“မရိုးနိုင်သော တစ်ညတာများ”
Nyo Win| အင်း တစ်နေ ့တာအလုပ်တော့ပြီးဆုံးသွားပြန်ပီ…………. အချိန်က ည၁၁ နာရီစွန်းစွန်းခန် ့..လက်ကနာရီရော ရုံးနံရံမှာချိတ်ထားတဲ့နာရီပါ ကြည့်စရာမလို…. မလိုဆို ဒီအတိုင်းနေ ့စဉ်စခန်းသွားနေရတာ တစ်နေ ့ တစ်လ တစ်နှစ်မှမဟုတ်ပဲကိုး….. |
| ..ဝှူး ကနဲသက်ပြင်းမောတစ်ချက်ရှိုက်ထုတ်ရင်း တိ်တ်ဆတ်နေတဲ့ရုံးခန်းကိုကျောခိုင်းထွက်လာတော့ |
| အပြင်ဩကာသလောကလည်းကိုယ့်ကိုငြီးငွေ ့ဖွယ်အုပ်မိုးကြည့်နေလေရဲ့…… |
| ရှင်းလင်းနေတဲ့လမ်းသွယ်ကနေ လမ်းမထိပ်ထွက်ပြီး တွေ ့တဲ့တက္ကဆီကားတစ်ဆီးတားလိုက်တော့ |
| “ဟာ မင်းသားကြီး တက်လေ xxxxxx ဆိုင်ပဲမဟုတ်လား” ဆိုတဲ့ကားဆရာကိုကြည့်တော့ ကိုယ်လည်း |
| ယောင်ဝါးဝါး…” ဟုတ်ကဲ့ “ဆိုတဲ့စကားတခွန်းနဲ ့နုန်းချိနေတဲ့ စိတ်နဲ ့ခန္ဓာကိုကူရှင်ပေါ်ပစ်တင်ရင်း |
| အိမ်နဲ ့မနီးမဝေးမှာရှိတဲ့ကားသမား ခေါ်ဆောင်ရာဆိုင်ဖက် ဦးတည်ထွက်ခဲ့မိတယ်……. |
| …လျှက်ပြက်သလို တဖျတ်ဖျတ်လက်နေတဲ့ ဒစ်စကိုရောင်စုံမီးတွေနဲ ့ ကျယ်ဝန်းပေမယ့် |
| လူတွေပြည့်လျှံနေတဲ့စာပွဲဝိုင်းတွေကြား ရှားရှားပါးပါး လူမရှိတဲ့မှောင်ကျကျစာပွဲဝိုင်းတစ်မှာ |
| ဝင်ထိုင်ရင်းဘီယာတစ်ခွက်မှာတော့ ့ ခပ်မာမာအကြည့်နဲ ့ဒါပဲလား ဆိုတဲ့ စာပွဲထိုး ကိုလန်ဒန်တစ်ဘူး |
| ပါပေးကွာ လို ့ခပ်ထန်ထန်ပြောရင်းနေသားတကျထိုင်ဖြစ်တယ်ပေါ့……. |
| ….လူတွေအိပ်ချိန်ဖြစ်ပါရက်နဲ ့ဒီလူတွေဒီလောက်များနေတာ…ကိုယ့်လိုပဲဒီအချိန်မှအလုပ်ဆင်းတဲ့ |
| လူတွေဖြစ်မပေါ့လို ့ဖြေတွေးတွေးရင်းပစ္စက္ခအချိန်ကိုအာရုံရောက်သွားမိတယ်…………… |
| ….ဘီယာတစ်ကျိုက် စီးကရက်တစ်ဖွာဖွာရင်းပတ်ဝန်းကျင်ကိုစူးစမ်းတော့ကိုယ့်ဘေးထိုင်ခုံမှာထိုင်နေသူက |
| ကိုယ့်လိုတစ်ယောက်တည်းသမား…ကွာခြားတာက သူ ့စားပွဲပေါ်မှာတန်းမြင့်နိုင်ငံခြားအရက်အမြည်းပေါင်း |
| စုံလင်စွာနဲ ့.. ဘေးမှာ ဆရာ ဆရာနဲ ့ စာပွဲထိုးလေးယောက်ခန် ့ဝိုင်းလို ့အောင်ပွဲရစစ်သူကြီးဟန်ပန်…. |
| …ဒီလောက်များတဲ့အမြည်းတစ်ယောက်တည်းကုန်အောင်ဘယ်လိုများစားမလဲလို ့မနေနိုင်မထိုင်နိုင်တွေးနေတုန်း |
| အကိုရီး..ဆိုတဲ့ချွဲနွဲ ့နွဲ ့အသံနဲ ့အတူ ရောင်စုံခြယ်သထားတဲ့ပန်းရိုင်းတပွင့် ဖြတ်ခနဲလွင့်အလာ ဘေးဝိုင်းက ကိုယ့် |
| မှာ ရုတ်တရက် ဘီယာတောင်သီးသွားလေရဲ့………… |
| …ဟီတိုက်နေတဲ့ အဲဒီစားပွဲကိုလှစ်လျူရှုရင်း အာရုံကစတိတ်စင်ပေါ်ရောက်သွားတယ်ဆိုရင်ပဲ.. မြူးကြွတဲ့တေးသံနဲ ့ |
| လိုက်လျှောညီထွေစွာကရင်း စီး ဝါး ကိုက်သီချင်းဆိုနေတဲ့လိပ်ပြာလေးတစ်ကောင်….တိုနံ ့နံ ့စကပ် စွတ်ကျယ် |
| သာသာ ချိုင်းပြတ်အကျီင်္ နဲ ့ကိုယ်ကိုတပတ်လှည့်ကလိုက်တိုင်း ဝိုင်းပေါင်းစုံက ဝေးခနဲ အသံတွေ ဆူညံစွာ လွင့် |
| ပျံနေတော့တာပဲ….ပန်းကုံး ပန်းစည်း ပန်းခြင်း တွေအပြိုင်အဆိုင်ဆုချတာတွေငေးရင်း ဒါလဲ လေလံတင်ပွဲ |
| တမျိုးပဲလို ့တွေးမိလိုက်သေး… |
| …အသိစိတ်ကိုကိုယ်ပေါ်ပြန်ကပ်ရင်း…နားစည်ကွဲမတတ် ဆူညံပေါက်ကွဲနေတဲ့တီးလုံးသံတွေကိုဥပေက္ခာပြုလို ့ |
| အလုပ်ကြောင်း လူမှုရေးစီးပွါးရေးအကြာင်း ရောက်တတ်ရာရာ စဉ်းစားနေရင်း ပတ်ဝန်းကျင်ပေါ်စိတ်ပြန်တည် |
| မိတော့ နန်းစတော့ အစီအစဉ်စနေပြီ… |
| …စိတ်ကာလာစုံ ရုပ်ကာလာစုံ အဝတ်အစား ကာလာစုံနဲ ့အယောက် နှစ်ဆယ်ကျော်လောက် စင်ပေါ်မှာတန်းစီ |
| နေပြီး မျက်နှာတွေမှာတော့ မတူညီတဲ့မျှော်လင့်ချက်အရောင်တွေ ဖြိုးဖြိုးဖျတ်ဖျတ်နဲ ့ပေါ ့ |
| …အလှည့်ကျသီဆိုဖျော်ဖြေရင်း ဝိုင်းတွေရှိရာ မျက်စချီ မေးထိုးနဲ ့ပန်းကုံးအမဲလိုက်နေကြလေရဲ ့…. |
| ပန်းကုံးကျသူတွေရဲ့မျက်နှာမှာအပြုံးပန်းတွေဝေပြီးမရတဲ့သူတွေရဲ့မျက်နှာမှာတော့ အားငယ် စိတ်ပျက်မှုတွေက |
| ဟန်မဆောင်နိုင်အောင် သိသာထင်ရှားနေလေရဲ့…ပန်းကုံးမရလို ့ဝင်ငွေမရတဲ့အပြင် ဆိုင်ရှင်ရဲ ့ညိုငြင်မှုကို |
| ပါခံရပေအုံးမကိုး….. |
| …အပြိုင်အဆိုင် ဆုချသူတွေရဲ ့အဖြုန်းငွေ.. ဆုချခံရသူတွေရဲ ့ဝင်ငွေ (ဘာရင်းရသလဲတော့မသိ) ဆိုင်ရှင်အိတ် |
| ထဲ ရောက်သွားမဲ့ ရာခိုင်နုန်းတွေကိုစိတ်တွက်တွက်ရင်း..ကိုရတဲ့လစာနဲ ့အချိုးချကြည့်တော့………….. |
| အင်းးးးးးးးးးးးးးးဒီညလည်းသန်းခေါင်ကျော်ပြန်ပီ…။
ညိုဝင်း ၁ဝရက် ဇူလိုင်လ ၂၀၁၄ |
26 comments
ဦးကျောက်ခဲ
July 10, 2014 at 12:25 pm
ဆြာညိုလည်း ပန်းရိုင်းတောမှာ ဘီယာစုပ်ရင်း အပန်းဖြေသကိုး…
ဆင့်ပွါးတွေးမိတာက ပန်းရိုင်းဘယ်နှစ်ပွင့် တော်ကောက်ခံဖူးသလဲ ဆိုတာရယ်…
ကြွေကျ မြေခလို့ အနင်းအချေခံရပြီး ဘဝပျက်သွားတဲ့ ပန်းရိုင်းဘယ်နှစ်ပွင့်ရှိသလဲ ဆိုတာရယ်ပါ…
နောက်ပြီး အဲသည့်လို စားသောက်ဆိုင်မှာ ပန်းကုံးစွပ်တဲ့ ငတိကြီးတွေကိုလည်း နားမလည်ဘူး…
အတော်မိုက်မဲတယ်လို့ အခုအချိန်အထိ… သတ်မှတ်ထားတုန်းပဲ… အဟိ
😀
Nyo Win
July 10, 2014 at 12:36 pm
ဦးကျောက်ရေ..
အငယ်ဘဝနဲ ့တော်ကောက်ခံရဖူးတဲ့သူတော့ရှိလိမ့်မဗျ….ဒါပေမယ့်အနင်းချေခံပန်းရိုင်းတွေသာများလိမ့်မယ်…..ပြီးတော့ အဟီး ကျနော်လည်းဟိုတုန်းကအနည်းငယ် မိုက်မဲဖူးတယ်…. 🙂
ဦးကျောက်ခဲ
July 10, 2014 at 12:58 pm
ဆြာညိုတော့ ရာဇဝတ်အိုး တုတ်နဲ့ထိုး…
အငယ်ဆိုတာမရှိဘူး… အပြိုင်ပဲရှိတယ်… အားဟိ
😀
Iris
July 10, 2014 at 5:56 pm
ဦးကြောက်မှားတယ်။ အငယ်လည်းရှိဘူး အပြိုင်လည်းရှိဘူး။ ပြတ်သားဖို့ တာဝန်ယူတတ်ဖို့ ပါ။ နှစ်ဖက် မနစ်နာစေဖို့။ 😀
Mr. MarGa
July 10, 2014 at 12:30 pm
ဪ… ပန်ုးကုံးလေးတွေ…. ပလူပျံနေတဲ့ အရပ်ဒေသ အကြောင်းကိုးးး
အဲ့ ယဉ်ကျေးမှု ဘယ်ကစလဲ သိချင်မိ
Nyo Win
July 10, 2014 at 12:40 pm
ငင်….ကျနော်လည်းမသိဘူးဗျ..ဦးဘလက်ကြီးတော့သိမလားပဲ… 🙂
ကပ်စတန်မာရဲ့တောင်းဆိုချက်လား ဆိုင်ပိုင်ရှင်ရဲ့ ရောင်းလိုအားလားဆိုတာကိုတော့…………..
sorrow
July 10, 2014 at 12:47 pm
အစ်ကိုညိုရယ်…ဦးဘလက်တော့သိတာပေါ့…ခရေစေ့တွင်းကျ…အဟိဟိဟိ
အဲ့လူမျိုးရေးခွဲခြားသူကြီးကို အလွတ်ဝင်ကြပ်တာ…အဟိဟိ ..နန်ဖဲ့ငိုင်ဂိုင်စောရအိုင်..ဆိုတာက အဲ့ကတတ်လာလားမှမသိ…အဟိဟိဟိဟိ ..
( ကိုကြီးဘလက်…တားတားစတာ..ပြောလိုက်ပါအုံး…နောင်နောင်ဘာကြိုက်တတ်လဲ သိဘူးလား ညီဘွားငဲ့ အဟိဟိဟိ ..CD to Gi Gi . )
naywoon ni
July 10, 2014 at 12:46 pm
အဲ့ ယဉ်ကျေးမှုဘယ်ကစသလဲ စဉ်းစားမနေပါနဲ့ ရှင်းရှင်းလေးရယ်ကို ခု ခရိုနီကြီးတွေဖြစ်လာမဲ့သူတွေနဲ့ ဘိုချုပ်တွေက စတာပေါ့
Nyo Win
July 10, 2014 at 1:01 pm
ခွိခွိ…ရှင်းတာမှ ရှင်းရှင်းရှင်း နဲ ့နေတာပဲအဘနီရယ်… 🙂
kyeemite
July 10, 2014 at 12:53 pm
အရေးအသားကကောင်းတော့ ဖတ်ရင်းမျက်စေ့ထဲမြင်လာတယ်…အော်..အပြင်မှာလည်းမြင်ဖူး၊ထိုင်ဖူးတာကိုး
😀
Nyo Win
July 10, 2014 at 3:32 pm
ဦးမိုက်ရေ…လိုက်မား သွားကြမယ် PL ကို… 🙂
ပြောမယ့်သာပြောတာ…မရောက်တာလည်းကြာပါပြီလေ..
Ma Ma
July 10, 2014 at 2:41 pm
ဦးပါပြောတဲ့ အသုံးလွဲတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး။
ဘယ်လိုနာမည်ပေးရမလဲ မသိဘူး။
ငွေပေါလွန်းလို့ အဖြုန်းကဲတာလို့ချည်းပဲ မထင်နဲ့အုံး။
အမူးလွန်ပြီး ရှေ့နောက်မဆင်ခြင်နိုင်ပဲ ကုန်ရောင်းလို့ရတဲ့ငွေ ရသိန်းကို ပန်းကုံးစွပ်တာ ၅သိန်းကုန်သွားလို့ မိသားစုတွေ ကမောက်ကမဖြစ်ကြရတာတွေ မြင်ဖူးကြားဖူးလို့။ :'(
Nyo Win
July 10, 2014 at 3:37 pm
ဟုတ်တယ်အန်တီမမရေ…..ကျနော့်ပတ်ဝန်းကျင်မှာတွေ ့ဖူးတယ် နောက်နေ ့ကျလဒမှိုင်မှိုင်လို ့ 🙁
ဒါပေမဲ့ အဆင်ကြည့်တာနဲ ့ တော်တော့ကိုသိသာပါတယ် ပိုက်ဆံကို စက္ကူလိုတောင်မဟုတ်..
သစ်ရွက်လောက်သာတန်ဖိုးထားကြသူတွေ..အဘနီပြောတဲ့လူစားမျိုးတွေပေါ့ ..။
Myo Thant
July 10, 2014 at 3:28 pm
အဲဒီနေရာတွေက ဆူလွန်းလို့ မသွားဖြစ်ပါဘူး ၊
တစ်ယောက်တည်းဆို တိတ်ဆိတ်တဲ့ ဆိုင်မျိုးက ပိုအဆင်ပြေတယ် ၊
အခုတော့လည်း မသွားဖြစ်တာ ကြာတော့ အလွမ်းသားကလား ၊
Nyo Win
July 10, 2014 at 4:01 pm
ကိုမျိုးသန် ့ရေ…
ကျနော်ကတမျိုးဗျ….တစ်ယောက်တည်းတွေးစရာကိစ္စတွေရှိလာရင်အဲ့ဒီလိုဆိုင်မျိုးမှာ
သွားထိုင်ပြီးတွေးတာ…ဆူဆူညံညံအသံတွေက ကျနော့အာရုဏ်ကိုပိုစုစည်းစေသလိုပဲ.. 🙂
ဇီဇီ
July 10, 2014 at 3:39 pm
ဟယ်။
သများ လဲ ဒါမိုးပို့(စ) ရေးဦးမယ်။
အကိုညို ဝင်း နောက် လိုက်သွားခြင်း ဆိုပြီးးးး
အဲလေ
အကို ညိုဝင်းနောက် လိုက်ခြင်း ဆိုပြီးးးး
ဟေးဟေးဟေးးးး
Nyo Win
July 10, 2014 at 4:12 pm
စောင့်ဖက် အဲလေ စောင့်ဖတ်နေပါ့မယ်ဇီဇီရေ…..
ခွိခွိ…မတော် တောက်ချလိုက်မှဖြင့်…. 🙂
Nyo Win
July 10, 2014 at 4:20 pm
ဆောရီးဇီဇီရေ မတော် တောက်ချလိုက်မှဖြင့်
စိတ်မဆိုးနဲ ့နော် ကို ့ညီမ မို ့စတာ… 🙂
ဇီဇီ
July 10, 2014 at 4:22 pm
ခိခိ။ :mrgreenn:
အနော် ဘယ်တုန်း က စိတ်ဆိုးလို့တုန်းးး
ဟိ
အနော့ ကို သာ စိတ်ဆိုးကြတာ။
😀
ခင် ခ
July 11, 2014 at 1:01 am
အကို သီချင်းတစ်ပုဒ်တောင်းပြီး ပန်းကုံးစွတ်ပေးပါလား
သီချင်းတစ်ပုဒ်ဆိုတာနဲ့ ပန်းကုံးစွတ်လို့ရတာက ဆိုင်ရှင်က ရာခိုင်းနှုန်းဖြတ်ယူအုံးမှာဆိုတောညဉ်းတို့ရတာနည်းမှာပေါ့ အကိုတို သီချင်းဖိုးရော ပန်းကုံးဖိုးရော အပြည့် ညဉ်းကိုပေးမယ် ဒီနားမှာဘဲထိုင်နေပါပြောတာကို ဟင့်အင်း ဆိုချင်တယ် ပန်းကုံးဘဲစွတ်ပေး အကိုတို့က နေတိုင်းလာပေးမှာမဟုတ်တော့ သူများတို့က နောက်နေ့စာအတွက်လည်း မျှော်ရဆိုရအုံးမှာတဲ့ ကဲ ပိုမလိုချင်တာထက် ပိုတွက်တတ်တာလို့ဆိုရမယ့်သူတွေဗျ
ဦးဦးပါလေရာ
July 11, 2014 at 12:59 pm
.ဒီဆိုင်မျိုး ဒီလိုယဉ်ကျေးမှု့မျိုးက
.တတ်နိုင်တဲ့သူတွေ ငွေပေါတဲ့သူတွေအတွက်တော့ ကောင်းပါတယ်။
.အဲသည်လူတွေကိုအားကျပြီး မတတ်နိုင်တဲ့သူတွေပါ အတုယူကြတာတော့ မသင့်ဘူးပေါ့..။
.ကြုံတုန်းတကယ့်ဖြစ်ရပ်တစ်ခု ဝင်ပြောချင်တယ်…
.တစ်ခါတုန်းက ကျုပ်မိတ်ဆွေကုန်သည်တစ်ဦး ည ဆယ့်တစ်နာရီထိုးကြီးမှာ
.လူနိုင်တစ်ယောက်က အတင်းရောင်းလို့ ရွှေတစ်ဆယ်သားတစ်တုံးဝယ်လိုက်ရဖူးတယ်…
.ဖြစ်ပုံက
.ဒီကောင် ရာထူးနေရာလေး အပြောင်းအလဲဖြစ်တော့ သူငယ်ချင်းတွေကို ခေါ်ကျွေး …
.အဲဒီဆိုင်ထဲထိုင်နေတဲ့ အခြားမိတ်ဆွေတွေကပါ ဝိုင်းပေါင်း…
.အစား အသောက်တင် မက မူးလာတော့ ပန်းကုံးဖိုးပါ ဒကာခံခိုင်းတော့…
.ဒီကောင်လဲ ကြံရာမရဖြစ်ပြီး နိုင်တဲ့သူတွေကို အတင်းထိုးရောင်းရတော့တာ…
.အင်း…
.အဲဒီ ရွှေတုံးက
.ဒီလူ တစ်နှစ်လောက် မစားရက်မသောက်ရက် စုထားတာလေး ……
alinsett (gazette)
July 11, 2014 at 1:24 pm
့ပန်းကုံးအမဲလိုက်ပွဲပေါ့နော်…
တင်စားချက်လေး…နဲ ့..အတွေးလေး.. လှတယ်
ဦးကြောင်ကြီး
July 11, 2014 at 1:29 pm
ကညို ဝင်းက ဆိုင်ကကျွေးတဲ့ တောင်ပြန်ထမင်းစား ပျံလာဂဲ့သာပေါ့.. ဟုပ်စ
Nyo Win
July 12, 2014 at 9:53 am
ကော်နက်ရှင် မကောင်းလို ့ချက်ခြင်း ရီပလိုင်းပြန်မလုပ်နိုင်တာ ခွင့်လွတ်ပေးကြပါ။
@ကိုခင်ခ
ကိုခ ရေ သူတို ့တွေက ငန်း ရွှေဥတဲ့ပုံပြင် ဖတ်ထားကြတယ်ထင်သဗျ…. 🙂
@ဦးဦးပါလေရာ
ဟုတ်တယ် ကျနော့်အသိ အသက်ခြောက်ဆယ်ကျော်တစ်ယောက်ဆို အလွဲသုံးစားဖြစ် မိန်းမနဲ ့ကွဲပီး
အခုထိ ဒုက္ခရောက်နေတုန်း…. 🙁
@အလင်းဆက်
ညီလေးရေ ကျေးဇူး…
@ဦးကြောင်ကြီး
လာအားပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးပါဗျ….ဟီဟိ ဧည့်မထလောက်ပဲလုပ်ပါဗျာ… 🙂
ရဲစည်
August 11, 2014 at 8:21 pm
ကေ T ဗွီ သွားမယ် လေ လိုက်မား
Nyo Win
August 12, 2014 at 3:09 pm
လိုက်မယ် လိုက်မယ် ချန်မထားနဲ ့ ကရဲxie.. 🙂