အယင်ချိန်းခါ ရွာတစ်ရွာမှာ အံ့ဖေသရဲ ဆင်းရဲရေ လူတစ်ယောက်ဟိရေဟ။ ယင်းလူက ဆင်းရဲဒါလည်း ရိုးသားရေဟ။ ယေနက်ဖြစ်လို့သမာဒေဝနတ် ကြီးတစ်ပါးက သူ့ကိုကေတင်ဖို့အတွက် စိတ်ကူးပြီးနာ ဆင်းရဲံသားလာရေ လမ်းမှာ ရွှေထုတ်ကြီး တစ်ထုတ်ကို ချထားရေဟ။ ဆင်းရဲသားကခေါင်းငိုက် စိုက်နက်လာနီစွာက ရွှေထုတ်နားကိုရောက်ရေခါ ခေါင်းကိုအထက်ကိုမော် လားခရေဟ။ ယေခါ နတ်ကြီးကလည်း အားမလျှောပဲ ရွှေထုတ်ကို အထက်မှာထားလိုက်တေ။ ဆင်းရဲသားကလည်း ရွှေထုတ်နားရောက်ရေခါ ခေါင်းကိုအောက်ကိုငုံ့ပစ်ပယန်ဆိုကား။ နတ်ကြီးလည်းအားမလျှောသိမ်းပဲ ဒေလူအထက်မှာ ထားဂေလည်း မမြင် အောက်မှာ ထားဂေလည်း မမြင် ဇာပိုင်လူရောင်ဒေ တစ်ခါမြင်အောင် အလည်မှာထားမေဆိုုပြီးကေ အလည် မှာတွဲထားရေဟ။ အလယ်မှာထားတာလည်းယင်းလူက မမြင်ပဲ ရှောင်လားခရေဟ။ ယေခါနတ်ကြီးလည်းလက်ချလို့လားခရေဟ။ နတ်ကြီးလက်ချလားစွာနက် သကြားမင်းကြီးက ဒေလူစွာအကောင် ယောင်းရိုးသားရေလူရာ။ ဒေလူကို ငါကိုယ်တိုင်ဆင်းကယ်ရဖို့ဆိုပြီးကေ သူဆင်းရဲကို […]