အဆာပြေ…Basic needs…
အရင္ကေက်ာ္စြာဦးႀကီးမိုက္တစ်နေ့သောအခါက တစ်ညနေခင်းပေါ့…ကျွန်တော်အားနေတာနဲ့ မင်္ဂလာဒုံ ဝါယာလက်ကားဂိတ်မှာ ကွမ်းတစ်ယာကို
တစ်မြုံ့မြုံ့ဝါးရင်း..အကြောင်းမဲ့ ဟိုငေး ဒီငေး ထိုင်နေတုန်း…တွေ့ခဲ့ရတဲ့ အဖြစ်အပျက်လေးပါ…ခံစားရလွန်းလို့
တတ်သလောက်မှတ်သလောက် အရေးအသားလေးနဲ့ မှတ်တမ်းတင်ခဲ့မိပါတယ်…
“အဆာပြေ”
၉၊၂၉၊၅၁၊ ဘတ်စ်ကား တစ်စီးပြီးတစ်စီးသာဝင်လာတယ်..အကိုတစ်ယောက်မပါလာဘူး…
ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း မစိန်မ ဝမ်းနည်းလာတယ်..ဘေးကိုကြည့်မိတော့လဲ ခုံတန်းပေါ်ထိုင်ပြီး
ဘိန်းမုန့်ကို ဝါးရင်းငိုနေတဲ့ သမီးလေး”ရတနာ”ကိုမကြည့်ရက်စရာ တွေ့ရပြန်တယ်..ဘိန်းမုန့်
က မနက်အစောကြီးကတည်းကကျန်တာမို့ တော်တော်ခြောက်နေလေတော့ သမီးခမျာ မနဲဝါး
နေပုံရပါတယ်..ဗိုက်ဆာလွန်းလို့သာ သမီးလေးက အားခ
2 comments
မဟာရာဇာ အံစာတုံး
February 29, 2012 at 6:05 pm
ဟေ့ .. ကြီးမိုက် ..
ကုန်အောင်တင်လေ …
အခုဟာက တို့လို့ တန်းလန်းကြီး …
😀
kyeemite
February 29, 2012 at 6:37 pm
ဆောဒီးဗျိူ့ ကွန်မကောင်း လို့ ပြန်တင်ပါ့မယ်..