ဂလိုဘယ်လိုက်ဇေးရှင်းဆိုတာကြီးကကောင်းတာတွေတော်တော်များပါတယ်။ကုန်သွယ်ရေးတွေဆက်သွယ်ရေးတွေအစုံတိုးတက်လိုက်တာကောင်းပါတယ်။ မကောင်းတာက”မလိုက်နိုင်သူများနောက်ကျကျန်နေသူများခေတ်နဲ့ရင်ဘောင်မတန်းနိုင်လို့ ကျန်ခဲ့သူထဲကအများစုမှာတော့မပြည့်စုံမှူတွေနဲ့လူမှူဒုက်ခတွေ”လုံးလားထွေးလားပေါ့ဗျာ။ ပြောရရင် ခုခတ်စာတတ်မြောက်မှူဆိုတာကိုယ်ဘာသာစကားတတ်ရုံနဲ့မလုံလောက်တော့ဘဲကွန်ပြူတာနဲ့ အင်းဂလိတ်စာပါတတ်ရပါမယ်လို့ဆရာမောင်စူးစမ်းရဲ့စာတတပုဒ်မှာဖတ်ဖူးပါရဲ့။။ (အင်း.မြန်မာပြည်လိုဆိုရင်”တော်သုံးတော်”တို့ဘာတို့ခေါ်,ထင်ပါရဲ့။အဲဒါပါစာတတ်မြောက်ရေးထဲ ဆွဲထဲ့ရမလားလို့ဂယောင်ခြောက်ခြားတွေးမိသေးဗျ) ပြောလိုရင်းက “ပညာ”(ကျောင်းပညာကိုဆိုလိုပါတယ်)နဲ့လုပ်စားမှာလား “အတတ်”(အတတ်ပညာတခုခုု)နဲ့လုပ်စားမှာလား ဆိုတာကလေးများကိုလမ်းကြောင်းပြပေးဘို့တော့လိုပါတယ်။ (အကပ်နဲ့လုပ်စားတာတော့ကျနော်မသိပါ) အဲဒီအပေါ်မှာမှဘာသင်ပေးသင့်တယ်ဆိုတာစဉ်းစားရမှာပေါ့။ ကျောင်းမသွားချင်တဲ့ကလေးကဂိမ်းဆော့တာကတော့မကောင်းတာပါဘူး။ အဲဒါကလဲဂလိုဘယ်လိုက်ဇေးရှင်းရဲ့တိုးတက်မှူလမ်းကြောင်းပေါ်ကအသိညဏ်နူနယ်သေး တဲ့ကလေးများအတွက်လမ်းလွဲတခုလဲဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်ပါတယ်။(လူကြီးများကိုမဆိုလိုပါ) ဖြစ်နိုင်ရင်လူကြီးကကလေးကိုတခြားအတတ်ပညာတခုခုမှာစိတ်ဝင်စားတာမျိုး ဖြစ်အောင်လုပ်ပေးသင့်တာပေါ့။ ကျောင်းစာသင်တာနဲ့ပတ်သက်တဲ့ဇတ်လမ်းလေးတပုဒ်ဖတ်ဖူးပါတယ်။ တချို့ကြားဘူးကြမှာပါ။ တခါကရွာတရွာမှာဘုရားကျောင်းသင်းအုပ်ဆရာလိုလို့တာဝန်ရှိသူများက အလုပ်ခေါ်တယ်တဲ့။အဲဒီမှာလူတယောက်လာလျှောက်တယ်တဲ့။ လိုတာကတယောက်လာလျှောက်တာကလဲတယောက်ထဲဆိုတော့”ရ”ပီပေါ့လေ။ ဒါပေမဲ့အင်တာလဲဗျူးရောတာဝန်ခံများကမင်းဆယ်တန်းအောင်ပီးပီလားလို့မေးတယ်တဲ့… ဖြစ်ချင်တော့အဲဒီလာလျှောက်တဲ့သူက “ကျနော်ကဒီရွာမှာတော့စာအတတ်ဆုံးပါကိုးတန်းပဲအောင်ပါတယ်”လို့ပြောရှာသတဲ့။အဲဒီတော့ “ဟာ”ဒါဆိုမဖြစ်နိုင်ဘူးကွ။သင်းအုပ်ဆရာဆိုတာအနဲ့ဆုံးတော့ဆယ်တန်းအောင်လောက်မှခန့်မယ်လို့တို့တွေသဘောတူထားတာကွ။။မင်းကိုမခန့်နိုင်းပါဘူးကွာ”လို့ငြင်းလိုက်တယ်တဲ့။ဒါနဲ့ဒီလူလဲစိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်ရွာမှာလဲမနေချင်တော့လို့တခြားအရပ်ကိုထွက်လာရင်းစီးပွါးရှာလိုက်တာ အရမ်းချမ်းသာတဲ့သူဌေးကြီးဖြစ်သွားပါတယ်တဲ့။ တနေ့ကိုယ်ရွာလေးဆီပြန်ပီးအလည်အပတ်လာ ခဲ့ပါတယ်တဲ့။ပီးတော့ဘုရားကျောင်းကိုသွားပါတယ်။ အလှူငွေထဲ့ဖို့ပေါ့နော်။အဲဒီမှာသူနဲ့သက်တူရွယ်တူဘုရား ကျောင်းသင်းအုပ်ဆရာနဲ့တွေ့ပါတယ်။။မြင်မြင်ချင်းပါ ပဲသင်းအုပ်ဆရာကသူ့ကိုတရင်းတနှီးနှုတ်ဆက်ပါတယ်။ ဪခင်ဗျားပြန်လာပီလားလို။သင်းအုပ်ဆရာကသူ့ကိုမေးတယ်တဲ့။ ဒါနဲ့ဘဲကျနော်ကိုသိလို့လားဗျလို့ပြန်မေးတာပေါ့နော်။. အဲဒီမှာသင်းအုပ်ဆရာကဟုတ်ကဲ့သိပါတယ်။ ကျနော်ကအရင်ကဟိုဘက်ရွာကပါ။.ခင်ဗျာသင်း အုပ်ဆရာမဖြစ်ရလို့စိတ်ပျက်ပီးရွာကထွက်သွားတဲ့ နောက်ရက်မှာကျနော်အလုပ်လာလျှောက်လို့ ကျနော်ကိုအလုပ်ခန့်လိုက်တာယနေ့အထိပေါ့ဗျာလို့ပြောလိုက်ပါတယ်တဲ့ ။ဒါနဲ့သူက “ဪဒါဆိုနောင်ကြီးကဆယ်တန်းအောင်တယ်ပေါ့နော”်လို့ပြန်မေးလိုက်တော့ ဟိုက” ဟုတ်ကဲ့အောင်ပါတယ်”လို့ပြန်ဖြေသတဲ့။.။အဲဒီမှာသူက “အေးဗျာ ကျနော်သာဆယ်တန်းအောင်ရင်ခုလိုသူဋ္ဌေးဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူးဗျာ သင်းအုပ်ဆရာပဲဖြစ်မှာပေါ့ဗျာ”လို့လေးလေးနက်နက် ကြီးပြောရင်းနှုတ်ဆက်ထွက်ခွါလာခဲ့ပါတယ်တဲ့။ (မှန်ကန်တဲ့လမ်းကြောင်းရွေးချယ်ဘို့နဲ့မခံချင်စိတ်နဲ့ကြိုးစားဘို့ကပဲ အရေးကြီးတာမဟုတ်ပါလား) ။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။ တကယ်တော့လဲ……. ကိုယ်ဘဝကိုတရားမျှတစွာအသက်မွေးပီးလူ့လောကကိုတထောင့်တနေရာကနေအကျိုးပြုမယ်ဆိုရင် သင်းအုပ်ဆရာပဲဖြစ်ဖြစ်သူဋ္ဌေးပဲဖြစ်ဖြစ်လောက”လေညှင်းမှာမွှေးရနံ့သင်း”မှာပါဘဲ။ […]