အစိမ်းချုပ်

ငါးစိမ်းတစ်ကောင် အပေါင်ထားလို ့

ကြောင်ဝါးတဲ့ ငါးကြော်တစ်ကောင်ကိုမှခုံမင်ရင်း

ငါ့မြင်းငါစိုင်း စစ်ကိုင်းရောက်ခဲ့တယ် ။

ဒုက္ခဆိုတာ

တကယ်တော့ အချိုမြိန်ဆုံးသစ်သီးတစ်လုံး

သုံးတတ်ရင်ဆေးဖက်ဝင်တယ်တဲ့ ။

အချိန်ဆိုတာ

ငါ့အတွက်တော့ ဧရာမ မက်လုံးတစ်ခု

တယုတယနဲ ့ ထွေးပိုက်ထားတယ် ။

ကိုယ့်သမုဒ္ဒရာကိုမှ ကိုယ်မေ့

( ဦးပေါ်ဦးရဲ ့လက်တွေကိုလည်းမေ့လို ့)

အတ္တအရှိန်အဝါတွေနဲ ့ ရင်ပြည့်

အနာဂတ်နေ ့တွေအတွက် အဓိဋ္ဌာန်ဝင်ခဲ့တယ် ။

အဲသလို .. နေထိုင်ရင်းက

ဝါသနာကို နာရီနည်းနည်းနဲ ့ နှမြော တ သစွာဖဲ့မြည်း

ရုတ်ချည်းထွက်ကျလာတဲ့ အန်ဖတ်တစ်ချို ့

အင်တာနက်တင်ဖို ့မလို

ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ပြန်မြိုချလိုက်တယ် ။

ဒါပေမယ့် …

အစိမ်းချုပ်ထားတဲ့ ဒါဏ်ရာ

နည်းနည်းတော့ နာချင်တာပေါ့ဗျာ ။ ။