ဘောလုံးပွဲများနဲ့နေဝန်းနီ မန်ယူနဲ့ အာစင်နယ် ဘာမှလာမပြောပါနဲ့ သူတို့ကကွင်းကောင်းကောင်းမှာ ပရိဿတ်အားပေးမှုနဲ့ ကန်နေကြရတာ….။ နေဝန်းနီတို့များ ကွင်းခပ်ညံ့ညံ့မှာ လက်တွေ့နေ့စဉ်ဘဝကိုရင်ဆိုင်ဖြတ်သန်း နေ့တိုင်းကန်နေကြရတာ နေပူသည်ဖြစ်စေ မိုးရွာသည်ဖြစ်စေ ပရိဿတ်ရှိသည်ဖြစ်စေ မရှိသည်ဖြစ်စေ အားပေးသူရှိသည်ဖြစ်စေ မရှိသည်ဖြစ်စေ ဒိုင်ညစ်သည်ဖြစ်စေ မညစ်သည်ဖြစ်စေ စောဒက တက်ခွင့်မရှိ ကိုယ့်ဂိုးကိုယ်ရအောင်သွင်းကြေး ပင်နတီဂိုးမပေးရရေးအတွက် ပြင်ဆင်ချိန်မရှိ လေ့ကျင့်ချိန်မရှိ အချိန်ပြည့်မှ တစ်ကယ့်အချိန်ပြည့် ပွဲပေါင်းများစွာမှာ တစ်ပြိုင်နက်ထဲ ကန်နေရတာ အာစင်နယ်ရှုံးသွားလို့ နေဝန်းနီဘဝပျက်လောက်အောင်လောင်းမထားဘူး ဒါပေမဲ့ မင်းအချစ်ကိုမရရင်တော့ ဘဝနဲ့ထပ်ပေါင်းချစ်ခဲ့တဲ့အချစ်တွေအတွက် ငါ့ဘဝပျက်လောက်ပါတယ်ဆိုတဲ့ အတွေးမျိုးနဲ့ အချိန်တိုင်းနေရာတိုင်းမှာ ပြိုင်ဘက်မရွေး ကွင်းမရွေးပဲ နေဝန်းနီတစ်ယောက် ဘောလုံးကန်နေရပါကြောင်း………။ နေဝန်းနီ

ဆောင်းည တိတ်ဆိတ်တဲ့ညမှာ အတွေးတွေ….အတွေးတွေ ပြန့်ကျဲနေလိုက်တာကလည်း ကောင်းကင်ပေါ်က ကြယ်တွေနဲ့အပြိုင် မြေပြင်ပေါ်မှာ ဖြန့်ချထားမိလေတော့ အသံမသိတဲ့ငနုံတစ်ယောက် စန္ဒယားခလုပ်တွေ လျှောက်နှိပ်နေသလိုပါပဲ…… ငါ့ဦးနှောက်ထဲမှာ သံကြောင်တွေပဲဆူညံနေပေါ့…..။ ဆောင်းည…………. ရှည်လျားလှတော့လည်း အိပ်မက်တွေ များရတာပေါ့………..။ တစ်ကယ်လည်းမဟုတ်ပဲနဲ့ ရင်ထိတ်သည်းတုန် ကြုံရတာတွေ အိပ်မက်နဲ့ပဲ ပျော်ခဲ့ရ…. စိတ်ညစ်ခဲ့ရ တော်ခဲ့ရ…..ညံ့ခဲ့ရ လောဘတွေတက်ရ……ဒေါသတွေထွက်ရ ရယ်ခဲ့ရ…….ငိုချလိုက်ရ နဲ့ မနက်မိုးလင်းလို့ ရောင်နီလည်း ထွက်ပေါ်လာရော ဘယ်ထွက်ပြေးကုန်တယ်သိ အိပ်မက်ေတွေပြောပါတယ်….။ အိပ်ယာဘေးက ဆေးလိပ်တို ဖွာရှိုက်ရင်း ပြန်တွေးကြည့်လိုက်မိတော့ ငါ့ဘဝ …………… မနေ့ကအတိုင်း ဘာမှ မပြောင်းလဲခဲ့ပါလားကွယ်………။ နေဝန်းနီ

နာရီလက်တံတွေဟာ ဘာအတွက်နဲ့ တစ်ရွေ့ရွေ့ မရပ်မနားပဲ တစ်လစပ်ရွှေ့ရှားနေကြပါလိမ့်……။ အဲဒိလိုရွေ့ရှားနေရင်းနဲ့ သက်ရှိသတ္တဝါတွေ သက်မဲ့ အရာတွေကို တစ်စတစ်စ ဝါးမြို သွားနေလေရဲ့….။ အဲဒိလိုနဲ့ နာရီဟောင်းတစ်ခုရဲ့ မှန်ချပ်ပေါက်ထဲ ဝင်ရောက်ပေါက်ပွားနေတဲ့ အိမ်မြှောင်တစ်ကောင်ရဲ့အသက် ဆက်လက်ရှင်သန်ဖို့ ရုန်းကန် ပြန်ထွက်ရန်ခက်ခဲ ကြိုးပမ်းဆဲကာလ……………။ နာရီလက်တံတွေကြားမှာ အိမ်မြှောင်ငယ်လေးဟာ…… တစ်ဖြေးဖြေး နှေးကွေးစွာနဲ့……။ နေဝန်းနီ

အဟောင်းဆိုမှတော့ ဘယ်သူက ဈေးကောင်းပေးပြီး ဝယ်ချင်တော့မှာလဲမိန်းကလေးရယ်…..? သံယောဇဉ်ပိုင်ရှင်ကတောင် အင်တင်တင်နဲ့………။ အသစ်တွေကိုပဲ မမောတမ်းပိုင်ဆိုင်ချင်တယ်တဲ့လေ ။ အချစ်ဆိုတာကလည်း လူတွေ နားလည်ချင်ယောင်ဆောင်တဲ့အရာ ဒီတော့ ငါလည်းဘာမှ………… နားမလည်ချင်တော့ပါဘူး………။ နေဝန်းနီ

ကော်ရစ်တာအကွယ်ရိပ်က ချောင်းကြည့်ပြုံးပြန်ကောင်လေးတစ်ယောက်ပေမို့ သူမ, မသိအောင် စာလွှာရေးခဲ့ရ ဪ……ငါ့ဘဝ …………။ ဒီလိုနဲ့ပဲ တမာပင်တန်းရိပ်မှာ အရက်ဖြူတစ်ခွက် ဆေးပေါ့လိပ်တစ်လိပ်နဲ့ ရင်ထဲကပူလောင်မှုကို ချော့သိပ်နေပေမဲ့ နှလုံးသားက အိပ်မပျော်ခဲ့ဖူးလေ………။ အိပ်မက်ခဲ့ဖူးတဲ့ ကုက္ကိုရိပ်အကြော်ဆိုင်လေးက ငြိမ်းချမ်းရေးနယ်မြေပေါ့….။ (ဒီကနေ့) ရေနီမြောင်းရေစီးသံဟာ နွေရာသီမှာ ခြောက်သွေ့စွာညည်းငြူ မငြူဆူရက်တော့ပါ……။ မန္တလေးပေါ်ကလ တိမ်မဲကွန်ထဲမှာမှိန်ပျောက် အရာရာဟာခြောက်ကပ်နေပေါ့…….။ နာရီစက်သံများမြိုချ အမုန်းများကြားမှာ စမ်းရည်အစစ်ဟာ အေးမြနိုင်ပါဦးမတဲ့လား…….။ “ခိုင်” ခြေလှမ်းတွေယိုင်နဲ့ခဲ့တယ် ပြိုင်ပွဲမှာလည်ရှူံးခဲ့တယ်…. အပြုံးတုများ ယုယထားနိုင်သေးသလား……..။ ပြောပြချင်သေးတယ် နောက်မဆုတ်နိုင်ဘူးရယ်လို့ တုန်ရီလှိုက်မောစွာ သတ္တိတွေခြောက်ကပ်စွာနဲ့ ဒုတိယလူရဲ့ ပျားရည်ချိုဒုက္ခခံစားမှုများ သောက်လိုက်တိုင်းမူးရစ်ရီဝေစါာနဲ့…….။ လမ်းအကွေ့များစွာ မကြာခဏအတွေ့မှာ ပြင်းထန်စွာရိုက်ခတ် အချစ်ချိုအရက်ခါး ပုံဆောင်ဖြစ်တည်မှု ကုသမဲ့ဆေးဝါး အလကားဖြစ်သွားခဲ့ရတယ်…။ အဲဒိလိုနဲ့ တို့ရဲ့ မြိုသပ်တဲ့ကြိတ်ပြုံးလေးတွေဟာ မြုံးထဲကငါးကလေးတွေလိုပါပဲ မြုံးထဲက ငါးကလေးတွေလိုပါပဲ…… […]

ကဗျာလား …? ဝင်လာခဲ့ပါ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် တွေဝေမှုရှိုက်သံမှတစ်ဆင့် ရင်နင့်နင့်ပြူထွက် ဆူဝေလျက်စကားလုံးများ နင်မုန်းသွားလည်း ငါးပြုံးပြုံးလေးဆက်ချစ်နေမယ်….။ အဲဒိလိုမဟုတ်ဘူး ငါလည်းဖြစ်ညှစ်ပြီး သာယာဘွယ်လေညှင်းအောက် ဖြတ်မလျှောက်တတ်ဘူး…….။ ဆူဆူညံ ငြင်းခုံသံများအောက်မှာ ပျင်းပျင်းရှိရင် ထိုင်နေပါ….။ မရပ်မနားလှည့်ပတ် ပန်ကာလေကမရပ် ဆံစများဖြတ်ညှပ် နှပ်ထားခြင်းခံထားရတဲ့ ဖန်ခါးခါး ဖျော်ရည်များ အရသာခံစားသူများအတွက် ပျက်ကွက်မှုများဆေးကြောရင်း ဒေါသစိတ်ကို ဖုန်သုတ်နေမယ်…။ ကဗျာလား ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဝင်သာလာခဲ့ပါ……….။ နေဝန်းနီ

ဟင်းနံ့ ကြမ်းပိုးနံ့တွေနဲ့ ပျံ့လွင့်နေတဲ့ အိပ်ယာပေါ်မှာ ကဗျာတစ်ပုဒ်လမ်းလျှောက်သွားဖူးတယ်….။ မနေ့က လီနင် -ကားလ်မတ်- အိမ်ဂျယ်နဲ့ ဆိုးဖစ်- ဒဂုန်တာရာ တို့ရဲ့ အတွေးစများ နှလုံးသားတံခါးဝကို ခေါက်နေကြပေါ့…….။ ဒီလိုပါပဲ ဆနွင်း(နနွင်း)ခဲရောင် အသားစများ မူးရစ်စွာလမ်းလျှောက် ပြည့်စုံလုံလောက်မှုမရှိပေမဲ့ ချစ်သူရဲ့လက်တစ်ဖက်ကို ဆုတ်ကိုင်ခြင်းဟာ အင်အားများဖြစ်စေနိုင်သတဲ့….။ တစ်ကယ်လို့များ အမှောင်ကျသွားတဲ့အခါ စိတ်အားငယ်မိတဲ့ အချိန်မျိုးမှာ ဘားရော့ ဗလက် ကို သတိယမိတဲ့ အခါရပေါ့….။ ကနေ့ဆိုရင် ရာပူကာ လည်း ဓနသဟာရထဲမှာ ပျောက်ဆုံးရတော့မယ်…။ ပန်းနုရောင် ခမ်းစီးရဲ့ နောက်က ပျောက်ကွယ်သွားတဲ့သူမ နောက်တစ်ခေါက်လောက်ဖြစ်လျှောက်ပါဦး…။ အားလုံးအတွက် အားလုံး တစ်ယောက်အတွက် တစ်ယောက် မှိန်ပျောက်မသွားခင်ကလေးမှာပေါ့……….။ နေဝန်းနီ

စိတ်ကူးယဉ်မိုးစက်များ ကမ္ဘာ့အနှံ့အပြားမှာ ကွက်ကြားမိုးရွာနေ…..။ သူတို့နဲ့ အတူ ပါလာတဲ့သစ်ရွက်ကြွေတွေလည်း စိတ်ကူးယဉ်နေကြ….။ အဲဒိလိုနဲ့ စိတ်ကူးယဉ်ရေစီးကြောင်းတစ်ခု ငါ့ရှေ့မှာစီးမျောသွားပေါ့………။ သူတို့ဟာ စိတ်ကူးယဉ်စီးမျောရင်းနဲ့ ပုတ်အဲ့အဲ့နာရီတစ်လုံးရဲ့ ရေဆိုးမြောင်းထဲ ပျော်ရွှင်စွာပြေးဝင်သွားကြ………..။ တစ်ခဏတော့ သူတို့သိပ်ပျော်နေကြတာပေါ့…….။ မကြာခင်မှာပဲ သူတို့အတွက်ကျရောက်လာတော့မဲ့ မုန်တိုင်းတစ်ခုကိုတောင် မိုက်မဲစွာလှောင်ပြောင်သရော်နေကြရဲ့……….။ သနားမနေပါနဲ့ လက်တွေ့မဆန်တဲ့ စိတ်ကူးယဉ်မှုရဲ့ရလာဒ် အမြတ်ထုတ်သူပေါများတာဟာ အဆန်းတစ်ကြယ်မဟုတ်ပါဘူး……။ ခံစားလွယ်တဲ့နှလုံးသား ကြေကွဲလွယ်တဲ့စိတ် ခေါင်းညိမ့်တတ်(လွယ်)တဲ့သစ်ရွက်ကြွေ ပျက်စီးယိုယွင်းစ စိတ်ကူးယဉ်တတ်သူတွေ အတွက် မကြာခင်မှာပဲ နွေရာသီရောက်လာတော့မယ်…….။ ….နွေရောက်လာတော့မယ်….။ နေဝန်းနီ

နာမယ်များရွတ်ဖတ် တစ်ကျပ် ငါးမတ်ရေတွက် မတ်တပ်ရပ်ဖို့ ထိုင်တတ်ဖို့တဲ့…………။ ရက်မြတ်မင်္ဂလာ အခါကောင်းပေး နာမယ်တွေရွေး ဆိုင်မှာတင်ပေးမလို့တဲ့….။ အဲဒိလိုကျတော့ “ အပျော်ဖတ်ဝတ္ထု မိတ်ဆွေအတု ကြက်မွေးတစ်ခုနဲ့သန့်စင် ကြောက်စိတ်ကင်းခြင်းဆိုတဲ့ သူ့ရဲ့ အရည်အချင်း အမေ့သား ကျွန်တော့်ကိုပေးပါ” ……..ဆိုတဲ့ ကိုအောင်ဂျမ်းရဲ့ ကဗျာ တစ်စ ရင်ကိုထိုးဖောက်လာဆဲ………………..။ မဲမဲ …မဲမဲ …နဲ့ နေကျဲကျဲအောက် ပန်းကောက်သူများ လွမ်းလောက်အောင်ချွေးသုတ်ပေးခဲ့ပါ…..။ တောင်လေနဲ့ ဆောင်း မြောက်လေနဲ့ နွေ မချွေရက်တဲ့ ပန်းကလေး သေးကွေကြုံလှီတဲ့ သိုးမဲလေး ချွေးပြန်နေတဲ့ ဝံပုလွေ မြွေ………. …..မြွေ………. …………………မြွေ တဲ့ ကြောက်တတ်တဲ့ သူတွေ ကြောက်ပါစေလေ…….။ နေဝန်းနီ

စိတ်ညစ်တဲ့ အခါ လ္ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ ကော်နီ့သီချင်းလေးတွေဟာ စိတ်ကျဉ်းကျပ်မှုကိုပြေစေတယ်…။ စိတ်ညစ်တဲ့ အခါ ကော်နီနဲ့လာတွေ့ နာရီတွေကို ရွှေ့ပစ်စေတယ်….။ စိတ်ညစ်တဲ့အခါ ကွမ်းယာဟာဆေးဖြစ် အရက်ဟာဝါးဖြစ် အချစ်ဟာခါးသက် (ကော်နီကျေနပ်ရင်) အပြစ်တွေအားလုံးထားရစ်ခဲ့မယ်….။ စိတ်ညစ်တဲ့အခါ ဆေးလိပ်ဟာအဖော် ကော်နီ့တေးလေးတစ်ကျော်ကျော်ဟစ် ပျော်ပါးစွာလမ်းလျှောက် လမ်းပျောက်သွားတာလည်းရှိချင်ရှိမယ်….။ စိတ်ညစ်တဲ့အခါ ဝါသနာကဗျာနဲ့ ဝေဒနာတေးညည်းဆိုရင်း သောကနာရီအိုသံပတ်တင်းရစ် ကောနီ့သီချင်းကိုချစ်ရင်းနဲ့ အရာအားလုံးကိုသစ်လွင်စေမယ်….။ စိတ်ညစ်တဲ့အခါ လိမ်မာမှု လိမ်ညာမှု ဘာဘာညာညာပြုစု (ကဲ…. မိကော် လာ…..) အခု ……အားလုံးကို ဆုတ်ဖြဲပစ်မယ်….။ သို့ပေမဲ့ ကြင်နာခြင်းဟာ ရင်ထဲမှာ နာကျင်စွာဒဏ်ရာရခဲ့လေတော့ ဝေခွဲခြင်းမဲ့…. သဲကွဲခြင်းအလျဉ်းမရှိ နောက်ပြန်ကြည့်စမ်း သူမရင်ထဲမှာ အအေးဖန်ခွက်တွေ ရိုက်ခွဲနေပါပေါ့လား………။ နေဝန်းနီ

ပေါက်ကွဲလွင့်စင်လာတဲ့ အသံများဟာ နံရံနဲ့ထိမှန်ပြီး ပုံသဏ္ဍာန်မဲ့စွာ ပြိုကွဲ ဖရိုဖရဲနဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကိုစုပုံကျရောက် သတ္တိရှိသူတွေ ကောက်ယူကြစတမ်း…။ ဘာလဲညာလဲ မမေးရဲခဲ့… အတွေးထဲမှာ လိမ်ရှုပ် အို….ဒါငါ့မလုပ်မဟုတ်…..။ ပုံသေနည်းများအိပ်ငိုက် ချွေးပြိုက်ပြိုက်ကျ နှစ်ချိုက်မှုအိပ်မက် ပီပြင်အောင်အရကျက်မှတ်နိုင်ပါ့မလား…..။ အရသာပျက်သွားတဲ့ နေ့ရက်များအတွက် အသင်လွမ်းရခက်နေပါသလား? ဘာမှမဟုတ် မဟုတ်ဘူးဟေ့ ကျားရှေ့ရောက်သိုးသူငယ်ရဲ့ ကြောက်လန့်တဲ့ ငိုရှိုက်သံပေပဲ…..။ ပြိုလဲကျလာတဲ့ ကျောက်ဆောင်များကြားမှာ တောင်ဆိတ်များ တောင်ဆိတ်များ တောင်ဆိတ်များ…………. ဒလိမ့်ခေါက်ကွေးချောက်ထဲလိမ့်ကျ သူတို့ ပြန်တက်နိုင်ပါဦးမလား? အဲဒိလိုနဲ့…….. သိုးအုပ်ထဲရောက် တောင်ဆိတ်တစ်ချို့ဟာ လည်စင်းကာနေရင်းနဲ့ ဂုတ်ပေါ်ကျလာမဲ့ ဓါးကိုမျှော်လင့် စောင့်စားရင်းနဲ့…………… စောင့်စားရင်းနဲ့………………………. ……………………………..။ နေဝန်းနီ

အဲဒါ ဆန်းသလား…………? တစ်ကယ်ဆို တောတယ်တောင်ထဲ ပျော်ပါးကျက်စား သားရဲ သတ္တဝါ အရိုင်းအစိုင်းတွေကိုအားကျမိတာအပြစ်လား? မင်းသေချာစဉ်းစားကြည့် သူတို့မှာ ဘာအပူအပင်မှ မရှိတာကလား….။ သူတို့မှာ နည်းပညာ မရှိ….။ သူတို့မှာ သားဖွားခန်းမရှိ………. သူတို့မှာ ဂုဏ်တု ဂုဏ်ပြိုင်တာမရှိ……… သူတို့မှာ မာန်မာန မရှိ………. မိဘက သားသမီးကို တော့ လူတွေ ချစ်သလောက် ချစ်ကြတာပဲ…။ ဒါပေမဲ့ ချစ်လို့ဆိုပြိးတော့ အိမ်(အသိုက်)ထဲမှာ ပိတ်လှောင်မထားဘူး လောကကြီးကိုရင်ဆိုင်ဖို့ တတ်သင့် တတ်အပ်တာ သူတို့ အသိညာဏ်ရှိသလောက် သင်ပေးလိုက်ကြတာချည့်ပဲ…..။ လောကကြီးမှာ နေတတ်ဖို့ သဘာဝကို တွန်းလှန်ဖို့ တတ်သလောက် မှတ်သလောက် သင်ပေးလိုက်တာချည့်ပဲလေ…။ ဘယ်လိုအကောင်ကို ဘယ်လိုဖမ်း ဘယ်အကောင်ကို ဘယ်လိုရှောင် ယောင်တောင်တောင်လုပ်မနေတဲ့ အသက်နဲ့ရင်းသွားရမယ်….. အားလုံးကို သင်ပေးတာလည်းခဏလေ…… အဲဒိတော့ […]

လွတ်လပ်ခြင်းဆိုတာက ဘယ်ဘုရားသခင်ကမှ လက်ဆောင်အဖြစ်မပေးနိုင်သလိုပဲ…… ဘယ်အစိုးရကမှလည်း အာမ, ခံမပေးနိုင်ပါတဲ့…. ကြားလိုက်ရတဲ့စကား နေဝန်းနီတို့များ ……ကြက်သီးမွေးညှင်းထတဲ့အထိ ရင်ဘတ်ထဲက ဟတ်တ် ထိသွားတာ…..။ ဟုတ်တာပေါ့………. ကိုယ့်လွတ်လပ်မှု ကိုယ့်ဖာသာဖန်တီးယူရမှာပ…..။ တစ်ချို့ကတော့ အပိုနှောင်ကြိုးတွေနဲ့ ရုန်းမထွက်နိုင်ကြ…. ကိုယ့်ကို ချုပ်နှောင်ထားတဲ့နှောင်ကြိုးတွေ မမြင်ရှာပဲ ကိုယ့်လွတ်လပ်မှုကိုယ် ဖန်တီးနေကြရှာသူတွေကို မလိုတမာ အပြစ်စကားဆိုနေကြရှာရဲ့……..။ အဲဒိတော့ ကိုယ် ဘယ်အတိုင်းတာထိ လွတ်လပ်မှုလိုချင်တာလဲစဉ်းစား လိုအပ်သလောက်ပဲ အချုပ်အနှောင်ခံ ကိုယ့်ဖာသာကို တာဝန်ယူပြီး ကိုယ့်လွတ်လပ်မှုကိုဖန်တီး ဘယ်သူ့ကိုမှ အပြစ်မဖို့ကြေးနော်………..။ နေဝန်းနီ