မရဲတရဲနဲ့ရေးကြည့်လိုက်တာပါ – လူထုစိန်ဝင်း

မတ် ၅၊ ၂၀၁၂

စာပေစိစစ်ရေးက အပုဒ်လိုက် ဖြတ်တောက် မီဒီယာဥပဒေဆိုင်ရာ ဆောင်းပါး

“—မီဒီယာကို ချုပ်ကိုင်ဖို့ ရေးဆွဲတဲ့ ဥပေဒကို မီဒီယာသမားတွေကိုယ်တိုင် ပါဝင်ဆွေးနွေးအကြံပေးကြတယ် ဆိုတော့ တော်တော်အံ့ဩမိတယ်။ သတင်းမီဒီယာသမားစစ်စစ်တွေမှ ဟုတ်ရဲ့လား လို့လည်း အတွေးရောက်မိတယ်။ ကိုယ့်လည်ပင်းကို စွပ်မယ့် ကြိုးကွင်းကို ကိုယ်တိုင် ဝင်ကျစ်ပေးတာနဲ့ မတူဘူးလား—”

ဖေဖေါ်ဝါရီ ၂၂ရက်နေ့က ရန်ကုန်တိုင်းဒေသကြီး ပြည်သူ့လွှတ်တော်မှာ ပြည်သူ့လွှတ်တော်ဥပဒေရေးရာနှင့်အထူးကိစ္စရပ်များ လေ့လာဆန်းစစ်သုံးသပ်ရေး ကော်မရှင်နဲ့ပြည်သူ့လွှတ်တော်ဥက္ကဌသူရဦးရွှေမန်းတို့ တွေ့ဆုံခဲ့ကြတယ်။ အဲဒီလိုတွေ့ရာမှာပြည်သူ့လွှတ်တော်ဥကဌကဝန်ထမ်းတွေလစာတိုးပေးရေးနဲ့ပတ်သက်တဲ့အဆိုပြည်သူ့လွှတ်တော်မှာဘာကြောင့်တင်ခဲ့သလဲဆိုတာကို အကျယ်တဝင့်ရှင်းလင်းပြောကြားသွားခဲ့တယ်။

သတ္တိရှိစေချင်တယ်
အဲဒီပြောသွားတဲ့အထဲမှာ အပြည့်အဝသဘောတူတာတစ်ခု တွေ့ရတယ်။ အဲဒါကတော့…. ” ကျွန်တော်က ဒီလိုပြောပေမယ့် သတင်းထဲကျတော့ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ဆိုတာပါပြီး သတ္တိရှိရှိဆိုတဲ့ စကားကျတော့ ပါမလာဘူး။သဘော ကတော့ ဒီစကားကို ကျွန်တော်သုံးလိုက်တာကို သတင်းစာထဲ၊ ရေဒီယိုထဲ၊ တီဗီထဲကို ထည့်လိုက်တယ်ဆိုရင် ကျွန်တော့်အတွက်များ စိုးရိမ်ပြီးတော့ မထည့်တာလားတော့ မသိဘူး။ သတ္တိလို့ဘာလို့ထည့်လိုက်လည်းဆိုတဲ့ အခါမှာ ကျွန်တော်ကတော့သတ္တိရှိချင်တယ်။ဒါဖြင့်ရင်ကျွန်တော်တစ်ယောက် တည်းပဲ သတ္တိရှိချင်တာလား ဆိုတော့၊ကျွန်တော်တို့ နိုင်ငံသားလူမျိုးအားလုံး ကို ရှိစေချင်တယ်။ မိုက်မဲခြင်းနဲ့ မယှဉ်သော တာဝန်ကျေမှုကိုအားလုံးမှာ ရှိစေချင်တယ်။ အခုချိန်မှာရော၊ အရင်တုန်းကရော ကျွန်တော်တို့တွေ သတိ္တရှိကြလားဆိုတဲ့နေရာမှာ ရှိတဲ့လူတွေလည်း ရှိမှာပေါ့၊ တချို့မရှိတဲ့ သူတွေလည်းရှိကြမှာပေါ့။ မရှိရတဲ့အကြောင်းရင်းက ဘာလဲဆိုတော့ ကိုယ့်အတ္တအကျိုးစီးပွားကိုကြည့်ပြီးတော့ မပြောရဲတာတို့၊ ပြောလိုက်ရင် ငါ့ကို ဒုက္ခရောက်စေမှာလို့၊ အဲဒီလိုဖြစ်လာတဲ့အခါကျတော့ မှန်တာလည်း မပြောရဲ၊ ကောင်းတာလည်း မပြောရဲဆိုတဲ့ အနေအထားတွေက ဒီအတိုင်းဆက်သွားမယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်တို့နိုင်ငံ နိမ့်ကျနောက်ကျနေတဲ့ အနေအထားမှာပဲ ဖြစ်နေလိမ့်မယ်။ ” လို့ဖြစ်တယ်။

မရဲတရဲဆုံးဖြတ်
လွှတ်တော်ဥက္ကဌရဲ့ မိန့်ခွန်းအပြည့်အစုံကို ဖတ်ပြီးတဲ့အခါကျတော့ ဒီစာကိုရေးလိုက်တော့မယ်လို့မရဲတရဲဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီး ရေးလိုက်တာဖြစ်
တယ်။ မရဲတရဲဆိုတာက ကိုယ့်အတွက် စိုးရိမ်လို့မဟုတ်ဘူး၊ ဒီစာစာဖတ်ပရိသတ် ဖတ်ရတဲ့ အဆင့်ကို မရောက်မီဇီဝိန်ချုပ်သွားမယ့် အရေး စိုးရိမ်တာဖြစ်တယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ စာပေစိစစ်ရေးတို့၊ ပြန်ကြားရေးဝန်ကြီးဌာနတို့နဲ့ တည့်တည့်ကြီးဝင်တိုးတဲ့ ကိစ္စဖြစ်နေလို့ပဲ။ ဒီကိစ္စကို အစောကြီးကတည်းက ရေးချင်နေတာ။ဒါပေမယ့်လွတ်မှာမဟုတ်ပါ ဘူးလေဆိုတဲ့ အတွေးက အလေးသာနေလို့ မရေးဖြစ်ဘူး။ အခုလည်း မလွတ်လည်းရေးခဲ့တယ်ဆိုတဲ့သက်သေအထောက်အထားတော့ကျန်ခဲ့မှာပဲ၊ သမိုင်းတရားခံတော့ မဖြစ်တော့ဘူးပေါ့လို့ တွေးပြီး ရေးလိုက်တာဖြစ်တယ်။ စိစစ်ရေးနဲ့ မလွတ်လို့ ဂျာနယ်ထဲမပါလည်း Facebook တင်လိုက်ရင် ဖတ်ကြရမှာပါပဲ။

ပြည်သူ့ရှေ့မှောက်မှ ကွယ်ပျောက်သွားရေး
ကိစ္စကတော့ မီဒီယာဥပဒေဆိုတဲ့ ကိစ္စပါ။ ဖေဖေါ်ဝါရီ ၁ရရက်နေ့က ပြည်သူ့လွှတ်တော် အစည်းအဝေးမှာ ရွှေပြည်သာမဲဆန္ဒနယ်က ကြံ့ခိုင်ဖွံ့ဖြိုးရေးပါတီကိုယ်စားလှယ် ဦးတင်မောင်ဦးက ” နိုင်ငံတော်ရဲ့ စတုတ္တမဏ္ဍိုင်ဖြစ်တဲ့ မီဒီယာကဏ္ဍမှ ဂျာနယ်လောကတွင်တစ်ဖက်သတ် ဘက်လိုက် အရေးအသားများပြည်သူ့ရှေ့မှောက်မှ ပျောက်ကွယ်သွားရေး၊ ပြည်သူ့လိုအင်ဆန္ဒအမှန်အမှားကို သမာသမတ်ကျကျ သိက္ခာရှိရှိမျှတစွာေ ရးသားထုတ်ဝေသော တိုင်းကျိုးပြည်ပြုဂျာနယ်များထွက်ပေါ်လာရေး ၊ ဝါသနာအရင်းခံပြီး ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်သော ယုံကြည်ချက်ခံယူချက်ရှိသည့် သူများစိတ်အေးချမ်းသာစွာ သင့်တင့်သော အရင်းအနှီးဖြင့်ဂျာနယ်များထုတ်ဝေရပ်တည်နိုင်ရေးအတွက် စည်းကမ်းမဲ့ငွေရှာ၊စီးပွားရှာသူများ လျော့နည်း
ပပျောက်လာရေးနဲ့ ဂျာနယ်လောကမှ လူငယ်သတင်းထောက်များ ယခုထက် ပိုမိုအရည်အသွေးမြင့်မားလာရေးတို့အတွက် မည်သို့သော အကာအကွယ်ပေးဆောင်ရွက်နိုင်မည်ကို သိရှိလိုပါတယ်” လို့ မေးသွားခဲ့တယ်။

ဆက်လက်ထိန်းကျောင်းသွားမည်
ပြန်ကြားရေးဝန်ကြီးဌာန ပြည်ထောင်စုဒုတိယဝန်ကြီး ဦးစိုးဝင်းက ” မီဒီယာကဏ္ဍမှ ဂျာနယ်လောကတွင် တစ်ဖက်သတ်လိုက် ရေးသားသော အရေးအသားများ ပြည်သူ့ရှေ့မှကွယ်ပျောက်သွားရေးအတွက် ယခုနိုင်ငံတော် အစိုးရအဖွဲသစ် စတင်တာဝန်ယူချိန်မှစ ပြန်ကြားရေးဝန်ကြီးဌာနက လွတ်လပ်မှုနှင့် တာဝန်ယူမှုရှိသော၊ လွတ်လပ်မှုနှင့် ဆင်ခြင်တုံတရားရှိသော စာပေနှင့် စာနယ်ဇင်းသမားများဖြစ်လာစေရန်၊ တာဝန်သိမှု တာဝန်ယူမှုတို့ဖြင့် ဆောင်ရွက်ကြရန်၊ စာပေစိစစ်ရေးမူများ သတ်မှတ် စစ်ဆေးကြပ်မတ်လျက်ရှိကြောင်း၊ အနာဂတ်တွင် ပုံနှိပ်ဥပဒေနှင့်အညီ ပေါ်ပေါက်လာမည့် Press Council ကဲ့သို့ အဖွဲ့အစည်းမျိုးဖြင့် ဆက်လက်ထိန်းကျောင်းသွားမည် ဖြစ်ပါတယ်” လို့ ပြန်လည်ဖြေကြားသွားခဲ့ပါတယ်။

သတင်းသမားစစ်စစ်ဟုတ်ရဲ့လား
ဒီအမေးနဲ့ ဒီအဖြေကိုကြည့်ခြင်းအားဖြင့် မကြာခင်အတွင်းမီဒီယာဥပဒေ ဆိုတာ တစ်ခုပေါ်ပေါက်လာဖို့ ရှိကြောင်းသိနိုင်တယ်။ အဲဒီမတိုင်ခင်ကလည်း မီဒီယာဥပဒေ ရေးဆွဲရေးနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ပြည်တွင်းပြည်ပသတင်းမီဒီယာ သမားတွေ ပါဝင်တက်ရောက်ဆွေးနွေးတဲ့ ဆွေးနွေးပွဲတွေကျင်းပခဲ့ကြတယ်။ ပြည်ပ သတင်းမီဒီယာသမားအမည်ခံတချို့က မီဒီယာဥပဒေအတွက်အကြံပေး ချက်တွေ တင်ပြကြတာလည်း တွေ့ရတယ်။ မီဒီယာကို ချုပ်ကိုင်ဖို့ ရေးဆွဲတဲ့ ဥပေဒကို မီဒီယာသမားတွေကိုယ်တိုင် ပါဝင်ဆွေးနွေးအကြံပေးကြတယ် ဆိုတော့ တော်တော်အံ့ဩမိတယ်။ သတင်းမီဒီယာသမားစစ်စစ်တွေမှ ဟုတ်ရဲ့လား လို့လည်း အတွေးရောက်မိတယ်။ ကိုယ့်လည်ပင်းကို စွပ်မယ့် ကြိုးကွင်းကို ကိုယ်တိုင် ဝင်ကျစ်ပေးတာနဲ့ မတူဘူးလား။

ဥပဒေဆိုတာ ချုပ်ကိုင်ဖို့
ဥပဒေဆိုတာ ဘယ်ဥပဒေပဲဖြစ်ဖြစ်၊တိုင်းသူပြည်သားများကိုချုပ်ကိုင်ဖို့ချမှတ် တာဖြစ်တယ်။ ဒီမိုကရေစီရဲ့အနှစ်သာရကလူတွေကိုတုတ်နှောင်ထားတဲ့ နှောင်ကြိုးအားလုံးကလွတ်ကင်းရေးဖြစ်တယ်။သတင်းသမားမှန်ရင်ဘယ်လိုချုပ်ပိုင်မှုမျိုးကိုမဆိုဆန့်ကျင်ရမယ်။ စစ်မှန်တဲ့ဒီမိုကရေစီဖြစ်ဖို့အတွက်မလိုလားအပ်တဲ့ ပြည်သူလူထုကို နှောင်ကြိုးတည်းတဲ့ ဥပေဒတွေကို ပယ်ဖျကပြီး မရှိမဖြစ်ထားဖို့ လိုအပ်တဲ့ ဥပဒေတွေကိုသာ ထားရှိ ကျင့်သုံးရမှာ ဖြစ်တယ်။ သတင်းမီဒီယာကို ထိန်းချုပ်တဲ့ ဥပဒေ၊ ပုဒ်မတွေ အခုကို မနည်းလှပါဘူး။ တချို့က မလှုပ်သာ မရှက်သာအောင် တင်းကျပ်လွန်းလို့ ဖြေလျှော့သင့်ပြီး၊ တချို့ကျတော့ ဒီမိုကရေစီရဲ့ အနှစ်သာရနဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက်ဖြစ်နေလို့ လုံးဝဖျက်သိမ်းပစ်သင့်တယ်။

ကြိုက်သလိုချဲ့ကားလို့ရ
ခေတ်အဆက်ဆက် သတင်းသမားတွေ အများဆုံးရင်ဆိုင်ရတဲ့အသရေ ဖျက်မှု ဥပဒေ၊ အစိုးရကို အကြည်ညို ပျက်စေမှု ဥပဒေ၊ ဆူပူမှုဖြစ်အောင် လှုံ့ဆော်မှုဥပဒေ၊ အခုခေတ်ပေါ် အီလက်ထရောနစ်ဥပဒေ ဆိုတာတွေက ပုံကြီးချဲ့ချင်ရင်ကြိုက်သလိုချဲ့ကားပြီးအမှုလုပ်လို့ရပါတယ်။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင် မှာ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် စားဝတ်နေရေးကြပ်တည်းကြောင်း၊ ဘာတစ်ခုမှ
ကောင်းတာ မတွေ့ရကြောင်း၊ ချမ်းသာသူတွေကတော့ သန်းထောင်ချီပြီး ချမ်းသာနေကြကြောင်း၊ ပြောရိုးပြောစဉ် နှစ်ကိုယ်ကြားပြောဆိုနေမိကြတာကို ဘေးစားပွဲမှာရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်ကအစိုးရဆန့်ကျင်နေရးတွေ ပြောနေတာ
ကြားခဲ့ကြောင်း သွားပြီး တိုင်ကြားလိုက်ရင် ချက်ချင်း ဖမ်းချုပ်ပြီး စစ်ဆေး ခံရတယ်။ ပုံကြီးချဲ့ပြီး အစိုးရ အကြည်ပျက်စေမယ့် စကားတွေပြောတယ်၊ ဘေးကလူတွေကြားနိုင်တဲ့အတွက် ဆူပူအောင် လှုံ့ဆော်ပါတယ်လို့ စွဲချက်တင်နိုင်တယ်။ မိတ်ဆွေချင်း အီးမေးလ်နဲ့ စာပို့ပြီး ညည်းမိတာကိုလည်း အီလက်ထရောနစ်ပုဒ်မ တပ်ပြီး ဖမ်းနိုင်တယ်။

လွတ်လပ်ရေးစိတ်ကို ချိုးနှိမ်ဖိသတ်ဖို့
လက်ရှိကျင့်သုံးနေတဲ့ မှုခင်းဆိုင်ရာ၊ တရားမဆိုင်ရာ ဥပဒေတွေ အားလုံးလောက်နီးပါးက ကိုလိုနီ အစိုးရခေတ်က တိုင်းသူပြည်သားများရဲ့ လွတ်လပ်ရေးစိတ်ဓါတ်ကို ချိုးနှိမ်ဖိသတ်ဖို့ ရေးဆွဲ ချမှတ်ခဲ့ကြတာတွေ ဖြစ်တယ်။ ပြည်သူလူထုကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ဖို့ ရေးခဲ့တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါကြောင့် အခုအချိန်မှာ အဲဒီလို ဖိနှိပ်ချုပ်ချယ်ရေး လက်နက်သက်သက်ဖြစ်နေတဲ့ ဥပဒေ ပုဒ်မတွေကို ရုပ်သိမ်းဖို့ လျော့ချဖို့ အားလုံးဝိုင်းဝန်း ကြိုးစားရမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလိုအချိန်မျိုးမှာ သတင်းမီဒီယာတွေကို ချုပ်ကိုင်ဖို့ရည်ရွယ်တဲ့ မီဒီယာဥပဒေမျိုး သွတ်သွင်းမလာသင့်ပါဘူး။ နှစ်ပေါင်းငါးဆယ်ကျော် သတင်းသမား လုပ်လာသူတစ်ယောက်အနေနဲ့ သတင်း မီဒီယာကို ချုပ်ကိုင်မယ့် ဘယ်လို အစီအမံမျိုးမဆို ဆန့်ကျင် ကန့်ကွက်ပါတယ်။

လက်ခံနိုင်မှာမဟုတ်
သတင်းသမားတို့ လိုက်နာရမယ့် ကျင့်ဝတ်စည်းကမ်းတွေ ဆိုတာလည်း သတင်းသမားတွေ ကိုယ်တိုင် ဆွေးနွေးတိုင်ပင်ရေးဆွဲရမှာ ဖြစ်တယ်။ ဆရာဝန်တွေအတွက်ကျင့်ဝတ်ကိုဆရာဝန်မဟုတ်သူတွေကို ရေးခိုင်းလို့မဖြစ်ပါဘူး။ ဆရာဝန်တေ ွကိုယ်တိုင်ရေးမှ အဓိပါယ် ရှိပါတယ်။ အဲဒါကြောင့် လုံးဝ လွတ်လပ်တဲ့ သတင်းစာဆရာအသင်းတို့၊သတင်းထောက်အသင်းတို့ ပေါ်ထွက်လာဖို့ အရင်ဆုံး လုပ်ရပါမယ်။ ဒါကိုမလုပ်ဘဲနဲ့ သတင်းမီဒီယာကျင့်ဝတ် စည်းကမ်းရေးဆွဲတာဖြစ်ဖြစ်၊ မီဒီယာဥပဒေပြဌာန်းတာဖြစ်ဖြစ်၊ အောင်မြင်လာဖွယ်မရှိပါဘူး။ ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ ဘယ်လို သတင်းသမားစစ်စစ်မျိုးမှ လက်ခံနိုင်မှာ မဟုတ်လို့ပါ။

မှတ်ချက်။ ။ http://mratnaing.wordpress.com/2012/03/06/%E1%80%91%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%91%E1%80%AC%E1%80%B8%E1%80%81%E1%80%B2%E1%80%B7%E1%80%90%E1%80%B2%E1%80%B7%E1%80%A1%E1%80%90%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%B8-%E1%80%86%E1%80%84%E1%80%B9/
မှကူးယူသည်။
ဆင်ဆာ အဖြုတ်ခံရတဲ့ ဆောင်းပါးပါ။ ဝ၅ – ဝ၃- ၂၀၁၂ ထုတ် Weekly Eleven Journal အတွက် ရေးခဲ့တာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဟုရေးထားပါသည်။