Nyo Winအင်း တစ်နေ ့တာအလုပ်တော့ပြီးဆုံးသွားပြန်ပီ…………. အချိန်က ည၁၁ နာရီစွန်းစွန်းခန် ့..လက်ကနာရီရော ရုံးနံရံမှာချိတ်ထားတဲ့နာရီပါ ကြည့်စရာမလို…. မလိုဆို ဒီအတိုင်းနေ ့စဉ်စခန်းသွားနေရတာ တစ်နေ ့ တစ်လ တစ်နှစ်မှမဟုတ်ပဲကိုး….. ..ဝှူး ကနဲသက်ပြင်းမောတစ်ချက်ရှိုက်ထုတ်ရင်း တိ်တ်ဆတ်နေတဲ့ရုံးခန်းကိုကျောခိုင်းထွက်လာတော့ အပြင်ဩကာသလောကလည်းကိုယ့်ကိုငြီးငွေ ့ဖွယ်အုပ်မိုးကြည့်နေလေရဲ့…… ရှင်းလင်းနေတဲ့လမ်းသွယ်ကနေ လမ်းမထိပ်ထွက်ပြီး တွေ ့တဲ့တက္ကဆီကားတစ်ဆီးတားလိုက်တော့ “ဟာ မင်းသားကြီး တက်လေ xxxxxx ဆိုင်ပဲမဟုတ်လား” ဆိုတဲ့ကားဆရာကိုကြည့်တော့ ကိုယ်လည်း ယောင်ဝါးဝါး…” ဟုတ်ကဲ့ “ဆိုတဲ့စကားတခွန်းနဲ ့နုန်းချိနေတဲ့ စိတ်နဲ ့ခန္ဓာကိုကူရှင်ပေါ်ပစ်တင်ရင်း အိမ်နဲ ့မနီးမဝေးမှာရှိတဲ့ကားသမား ခေါ်ဆောင်ရာဆိုင်ဖက် ဦးတည်ထွက်ခဲ့မိတယ်……. …လျှက်ပြက်သလို တဖျတ်ဖျတ်လက်နေတဲ့ ဒစ်စကိုရောင်စုံမီးတွေနဲ ့ ကျယ်ဝန်းပေမယ့် လူတွေပြည့်လျှံနေတဲ့စာပွဲဝိုင်းတွေကြား ရှားရှားပါးပါး လူမရှိတဲ့မှောင်ကျကျစာပွဲဝိုင်းတစ်မှာ ဝင်ထိုင်ရင်းဘီယာတစ်ခွက်မှာတော့ ့ ခပ်မာမာအကြည့်နဲ ့ဒါပဲလား ဆိုတဲ့ […]
“ဒါဟာအချစ်တဲ့လား” …ကျနော့်ဘဝမှာမှတ်မှတ်ရရ..အဲ့ဒီ အချစ်ဆိုတာကြီးနဲ ့ (၃)ခါလောက် ကြုံဘူးတယ် အဲအဲ..အထင်တော့မကြီးလိုက်နဲ ့နော် ကြုံတာကြုံဘူးတာ.. မဆုံဖြစ်လိုက်ဘူး အချစ် (၁) ..တက္ကသိုလ် ပထမ နှစ် ၃ ချိုး ၁ ချိုး လောက်ကပေါ ့ဗျာ….. ကိုယ်တွေကစာဆိုမှစာ ဘာမှစိတ်အဟာရ ရုပ်အဟာရ အတွက်အာရုံမထားနိုင်တဲ့အချိန် (တကယ်တော့ ပါနီ က လည်း Nil ကိုဗျ.. ဟာဟ) တစ်နေ ့မတော့ အသင်အပြ (အပြ= presentation)ကောင်းတဲ ့Statistics သင်တဲ့ဆရာမ ရဲ့ တခြားဆက်ရှင် မှာ လက်ချာသွားလိုက် ပါတယ်… အဲ့ဒီမှာ စတာပဲ…. လက်ချာထဲအာရုံဝင်စားနေတုန်း ဇက်ကြောတက်တာနဲ ့ခေါင်းကိုဘယ်ညာချိုးလိုက်တဲ့ သကာလညာဖက် ၁၃၅ ဒီဂရီအချိုး လောက်မှာခေါင်းကတန် ့ကနဲဖြစ်သွားတယ်……. သွေးကြောတွေပြောင်းပြန်ဆီး..နှလုံးခုန်သံတွေတဒိန်းဒိန်းနဲ […]