A mar nyoရုတ်တရက်ဖုန်းထမည်လိုက်သောကြောင့်လန့်နိုးကာဒေါသကြီးစွာဖြင့်ဖုန်းကိုယူကြည့်လိုက်သည်။ဖုန်းတွင်ပေါ်နေသောအမည်က Mr.Park ဟင်ဒီအချိန်ကြီးသူကဘာဖြစ်လို့ဖုန်းဆက်ပါလိမ့်နာရီ ကြည့်မိတော့၁နာရီထိုးနေပြီစိတ်တိုစွာဖြင့်ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်။ ‘ဟယ်လို’ ‘ဆုရည်အကိုဖုန်းမတွေ့မိဘူးလားအကိုဖုန်းပျောက်သွားလို့’ ‘သေချာရှာကြည့်ပါဦးဆိုင်မှာထားတာဘယ်သူကယူမှာလဲ’ သူဌေးဟုဆိုသော်လည်းဒီပဲခေါက်ဆွဲဆိုင်မဖွင့်ခင်ကတည်းကရင်းနှီးနေ၍အကိုလို့ပဲခေါ်ကာနှုတ်ကျိုးနေပြီ။ဖုန်းပျောက်သည်ဆိုသဖြင့်စိတ်ခုသွားသည်။ ကျွန်မပြန်လာသည့်တိုင်သူ့အခန်းမှာမထပဲအိပ်နေသ ဖြင့်တက်နိုး၍ပြန်တော့မည်ဆိုတာရယ်ကောင်တာမှာလူမရှိဘူးရယ်ဆိုတာပြောခဲ့ပြီး သူဆင်းလာပြီမှပြန်ခဲ့ခြင်းရယ် ပြန်လာသောအချိန်ကပင်ရနာရီထိုးပြီးပြီ။ သူ့အခန်းဆိုသည်မှာ ဆိုင်အပေါ်ထပ်ရှိအထူးခန်းကိုပြောခြင်းဖြစ် သည်။ အရင်ကတော့မုဒိတာအိမ်ရာမှာနေပေမဲ့ နယ်မှလာသောအလုပ်သမလေးများကို အဆောင်အနေဖြင့် တိုက်ခန်းကိုပေးလိုက်သောကြောင့် ဆိုင်အပေါ်ထပ်က အခန်းသုံးခန်းမှာညဘက်အိပ်ကြလေသည်။ တနေကုန်ဆိုင်မှာနေသောကြောင့်တခြားတိုက်ခန်းရှာလည်းအပိုငွေထွက်သွားမည်စိုးသောကြောင့်ဆိုင်မှာနေကြခြင်းဖြစ်လေသည်။ ယနေ့လည်းညဘက်ပင်ပန်းသည်ဆိုကာတနေကုန်မထ၍ ပြန်ကာနီးမှနိုးခဲ့သည်ကိုဖုန်းပျောက်သည်ဆိုတော့စဉ်းစားစရာ ဆိုင်မှာရှိတာကနှစ်ယောက်တစ်ပိုင်း။ အလုပ်သမလေးများကဖြစ်တဲ့မနီ၊ဇင်ဇင်၊သီရိအပြင်မရှိ။ကိုကျော်တော့ရှိသည် ဒါပေမဲ့သူကလည်းအေးအေးဆေးဆေးသမား။ သူဌေးတို့နဲ့အတူတူနေကာစိတ်ချရသူ၊ ပိုက်ဆံလိုလည်းကြိုထုတ်နေသူဖြစ်သောကြောင့်မဖြစ်နိုင်။ အပေါ်မှာအိပ်နေလျင်မတက်ရန်မှာထားသောကြောင့် ဘယ်သူမှလည်းမတက်ရဲ။ ဧည့်သည်နဲ့ပါသွားရအောင် ဧည်သည်ပါး၍သူတက်အိပ်နေတာသာကြည့်တော့။ ငါပြန်လာပြီးမှများဧည်သည်များလာသေးလားစဉ်းစားမိသည်။ပျောက်သည်ဆိုတော့မတတ်နိုင် ကောင်မလေးတွေဖုန်းဆက်ပေးပါလို့ဆို၍ ဆက်ပေးလိုက်သည်။ ဖုန်းမကိုင်။ အေးလေ ညဥ့်နက်နေပြီအိပ်ပျော်နေမှာပေါ့ဟု တွေးကာ Mr.Parkဆီဖုန်းပြန်ဆက်လိုက်ပြီး ဖုန်းမကိုင်ကြောင်းပြောလိုက်သည်။ ပြီးနောက်ဖုန်းကိုအသံပိတ်ကာ အိပ်လိုက်သည်။မနက်မှအကျိုးအကြောင်းမေးတော့ မည်။ မနက်ဆိုင်ကိုစောသွားလိုက်သည်။ ‘ကိုကျော်ရေရော့’ ဈေးမှဝင်ဝယ်လာသောပစ္စည်းများကိုစင်ပေါ်တင်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ ပြီးမှသိချင်တာကိုဆက်မေးလိုက် သည်။ ‘ညကဖုန်းရှာတွေ့လားကိုကျော်’ ‘အေးညီမလေးသီရိဆီကတွေ့တယ်တဲ့’ မထင်မှတ်သောအဖြေကြောင့်မှင်တတ်သွားသည်။ မဖြစ်နိုင်ပါဘူးလို့လည်းတွေးရင်းတစ်ဆက်တည်း […]