ပြီးခဲ့တဲ့ နွေရာသီ ဧပြီလ ၁ ရက်နေ့မှာ ကျွန်မရဲ့ဇာတိမြို့ကို ပြန်ခဲ့ပါတယ်။ မြို့ကလေးရဲ့ တစ်ဖက်ကမ်းမှာ လူနေရပ်ကွက်လေးတွေ ရှိပါတယ်။ ပေ ၁၀ဝ ကျော်ကျယ်တဲ့ မြစ်ကိုဖြတ်ပြီး အဲဒီ တစ်ဖက်ကမ်းက ရပ်ကွက်သူရပ်ကွက်သား တွေဟာ မြို့ဖက်ကမ်းမှာ ကျောင်းတက် ၊ ရုံးတက် ၊ ဈေးသွား ဈေးရောင်းလုပ်ကြရပါတယ်။ ဟိုဘက်ကမ်းနဲ့ ဒီဘက်ကမ်း ကူးဖို့ကိုတော့ ကူးတို့ဆိပ်ကနေ စက်တပ်ထားတဲ့ ပဲ့တောင်တစ်စီး (လူ၂ဝ ခန့် ဆန့်)က ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် မောင်းပေးပါတယ်။ တစ်ခါတစ်လေ လူနည်းနေရင် တွက်ခြေမကိုက်တော့ အနည်းဆုံး ၁ဝ ယောက်လောက်တော့ စုမိအောင် စောင့်ကြရပါတယ်။ဘတ်စကားလိုပေါ့။ နောက်တစ်မျိုးက လက်နဲ့ခပ်တဲ့ သမ္ဗာန်လေးတွေပါ။ ကျွန်မတို့အရပ်က ကူးတို့ယားလို့ ခေါ်ပါတယ်။ ကူးတို့ဆိပ်တံတားက ငှားခွင့်မရှိပဲ ကြုံရာအတက်အဆင်းမကောင်းတဲ့ တံတားတွေက […]