လွန်ခဲ့သော နှစ်ပတ်ခန့်က ရုံးပိတ်ရက်မနက်ခင်းတွင့် ကျွန်မအဒေါ်နှင့် ကျွန်မတို့ ဈေးသို့ချီတက်ခဲ့သည်တမုံ့။ ဈေးက တာမွေအဝိုင်းထိပ်တွင်ရှိသော ရာပြည့်ဈေးဖြစ်သည်။ အဒေါ့်အိမ်နှင့် နီးသောလည်း ကျွန်မတို့အိမ်မှ ၁၅မိနစ်ခန့် လမ်းလျှောက်ရလေသည် (ကျွန်မတို့က မင်းလမ်းဈေးနှင့် ပိုနီးသည်)။ ရာပြည့်ဈေးသို့ သွားရခြင်းမှာ ထိုဈေးတွင် ဈေးသည်စုံသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ဈေးရုံထဲထိပင် သွားစရာမလို။ အပြင်က ပျံကျဈေးသည်တွေ အလွန်ပေါသည်။ ဟင်းချက်စရာမှအစ အိမ်သုံးပစ္စည်းအချို့လည်း အပြင်ဖက်တန်းတွင်ပင် ဝယ်လို့ရသည်။ ပြီးတော့ ဈေးသည်ပေါတော့ ပစ္စည်းလည်းပေါသည်။ သို့ကလို ထိုဈေးတွင် လိုအပ်သမျှဝယ်ခြမ်းပြီးသည့်သကာလ အပြန်တွင် ဈေးတန်းအစွန်၌ ပက်လက်ကုလားထိုင်တစ်လုံးကို ရောင်းနေတာ တွေ့လေသည်။ ပက်လက်ကုလားထိုင်တစ်လုံးသာမက ဘေးနားတွင်လည်း ကုလားထိုင်အခင်း သုံးလေးငါးခု ပါသေးသည်။ ကျွန်မဖွားအေဖြစ်သူ(အဒေါ်နှင့်အတူနေသူ)က ကုလားထိုင်တစ်လုံး လိုချင်နေသည်ဆို၍(အိမ်တွင်ရှိသော ကုလားထိုင်က အတော်အိုနေပြီဖြစ်သည်) ထိုပက်လက်ကုလားထိုင်အား ဝယ်ပေးရန်စဉ်းစားမိသည်။ ဈေးရောင်းသူမှာ […]