သန့်စင်ခန်း ဒုက္ခ(၁)

ကြောင်လေး ဆယ်တန်းအောင်ပြီးကတည်းက အလုပ်ထဲဝင်၊ အဝေးသင်နဲ့ဘွဲ့ရခဲ့တာပေါ့။

ယူထားတဲ့ဘာသာတွဲက သိပ္ပံ ဘာသာတွဲဆိုတော့ တစ်ပတ်တစ်ခါ ပလာတီကယ် သွားသွားလုပ်ရပါတယ် ။သောကြာနေ့ည(စနေနေ့မနက်စောစောပေါ့)သင်္ဘောစီးသွား၊ တနင်္ဂနွေ ညနေသင်္ဘောပြန်စီးလာပေါ့၊ အဲဒီအချိန်တုန်းက တရုပ်ကဝယ်လာတဲ့ နှစ်ထပ်ခွဲ၊ သုံးထပ် သင်္ဘောသစ်ကြီးတွေ စဆွဲတဲ့အချိန်ပေါ့။ မနက်စောစောနဲ့ ညနေစောင်းဆို သီချင်းတွေဖွင့်ထားပေးတယ်၊သင်္ဘောတစ်စီးလုံးက ကြားနေရတယ်လေ။ ခေါက်ဆွဲကြော်မှာစားချင်လား၊ မန္တလေးဘီယာသောက်ချင်လား၊ ကြက်ဥပေါင်မုန့်ကြော်စားချင်သလား အကုန်ရတဲ့ အဆင့်မြင့် အထပ်မြင့်သင်္ဘောကြီးတွေပေါ့။

ကြောင်လေးတို့မြို့ကို သင်္ဘောက မနက်တစ်နာရီခွဲနဲ့ နှစ်နာရီကြားဆိုရောက်လာတယ်။ အဲဒီကာလတုန်းက သောကြာနဲ့ တနင်္ဂနွေခရီးသွားသူတွေဟာ ကျောင်းသားတွေကြောင့်တော်တော်စိ်တ်ညစ်ခဲ့ကြပါတယ်။ လွတ်တဲ့နေရာကို အတင်း အလုအယက်တိုးကြိတ်ပြီးဝင်ထိုင်ကြတာ၊ ကြပ်ညပ်နေတာပဲ။ ကျောင်းသား/သူတွေဆိုတော့ အထူးအခွင့်အရေး ရပါတယ်။ အထက်တန်းထဲလဲဝင်တာပဲ၊ အိပ်ခန်းဘေးတွေလဲဝင်ခင်းထိုင်ကြတာပဲ၊ ဆလွန်းထဲလဲဝင်တာပဲလေ။ အဲလိုမှ မလိုက်ရင် လဲ မဖြစ်ဘူးလေ။

ကြောင်လေးတို့ကျောင်းသားတွေက အပတ်စဉ်သွားနေတာဆိုတော့ သင်္ဘောသားအကိုကြီးတွေနဲ့ ရင်းနှီးနေတာပေါ့။ ညနေပိုင်းအပြန်မှာသူတို့နဲ့ဘီယာသောက် သူတို့ကိုနဲနဲပါးပါး တိုက်ထားတော့၊မနက်ပိုင်းအခန်းလွတ် ရှိရင် ကြောင်လေးတို့ ဝင်နှပ်လို့ ရသပေါ့။ အမြဲတမ်းတော့မဟုတ်ဘူး ။တနှစ်လုံးမှ သုံးလေးခါလောက် ကြုံမှရတာပါ။ အများအားဖြင့်နေရတာက အထူးတန်းဘေးတွေ၊ဆလွန်းခန်းတွေမှာပေါ့။

တပတ်တော့ ကျနော်တို့ဘက်ကိုသုံးထပ်သင်္ဘောကျတဲ့အလှည့်ပေါ့။အထူးခန်းတစ်ခန်းလွတ်တယ်ဆိုတော့ ကြောင်လေးနဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့ အခန်းရလိုက်တာပေါ့၊ နဲနဲပါးပါးတော့၊နဲနဲပါးပါးလိုက်ရတာပေါ့။ သုံးထပ်သင်္ဘောရဲ့ပထမတန်း အခန်းက ရှယ်ဗျ၊အခန်းထဲကိုဝင်ရင် တော့ခြေကျော် က ငါးလက်မလောက် ဘောင်ပိတ်ထားတာကိုကျော်ဝင်ရတယ် ၊ အထဲမှာကုတင်နှစ်လုံးနဲ့၊စာပွဲပါတယ်၊အစားအသောက်၊ ဘီယာမှာလိုက်ရင် အခန်းထဲထိလာပို့တယ် ၊   လေအေးစက်ပါတယ်၊ရေချိုးခန်းအိမ်သာတွဲလျက်။ သန့်စင်ခန်းလို့ဆိုပါတော့။အထဲမှာ ဘေစင်နဲ့ ၊ ဗိုလ်ထိုင်နဲ့။

အဲ…တစ်ခုပြောရဦးမယ်၊ အဲဒီသင်္ဘောတွေရဲ့ရေသုံးတဲ့စနစ်၊ ဘာကြောင့်လဲတော့မသိဘူးဗျ၊ည ၁၁ နာရီကျော်ရင်   ရေတွေပိတ်လိုက်တယ်၊ မနက် ငါးနာရီခွဲ လောက်မှရေပြန်ဖွင့်ပေးတယ်၊ ကျနော်ကျောင်းတက်ရင်းမဟုတ်ပဲ ရန်ကုန်အထိ စီးသွားဖူးလို့သိရတာ။

ကျနော်တို့လဲအခန်းရတယ်ဆိုတော့ အိတ်လေးတွေ ချ၊ရေမြှုပ်အိအိနဲ့ ကုတင်ခင်းဖွေးဖွေးပေါ်တက်လှဲ၊ တရုပ် ဂုန်လျှော်စောင် ယားကျိကျိကြီးခြုံပြီးဇိမ်ကျသွားတာပေါ့။ ဒါနဲ့ မနက်မိုးလင်းလုအချ်ိန်လောက် ပွစိပွစိ၊ဆူညံဆူညံ အသံဗလံတွေ ကြားနေရတယ်။နိုးတဝက်အိပ်မက်လိုလို၊ဘာလိုလို၊အာရုံစိုက်နားထောင်လိုက်တော့ ဟုတ်တယ်ဗျ။

ဘေးခန်းတွေမှာ အုံးအုံးကျွက်ကျွက် ဆူဆူညံညံ ရေသံတွေလဲတဗြန်းဗြန်းနဲ့။ ဒါနဲ့ကြောင်လေးလဲ အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ထ ထိုင်။ ကုတင်ဘေးခြေထောက်လေးချအောက်ကိုဆင်းလိုက်တာ ပလုံ။

မြတ်စွာဘုရားကယ်တော်မူပါ၊ခြေကျင်းဝတ်လောက်ထိရေတွေရောက်နေပါလား၊ အိတ်တွေကြည့်လိုက်တော့   ရေထဲမှာတဝက်မြုပ်လု့ိ။ ကောက်ယူပြီး စာပွဲပေါ်တင်၊ ဘေးကုတင်မှာအိပ်နေတဲ့ကောင်ကိုနှိုး အပြင်ဘက် ထွက်ပြီးရှိုးလိုက်တော့ ဘေးအခန်းတွေက လူတွေဟာ  နွေရာသီရေမခန်းတခန်းမှာ အိုင်ပက်ပြီးငါးဖမ်း နေကြသလို၊ ရှိတဲ့ထမင်းချိုင့် ပန်းကန်တွေနဲ့ အခန်းထဲကရေတွေပက်ထုတ်နေကြတာ တဗြန်းဗြန်းနဲ့ ပေါ့၊ သင်္ဘောသားနှစ်ယောက် သုံးယောက်ကလည်း ဟိုအခန်းခေါင်းပြူကြည့်လိုက်၊သည်အခန်းထဲဝင်ကြည့်လိုက်၊ ပြန်ထွက်လာလိုက်နဲ့ အလုပ်တွေ ရှုပ်နေလိုက်ကြတာ။ကြောင်လေးတို့နှစ်ယောက်က တော့ပက်မထုတ်ပါဘူး၊ ဟိုသွားကြည့်လိုက် ဒီသွားကြည့်လိုက်နဲ့ သင်္ဘောသား တွေနောက်လိုက်ပြီးရောင်နေတာပေါ့၊ ပက်စရာလဲဘာမှ မပါဘူးလေ။

ဖြစ်ပုံကဒီလိုဗျ။ အထူးခန်းကလူတွေက တရေးနိုးအပေါ့ထသွား၊ ရေဖွင့်တော့မလာ၊ ဘေစင်ကဘားဖွင့်ကြည့်၊ ဟိုဘားလိုက်ဖွင့်ကြည့်၊ ဒီဘားလိုက်ဖွင်ကြည့်၊မလာ၊ပြန်မပိတ်ပဲဒီတို်င်းထား၊ပြန်အိပ်။

ကြောင်လေးတို့အခန်းက ဆင်းသွားတဲ့လူတွေက မြို့ရောက်ခါနီးအိပ်ယာထ၊ရေသွားဖွင့်၊မလာ၊ပြန်မပိတ်၊ မြို့ရောက်တော့ဆင်းသွား၊ အဲဒီအခန်းကြောင်လေးတို့ဝင်အိပ်။

စောစောနိုးတဲ့သူတွေကလည်းမျက်နှာသစ်ဖို့ ဘေစင်ဘားဖွင့်မလာ၊ ပြန်မပိတ်၊အပြင်ရေတိုင်ကီသွားသစ်၊ ပြီးတော့သင်္ဘောပေါ်ဟိုသွားဒီသွားမိတ်ဖွဲ့၊စကားပြော၊ဆွေမျိုးစပ်။

အချိန်တန်လို့သင်္ဘောသားတွေကရေဖွင့်လိုက်တော့ အခန်းလေးငါးခန်းရဲ့ဘားတွေကရေတွေထွက်၊ ဘယ်သူမှမသိ၊ ရေတွေလျှံ၊အခန်းတစ်ခုနဲ့တစ်ခုရေတွေစိမ့်ဝင်၊ ဆက်စပ်လျှက်အခန်းအချို့ပါ ရေမြုပ်တော့တာပါပဲဗျာ။

နိဂုံးချုပ်လိုက်တော့၊ အပေါ်ပိုင်းကအဝတ်သုံးလေးစုံ ရေမစိုလို့တော်သေး၊ အိပ်အောက်ခြေထည့်လာတဲ့   စောင်တွေ၊ခြင်ထောင်တွေ ရေစိုသွားပြီး ကြောင်လေးတို့ အဲဒီတပတ် ဇီဝိတ ဒါန ကုသိုလ်ပြုလိုက်ရတာပါပဲဗျာ။

အားလုံးကို

ခင်မင်လေးစားစွာဖြင့်။

ကြောင်လေး။   ။