“First And Last” အပိုင်း(၅)
lin naing၁၄.၉.၂၀၁၀
“ကျွန်တော်နာမည်က နေဆက်နိုင် ပါ။ ကျွန်တော်က တစ်ဦးတည်းသောသားပါ။ ကျွန်တော် ့အဖေက ဦးဆက်နိုင်ပါ။ အဖေက ဆက်သွယ်ရေးလုပ်ငန်းအတွက် နေဆက်နိုင်နာမည်နဲ ့ဖုန်းကုမ္မဏီကိုတည်ထောင်ထားပါတယ်။ ဘာ ့ကြာင် ့လဲဆိုတော့ မဖွင် ့ဖြ ိုးသေးတဲ ့နယ်ပယ်ဒေသတွေမှာ ဆက်သွယ်ရေး ချို ့တည် ့မှုမရှိစေရန် ဈေးနှုန်းချိုသာစွာဆက်သွယ်အသုံးပြုနိုင်ဖို ့အတွက် ဆကိသွယ်ရေးဖုန်းတွေကို ဈေးနှုန်းချိုသာစွာ ရောင်းချပေးနိုင်ဖို ့အတွက် ရည်ရွယ်ပြီး တည်ထောင်ခဲ ့တာပါ။ သူ ့ရဲ ့သား ဖြစ်သူ ကျွန်တော် ့ကိုလဲ နိုင်ငံခြားသို ့ပညာတော်သင် စေလွှတ်ခဲ ့ပါတယ်။ အိုကြီးသူမတွေရဲ ့နောက်ဆုံးအချိန်ကိုရောက်လာတော့ဖေဖေဟာလောကကြီးထဲက ထွက်ခွာသွားခဲ ့ပါတယ်။ကျွန်တော်ကလဲ နိုင်ငံခြားမှာပညာတော်သင်ရတာဆုံးခန်းတိုင်ခဲ ့ပြီမို ့အမိမြန်မာနိုင်ငံဆီသို ့ အပြီးပြန်လာခဲ ့ပြီး ဖေဖေတည်ထောင်ခဲ ့တဲ ့ ဖုန်းကုမ္မဏီကို ဦးစီးခဲ ့ပါတယ်။ဘဝရဲ ့ပထမဦးဆုံးပေါ့………………………
“ကျော်ကျော်…..ကုမ္မဏီရုံးခွဲတစ်ခုလောက် ဖွင် ့ရင်ကောင်းမယ်ထင်တယ်..ဒီနေရာလေးရဲ ့ တည်နေရာဖွဲ ့စည်းပုံက အရမ်းကောင်းတယ်…အဲ့ဒါကြောင် ့ဒီခြံလေးကိုစုံစမ်းကွာ..ဟုတ်ပြီလား………..”
“ဟုတ်ကဲ ့သူဌေး……”
“ငါ မနက်ဖြန် မင်းဆီက အကြောင်းကြားချက်ကိုလိုချင်တယ် မြန်နိုင်သလောက်မြန်မြန်ပေါ့ကွာ…….”
“ဟုတ်ကဲ ့သူဌေး …..”
“ပြီးတော့ အဲ ့ဒီခြံကို ရောင်းမယ်ဆိုလဲ ဘယ်လောက်ဖြစ်ဖြစ်ဝယ်လိုက်….ငါလိုချင်တယ်…”
“ဟုတ်ကဲ ့….”
“ငါပြန်မယ်…”
“ဦး …….ကျွန်တော်တို ့က နေဆက်နိုင် ဖုန်းကုမ္မဏီကပါ….ဒိခြံလေးက ဘယ် သူ ့ခြံလဲဆိုတာ ပြောပြနိုင်မလားခင်ဗျာ……..ပြီးတော့ ဒီခြံလေးမှာ ဘယ်သူနေလဲဆိုတာပြောပြပေးနိုင်မလားခင်ဗျာ……………..”
“ဒီခြံလေးမှာ ခရမ်းပြာ ဆိုတဲ ့မိန်ကလေးတစ်ယောက်နေပါတယ် …..ခြံကတော့ ဘယ် သူ ့ခြံလဲဆိုတာ မသိဘူး ငါ ့တူရဲ ့….”
“အင်း….ဒါဆို အဲ ့ဒီ ခရမ်းပြာ ဆိုတဲ ့မိန်ကလေးက အခုရှိနေမလား ဦး…”
“မရှိဘူး ငါ ့တူရဲ ့ အခုချိန်လောက်ဆိုရင် အလုပ်ထဲကိုရောက်နေလောက်ပြိထင်တယ်…….”
“သူ ့ ဖုန်းနံပါတ်တွေဘာတွေများ ဦးဆီမှာ ရှိမလားခင်ဗျာ……”
“မရှိဘူးကွဲ ့ ……. ငါ့တူ လိုက်သွားချင်တယ်ဆိုရင်တော့ အဲ ့ဒီမိန်ကလေး အလုပ်လုပ်တဲံ ့နေရာကို ဦးပြောပြနိုင်ပါတယ်…….”
“ဟဲ ့…နင် ့ကို ဆရာခေါ်နေတယ် နင်ရောက်ရင် သူ ့ရုံးခန်းထဲကို လာခဲ ့ပါတဲ ့…..”
“အင်း ကောင်ပြီ…..”
“ဆရာ ကျမကိုခေါ်တယ်ဆိုဘာကိစ္စရှိလို ့လဲဟင်……….”
“ကိစ္စကတော့ရှိတယ် ဘာလဲဆိုတော့ မင်း ရုံးချိန်နောက်ကြတာခဏခဏရှိနေပြီ…..အဲ ့ဒီတော့ မင်း အလုပ်ထွက်စာတင်တော့ ဒါမှမဟုတ် ငါကိုယ်တိုင်ပဲ အလုပ်ထုတ်ရမလား ဆိုတာ မင်းပဲငါ ့ကိုပြောတော့ခရမ်းပြာ…..”
“အလုပ်တော့ မထုတ်လိုက်ပါနဲ ့ဆရာ….ထွက်စာလဲ မတင်ပါရစေနဲ ့ ကျမနောက်နှောင်ကို ဂရုစိုက်ပါ ့မယ်….ဒီတစ်ခါတော့ ခွင် ့လွှတ်ပေးပါဆရာရယ်…..”
“ဟုတ်ပြီလေ မင်းပြောသလိုငါလိုက်ရောဖို ့အတွက်ငါ ့ကို ခိုင်လုံတဲ ့အကြောင် းပြချက်တော့ပေးရလိမ် ့မယ် ခရမ်းပြာ……ပြီးတော့ ဝန်ခံကတိလက်မှတ်လဲထိုးရမယ်…..အဲ ့ဒီလိုမှ မဟုတ်ရင်တော့ …..”
“ထိုးပါ့မယ် ဆရာရယ် ဒီလိုပါ ခရမ်း အိမ်ကနေထွက်လာတော့ ဗိုက်ကြီးသည်တစ်ယောက် ကလေးမီးဖွားဖို ့အတွက် ဆေးရုံသွားဖို ့အခက်တွေ ့နေတာနဲ ့ ကျမလဲ ဝင်ပြီးကူညီလိုက်တာ ရုံးချိန်နောက်ကျတဲ ့အဖြစ်ကိုရောက်သွားတာပါဆရာ……..”
“အင်း မင်းရဲ ့ကူညီတက်တဲ ့စိတ်ဓါတ်ကိုတော့ လေးစားလောက်ပါတယ်….ဒါပေမဲ ့ အလုပ်ကိုတော့ လေးစားမှဖြစ်မယ် ခရမ်းပြာ……”
“ဟုတ်ကဲ ့ဆရာ ကျမ နောက်ကို အဲ ့ဒီလိုမဖြစ်စေရပါဘူး ကတိပေးပါတယ်……”
“ကောင်းပြီ မင်းသွားနိုင်ပြီ ခရမ်းပြာ…….”
“ဟုတ်ကဲ ့ဆရာ…….”
“ဟဲ ့ဘယ်လိုလဲ ခရမ်း အဆင်ပြေခဲ ့ရဲ ့လား……”
“ဒီလိုပါပဲဟာ……ဟူး….စိတ်ညစ်လိုက်တာ…..”
“စိတ်မညစ်နဲ ့အုံး ခရမ်းေ၇…..နင် ့ကိုတွေချင်လို ့ဆိုပြီး နေဆက်နိုင်ဖုန်းကုမ္မဏီက လူတွေရောက်နေတယ်…..”
“လုပ်ပြန်ပြီဟာ….သေသာသေလိုက်ချင်တော့တယ်…….သူတို ့က ဘယ်မှာလဲ….”
“ဧည် ့တွေ ့ခန်းထဲမှာ စောင့်နေကြတယ်…..သွားလိုက်အုံး…..”
“သေလိုက်ပါတော့ဟာ…..အခုပဲ ဆရာနဲ ့ အဆင်ပြေရုံရှိသေးတယ် ပြသာနာက ပြန်စတော့မယ်……”
ရှေ ့သို ့ဆက်ပါအုံးမည်….ခင်မင်လေးစာလျှက်………..။
2 comments
shwe kyi
June 10, 2012 at 9:57 am
ဆက်၍စောင့်ဖတ်ပါဦးမည်။
မောင်ပေ
June 10, 2012 at 8:18 pm
အခုမှ ဇါတ်ရှိန်က မြင့်လာတာကလား ။