အရာအားလုံးတိတ်ဆိတ်နေ၏ ။ မျက်လုံးများဖွင့်လိုထားသော် လည်း အမြင်အာရုံတွင် ဘာမှမထင်ဟပ်ခဲ့ ခြေလှမ်းများ၏ဦးတည်ရာအတိုင်း စီးမြောရင်းစိတ်၏ခေါ်ဆောင်ရာသို့လိုက်ပါခဲ့မိ၏ ။ ကောင်လေး….နေကောင်းရဲ့လား………… ကြင်နာစွာဖြင့်နှုတ်ဆက်သော ..သူ့အသံကြောင့်ပတ်ဝန်းကျင်ကိုသတိပြုမိလိုက်သည် ။ ငယ်စဉ်ကတည်းက….အကြိမ်ကြိမ် ရောက်ခဲ့ဘူးသောအရပ် ……. မရောက်တာကြာပေမယ့် ယခုတိုင်မပြောင်းလဲသောနွေးထွေးမှုများဖြင့် နှုတ်ဆက်လာသူ …….. ဟုတ်ကဲ့ ကောင်းပါတယ်ခင်ဗျာ………….. ကျွန်တော်စိတ်ညစ်သောအချိန်တိုင်း ဒီနေရာလေးကို ရောက်ဖြစ်ခဲ့၏ ။ အထီးကျန်ဆန်သည်ဟု ခံစားရတိုင်း ရောက်ဖြစ်ခဲ့၏။ တစ်ချိန်က..ဒီနေရာလေးမှာ ကျွန်တာ်ခံစားရသမျှကိုသူ့ကိုပြောပြနေခဲ့ဘူးသည်။ ကျွန်တော်ပြောသမျှကိုပြုံးပြီးနားထောင်ပေးတတ်သူ ။ ကောင်းသည်ဆိုးသည် မဝေဖန်တတ် ၊စကားနည်းသူတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့သည်။ အကောင်းဆုံးနားထောင်ပေးခဲ့သူတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့သည်။ နှစ်အတန်ကြာမှ….. စကားသံအချို့ကို သူ့ထံမှ ကြားခဲ့ရသည်။ သူပြောသောစကားကို နားဖြင့်မကြား နိင် … အသည်းနှလုံး သက်သက်ဖြင့်သာ နားဆင်နိင်သည်။ သူသည်သဘာဝတရားနှင့်အညီ  အသက်ရှင်နေထိုင်တတ်သူ …သူနှင့်ခင်မင်ခွင့်ရပြီးမှသဘာဝတရားကို ပိုပြီးအလေးအနက်ထားမိခဲ့၏ ။ ပိုပြီး နှစ်သက်မြတ်နိူးတတ်လာခဲ့သည်။ […]