပါသည်။ သူက ကျွန်တော့်ကိုပြောသည်။ “အဲဒီတုန်းက ငါသူ့အိမ်ကိုရောက်ခဲ့တယ်၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် တော်တော် ဝမ်းနည်းတယ်၊ ယူကြုံးမရလည်းဖြစ်တယ်၊ ငါရောက်တဲ့အချိန်က တကယ့်နောက်ဆုံးအချိန်ဖြစ်နေပြီလေ” “အဲဒီအဖြစ်အပျက်ကို ငါတစ်ယောက်ယောက်ကို ပြောပြချင်တယ်၊ ပြီးတော့ ရေးလည်းရေးပစ်လိုက်ချင်တယ်၊ ဒါပေမယ့် ငါက စာရေးတာနဲ့ပတ်သက်ပြီး အားနည်းတယ်ကွ” “ခု မင်းနဲ့တွေ့တော့ မင်းကလည်း သူ့ရဲ့စာတွေဖတ်ဖူးတယ်ဆိုတော့ ငါမင်းကိုပြောပြချင်တယ် ပြီးတော့ […]