” ကို တံ ငါ “   တစ်ဝမ်းတစ်ခါး လမ်းမများဘဲ အာရုံမလင်းမှီ လှေငယ်ပြင်လို့ ကမ်းမှာဖယ်ခွါ ပင်လယ်ပြာဆီ ငါးဖမ်းထွက်သည့် တံငါသည်။ လင်းအာရုံလွန် ပိုက်သိမ်းယူလို့ ပါလာသည့်ငါး ပုဇွန်များကို အိမ်သူသက်ထား ဈေးထဲသွားကာ ရောင်းချဟင်းစား နေ့တဒူဝ လုပ်နေရတော့ ရိုးနေပါပေါ့ မောင်တစ်ထမ်းမယ်တစ်ရွက် ဇနီးတံငါသည်။ ငါးမဖမ်းနဲ့ အကုသိုလ်ကွဲ့ သူ့သတ်မသတ်နဲ့ အကုသိုလ်ကွဲ့ ဟောကြပြောကြ သိလာရလည်း ပင်လယ်ပြာပြာ ကမ်းစပ်မှာနေ လုပ်စရာအလုပ် ဒီတစ်လုပ်ပဲမို့ ငါ့ဝမ်းပူစာ မနေသာတော့ နောက်နေ့အာရုံ မလင်းမှီတွင် ပင်လယ်ယောက်ျား တံငါသည်ကား ငါးဖမ်းထွက်ရန် လှေငယ်ကိုပြင်။ သမုဒ္ဒါဝမ်းတစ်ထွာအတွက် ကျရာဆေးစက် ပုံရိပ်ထွက်အောင် ပြုမူနေရ ထိုဘဝတွေ ပင်လယ်ပြင်လို ကျယ်ပြောနေပြီး ဘယ်ကစလို့ ဘယ်မှာဆုံး မသိတဲ့ခရီးလမ်း သွားမြဲသွားတဲ့ […]

” မတူကွဲပြား “     တိုင်းပြည်အုပ်ချုပ် ခေါင်းဆောင်လုပ်ခါ ဒီတိုင်းပြည်ကို လွှတ်လပ်ချင်လို့ သူပိုင်သိပ်မရှိ ပကာသနမသိ မျှတစိတ်ရှိတဲ့ ထိုသူမှာတော့ အများလေးစား အာဇာနည်ယောက်ျား။   တိုင်းပြည်အုပ်ချုပ် ခေါင်းဆောင်လုပ်ခါ မြေကွက်လည်းပိုင် အိမ်ပေါင်းရံလို့ စီးပွားတွေတိုး အမျိုးကောင်းစား ထိုသူမှာတော့ အမျိုးလေးစား အာဂယောက်ျား။   ခင်ခ။ (ဗိုလ်ချုပ်ရာပြည့်အမှတ်တရ)

ကဗျာရေးကြတယ် ဆောင်းပါးရေးကြတယ် ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်ရေးကြတယ်ဆိုတဲ့နေရာမှာ ပြင်ပမှာတွေ့မြင်နေရတဲ့ အရာကိုဘဲ အတွေးတွေနယ်ချဲ့ပြီး သူတစ်ပါး ဖတ်လို့ကောင်းအောင် စိတ်ဝင်စားအောင် ဒါမှမဟုတ် ကိုယ့် အတွေးကို အရေးအဖြစ် ပုံဖော်ချင်လို့ ရေးဖြစ်ကြတာလို့ ဆိုချင်ပါတယ်။ ဒီရွာထဲမှာ ပြင်ပြမှာတွေ့ခဲ့တာတွေကိုအခြေခံပြီး အတွေးကောင်းတွေနဲ့ အရေးကောင်းတွေရေးခဲ့တဲ့ ရွာသူားတွေ တစ်ပုံတစ်ပင်ကြီးရှိခဲ့ဖူးတယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်မှီခဲ့လေတော့သိတယ်ဗျာ။ အဲဒီ အတွေးကောင်း အရေးကောင်းကြတဲ့ ရွာသူားတို့ရဲ့ လက်စွမ်းထက်စာပေလေးတွေကို ဖတ်ချင်လွန်းလို့ စောင့်နေမိစဲပါ ရေးကြပါအုံးလို့……………….။     ” ဘယ်ရောက်သွားပါလိမ့် “   နေ့စဉ်မနက် ဒီစားပွဲထက် မုန့်ပုဂံနှစ်ချပ် ကော်ဖီခွက်နဲ့ လက်ဆုံစားခဲ့ ပျော်ရွှင်လျှက် ထိုနေ့ကတော့ စားပွဲထက်ဝယ် ကော်ဖီခွက်ငယ် သောက်လက်စထား ကိတ်မုန့်များက တစ်ပိုင်းပြတ်နဲ့ စားသောက်ဖဲ့ကာ ကျန်ရစ်ရှာပြီး စားသူကင်းမဲ့ တိတ်ဆိတ်လျှက်ကွယ် ဘယ်ရောက်သွားကြ ချစ်ဇနီးမောင်နှံက […]